STEEDS MEER GANGSTERS TUSSEN RIJKEN DER AARDE .AaJ POSTBANK MKRI Rode maden REAGAN E Huisarts in het nauw Uwe Barse verslaafd kalmeermi Penthouse en Playboy strijden om de eer van Jessica Hahn AMSTERDAMSI Beurs blijft ong mmmÊmmmÊmm DE STEM EXTRA OP WOENSDAG 9 DECEMBER 1987 BARCELONA - De eens zo vreedzame Costa del Sol is de laatste jaren veranderd in een paradij selijk toevluchtsoord voor de internationale maf fia. 400 Misdadigers Verdrag Feesten MEDISCHE RUBRIEK Daling hypotheekrente. De rente van de Postbankhypotheken is gedaald en is nu vanaf: Annemie HENGEL- RUBRIEK DE STEM BUITENLAN WASHINGTON - De eerste dag van de topontmoeting tussen de Amerikaanse pre sident Reagan en de Russi sche partijleider Gorbatsjov in Washington is een succes geworden. I 814 protz.hs I J Wot^hs T11 Costa del Sol steeds crimineler Van onze correspondent Paul van der Voort De recente ontvoering van de 5-jarige miljonairsdochter Melody Nakachian heeft het groeiende probleem op nieuw onder de aandacht gebracht. Teruggetrokken in luxueuze chalets en omringd door schat rijke Arabische sjeiks genieten 's werelds meest gezochte mis dadigers ongestoord van de sangria en de zon. Niet geheel ten onrechte heeft de Britse roddelpers de naam 'Costa del Sol' omgedoopt in 'Costa del Crimen', de Kust van de Mis daad. „Dit beeld is helemaal ver keerd", zo zegt Manuel Sanchez Bracho, de verontruste burge meester van Estepona, het plaatsje waar enkele weken geleden de kleine Melody werd ontvoerd. „De Britse roddel pers maakt onze toeristenin dustrie kapot Al die wilde ver halen over de criminaliteit in deze streek zijn zwaar overdre ven". De harde feiten geven de burgemeester echter geen ge lijk. Drugsmokkelaars, bank rovers en wapenhandelaren van allerlei nationaliteiten le ven zij aan zij aan de nauwe lijks twintig kilometer lange kust tussen Estepona en het jet-set centrum Marbella. Met name de Britse criminelen voe len er zich uitstekend thuis. Volgens Scotland Yard wonen er meer dan 400 min of meer bekende misdadigers aan de Spaanse zuidkust. Onder hen beroemde figuren zoals Ronald Knight, Clifford Saxe, Frede rick Foreman, John Mason en John Everett, de daders van de twee grootste kraken die ooit zijn gezet. In 1983 maakte deze bende meer dan 140 miljoen gulden buit bij overvallen op de safeloketten van de Lon- dense beveiligingsmaatschap pij Security Express Limited en de goudmagazijnen van het vliegveld Heatrow. Het illustere gezelschap leeft al jarenlang ongestoord aan de Costa del Sol. Ze wonen in lu xueuze landhuizen, bezitten in drukwekkende jachten en rij den rond in peperdure sport wagens. De groep staat bekend als de 'Medalion Men', de man nen met de medaillon, omdat ze zich van boven tot onderen met zware, gouden juwelen hebben behangen. Altijd zijn ze om ringd door de mooiste vrouwen uit de streek. In Estepona woont ook de 'Engelsman'. Het is Hudson, de rechterhand van Ronald Biggs, het brein achter de historische overval op de posttrein van Glasgow. „Hij leeft hier al een paar jaar. Voor zich zelf en zijn vriendin heeft hij hier twee grote landhuizen gekocht, 's Middags neemt hij rustig een glaasje sherry op een caféter ras, zegt een buurtbewoner die hem van dichtbij kent. Een ander berucht sujet is Bernald Kay, een Brit die twee miljoen pond rijker werd door het oplichten van een paar on dernemers in zijn land. Met zijn zware Porsche scheurt hij dagelijks onbezorgd door het centrum van Estepona. „We kunnen helemaal niet tegen ze optreden", aldus de politiecommissaris van de plaatselijke provincie. „De he ren lopen hier vrij rond omdat ze in Spanje geen misdrijf heb ben gepleegd. Wat ze in andere landen hebben uitgespookt is niet ons probleem". Veel kan de Spaanse politie in derdaad niet doen. Spanje en Groot-Brittannië tekenden pas onlangs een verdrag voor het uitleveren van criminelen. De overeenkomst heeft echter geen terugwerkende kracht en kan dus niet worden toegepast op de overbekende Britse gangsters die zich al jaren ge leden in de streek hebben geïn stalleerd. Daar komt nog bij dat de Spaanse politie absoluut niet op haar taak berekend is. Men heeft niet genoeg man kracht en materiaal om alle verdachte types in de gaten te houden. „De brigade is bijzondei zwak", zo schreef Scotland Yard in 1984 in een rapport over de groep inspecteurs die de Spaanse politie heeft ge vormd om de internationale delinquenten op de voet te vol gen". De brigade bestaat op de kop af uit drie inspecteurs en een enkele politiewagen. Op die manier is het wel heel moeilijk om alle verdachten te controle ren", aldus Scotland Yard. Drie jaar n& het opstellen van dit De criminelen vinden aan de Costa del Sol een verblijfplaats waar ze ongemoeid worden gelaten. Er bijvoorbeeld kan in alle rust partijtje gegolfd worden. - foto archief de stem specteurs en twee politiewa gens voor het bewaken van 400 zware jongens. De twintig kilometer lange •goudkust' biedt niet alleen on derdak aan vooraanstaande le den van de onderwereld. Het is ook een rustoord van een bont geschakeerd gezelschap Arabi sche multimiljonairs, en leden van de internationale jet-set. Guillena Von Bismarck, de kleindochter van de befaamde 'ijzeren kanselier'; Isabel Preysler, de ex van Julio Igle- sias; Jaime de Mora, de broer van de Belgische koningin Fa- biola; sjeik Fahd, koning van Saudiarabië; de Italiaan An- gello Salanini, topfiguur van de beruchte vrijmetselaarsloge P- 2; Adnan Kachoggi, wapen handelaar en rechtstreeks be trokken bij Irangate. Het zijn slechts enkele van de hoofdfi guren van de zwoele nachten aan de Costa del Sol. Iedere kolonie heeft haar eigen levensstijl. De Britse crimine len hangen zich vol met gouden juwelen en rijden rond in Por sches of zware BMW's. De jet set stort zich 's nachts in ver kwistende feesten om de vol gende dag tegen astronomische De recente ontvoering van de 5-jarige miljonairsdochter Melody Nakachian heeft het groeiende probleem van de cri minaliteit aan de Costa del Sol opnieuw onder de aandacht gebracht. - fotoepa rapport is de situatie niet veel verbeterd. De brigade is met drie man en een patrouillewa gen uitgebreid. In totaal zes in- bedragen een 'exclusief ver haal over een verloving, een huwelijk, een zwangerschap of een echtscheiding te verkopen aan een of ander roddelblad. En de schatrijke Arabieren bouwen droompaleizen in on vervalste sprookjesstijl. De Libanees Yousef El Khe- reiji is de eigenaar van het pa leis Al Andalus. De woning heeft een grondoppervlakte van 28.000 vierkante meter. Er werken tachtig bedienden. Binnen de zwaar bewaakte muren liggen zwembaden, lan dingsplaatsen voor helicopters en parkings voor 40 superluxe auto's. Voor zijn privégebruik bezit hij een Boeing 727, een DC-8, een Falcon 20 en een he licopter. Meer dan tien giganti sche landhuizen her en der ver spreid in Spanje staan op zijn naam. Naast het 'optrekje' van Yousef ligt het paleis Mifaldi, schuiloord van de gebroeders Al Kassar, gespecialiseerd in het smokkelen van wapens en drugs. Een steenworp verder het landgoed van Nakachian, de vader van Melody die na een ontvoering van elf dagen onge deerd door de politie werd be vrijd. Nakachian is volgens de Britse pers een voormalige 'porno-baas die zijn hoofd kwartier in Londen had. In hetzelfde gebied woont de on betwiste Number One van de Costa del Sol: Adnan Kachoggi, wapenhandelaar en een van de rijkste mensen ter wereld. Deze enorme concentratie geld, macht en criminaliteit be dreigt de rust aan de Costa del Sol. Volgens de plaatselijke po litie is er een levendige handel in drugs, met name cocaine. Heroïnehoeren, zakkenrollers en messentrekkers komen van alle streken van het land naar de Costa del Sol op zoek naar een gemakkelijk fortuin. De plaatselijke toeristenindustrie zegt doodsbenauwd te zijn voor de slechte indruk die door dit alles op de vreedzame buiten landse vakantieganger wordt gemaakt. Maar tegelijkertijd zijn de hotelbazen en nacht clubeigenaren in de streek maar al te blij met het gezel schap dat in andere landen niet wordt gewenst. Een enkel ver- jaardagsfeestje van treinrover Hudson of een cocktailparty van wapenhandelaar Kachoggi brengt immers meer geld aan het rollen dan vijf vliegtuigen met bejaarde toeristen die wel licht door de verhalen over de groeiende criminaliteit worden afgeschrikt. Door Jan Paalman VROEGER was een huis arts een dokter die alles kon, alles wist of in ieder geval dapper deed alsof. Hij deed zelf de bevallin gen, kon, als het echt moest, iemand op een bil jarttafel van zijn blinde darm ontdoen, hechtte zelf kleine wonden en stuurde iedereen met een recept tevreden naar huis. Aan zijn gezag werd, beroeps querulanten daargelaten, nooit getwijfeld. Kom daar nu eens om, want patiënten nemen hun huis dokter steeds minder serieus. De media hebben zelfs een nieuw slachtoffer ontdekt: de mishandelde huisarts. Op de buis en in Vrij Ne derland vertelden onthutste huisartsen over hun ervarin gen met de mondige patiënt. Die eist tegenwoordig een re cept en als het verwij sbriefje naar de specialist niet snel genoeg gegeven wordt dan trekt men ome dokter wel eens even over het bureau. Citaat VN: „Hij voelt zich minder dan ooit de dokter en meer en meer een gewone burger: bang voor baan en nering, diefstal en agressie, pressie, bedreiging en mani pulatie, bedrog en tenslotte een dolkstoot in de rug". Nu dreigden huisartsen al veel eerder gemangeld te worden tussen de machtige ziekenhuizen en de eisen van de patiënt, alleen was dat voor de buitenwacht nooit zo duidelijk als nu. Aan het eind van de jaren 50 sloeg de latere professor huisartsengenees- kunde dr. F. Huygen, samen met, als ik me niet vergis, de al even vermaarde prof. Que- rido alarm. Het na de laatste oorlog ras wassende specia- listendom dreigde alle taken van de huisarts naar zich toe te trekken en als dat zo door ging dan had de huisarts zijn langste tijd gehad. Het was de hoogste tijd dat huisartsen eens gingen nadenken over hun eigen vak en er een zelf standig beroep van maakten. In ieder geval zou een huis arts méér moeten zijn dan een optelsom van kleine specia- listjes, want als dat zo zou zijn dan zou het ziekenhuis met gemak de taken van de huisarts kunnen overnemen. Dat tegenoffensief beleefde zijn hoogtepunt in de jaren 70 en de huisarts werd zelfs het troetelkind van ziekenfonds en overheid. Want wat was toen het geval? De kosten van de gezondheidszorg rezen ook toen zo de pan uit dat staatse cretaris Jo Hendriks in 1974 besloot om een dam op te werpen tegen de peperdure run op de peperdure zieken huizen. Die dam zou een kun diger huisarts moeten zijn, samen met kruiswerk, wijk verpleging enzovoort. Huis- artsengeneeskunde werd een apart specialisme waarvoor je na het artsexamen nog een jaar (nu twee jaar) moest doorleren. Het vak kreeg nieuwe in houd en ook het begrip ziek en gezond. „Waarom komt juist déze patiënt op dit mo ment met déze klachten" werd het uitgangspunt. Men leerde dat niet alle klachten medisch zijn, integendeel, en als ze dat wel zijn ze niet alle maal door een pilletje of poe dertje zijn te verhelpen of door een bezoek aan de spe cialist. Maar ja, om te voorko men dat zijn patiënten onno dig door de medische molen gaan heeft de huisarts gezag nodig, en juist met dat gezag van de huisarts is het sinds de jaren 70 bergafwaarts ge gaan. De patiënten zijn veran derd, mondiger geworden, en weten zelf wel wat goed voor hun is. Willen ze een verwijs- kaart, dan willen ze een ver- wijskaart, en een knappe huisdokter die ze er dan vanaf praat. Als ik niet ver wijs, dan lopen mijn patiën ten weg redeneren vele art sen. Daar komt bij dat de huisdokter veel van zijn ho cus pocus heeft verloren en hocus pocus maakt ook op de mondige patiënt indruk. „Vroeger", schreef een huis arts, „zaten de patiënten met open mond te kijken als ik de bloeddruk opnam. Nu kopen ze zelf zo'n apparaat en doen het zelf". Bovendien hebben de jonge dokters in de jaren 70 hun witte jas (met priesterboord!) uitgetrokken en laten zich veelal tutoyeren („zeg maar Henk"), een sympatieke fout die hun alternatieve vakbroe ders nooit hebben gemaakt, want die plegen gehuld in witte jas onbegrijpelijke the rapie met onbegrijpelijke ap paraatjes. Een dokter die net een gewoon mens is, niet voor elke kwaal een recept paraat heeft en verder begrijpelijke dingen doet, dat kan nooit een echte dokter zijn. Dat bleek heel aardig uit het promotie onderzoek van kinderarts Leenderd Krol in 1985. Krol stond als assistent aan hoofd van een zaal vol kinderen en vroeg zich op een gegeven moment af wat nou precies de reden was waarom die kinderen in ziekenhuis te recht waren gekomen. Wat bleek? Een kwart van de kin deren lag niet op zaal omdat ze ziek waren, maar om een ziekte uit te sluiten. Navraag bij de verwijzende huisartsen wees uit dat in die in 60 pro cent van de gevallen de ziek teverschijnselen niet veront rustend vonden en dat 40 pro cent van de verwijzingen die verwijzing op initiatief van de ouders was gebeurd. Liefst een kwart van de kinderen was op wens van de ouders, maar tegen de zin van de betrokken huisarts door verwezen! „De ouders hebben kennelijk niet al te veel ver trouwen in de capaciteiten van de huisarts", aldus Krol. De huisarts wordt daardoor een steeds makkelijker te ne men hindernis en zal in de toekomst hooguit nog optre den als toegangsambtenaar voor het ziekenhuis, zo sprak de Utrechtse professor Berg- sma vorig jaar wat som- bertjes een congres toe. Reden genoeg voor de huis artsen om opnieuw alarm te slaan. Opvallend is dat men enige spijt heeft dat men al te veel verrichtingen aan de specialist heeft afgeschoven. Men wil huisartsen weer la ten bekwamen in typische medische verrichtingen, of in modern jargon 'medical skills', zoals hechten van kleine wonden, behandelen van ouderdomsdiabetes, hoge bloeddruk enzovoort. Nascholing moet verplicht worden en het is niet onmo gelijk dat huisartsen in de toekomst om de zoveel jaar een examen moeten doen om hun kundigheid te bewijzen. Ook opmerkelijk is dat men steeds meer afstand neemt van de 'praatcultuur' van de jaren 70. De huisarts moet niet gaan concurreren met maatschappelijk werkers, go gen en logen, want die zijn er al genoeg, maar juist excelle ren in eigen vak: "liever een goede dokter, dan een slechte psycholoog". Het is te hopen dat dit reveil het tij keren kan, want een goede huisarts is goud waard en kan patiën ten een martelgang door het medisch circuit besparen. Zelfs al zou een huisarts wei nig weten van bijna alles, als hij doorverwijst dan komt u bij een specialist terecht die bijna alles weet over bijna helemaal niets. WASHINGTON - Pen thouse en Playboy, de twee 'gedistingeerde kronieken' voor het zinnelijke genot van de volwassen man, zijn elkaar weer eens in de ha ren gevlogen. Deze keer heeft de strijd echter wel heel extreme vormen aan genomen. De inzet is de recht- (ADVERTENTIE) 60' Rente 2 jaar vast: 6,0 (6,27%) Rente 5 jaar vast: 6,9 (7,23%) Rente 7 jaar vast: 7,2 (7,55%) Rente 12 jaar vast: 7,4 (7,77%) De rentes gelden voor hypotheken met gemeente garantie en maandbetaling (tussen haakjes staan de ef fectieve rentes vermeld). Wilt u meer weten over de Postbankhypotheken? Bel 020-5918011 ofhaal de folder op het postkantoor. schapenheid -en de maagde lijkheid- van Jessica Hahn, een van de mededingsters naar de titel Miss Schandaal 1987 in de Verenigde Staten. Jessica Hahn, was degene wiens dagje stoeien met televi sie-evangelist Jim Bakker leidde tot de complete ineen storting van zijn menslievende televisie-imperium. De vraag waar het om draait is of het meisje Hahn, waarmee Bakker de liefde bedreef in een motel kamer, een maagd was of een hoer. Penthouse bood Jessica Hahn zeventigduizend gulden voor een exclusief verhaal - zonder foto's. Maar dat vond zij niet genoeg en ondertekende even later, naar verluidt, een contract met de Playboy voor een verhaal plus topless foto's voor de somma van 2 miljoen gulden. Maar Playboy had het inter view met Hahn nog niet eens gepubliceerd, toen er in Pen thouse plotseling een groot ar tikel over Jessica Hahn prijkte. Het verhaal scheen gebaseerd te zijn op een bandrecorderop name die Hahn zelf had ge maakt van haar poging 'zwijg geld' los te peuteren van Bak ker. In het Penthouse-artikel, en ook in het Playboy-interview (dat uiteindelijk in twee delen werd geplaatst en voor een gi gantische verkoopomzet zorg de), hield Hahn hardnekkig vol dat ze tot op het moment van haar 90 minuten durende ren dezvous met Bakker in Flo rida een 21-jarige maagd was. Bakkers versie van het ge beurde vertoonde niet veel overeenkomsten met Hahns verhaal. Naar zijn zeggen was Hahn geenszins een beginne ling op seksueel gebied, maar eerder een zeer ervaren dame „die het klappen van de zweep wel kende". Copyright The Sunday Times In België begint langzaam tot het volk door te drin gen dat het kabinet dat momenteel zit maar een senkabinetje is, en op 13 december de (verplichte) gang naar de stembus weer moet worden gemaakt. Langs snelwe gen, op blinde mu ren van boerderijen woonhuizen, op viaduc ten en bruggen en in de spruitjesvelden op het platte land, zijn in de tijd van een paar nachten massa's plakborden verschenen, waarop kandidaten de kiezers hun leuzen toe schreeuwen. Die affiches, die tot in de verste uithoeken van het land terug te vinden zijn, vor men het feitelijke slagveld voor de verkiezingsstrijd, want inhou delijke campagnes zoals die (soms) in Nederland worden ge voerd, zijn in België volstrekt niet aan de orde. Partijprogramma's worden angstvallig geheim gehouden, tv-debatten tot de laatste dagen vóór de verkiezingen beperkt, en waarover het kabinet nu precies gevallen is, kan - althans in Vlaanderen - bijna niemand zich nog herinneren. Het gevolg is dat minder dan twee weken voor de verkiezin gen bijna eenderde van de stem gerechtigde Belgen nog niet weet op welke partij zijn of haar stem uit te brengen. En die grote massa kiezers, die nog alles kan -Mariens naar de oppositie bankjes verwijzen bijvoorbeeld, of hem dubbelsterk terug laten komen- moet nu met slogans worden gelokt. Waarbij volgens de meeste campagnemakers de kortste slo gans de beste zijn, want hoe minder je zegt, hoe minder je fout kan zeggen. 'Rotsvast', roept nu dus de christen-democratische minister van Sociale Zaken, Jean-Luc Dehaene, van alle aanplakbor den. 'Ja voor de toekomst'; 'Ja voor houvast', vult Wilfried Mariens hem aan. 'Vecht er voor!' lonkt Paula d'Hondt, CVP-staatssecretaris van Post. 'Sta pal', weet weer een ander. 'Wij zijn kordaat - NU', belooft de Volksunie. 'De Vic - kordaat in de Wetstraat' borduurt tweede man Vic Enciaux, wat onhandig, op dat thema voort. 'Ik zet door', kondigt tot ver buiten zijn eigen district de libe rale vice-premier Verhofstadt blijmoedig aan. Kortom, wie vanuit Brussel de snelweg pakt naar Namen, Gent of Antwerpen, wordt er stapelgek van, maar heeft wel binnen een kwartier alle veertien de partijen gehad. Inclusief de Vlaamse en Waalse sociaal-de mocraten van SP en PS, waar van de slagzinnen misschien goede samenvattingen zijn van wat links-België wil, maar dan alleen voor mensen die niet te hard rijden. Dat is het enige be zwaar, want tot zo'n 120 kilome ter per uur maken 'le coeur est de retour' (Spitaels) en 'We moeten er met zijn allen op vooruitgaan' (Van Miert) zeker geen slechte indruk. De knapste campagne, die in de Vlaamse pers ook de meeste aandacht heeft getrokken, komt echter op naam van Annemie Door Frans Boogaard Neyts, partijvoorzitter van de li berale PW. Zoals alle lijstaan voerders beschikt ook zij over het grootste formaat plakbord (20 vierkante meter) en daarop ziet zij eruit als het jongere, be ter geklede zusje van Madonna. Een lichte glimlach plooit de volle, sensuele lippen; twee hel dere ogen kijken beloftevol, wat schalks op, vanuit een eindeloos knap smoeltje, dat door een vlot kapsel wordt omlijst. „Voor ik in 1985 partijvoor zitter werd, had ik u beloofd dal ik altijd Annemie zou blijven. Voor mij was dat een belangrijk engagement", staat bij dezelfde foto, die ik een paar weken gele den uit de krant knipte, en die sindsdien -laten we maar zeg gen: om professionele redenen- op mijn bureau was blijven lig gen. Op ditzelfde moment ligt die foto naast het toetsenbord vaa mijn personal computer, en mis ik de licht doorkomende snor, de doordringende, maar ook iets uitpuilende ogen, de wat hoe kige kin en de opvallend grote pukkel naast het rechteroog vaa de vrouw, die mij eerder deze week in een café m Londerzeel met veel overtuiging en kennis van zaken uitlegde waarom de Belgische economie en het land zelf toch weer het meest gebaat zijn bij een centrum-rechts be leid. Van mij mogen de Vlaamse liberalen de paar zetels winst waar ze op rekenen, er bij krij- fen. Maar voor hun kiezen oop ik dat de afstand tussen de campagnebeloften en het beleid toch wat kleiner is dat die tussen de echte Annemie en haar zusje op de aanplakborden. Anders levert ook de komende kabinets periode maar weer veel teleur stellingen op. Door Rien van Nunen HET GEBEURT nogal eens dat ik word opge beld. Meestal met de be kende: Hoe, wat, wie, waar-vragen. Soms heeft men een verhaal, of een probleempje op visgebied. Zo ook laatst, toen een vissend heer schap mij met probleem van de gekleurde maden voorlegde. Oftewel; mag men nu wel met gekleurde maden vis sen of mag men dat niet? Om het duidelijk te stellen: Wettelijk mag het vissen met gekleurd voer wel. Er staat (nog) niks in de wet dat het vissen met gekleurd aas verbiedt, een verbod dat er trouwens wel zit aan te komen! Logisch dat men vraagt: Hoe zit het dan met die ma den met een zogenaamd certificaat? Veel wedstrijd vissers (wie anders) ver schuilen zich achter zo'n certificaat (van nul en ge- ner waarde). Winkeliers sluiten daar direct bij aan (want denk eraan wettelijk mag het). Certificaat of geen certi ficaat, het feit dat men al of niet met gekleurd, min of meer giftig aas vist, is een kwestie van principe. Wil len wij wel dat er gekleurde vissen rondzwemmen? Ethiek is hier misschien een wat wijds woord, maar wellicht dekt dat een deel van de lading in dit geval, ofwel is het netjes? Het gaat er dus om of men wel met gekleurd aas wil vis sen. Vooral bij het vissen met liters voermaden en ki lo's gekleurd voer moeten vraagtekens worden gezet. De NWS en het CNHV, beiden overkoepelende hengelaarsorganisaties ra- den het vissen met dat ge kleurde spul af. Veel verenigingen bepa len in hun vergunningen heel terecht dat het wed- strijdvissen op bepaalde wateren, of in alle, met ge kleurd aas en voer niet wordt toegestaan. Dit om de wetgever voor te zijn en de hengelaars vast aan de situatie te laten wennen. Loop dus niet te snel over naar een visklub waar het vissen met dergelijke pro- dukten wel mag. Landelijk komt men dan niet meer aan de bak op wedstrijdge- bied, want daar is het ver boden. Conclusie: Voer niet met gekleurd voer of aas. Vis desnoods, wanneer het u te veel wordt met een enkele gekleurde made op de haak. Nog veel beter is het om het vissen met kleurloze maden en voer ter hand te nemen Dan heeft men meteen een voorsprong! Bovendien zal een beper king van het voergebruik in het algemeen er toch wel in zitten, een aanvulling op de maatregelen die het milieu tegen dit soort zaken moet beschermen. Daar kan een sportvisser wederom zijn goede wil tonen en actief meedoen. Nu al spreekt men van een voerlimiet van 10 kilo! Of je een emmer leeggooit (letterlijk). Wellicht wanneer men wedstrijden zou vissen met als maximum 1 kilo lokvoer en een halve liter maden, staan de echte hengelaars weer op en wordt er weer eens wat voorn gevangen Grote hoeveelheden voer trekken immers vaak al leen brasem? Eerst Van onze correspondent Gistermorgen om twee minuten voor elf schaarden de beide lei ders zich, alleen met hun tolken, aan de conferentietafel, om zoals de woordvoerder van het Witte Huis, Marlin Fitzwater, zei, 'het verloop van de gesprekken voor de komende dagen vast te stel len.' Even na half twaalf voegden zich on der meer de chef van de Witte-Huis- staf Baker, minister van Buitenlandse Zaken Shultz, de Russische chef voor pers- en propaganda-aangelegenhe- den Jakolev en de verantwoordelijke man voor buitenlandse aangelegenhe den in het Centraal Comité Dobrynin bij hen. Er werden twee werkgroepen ge- Van onze correspondent BONN - De vroegere ministerpij deelstaat Schleswig-Holstein, wij verslaafd aan kalmerende middel! Dat blijkt uit een rapport van medische deskundigen, dat is opgesteld in opdracht van het openbaar ministerie. Hoofdof ficier van justitie Joachim Böttcher in Kiel maakte dat dinsdagmiddag bekend. Het gaat om een bijzonder sterk kalmeringsmiddel, aldus het rapport, dat slechts op re cept verkrijgbaar is en waar van de werking ongeveer tien keer sterker- is als van het be kende middel valium-10. Bar- schel nam er vrijwel dagelijks te hoge doses van. De onver antwoord grote hoeveelheden heeft Barschel zich verschaft door het verschillende artsen, onafhankelijk van elkaar, te laten voorschrijven. Het mid del dempt angstgevoelens. De psychiaters onder de des kundigen rapporteren, dat Barschel door de overdoses die hij gebruikte voor zichzelf de grenzen van wat toelaatbaar is, heeft kunnen verschuiven. De tabletten konden zijn zelfbe heersing en zijn geestelijke prestatievermogens hebben be- AMSTERDAM (ANP) - Het Beursplein bleef ook dinsdag ongeanimeerd. De stijging op Wall Street werkte 's mor gens door naar beurzen elders in de wereld, maar na een hogere opening i zat er in Amsterdam weinig schot in de koersen. Op de obligatiemarkt bleef net dit keer ook kalm in afwachting van de aankondiging van een nieuwe staatslening, de eerste voor 1988. Gere kend wordt op een rente van 6,25 pro- cent en gehoopt op een bullet, of wel een lening met vaste looptijd, die bij voorkeur niet langer moet zijn dan ze venjaar. De internationals werden evenals maandag wat duurder, waarvan Akzo met een winst van ƒ1,30 op ƒ86,90 het De aandeelhouders van KLM -den niet mee in de bescheiden vreugde. Zij zagen hun stukken ƒ0,90 minder waard worden op ƒ25,70. De financiële waarden maakten dit «eer pas op de plaats en Amro gaf ®en guldentje prijs op ƒ56. De grote uit- g vers werden evanis maandag wat uurder en dat gold elders in de markt WrJf°°i!LAudet en Wegener. De aande- maakte voorts een verdeelde mjruk. Bols werd ƒ2,20 meer waard op antoA*™ 9ist".Brocades gaf f°'70 Prijs P ƒ24,30. Koninklijke Papier, Nijver- °^*van der Grinten en kften aardige stijgingen zien. winc? iokale markt waren koers- a yeggele8d voor Holec, Nedap, Amerika Lijn, Macintosh, Me- en Polynorm. Van der ni en Staal Bankiers gaven prijs, door oParaPelmarkt was geïnspireerd ma£in Ulerend ^euws. De bekend- door h8 een ^ünk hogere winst mepr exploitant van onder kc?i odeoschermen Avesco deed de opveren naar ƒ75, nadat lange 240 230 220 210 200 I 8% antonius I "v< antonius SV. congr.o.u «14 gasthuis «ngr.o.l.v. 8* gasthuis °v< gasthuis gasthuis <14 gasthuis j 714 't« protz.hs aeneas (oostb.) (oostb.) lourdes (tilburg) (tilburg) (tilburg) (tilburg) klokkenberg liduina ('s-h'bosch) ('s-h'bosch) ('s-h'bosch)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1987 | | pagina 4