Illustratoren kijken met kinderogen
szanger|
andere
aaike
Mafia-baas wordt
dichter-schilder
Amerikaanse lof
voor film
over Steve Biko
:n
Kil I
(BARETIÈRE BRIGITTE KAANDORP DONDERDAG OP TY
1CCESSEN VOOR DIETER EN INGRID SCHUBERT EN TONY ROSS
-XZ*
Geef nu eer
cadeaukaai
DINSDAG 27 OKTOBER 1987
1987
eersteklas tut-hola in een trut-
1 bloemetjesjurk en een knullige
[iele onder de arm, die een eind
kakelt over hopeloze verliefd-
jen, haar buurvrouw en diverse
«terige voorvalletjes.
orbreken
Kleuterschool
Vakbroeders
DE STEM
T2
stuif
bten in
n 19.00
|rgade-
raad-
nvang
sport-
Bt 15.00
r en en-
avond
aal De
dames:
1 in
21.00
Voor-
>rthal 't
Ikmarkt
dames:
sport-
1987
gen
Hen
De
pro-
of
etto
ek
>ge-
s di
eren
aar
van
toe-
het
■indt.
Ings-
lling.
leen-
hal 't Sportuus, aanvang 12 30 J
Optreden toneelgroep siea
cultureel centrum De HaUe,
vang 20.00 uur. 1
Zondag 1 november: voet bi
strijd Axel-Clinge op terr
Axelse bos, aanvang 14.30 uurl
Dinsdag 3 november:
voor geestelijk gehandicapt»,
christelijke LTS van 19.00 tot!
uur.
Donderdag 5 november:
overdag-instuif' in
Sportuus van 13.30 tot" 15,5)"]
Deelname vanaf 16 jaar
ƒ2,50.
Vrijdag 6 november:
wedstrijd dames: Voorwaar
Volharding 1 in sporthal 't
tuus, aanvang 19.30 uur.
Vrijdag 6 tot en met zondag 1 j
vember: regionale tentoonst
voor Zeeland, Noord-Brabaj
België voor konijnen, grote
ders, dwerghoenders, su
en watervogels door klei:
vereniging 'Ter Verbetetu
cultureel centrum De Halle
Zaterdag 7 november: we
kern Axel.
Tweedehands boekenbeuii
winkelgalerij Cité in de No
straat van 10.00 tot 17.00 uur
Kindervoorstelling 'Ome Wil
in gemeenschapscentrum De
schaard te Koewacht, aan»
14.00 uur.
Dinsdag 10 november: sporu„
geestelijk gehandicapten 1
christelijke LTS van 18.60 tot I
uur.
Donderdag 12 november-
overdag-instuif in sporthal
Sportuus van 13.30 tot 15.00 I
Deelname vanaf 16 jaar en 1
f2,50.
Vrijdag 13 november tot en a
terdag 5 december: Sint Nio
actie van winkeliersveri
Stichting Streekcentrum
Axelse winkelstraten.
Vrijdag 13 november: kaartaM
Ons Genoegen in clublokaal!
Halle, aanvang 20.30 uur.
Zaterdag 14 november: intl
Sint Nicolaas in de kern Axel.
Weekmarkt kern Axel.
Kindervoorstelling 'Klavt
Vier' in cultureel centrum De 1
le, aanvang 15.00 uur.
AXEL - De Sti
Streekcentrum Axel ve
nog steeds de uitgifte van I
deaukaarten ten bedrage 1
vijf, tien en vijfentwintig
den.
De cadeaukaarten zijn
krijgbaar bij de Amro-ban
Axel en te besteden bij alle]
den van de Stichting Sti
centrum Axel.
ngelukkige liefdes en zo'
Ijaoul van den Booren
enteerde Brigitte Kaandorp zich
[jaar geleden op het toneel in haar
theatershow onder de titel 'Waar
|lzij helemaal alleen heen?'.
[dien is het snel gegaan met de 25-jarige
cabaretière. 'La Kaandorp' is nu de
[cwninp 1voman van het Nederlandse
ret en vult met haar tweede pro-
'Laat mij maar even' complete
wburgzalen. Het stuntelige huis-
n-keuken-typetje heeft zich ontwik-
|tot een echte theaterpersoonlijkheid.
j nog steeds struikelt Brigitte Kaan-
Idoor haar complexe leven dat gevuld
|et veel gezellige ellende. En opnieuw
srt zij een heel apart soort humor,
s recht voor zijn raap, soms heel ver-
|ii niet ondenkbaar dat Kaandorp komende
dankzij de televisie echt helemaal
1 doorbreken. De Vara zendt dan een regi-
1 uit van haar eerste show, 'Waar gaat zij
aal alleen heen?' (Om 20.32 uur op Neder-
2). Daarin legt de cabaretière met veel ge
el en truttigheid haar eigen onzekerheden
iee die van onze tijd bloot. De echte we-
olematiek propt ze samen in één num-
[dateen heel scala van ellende bestrijkt, van
ttot atoomwapens. „Ik ben per slot van re-
cabaretière. Dan moet dat. Maar op die
zijn we er snel van af".
j de tv-opnamen van het theateroptreden
|een aantal gefilmde scènes toegevoegd; een
ende aanpak die zonder meer geslaagd
kzien we Kaantje worstelen met alledaagse
ïempjes in haar eigen rommelige keu-
Btje, op een chaotische vliering en in een slor
dige friettent. Daarnaast leutert zij de kijkers
suf over de gevaren van een centrifuge en schit
tert ze zelfs in een dolkomische videoclip met
haar liedje 'Sonja van Veen'.
Als we met haar praten nadat we de video
band van haar eerste complete tv-show beke
ken hebben, blijkt dat de scheidslijn tussen de
artieste en de werkelijke Brigitte maar heel dun
is. „Duurde het programma niet te lang? Vond
je het een beetje leuk?", stuntelt ze onzeker. In
haar slordige spijkerbroek en groene coltrui ziet
Brigitte er bijna net zo huiselijk uit als op het
podium, waar ze verschijnt in een turquoise zo-
mercompletje met witte stippen en parelsnoer
om de hals. Brigitte en haar publiek kunnen ge-
Brigitte Kaandorp:
zomaar, voor de lol".
Eigenlijk doe ik dit
- foto xys mul
rust zijn: het tv-optreden dat donderdag te zien
is is écht heel leuk.
De carrière van Brigitte Kaandorp begon eigen
lijk al op de kleuterschool, waar ze zich overgaf
aan wilde verkleedpartijen. Haar eerste teksten
schreef ze op de middelbare school. „Als ik geen
zin had om huiswerk te maken", zegt ze, „en dat
was bijna altijd. Ik ontdekte toen de ukelele en
mijn teksten werden al snel liedjes. Daarmee
rommelde ik wat in jeugd- en buurthuizen".
Drie jaar geleden won zij het cabaretfestival
in Delft. „Van toen af aan ging het echt heel
snel. Ik was gedwongen om een impressario te
zoeken om mijn zaakjes te regelen. Ik ben toen
ook gestopt met mijn studie Nederlands. Het
gaat akelig goed nu, iedereen schrijft me de
lucht in. Zelfs een Stoker en Adriaan van Dis
vinden me leuk. Dat is natuurlijk best aardig,
maar ook doodeng. Want eigenlijk doe ik dit zo
maar, voor de lol".
Tijdens haar programma dringt zich voort
durend de vraag op: waar eindigt de podium
act en waar begint de échte Brigitte Kaandorp?
De cabaretière lacht verlegen. „We lijken écht
op elkaar", bekent ze. „Dat met die ongelukkige
liefdes en zo, dat is een typische kwaal van mij.
Het is allemaal niet zo heel ernstig, maar er
gaat geregeld iets mis met jongens. In de tijd
van mijn eerste show was ik werkelijk heel on
nozel. Ik speel op het toneel eigenlijk een kari
katuur van mezelf. Intussen ben ik door allé pu
bliciteit en zo wel een stuk wijzer geworden.
Dat is trouwens ook te merken in mijn teksten.
Het derde programma, waar ik nu aan schrijf,
is heel wat brutaler. Ik ben dan ook niet van
plan om een leuke gimmick eindeloos op te voe
ren. Mijn shows ontwikkelen zich, net als ik
zelf".
Regelmatig begeeft Brigitte zich naar de
schouwburg om naar vakbroeders te gaan kij
ken. „Freek de Jonge, Youp van 't Hek en Urba-
nus vind ik leuk. Maar eigenlijk interesseert ca
baret me niet zoveel. Ik ga liever naar een goed
toneelstuk. Ik heb laatst in België een ver
schrikkelijk goede uitvoering van MacBeth ge-
ziea In zo'n stuk zou ik graag acteren. Maar
dan wel alleen met Belgen, want die spelen zo
lekker recht voor z'n raap. Maar acteren, pfoe,
dat is echt een stuk moeilijker dan wat ik nu
doe, hoor".
Als Brigitte haar biertje op heeft, veront
schuldigt ze zich wat ongemakkelijk. „Ik moet
nu naar mijn vrienden hoor. Die zien me veel te
weinig. Misschien tot woensdag in Maastricht
Ik heb gehoord dat Urbanus ook komt kijkea
Dat zou echt te gek zijn. Hij is nu mijn grote fa
voriet".
Brigitte Kaandorp is op 28 oktober met haar
nieuwe programma 'Laat mij maar even' te zien
in de schouwburg van Maastricht. De Vara-uit-
zending is een dag later, donderdag 29 oktober,
om 20.32 uur via Nederland 2.
het Zuiddorpse gemeenschapshuis 11
Hit seizoen twee voorstelling gch««*jj
van de Vlaamse volkszanger Will®
stelling voor kinderen.
geestig van worden en dat
ook op als men Willen1 "1
mandere bekijkt als hij op
podium staat. Vermar
kijkt toch ook verder. Hij
begrepen dat warmte st
is dan kille woede, dat w»l
leerd heeft "naar binnen te -r Schubert:
ken', beter gewapend Muriel Boll
wie wapens fabriceert of
draagt. 8«06zemoes van de
Willem Vermandere is"«boekenweek is ver-
kroniekschrijver (zanger)' M de prijzen zijn uitge-
nadenkend leeft en over kt. Even belangrijk als de
resultaat hiervan berichtZe schriivers
swingende medewerking ten. Hoe denken
zijn muzikanten een tekenaars
klankdecor schept, waarin
zijn liedjes welluidend aa
man weet te brengen-
Vermandere brengt is daa
puur handwerk, niet
blikt' en niet afhankekj» r Schubert kreeg een
al teveel techniek. JJ® Penseel voor een schit-
Aanvang 20.00 uur w prentenboek zonder
toegangsprijs bedraagt; ji «Wen; Monkie. Met zijn
Woensdag 2 maart: dav Uw Ingrid maakte hij eer
kinderprogramma me1 mooie boeken en daarom
duo Joke en clown Mi!»- «er terecht in het juryrap-
In dit 'lachen-gieren %t de prijs ook gezien kan
n-programma' laatals een bekroning van
tuT18!'. intensieve samen-
Monkie is het tweede
dan ook doldwaze
^^m'^aüyaakte6
die door de kinderen vtfj fkt dooreen ZZf ft
nabij gevolgd kunnengrote aandacht
De kinderen wor
van het begin tot
1987-
emeen-
Axel.
raat 98,
ddorpe.
betref-
uit de
>ok mo-
zaalde
wei het
'erkocht
len-programma'
de kinderen zien hoe 0»
tend dom clown Miko tomjj
heel bij de show
zonder dat hun
wordT afgeleid^Bov^M^^gen^an de
er na afloop voor 1 leW- - bomen e
foto van het duo Jok®
clown Miko.
Aanvang 14.00
toegangsprijs bedraagt 1
Hoe denken
- -..-.«rs over hun
®en hoe gaan ze te werk?
gesprek met Dieter en
Schubert en met
Ross.
>ij gevolgd kunnen w-j, detaikp"'", T™
kinderen worden na é.metkmrier 1e
aan*®!*11?
ver-
■>iorm en dfi
kropfu1 aan het eind op
g^h,^imen,Jzie je hoe lans
«chiedems duuirt, bijvoor-
Gieter en Ingrid hebben
Monkie neemt kleine stappen".
de Duitse nationaliteit maar ze
wonen al tien jaar in Amster
dam.
Dieter: „We kwamen naar
Nederland omdat we een beurs
kregen voor de Rietveldacade
mie. Daar wilden we vrije gra
fiek doen met illustreren als
bijvak. Als de nood aan de man
kwam, de kunst met de K niet
vlotte, konden we met illustre
ren misschien nog iets verdie
nen. Piet Klaasse was onze le
raar illustreren, een geweldige
man, en door hem werden de
rollen al spoedig omgekeerd en
deden we grafiek als bijvak".
Voor kinderen moet je se
cuur werken, vindt Dieter. Je
werk moet kloppen. Monkie
heeft geen tekst en daarom
moest hij dus niet te grote stap
pen nemen van de ene naar de
andere plaat, anders zou het
verhaal misschien niet klop
pen.
Waarom vallen kinderen op
dieren? Misschien omdat die
niet op gemodelleerde volwas
senen lijken, nog iets kinder
lijks hebben. Onze dieren blij
ven echte dieren, we trekken ze
geen kleertjes aan.
Ingrid: „We werken niet fo
tografisch, want dan krijg je
gauw iets kils. We proberen
eerlijk te blijven, aan ons werk
zie je dat het getekend is. Kin
deren kunnen erbij fantaseren,
foto de stem ben steffen Tony Ross: „Ideeën komen zomaar mijn hoofd binnengefladderd.
zeggen
'ets extra's aan het
rode oortjes krijgen. We heb
ben een hekel aan gekunsteld
heid, onze dieren bijvoorbeeld
moeten echte dieren blijven. Je
moet voor kinderen ook niet
destructief werken, anders ra
ken ze hun oriëntatie kwijt. Je
wilt ze sterk maken voor het
leven en boeken kunnen een
steentje bijdragen".
Allebei vinden ze het een
voordeel dat ze een schilders
opleiding hebben gehad. Daar
leer je goed wat kleuren doen,
hoe je ze moet gebruiken om
spanning in je werk te brengen,
door componente kleuren te ge
bruiken bijvoorbeeld.
Ze gebruiken ook heel be
wust de psychologische wer
king van kleur. Groen als rust
gevend, maar soms bijna zo
agressief als rood. Hun ideeën
ontlenen ze aan de werkelijk
heid. In dit geval was hun vijf
jarige dochter Hanna haar
knuffelaap kwijtgeraakt. Dat
voorval hebben ze uitgewerkt,
maar op een andere manier
dan meestal gebeurt in een
boek over een verloren knuffel.
Om erachter te komen of een
bepaald idee iets kan zijn voor
een nieuw boek, vertellen ze
het verhaal aan hun uitgever.
Als het stokt, '""ten ze dat er
iets niet klopt.
Tony Ross is een illustrator die
totaal anders werkt dan het
echtpaar Schubert. Zijn teke
ningen hebben vaak .iets ab
surds, hij laat bijvoorbeeld een
keurig in smoking geklede wolf
lekkere hapjes mens eten of hij
tekent vreemde monstertjes.
Voor 'Waar is mijn potje' kreeg
hij een Zilveren Griffel en voor
zijn illustraties in 'Susan en de
kwelgeesten' van H. Oram
kwam daar nog een zilveren
Penseel bovenop.
Zijn opleiding kreeg Ross
aan het Liverpool College of
Art waar hij bij John Lennon
in de klas zat. Ze trokken veel
samen op en als ik hem ont
moet, draagt Ross een sweater
met in mooie regenboogkleuren
John Lennon erop.
Ross werkt in een bijzonder
hoog tempo, de jury kon dit
jaar maar liefst uit vier boeken
van hem kiezen. Over een boek
dat hij zelf tekent èn schrijft,
doet hij ongeveer een week. Per
jaar maakt hij er een stuk of
twee, dus er blijft genoeg tijd
over om boeken van anderen te
illustreren. Hij maakte o.a. te
keningen voor een jeugdboek
van Alan Sillitoe 'Marmelade
Jim' en hij heeft net 'De fantas
tische meneer Vos' van Roald
Dahl opnieuw geïllustreerd
voor uitgeverij Pinguin.
Het liefst schrijft hij toch
zijn eigen tekst omdat hij daar
zijn verhaal beter in kwijt kan.
Sprookjes boeien hem enorm
en Ross heeft er een paar be
werkt. Die bewerkingen brach
ten hem meer kritiek dan lof
op.
Ross: „Men vond dat je aan
die oude sprookjes niets mocht
veranderen. Maar sprookjes
werden vroeger van generatie
op generatie doorverteld en in
tussen aan de omstandigheden
aangepast, dat vergaten ze. Ik
vind het op mijn beurt leuk om
ze voor onze tijd te bewerken".
Voor hij voor kinderen ging te
kenen en schrijven, zat Ross in
het reclamevak, maar dat be
vredigde hem niet echt. Hij kon
zich wat meer uitleven in het
tijdschrift Town, dat heel po
pulair was in de jaren zestig en
waarin je alleen kwam als je
werk kwaliteit had.
Met lesgeven aan de Man
chester Polytechnic dat hij
daarna deed, is Ross inmiddels
gestopt. Net als in Nederland
kwam er steeds meer admini
stratieve rompslomp bij kijken
en daar heeft hij een hekel aan.
Werd zijn vak er serieus geno
men? Nee, vindt Ross. Enge
land heeft een traditie op het
gebied van illustreren die on
geveer 200 jaar oud is (Rawlin-
son, Hogarth), toch wordt illu
streren niet als 'art' be
schouwd, maar ook niet als
Door Ivor Davies
LOS ANGELES -
Amerikaanse filmcri
tici zijn het er nu al
over eens dat Sir Ri
chard Attenborough,
de Britse filmregis
seur, en zijn veel om
streden film over le
ven en dood van de
Zuidafrikaanse
zwarte activist Steve
Biko, 'Cry Freedom',
bijna zeker een of
meerdere Oscars in de
wacht zullen slepen.
Tot die conclusie kwa
men zij nadat de pro-
duktie deze week in
Hollywood voor de
pers werd vertoond.
„Alleen de man die
Gandhi heeft gemaakt is
in staat zo'n machtig
kunstwerk van epische
grootsheid te lanceren",
stelde een recensent vast
De film, die veertig mil
joen gulden kostte, com
bineert het verhaal van
Biko's strijd met dat van
Donald Woods, de jour
nalist die met vrouw en
vijf kinderen uit Zuid-
afrika vluchtte en nu in
Groot-Brittannië in bal
lingschap leeft.
„Richard Attenbo
rough was voorbestemd
om deze vernietigende
onthulling over racisme
en rassenmoord zó gewe
tensvol uit te voeren",
luidde een andere loftui
ting. De film zal in
Noord-Amerika op 1 no
vember in roulatie gaan.
Het is nog niet bekend
wanneer 'Cry Freedom'
in Nederland te zien zal
zijn.
Deze enthousiaste ont
vangst door de Ameri
kaanse critici levert At
tenborough voldoende
krediet op om opgewas
sen te zijn tegen reeds
uitgebrachte en toekom
stige negatieve recensies
van zijn produktie. Bikos
vroegere kameraden
vinden dat de film teveel
de nadruk legt op de
vriendschap tussen hem
en Woods, op wiens in
formatie de film eigen
lijk gebaseerd is. Biko
hield de relatie met
Woods voornamelijk in
stand omdat hij wilde
dat Woods' krant aan
dacht zou besteden aan
zijn vrijheidsstrijd, zo
beweren Bikos bondge
noten. Deze aanval werd
Steve Biko. fotoap
uiteindelijk gepubliceerd
in een filmblad.
Sir Richard ant
woordde in Los Angeles
bij de première van zijn
film: „Je kunt deze vuil
spuiterij beschouwen als
laster van de Zuidafri
kaanse regering om de
film in diskrediet te
brengen, maar je kunt
het ook gewoon zien als
louter afgunst. Het is
eigenlijk schandalig. Ik
weet niet zeker of zo'n
bewering strafbaar is,
maar anders zouden we
een rechtsvervolging
moeten instellen."
Attenborough voert
als verweer aan: „Ntsiki,
Steves weduwe, gaf mij
onmiddellijk toestem
ming voor de film, om
dat, zo zei ze, Donald één
van Steves beste vrien
den was geweest."
„Toen Woods boek
werd gepubliceerd in
1979, bezat hij geen cent.
Desondanks maakte hij
zijn eerste aandeel in de
opbrengst, een bedrag
van tachtigduizend gul
den over naar Ntsiki."
„We zijn nu bezig een
Biko familiefonds op te
richten en wie zijn daar
van de belangenbeharti
gers? Op verzoek van
Ntsiki: Donald Woods en
ondergetekende. Dat zegt
toch genoeg?", besluit de
regisseur.
(Copyright The Times, Londen)
- foto unieboek
'non-art'. Alleen erg traditio
nele kunstenaars zeggen rond
uit dat ze het geen kunst vin
den.
Waarom werkt Ross voor
kinderen?
„Ik vind het leuk om ze te
amuseren. Ik wil ze laten la
chen en soms een beetje laten
griezelen, een eigen wereld
voor ze tekenen". Dat doet hij
door te tekenen met enkele
rake lijnen, heldere aqua-
relkleuren te gebruiken en al
tijd dat beetje gekke, soms wat
cynische, maar nooit harde
trekje. Het verwondert me
niets als hij vertelt dat hij be
langstelling heeft voor Jeroen
Bosch. Maar ook voor Rem
brandt, Constable en Turner.
Hoe komt Ross aan zijn
ideeën?
„Ik weet het niet. Ik zoek de
ideeën niet, de ideeën zoeken
mij. Ze komen zomaar mijn
hoofd binnengefladderd." Dat
overkomt hem zelfs midden op
zee, Ross is een fervent zeezei
ler. Hij woont niet ver van de
kust op een heuvel in Wales.
Behoorlijk eenzaam. Hoewel
hij dat prettig vindt en er goed
tegen kan, gaat hij toch verhui
zen naar Dorset om iets ge
makkelijker mensen te kunnen
ontmoeten. Ook daar zullen de
ideeën hem wel weten te vin
den.
Door onze correspondent Gerard Kessels
ROME - Luciano Liggio, de meest moorddadige mafioso
van Sicilië, heeft zich in de gevangenis ontpopt tot een
schilder en dichter. Een collectie van zijn landschappen
wordt geëxposeerd in een gerenommeerde galerie van Pa
lermo en zal vervolgens ook in Rome, Milaan en Florence
getoond worden. De opbrengst van de schilderijen heeft
Liggio bestemd voor het nieuwe ziekenhuis van zijn ge
boorteplaats Corleone.
Hoewel hij nu nadrukkelijk is
aangeraakt door de Muze, zal
het nog lang duren voordat de
Italianen bij de naam Liggio
aan kunst denkea Hoewel Lig
gio al dertien jaar in de gevan
genis zit doet zijn naam bij de
Sicilianen nog steeds de rillin
gen over de rug lopen. Begin
jaren tachtig verstoorde Liggio
met zijn 'Corleonesi' het tere
evenwicht tussen de mafia-fa-
milies van Palermo. Om de lu
cratieve heroïne-handel alléén
in handen te- krijgen ver
moordden de Corleonesi ieder
een die hen in de weg stond. De
mafia-oorlog eindigde met de
alleenheerschappij van Lig-
gio's familie. Vanuit de gevan
genis dirigeerde Liggio, tot le
venslang veroordeeld, de moor
denaarscommando's.
De genadeloze killer heeft nu
echter een opmerkelijk meta
morfose doorgemaakt. 's
Avonds laat, wanneer zijn cel
genoot al lang slaapt, pakt Lig
gio het penseel. In felle kleuren
schildert hij landschappen.
Zijn motieven zijn steeds de
zelfde: het dorpje Corleone met
zijn kerk en de velden van de
omgeving. Kenners die de doe
ken gezien hebben zijn het er
over eens dat de mafia-baas
talent heeft.
Wanneer hij niet schildert,
schijft hij poëzie of leest de
groten der wereldliteratuur.
Favoriete schrijver is Dosto-
jevski. Verder studeert de kil
ler filosofie. Dat alles weer
houdt hem er volgens de justi
tie echter niet van zijn Corleo
nesi nog steeds met vaste hand
te leiden. Volgens anderen zou
de lange gevangenschap hem
machteloos hebben gemaakt.
Hoe het ook zij, Liggio's beide
stadhouders Savatore Riina en
Bernardo Provenzano, de
meest gezochte mafiosi van Si
cilië, lijken het onderling aan
'de stok te hebben gekregen. Zij
bestrijden elkaar de heer
schappij over de Corleonesi in
afwezigheid van Liggio.
Wanneer rond Kerstmis uit
spraak wordt gedaan in het
grote mafia-proces van Paler
mo, moet Liggio rekenen op en
kele nieuwe veroordelingen tot
levenslang. De mafia-baas die
een zwakke gezondheid heeft,
probeert al geruime tijd huis
arrest te krijgen in Corleone.
Liggio geldt echter nog steeds
als zo gevaarlijk dat zijn ver
zoek geen schijn van kans
maakt. Bij het schilderen van
zijn landschappen zal Liggio
het van zijn herinnering moe
ten hebben.
