BUCKINGHAM PALACE KAN RODDELS NIET MEER NEGEREN RIEJF Uit, ESTEM buiten c IfCOSTEN Iran wil 5f naar Golft 'Aarzeler op Dami Wiegedood Nederlandse bij Pinochet AMSTERDAM DE STEM EXTRA OP WOENSDAG WOENSDAG 28 OKTOBER 1987 LONDEN - De Britse koningin Eli zabeth zit erg in de zorgen over Charles en Di. Weer weg Niet toestaan MEDISCHE RUBRIEK PAPIER VOOR UW PEN Eigenwijs Polen Stop starwars Zure regen Schandalig Pol Scherp vissen HENGEÏ RUBRIEK InRUSSEL/STRAATS BURG (ANP) - De IbouwoYerschotten in I ondergraven niet allee: I Europee landbouwb Laar de hele Europese Leenschap. I beh.°«l2aamM4rOUWen maanden tot T11 Zorgen om Charles en Diana Door onze correspondent Roger Simons Zij is net terug van Canada en organi seert nu een familieraad om de huwe lijksmoeilijkheden van haar oudste zoon en diens jonge echtgenote te bespreken. Charles, die in november 39 wordt, en Diana (26) zijn zes jaar getrouwd. De problemen tussen beide echtgenoten trekken sterk de aandacht. Zelfs Britse kwaliteitskranten staan er nu bol van. Ook de eerbiedwaardige BBC praat erover. Buckingham Palace beseft dat het de roddels niet meer kan negeren omdat zij te veel grond van waarheid hebben. De Britse kroonprins loopt rond met een ge zicht alsof hij geregeld een glaasje zure regen te drinken krijgt. Het koninklijke paar praat praktisch niet meer met elkaar. Charles en Diana hebben ruim zes weken gescheiden ge leefd, hij in Schotland en zij in Londen. Afgelopen weekend was sinds half september het eerste dat zij gedeeltelijk in eikaars gezel schap doorbrachten. Dit weerzien speelde zich af in Highgrove, hun huis in Gloucestershire waarnaar Charles was teruggekeerd van Bal moral in Schotland. De prinsjes William en Harry zullen dan wel hebben gezegd: „Is deze bleke heer met de bloedrode wangen en de enorme flaporen onze pappie?", want zij hadden hun vader al een hele tijd niet meer gezien. Het was trouwens maar een korte reünie, want nadat van dit weekeind precies geteld 21 uren voorbij waren gegaan, kreeg de prinses van Wales er ruimschoots genoeg van. Zij pakte haar Jaguar XJS en reed zonder de kroonprins gezwind van Highgrove naar Londen. Vrienden van het echtpaar zeggen nu, dat wegens de ernst van de koninklijke huwelijksmoeilijkheden Charles en Diana als sinds maanden geen zinnig gesprek meer met elkaar hebben gevoerd. Sedert 16 september, de dag waarop zij het vierjarige prinsje Harry voor het eerst naar zijn kleuterschool in West-Londen brachten, waren de kroonprins en de prinses van Wales maar twee keer bij elkaar - afgelopen weekeinde in Gloucestershire en afgelopen woensdag in een Welse regio waar zich een grote overstromings ramp had voorgedaan. Koningin Elizabeth II is vast van plan alles in het werk te stellen om te verhinderen dat zich pharles en Diana vorige week woensdag tijdens hun bezoek aan het door overstro mingen geteisterde Wales. Het was toen voor het eerst in een maand tijd dat dat de twee in het openbaar samen werden gezien. FOTO AP nog langdurige scheidingen voordoen van haar oudste zoon en schoondochter. De vorstin ont ving premier Margaret Thatcher gisteren in audiëntie. Hoewel het onderwerp Charley en Di niet op de officiële agenda stond, zou het toch ter sprake gekomen kunnen zijn. Premier Thatcher is doodsbang voor een her haling van de crisis waardoor Groot-Brittannië 51 jaar geleden verscheurd werd, omdat koning Edward VIII wilde trouwen met de gescheiden Amerikaanse Wallis Simpson. Dit drama leidde tot Edwards troonsafstand en zijn verbanning, als hertog van Windsor, met Wallis Simpson als hertogin naar Frankrijk. Thatcher en de konin gin zijn het erover eens dat iets dergelijks nooit meer mag gebeuren. Buckingham Palace en de regering Thatcher zullen niet dulden dat de echtverbintenis van kroonprins Charles en prinses Diana wordt ver broken. Harold Brooks-Baker, hoofdredacteur directeur van Burke's Peerage zegt in dat ver band: „Die twee zullen nooit een echtscheiding aangaan. Grondwettelijk is een dergelijke breuk niet acceptabel. Maar men hoeft geen scheiding te vrezen, want het gekoppelde huwe- lijk van Charles en Diana rust op vaste gron den. „Een van de problemen is, dat van het begin af hun echtverbintenis door de populaire media werd afgeschilderd als een romantisch huwelijk en een gevolg van grote liefde op het eerste ge zicht. Al die verhaaltjes waren lariekoek. Char les en Diana zijn een gekoppeld paar dat hele maal niet smoorverliefd is op elkaar." De huidige problemen tussen beide echtelin gen hebben kennelijk veel te maken met hun leeftijdsverschil van praktisch 13 jaar dat als maar groter schijnt te worden. Hun gedachten- kring en interesse lopen dan ook sterk uit elk aar. Het enige wat Charles en Diana met elkaar gemeen hebben, is hun ouderlijke toewijding aan hun twee zoontj es. Voor het overige leven Charles en Diana elk in een aparte wereld. De prinses van Wales be wondert balletdanser Wayne Sleep, die in de ogen van kroonprins Charles een ventje van lik-me-veslje is. Charles zit aan de voeten van de Zuidafrikaanse mysticus en ontdekkings- rreiziger Sir Laurens van der Post, een oude man die door Diana als een seniele kletsmajoor wordt beschouwd. Zij geeft de voorkeur aan omgang met zorge loze rijke jongelui; hij houdt meer van ernstige gesprekken met gezaghebbende figuren die urenlang diepzinnig kunnen praten over de grote sociale kloof tussen Noord- en Zuid-Enge- land, architectuur, de daklozen en de verpau perde binnensteden, allemaal onderwerpen die een toekomstige koning zoals kroonprins Char les belang inboezemen. Een Londense zondagskrant meende deze week te weten dat de prinses van Wales gere geld in het geheim uitgaat met een aantrekke lijke jongeman, maar de waarheid van dit ge rucht is niet gemakkelijk te achterhalen. De hu welijksmoeilijkheden van Charles en Diana schijnen overigens al een weerslag te hebben op de liefde van de doorsnee-Brit voor zijn vor stenhuis. Volgens een enquête die werd gedaan voor rekening van het Londense dagblad Today is de eerbied en het ontzag voor Groot-Brittannië's 'royals' de laatste acht maanden gezakt met tien procent. Minder dan driekwart van de Britten zijn nog van oordeel dat hun monarchie het land beter dient dan een president dit zou kun nen. Groot-Brittannië is nog niet op weg om een republiek te worden, maar de glitter en gla mour van zijn koninklijke familie schijnen toch sterk van hun aantrekkingskracht te hebben verloren. Door Jan Paalman Vorige week donderdag stond het op de voorpa gina van de Volkskrant: babies die op hun buik slapen, zo was uit een on derzoek van kinderarts prof. G. de Jonge geble ken, hebben een grotere kans om aan wiegedood te overlijden. De buikligging was zelfs zo verdacht, dat hij aanraadde om kinderen onder één jaar bij voorkeur op de rug te sla pen te leggen. Het bericht sloeg in als een bom en vervolgens brak de pleuris uit. De Nationale Kruisvereniging adviseert nu om zuigelingen niet op hun rug, maar op hun zij te leggen; de Inspectie van Volksgezondheid overweegt een „genuanceerd advies" en een andere wiegedood-des- kundige, kinderarts A. van Vught, vindt de conclusies van de Jonge volstrekt voor barig. De theorie van de Jonge is verleidelijk eenvoudig. In Nederland kwam wiegedood, het plotselinge en on verklaarbare overlijden van een zuigeling, in de jaren 60 drie keer zo weinig voor als de jaren daarna. Hoe kan dat nou? Enkele medische stu denten van de Vrije Univer siteit was het bij een onder zoek van zes gevallen van wiegedood opgevallen, dat vijf van hen op hun buik hadden geslapen. De vakgroep Kinderge neeskunde van de Vrije Uni versiteit besloot dit gegeven eens haarfijn uit te zoeken: honderdvijftig ouders die een kind door wiegedood hadden verloren werd gevraagd hoe de baby normaal in bed was gelegd en in welke houding het de volgende ochtend dood was aangetroffen. En inder daad: negen van de tien kin deren hadden op hun buik geslapen. Omdat, en dat is ook uitge zocht, 60 procent van de Ne derlandse zuigelingen op hun buik onder de wol worden gestopt redeneerde de Jonge als volgt. Kijk, zegt hij, vanaf het begin van de jaren 70, toen buikligging in de mode kwam omdat dat beter voor het kind zou zijn, zie je ook het aantal gevallen van wie gedood drievoudig stijgen tot gemiddeld 216 kinderen per jaar. Dat kan geen toeval zijn: het is dus heel aanne melijk dat buikligging het ri- sico op wiegedood van 0,45 op de 1000 in de jaren 60 (toen alle zuigelingen nog op hun zij sliepen) heeft laten toene men tot een kans van 1,2 op de 1000 anno nu. Wat kun je tegen die theo rie inbrengen? Eigenlijk niets, want buiten de VU heeft niemand het onderzoek onder ogen gehad. Omdat collega deskundigen niet kunnen controleren of de Jonge niet in een van de be ruchte valkuilen van medi sche wetenschappelijk on derzoek is getrapt, heeft zijn befaamde advies strikt we tenschappelijk gezien geen enkele waarde. Valkuilen zijn er genoeg Bijvoorbeeld. De Jonge's onderzoek is retrospectief: een onderzoek naar gebeur tenissen die zich in het verle den hebben afgespeeld. Een typisch nadeel van dit soort onderzoek is dat je nooit ze ker weet of het geheugen van de getuigen (in dit geval zeer geëmotioneerde ouders) wel betrouwbaar is. Vraag tien getuigen wat zich bij een do delijk ongeval heeft afge speeld, en alle tien hebben een ander verhaal. Maar als de gegevens van het onderzoek wél betrouw baar zijn, dan doemt onmid dellijk het volgende pro bleem op. De Jonge zet twee statistische gegevens in een oorzakelijk verband: het in de mode raken van de buik ligging en het stijgen van het aantal gevallen van wiege dood. „Post hoc aut propter hoc?" zal menig methodoloog zich geleerd afvragen: mag je - vrij vertaald - uit het feit dat de haan kraait voordat de zon opgaat, concluderen dat de zon opgaat omdat de haan heeft gekraaid. Er zijn ook andere verban den te verzinnen. Wie weet is de stijging van het aantal ge vallen van wiegedood een-ge- volg van de toegenomen me dische kunde. Er worden nu meer kinderen geboren die het vroeger niet zouden heb ben gered, en misschien lo pen deze zorgenkindjes meer risico. En dan nog, bij wiege dood kunnen zoveel factoren een rol spelen dat het onaan nemelijk is dat één factor, die buikligging, een verdriedub beling van het aantal geval len kan verklaren. Tot op heden weet nie mand wat de oorzaak is van wiegedood. Aan theorieën geen gebrek natuurlijk. Die worden met zo'n regelmaat geopperd en zijn vaak zo te genstrijdig, dat iemand ooit onderzoekers van wiegedood de „Theorie van de maand club" noemde. Uit de stapels onderzoek laat zich hooguit een hele vage theorie destil leren. Men heeft het vermoe den dat wiegedood kinderen toch wat anders zijn dan an dere kinderen, maar hoe an ders weet niemand. De enige min of meer dui delijke theorie waarin kin derartsen min of meer gelo ven is die van Steinschneider uit 1972. Volgens Steinschnei der kan wiegedood optreden bij kinderen met een minder uitgerijpt vermogen om hartslag en ademhaling te controleren, zodat een on schuldige ziekte, een lichte verkoudheid bijvoorbeeld, al te veel kan zijn. Praktische consequenties heeft die theo rie niet, want alle kinderen zijn geregeld verkouden en niemand weet voor welk kind dat gevaarlijk zou kun nen zijn. Een van de weinige zekere feiten die het onder zoek heeft opgeleverd is dat aanleg voor wiegedood niet erfelijk is. Dat de Jonge de zoveelste theorie wilde uitzoeken valt te prijzen, maar de manier waarop hij de resultaten be kend maakte is onvergeeflijk knullig. Hij had op twee vin gers kunnen uitrekenen dat alles wat in Nederland mi crofoon of pen vast kan hou den zich onmiddellijk op het sensationele nieuws zou stor ten. Alras bleek toen dat an dere deskundigen niet van de gegevens van het onderzoek op de hoogte waren (want niet gepubliceerd) en de ver warring nog groter maakten. Zelfs de ldnderarts van Vught, die herhaaldelijk op dit gebied nauw met de Jonge heeft samengewerkt, wist van niets. Bezorgde ouders die het gekrakeel hebben gevolgd kunnen nu elke avond beslis sen of ze het kind op de rug (de Jonge) op zijn zij (Kruis vereniging), soms zus, soms zo ofwel „genuanceerd" (In spectie Volksgezondheid) of toch maar op de buik te sla pen leggen. Als de Jonge deze voorlichtingsramp nog een beetje wil bestrijden, dan dient hij als de gesmeerde bliksem zijn onderzoek te publiceren zodat deskundig Nederland bezorgde ouders een eensluidend advies kan geven. Wor^t dus vervolgd. \\£L® HET IS omstandig aan mijn vader uitgelegd: Jij, met je AOW-tje en twee tientjes pensioen hoort bij de mo derne armen. Je hebt tegen je zeventigste je autootje van de hand gedaan en je gaat niet eens een volle week meer op vakantie. Wanneer hij zo wordt aan gesproken, zie ik in zijn ogen een bepaalde blik. Het herinnert aan de momenten, waarop hij vroeger iets ver bood. Maar zijn verweer weet hij nu in een schalkse lach te verpakken: „Vijftig, zestig jaar gele den werd er gezegd en ge zongen 'als je voor een dub beltje geboren bent, word je nooit een kwartje'. Vaak wordt dit nog nagepraat, maar het klopt absoluut niet. In mijn jeugd heb ik nooit kunnen dromen ooit een huis te bewonen met centrale verwarming, met een douche, elektrisch licht en leidingen voor gas en water. Moeder voelde zich een koningin, toen er een stofzuiger werd aange schaft. En wat dacht je van een wasautomaat en van een koelkast? Om maar eens een paar dingen te noe men. Zelf was ik de koning te rijk met een radio, met een pick-up, een televisie, om van het brommertje en het wagentje nog maar niet te spreken." De opponent: „Dat was een andere tijd, man! Je wilt toch zeker niet meer terug naar vroeger?" „Nee, o nee! Mijn vrouw en ik genieten van de pas voor 65-plus en van onze voordelen bij de spoorwe gen. Voor een paar gulden per jaar kan ik zoveel boe ken lezen als ik wil. Een keur van kranten en tijd schriften wordt voor mij in de bibliotheek iedere dag ter lezing gelegd. De ouderen bond biedt zoveel activitei ten aan dat niemand die al lemaal kan bijbenen. Aan een video en compact-disc, als je daar naar toe wilt, hebben wij geen behoefte." Moeder knikt dan beves tigend en doet er doorgaans nog een schepje bovenop: „Er zijn altijd mensen ge weest die niet kunnen huis houden, Dat had je vroeger, dat heb je nu ook. Maar het aantal is eerder meer dan' minder geworden." „Mensen, mensen, begrijp dan toch eens: Armoede is een relatief begrip!" „Precies! Daarom voelen wij in die armoede van jou ons nu zo rijk. Wij zijn blij, als wij het zo kunnen hou den en er samen, vooral sa men, nog een tijd van mogen genieten." Wat kunnen mensen van in de zeventig eigenwijs zijn! Of is het zo misschien toch nog geluk kig? Breda, Th. v Son-Somers HET IS goed dat u artikelen over lucht- en watervervui ling o.a. in Polen aan de kaak stelt, zoals in De Stem Extra van 28 september 1987. Maar het ontgaat mij wat de sterk verouderde foto van de suikerfabriek aan de Markkade hiermede te maken heeft. De ge plaatste foto dateert uit 1960 of eerder. Bovendien is hier meer waterdamp te zien dan ver vuilende gassen. Bovendien bestaat de schoorsteen en een groot gedeelte van de gebouwen niet meer, ten ge volge van een totaal gewij zigde fabricagemethode. Breda, J. Kersten Nu het tot een akkoord rond de middellange afstandsra ketten lijkt te komen, zullen velen denken dat de strijd van de vredesbeweging ge streden is. Er wordt al jaren onderhandeld over allerlei akkoorden. Of het komt nooit tot een akkoord of het akkoord stelt niets voor, omdat het nog enorm veel ruimte open laat voor ver dere bewapening (Salt-1). Het meest zorgwekkende akkoord over minder bewa pening is echter het Salt-2- akkoord. Dit akkoord is nooit geratificeerd door het Amerikaanse congres. Het zelfde zou kunnen gaan ge beuren met het akkoord over de kruisraketten. On dertussen gaat in ieder ge val de bouw van het miljoe nen verslindende project Woensdrecht gewoon door. Laten we overigens niet vergeten dat de kruisraket ten pas op hët toneel ver schenen toen de campagne van de vredesbeweging te gen kernwapens allang aan de gang was. Geen kruisraketten bete kent niet dat de noodzaak tot verdere ontwapening nu ineens van de baan is. We willen een kernwapenvrije wereld. Een wereld zonder starwars en zonder armoe de. Daarom demonstreren wij op 31 oktober in Den Haag. Breda, Frans Maas Alle instanties hebben het maar over zure regen en an dere giftige stoffen. In half Nederland is de grond, wa ter en lucht vergiftigd en dagelijks komt er giftige troep bij. Negentig procent van wat wij dagelijks ge bruiken bestaat uit kunst stof en andere giftige mate rialen. Een gedeelte giftige grond en water wordt gezuiverd en er komt het dubbele aan giftige grond bij. Wat ze zuiveren wordt weer op een andere plaats gestort. Wan neer je 65 jaar geleden een put maakte had je zuiver water. De grond was zuiver en en er was gezonde lucht. Toen stookten we allemaal op kolen. In deze toestand wordt het nooit meer goed. Eerst gaan de vissen en dieren dood en dan de mensen. Daar is geen redding meer aan. Breda, J. Korebrits Het zou schandalig zijn in een zo'n dichtbevolkt gebied als hier dat er in Doel een vijfde kankercentrale bij zou komen. Na Tsjernobyl zou men in België eens moe ten begrijpen dat het een 'dooie boel in Doel' en om streken zou kunnen wor den Dus Ed kom eens in verzet; denk aan Bergen op Zoom plus regio. Er zijn hier toch al zoveel verderfelijke chemische tijdbommen in de buurt. Dat zie je nu wel met Woensdrecht, waar de hui dige regering mooi mee werkt met pure provocatie door lustig door te gaan met voorbereidingen tot massa moord, waarmee een even tueel akkoord straks in de soep looptOngegrijpelijk, al dat geld moest men in al ternatieve energie plus hon gerbestrijding steken Bergen op Zoom, J.C. v.d. Ketterij Bob Dylan speelde bij hem ooit tot vijf uur in de morgen door; Sonny Boy Williamsoiu scheurde in benevelde toestand royaal de eerste pagina uit - /l toen hij hem een foto vroeg, en had vervolgens de grootste moeite om V het land weer uit te V -ajry komen; Neil Diamond X- schonk hem zijn eerste gouden plaat in België, die nu op een in het oog springende plek aan de muur hangt, en Ella Fitzgerald kwam alleen om te drinken, 'want dat kan ze net zo goed als zingen'. Op 10 november wordt Pol, de afgezien van een zeer ruimbe meten snor volstrekt kaalhoof dige eigenaar van Brussels be kendste jazz-café, het Biero- drome aan de Place Fernand Cocq in Elsene, zeventig jaar. Van die zeventig heeft hij er een beperkt aantal doorgebracht met onduidelijk werk als reislei der, verkoper en tolk, maar het overgrote deel heeft hij gespen deerd aan de promotie van 'New Orleans', de organisatie van jazz-festivals (Bilzen, Breda, Dendermonde) en de exploitaüe van een niet meer te tellen aan tal muziekcafé's - eerst in de rock-en-roll, sinds eind '58 voor namelijk in de blues en jazz. Vooral die laatste bijna dertig jaar heeft Pol alle groten der aarde in zijn (huidige) zaak ge had: Ben Webster, Dexter Gor don, Errol Gamer, Sweet Benny Murphin, Art Blakey, Rhoda Scott ('die is bij mij begonnen'), Count Bassie en Toots Thiele- mans, Memphis Slim en Billy Joel, Jerome Richardson ('die ge misschien niet kent, maar die op alle platen van Frank Sinatra staat') en nóg wel zo'n dertien plakboeken vol, die -als het niet al te druk is en de maestro nog even persoonlijk heeft ge checkt of de 117 Belgische bie ren die hij verkoopt écht de lek kerste van het land zijn- samen met een heleboel nostalgische verhalen vlot over de tafel gaan. „Nu is 't allemaal niks meer, want in elk café hebben ze wel drie- of vierhonderd bieren, maar ik had ze al toen de mees ten alleen nog maar een Stellake of Jupiléke hadden. En de Belgi sche blijven toch de beste. D'r is geen OUander die zal 't contrai- rie zeggen", aldus Pol, die ooit de Nederlandse wonder-fluitist Chris Hinze weer naar huis stuurde omdat hij vijf kwartier te laat aankwam „en toen al die elektrieke dingen nog moest uit zetten". Want bij Pol gaan de klanten vóór, „en er is maar één de baas, en dat zén ik". In de Brusselse jazz-scène, waar clubhouders die een strop das en glimmend-gepoetste schoenen voorschrijven nog niet uitgestorven zijn, is Pol's fijj drome, waar arme èn schurken samen bij de tapt schuiven en waar behalve' spontane gezelligheid van mand iets wordt geëist, eeni ademing, ook voor de 'pat zelf, die - als het laat wordt- geen been in ziet de micro te pakken en met een nog i mooi-rauwe bluesstem d kende New Orleansst 'Icecream, you-scream, scream for an ice-cream', Door Frans Boogaard enige nummer dat hij ooit oi plaat zette en dat hem ednvi daagse toernee met té veel dra naar het voormalige Belga Kongo opleverde, ten brengen. In al die jaren heeft Pol, ook uiteenlopende figuren hls Jarreau en Lionel Hampton ij in zijn Bierodrome binnen de, een vaste schare jazz-fanaten om zich heenv meld, waar hij trots op is, dat de jazz, ondanks wat zei al twintig jaar zeggen, tochi meer opnieuw doorbreekt,:) tachtig ten honderd van den sen die hier komen voor ded of de mèskes komen". Spijtig genoeg, vindt aan drie live-optredens pen büjft vasthouden, de ja sions op zondag vaak nogi meegerekend, is dan ook i een 'klein ingangske', een I scheiden entree, niet altijd i te ontkomen. Op 8 november gaat Pol i bundig zijn zeventigste verjil dag vieren, met Toots This mans en de zes beste Newf leans-orkesten van België op j overluifende en doorrookte dium dat eerder Murphy 1 T-Bone Walker, Eddy Boydd| Dave Brubeck, Jimmy Wint spoon en Duke Eliingl George Lewis en Deb Brown zo ruimhartig plat bood. Pol zelf denkt er hl over om zich daarna terug j trekken in het Zuidspaansel' laga, waar het 365 c jaar zomer is, en waar weilid binnen nu en een half jaar t nieuw Bierodrome wordt opend. Door Rien van Nunen Je zou zeggen dat de meeste sportvissers best wel weten dat met scherp vissen de beste resultaten worden ge boekt. Maar als men rondkijkt op, bijvoor beeld, een sportvisserij- schip, dan blijkt dat niet zo te zijn. Het is soms eigenaardig hoe zeevissers hun hengels optuigen. Mooie molens, goede hengels een leuk zee loodje van voldoende ge wicht, maar met een pater noster van roestige ha ken. En dat gaat er bij mij niet in. Sterker nog, ik kan me bijna niet voorstellen dat er serieuze mensen zijn die wel pakweg 7 tientjes wegleggen voor een vistrip, maar niet de moeite nemen drie haken van welgeteld nog geen dubbeltje samen te monteren. Vissen kost geld. Boot- vissen kost zelfs aardig veel geld, zeker wanneer men aaskosten, boothuur en de reis naar het schip toe bij elkaar optelt. Uitgerekend het vangende deel van de visuitrusting moet het daarbij ontgelden in een soort verkeerde zuinig- heidsdrang. De resultaten zijn er ook naarIk hoef me niet af te vragen of bot te, kromme, roestige (te grote) haken veel vis op brengen. Ik weet zeker van niet. Haken moeten scherp zijn, zelfs recht uit het doosje moet men ze nog aanzetten om er zeker van te zijn dat de haak het naar behoren zal doen. Wie het, zoals afgelopen zaterdag op de Oosterschel- de, als de vis het zo goed doet, klaarspeelt om op een hele dag toch maar 1 vis te vangen, doet iets verkeerd, dat kan niet anders. Vaak is de haak daar de voornaam ste oorzaak van. Verschil in vangst is er altijd. Ten eerste moet men goede materialen gebrui ken. Dunne lijnen zijn beter dan dikke, ze vangen min- der weerstand door ds sterke stroom. Bovendi» werpt men met 30/100 be langrijk verder dan W 50/1000. Dat zit 'm in weerstand die dikke lijnen nu eenmaal opwekken tij-^ dens de worp door de gelei de-ogen. Zo heeft men dan ook weer meer lood nodig en dat vist wederom min der scherp. Zelfs bij het vis sen op platvis scheelt de ene visser of de andere (ach® dezelfde hengel) heel wat j Want actief moet men zijn- Scherp vissen is kwestie van scherp oplet ten. Als het ware meeles® met wat er onder water aan de hand is doet wond® Krijgt men geen directe beet dat wordt het aasje en kele decimeters verplant Vis hapt dan vaak wel1 we omdat hun voedsel dreigt ontsnappenElk trilM van de hengeltop S, leven (nog geen vis) zware stroom is een W vaak wel raak, omdat a lijn nu niet met gewe naar beneden wordt 6 trokken (weerstand van I stroom). Maar nu nog eens Het zal zeker niet de eersw keer zijn dat deze kolom men vermelden dat du® aaslijntjes beter dan dikke Vervang eindelijk eens die lil™, van 50/100 (dan verliesje vis niet zo gemakkelijk gen ze, maar je vangt er niet genoeg om er vee verliezendoor l'JrL van hooguit 30/100, vei I De kosten van opslag en t Igaan tjé mogelijkheden v I eg veJ te boven. Als het a lom gi^P te krijgen op de Jbouwdtgaven gaapt er ov I periode tussen 1986 en 191 kloof van 112 miljard g Itussei de geraamde inkoi scheelt beslist. Het du sportvissers meteen om kenstekers of onthaal geljes te gebruiken y een dunne lijn is W onthaken uiteraard i baar. AL JIANAMA (UPI/RTR) - Irar heeft dinsdag nieuwe tronen gestuurd naar de kus van de Perzische Golf. Iraf heeft gezworen een nietwe troepenmacht van rond 1500WO man samen te stellen onlangs de kusten van de Golf ,d( strijd aan te gaan met het dad van de Grote Satan en i bondgenoten", een verwij- j naar de Amerikaanse vlot en die van westerse lan- „.alytici aan de Golf menen it het moeilijk zou kunnen Ijn voor Iran een troepen acht van die grootte te vor- (1, tenzij de geestelijkheid algemene mobilisering af kondigt. Daardoor zou de rege ring werklozen in militaire jdienst kunnen roepen. Inwoners van Teheran ver aarden over de telefoon dat el Iraniërs die normaal onge- Jiikt voor de dienst zijn, be- nrgd zijn dat ze onder druk SANTIAGO (IPS) - Het be- jwind van generaal Augusto Pinochet heeft de Neder landse ambassadeur in San tiago, Robert Fruin, be schuldigd van „onaan vaardbare inmenging" in de Chileerse politiek. I Fruin verd gisteravond op het matje groepen op het ministe- [rie val buitenlandse zaken, I waar let „ongenoegen van de I Chileeise regering" werd over- I gebracit. De imbassadeur had tegen over let regeringsgezinde dag blad El Mercurio verklaard: I „In Nederland volgt men met veel sympathie de strijd van het Chileense volk en men weet van le angst, de martelingen, he nishandelingen en de el- EHïïüTima-^p I AMSTERDAM (ANP) - De koersen I ttu j.e belangrijkste fondsen hebben v dinsdag op het Damrak een beetje ?unnen herstellen van de verdere I E*"18 °P «aandag. Het ging Sin ufUemaal ™et van harte en per veru! het nireau nauwelijks hal- erwege de dalingen van maandag te Het lichte herstel in het Verre Oos- Londen en ater in Wall Street I oceni^ niet prikkelen. De hoeer 8 Wal1 Street was wel stevig Daar ,maa,r var dit herstel was eer over later nog ""aar een derde Wia;K,, Tsterdsm sloot vriendelijk laser i deJomzrt met ƒ1,7 miljard veel I verselifi? maandag en zeker in ornzpft vorige week, toen I fatten van die tot vier miljard gul- j .Per dag votrkwamen. I ëeleSi100'd,'ndsen schommelden de I maj ruime marges heen I algem«.n*n f Ilotkoersen lagen in het I voorsaa„„e procenten boven de 1 <ienS, d?\De handelaren hiel- mane eofn8 8f?'sd'De onzekere alge- bïeken e situatie en het ont- Jï'mtoniJ Sar>toniu jv "PhRr.olv. gasthui r«a«huj Ijsasthu) gasthui VU 8 ProUjs aeneas (oostb.) (ooetb.) lourdes (tilburg) (tilburg) (tilburg) (tilburg) klokkenberg liduina ('s-h'boech) ('s-h'boech) ('s-h'boech)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1987 | | pagina 4