BUCKINGHAM PALACE KAN RODDELS NIET MEER NEGEREN
RIEJF Uit, ESTEM buiten
c
IfCOSTEN
Iran wil 5f
naar Golft
'Aarzeler
op Dami
Wiegedood
Nederlandse
bij Pinochet
AMSTERDAM
DE STEM EXTRA OP WOENSDAG WOENSDAG 28 OKTOBER 1987
LONDEN - De Britse koningin Eli
zabeth zit erg in de zorgen over
Charles en Di.
Weer weg
Niet toestaan
MEDISCHE
RUBRIEK
PAPIER
VOOR UW PEN
Eigenwijs
Polen
Stop starwars
Zure regen
Schandalig
Pol
Scherp vissen
HENGEÏ
RUBRIEK
InRUSSEL/STRAATS
BURG (ANP) - De
IbouwoYerschotten in
I ondergraven niet allee:
I Europee landbouwb
Laar de hele Europese
Leenschap.
I beh.°«l2aamM4rOUWen maanden tot
T11
Zorgen om Charles en Diana
Door onze correspondent Roger Simons
Zij is net terug van Canada en organi
seert nu een familieraad om de huwe
lijksmoeilijkheden van haar oudste zoon
en diens jonge echtgenote te bespreken.
Charles, die in november 39 wordt, en Diana
(26) zijn zes jaar getrouwd. De problemen tussen
beide echtgenoten trekken sterk de aandacht.
Zelfs Britse kwaliteitskranten staan er nu bol
van. Ook de eerbiedwaardige BBC praat erover.
Buckingham Palace beseft dat het de roddels
niet meer kan negeren omdat zij te veel grond
van waarheid hebben.
De Britse kroonprins loopt rond met een ge
zicht alsof hij geregeld een glaasje zure regen te
drinken krijgt. Het koninklijke paar praat
praktisch niet meer met elkaar. Charles en
Diana hebben ruim zes weken gescheiden ge
leefd, hij in Schotland en zij in Londen.
Afgelopen weekend was sinds half september
het eerste dat zij gedeeltelijk in eikaars gezel
schap doorbrachten. Dit weerzien speelde zich
af in Highgrove, hun huis in Gloucestershire
waarnaar Charles was teruggekeerd van Bal
moral in Schotland. De prinsjes William en
Harry zullen dan wel hebben gezegd: „Is deze
bleke heer met de bloedrode wangen en de
enorme flaporen onze pappie?", want zij hadden
hun vader al een hele tijd niet meer gezien.
Het was trouwens maar een korte reünie, want
nadat van dit weekeind precies geteld 21 uren
voorbij waren gegaan, kreeg de prinses van
Wales er ruimschoots genoeg van. Zij pakte
haar Jaguar XJS en reed zonder de kroonprins
gezwind van Highgrove naar Londen. Vrienden
van het echtpaar zeggen nu, dat wegens de ernst
van de koninklijke huwelijksmoeilijkheden
Charles en Diana als sinds maanden geen zinnig
gesprek meer met elkaar hebben gevoerd.
Sedert 16 september, de dag waarop zij het
vierjarige prinsje Harry voor het eerst naar zijn
kleuterschool in West-Londen brachten, waren
de kroonprins en de prinses van Wales maar
twee keer bij elkaar - afgelopen weekeinde in
Gloucestershire en afgelopen woensdag in een
Welse regio waar zich een grote overstromings
ramp had voorgedaan.
Koningin Elizabeth II is vast van plan alles in
het werk te stellen om te verhinderen dat zich
pharles en Diana vorige week woensdag
tijdens hun bezoek aan het door overstro
mingen geteisterde Wales. Het was toen voor
het eerst in een maand tijd dat dat de twee
in het openbaar samen werden gezien.
FOTO AP
nog langdurige scheidingen voordoen van haar
oudste zoon en schoondochter. De vorstin ont
ving premier Margaret Thatcher gisteren in
audiëntie. Hoewel het onderwerp Charley en Di
niet op de officiële agenda stond, zou het toch
ter sprake gekomen kunnen zijn.
Premier Thatcher is doodsbang voor een her
haling van de crisis waardoor Groot-Brittannië
51 jaar geleden verscheurd werd, omdat koning
Edward VIII wilde trouwen met de gescheiden
Amerikaanse Wallis Simpson. Dit drama leidde
tot Edwards troonsafstand en zijn verbanning,
als hertog van Windsor, met Wallis Simpson als
hertogin naar Frankrijk. Thatcher en de konin
gin zijn het erover eens dat iets dergelijks nooit
meer mag gebeuren.
Buckingham Palace en de regering Thatcher
zullen niet dulden dat de echtverbintenis van
kroonprins Charles en prinses Diana wordt ver
broken. Harold Brooks-Baker, hoofdredacteur
directeur van Burke's Peerage zegt in dat ver
band: „Die twee zullen nooit een echtscheiding
aangaan. Grondwettelijk is een dergelijke
breuk niet acceptabel. Maar men hoeft geen
scheiding te vrezen, want het gekoppelde huwe-
lijk van Charles en Diana rust op vaste gron
den.
„Een van de problemen is, dat van het begin
af hun echtverbintenis door de populaire media
werd afgeschilderd als een romantisch huwelijk
en een gevolg van grote liefde op het eerste ge
zicht. Al die verhaaltjes waren lariekoek. Char
les en Diana zijn een gekoppeld paar dat hele
maal niet smoorverliefd is op elkaar."
De huidige problemen tussen beide echtelin
gen hebben kennelijk veel te maken met hun
leeftijdsverschil van praktisch 13 jaar dat als
maar groter schijnt te worden. Hun gedachten-
kring en interesse lopen dan ook sterk uit elk
aar. Het enige wat Charles en Diana met elkaar
gemeen hebben, is hun ouderlijke toewijding
aan hun twee zoontj es.
Voor het overige leven Charles en Diana elk in
een aparte wereld. De prinses van Wales be
wondert balletdanser Wayne Sleep, die in de
ogen van kroonprins Charles een ventje van
lik-me-veslje is. Charles zit aan de voeten van
de Zuidafrikaanse mysticus en ontdekkings-
rreiziger Sir Laurens van der Post, een oude
man die door Diana als een seniele kletsmajoor
wordt beschouwd.
Zij geeft de voorkeur aan omgang met zorge
loze rijke jongelui; hij houdt meer van ernstige
gesprekken met gezaghebbende figuren die
urenlang diepzinnig kunnen praten over de
grote sociale kloof tussen Noord- en Zuid-Enge-
land, architectuur, de daklozen en de verpau
perde binnensteden, allemaal onderwerpen die
een toekomstige koning zoals kroonprins Char
les belang inboezemen.
Een Londense zondagskrant meende deze
week te weten dat de prinses van Wales gere
geld in het geheim uitgaat met een aantrekke
lijke jongeman, maar de waarheid van dit ge
rucht is niet gemakkelijk te achterhalen. De hu
welijksmoeilijkheden van Charles en Diana
schijnen overigens al een weerslag te hebben op
de liefde van de doorsnee-Brit voor zijn vor
stenhuis.
Volgens een enquête die werd gedaan voor
rekening van het Londense dagblad Today is de
eerbied en het ontzag voor Groot-Brittannië's
'royals' de laatste acht maanden gezakt met tien
procent. Minder dan driekwart van de Britten
zijn nog van oordeel dat hun monarchie het
land beter dient dan een president dit zou kun
nen.
Groot-Brittannië is nog niet op weg om een
republiek te worden, maar de glitter en gla
mour van zijn koninklijke familie schijnen toch
sterk van hun aantrekkingskracht te hebben
verloren.
Door Jan Paalman
Vorige week donderdag
stond het op de voorpa
gina van de Volkskrant:
babies die op hun buik
slapen, zo was uit een on
derzoek van kinderarts
prof. G. de Jonge geble
ken, hebben een grotere
kans om aan wiegedood te
overlijden.
De buikligging was zelfs zo
verdacht, dat hij aanraadde
om kinderen onder één jaar
bij voorkeur op de rug te sla
pen te leggen.
Het bericht sloeg in als een
bom en vervolgens brak de
pleuris uit. De Nationale
Kruisvereniging adviseert
nu om zuigelingen niet op
hun rug, maar op hun zij te
leggen; de Inspectie van
Volksgezondheid overweegt
een „genuanceerd advies" en
een andere wiegedood-des-
kundige, kinderarts A. van
Vught, vindt de conclusies
van de Jonge volstrekt voor
barig.
De theorie van de Jonge is
verleidelijk eenvoudig. In
Nederland kwam wiegedood,
het plotselinge en on
verklaarbare overlijden van
een zuigeling, in de jaren 60
drie keer zo weinig voor als
de jaren daarna. Hoe kan dat
nou? Enkele medische stu
denten van de Vrije Univer
siteit was het bij een onder
zoek van zes gevallen van
wiegedood opgevallen, dat
vijf van hen op hun buik
hadden geslapen.
De vakgroep Kinderge
neeskunde van de Vrije Uni
versiteit besloot dit gegeven
eens haarfijn uit te zoeken:
honderdvijftig ouders die een
kind door wiegedood hadden
verloren werd gevraagd hoe
de baby normaal in bed was
gelegd en in welke houding
het de volgende ochtend dood
was aangetroffen. En inder
daad: negen van de tien kin
deren hadden op hun buik
geslapen.
Omdat, en dat is ook uitge
zocht, 60 procent van de Ne
derlandse zuigelingen op hun
buik onder de wol worden
gestopt redeneerde de Jonge
als volgt. Kijk, zegt hij, vanaf
het begin van de jaren 70,
toen buikligging in de mode
kwam omdat dat beter voor
het kind zou zijn, zie je ook
het aantal gevallen van wie
gedood drievoudig stijgen tot
gemiddeld 216 kinderen per
jaar. Dat kan geen toeval
zijn: het is dus heel aanne
melijk dat buikligging het ri-
sico op wiegedood van 0,45 op
de 1000 in de jaren 60 (toen
alle zuigelingen nog op hun
zij sliepen) heeft laten toene
men tot een kans van 1,2 op
de 1000 anno nu.
Wat kun je tegen die theo
rie inbrengen? Eigenlijk
niets, want buiten de VU
heeft niemand het onderzoek
onder ogen gehad. Omdat
collega deskundigen niet
kunnen controleren of de
Jonge niet in een van de be
ruchte valkuilen van medi
sche wetenschappelijk on
derzoek is getrapt, heeft zijn
befaamde advies strikt we
tenschappelijk gezien geen
enkele waarde. Valkuilen
zijn er genoeg
Bijvoorbeeld. De Jonge's
onderzoek is retrospectief:
een onderzoek naar gebeur
tenissen die zich in het verle
den hebben afgespeeld. Een
typisch nadeel van dit soort
onderzoek is dat je nooit ze
ker weet of het geheugen van
de getuigen (in dit geval zeer
geëmotioneerde ouders) wel
betrouwbaar is. Vraag tien
getuigen wat zich bij een do
delijk ongeval heeft afge
speeld, en alle tien hebben
een ander verhaal.
Maar als de gegevens van
het onderzoek wél betrouw
baar zijn, dan doemt onmid
dellijk het volgende pro
bleem op. De Jonge zet twee
statistische gegevens in een
oorzakelijk verband: het in
de mode raken van de buik
ligging en het stijgen van het
aantal gevallen van wiege
dood. „Post hoc aut propter
hoc?" zal menig methodoloog
zich geleerd afvragen: mag je
- vrij vertaald - uit het feit
dat de haan kraait voordat
de zon opgaat, concluderen
dat de zon opgaat omdat de
haan heeft gekraaid.
Er zijn ook andere verban
den te verzinnen. Wie weet is
de stijging van het aantal ge
vallen van wiegedood een-ge-
volg van de toegenomen me
dische kunde. Er worden nu
meer kinderen geboren die
het vroeger niet zouden heb
ben gered, en misschien lo
pen deze zorgenkindjes meer
risico. En dan nog, bij wiege
dood kunnen zoveel factoren
een rol spelen dat het onaan
nemelijk is dat één factor, die
buikligging, een verdriedub
beling van het aantal geval
len kan verklaren.
Tot op heden weet nie
mand wat de oorzaak is van
wiegedood. Aan theorieën
geen gebrek natuurlijk. Die
worden met zo'n regelmaat
geopperd en zijn vaak zo te
genstrijdig, dat iemand ooit
onderzoekers van wiegedood
de „Theorie van de maand
club" noemde. Uit de stapels
onderzoek laat zich hooguit
een hele vage theorie destil
leren. Men heeft het vermoe
den dat wiegedood kinderen
toch wat anders zijn dan an
dere kinderen, maar hoe an
ders weet niemand.
De enige min of meer dui
delijke theorie waarin kin
derartsen min of meer gelo
ven is die van Steinschneider
uit 1972. Volgens Steinschnei
der kan wiegedood optreden
bij kinderen met een minder
uitgerijpt vermogen om
hartslag en ademhaling te
controleren, zodat een on
schuldige ziekte, een lichte
verkoudheid bijvoorbeeld, al
te veel kan zijn. Praktische
consequenties heeft die theo
rie niet, want alle kinderen
zijn geregeld verkouden en
niemand weet voor welk
kind dat gevaarlijk zou kun
nen zijn. Een van de weinige
zekere feiten die het onder
zoek heeft opgeleverd is dat
aanleg voor wiegedood niet
erfelijk is.
Dat de Jonge de zoveelste
theorie wilde uitzoeken valt
te prijzen, maar de manier
waarop hij de resultaten be
kend maakte is onvergeeflijk
knullig. Hij had op twee vin
gers kunnen uitrekenen dat
alles wat in Nederland mi
crofoon of pen vast kan hou
den zich onmiddellijk op het
sensationele nieuws zou stor
ten. Alras bleek toen dat an
dere deskundigen niet van de
gegevens van het onderzoek
op de hoogte waren (want
niet gepubliceerd) en de ver
warring nog groter maakten.
Zelfs de ldnderarts van
Vught, die herhaaldelijk op
dit gebied nauw met de
Jonge heeft samengewerkt,
wist van niets.
Bezorgde ouders die het
gekrakeel hebben gevolgd
kunnen nu elke avond beslis
sen of ze het kind op de rug
(de Jonge) op zijn zij (Kruis
vereniging), soms zus, soms
zo ofwel „genuanceerd" (In
spectie Volksgezondheid) of
toch maar op de buik te sla
pen leggen. Als de Jonge deze
voorlichtingsramp nog een
beetje wil bestrijden, dan
dient hij als de gesmeerde
bliksem zijn onderzoek te
publiceren zodat deskundig
Nederland bezorgde ouders
een eensluidend advies kan
geven.
Wor^t dus vervolgd.
\\£L®
HET IS omstandig aan mijn
vader uitgelegd: Jij, met je
AOW-tje en twee tientjes
pensioen hoort bij de mo
derne armen. Je hebt tegen
je zeventigste je autootje
van de hand gedaan en je
gaat niet eens een volle
week meer op vakantie.
Wanneer hij zo wordt aan
gesproken, zie ik in zijn
ogen een bepaalde blik. Het
herinnert aan de momenten,
waarop hij vroeger iets ver
bood. Maar zijn verweer
weet hij nu in een schalkse
lach te verpakken:
„Vijftig, zestig jaar gele
den werd er gezegd en ge
zongen 'als je voor een dub
beltje geboren bent, word je
nooit een kwartje'. Vaak
wordt dit nog nagepraat,
maar het klopt absoluut
niet. In mijn jeugd heb ik
nooit kunnen dromen ooit
een huis te bewonen met
centrale verwarming, met
een douche, elektrisch licht
en leidingen voor gas en
water. Moeder voelde zich
een koningin, toen er een
stofzuiger werd aange
schaft. En wat dacht je van
een wasautomaat en van
een koelkast? Om maar
eens een paar dingen te noe
men. Zelf was ik de koning
te rijk met een radio, met
een pick-up, een televisie,
om van het brommertje en
het wagentje nog maar niet
te spreken."
De opponent: „Dat was
een andere tijd, man! Je wilt
toch zeker niet meer terug
naar vroeger?"
„Nee, o nee! Mijn vrouw
en ik genieten van de pas
voor 65-plus en van onze
voordelen bij de spoorwe
gen. Voor een paar gulden
per jaar kan ik zoveel boe
ken lezen als ik wil. Een
keur van kranten en tijd
schriften wordt voor mij in
de bibliotheek iedere dag ter
lezing gelegd. De ouderen
bond biedt zoveel activitei
ten aan dat niemand die al
lemaal kan bijbenen. Aan
een video en compact-disc,
als je daar naar toe wilt,
hebben wij geen behoefte."
Moeder knikt dan beves
tigend en doet er doorgaans
nog een schepje bovenop:
„Er zijn altijd mensen ge
weest die niet kunnen huis
houden, Dat had je vroeger,
dat heb je nu ook. Maar het
aantal is eerder meer dan'
minder geworden."
„Mensen, mensen, begrijp
dan toch eens: Armoede is
een relatief begrip!"
„Precies! Daarom voelen
wij in die armoede van jou
ons nu zo rijk. Wij zijn blij,
als wij het zo kunnen hou
den en er samen, vooral sa
men, nog een tijd van mogen
genieten." Wat kunnen
mensen van in de zeventig
eigenwijs zijn! Of is het zo
misschien toch nog geluk
kig?
Breda,
Th. v Son-Somers
HET IS goed dat u artikelen
over lucht- en watervervui
ling o.a. in Polen aan de
kaak stelt, zoals in De Stem
Extra van 28 september
1987. Maar het ontgaat mij
wat de sterk verouderde
foto van de suikerfabriek
aan de Markkade hiermede
te maken heeft. De ge
plaatste foto dateert uit 1960
of eerder.
Bovendien is hier meer
waterdamp te zien dan ver
vuilende gassen. Bovendien
bestaat de schoorsteen en
een groot gedeelte van de
gebouwen niet meer, ten ge
volge van een totaal gewij
zigde fabricagemethode.
Breda,
J. Kersten
Nu het tot een akkoord rond
de middellange afstandsra
ketten lijkt te komen, zullen
velen denken dat de strijd
van de vredesbeweging ge
streden is. Er wordt al jaren
onderhandeld over allerlei
akkoorden. Of het komt
nooit tot een akkoord of het
akkoord stelt niets voor,
omdat het nog enorm veel
ruimte open laat voor ver
dere bewapening (Salt-1).
Het meest zorgwekkende
akkoord over minder bewa
pening is echter het Salt-2-
akkoord. Dit akkoord is
nooit geratificeerd door het
Amerikaanse congres. Het
zelfde zou kunnen gaan ge
beuren met het akkoord
over de kruisraketten. On
dertussen gaat in ieder ge
val de bouw van het miljoe
nen verslindende project
Woensdrecht gewoon door.
Laten we overigens niet
vergeten dat de kruisraket
ten pas op hët toneel ver
schenen toen de campagne
van de vredesbeweging te
gen kernwapens allang aan
de gang was.
Geen kruisraketten bete
kent niet dat de noodzaak
tot verdere ontwapening nu
ineens van de baan is. We
willen een kernwapenvrije
wereld. Een wereld zonder
starwars en zonder armoe
de. Daarom demonstreren
wij op 31 oktober in Den
Haag.
Breda,
Frans Maas
Alle instanties hebben het
maar over zure regen en an
dere giftige stoffen. In half
Nederland is de grond, wa
ter en lucht vergiftigd en
dagelijks komt er giftige
troep bij. Negentig procent
van wat wij dagelijks ge
bruiken bestaat uit kunst
stof en andere giftige mate
rialen.
Een gedeelte giftige grond
en water wordt gezuiverd
en er komt het dubbele aan
giftige grond bij. Wat ze
zuiveren wordt weer op een
andere plaats gestort. Wan
neer je 65 jaar geleden een
put maakte had je zuiver
water. De grond was zuiver
en en er was gezonde lucht.
Toen stookten we allemaal
op kolen.
In deze toestand wordt
het nooit meer goed. Eerst
gaan de vissen en dieren
dood en dan de mensen.
Daar is geen redding meer
aan.
Breda,
J. Korebrits
Het zou schandalig zijn in
een zo'n dichtbevolkt gebied
als hier dat er in Doel een
vijfde kankercentrale bij
zou komen. Na Tsjernobyl
zou men in België eens moe
ten begrijpen dat het een
'dooie boel in Doel' en om
streken zou kunnen wor
den Dus Ed kom eens in
verzet; denk aan Bergen op
Zoom plus regio. Er zijn hier
toch al zoveel verderfelijke
chemische tijdbommen in
de buurt.
Dat zie je nu wel met
Woensdrecht, waar de hui
dige regering mooi mee
werkt met pure provocatie
door lustig door te gaan met
voorbereidingen tot massa
moord, waarmee een even
tueel akkoord straks in de
soep looptOngegrijpelijk,
al dat geld moest men in al
ternatieve energie plus hon
gerbestrijding steken
Bergen op Zoom,
J.C. v.d. Ketterij
Bob Dylan speelde bij
hem ooit tot vijf uur
in de morgen door;
Sonny Boy Williamsoiu
scheurde in benevelde
toestand royaal de
eerste pagina uit - /l
toen hij hem een
foto vroeg, en had
vervolgens de
grootste moeite om V
het land weer uit te V -ajry
komen; Neil Diamond X-
schonk hem zijn eerste
gouden plaat in België, die nu
op een in het oog springende
plek aan de muur hangt, en Ella
Fitzgerald kwam alleen om te
drinken, 'want dat kan ze net zo
goed als zingen'.
Op 10 november wordt Pol,
de afgezien van een zeer ruimbe
meten snor volstrekt kaalhoof
dige eigenaar van Brussels be
kendste jazz-café, het Biero-
drome aan de Place Fernand
Cocq in Elsene, zeventig jaar.
Van die zeventig heeft hij er een
beperkt aantal doorgebracht
met onduidelijk werk als reislei
der, verkoper en tolk, maar het
overgrote deel heeft hij gespen
deerd aan de promotie van 'New
Orleans', de organisatie van
jazz-festivals (Bilzen, Breda,
Dendermonde) en de exploitaüe
van een niet meer te tellen aan
tal muziekcafé's - eerst in de
rock-en-roll, sinds eind '58 voor
namelijk in de blues en jazz.
Vooral die laatste bijna dertig
jaar heeft Pol alle groten der
aarde in zijn (huidige) zaak ge
had: Ben Webster, Dexter Gor
don, Errol Gamer, Sweet Benny
Murphin, Art Blakey, Rhoda
Scott ('die is bij mij begonnen'),
Count Bassie en Toots Thiele-
mans, Memphis Slim en Billy
Joel, Jerome Richardson ('die ge
misschien niet kent, maar die op
alle platen van Frank Sinatra
staat') en nóg wel zo'n dertien
plakboeken vol, die -als het
niet al te druk is en de maestro
nog even persoonlijk heeft ge
checkt of de 117 Belgische bie
ren die hij verkoopt écht de lek
kerste van het land zijn- samen
met een heleboel nostalgische
verhalen vlot over de tafel gaan.
„Nu is 't allemaal niks meer,
want in elk café hebben ze wel
drie- of vierhonderd bieren,
maar ik had ze al toen de mees
ten alleen nog maar een Stellake
of Jupiléke hadden. En de Belgi
sche blijven toch de beste. D'r is
geen OUander die zal 't contrai-
rie zeggen", aldus Pol, die ooit
de Nederlandse wonder-fluitist
Chris Hinze weer naar huis
stuurde omdat hij vijf kwartier
te laat aankwam „en toen al die
elektrieke dingen nog moest uit
zetten". Want bij Pol gaan de
klanten vóór, „en er is maar één
de baas, en dat zén ik".
In de Brusselse jazz-scène,
waar clubhouders die een strop
das en glimmend-gepoetste
schoenen voorschrijven nog niet
uitgestorven zijn, is Pol's fijj
drome, waar arme èn
schurken samen bij de tapt
schuiven en waar behalve'
spontane gezelligheid van
mand iets wordt geëist, eeni
ademing, ook voor de 'pat
zelf, die - als het laat wordt-
geen been in ziet de micro
te pakken en met een nog i
mooi-rauwe bluesstem d
kende New Orleansst
'Icecream, you-scream,
scream for an ice-cream',
Door Frans Boogaard
enige nummer dat hij ooit oi
plaat zette en dat hem ednvi
daagse toernee met té veel dra
naar het voormalige Belga
Kongo opleverde, ten
brengen.
In al die jaren heeft Pol,
ook uiteenlopende figuren hls
Jarreau en Lionel Hampton ij
in zijn Bierodrome binnen
de, een vaste schare
jazz-fanaten om zich heenv
meld, waar hij trots op is,
dat de jazz, ondanks wat zei
al twintig jaar zeggen, tochi
meer opnieuw doorbreekt,:)
tachtig ten honderd van den
sen die hier komen voor ded
of de mèskes komen".
Spijtig genoeg, vindt
aan drie live-optredens pen
büjft vasthouden, de ja
sions op zondag vaak nogi
meegerekend, is dan ook i
een 'klein ingangske', een I
scheiden entree, niet altijd i
te ontkomen.
Op 8 november gaat Pol i
bundig zijn zeventigste verjil
dag vieren, met Toots This
mans en de zes beste Newf
leans-orkesten van België op j
overluifende en doorrookte
dium dat eerder Murphy 1
T-Bone Walker, Eddy Boydd|
Dave Brubeck, Jimmy Wint
spoon en Duke Eliingl
George Lewis en Deb
Brown zo ruimhartig plat
bood. Pol zelf denkt er hl
over om zich daarna terug j
trekken in het Zuidspaansel'
laga, waar het 365 c
jaar zomer is, en waar weilid
binnen nu en een half jaar t
nieuw Bierodrome wordt
opend.
Door Rien van Nunen
Je zou zeggen dat de
meeste sportvissers best
wel weten dat met
scherp vissen de beste
resultaten worden ge
boekt. Maar als men
rondkijkt op, bijvoor
beeld, een sportvisserij-
schip, dan blijkt dat niet
zo te zijn.
Het is soms eigenaardig
hoe zeevissers hun hengels
optuigen. Mooie molens,
goede hengels een leuk zee
loodje van voldoende ge
wicht, maar met een pater
noster van roestige ha
ken. En dat gaat er bij mij
niet in. Sterker nog, ik kan
me bijna niet voorstellen
dat er serieuze mensen zijn
die wel pakweg 7 tientjes
wegleggen voor een vistrip,
maar niet de moeite nemen
drie haken van welgeteld
nog geen dubbeltje samen
te monteren.
Vissen kost geld. Boot-
vissen kost zelfs aardig veel
geld, zeker wanneer men
aaskosten, boothuur en de
reis naar het schip toe bij
elkaar optelt. Uitgerekend
het vangende deel van de
visuitrusting moet het
daarbij ontgelden in een
soort verkeerde zuinig-
heidsdrang. De resultaten
zijn er ook naarIk hoef
me niet af te vragen of bot
te, kromme, roestige (te
grote) haken veel vis op
brengen. Ik weet zeker van
niet. Haken moeten scherp
zijn, zelfs recht uit het
doosje moet men ze nog
aanzetten om er zeker van
te zijn dat de haak het naar
behoren zal doen.
Wie het, zoals afgelopen
zaterdag op de Oosterschel-
de, als de vis het zo goed
doet, klaarspeelt om op een
hele dag toch maar 1 vis te
vangen, doet iets verkeerd,
dat kan niet anders. Vaak is
de haak daar de voornaam
ste oorzaak van.
Verschil in vangst is er
altijd. Ten eerste moet men
goede materialen gebrui
ken. Dunne lijnen zijn beter
dan dikke, ze vangen min-
der weerstand door ds
sterke stroom. Bovendi»
werpt men met 30/100 be
langrijk verder dan W
50/1000. Dat zit 'm in
weerstand die dikke lijnen
nu eenmaal opwekken tij-^
dens de worp door de gelei
de-ogen. Zo heeft men dan
ook weer meer lood nodig
en dat vist wederom min
der scherp. Zelfs bij het vis
sen op platvis scheelt de ene
visser of de andere (ach®
dezelfde hengel) heel wat j
Want actief moet men
zijn-
Scherp vissen is
kwestie van scherp oplet
ten. Als het ware meeles®
met wat er onder water aan
de hand is doet wond®
Krijgt men geen directe
beet dat wordt het aasje en
kele decimeters verplant
Vis hapt dan vaak wel1 we
omdat hun voedsel dreigt
ontsnappenElk trilM
van de hengeltop S,
leven (nog geen vis)
zware stroom is een W
vaak wel raak, omdat a
lijn nu niet met gewe
naar beneden wordt 6
trokken (weerstand van I
stroom).
Maar nu nog eens
Het zal zeker niet de eersw
keer zijn dat deze kolom
men vermelden dat du®
aaslijntjes beter
dan dikke Vervang
eindelijk eens die lil™,
van 50/100 (dan verliesje
vis niet zo gemakkelijk
gen ze, maar je vangt er
niet genoeg om er vee
verliezendoor l'JrL
van hooguit 30/100,
vei
I De kosten van opslag en t
Igaan tjé mogelijkheden v
I eg veJ te boven. Als het a
lom gi^P te krijgen op de
Jbouwdtgaven gaapt er ov
I periode tussen 1986 en 191
kloof van 112 miljard g
Itussei de geraamde inkoi
scheelt beslist. Het du
sportvissers meteen om
kenstekers of onthaal
geljes te gebruiken y
een dunne lijn is W
onthaken uiteraard i
baar.
AL JIANAMA (UPI/RTR) -
Irar heeft dinsdag nieuwe
tronen gestuurd naar de
kus van de Perzische Golf.
Iraf heeft gezworen een
nietwe troepenmacht van rond
1500WO man samen te stellen
onlangs de kusten van de Golf
,d( strijd aan te gaan met het
dad van de Grote Satan en
i bondgenoten", een verwij-
j naar de Amerikaanse
vlot en die van westerse lan-
„.alytici aan de Golf menen
it het moeilijk zou kunnen
Ijn voor Iran een troepen
acht van die grootte te vor-
(1, tenzij de geestelijkheid
algemene mobilisering af
kondigt. Daardoor zou de rege
ring werklozen in militaire
jdienst kunnen roepen.
Inwoners van Teheran ver
aarden over de telefoon dat
el Iraniërs die normaal onge-
Jiikt voor de dienst zijn, be-
nrgd zijn dat ze onder druk
SANTIAGO (IPS) - Het be-
jwind van generaal Augusto
Pinochet heeft de Neder
landse ambassadeur in San
tiago, Robert Fruin, be
schuldigd van „onaan
vaardbare inmenging" in de
Chileerse politiek.
I Fruin verd gisteravond op het
matje groepen op het ministe-
[rie val buitenlandse zaken,
I waar let „ongenoegen van de
I Chileeise regering" werd over-
I gebracit.
De imbassadeur had tegen
over let regeringsgezinde dag
blad El Mercurio verklaard:
I „In Nederland volgt men met
veel sympathie de strijd van
het Chileense volk en men weet
van le angst, de martelingen,
he nishandelingen en de el-
EHïïüTima-^p
I AMSTERDAM (ANP) - De koersen
I ttu j.e belangrijkste fondsen hebben
v dinsdag op het Damrak een beetje
?unnen herstellen van de verdere
I E*"18 °P «aandag. Het ging
Sin ufUemaal ™et van harte en per
veru! het nireau nauwelijks hal-
erwege de dalingen van maandag te
Het lichte herstel in het Verre Oos-
Londen en ater in Wall Street
I oceni^ niet prikkelen. De
hoeer 8 Wal1 Street was wel stevig
Daar ,maa,r var dit herstel was eer
over later nog ""aar een derde
Wia;K,, Tsterdsm sloot vriendelijk
laser i deJomzrt met ƒ1,7 miljard veel
I verselifi? maandag en zeker in
ornzpft vorige week, toen
I fatten van die tot vier miljard gul-
j .Per dag votrkwamen.
I ëeleSi100'd,'ndsen schommelden de
I maj ruime marges heen
I algem«.n*n f Ilotkoersen lagen in het
I voorsaa„„e procenten boven de
1 <ienS, d?\De handelaren hiel-
mane eofn8 8f?'sd'De onzekere alge-
bïeken e situatie en het ont-
Jï'mtoniJ
Sar>toniu
jv "PhRr.olv.
gasthui
r«a«huj
Ijsasthu)
gasthui
VU
8 ProUjs
aeneas
(oostb.)
(ooetb.)
lourdes
(tilburg)
(tilburg)
(tilburg)
(tilburg)
klokkenberg
liduina
('s-h'boech)
('s-h'boech)
('s-h'boech)