Diocesane Bredast schoolraad steekt zijn nek uit GEORGE JASPERS EEN MODERNE KLUIZENAAR IN MOERDIJK Exportcursus KvK Breda: 10 avonden vanaf februari NIEUWI DE STEM EXTRA DONDERDAG 28 JANUAR11988 re KATHOLIEKE SCHOOL NAAR 2000 Woonwagens Reizen Vrouwen Netheid Napoleon Kameraden Problematisch Identiteit Twee gedachten Uitgangspunt HILVERSUM Nederland staa een prei in zijn teer naar voren. Zwierigheit in Holland Vlak onder de Rijksweg 17 bij de jachthaven in Moerdijk woont George Jaspers. Een ge pensioneerde bruggen- en slui- zenbouwer. George Jaspers woont midden in een weiland in een oude schaftkeet, door hem verbouwd tot een heuse salon wagen. Staande vanuit zijn voordeur kan George door niets belemmerd uitzien tot aan de horizon. Achter hem ligt de Rijksweg die het zicht op de jachthaven ontneemt. Eigenlijk is George Jaspers een moderne kluizenaar. Maar zeker niet we reldvreemd of mensenschuw. Zijn wagen wil hij echter met niemand delen. Dat is zijn do mein, en hij is er wat trots op. „Ach j ong, het is het mooiste plekje op de hele wereld". Door Jos Frijters Wie bij de bedoening van George Jaspers in Moerdijk komt, het aar dige wagentje in het weiland ziet staan en met de bewoner van dat spul een praatje wil gaan maken, wordt niet op de meest gezellige ma nier onthaald. Een hermetisch gesloten hek. Een blauw bord met 'verboden toegang'. En een witte keeshond die gedurende niet aflatende blafsalvo's zijn witte blikkerende tanden laat zien. De man die vervolgens uit de wagen stapt en met grote stappen op het hek af komt, kijkt ook al niet be paald vriendelijk. Wantrouwig zelfs. Met een zacht stemmetje vertel je dat je het 'huis' van de man zo mooi vindt en alles verandert bij tover slag. De keeshond die de lieftallige naam Anita draagt, stopt abrupt met blaffen en laat zich zelfs aanhalen door dit 'goeie volk'. De man tovert een joviale glimlach op zijn mond en geeft je een klap op de schouder. Het hek, dat toch niet op slot bleek te zit ten, gaat met een uitnodigende zwaai open. „Kopje koffie of thee. Een koekje? Kom toch eens kijken jong, naar mijn wagentje". En zie hier, je hebt kennis gemaakt met George Jaspers. Een man levend in twee werelden. Enerzijds een bon vi- vant, aan de andere kant een kluize naar die niets of niemand nodig heeft. „Want ik heb hier mijn huis. Een paleisje. Ik heb hier alles. Mooie spulletjes, natuur. Ik wil met nie mand ruilen". George Jaspers is een gepensio neerde bruggen- en sluizenbouwer. 'Ik heb hier alles. Mooie spulletjes, natuur. Ik wil met niemand ruilen'. - foto's de stem/ben steffen Hij woonde een groot deel van zijn leven, ruim dertig jaar, in woonwa gens. Altijd vlak bij het werk waar hij aan de gang was. Tien jaar gele den al zette hij zijn wagen in het Moerdijkse weiland om er zich defi nitief te gaan vestigen. De grond is eigenlijk van Rijkswaterstaat. Maar die liet het maar zo. „Vind je dat gek? Ik heb dertig jaar met en voor die mensen gewerkt. Die sturen mij hier niet weg hoor. Dat mogen ze niet". Bovendien betaalt George 'staangeld' aan de Staat. Al is het slechts het symbolische bedrag van 200 per jaar. Het is wel het officiële bewijs dat hij daar op die plaats mag staan. George is een boeiende man. Hij kan prachtige verhalen vertellen over zijn leven. Dat volgens zijn vertelsels niet bepaald rustig is verlopen. De geboren Middelburger is naar eigen zeggen 'een reizende jongen'. Ook door zijn werk is hij overal in West- Europa geweest. Vooral Frankrijk en Duitsland stalen zijn hart. „Overal heb ik bruggen en sluizen gebouwd. Ik ben van alles geweest in de bouw. Uitzetter, metselaar, uit voerder, projectleider. Alles. Het maakte me nooit zoveel uit, want ik heb altijd graag gewerkt maar vooral gereisd. Als ik voor een be drijf in Frankrijk kon gaan metse len, deed ik dat liever dan in Neder land voor uitvoerder spelen". George bouwde niet alleen bruggen en sluizen in die landen. Hij stortte zich na het werk ook altijd weer in het stads- of streekleven, bekeek de omgeving, de geschiedenis en stak daar veel van op. Keek vooral ook naar het vrouwelijk schoon daar. Wat dat betreft is George nooit echt een brave jongen geweest, dat geeft hij eerlijk toe. Nu leeft George rustig in zijn wagentje. De dolle avonturen zijn voor het grootste deel voorbij. „Al ga ik graag nog eens uit. Ik kom veel in Breda, en ik kan je wel ver tellen dat George Jaspers nog heel geliefd is bij de vrouwen". Hij vertelt het met een ondeugende lach en ver leidelijke pretoogjes. „Kom eens kijken jong hoe ik er dan uit zie". We lopen de wagen uit naar een bijgebouwtje. De logeerka mer noemt George het. Er staat een bed in het vertrek maar dat gaat grotendeels schuil achter een rij met zeer duur uitziende kostuums. „Hier, George Jaspers houdt ervan om er goed en netjes uit te zien. Zie, die kostuums heb ik overal in de wereld gekocht. Niet goedkoop, dat zie je zelf wel. Zulke draagt de burge meester nog niet. Maar ja ik vind dat nu eenmaal leuk hè. Ik houd ervan om er als een heer uit te zien. Ik ga gewoon als een gentleman". „Ik ben zeer gesteld op orde en net heid. Als ik een grasveld gemaaid heb, kan ik er niet tegen als er een grassprietje scheef ligt, dat moet ik niet. En ook in huis moet het schoon zijn. Van rommel word ik ziek", ver telt hij. In de wagen is het inderdaad erg netjes. George Jaspers logen straft alle bestaande vooroordelen tegen een oudere alleenwonende man. De keuken, de douche en de woonkamer, overal is het even netjes en opgeruimd. „Jazeker, ik kan me hier prima redden", zegt hij trots. „De hele wagen heb ik zelf ge bouwd, en verbouwd. Alles is puur merbau-hout. Dat is een tropische hardhout soort. Het beste van het beste hoor. Overal heb ik dubbel glas in zitten. Ik heb mijn wagentje ge verfd en zelf ingericht. Kwaliteits meubelen. Zo ben ik. Ik koop nooit troep. Zie je daar die video, het was de duurste en de beste die ze hebben. Kijk dat beeld daar maar eens. Haarscherp nietwaar. Ja, dat mag ik graag doen. Televisie kijken bedoel ik. Daar leer je nog eens van man, als je tenminste naar de goeie pro gramma's kijkt. En als er niks is, heb ik altijd nog zo'n 130 videobanden". „Nu moet je natuurlijk niet denken dat George Jaspers zijn tijd alleen maar doorbrengt met dat kastje hè. Pas op. Ik ben een lezer. Ik heb veel van Ate de Jong gelezen. En volgens mij alles wat op papier over Napo leon Bonaparte is verschenen. Die man ken ik van zijn haarkruin tot aan zijn grote teen. Die bewonder ik enorm. Hij was anderhalve meter lang, maar een genie. Op zijn zeven tiende was hij officier. Eten kei in wis- en natuurkunde. Ach jongen, als ik daar over begin te praten zijn we volgende week nog niet klaar". Hij is dan goed op dreef. De brug genbouwer vertelt over zijn andere grote hobby's. Bijvoorbeeld het kwe ken van bloemen en planten, groente en fruit. Hij vindt dat het mooiste wat er is. Dagen kan hij doorbrengen in zijn serre achter de wagen. „Dat spul leeft allemaal, door goede ver zorging en veel aandacht krijg je zulke mooie bloemen en gewassen. Dat is pas echt mooi, daar valt alles bij in het niet". En fotograferen. Zeven albums vol heeft hij. George maakte al vroeg kleurenfoto's. Met zo'n boxje van ƒ7,50. Hij toont zijn overleden vrouw, vertelt over haar met een brok in de keel. Wijst op het bor duurwerk van haar hand aan de muur. Dan weer vertelt hij enthou siast lachend over de vele bouwwer ken waar foto's gemaakt zijn. Over de oude kameraden die daar op de foto's staan. Of het nu gespeelde emotie is of niet, met zijn expres sieve gezicht en zijn donker getinte stemgeluid is George een rasvertel- ler. De bruggenbouwer neemt op jo viale manier afscheid. Een klap op de schouder. „Kom nog maar eens terug als je het over mijn huiske wilt hebben", roept hij lachend. En draait zich om. Naar het 'mooiste plekje op de hele wereld'. Door Jan Bouwmans De 'Diocesane Katholieke Schoolraad Breda' heeft met zi; herformulering van 'De opdracht van een katholieke school naar het jaar 2000' toch zijn nek uitgestoken. Mis- schien wel tegen wil en dank. Maar zich beroepend op rea liteitszin. Nog zeer onlangs heeft de paus de Nederlandse bisschoppen gezegd dat ze de authentieke identiteit van de katholieke scholen verder moeten verster ken. Hij vulde dat concreet in met: „Ik wil in het bijzonder wijzen op de noodzaak van een katechetisch onderricht (gods dienstonderwijs) dat de jonge mensen een echte kennis van het katholieke geloof bijbrengt en niet slechts een algemeen godsdienstig onderricht biedt." Dit valt toch moeilijk anders te begrijpen dan dat de school haar leerlingen het hele stelsel van de katholieke geloofs- en zedenleer moet onderwijzen. De Bredase schoolraad wil beslist werk maken van de ka tholieke identiteit. Twee din gen wil de raad echter niet: ir reële idealen stellen en even min zich ongenuanceerd neer leggen bij feitelijkheden. De raad zegt uitdrukkelijk de fei telijke pluriformiteit van de katholieke scholen tot uit gangspunt van het te voeren beleid te nemen. Die levensbe schouwelijke verscheidenheid ligt in het feit, dat de meeste katholieke scholen ook door andersgelovige leerlingen be volkt worden en door katho lieke leerlingen die nauwelijks of niet meer gelovea De conse quentie die de raad uit dit feit trekt, is deze: „Aan deze scho len doelstellingen opleggen, bijvoorbeeld ten aanzien van het godsdienstonderwijs, die ontleend zijn aan het vroegere parochiële of kerkelijke kader, leidt tot overvragen en demoti vatie." De diocesane schoolraad gaat zelfs een stapje verder. Ze zegt van de feitelijke plurifor miteit ook: „Er zijn meerdere typen van een katholieke school en die kunnen en mogen er ook zijn." Gelijkvormigheid is derhalve voor de Bredase schoolraad geen beleidsdoel stelling. Van deze geest is wel het schoolreglement van het bisdom Roermond doortrok ken. Welke school mag van de Bre dase schoolraad in de toekomst katholiek heten? Dr. J. Jansen, de bisschoppelijk gedelegeerde voor het katholieke onderwijs in het bisdom, kan in elk geval heel duidelijk aangeven wan neer deze titel heel problema tisch wordt Dat is wanneer een school niet alleen zeer onver schillig tegenover haar katho liciteit staat, maar op die school ook een duidelijke antistem- ming tegen het katholieke be staat. In het Bredase diocees zal de katholieke identiteit ook niet afgemeten gaan worden aan de godsdienstige of levensbe schouwelijke gezindheid van de leerlingen en hun ouders. Zij komen in het plaatje verder amper voor. De schoolraad richt de identiteitsvraag op de schoolbesturen en leerkrach ten. Alleen zij kunnen op de ef fectuering van de katholiciteit worden aangesproken. Niet door bestuurders en leerkrach ten te screenen op hun orthodo xie en privéleven. En hun op dracht kan zeker niet zijn, zegt de raad uitdrukkelijk, om on gelovige leerlingen gelovig te maken of niet-christelijke leer lingen te bekeren tot het chris tendom. Daarin is het katho lieke allemaal niet te vinden. De katholieke identiteit van een school bestaat uit twee hoofdzaken. Een bestuur en leerkrachtencorps waarbinnen de overtuiging heerst dat katholieke geloofsgemeen- schap - ondanks veelvuldig-, menselijke tekorten - draag ster is en blijft van fundamen tele evangelische waarden dit voor de hele samenleving van nu en in de toekomst onmis baar zijn; voor christenen niet-christenen. In de praktijk zal dan het beste wat de katho lieke geloofstraditie in huis heeft, aan alle leerlingen moe ten worden aangeboden via vormingsaanbod. Dat is dus wel wat anders dan het onderwijzen van de volledige katholieke geloofs- en zedenleer. Maar geen mis verstand: op scholen, waarop de situatie zich wel goed voor strikt godsdienstonder wijs, moet dat gewoon gegeven worden. Doch echte katechese veronderstelt dat leerlinge: zich reeds werkelijk op de weg van het geloof bevinden. algemeen programma dat van die veronderstelling uitgaat, i op de meeste katholieke scho len niet meer mogelijk omdat die veronderstelling niet strookt met de werkelijkheid Wat van de katholieke school verwacht mag worden, is vol doende tijd en zorg voor le vensbeschouwelijk onderwijs, waarbij uitdrukkelijk aan bod komt hoe katholieken tegen het leven aankijken. In een bepaald opzicht hinkt de Bredase schoolraad toch wat op twee gedachten. Of beter wel licht: heeft hij niet geki Namelijk bij de vraag of de school nog wel een plaats is voor godsdienstige opvoeding en geloofsonderricht; of de pa rochie daar niet het meest geëi gende kader voor is geworden. De kritiek dat het bij evan gelische waarden gaat waarden die men overal vinden, wijst de schoolraad van de hand. Wie dit zegt, onder schat te zeer de kritische func tie van het evangelie. „Als inde onderwijspraktijk kermis leen gezien wordt als het in be zit krijgen van de werkelijk heid, als onderwijsdoeleindes feitelijk slechts bijdragen aai het voldoen aan de eisen vai een gesekulariseerde welvaats- maatschappij of aan het over leven van de sterkste, kan mei niet zeggen dat in zo'n school de evangelische waarden wor den hooggehouden en uitgedra gen", preciseert de raad. Katholiciteit en een onverschil lig leerkrachtencorps ver draagt elkaar niet. De Bredase schoolraad neemt de feitelijke situatie tot uitgangspunt va» beleid. Onderdeel van die feite lij kheid is dat op menige ka tholieke school onverschillig heid is gegroeid ten aanziet van de identiteit. Die siti kan men niet laten voor wat® is. Van een zuiveringscam pagne wil de schoolraad niets weten. Misschien wel een strik ter benoemingenbeleid? D' Jansen stelt het probleem an ders. De katholieke identiteits vraag ligt bij leerkrachten pro blematisch wanneer die dentificeerd wordt kerk(instituut). Ontkoppel' men die twee, laat men de leef regels die de kerk stelt, even voor wat ze zijn en richt met de aandacht op de vraag welke grondinspiratie men als katho lieke school boven tafel wil ha len en waar maken, dan blijk1 die onverschilligheid in praktijk heel wat geringer, die koers wil de schoolraad m«' de scholen varen. Van onze economisch redacteur BREDA - De Kamer van Koophandel West-Bra bant en de Federatie Ne derlandse Exporteurs organiseren de cursus 'De totstandkoming en afwikkeling van export transacties'. De cursus wordt gehouden in het gebouw van de Ka mer van Koophandel in Breda, beslaat tien donder dagavonden en begint eind februari. Behandeld worden onder meer onderwerpen als ex- portmarketing, export marktonderzoek en docu mentatie, keuze van distri butiekanalen, betalings voorwaarden, export en verkoopprijs en expeditie. „De vrije ma: pen verliezei D*. Hans 1 Vai Door Jan Koesen Als een eenhapsci fantemuil. Dertig André van Duin V lemaal voor een gc Volgende halte: de Twee giganten sta: als de komiek zijn ai Ze zijn niet geami André een onverwaï ging maakt, maakt kolossen van schrik dubbele rietberger, blijftliggea De kamelen zij schikkelijker. Ze een boterman uit h: Van Duin aan te slobberen bijna mee op. Arrogant naar een plek onge meter boven de tami gedaante van de hen. Een emoe grist ham weg en rent dende pluimkont we] en harigs op vier weegt de snack, m, bedaard het hoofd, raken door het dol luttele minuten ri taUen films door de| lijkt het dierenpark geddon van bliksei André van Duin wer! zijn promotieplichten „André, hier kij Dré. Meneer Van D' nog een keer. Mi houen zo". André professional die grijns op comm: scheve bek voor ee blad, een koddig verl een te grote dagblai tie. Vele miljoenen komende maanden v; zijn dierenfilmpjes gi Komende dinsdag Duin voor de TROl reeks van 13 filmpjes] 6 minuten, getiteli Crackers'. Het is een ge Sybold van Ravi chitect 1889 tot drechts Museum straat Doredrecht, t/m 13 maart De architect steyn die meestal wordt genoemd i derlandse Spoorw hij daarvoor statii huizen heeft gebi in Dordrecht een menton op zijn r Het zijn het geboi zekeringsmaatsch Holland en het ir de Schouwburg Omdat De Hollanc pershamers were Kunstmin op de lijke monumente geplaatst, was ei deze werken van steyn nadrukkelij aandacht van h® brengen. De tentoonstel! geen retrospectief gespitst op deze wen. Tijdschrift® schaffen aardii grondinformatie, en origineel mei Van Ravensteyn voor De Holland tonen overtuig® waarom deze an controversieel fi| vakkringen. Maar het zijn aantal spectaculai het on-Hollands van zijn ontwei prachtige manier] pen. Deze foto' Marco de Nood. Van Ravenste; alleen de Van I stijl. Een eclectis van bouwen waar waar Hollandse ten verwerkte, Nieuwe Zakelij teerde lijn volgdi vooral werden oudere in het Europa toegepas een sterk decoratii Van Ravenste: rukt geweest zijn trale effecten die beeld in de archi 'Mooiste plekje op de wereld'

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1988 | | pagina 18