Telkens met iets nieuws komen, dat is prachtig' BEDRIJVEN OORZAAK TE HOGE GELUIDSBELASTING IN DORP Doppers in de ko GEEN VAT! Terneuzen crisis-opvar Bewoners 'We zitten Plannen verzusterinj Hontenisse en Stekene krijgen vori PLAATSELIJK NIEUWS DEjF '.'SM VAN ZEELAND 2 VRIJDAG 4 DECEMBER 1987 WALSOORDEN - In het dorp Walsoorden mag tot zeker ver in de jaren negen tig geen enkele nieuwe wo ning meer worden gebouwd. REMY MANGNUS VEERTIG JAAR LANG ORGANISATOR VAN ALLES WAT LOS EN VAST ZIT Patronaat Tafeltennis Iets nieuws Blanes Computer Heikant St.-Jansteen Nieuw-Namen Vogelwaarde OPSCHUDDING IN DE KLINGE Geen stempel Alfabet Meer inhoud Koor Koewacll zong in Keul< j DE STEM VAN ZEEL TERNEUZEN - De provir het zoeken naar gifvaten grond. Gisteren zocht de E nabij het Boerengat, een b Terneuzen ligt. Op de lokj over het erf van Dielem; niets. INSTELLINGEN WA Oi BEWONERS VAN WITTE T22 Geen nieuwbouw Walsoorden Van onze verslaggever Alle nieuwbouw-mogelijkheden zijn geschrapt, totdat de geluids belasting zodanig is verlaagd dat een aanvaardbaar niveau be reikt is. Intussen blijft het overigens wel mo gelijk de al bestaande woningen te verbouwen. Op welke manier de hui dige geluidsbelasting het beste kan worden verminderd, hangt af van een nog uit te voeren saneringsonderzoek. Daarbij zijn twee mogelijkheden aan wezig. Ofwel proberen de geluidspro- duktie van de aanwezige bedrijven in de dammen, ofwel isolatiemaatrege len nemen voor de bestaande huizen. Het hele dorp Walsoorden valt bin nen de geluidszone die de Hontenisser gemeenteraad volgende vergadering voor het industrieterrein in Walsoor den moet vaststellen. Daarbij wordt een grens getrokken, waarbinnen de industrie een geluid van vijftig deci bel mag produceren. Dat is meteen de geluidswaarde die wordt aanvaard als een grens waar binnen een vrij goede woonsituatie is gegarandeerd. Een ontheffing voor woningbouw is nog wel mogelijk als er sprake is van niet meer dan 55 db, maar ook daaraan voldoet het dorp niet. De zone is tot stand gekomen via metingen van de huidige situatie door een gespecialiseerd bureau. De voor gestelde geluidsgrens is met opzet wat ruim gekozen, om de aanwezige be drijven gelegenheid te geven in de toekomst uit te breiden. Daarbij zijn de toekomstplannen van de verschil lende bedrijven meegenomen. In het dorp Walsoorden ondervin den momenteel 61 woningen een te hoge geluidsbelasting. Bij 24 stuks varieert die van 60 tot 68 decibel en 37 huizen zitten tussen de 55 en 60 deci bel. Volgens de wet geluidshinder moeten er voor 1997 zodanige maatre gelen genomen zijn, dat de geluidsbe lasting binnen de normen komt. Een waarde van 50 db acht de gemeente voor Walsoorden niet haalbaar, maar aan de grens van 55 db denkt men wel te kunnen komen. In de ogen van de wet wordt het een hopeloze zaak als huizen na het nemen van allerlei maatregen toch nog tegen een belas ting van 60 db aan zouden zitten. Dat moeten de betrokken woningen ge sloopt worden. Zover zal het wellicht in Walsoor den niet hoeven komen. Afhankelijk van de kosten worden ofwel de huizen aangepakt, ofwel moeten de bedrij ven afdoende maatregelen nemen. Dat er mogelijkheden zijn om het ge luid terug te dringen, bewijst het be ton warenbedrijf Bleijko. Vroeger produceerden klinkermachines daar op de werkvloer zo'n 115 decibel. Nu heeft het bedrijf een nieuwe machine gebouwd, die geheel is omhuld met beton. Daarmee is het geluid van de machine teruggebracht tot 85 decibel. ZATERDAG genoot hij met volle teugen. Tevreden keek Remy Mangnus naar de meer dan 600 hardlo pers in de Graauwse Dorpsstraat. Boven op een auto staand, leidde hij het legioen lopers zingend en schreeuwend uit de dorpskom. Net buiten het dorp klonk het startschot en stoven de lopers de polder in. Een kleurig lint dat zich uitrolde tot in Terneuzen waar de finish lag, 27 kilometer verder. Daar stond Remy weer. Met aan zijn zijde echtgenote Henny, die iedere hardloper die de eindstreep haalde met een persoonlijk woord verwelkomde. „Dit vind ik schitte rend", zei Remy. „Ik doe dit werk, organiseren, nu veertig jaar. Dit is echt prachtig. Hier geniet ik van". Door Romain van Damme GRAAUW - Hij kan er zelf smakelijk om lachen. „Tot middernacht stonden we bij maanlicht in de polder koe bieten uit te trekken. Om geld te verdienen voor de reis naar Rome". Het jaartal kan hij zich niet meer herinneren. Eind jaren vijftig moet het geweest zijn. „Ik was er weer eens ingetrapt. We hadden net een reis naar Lourdes achter de rug. Ik zei toen, dat doe ik nooit meer. In negen dagen viel ik vijf kilo af". „Een paar maanden later zei Karei Blanckaert, zullen we eens naar Rome gaan? En ik trapte daar in. Twee dagen reizen, zes dagen daar en weer twee dagen reizen. Dat kost geld. De mensen die mee wilden, moesten 25 gulden be talen. De rest werd bijgelegd. Daarom werkten we een jaar om het geld bijeen te krijgen. We deden van alles. Van fan- cy-fairs organiseren tot het trekken van koebieten bij maanlicht". Het organiseren zit hem in het bloed. Vijftien jaar oud was hij, toen kapelaan Stuyk vroeg of hij wat mee wilde helpen in het patronaats- werk. „Ieder dorp had zijn patronaat, je kent dat wel. De kapelaan, de pastoor daarbij, een paar uurtjes op zondag middag was dat. Tafelvoet bal, tafeltennis, dat soort din gen deden we toen. De kape laan vroeg me, Remie, kun je eens wat meehelpen. De spul len klaar zetten, na afloop wat opruimen, dat soort werk. Nee, toen was ik niet van plan dat jaren vol te hou den". Toch bleef hij het patro- naatswerk lange tijd trouw. Van het een kwam het ander. „Ja, het werd steeds groter. Ik weet nog goed dat we voor de eerste keer gingen kamperen. Naar de Hollandse Clinge, bij een boer. Zaterdagmiddag door, overnachten en zondag terug. Mooi was dat. Dat kamp was een succes. Som mige dingen blijven je bij. Zoals dat kamp in Ommen, in Overijsel, Nayoka'57. Waarom dat zo heette? Geen idee, dat heette zo. Dat was een kamp voor patronaats jongeren uit heel Nederland. We spaarden daarvoor en gingen daar met de trein naar toe. Een belevenis was dat, niemand had ooit in een trein gezeten. Ik ook niet". De jongeren van dat kamp ontgroeiden het patronaat. Te oud voor de uurtjes op zon dagmiddag. Remie Mangnus liet ze echter niet los. „Nee, we bleven van alles organise ren. Op een gegeven moment wilden ze gaan tafeltennis sen. In 1958 begon dat. St. Aloysius is de patroonheilige van het patronaat, die naam hielden we aan. We begonnen in de laagste klas van Zee land en eindigden met het da mesteam in de hoogste klas van Nederland, de eredivi sie". Prachtige tijden, mooie herinneringen ook. „We de den veel wat een ander niet deed. Trainingskampen, we gingen heel Europa door. Man, in de paasweek trainden we veertig uur. Een Duitse trainer hebben we gehad. We hadden een eigen zaal. Ik ge loof dat we met twee teams begonnen. Dat breidde zich snel uit. In Nederland spra ken de tafeltennisclubs die tegen ons speelden over de hel van Graauw. Een sfeer, onge looflijk, de zaal kei vol. In Maastricht liepen we eens met zowat de hele Graauwse bevolking door de stad, met spandoeken. Daar speelde het herenteam een beslissings wedstrijd". Hij heeft dat nog altijd. Zoe ken naar iets nieuws. Iets or ganiseren wat een ander niet doet of niet aandurft. Maar dat mag nimmer ten koste van de gezelligheid gaan. „Dat tafeltennis was mooi, zeker, maar het werd een moeten. We speelden zo hoog dat het presteren steeds na drukkelijker voorop stond. Er moest steeds gewonnen wor den. Ik wilde het wat anders aanpakken. Eigenlijk wilde ik een club waarin meer tak ken van sport ondergebracht waren. In Joegoslavië sprak ik met een man, die was voor zitter van een club met 22 verschillende sportafdelin- gen. Zo groot kan dat hier nooit natuurlijk. Maar het gaat om het idee. Binnen de vereniging botsten de menin gen. De sfeer verminderde en van de ene op de andere week stopte ik, na 22 jaar". Remie Mangnus zat niet lang stil. Hij gooide zich op het or ganiseren van wedstrijden voor hardlopers. Daarnaast bleef hij samen met zijn vrouw werken aan de reizen naar het buitenland. De trip naar Rome was zo goed be vallen dat besloten werd Remy Mangnus organiseert tegenwoordig zo veel, dat een computer onmisbaar is geworden. foto de stem cor j. de boer ieder jaar een tocht over de grenzen te maken. „We gin gen overal naar toe. We maakten bijvoorbeeld een tocht door Spanje. Twee da gen op een bepaalde plaats staan, verder reizen en dan weer twee dagen staan. Nu hebben we die vakantiereizen naar Blanes aan de Costa Bra va in Spanje. Drie reizen, voor de jeugd. Ieder jaar gaan er daar 350 jongeren naar toe. Zelf zitten we daar dan zeven weken. Nee, meer dan 350 hoeft niet. Zo is het goed, zo is het te overzien". Hij weet het, kritiek was er ook. Die ene keer toen een jongen in Noord-Spanje de toegang tot de camping ont zegd werd en zijn eigen weg moest zoeken. „Ik zou hem nu rechtstreeks naar huis sturen. Maar vergeet niet, iedere me daille heeft twee kanten. Weet je, als die jongens hier komen voor het bespreken van de reis, met him ouders daarbij, zijn ze braaf. En als ze dan in Spanje aankomen, draaien ze helemaal om. Ik ben van de ouderwetse stem pel. Ze moeten op tijd binnen zijn, om twee, drie uur. De meisjes en jongens slapen ge scheiden. Dat weten ze alle maal van tevoren. Het is niet gemakkelijk, als ze dan daar zijn zeggen ze, het is wel goed, ik heb vakantie en kom pas om zeven uur 's morgens thuis. Dat kan voor mij niet. Wij, mijn vrouw en ik, moe ten er voor zorgen dat het al lemaal goed loopt. Weet je, ik heb al zo vaak naar de ouders gebeld. Ik zeg dat dan ook te gen de jongens. Ik zal je ouders eens bellen. En wat hoor je dan van die ouders, nee dat kan niet, dat doen ze niet. Maar ach, je weet van tevoren dat je wel eens kri tiek krijgt. Daar moet je te gen kunnen". De eerste wedstrijd voor hardlopers in Graauw. Wel geteld 47 man aan de start, die tien kilometer moesten overbruggen. „Ik werk bij de NSM, daar liep ik Kees den Hamer tegen het lijf. Die deed aan hardlopen. Hij zei, voor wedstrijden moeten we steeds ver weg. Is dat niets voor jou, eens een wedstrijd organise ren? Dat was zeven jaar gele den. Het duurde niet lang, of we waagden ons aan de lan gere afstanden. Terneuzen- Graauw. Toen trapten ze ook eens op mijn vingers". De voorzitter van de Zeeuwse atletiekbond en een dokter uit Terneuzen vonden dat niet verantwoord, 27 kilo meter hard lopen. „Dat lopen in Zeeuwsch-Vlaanderen kwam toen nog maar op. Er werd bijna niet gelopen, ze vonden het te gevaarlijk". Maar de tocht ging door. Za terdag stond de zevende uit gave van de tocht op het pro gramma. Zeventig mensen hielden zich bezig met de or ganisatie. „We draaiden het deze keer om. Van Graauw naar Ter neuzen. Je moet dat durven. Je moet er altijd voor zorgen dat het geen sleur wordt. Ze zeiden, je bent gek. De wind komt meestal vanuit het wes ten. Die heb je dan 27 kilome ter op kop. Maar het pakte goed uit. Het was schitterend weer, zon en geen wind. Ja, het kon ook anders uitpak ken. Maar je moet wel eens risico's nemen. Met dat lopen gaan we heel Europa door. We zijn overal geweest. Ma rathon in Athene, in Londen en ook in New York. In het begin dachten we, dat is niks, een wedstrijdje organiseren. Dat is een parkoerske uitzet ten, om drie uur de deelne mers wegschieten, een aan denken en dat was het dan". Het Graauwse publiek volgde zijn helden overal. Deze foto is uit 1972, toen het herenteam van St Aloysius in een uit wedstrijd in Brabant promotie naar de ereklasse kon bewerkstelligen. - foto de stem/ ben steffen Het werd iets meer. In de huiskamer staat sinds kort een fraaie computer. Die is hard nodig om alles bij te houden. „Het is een drukke tijd nu. De ene loop is nog niet klaar, of de andere dient zich alweer aan. We doen van al les in series. Dat maakt het extra moeilijk. We organise ren supercupwedstrijden, Europacupwedstrijden in vijf verschillende, landen en ga zo maar door. Nu hadden we meer dan 600 deelnemers. Dat overrompelde ons eigenlijk wat. Maar ja, ik heb ooit ge zegd, ik wil hier in Graauw eens duizend deelnemers aan de start hebben. Dat is een ideaal. Ja, dat aantal halen we. Er is nog zoveel te doen op dit gebied. Ik heb alweer ideeën genoeg. Welke? Nee, die verklap ik niet". Het doet hem nog altijd veel deugd, het organiseren. „Je moet het doen. Als je van tevoren denkt, zoveel werk, dan doe je het niet. We liepen eens van Parijs naar Graauw in estafettevorm, 350 kilome ter. Dat was een heel karwei, in het donker lopen, de weg zoeken en meer van die za ken. Maar we deden het. Met zijn allen. Alleen kun je dat niet doen. Zaterdag waren er zeventig mensen in touw. Dat is toch uniek, niemand vraagt een cent vergoeding. Dat is altijd al zo geweest. Veertig jaar lang. En niet te vergeten, mijn vrouw natuurlijk. Sa men met mijn dochter doet ze de administratie. Dat is trou wens niets voor mij. Het klaarzetten van de dranghek ken, het parkoers uitzetten, dat soort zaken ligt me meer". SINTERKLAAS - Voor leden van de rk Bond voor Ouderen wordt vandaag, vrijdag, een Sinterklaasmiddag gehouden in gemeenschapscentrum 't Heike, aanvang half twee. Voor elk lid is er een surprise en bovendien kan gratis ge kaart en bingo gespeeld wor den. JEUGDSOOS - In gemeen schapscentrum De Warande wordt vandaag, vrijdag, de zevende jeugdsoos gehouden. Tijdens de avond wordt een kleine discowedstrijd gehou den. De avond duurt van ze ven tot tien uur. KVO - De KVO afdeling Nieuw-Namen houdt dinsdag 8 december een bijeenkomst in zaal R. Thilleman. De heer Hollaert bespreekt het schoonschrijven. KERSTVIERING - De jaar lijkse kerstviering voor de bejaarden is woensdag 9 de cember. Om 13.00 uur I de middag met kaarten, l] koffie met kerstgebak den dia's vertoond overl verleden van Nieuw-Nal oude personen en huizen! toen en het schorrenge| door R. Bleyenberg. wordt het stuk 'Leentjel het hemelrijk' opgevoerd! toneelclub Nooit gedachl| Kieldrecht. EHBO - Het bestuur vai EHBO afdeling Nieuw-l men is gewijzigd. Het zij nu als volgt uit: voorzit van Ecken, secretaris Munter, penningmeestej Coenen en de leden mev Colleman-van Overloop! de Waele en F. Cappaert. f KAARTAVOND -In del tine van de W Vogelwal wordt vanavond (vrij dag kaartavond gehouden, vang 19.30 uur. OUD PAPIER - De voel vereniging Vogelwaf haalt zaterdag oud papiej De ophaalploeg vertrekt| 9.30 uur. Van onze verslaggever DE KLINGE - In het grensdorp De Klinge is deze1 flink wat opschudding ontstaan onder de plaatse! werklozen en de oppositiepartijen in de gemeenteraad Reden daarvoor is de verhui- gens in het zwart een baal zing van het stempelbureau vanuit het voormalig gemeent- huis naar het oude douanekan toor. In dat kantoor moeten werk lozen sinds dinsdag hun dage lijks verplichte stempeltje ha len om hun uitkering veilig te stellen. Omdat daar geen be hoorlijke wachtruimte is, moe ten de mensen een kwartier of langer buiten in de kou blijven staan. Met de winter in aan tocht hebben de uitkerings trekkers daarover al een fel protest laten klinken. De doppers zijn verplicht aan wezig te zijn voordat de contro leur arriveert. „Wie een mi nuut te laat komt krijgt geen stempel meer", zegt oppositie raadslid Jan van Puyvelde, die samen met zijn collega Robert van Duyse de zaak al heeft aangekaart bij het gemeente bestuur van St. Gillis-Waas. En wie een paar keer zo'n stempel mist, loopt gevaar zijn uitke ring te verliezen. In België zijn de regels een stuk strenger dan in Neder land. Werklozen moeten dage lijks om een stempeltje. Het tijdstip varieert nogal. Pas een dag van tevoren horen ze hoe laat ze de andere dag moeten verschijnen. De bedoeling van deze taktiek is om te voorko men dat werklozen stiekem er- zoeken. In De Klinge gaat het omj tachtig werklozen die ie dag op het appèl moeten i schijnen. „In het voormal gemeentehuis ging dat ui'J kend", zegt Van Puyvf) „Daar was binnen gelegen om te wachten. Nu staanl mensen gedwongen een tijd in de kou". Wie de heeft een achternaam te ben die met een letter uit het einde van het alfaj lijdt meer kou dan anda Immers, de mensen mo zich opstellen in alfabet! volgorde. Maar de meeste) lijden de dames, want diei ten wachten totdat eerst mannen hun stempeltje heb: gekregenT D'e verhuizing van het s pelbureau heeft volgens del positie alles te maken mell laksheid van de gemeente, de gemeentelijke herindi ging alles naar St. Gilj schetst Van Puyvelde. oude gemeentehuis in Klinge hebben ze gewoon lal verpauperen. Dat is nul bouwvallig dat het niet i gebruikt kan worden", juist het oude douanekanfe gekozen, is omdat de gems dat gebouw voor een schapj lijk prijsje kan huren. KLOOSTERZANDE/ STE KENE - De plannen voor een verzustering tussen Hontenisse en de Belgische grensgemeente Stekene gaan, als het aan de colleges van burgemeesters en wet houders ligt, definitief door. Verwacht wordt dat, als de beide gemeenteraden het ook zien zitten, er begin volgend jaar spijkers met koppen kun nen worden geslagen. Tot nu toe gingen de vorig jaar aangeknoopte vriend schapsbanden niet verder dan het wederzijds opluisteren van eikaars feesten. „We willen nu die banden verder uitbouwen", zegt burgemeester A. Kessen van Hontenisse, die veel posi tieve elementen ziet in een ver zustering met een plaats 'kort bij huis'. „Dan kun je komen tot een echte culturele en edu catieve uitwisseling. Een jume- lage met een plaats ver in het buitenland beperkt zich meestal tot een bezoek en sa men een borrel drinken". B en W zijn nu bezig de za ken op een rij Ij e te zetten. Daarna krijgt de raad het voorstel om inderdaad met de Wase gemeente Stekene te ver- zusteren. In Stekene is de voorbereiding voor de verzustering al een stuk verder gevorderd. Deze week gaat er een schrijven van het schepencollege naar de ge meentelijke cultuur- en sport raad en verschillende scholen. Dit met de vraag hoe aan een nauwer aantrekken van de vriendschapsbanden meer in houd kan worden gegeven. De gemeenteraad zal in ja een voorstel op het bordje] gen. De voorzichtige plai voor een jumelage ontst< vorig jaar, toen vertegen* digers van Stekene in waarde de Baudeloofef bijwoonden. Daarop vol prompt een uitnodiging Hontenisse om de traditie! avondfeestmarkt in Steker) te zoeken. Beide gemeente»| men zich toen voor regeli contacten uit te wisselen. Van onze correspondent KOEWACHT-Het St.0 lia koor uit Koewacht eij Ruijsscheveldekoor uit] kene hebben een opti verzorgd in de Dom] Keulen. Dat gebeurde ter gelegel van de Koningsdag, die J door de in Duitsland gele! Belgische troepen werd vierd. De koren werden danj met drie militaire bussen C haald en naar Keulen gebr] In de Dom werden ondeti| dere het Te Deum van Bi® het Adoramus uitgevoerd! der leiding van de dirigent] de Ruijscher en mevrouw'] driks. Na afloop van het op"] kregen alle koorleden een] buffet aangeboden en we| nog gezellig nagekaart. Vel gens werd in de voorave! thuisreis aanvaard. Voofl koorleden was het drukwekkende ervaring- Van onze correspondent TERNEUZEN - Het college van B en W in Terneuzen wil het gebied Oudevaart- Zuid, dat voorbestemd was om in de toekomst eventuele uitbreiding van het sport complex Oudevaart moge lijk te maken, een bestem ming geven als industrie terrein. Het voorstel is inge geven door de gunstige lig ging en de hoge boekwaar de. Binnen de commissie financiën ga had geen van de commissiele- pr den moeite met het voorstel. M< Da ui( coi dc. ve zie co! vo< Proi Bij eerdere onderzoekingen voi vaten in de Kleine Huissenspo De Val. In de vaten zat een zwa Wat voor spul het precies is, zeggen. De provincie Zeeland gaf de Heidemij opdracht te zoeken naar de gifvaten. Met kranen De en andere materieel werden ge vier locaties onderzocht, in de aa Kleine Huissenspolder en drie ve locaties in het Boerengat Het va graven leverde zeven vaten op. rei „De Heidemij brengt het ma terieel nu terug naar de loods, va Voorlopig wordt er niet meer sp< gegraven", aldus een woord- tiji voerder van de provincie, bii „Over anderhalve week weten aai we wat er in de gevonden vaten wa zat Dan zullen we bekijken of vei TERNEUZEN - De gemeentep Sociale Dienst en Maatschappe hebben geluiden laten horen da Terneuzen urgent is. Binnen de commissie financiën werd gisteravond druk gedis cussieerd over het ontbreken van een goede opvang tijdens de weekeinden, waardoor men sen noodgedwongen op het po litiebureau bescherming zoe ken. Een Blijf van mijn lijf-vesti ging in Terneuzen zag de com missie echter niet zitten. „Daarvoor is de sociale controle in Terneuzen veel te groot We zouden dan constant een poli- tie-agent voor de deur moeten zetten. Bovendien lopen we dan het risico dat er vanuit heel het land mensen naar Terneuzen worden gestuurd, zodat het probleem ons boven het hoofd zal Dop Vee een de (Pv te v de wil info ond eel bijl B niet Vla. wor reed Van onze verslaggever BERGEN OP ZOOM - Vlak na de oorlog werden in heel Nederland, omdat veel mensen geen dak boven hun hoofd hadden, grote aantal len noodwoningen neerge zet. Maycretewoningen heetten ze ook wel. Vrijwel overal zijn die huizen ver dwenen, maar in Bergen op Zoom staan er nog steeds veertig in Fort-Zeekant. Een witgepleisterd wijkje in een wijk van na-oorlogs rood Bijna lag het onder de slopers hamer, maar de bewoners kwamen in het verweer. Tien mogen ze nu nog blijven. „Het zijn in feite dan wel nood woningen, maar wij hebben er bungalowtjes van gemaakt". De postbode rijdt door de Hein- s lusstraat. Net als de andere straten in het 'witte wijkje' lig- Sen de huisjes er verscholen achter een keurig getrimde li gusterheg. Soms geknipt in lantasierijke vorm. Veel muren zyn versierd met voorwerpen van smeedijzer of hout „Het is een lekkere rustige buurt Je hoort niets. Je ziet niets. In de zomer zitten we al- e.maal buiten. Dan hoeven we met naar de zeekant Je zit hier Kools° g0ed"' zegt meneer C. m ki zij de gc ge zo vl( zie br w< ni< de R ,,J' lin me va als eei hij we tui mc va de va boi kaï nei dei Hi( ien

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1987 | | pagina 10