9
19
59
DE STEK
RIC ANTONIS, NIEUWE LEIDER ZUIDELIJK TONEEL:
Dat wordt knokken met overheid'
^SlÉ
BRT wacht even met
'God in Vlaanderen'
Janis Joplin-museum
IRGERS
stuks,
DONDERDAG 21 JANUARI 1988
Pink Floyd geeft
concert in Kuip
Zicht op Zeeland
Natte kunst
Een der grootsten
'Dansende' beelden
04-03-11A
„Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers,
maar waarom laat hij ze allemaal inschrijven
bij de Nederlandse Dambond?"
Douwe de Jong, bestuurder Dambond
.fyO°'
T2
v>v
A<v°'
eü°
«rMarjan Mes
jet wordt een harde tijd. Het zal knokken ge
lazen worden, vooral in verband met de tijds-
waaronder de zaak gerealiseerd moet wor-
iitelijk moet in september al de eerste voorstelling wor-
i geven. Minister Brinkman moet me maar een jaar
ia geven voor de nieuwe theatervoorziening, want het
nende seizoen kan alleen maar een overgangsfase zijn
ar een definitieve constructie.
gediend maar nog niet gehono
reerd. Daaruit wil ik een aantal
goede keuzes maken, maar on
dertussen opheel korte termijn
een degelijk artistiek beleids
plan indienen voor de daarop
volgende drie jaar. Ik ben geen
theatermaker en zal dus de ar
tistieke invulling gaan delege
ren aan een kleine vaste kern
van toneelmakers."
Antonis - zachtaardig, mooie
Vlaamse stem en energiek -
denkt daarbij aan een regis
seur als Karst Woudstra, die
momenteel in Vlaanderen fu
rore maakt met het regisseren
van eigen Norénvertalingen, en
aan Guy Joosten van De
Blauwe Maandag Compagnie.
„Woudstra was als leider van
het Publiekstheater onge
schikt, maar als kunstenaar
van hoog niveau Met politieke
en strategische taken moet je
zo iemand ook niet opzadelen.
Daar ga ik mij mee bezig hou
den. Ik zal op de eerste plaats
goodwill moeten kweken bij de
gemeente Eindhoven en de an
dere Brabantse gemeenten, die
in de culturele sector financieel
veel hebben moeten inleveren
maar daar weinig voor hebben
teruggekregen. Die voelen zich
bekocht door WVC. Ik moet het
vertrouwen zien te herstellen
door iets goeds aan te bieden,
dat artistiek zuiver en integer
is. Op den duur moet het een
vast ensemble worden waar
van voelbaar is dat het deel
uitmaakt van de Eindhovense
gemeenschap. Het is de vijfde
stad van het land, maar alle
kwaliteit van het leven wordt
daar weggeplunderd. Dadelijk
maakt alleen nog PSV de
dienst uit en dat moet echt
voorkomen wordea"
Eric Antonis werd eerder
isin het seizoen 1989/1990 zal
indhoven een echt nieuwe
elvoorziening kunnen
üoneren. Maar de subsidie
1 maar voor drie jaar, dus
1 wordt nog heel wat pende
laar Rijswijk."
(6-jarige Vlaming Eric An-
wordt definitief artis-
1/zakelijk leider van een
toneelvoorziening voor
f zuiden van het land. Hij is
nog directeur van het
red centrum De Warande
(het Belgische Turnhout en
een gigantisch groot
Jital bestuursfuncties op cul-
il terrein. Hij is begeesterd
j theater en van de idee om
i aangenaam cultureel kli-
Bt in Eindhoven en tussen
Brabantse steden te schep-
iOndanks het besef dat zijn
racht om zowel als theater
tent als als coördinator
ir de Brabantse podiumkun-
lop te treden, veelgevraagd
't hij er duidelijk zin in.
Jet is een enorme klus
dit het beleidsplan van de
irkgroep Zuidelijk Theate-
uctuur is uitermate
bitieus. Ze willen eigenlijk
i toneelgroep op zo kort mo-
termijn, maar ook een
idelgrote dansgroep in Bra-
|nt, een theaterwerkplaats in
en een danswerk-
lats in Breda. Dat kan alleen
igewijs worden gereali-
1 We moeten absoluut zien
(voorkomen dat er na de op-
j van Globe een leemte
laat. Daarom heeft de op-
j van Globe mijn eerste
oriteit.
het komende seizoen
i dan niet anders dan door
1 van samenwerking met
bestaande groepen en
jjekten, die bij WVC zijn in-
Eric Antonis, nieuwe leider zuidelijk toneel: „Er moet na
Globe geen leemte ontstaan". - foto de stem dick de boer
voor eenzelfde soort functie ge
vraagd bij de theaterproduk-
tiekern De Voorziening in Gro
ningen, waarvan hij overigens
bestuurslid is. „Maar", zegt hij,
„als Kempenaar zit ik toch lie
ver in Brabant, want het noor
den van Nederland is toch fun
damenteel anders, alleen al
vanwege de taal. Boven de ri
vieren voel ik mij te onzeker.
Je zit daar toch als een soort
gastarbeider en dat kan niet
goed zijn. Je moet je in kunnen
leven in de cultuur van de
mensen. Als artistiek onderne
mer - ik vind de term een
beetje vreemd - moet ik vooral
een goed klimaat kunnen
scheppen, waarin regisseurs en
acteurs kunnen gedijen, maar
waarin ook het publiek in de
zuidelijke provincies zich her
kent zonder dat de voorstellin
gen iets provincialistisch heb
ben."
„Het zal moeilijk zijn om ac
teurs te interesseren, maar ik
denk dat er een aantal mensen
is dat heel graag terugkomt
naar het zuiden als daar iets
aan de hand is-dat de moeite
waard is. Als ik twee mooie
boegbeelden (Antonis doelt op
twee regisseurs van niveau,
red.) kan krijgen voor het vol
gend seizoen dan verwacht ik
veel briefjes van leuke acteurs,
die best terug willen keren
naar Eindhoven."
De bevlogen maar ook rea
listische cultuurmanager is
zich er van bewust dat van
voortdurende ad hoc-produk-
ties met wisselende acteurs op
den duur weinig goeds valt te
verwachten. „Je hebt toch een
soort gezelschapsstructuur no
dig, waarin een herkenbare ar
tistieke lijn wordt uitgezet. Re
gisseurs en acteurs moeten een
goede samenwerking krijgen
en voor het publiek moet het
duidelijk zijn wat voor soort
theater het kan verwachten.
Het mooiste theater krijg je
toch als er een band groeit tus
sen de regisseuren en acteurs
en tussen de acteurs en het pu-
bliek. Kijk maar naar het voor
malige Werktheater.
We moeten een soort mid
denweg zien te vinden met een
vaste keine kern met een her
kenbaar gezicht, die toch ook
mensen van buiten aan kan
trekken voor een produktie. Of
dat ook muziektheater- en
grootschalige totaaltheater-
voorstellingen kunnen worden,
hangt af van de financiële mid
delen. Mijn eerste zorg zijn
echter de grote en kleinere
zaal-toneelprodukties."
Antonis acht het 'kapitaalver
spilling' wanneer geen gebruik
wordt gemaakt van de be
staande accommodatie en tech
nische outillage van Globe aan
de Kleine Berg in Eindhoven.
„De know-how van Globe, dat
deel tenminste dat goed is ge
motiveerd, moet je gewoon ge
bruiken. Vanuit een eerlijke
artistieke bekommernis wil ik
gaan praten met de Eindho
vense bestuurders. Het kleine
zaaltje van Globe is anderhalf
jaar niet gebruikt. Dat is toch
treurig. Hopelijk weet ik de ge
meente te interesseren om in
vesteringen te doen met de be
lofte dat zij er iets voor terug
krijgt, dat de stad ten goede
komt, maar ook een uitstraling
zal krijgen in de zuidelijke pro
vincies en in heel Nederland.
Tenslotte gaat het wel om een
toneelvoorziening van lande
lijk niveau."
Eric Antonis wil graag be
middelen tussen de vier grote
Brabantse steden wat betreft
de totstandkoming van een
theater- en danswerkplaats en
eventueel een middelgroot
dansgezelschap in Tilburg.
Voor dat laatste ziet hij voor
alsnog geen directe, artistieke
aanleiding. „Krijgen wij maar
3,5 miljoen van het ministerie
dan vervallen deze plannen
van de Werkgroep Zuidelijke
Theaterinfrastructuur voorlo
pig. Maar wordt het ruim vijf
miljoen dan kun je meer doen.
Mijn tweede prioriteit geldt het
contact met de theater- en
dansgroepen in Brabant en
tenslotte de plannen voor de
werkplaatsen. Het leukste zou
zijn wanneer je daaruit talent
zou kunnen doorspelen naar de
grote groep in Eindhoven."
„Het wordt een strategie van
samenwerking en niet van: hoe
trek ik bepaalde dingen, zoals
de dans, naar mij toe. Je moet
je eigen rol in beperkte kring
kunnen wegcijferen voor een
zuiver artistiek beleid, dat op
den duur zijn weerslag krijgt
in brede kring." Antonis reali
seert zich terdege dat het, na
alle problemen rond Globe, niet
eenvoudig zal zijn om op korte
termijn een aantrekkelijk soort
theater voor de regio en daar
buiten te creëren. Wat hij wil is
niet een theater voor ingewij
den', maar "visueel boeiend
theater dat ook bereiktbaar is
voor niet-intellectuelen zonder
dat er artistieke concessies bo
ven te worden gedaan'.
„Als een razende rijd ik mo
menteel 's avonds door Neder
land om me te oriënteren bij de
kleine groepen. Daar moet ik
het programma voor het sei
zoen 1988/1988 vandaan halen.
Wat het uiteindelijke beleids
plan voor de daaropvolgende
drie jaar betreft, zal ik ook de
Brabantse schouwburgdirec
ties consulteren, want die ken
nen hun publiek, neem ik aan.
Het eerste effect van ons Zui
delijk Theater, zoals ik mij de
naam van de nieuwe voorzie
ning voorstel, wordt toch in de
zuidelijke provincies gesor
teerd.
Ik denk aan zoiets als een
synthese tussen het aanbod vein
de vrije produktie en het 'Am
sterdams' toneel, dat soms niet
iets te modieus is. De stukken
die blijven liggen in die twee
sectoren, zouden voor ons inte
ressant kunnen zij a De sprei
ding van toneel is in Nederland
een zorgenkindje. Het rijk moet
daar bijzonder attent op zijn
want anders treedt er een
enorme verarming op, vooral
als de drie grote randstelijke
gezelschappen niet genegen
zijn om met al hun voorstellin
gen naar de regio te komen.
Dat Toneelgroep Amsterdam
het volgend seizoen met al haar
voorstellingen naar Eindhoven
komt, zoals ik heb gehoord,
lijkt mij een verheugend feit
Het worden echter nog moei
lijke discussies met WVC en in
Brabant om hiere iets echt
goeds van de grond te krijgen."
Door Raoul van den Booren
BRUSSEL - De BRT
heeft besloten de uitzen
ding van de KRO-docu-
mentaire 'God In Vlaan
deren' op te schorten. Het
programma was gepland
voor maandag 8 februari.
De Belgische omroep wil
over eventuele uitzen
ding nu eerst overleggen
met de KRO die afgelo
pen maandagavond plot
seling besloot dit pro
gramma zelf niet op het
scherm te brengen. De
documentaire 'God In
Nederland', die de BRT
zelf maakte, blijft ge
handhaafd en is op de
Belgische televisie te zien
op maandag 25 januari.
De twee programma's ma
ken deel uit van een geza
menlijk project van de BRT
en KRO. De opzet daarvan
was om het thema Gods
dienst en Kerk vanuit beide
landen te bekij ken.
De BRT toonde zich on
aangenaam verrast, maar
desondanks wel gevoelig
voor de beslissing van de
KRO. „We hebben besloten
om samen met de KRO dit
project uit te voeren. Als
onze partner dan plotseling
besluit dat de eigen bijdrage
niet goed genoeg is voor uit
zending kunnen we daar
moeilijk omheen", meent
BRT-perschef Hugo Mor-
rens. De Belgische omroep is
er altijd vanuit gegaan dat
de KRO-documentaire ge
schikt was voor uitzending.
„Maar vergeet niet dat de
BRT een openbare omroep is
en de KRO een ideologische.
Hun overwegingen kunnen
anders zijn dan de onze,"
meent Morrens.
BRT-medewerker E.
Pertz, die voor zijn omroep
de documentaire God In Ne
derland filmde, kan zich de
kritiek van de Nederlandse
omroep wel voorstellen. „De
KRO-medewerkers zijn heel
anders te werk gegaan dan
wij", meent Pertz. „De beel
den van de documentaire
zijn nogal emotioneel, maar
de begeleidende teksten erg
zakelijk. De kijkers zouden
daar aanstoot aan kunnen
nemen. Het Nederlandse
programma bestaat qua
tekst uit verknipte inter
views. Op bepaalde momen
ten worden dingen gezegd
die niet overeenkomen met
de beeldea Dat maakt het
voor de kijker allemaal
soms moeilijk te volgen," al
dus de BRT-man.
PORT ARTHUR (AP) - In Port Arthur in Texas is deze
week een herdenkingsmuseumpje geopend voor Janis Jop-
lin, de 18 jaar geleden aan een overdosis bezweken pop- en
blueszangeres.
Het oliestadje Port Arthur, dat
Janis Joplin ontvluchtte in de
vaste overtuiging dat zij er
geen vrienden had, heeft te
kampen met economische pro
blemen door de ingestorte olie-
markt
„Dit kan voor Port Ar
thur worden was Elvis Presley
voor Memphis heeft gedaan",
aldus Edith Huber van het toe
ristenbureau van Port Arthur.
Vierduizend mensen waren
naar het conventiecentrum van
Port Arthur gekomen, op wat
de 45ste veij aardag van de zan
geres zou zijn geweest
In het Joplin-museum van
Port Arthur liggen onder meer
haar Bijbel, twee jaarboeken
van haar school, een gouden
plaat en wat sieraden. Het mu
seum is bedacht door zaken
man John Palmer, een vroe
gere klasgenoot van Janis Jop
lin.
DEN HAAG (ANP) - De
popgroep Pink Floyd zal op
14 juni een concert geven in
het Feyenoord Stadion te
Rotterdam als onderdeel
van haar Europese tournee.
Dit is gisteren bekendge
maakt door het impressa-
riaat van de groep.
Er wordt in het stadion een
speciaal podium gebouwd met
een vrije overspanning van 25
meter. Het concert begint om
negen uur 's avonds en zal tot
middernacht duren In verband
met het late tijdstip worden
door de Nederlandse Spoorwe
gen extra treinen ingezet.
Voor de pauze speelt de
groep nieuw werk, erna wordt
uitsluitend oud materiaal ge
bracht De voorverkoop start
zaterdag 6 februari.
•Zicht op Zeeland, Galerie
'rit, Gravenstraat 99, Clin-
Open wo. t/m zo. van
1-1730 en di gesloten. Tot
februari.
Galerie Esprit te Clinge,
ie km van Hulst, zet het sei-
m 1988 in met een groeps-
ïntoonstelling onder de titel
'icht op Zeeland. Wie zou
en dat het hier gaat om
expositie van Zeeuwse of
Zeeland woonachtige beel-
nde kunstenaars, die in hun
»erk een visie op Zeeland,
it landschap en de proble-
riek van deze provincie, de
menergie, de olie op de
it, de chemische indu-
le> de bootverbindingen
Zeeuws-Vlaanderen ge-
komt voor het grootste
W bedrogen uit
Alleen Nellie van Nieu-
"'nhuyzen en de overleden
"Mteurschilder - met pro-
®»nele - kwaliteiten Fer-
1#and Slock vertelden, zoals
dat van hen gewend is,
«Zeeuwse landschap met
einders en boerde-
en sfeervol in res-
«tievelijk water- en olie-
«f. Ook bij Willem van An-
tod wiens werk zich op de
van figuratief en nonfi-
"itief beweegt, is hier en
een vleug van herken-
rij teeuwse landschappe-
*"öd aanwezig, maar alle
ire exposanten, te weten
Bakker, Quido Eek-
't, W. de Houck, Ernest
'chim, Mans Lücken, W. de
«i Marcel Robbe, Marcs
i,„„yter> Cees de Valk en
Verschoore laten er geen
over bestaan dat men
'"«1 van deze expositie
nt te interpreteren niet als
1 acht op Zeeland zelf,
w als een zicht op de beel-
'de kunst in Zeeland.
20 riet men dan in het
ezige werk verschil
de nchtingen en stromin-
weerspiegeld: het ietwat-
■le in de schilderijen
de Valk, de invloed
rtf^oon- en stripverhalen
e olieverven van W. de
e®1) gedempt poëtisch
®me bij Marcel Robbe en
erschoor een vooral veel
abstrakt en half-abstrakt
werk, waartoe de bijdragen
van Quido Eckhardt, Hans
Lücken, die ditmaal niet met
etsen, maar met even sensibel
gedane komposities in meng
techniek op papier aanwezig
is, de kleine maar monumen
tale bronsplastieken van Er-
nest Joachim en de vooral
van felle kleur en effekt le
vende schilderijen van H. de
Ruyter behoren.
Merkwaardig te zien hoe in
de grote olieverfkomposities
van Wim Bakker de geest van
de vroege Raymond Kimpe
schijnt op te leven en hoe
Wim de Maat, die in zijn ke-
ramiekmaskers en portretten,
bestaande uit op neutraal
glas geplakte brokken ge
kleurd glas niet boven het ni
veau van de kunstnijveraar
uitkomt, plotseling met twee
schilderijen zich een accepta
bel schilder betoont Men ziet
een tentoonstelling, die, mits
men de titel op de juiste wijze
interpreteert, een rijkdom
aan visuele belevenissen
biedt
w.E.
Hans van Meeuwen:
Spookrijders. Lokaal 01,
Kloosterlaan 138, Breda.
Open: vrijdag, zaterdag en
zondag as. van 1130-1730
uur.
De laarzen staan klaar
voor de bezoekers. Dat is no
dig want Lokaal 01 staat on
der water. Midden in deze
verlichte vijver van muur tot
muur staat een metalen zuil
waaraan een als autoweg ge
signeerde plank, waarop een
speelgoedautootje vastzit. In
het verlengde daarvan be
vindt zich een twee meter
hoge doorzichtige driehoek,
waarover water stroomt.
Daarachter staat even hoog
een als autoweg gemarkeerd
object. Dit is zo objectief mo
gelijk, hoop ik, beschreven
wat er sèc te zien is. Maar
kunst is ook iets ervaren, iets
ondergaan. Het kan aan mijn
stemming van dat moment
gelegen hebben, ik heb met de
laarzen aan vanuit verschil
lende gezichtshoeken naar die
ervaring gezocht, maar niet
gekregen.
Nu is Han van Meeuwen
niet zo maar een jongen die
grapjes uithaalt Onlangs
kreeg hij een basisprijs bin
nen het kader van de Prix de
Rome. Zijn 'begripsdaden' -
daarover heeft hij het - wor
den gewaardeerd. In kunst
omgezet intellectualisme le
vert vaak concept-objecten
op, die wel getuigen van de
bevangenheid van de maker,
maar nauwelijks overdraag
baar blijken. Door er tevens
een environment van te ma
ken betrekt Han van Meeu
wen zijn toeschouwers er wel
goed in. Een stelletje moei
lijke woorden op een rij, maar
deze begrippen zijn al zo ge
dateerd, dat ze langzamer
hand wel gemeengoed gewor
den zullen zijn.
De spookrijder van Han
van Meeuwen heeft te maken,
zo menen we te begrijpen,
met onze cultuur die tegen de
aarde inrijdt Alle culturen
laten sporen na op deze we
reld, maar onze generatie is
bezig vernietigende sporen te
trekken. Hij tracht een tijd
overschrijdende shock teweeg
te brengen, die bewust maakt
hoe wij bezig zijn te leven in
het nu.
HE
Paul van Gijsegem, In Ga
lerie William Wauters, Ant
werpse Heirweg 5, Oosteeklo.
Open: do. tot ma. van 14-19
uur.
Waarschijnlijk het be
kende spreekwoord indach
tig, dat aan de eerste klap de
waarde van een daalder toe
kent, begint Galerie William
Wauters het nieuwe tentoon-
Dit is één van de foto's (gemaakt door Keiga), die te zien zijn op de tentoonstelling
'Kawahara Keiga, fotograaf zonder camera' in het Leidse Rijksmuseum voor Volken
kunde (de 'moeder' van het Bredase Justinus van Nassau). Van 1641 tot 1854 sloot Japan
zich voor de buitenwereld af. Ter controle van de handel beschikte de heerser van Naga
saki over een groep schilders die met een fotografische perfectie de ingevoerde goederen
in deze havenstad vastlegden. Eén van de groep was Keiga. Zoals bekend hadden de Ne
derlanders een klein poortje naar Nagasaki in deze periode via het piepkleine eiland
Deshima in de baai van Nagasaki.
Door deze toegang brachten mannen als Frans von Siebold, J. van Overmeer Fisscher en
Jan Cock Blomhoff grote verzamelingen van Japanse cultuurgoederen binnen. Daaron
der bevindt zich een verzameling van 1200 werken die door Keiga en zijn atelier werden
vervaardigd. Von Siebold heeft voor zijn boeken Nippon, Fauna Japonica en Flora Japo-
nica er al gebruik van gemaakt.
Op deze expositie is uit deze collectie prenten een keuze gemaakt die feesten en straat
scènes, industrie en kunstnijverheid en planten, vogels en dieren fotografeerden'. Er is
een engelstalige catalogus, die geschreven werd bij de expositie van dit werk in Tokyo,
vorig jaar. De expositie in in Leiden te zien tot 11 april. Tevens is er een tentoonstelling
van 'Chimu, pre-spaans aardewerk uit Peru'. Tel. 071 - 211824.
stellingsseizoen met een
hoogst belangwekkende ex
positie. Zij is gewijd aan het
werk van de Vlaamse beeld
houwer Paul van Gijsegem,
die, geboren in 1935 te Berla-
re, zijn opleiding ontving aan
de Akadèmie te Gent en het
Hoger Instituut te Antwerpen
en thans al weer jaren als
professor voor beeldhouw
kunst verbonden is aan de
Gentse Akademie.
Van Gijsegem is een den
ken sociaal bewogen beeldend
kunstenaar; hij verafschuwt
oorlog, onderdrukking en ge
weld, ziet de menselijke
waarden ten ondergaan in
een hand over hand nemende
technologie en betreurt dat de
homo sapiens te gronde gaat
aan alle kennis die hij ver
wierf. Zo ontwikkelden zich
zijn skulpturen, die van de
beginne af aan al een sterke
plastische verschijningsvorm
hadden, in de loop der jaren
hoe langer hoe meer tot dwin
gende bezweringstekenen in
de ruimte, uitgevoerd in de
meest verschillende materia
len: ijzer, keramiek, hout,
lood, brons, die alle met grote
kennis en technische kunde
worden be- en verwerkt. Van
Gijsegems plastieken zijn to
tems, die tot nadenken stem
men, zonder dat de gedachte
de artistieke vormgeving te
kort doet.
Nergens wordt zijn kunst
door het programmatische
overwoekerd, veel voorko
mend verschijnsel heden ten
dage, integendeel:.ook wan
neer men de diepe zin ervan
zou negeren blijven zijn
skulpturen indrukwekkend
monumentale werkstukken
die ten allen tijde hun recht
van bestaan houdea Negen
plastieken, waaronder het'
bovendimensionale 'Witch
doctors Son' wijzen ook hier
weer van Gijsegem uit als een
der grootste eigentijdse
Vlaamse beeldhouwers. Niet
minder belangrijk zijn zijn
tekeningen, die, hoewel na
tuurlijk ten nauwste met zijn
beeldhouwwerk samenhan
gend, ook op zichzelf door hun
ingenieuze en spanningrijke
kompositie grote waarde ver
tegenwoordigen.
Merkwaardig is dat deze
Vlaamse beeldhouwer, die
ook in de wereld van de jazz
als uitvoerend kunstenaar
naam heeft en wiens liefde
voor deze muziek zich ook in
zijn plastieken duidelijk
weerspiegelt, ondanks meer
dere belangrijke prijzen, die
hem ten deel vielen, tot nu toe
betrekkelijk weinig kansen
heeft gekregen in zijn land
grote monumentale opdrach
ten uit te voeren en ook maar
zelden het genoegen smaakte
één van zijn werken in de
kollektie van een museum
opgenomen te zien. Welnu, op
deze expositie staan werken
die zonder meer in een mu
seum thuishoren. Het is dan
ook te hopen dat de altijd ak-
tieve en wakkere William
Wauters de nodige invloed
kan en zal uitoefenen op dat
voor Van Gijsegem de poor
ten van een belangrijke
Vlaams museum open gaan!
W.E.
Peter Jacquemijn (beelden),
Erwin van de Arend (schilde
rijen) in het Tongerlohuis,
Molenstraat 2, Roosendaal,
dag. open van 14-17 u., tot en
met 12 februari.
De pulserend zwarte schil
derijen aan de muur en de bi
zar gehakte beelden vormen
gezamenlijk een opwekkend,
fris, en voor deze galerie on
gewoon geavanceerd kijkfes-
tijn.
De Nederlander Erwin van de
Arend, van oorsprong Roo
sendaler en de Belg Peter
Jacquemijn zijn respectieve
lijk de schilder en beeldhou
wer die voor deze tentoonstel
ling verantwoordelijk zijn.
De jonge kunstenaars, ze wo
nen en werken allebei in
Brussel hebben een intuïtieve
manier van werken en be
langstelling voor het formele
aspect van de dans gemeen.
Iedereen, aangedragen vanuit
hun directe omgeving worden
zonder veel omhaal in beel
den omgezet
Bij Jacquemijn is het de
vorm van het hout, dat nog
onbewerkt is, dat de uiteinde
lijke vorm bepaalt. Hij kapt
een boom, graaft de wortels
uit (waardoor vele dankbare
tuinbezitters hem voor de
volgende te sneuvelen boom
weer vriendelijk verzoeken)
en pikt er de meest uitgespro
ken uit om zijn beelden van te
hakken. Een rechte stam zegt
hem niets. Aanvankelijk
werkte hij zijn houten nog
zorgvuldig af, nu beperkt hij
zich tot het grove hakwerk
met als resultaat uitbundige
clowneske mensfiguren in al
lerlei formaten. In him primi
tieve expressiviteit doen ze
me wat aan de tronies van
Ensor denken, al hebben ze
wat karakter betreft meer
weg van Breugeliaanse boe
ren. Alhoewel.... Jacquemijn
heeft ze allemaal danseressen
genoemd.
Erwin van de Arend, die
woensdag 20 januari in de
kwaliteit van geograaf nog
met De Nieuwe Danserije in
de Bredase schouwburg op
trad schildert beweging,
dans. Hij doet dat op een op
merkelijke manier. In bijna
fluorescerend turkoise en
rose vliegen, buitelen en
springen zijn met aarzelende
lijnen neergezette figuurtjes
over het zwarte onbewerkte
doek. Hij is vooral geboeid
door de vorm, de houding van
de bewegende mens. Daarom
ook deelt hij zijn tijd tussen
het theater ('nee, ik ben geen
choreograaf, ik bedenk alleen
houdingen') en het schilderen.
Kwetsbare, open beelden
zijn het die al werkend ont
staan. De hang naar esthetiek
is nadrukkelijk, iedere vorm
staat op zijn plaats, de cirkel
is opvallend aanwezig. De
aarzelende lijn suggereert be
weging, de steeds wijzigende
vorm van de dans.
L.R.
