Het is veel meer geworden
dan ik had durven hopen'
Voetbal '87: drama
in diverse bedrijven
)E LANGE WEG TERUG VOOR HUBERT
toschkapelle
igsbedrijf
Hemel-
ït B.V.
et bloed kruipt toch waar het
liet gaan kan. Nu de afgelopen
naand diverse koude periodes
set zich bracht en het water in
e Friese sloten en vaarten zich
erstilde tot ijs, verlangt Hilbert
an
't Winckeltje
't Oude Raedthuis
Jack Boeije
J. Lecluyze-
Van Pamelen
De Bree
P.A. Mangnus
Zn.
Lambert
NBEELD UIT BEELD
20.000 Kaarten
Roddelpers
'Verering'
Weer schaatsen
DE CUP, DE KNAL EN DE KWALIFICATIE
Illusie lijkt verknald j
IN BEELD UIT BEELD
Liegen
Supporters
De knal
STEM OUDEJAARSKRANT DONDERDAG 31 DECEMBER 1987 PAGINA 4
A68
drijf
her B.V.
-Biervliet
2-1886
[itiliteitsbouw
erhoudswerk
en een
lig 1988
- Biervliet
flen een
I Nieuwjaar
er Duim naar zijn schaatsen.
)e in de nacht van 6 op 7 februari
987 bij een auto-ongeluk levens-
[evaarlijk gewond geraakte Fries
;an zich haast niet bedwingen.
Wedstrijden blijven voorlopig
ioor hem taboe, maar een ritje op
latuurijs met vrouw Audrey en
anderen Atze (4) en Femke (2) zou j
och het begin kunnen worden vanp
ie lange weg terug in het wereldj e
an de marathons. En niet te ver-
eten het arbeidsproces.
Burg. Maarleveldstr. 7
Biervliet
Tel. 01152-1376
voorspoedig
nieuwjaar
an der Duim
miten
evensgevaar
BERENVEEN - Qeueod
nrdt dat het met de •ofaaata-
urière vmn de »-Jarige HU-
na der Duim ts afgrio-
De Fries raakte in de nacht
rui vrijdag op zaterdag op te-
Ngweg van de marathon in
Usen ernstig gewond bij een
Irontalo botsing met een te-
piligger bij Hoornsterzwaag,
rlik bij Heerenveen.
Zaterdagnacht onderging
Van der Duim in het Acade-
tch Ziekenhuis in Gronln-
Café
Biervliet
wenst u een
voorspoedig 1988
Feestzaal gratis
Echte bakker
Markt 16, Biervliet
Tel. 01152-1872
wenst ieder een
voorspoedig
nieuwjaar
Noordstraat 28-30
Biervliet
wenst allen
zalig nieuwjaar
Slagerij
Biervliet
wenst alle clientèle een
voorspoedig 1988
Timmer- en
aannemersbedrijf
Kerkstraat 26
Boschkapelle
wenst allen
zalig nieuwjaar
idel
in
Slagerij
Boschkapelle
wenst familie, cliënten
en vrienden een
zalia nieuwiaar
een zes uur durende ope-
iüe aan zijn bekken en zijn
rechter been. Hij is nu bulten
ivenagevsar.
Van der Duim liep een
vire bekkenfractuur op en
lijn rechter bovenbeen brak
Hilbert van der Duim
-FOTO ANP
der en dit seizoen Nederlands
kampioen marathon op natuu
rijs in Eenrewoude.
Volgens Van der Duim's
ploegleider Piet Schipper
de tweevoudig wereld- en
Europees kampioen lange
gisteravond
Door Rob van Deursen
„Eerst drong het besef bij mij door dat
ik gewoon louter blij mocht zijn dat ik
nog leef. Vanaf het moment dat het
herstel binnen mijn lichaam met
sprongen vooruit gaat, wil ik verder.
Gek is dat, he. Het is veel meer dan
waarop ik durfde te hopen".
Even terug naar die voor hem bijna
fatale nacht Na een dag les gegeven te
hebben aan het KNBO te Assen, neemt
Hilbert van der Duim 's avonds deel
aan de marathon in de Drentse hoofd
stad. Normaal rijden Yep Kramer en
Harm van der Pal met hem mee, maar
omdat hun chauffeur overdags al in
Assen moet zijn, pakken zij hun eigen
wagens.
Na afloop van de wedstrijd op de
Drenthe-kunstijsbaan rept Van der
Duim zich via binnenwegen naar zijn
pas aangeschafte woonboerderij in
Langezwaag, vlak bij Heerenveen. On
derweg raakt hij bij het ongeluk be
trokken. Veel weet hij er niet meer
van. Het bekende zwarte gat in het ge
heugen.
Van der Duim moet door brandweer
en politie uit de wrakstukken van zijn
laag op de wielen staande auto van
Italiaanse makelij worden gezaagd.
Aanvankelijk vervoert men hem naar
het ziekenhuis De Tjongerschans in
Heerenveen, maar alras blijkt dat zijn
verwondingen veel ernstiger zijn dan
aanvankeljk werd aangenomen. Met'
loeiende sirenes brengt een ziekenwa
gen de schaatser naar het Academisch
Ziekenhuis aan de rand van Gronin
gen.
De bange drie dagen begonnen. Van
der Duircrsomt -met tegenzin overi
gens, omdat hij het verleden wil laten
rusten en zich veel liever met de toe
komst van hem en zijn gezin bezig
houdt - op: „Ik werd gevonden met een
been onder het dashboard en het an
dere onder de stoel. Het schaambeen
bleek helemaal uit elkaar gescheurd.
Zo'n acht centimeter, geloof ik. Mijn
rug was ontwricht, mijn lever kapot,
de longen flink geraakt. Gekneusd.
Mijn darmen lek. Een hersenschud
ding, de heupkommen ingescheurd en
een stukje van de knieschijf af. Plus
dat mijn rechter bovenbeen finaal in
de vernieling zat. Röntgenfoto's toon
den aan dat er een aantal vitale stuk
jes uit dat bovenbeen gewoon verdwe
nen waren. Verpulverd of verbrijzeld,
ik weet niet hoe je dat precies moet
omschrijven. De doktoren zijn er lang
mee bezig geweest om dat zaakje te
herstellen. Een stuk uit de heup moest
er tussen worden gezet. Eerst ging het
mis; de tweede maal gelukkig goed. Ik
werd bijna gek van de pijn. Ze hebben
me zelfs methadon moeten geven om
die pijn te onderdrukken. Kun je na
gaan".
En dan na enige aarzeling: „Als dat
stukje bot er tussen niet gepakt had,
zou mijn been twee centimeter zijn in
gekort. Dat valt op te vangen met een
extra hoog hakje onder je schoen,
maar liever niet natuurlijk. Dat lijkt
me begrijpelijk".
Sportminnend Nederland reageerde
geschokt. Hilbert van der Duim, de an
ti-vedette, de stugge Fries ook, ver
keerde in nood. De man van twee we
reld-, twee Europese en acht nationale
all-round-titels plus een indrukwek
kend uurrecord. De schaatser even
eens, die altijd en immer beweerde
louter voor zich zelf het schaatsen te
bedrijven. Van der Duim, die van het
rondje te weinig in Oslo, de meeuwen-
poep in Deventer en het potsierlijke
„Het kan best zijn, dat als ik me steeds beter ga voelen, ik nog een keer wil proberen aan de top in het mara-
thonschaatsen terug te komen." - foto wout steensma
witte pak met de regenboogkleuren
opnieuw in Oslo. Een Van der Duim,
die in ieder geval altijd onder welke
omstandigheden dan ook zich zelf
bleef.
Echtgenote Audrey: „We hebben
nooit geweten dat Hilbert zo populair
was. Na zijn ongeluk stroomden de re
acties binnen. Kaarten, bloemstukken
en ga zo maar door. De schuur stond op
een bepaald moment vol. En mensen
belden op om te vertellen dat zij voor
Hilbert elke dag zouden bidden en een
kaarsje branden".
Van der Duim kijkt peinzend voor zich
uit. „Raar ja, maar zelfs bij een we
reldkampioenschap waren de reacties
in getal veel minder. Zeker twintigdui
zend kaarten heb ik gehad. De post kon
het op een bepaald ogenblik niet meer
aangesleept krijgen. Nu nog komen er
kaarten. Van 'Volhouden Hilbert'.
Mensen, die zelf ook helemaal in de
kreukels hebben gelegen. Die weten
wat een bloed, zweet en tranen het kost
om de weg terug te vinden en te kun
nen inslaan. Dat doet me wel veel
goed".
Buiten staan de 'stompen' van
twaalf gekapte populieren als bewijs
van zijn redelijk herstel. „Lekker, dat
kappen. Kon ik me lichamelijk weer
eens uitleven", zo geeft hij aan. Buiten
is het ook vier graden onder nul. Bin
nen snort de kachel.
De media lieten zich eveneens niet
onbetuigd in de belangstelling van de
langzaam herstellende Van der Duim.
Een fotograaf slaagde er zelfs in tot
aan de deur van de intensive care te
geraken, maar werd op het allerlaatste
nippertje een halt toe geroepen. „Ze
hebben een andere naam op mijn deur
gezet. Mevrouw zus-en-zo. Ik had al
leen behoefte aan bezoek van mijn
naaste familie. Ik voelde me op z'n
zachtst gezegd niet bepaald prettig. En
als er dan een vreemde aan je bed
komt staan, weet je toch niet wat je
moet zeggen".
De roddelpers en dan met name het
blad Privé trachtte het beschermende
pantser rond de herstellende Van der
Duim diverse malen te doorbreken.
„Ik heb steeds de boot afgehouden.
Ook toen ik gedurende de weekeindes
naar huis mocht en in Haaren revali
deerde. Met dat blad had ik eerdere,
nare ervaringen. Toegestemd in een
interview, maar een heel ander ver
haal afdrukken. Dus dat moest buiten
blijven. Maar het zijn net Jehova's.
Steeds weer proberen, kerels van de
redactie aan de deur en voet er tussen
als ik weigerde ze binnen te laten. Ik
heb ze buiten kunnen houden, maar
daar nemen ze dus geen genoegen mee.
Op een bepaald moment staat er een
artikel in, waaruit blijkt dat ik aan het
inhalen was en op de andere rij helft
tegen de auto van die andere meneer
was gereden. Na publicatie werd ik
onmiddellijk opgebeld door de verze
kering van dat andere slachtoffer. Of
ik me nu plotseling de toedracht wel
herinnerde. Verschrikkelijk vervelend,
want die weet ik nog steeds niet, ter
wijl de man waarmee ik in botsing ge
komen ben, na lange tijd in coma gele
gen te hebben, is overleden. Dus diens
vrouw zal ook niet zo gelukkig zijn met
zulke shit-verhalen, die nergens op
slaan".
„Onderzoek van de politie heeft ge
leerd dat mijn tegenligger voor negen-
en-negentig procent zeker in een slip
geraakte en tegen mijn auto is opge
botst. Dat kunnen ze zien aan de spo
ren op de weg, de deuken in de auto's
en dergelijke. Ik heb echt geen woord
met die mannen van Privé gewisseld
en dan flikken ze je zo. Natuurlijk heb
ik last, veel last gehad van het feit dat
die man er zo erg aan toe was. Steeds
weer vroeg ik mezelf af of ik schuld
had. Maar steeds ook weer dat zwarte
gat. De politie heeft me verzekerd dat
het ongeluk mijn schuld niet is ge
weest en daardoor kan ik me er gro
tendeels over heen zetten. Al blijft het
altijd bij je. Logisch, er is iemand over
leden".
Van der Duim bereikte inmiddels de
leeftijd van dertig jaar. De Konink
lijke Nederlandse Schaatsenrijders
Bond meende hem enkele maanden ge
leden bij de presentatie van de huidige
kernploegen met de gouden speld van
verdienste te moeten 'vereren'. Een
dankbetuiging, die Hilbert van der
Duim eigenlijk iets te ver gaat. Niet
voor niets lag hij gedurende zijn kern
ploeg-periode om de haverklap met de
mannen in de blauwe blazers in de
clinch. Nadat hij bijvoorbeeld in het
jaaroverzicht van Studio Sport met
verboden reclame op zijn trui in beeld
verscheen, reisden twee KNSB-be-
stuurders (Quarles van Ufford en
Graas) af naar het trainingskamp in
Inzeil om Van der Duim persoonlijk
mee te delen dat hij geschorst was. De
commissie van beroep van de schaats
bond draaide de straf uiteindelijk te
rug naar normale proporties, maar het
tekent de situatie wel. „Ach, ik heb
baanbrekend werk verricht en daar
profiteren de jongens die op dit mo
ment in de kernploeg zitten van", zo
berust Hilbert van der Duim in het feit
dat schaatsen hem geen man in bonus
maakte.
Over een maand hoopt hij weer in
Assen voor de klas te kunnen gaan
staan. De draad oppakken, die hij twee
jaar geleden begon af te wikkelen. Dat
nadat de eerste 28 jaar van zijn leven
bijna uitsluitend in het teken van de
sport hadden gestaan. Een studie eco
nomie moet hem wat mogelijkheden
tot lesgeven betreft, meer armslag ge
ven.
„Ja, die ben ik afgelopen zomer begon
nen. Ik had toch tijd over hè". Hilbert
van der Duim grijnst. Zulke uitspra
ken, daar houdt hij van. „Over twee
jaar had ik mijn sport op een lager
pitje willen gaan zetten. Tenminste dat
had ik me voor mijn ongeluk voorge
nomen. De situatie veranderde dus.
Het kan best zijn, dat als ik me steeds
beter ga voelen, ik nog een keer wil
proberen aan de top in het marathon-
schaatsen terug te komen. Dat zou een
geweldige overwinning zijn. De dokto
ren vertelden me eerst dat ik sport zou
moeten vergeten, maar toen ik beter en
beter herstelde begonnen ze er ook in
te geloven dat een rentree mogelijk zou
moeten zijn. Laat ik er over ophouden.
Ik heb geleerd dat je de dingen gewoon
op je af moet laten komen. Je kunt zo'n
hoop plannen maken, maar morgen
kan het abrupt afgelopen zijn".
Van der Duims ogen dwalen over
het polderlandschap voor zijn huis.
Buren en vrienden deden het opknap-
werk dat hij zo graag zelf had willen
doen. „Het meest ontroerd ben ik door
al die reacties, die ik kreeg. Ik kan er
nog steeds met m'n pet niet bij. Ik ben
nooit een sportheld voor het grote pu
bliek geweest. Tenminste dat heb ik
nooit willen zijn. Altijd afstand be
waard. Het ongeluk heeft kennelijk
wat bij de mensen losgemaakt. Ik zal
iedereen nooit persoonljk kunnen be
danken. Dat zou te veel tijd vragen.
Maar men moet weten, dat het me ge
sterkt heeft. Vooral tijdens die mo
menten dat ik het niet meer zag zitten.
Natuurlijk kreeg ik die ook. Als je tij
dens de revalidatie een bepaalde oefe
ning wilt doen en dat lukt niet. Omdat
je sterft van de pijn of omdat je spie
ren en botten nog niet kunnen. Een
gekke gewaarwording, hoor. Oefenin
gen, die je tijdens de warming-up voor
een wedstrijd misschien wel honderd
keer herhaalde, bleken plotseling te
inspannend. Te moeilijk. Op zulke mo
menten schiet er van alles door je heen.
Je mag je niet laten ondersneeuwen.
Steeds opnieuw beginnen. En als je
dan vooruitgang constateert, ben je
blij. Ontzettend blij".
Bij het afscheid een stevige hand.
Van der Duim sjokt richting schuur.
Het ene been trekt een beetje. „Ik ga
nog even een kozijntje verfen. Met zo'n
huis ben je nooit klaar
Een drama in veel bedrijven
En in de laatste maand van 1987,
het jaar van de cup van Ajax, de
knal uit Oss en de kwalificatie
voor West-Duitsland, verdreef
het licht de deemstering in voet
balland. Een drama in veel be
drijven, maar met prachtige de
cors; de explosieve Kuip, een
Zwitserse hotelkamer (2x), het ijs I
van De Meer, de bagger op Rho-
dos en de koelers van de UEFA.
I «^Tan. I ZWARTSTE AVOND VOOR NEDERLANDS VOETBAL
Door Chris van Nljnatten
Oranje speelt op het Europees Kam
pioenschap in West-Duitsland en van
Girondins Bordeaux en Young Boys
zijn we hier al lang niet zo bang meer.
Een prachtig voorjaar lonkt. Maar
moet de gewone voetballiefhebber blij
zijn met wat 1987 heeft gebracht?
Eigenlijk niet, zo leert een terugblik
op een turbulent jaar. Te veel inciden
ten rond spelers, trainers, bestuurders,
sponsors, supporters, clubs, burge
meesters en wedstrijden bepaalden
het imago van het voetbal in negatieve
zin.
Als het gaat om doortraptheid ver
dienen de verwikkelingen rond Marco
van Basten, Ruud Gullit en Frank
Rijkaard een eervolle vermelding. Van
Basten speelde zijn spel nog het meest
'clean'. In de luwte van het gekrakeel
rond zijn huidige clubgenoot in Mi
laan, hield hij zich koest. Het kon hem
slechts kwalijk genomen worden, dat
hij een half jaar lang getracht heeft
Jan en alleman te misleiden door een
transfer constant naar het rijk der fa
belen te verwijzen. Gullit deed dat
ook. Hij schilderde verhalen over zijn
vertrek naar AC Milan zelfs af als
'cowboy-verhalen'.
„Ooit zal blijken dat ik nu niet lieg",
sprak hij in een vliegtuig op weg van
een interland in Barcelona naar
Schiphol. Hij loog dus wel. Maar de
manier waarop zijn afscheid van PSV
geforceerd werd, verlegde de onder
grens van de ethiek in het voetbal een
stuk naar beneden. Een interview in
Nieuwe Revu, waarin hij de vloer aan
veegde met zijn club en Hans Kraay,
maakte de eigenlijk zo sympathieke
rasta-speler zich voorgoed onmogelijk
in Eindhoven. Maar, waar de miljoe
nen van Berlusconi in het verschiet la
gen, daar beet zelfs het Philipskapi-
taal in het stof voor de bergen munten
in Italië. Kraay moest weg, want
Kraay wilde Gullit niet meer opstellen
en dus zou Gullit aan waarde inboe
ten. Zo simpel lag dat en het tussen
tijds verkassen bracht 17 miljoen in de
Brabantse kassa.
Het drama rond Rijkaard was er
een van menselijke aard. De klasse
speler van Ajax zwichtte voor wat
broodnodig handgeld en een stereoto-
ren en tekende een contract bij PSV.
Op weg naar huis had de flegmatieke
Rijkaard al spijt van zijn daad. Maar
het leed was geschied. Hij verergerde
de zaak alleen maar door ook bij Ajax
een nieuwe overeenkomst te signeren.
In een openbare zitting van de arbi
tragecommissie moest de voetballer
uitgebreid met de billen bloot. Nu is
hij eigendom van PSV én Ajax. Mede
door de gevolgen van zijn dubbele con
tract kreeg Rijkaard een conflict met
Johan Cruijff. Een van 's lands beste
voetballers houdt zich daarom nu al
maanden bezig met alleen maar duur-
loopjes.
Niets bleef het voetbal bespaard. Sup
porters van Ajax en FC Den Haag
zorgden in de residentie op carnavals
zondag bijna voor een tweede Heizel-
drama en Feyenoord-tuig misdroeg
zich op reizen van en naar Aberdeen
en Leverkusen. De KNVB reageerde
daar halfslachtig op en zeurde bij de
overheid om financiering van een pas
jessysteem. En dat, terwijl recente be
rekeningen hebben aangetoond, dat de
voetbalbond miljoenen op de bank
heeft staan.
Tussen de bedrijven door won Ajax
dan wel een door modale clubs bezet
Europacup li-toernooi en werd PSV
kampioen. Maar dat bleek te weinig
om het katergevoel weg te krijgen.
Burgemeesters bleven donderjagen
met het verschuiven van wedstrijdda
ta. Rotterdams eerste burger Bram
Peper scoorde in die drukdoenerij het
hoogst. Door zijn talmen kreeg de
Kuip niet de finale van de Europacup
II en dus moest Ajax die beker in
Athene op gaan halen.
Temidden van zoveel- sores had een
sfinx-achtig type als bondsmanager
Rinus Michels voor wat rust kunnen
zorgen, maar hij deed het tegenover
gestelde. In het voorjaar zei hij weg te
willen bij de KNVB. Onmiddellijk
kwam aan het licht dat hij naar PSV
over zou stappen. Door een exorbitant
hoge afkoopsom van sectievoorzitter
André van der Louw haakte PSV even
af, maar komende zomer deserteert de
Generaal officieel en treedt in dienst
van Philips.
En toen kwam de knal in de Kuip.
Daar werd heel Nederland even stil
van. Om vervolgens een lobby op gang
te brengen, die dè kwalificatie voor
het EK alsnog redde. Had in een der
gelijk spel een Zuideuropees land de
hoofdrol gespeeld, dan waren in de
commentaren hier alle vooroordelen
(waar het het 'ritselen' betreft) jegens
Mediterrane volkeren bevestigd ge
worden. Nu is dankzij het dappere op
treden van mr. Jacques (Hogewoning)
de voetbaleer van domineesland gered.
Daar wordt een mens, ondanks het
nakend optreden in de Europacup en
het Europees Kampioenschap, niet
vrolijk van.
Op het scheiden van deze jaarmarkt
houdt de nieuwe technische bonds-
baas, Thijs Libregts, wat slagen om de
arm. Hij komt straks wel naar Zeist,
maar als hij in Griekenland veel meer
kan verdienen, tja dan moet hij na
tuurlijk ook eerst aan zijn eigen porte
monnee denken. Weinig stijlvol van
'Thijs Excelsior'. Afspraken? Ethiek?
Ach, vraag het aan Van Basten, Gullit,
Rijkaard, Michels, de 'gek' uit Oss en
Libregts, die begrippen tellen in het
voetbal maar een beetje. Waarschijn
lijk ook in 1988, maar wie maalt
daarom met twee cups en een schitte
rend Oranje?
„Ooit zal
blijken dat
ik nu niet
lieg", sprak
Gullit. Hij
loog dus
wel.'
- FOTOEPA
