Telkens met iets nieuws komen, dat is prachtig'
BEDRIJVEN OORZAAK TE HOGE GELUIDSBELASTING IN DORP
Doppers in de ko
GEEN VAT!
Terneuzen
crisis-opvar
Bewoners
'We zitten
Plannen verzusterinj
Hontenisse en
Stekene krijgen vori
PLAATSELIJK NIEUWS
DEjF
'.'SM VAN ZEELAND 2 VRIJDAG 4 DECEMBER 1987
WALSOORDEN - In het
dorp Walsoorden mag tot
zeker ver in de jaren negen
tig geen enkele nieuwe wo
ning meer worden gebouwd.
REMY MANGNUS VEERTIG JAAR LANG ORGANISATOR VAN ALLES WAT LOS EN VAST ZIT
Patronaat
Tafeltennis
Iets nieuws
Blanes
Computer
Heikant
St.-Jansteen
Nieuw-Namen
Vogelwaarde
OPSCHUDDING IN DE KLINGE
Geen stempel
Alfabet
Meer inhoud
Koor Koewacll
zong in Keul< j
DE STEM VAN ZEEL
TERNEUZEN - De provir
het zoeken naar gifvaten
grond. Gisteren zocht de E
nabij het Boerengat, een b
Terneuzen ligt. Op de lokj
over het erf van Dielem;
niets.
INSTELLINGEN WA
Oi
BEWONERS VAN WITTE
T22
Geen nieuwbouw Walsoorden
Van onze verslaggever
Alle nieuwbouw-mogelijkheden
zijn geschrapt, totdat de geluids
belasting zodanig is verlaagd dat
een aanvaardbaar niveau be
reikt is.
Intussen blijft het overigens wel mo
gelijk de al bestaande woningen te
verbouwen. Op welke manier de hui
dige geluidsbelasting het beste kan
worden verminderd, hangt af van een
nog uit te voeren saneringsonderzoek.
Daarbij zijn twee mogelijkheden aan
wezig. Ofwel proberen de geluidspro-
duktie van de aanwezige bedrijven in
de dammen, ofwel isolatiemaatrege
len nemen voor de bestaande huizen.
Het hele dorp Walsoorden valt bin
nen de geluidszone die de Hontenisser
gemeenteraad volgende vergadering
voor het industrieterrein in Walsoor
den moet vaststellen. Daarbij wordt
een grens getrokken, waarbinnen de
industrie een geluid van vijftig deci
bel mag produceren.
Dat is meteen de geluidswaarde die
wordt aanvaard als een grens waar
binnen een vrij goede woonsituatie is
gegarandeerd. Een ontheffing voor
woningbouw is nog wel mogelijk als
er sprake is van niet meer dan 55 db,
maar ook daaraan voldoet het dorp
niet.
De zone is tot stand gekomen via
metingen van de huidige situatie door
een gespecialiseerd bureau. De voor
gestelde geluidsgrens is met opzet wat
ruim gekozen, om de aanwezige be
drijven gelegenheid te geven in de
toekomst uit te breiden. Daarbij zijn
de toekomstplannen van de verschil
lende bedrijven meegenomen.
In het dorp Walsoorden ondervin
den momenteel 61 woningen een te
hoge geluidsbelasting. Bij 24 stuks
varieert die van 60 tot 68 decibel en 37
huizen zitten tussen de 55 en 60 deci
bel. Volgens de wet geluidshinder
moeten er voor 1997 zodanige maatre
gelen genomen zijn, dat de geluidsbe
lasting binnen de normen komt. Een
waarde van 50 db acht de gemeente
voor Walsoorden niet haalbaar, maar
aan de grens van 55 db denkt men wel
te kunnen komen. In de ogen van de
wet wordt het een hopeloze zaak als
huizen na het nemen van allerlei
maatregen toch nog tegen een belas
ting van 60 db aan zouden zitten. Dat
moeten de betrokken woningen ge
sloopt worden.
Zover zal het wellicht in Walsoor
den niet hoeven komen. Afhankelijk
van de kosten worden ofwel de huizen
aangepakt, ofwel moeten de bedrij
ven afdoende maatregelen nemen.
Dat er mogelijkheden zijn om het ge
luid terug te dringen, bewijst het be
ton warenbedrijf Bleijko. Vroeger
produceerden klinkermachines daar
op de werkvloer zo'n 115 decibel. Nu
heeft het bedrijf een nieuwe machine
gebouwd, die geheel is omhuld met
beton. Daarmee is het geluid van de
machine teruggebracht tot 85 decibel.
ZATERDAG genoot hij met volle teugen. Tevreden
keek Remy Mangnus naar de meer dan 600 hardlo
pers in de Graauwse Dorpsstraat. Boven op een auto
staand, leidde hij het legioen lopers zingend en
schreeuwend uit de dorpskom. Net buiten het dorp
klonk het startschot en stoven de lopers de polder in.
Een kleurig lint dat zich uitrolde tot in Terneuzen
waar de finish lag, 27 kilometer verder. Daar stond
Remy weer. Met aan zijn zijde echtgenote Henny, die
iedere hardloper die de eindstreep haalde met een
persoonlijk woord verwelkomde. „Dit vind ik schitte
rend", zei Remy. „Ik doe dit werk, organiseren, nu
veertig jaar. Dit is echt prachtig. Hier geniet ik van".
Door Romain van Damme
GRAAUW - Hij kan er zelf
smakelijk om lachen. „Tot
middernacht stonden we bij
maanlicht in de polder koe
bieten uit te trekken. Om geld
te verdienen voor de reis naar
Rome". Het jaartal kan hij
zich niet meer herinneren.
Eind jaren vijftig moet het
geweest zijn. „Ik was er weer
eens ingetrapt. We hadden
net een reis naar Lourdes
achter de rug. Ik zei toen, dat
doe ik nooit meer. In negen
dagen viel ik vijf kilo af".
„Een paar maanden later zei
Karei Blanckaert, zullen we
eens naar Rome gaan? En ik
trapte daar in. Twee dagen
reizen, zes dagen daar en
weer twee dagen reizen. Dat
kost geld. De mensen die mee
wilden, moesten 25 gulden be
talen. De rest werd bijgelegd.
Daarom werkten we een jaar
om het geld bijeen te krijgen.
We deden van alles. Van fan-
cy-fairs organiseren tot het
trekken van koebieten bij
maanlicht".
Het organiseren zit hem in
het bloed. Vijftien jaar oud
was hij, toen kapelaan Stuyk
vroeg of hij wat mee wilde
helpen in het patronaats-
werk. „Ieder dorp had zijn
patronaat, je kent dat wel. De
kapelaan, de pastoor daarbij,
een paar uurtjes op zondag
middag was dat. Tafelvoet
bal, tafeltennis, dat soort din
gen deden we toen. De kape
laan vroeg me, Remie, kun je
eens wat meehelpen. De spul
len klaar zetten, na afloop
wat opruimen, dat soort
werk. Nee, toen was ik niet
van plan dat jaren vol te hou
den".
Toch bleef hij het patro-
naatswerk lange tijd trouw.
Van het een kwam het ander.
„Ja, het werd steeds groter. Ik
weet nog goed dat we voor de
eerste keer gingen kamperen.
Naar de Hollandse Clinge, bij
een boer. Zaterdagmiddag
door, overnachten en zondag
terug. Mooi was dat. Dat
kamp was een succes. Som
mige dingen blijven je bij.
Zoals dat kamp in Ommen, in
Overijsel, Nayoka'57.
Waarom dat zo heette? Geen
idee, dat heette zo. Dat was
een kamp voor patronaats
jongeren uit heel Nederland.
We spaarden daarvoor en
gingen daar met de trein naar
toe. Een belevenis was dat,
niemand had ooit in een trein
gezeten. Ik ook niet".
De jongeren van dat kamp
ontgroeiden het patronaat. Te
oud voor de uurtjes op zon
dagmiddag. Remie Mangnus
liet ze echter niet los. „Nee,
we bleven van alles organise
ren. Op een gegeven moment
wilden ze gaan tafeltennis
sen. In 1958 begon dat. St.
Aloysius is de patroonheilige
van het patronaat, die naam
hielden we aan. We begonnen
in de laagste klas van Zee
land en eindigden met het da
mesteam in de hoogste klas
van Nederland, de eredivi
sie".
Prachtige tijden, mooie
herinneringen ook. „We de
den veel wat een ander niet
deed. Trainingskampen, we
gingen heel Europa door.
Man, in de paasweek trainden
we veertig uur. Een Duitse
trainer hebben we gehad. We
hadden een eigen zaal. Ik ge
loof dat we met twee teams
begonnen. Dat breidde zich
snel uit. In Nederland spra
ken de tafeltennisclubs die
tegen ons speelden over de hel
van Graauw. Een sfeer, onge
looflijk, de zaal kei vol. In
Maastricht liepen we eens
met zowat de hele Graauwse
bevolking door de stad, met
spandoeken. Daar speelde het
herenteam een beslissings
wedstrijd".
Hij heeft dat nog altijd. Zoe
ken naar iets nieuws. Iets or
ganiseren wat een ander niet
doet of niet aandurft. Maar
dat mag nimmer ten koste
van de gezelligheid gaan.
„Dat tafeltennis was mooi,
zeker, maar het werd een
moeten. We speelden zo hoog
dat het presteren steeds na
drukkelijker voorop stond. Er
moest steeds gewonnen wor
den. Ik wilde het wat anders
aanpakken. Eigenlijk wilde
ik een club waarin meer tak
ken van sport ondergebracht
waren. In Joegoslavië sprak
ik met een man, die was voor
zitter van een club met 22
verschillende sportafdelin-
gen. Zo groot kan dat hier
nooit natuurlijk. Maar het
gaat om het idee. Binnen de
vereniging botsten de menin
gen. De sfeer verminderde en
van de ene op de andere week
stopte ik, na 22 jaar".
Remie Mangnus zat niet lang
stil. Hij gooide zich op het or
ganiseren van wedstrijden
voor hardlopers. Daarnaast
bleef hij samen met zijn
vrouw werken aan de reizen
naar het buitenland. De trip
naar Rome was zo goed be
vallen dat besloten werd
Remy Mangnus organiseert tegenwoordig zo veel, dat een computer onmisbaar is geworden. foto de stem cor j. de boer
ieder jaar een tocht over de
grenzen te maken. „We gin
gen overal naar toe. We
maakten bijvoorbeeld een
tocht door Spanje. Twee da
gen op een bepaalde plaats
staan, verder reizen en dan
weer twee dagen staan. Nu
hebben we die vakantiereizen
naar Blanes aan de Costa
Bra va in Spanje. Drie reizen,
voor de jeugd. Ieder jaar gaan
er daar 350 jongeren naar toe.
Zelf zitten we daar dan zeven
weken. Nee, meer dan 350
hoeft niet. Zo is het goed, zo is
het te overzien".
Hij weet het, kritiek was er
ook. Die ene keer toen een
jongen in Noord-Spanje de
toegang tot de camping ont
zegd werd en zijn eigen weg
moest zoeken. „Ik zou hem nu
rechtstreeks naar huis sturen.
Maar vergeet niet, iedere me
daille heeft twee kanten.
Weet je, als die jongens hier
komen voor het bespreken
van de reis, met him ouders
daarbij, zijn ze braaf. En als
ze dan in Spanje aankomen,
draaien ze helemaal om. Ik
ben van de ouderwetse stem
pel. Ze moeten op tijd binnen
zijn, om twee, drie uur. De
meisjes en jongens slapen ge
scheiden. Dat weten ze alle
maal van tevoren. Het is niet
gemakkelijk, als ze dan daar
zijn zeggen ze, het is wel goed,
ik heb vakantie en kom pas
om zeven uur 's morgens
thuis. Dat kan voor mij niet.
Wij, mijn vrouw en ik, moe
ten er voor zorgen dat het al
lemaal goed loopt. Weet je, ik
heb al zo vaak naar de ouders
gebeld. Ik zeg dat dan ook te
gen de jongens. Ik zal je
ouders eens bellen. En wat
hoor je dan van die ouders,
nee dat kan niet, dat doen ze
niet. Maar ach, je weet van
tevoren dat je wel eens kri
tiek krijgt. Daar moet je te
gen kunnen".
De eerste wedstrijd voor
hardlopers in Graauw. Wel
geteld 47 man aan de start,
die tien kilometer moesten
overbruggen. „Ik werk bij de
NSM, daar liep ik Kees den
Hamer tegen het lijf. Die deed
aan hardlopen. Hij zei, voor
wedstrijden moeten we steeds
ver weg. Is dat niets voor jou,
eens een wedstrijd organise
ren? Dat was zeven jaar gele
den. Het duurde niet lang, of
we waagden ons aan de lan
gere afstanden. Terneuzen-
Graauw. Toen trapten ze ook
eens op mijn vingers".
De voorzitter van de
Zeeuwse atletiekbond en een
dokter uit Terneuzen vonden
dat niet verantwoord, 27 kilo
meter hard lopen. „Dat lopen
in Zeeuwsch-Vlaanderen
kwam toen nog maar op. Er
werd bijna niet gelopen, ze
vonden het te gevaarlijk".
Maar de tocht ging door. Za
terdag stond de zevende uit
gave van de tocht op het pro
gramma. Zeventig mensen
hielden zich bezig met de or
ganisatie.
„We draaiden het deze keer
om. Van Graauw naar Ter
neuzen. Je moet dat durven.
Je moet er altijd voor zorgen
dat het geen sleur wordt. Ze
zeiden, je bent gek. De wind
komt meestal vanuit het wes
ten. Die heb je dan 27 kilome
ter op kop. Maar het pakte
goed uit. Het was schitterend
weer, zon en geen wind. Ja,
het kon ook anders uitpak
ken. Maar je moet wel eens
risico's nemen. Met dat lopen
gaan we heel Europa door.
We zijn overal geweest. Ma
rathon in Athene, in Londen
en ook in New York. In het
begin dachten we, dat is niks,
een wedstrijdje organiseren.
Dat is een parkoerske uitzet
ten, om drie uur de deelne
mers wegschieten, een aan
denken en dat was het dan".
Het Graauwse publiek volgde zijn helden overal. Deze foto is uit 1972, toen het herenteam van St Aloysius in een uit
wedstrijd in Brabant promotie naar de ereklasse kon bewerkstelligen. - foto de stem/ ben steffen
Het werd iets meer. In de
huiskamer staat sinds kort
een fraaie computer. Die is
hard nodig om alles bij te
houden. „Het is een drukke
tijd nu. De ene loop is nog niet
klaar, of de andere dient zich
alweer aan. We doen van al
les in series. Dat maakt het
extra moeilijk. We organise
ren supercupwedstrijden,
Europacupwedstrijden in vijf
verschillende, landen en ga zo
maar door. Nu hadden we
meer dan 600 deelnemers. Dat
overrompelde ons eigenlijk
wat. Maar ja, ik heb ooit ge
zegd, ik wil hier in Graauw
eens duizend deelnemers aan
de start hebben. Dat is een
ideaal. Ja, dat aantal halen
we. Er is nog zoveel te doen op
dit gebied. Ik heb alweer
ideeën genoeg. Welke? Nee,
die verklap ik niet".
Het doet hem nog altijd
veel deugd, het organiseren.
„Je moet het doen. Als je van
tevoren denkt, zoveel werk,
dan doe je het niet. We liepen
eens van Parijs naar Graauw
in estafettevorm, 350 kilome
ter. Dat was een heel karwei,
in het donker lopen, de weg
zoeken en meer van die za
ken. Maar we deden het. Met
zijn allen. Alleen kun je dat
niet doen. Zaterdag waren er
zeventig mensen in touw. Dat
is toch uniek, niemand vraagt
een cent vergoeding. Dat is
altijd al zo geweest. Veertig
jaar lang. En niet te vergeten,
mijn vrouw natuurlijk. Sa
men met mijn dochter doet ze
de administratie. Dat is trou
wens niets voor mij. Het
klaarzetten van de dranghek
ken, het parkoers uitzetten,
dat soort zaken ligt me meer".
SINTERKLAAS - Voor leden
van de rk Bond voor Ouderen
wordt vandaag, vrijdag, een
Sinterklaasmiddag gehouden
in gemeenschapscentrum 't
Heike, aanvang half twee.
Voor elk lid is er een surprise
en bovendien kan gratis ge
kaart en bingo gespeeld wor
den.
JEUGDSOOS - In gemeen
schapscentrum De Warande
wordt vandaag, vrijdag, de
zevende jeugdsoos gehouden.
Tijdens de avond wordt een
kleine discowedstrijd gehou
den. De avond duurt van ze
ven tot tien uur.
KVO - De KVO afdeling
Nieuw-Namen houdt dinsdag
8 december een bijeenkomst
in zaal R. Thilleman. De heer
Hollaert bespreekt het
schoonschrijven.
KERSTVIERING - De jaar
lijkse kerstviering voor de
bejaarden is woensdag 9 de
cember. Om 13.00 uur I
de middag met kaarten, l]
koffie met kerstgebak
den dia's vertoond overl
verleden van Nieuw-Nal
oude personen en huizen!
toen en het schorrenge|
door R. Bleyenberg.
wordt het stuk 'Leentjel
het hemelrijk' opgevoerd!
toneelclub Nooit gedachl|
Kieldrecht.
EHBO - Het bestuur vai
EHBO afdeling Nieuw-l
men is gewijzigd. Het zij
nu als volgt uit: voorzit
van Ecken, secretaris
Munter, penningmeestej
Coenen en de leden mev
Colleman-van Overloop!
de Waele en F. Cappaert. f
KAARTAVOND -In del
tine van de W Vogelwal
wordt vanavond (vrij dag
kaartavond gehouden,
vang 19.30 uur.
OUD PAPIER - De voel
vereniging Vogelwaf
haalt zaterdag oud papiej
De ophaalploeg vertrekt|
9.30 uur.
Van onze verslaggever
DE KLINGE - In het grensdorp De Klinge is deze1
flink wat opschudding ontstaan onder de plaatse!
werklozen en de oppositiepartijen in de gemeenteraad
Reden daarvoor is de verhui- gens in het zwart een baal
zing van het stempelbureau
vanuit het voormalig gemeent-
huis naar het oude douanekan
toor.
In dat kantoor moeten werk
lozen sinds dinsdag hun dage
lijks verplichte stempeltje ha
len om hun uitkering veilig te
stellen. Omdat daar geen be
hoorlijke wachtruimte is, moe
ten de mensen een kwartier of
langer buiten in de kou blijven
staan. Met de winter in aan
tocht hebben de uitkerings
trekkers daarover al een fel
protest laten klinken.
De doppers zijn verplicht aan
wezig te zijn voordat de contro
leur arriveert. „Wie een mi
nuut te laat komt krijgt geen
stempel meer", zegt oppositie
raadslid Jan van Puyvelde, die
samen met zijn collega Robert
van Duyse de zaak al heeft
aangekaart bij het gemeente
bestuur van St. Gillis-Waas. En
wie een paar keer zo'n stempel
mist, loopt gevaar zijn uitke
ring te verliezen.
In België zijn de regels een
stuk strenger dan in Neder
land. Werklozen moeten dage
lijks om een stempeltje. Het
tijdstip varieert nogal. Pas een
dag van tevoren horen ze hoe
laat ze de andere dag moeten
verschijnen. De bedoeling van
deze taktiek is om te voorko
men dat werklozen stiekem er-
zoeken.
In De Klinge gaat het omj
tachtig werklozen die ie
dag op het appèl moeten i
schijnen. „In het voormal
gemeentehuis ging dat ui'J
kend", zegt Van Puyvf)
„Daar was binnen gelegen
om te wachten. Nu staanl
mensen gedwongen een
tijd in de kou". Wie de
heeft een achternaam te
ben die met een letter
uit het einde van het alfaj
lijdt meer kou dan anda
Immers, de mensen mo
zich opstellen in alfabet!
volgorde. Maar de meeste)
lijden de dames, want diei
ten wachten totdat eerst
mannen hun stempeltje heb:
gekregenT
D'e verhuizing van het s
pelbureau heeft volgens del
positie alles te maken mell
laksheid van de gemeente,
de gemeentelijke herindi
ging alles naar St. Gilj
schetst Van Puyvelde.
oude gemeentehuis in
Klinge hebben ze gewoon lal
verpauperen. Dat is nul
bouwvallig dat het niet i
gebruikt kan worden",
juist het oude douanekanfe
gekozen, is omdat de gems
dat gebouw voor een schapj
lijk prijsje kan huren.
KLOOSTERZANDE/ STE
KENE - De plannen voor
een verzustering tussen
Hontenisse en de Belgische
grensgemeente Stekene
gaan, als het aan de colleges
van burgemeesters en wet
houders ligt, definitief door.
Verwacht wordt dat, als de
beide gemeenteraden het ook
zien zitten, er begin volgend
jaar spijkers met koppen kun
nen worden geslagen.
Tot nu toe gingen de vorig
jaar aangeknoopte vriend
schapsbanden niet verder dan
het wederzijds opluisteren van
eikaars feesten. „We willen nu
die banden verder uitbouwen",
zegt burgemeester A. Kessen
van Hontenisse, die veel posi
tieve elementen ziet in een ver
zustering met een plaats 'kort
bij huis'. „Dan kun je komen
tot een echte culturele en edu
catieve uitwisseling. Een jume-
lage met een plaats ver in het
buitenland beperkt zich
meestal tot een bezoek en sa
men een borrel drinken".
B en W zijn nu bezig de za
ken op een rij Ij e te zetten.
Daarna krijgt de raad het
voorstel om inderdaad met de
Wase gemeente Stekene te ver-
zusteren.
In Stekene is de voorbereiding
voor de verzustering al een
stuk verder gevorderd. Deze
week gaat er een schrijven van
het schepencollege naar de ge
meentelijke cultuur- en sport
raad en verschillende scholen.
Dit met de vraag hoe aan een
nauwer aantrekken van de
vriendschapsbanden meer in
houd kan worden gegeven. De
gemeenteraad zal in ja
een voorstel op het bordje]
gen.
De voorzichtige plai
voor een jumelage ontst<
vorig jaar, toen vertegen*
digers van Stekene in
waarde de Baudeloofef
bijwoonden. Daarop vol
prompt een uitnodiging
Hontenisse om de traditie!
avondfeestmarkt in Steker)
te zoeken. Beide gemeente»|
men zich toen voor regeli
contacten uit te wisselen.
Van onze correspondent
KOEWACHT-Het St.0
lia koor uit Koewacht eij
Ruijsscheveldekoor uit]
kene hebben een opti
verzorgd in de Dom]
Keulen.
Dat gebeurde ter gelegel
van de Koningsdag, die J
door de in Duitsland gele!
Belgische troepen werd
vierd.
De koren werden danj
met drie militaire bussen C
haald en naar Keulen gebr]
In de Dom werden ondeti|
dere het Te Deum van Bi®
het Adoramus uitgevoerd!
der leiding van de dirigent]
de Ruijscher en mevrouw']
driks.
Na afloop van het op"]
kregen alle koorleden een]
buffet aangeboden en we|
nog gezellig nagekaart. Vel
gens werd in de voorave!
thuisreis aanvaard. Voofl
koorleden was het
drukwekkende ervaring-
Van onze correspondent
TERNEUZEN - Het college
van B en W in Terneuzen
wil het gebied Oudevaart-
Zuid, dat voorbestemd was
om in de toekomst eventuele
uitbreiding van het sport
complex Oudevaart moge
lijk te maken, een bestem
ming geven als industrie
terrein. Het voorstel is inge
geven door de gunstige lig
ging en de hoge boekwaar
de.
Binnen de commissie financiën ga
had geen van de commissiele- pr
den moeite met het voorstel. M<
Da
ui(
coi
dc.
ve
zie
co!
vo<
Proi
Bij eerdere onderzoekingen voi
vaten in de Kleine Huissenspo
De Val. In de vaten zat een zwa
Wat voor spul het precies is,
zeggen.
De provincie Zeeland gaf de
Heidemij opdracht te zoeken
naar de gifvaten. Met kranen De
en andere materieel werden ge
vier locaties onderzocht, in de aa
Kleine Huissenspolder en drie ve
locaties in het Boerengat Het va
graven leverde zeven vaten op. rei
„De Heidemij brengt het ma
terieel nu terug naar de loods, va
Voorlopig wordt er niet meer sp<
gegraven", aldus een woord- tiji
voerder van de provincie, bii
„Over anderhalve week weten aai
we wat er in de gevonden vaten wa
zat Dan zullen we bekijken of vei
TERNEUZEN - De gemeentep
Sociale Dienst en Maatschappe
hebben geluiden laten horen da
Terneuzen urgent is.
Binnen de commissie financiën
werd gisteravond druk gedis
cussieerd over het ontbreken
van een goede opvang tijdens
de weekeinden, waardoor men
sen noodgedwongen op het po
litiebureau bescherming zoe
ken.
Een Blijf van mijn lijf-vesti
ging in Terneuzen zag de com
missie echter niet zitten.
„Daarvoor is de sociale controle
in Terneuzen veel te groot We
zouden dan constant een poli-
tie-agent voor de deur moeten
zetten. Bovendien lopen we dan
het risico dat er vanuit heel het
land mensen naar Terneuzen
worden gestuurd, zodat het
probleem ons boven het hoofd
zal
Dop
Vee
een
de
(Pv
te v
de
wil
info
ond
eel
bijl
B
niet
Vla.
wor
reed
Van onze verslaggever
BERGEN OP ZOOM - Vlak
na de oorlog werden in heel
Nederland, omdat veel
mensen geen dak boven hun
hoofd hadden, grote aantal
len noodwoningen neerge
zet. Maycretewoningen
heetten ze ook wel. Vrijwel
overal zijn die huizen ver
dwenen, maar in Bergen op
Zoom staan er nog steeds
veertig in Fort-Zeekant.
Een witgepleisterd wijkje in
een wijk van na-oorlogs rood
Bijna lag het onder de slopers
hamer, maar de bewoners
kwamen in het verweer. Tien
mogen ze nu nog blijven.
„Het zijn in feite dan wel nood
woningen, maar wij hebben er
bungalowtjes van gemaakt".
De postbode rijdt door de Hein-
s lusstraat. Net als de andere
straten in het 'witte wijkje' lig-
Sen de huisjes er verscholen
achter een keurig getrimde li
gusterheg. Soms geknipt in
lantasierijke vorm. Veel muren
zyn versierd met voorwerpen
van smeedijzer of hout
„Het is een lekkere rustige
buurt Je hoort niets. Je ziet
niets. In de zomer zitten we al-
e.maal buiten. Dan hoeven we
met naar de zeekant Je zit hier
Kools° g0ed"' zegt meneer C.
m
ki
zij
de
gc
ge
zo
vl(
zie
br
w<
ni<
de
R
,,J'
lin
me
va
als
eei
hij
we
tui
mc
va
de
va
boi
kaï
nei
dei
Hi(
ien