E L
)ow Jones-index uiteindelijk vrijwel onveranderd
everancier moet partner zijn
inssm
akbonden moeten af van bevoogding werknemers
isulent
ECONOMIE
IDDEN- EN KLEINBEDRIJF MOET EIGEN BOONTJES DOPPEN'
wil,
ast bij Kcsct
Boven de boomgrens
esteuropese effectenbeurzen bleven op laag niveau
[MAATSCHAPPELIJKE VERNIEUWING GING AAN VAKBEWEGING VOORBIJ'
STEM FINANCIËN/ECONOMIE ZATERDAG 24 OKTOBER 1987
-Nassau
M/V
RCHITEKT BIJ UITS1
via Keser. Want ik kies voor
dt die zekerheid aan mee
per jaar. In allerhande
itmondt in een vaste baan
NIEUWSOVERZICHT
Europese autoverkoop naar recordjaar
Prijs beste jaarverslag voor OR NAM
Wijffels (Rabo) commissaris bij DSM
Europese bedrijven schonden Cocom-regels
iu
haakt deel uit van de
Rabobank werkt voor de
(zijn eigen gemeenschap,
lieve bank, gericht op het
belangen van leden en
|kieren vraagt medewerkers
elen. Wij zoeken een
dertiende maandsalaris en
een premiespaarregeling.
Een psychologisch onde
zoek kan deel uitmaken
van de selectie-procedure.
Wilt u meer weten over
aard en inhoud van deze
YORK/LONDEN
'/UCN/AP) - De aan-
:oersen op de effec-
van New York
iben vrijdag weer stevige
immelingen laten zien,
niet zo sterk als in de
ite dagen van de week.
twee recordstijgingen die
jen op de recorddaling van
[dag en de daarop vol-
terugval van donderdag
de Dow Jones-index van
industriële aandelen
0,33 plinten hoger uit
donderdag om te sluiten op
punten De index be
ach van ongeveer dertig
jat in de min tot dertig
itenindeplus.
kort voor het einde van
indel kwam de index weer
positief te staan De handel
werd om 19.00 uur (Neder
landse tijd) stopgezet. Afgelo
pen donderdag werd besloten
om vrijdag, maandag en dins
dag twee uur korter te hande
len dan normaal om in de extra
tijd de de afwikkeling van de
enorme transacties nog moge
lijk te maken
Het waren eigenlijk alleen
maar de toonaangevende aan
delen in de Dow Jones die kort
voor het einde van de handel
omhoog wisten te gaan. De
Standard and Poors-index van
500 aandelen, die een breder
beeld geeft van de ontwikke
ling van de aandelenkoersen,
was fractioneel lager. Het aan
tal fondsen dat vrijdag lager
sloot dan donderdag was dan
ook bijna tweemaal groter dan
het aantal fondsen dat hoger
uitkwam. De omzet bedroeg
tijdens de verkorte beursdag
245,5 miljoen aandelen tegen
393 miljoen op donderdag.
De aandelenkoersen bleken
op de koersdaling van de dollar
niet met een stijging te reage
ren. Ook de pogingen van pre
sident Reagan om rust op de
markt te brengen met de mede
deling dat hij bereid is om snel
met het Congres te gaan praten
over een vermindering van het
begrotingstekort haalde weinig
uit.
Het was een historische
week voor de beurs van New
York. De dramatische record-
daling van de Dow Jones op
maandag van 508 punten (na
een daling van ruim honderd
punten vorige week vrijdag)
werd gevolgd door een record
stijging van ruim 102 punten op
dinsdag en opnieuw een re
cordstijging van 186 punten op
woensdag. Donderdag moest de
index met een daling van onge
veer 77 punten weer een flinke
veer laten.
De Westeuropese effecten
beurzen zijn vrijdag in het al
gemeen wat lager geopend,
maar de schade was betrekke
lijk gering in vergelijking met
de voorgaande dag en met de
ontwikkelingen op Wall Street
en daarna in het Verre Oosten.
Handelaren hielden er echter
rekening mee dat de teleurstel
ling over president Reagans
persconferentie in de nacht van
donderdag op vrijdag in de loop
van de dag toch weer tot flink
koersverlies zou leiden.
Op de beurs in Londen
opende de Financial Times-in
dex voor de 100 belangrijkste
aandelen op 1.821,4 punten, 11,8
punten onder het slot van don
derdag. Na een half uur lag de
index alweer onder de 1.800 en
om 10.00 uur was er een verlies
van bijna vijftig puntea Onze
kerheid was nog steeds troef.
„Niemand vertrouwt de markt,
er kan elk moment weer een
klap vallen", aldus een hande
laar.
Ook in Frankfurt en Parijs
openden de koersen in het alge
meen wat lager. Handelaren
daar stelden vast dat president
Reagan de financiële markten
weinig meer te bieden had dan
de al eerder deze week gedane
toezegging dat hij serieus zal
praten met het Amerikaanse
Congres over vermindering
van het begrotingstekort en
daarbij zelfs de door hem ver
foeide belastingverhoging in
overweging wil nemen.
Reagans persconferentie
deed de dollar ook geen goed.
Op de wisselmarkt in Amster
dam opende de Amerikaanse
munteenheid op 2,0335 gulden.
Dat was ongeveer een cent
minder dan de slotkoers in
New York op donderdag en ook
minder dan de Amsterdamse
slotkoers op die dag van 2,0370
gulden. Rond 11.00 uur Neder
landse tijd was de dollar verder
weggezakt tot 2,0315 gulden.
De goudprijs ging vrijdag
morgen nog wat verder om
hoog. Op de markt in Londen
werd geopend op 472,50 dollar
per ounce (31,1 gram), 1,25 dol
lar hoger dan de slotprijs op
donderdag. In Zürich ging de
prijs met 1,50 dollar omhoog.
functie, dan kunt u bellen
met mevrouw M.C.H.
Voeten-van Beek, directie
secretaresse, telefoon
04257 - 8205, of privé
van 18.00 - 19.30 uur
04253 - 9789.
üw schriftelijke sollicitatie
wordt met belangstelling
binnen 14 dagen verwacht
door de directeur van de
Rabobank, Postbus 11
■RNATIONALE EXPEDITEURS B
In binnen onze internationale
Itakt te komen met een ervaren
kkeling van alle voorkomende
in samenwerking met zijn of haai
lant.
|nd kunnen werken.
au van de funktie, afhankelijk van
leel uitmaken van de selektie-
ior deze funktie, dan verzoeken wij
Iven sollicitatie te richten aan
r Mr. B. Houben.
rit u inwinnen bij de heer
fxpeditie, telefoon 013-373500.
INTERNATIONALE EXPEDITEURS BV
Postbus 542, 5000 AM Tilburg
Willem Reijn
iA - „Kleine en mid-
ote bedrijven hoeven
te rekenen op het
itbedrijf om hun fabri-
it te verbeteren. Ze zul-
hun eigen boontjes moe-
doppen".
zeggen H. van Zonneveld
H. Jonkman, verbonden
nhet bureau Van Zonneveld
Partners BV in Breda. Het
reau houdt zich sinds 1985
rig met project- en interim-
[riagement en participatie en
anciering, waarbij Van Zon-
veld zich vooral richt op het
aden- en kleinbedrijf tot 350
ai personeel.
Jonkman is als free-lance-
dewerker aan Van Zonne-
id verbonden. Hij is recent
inkoop-manager bij Philips
getreden en mag specialist
het gebied van het 'co-ma-
rship' worden genoemd,
or bureau Van Zonneveld
lichte hij een studie naar de
Se tussen het uitbesteden-
inkopende bedrijf en de le-
ancier.
Het 'co-maker-ship' is een
actie op de Japanse produk-
systemen. Kern: je kunt als
irikant nog zo goed je best
en, maar als je leverancier
elite onderdelen aanlevert,
•d je nog een slecht produkt.
i bedoeling in de 'co-maker-
ip'-gedachte is de leveran-
ïzeer nauw te betrekken bij
uitbestedende bedrijf, om
le kwaliteit te verbeteren en
gewenste levertijden te ha-
Managers Jonkman (links) en Van Zonneveld (rechts): midden- en kleinbedrijf moet eigen boontjes doppen.
Watermolenlaanl
Postbus 83
3440 AB Woerd»
Tel. 03480-10955
Igwezen in de metaalindustrie en
ulent, met als werkgebied West-I
te Hogere Beroepsopleiding (bij voorkeur
rntoonbare gelijkwaardig niveau;
e contactuele eigenschappen;
mate van zelfstandigheid;
en systematisch denkvermogen;
en pedagogische kwaliteiten;
ndelinge en schriftelijke
jsvaardigheid;
«jaar. Een eventuele vaste aanstelling is
[pleidingsbegeleiding of bij de heerT. du i
I Opleidingen Metaal, t.a.v. de heer T. du
het ideale systeem
n personeel van de leveran-
de klant moeten gaan
i en worden opgeleid om
l gewenste kwaliteitsniveau
halen Ook zouden adviseurs
«debestellers in het bedrijf
de leverancier aan begelei-
ig moeten doen Het woord
wiaker' duidt op de gelijk-
hrdige positie die de leve-
cier in dit systeem moet in-
ten opzichte van de
prachtige theorie, maar
praktijk komt er maar
van terecht, zeggen Van
Meveld en Jonkman. „We
diken in Nederland alle-
1 het evangelie, maar er
wordt te weinig gedaan". Er
zijn talloze instituten (Nevab,
Eti's) en adviseurs die mana
gers vertellen hoe de theorie
luidt, maar die zitten aan de
zijlijn aanwijzingen te geven.
„In het bedrijf ontbreekt vaak
de management-kennis om de
produktie te veranderen.
Daarom moet je zelf een tijd
het bedrijf leiden".
Niet alleen het produceren
zelf, maar ook de mentaliteit
moet worden veranderd om
met succes co-makership te be
drijven. Jonkman, sprekend uit
zijn ervaring bij Philips, een
van de grootste uitbesteders
van Nederland: „We zijn te
veel gewoon aan het Ameri
kaanse systeem: een verkoper
probeert zo veel mogelijk or
ders te boeken en of de levering
op tijd geschiedt of de kwaliteit
aan de vereiste specificaties
voldoet, interesseert hem niet.
Verkopers hebben vaak geen
bal verstand van hun eigen be
drijf. Ze weten niet wat hun
eigen bedrijf wel en niet kan".
Nog een voorbeeld: „Dan
kom je bij een bedrijf en zegt
de directeur: kijk eens wat een
geweldig produkt wij maken.
Vraag je: en is de klant tevre
den? Zegt die directeur: hoe
bedoel je: tevreden?" En: „We
komen bij een bedrijf en laat de
directeur een kamer zien met
prachtige computers: kijk, wij
doen aan kwaliteitsbewaking.
Vraag je wat de mensen op de
werkvloer aan kwaliteitsbewa
king doen, dan blijkt dat er
maar een paar mensen daar
mee te maken hebben. Dat is
dus fout".
Conclusie: iedere werknemer
moet ervan doordrongen zijn
dat hij kwaliteit moet leveren.
En dat gaat niet in een of twee
maanden: voor een mentali
teitsverandering is vaak een
jaar of langer nodig.
De uitbesteders belijden de
theorie wel met de mond maar
niet met de portemonnee. „Hoe
gaat dat in een bedrijf?", zegt
Jonkman. „In de top wordt ge
zegd: we moeten naar co-ma-
kership. Maar op de afdeling
inkoop wordt, wat wij noemen,
een 'prijsje-prijsje-politiek' ge
voerd. Dat wil zeggen: met het
bedingen van een mooi prijsje
verdient een inkoper zijn sala
ris. En hij heeft niks te maken
met vragen als: hoe het zit met
de kwaliteit en de service en le
vert hij op tijd. Het is gevolg
van de Tayloriaanse aanpak:
iedereen zit in zijn eigen hokje
en kijkt
heen".
FOTO MARCEL BEKKEN
niet over de rand
V Daar beginnen dus de pro
blemen. Want een leverancier
die een goede co-maker wil zijn
moet investeren in apparatuur,
personeel en management. Wat
heeft dat voor zin als de klant
niet naar kwaliteit wil betalen?
Jonkman: „Inderdaad, dat is
een knelpunt. De leveranciers
zijn volstrekt afhankelijk van
de uitbesteder. De inkoper
wordt in de watten gelegd en
niet tegengesproken, want an
ders gaat een concurrent er
met de order van door. De ver
koopcondities worden gedic
teerd door de grote kopers,
want die hebben een staf van
juristen die die condities op
stellen. De leverancier denkt:
daar kan een kleine man toch
niet tegenop, die trekt toch al
tijd aan de laatste mem".
Volgens Jonkman moet de
leverancier met veel sociale
vaardigheden proberen met het
hoger kader in contact te ko
men. „De specificaties van de
inkoper zijn vaak onbetrouw
baar en als je het daardoor niet
goed doet, krijg je als leveran
cier geen schadevergoeding.
Daarom moet je met de pro-
duktiemanager kunnen praten,
zodat je weet wat je klant
eigenlijk wil en nodig heeft. En
als je als leverancier op die ma
nier een produkt van uitste
kende kwaliteit kunt garande
ren èn op tijd levert, dan ben je
nog steeds een topleverancier".
Van Zonneveld en Jonkman
waarschuwen het midden- en
kleinbedrijf wel zich niet te
richten op de eisen van die ene
grote afnemer alleen. „Je moet
flexibel zijn in je organisatie en
produktie. Het co-makership
moet een strategie zijn in je be
drijf".
Korte-termij n-beleid in de
zin van 'als we de orders maar
binnenhalen, zal op lange ter
mijn de kleine en middelgrote
bedrijven de kop kosten, is de
overtuiging van de interimma
nagers. „Bij Philips kochten we
voor tientallen miljoenen gul
dens onderdelen in het Verre
Oosten, omdat ze daar een
goede kwaliteit voor een rede
lijke prijs leverden", zegt Jonk
man. Alleen kijken wat de bin
nenlandse concurrentie doet,
werkt dus verblindend.
„We zijn in Nederland pas
eenderde op weg", zegt Van
Zonneveld. „Verwacht wordt
dat op lange termijn vijfhon
derd bedrijven als co-makers
kunnen worden aangemerkt.
Dat zijn er volgens de statistie
ken nu tweehonderd, maar dat
aantal halen we naar mijn
overtuiging nog niet eens".
Een plausibel verhaal van
Van Zonneveld en zijn partner,
maar in hoeverre is de eigen
portemonnee de vader van de
gedachte? Je kunt als leveran
cier wel een paar dure jongens
in huis halen, maar als het niet
werkt ben je je kapitaal toch
gewoon kwijt? „Wij werken
daarom op projectbasis", zegt
Van Zonneveld. „Naast een
laag bedrag aan vaste kosten
claimen we een deel in de
winst".
totPieter-jan Dekkers
N WEEK IS HERDACHT dat onderne-
ïJ,™ vakbonden al zestig jaar lang hun
Men over arbeidsvoorwaarden en -
«noigheden per cao, collectieve ar-
«■rasovereenkomst, regelen.
congres in Zoetermeer werd het begrip
hooggeleerde heren op de weegschaal
tóVo"'lm vee' gevallen, te licht bevonden. En
t daarvan viel de harde conclusie
kren dat de positie van de vakbewe-
.'kram, zwaltker wordt, juist omdat die zo
laar?„?sthoudt aan wat de afgelopen zes-
Eja die cao's is veroverd.
fcecMco,nciusie werd getrokken in
Stij V[' aar de Stichting Management en Ar
te hleUWe k)l (MANS) het vierde jaarcon-
ktniet h en oud-vakbondsbestuurder nog
kónden fhdergang van de traditionele vak
tan on?^ke. En dat allemaal onder de
«j„, at is het toch heerlijk om flexibel te
h°°gleraar Van Voorden
l' voor rio loomst een minder belangrijke
"lijks her Jr wegin8 omdat men daar nau-
ineen ri ls.m,sPelen op nieuwe ontwik-
ichten" (t, exibele arbeidsvormen (oproep-
Het'wmswerk) blijven veelal buiten de
■or snp, p ongeorganiseerden groeit daar-
%ezi„L;?Vendien ervaren vakbonden de
rik.... "IQ van OBHpmammnfPT>FnIn« 4»*
öjven rfjr van, ondernemingsraden in he
la», l. vaker als bedreigend voor
i opgebouwde posities.
Van Voorden ziet ook in het door onderne
mers en overheid tegen elkaar uitspelen van
vakbonden (tijdens cao-onderhandelingen bij
voorbeeld) een ernstig gevaar voor de positie
van de vakbeweging. Het komt steeds vaker
voor dat bedrijven en bedrijfstakken zaken
doen met bonden die lang niet alle werknemers
vertegenwoordigen.
Zo sloten de banken vorig jaar een cao af met
de bonden voor middelbaar en hoger personeel
en zetten daarmee de FNV- en CNV-bonden
buitenspel. En vers in het geheugen ligt nog de
geslaagde poging van minister Van Dijk (Bin
nenlandse Zaken) om verdeeldheid binnen het
ambtenarenfront te zaaiea Hij sloot met enkele
bonden een akkoord en de grootste ambtenaren-
centrale, die van de FNV, stond - en staat nog -
buitenspel.
Natuurlijk beseft men bij de grootste vakcen
trale FNV best het gevaar van het uit elkaar
drijven van werknemersorganisaties. Maar ver
der dan wat sleutelen aan de bestaande regels
komt men niet
FNV-vice-voorzitter Van Stekelenburg is
(nog) niet zover om de positie van de vakbewe
ging in een veranderende samenleving princi
pieel ter discussie te stellen. Als ondernemers en
overheid er in slagen een wig te drijven tussen
dezelfde belangen nastrevende vakbonden moet,
zegt hij, het recht van de grootste zegevieren.
Hij vindt bijvoorbeeld dat de minister van So
ciale Zaken een gesloten cao pas algemeen ver
bindend (geldig) mag verklaren als het resultaat
daarvan wordt onderschreven door bonden die
samen de meerderheid van de werknemers ach
ter zich hebben. In het geval van de bank-cao
had de bewindsman die dus niet geldig mogen
verklaren, omdat de meerderheid van de geor
ganiseerde werknemers bij de banken via hun
FNV- en CNV-bonden niet akkoord zijn gegaan
met het onderhandelingsresultaat. Revisie van
regels dus.
Zijn collega J. Werkhoven, voorzitter van de
centrale voor middelbaar en hoger personeel.
MHP, gaat minder omzichtig te werk. Op het
congres van MANS uitte hij keiharde kritiek op
driekwart van de vaderlandse vakbonden. Hij
ging zelfs zover een rechtstreekse relatie te leg
gen tussen de hoge werkloosheid en de 'vastge
roeste' postitie van het gros van de vakbonden,
dat flexibiliteit maar een heel vies woord vindt.
Werkhoven legt dat als volgt uit. Sinds de
roerige meidagen van 1968 is er op vrijwel alle
maatschappelijke terreinen veel veranderd. De
Vernieuwers' uit die tijd, aangevoerd door de
studenten (Maagdenhuis), wilden af van starre,
dogmatische strukturen, waarin het individu
nauwelijks meetelde, laat staan iets te zeggen
had.
Vandaag zijn veel van die strukturen gemo
derniseerd. Dat heeft natuurlijk ook invloed ge
had op de vakbeweging, maar lang niet zo in
grijpend als in andere instituten. Er was feite
lijk een aanzienlijke daling van het aantal leden
nodig om de vakbondsleiding te overtuigen van
de noodzaak het roer radikaal om te gooien.
Maar verder dan die overtuiging is men nog
niet gekomen. Vakbondleiders blijken niet in
staat zijn afstand te nemen van het verleden. De
traditionele aanpak staat nog steeds voorop.
Angstvallig houdt men vast aan in het verleden
verworven rechten en de neiging alles nog gede
tailleerder te regelen in cao's is niet weg te
brandea
Het vasthouden aan verworven rechten
vormt een ernstige belemmering voor de be
strijding van de werkloosheid, zegt Van Werk
hoven. Hij vindt dat een vakcentrale zich meer
moet inspannen voor herstel van de financiële
en economische basis van de maatschappij dan
moet vasthouden aan de kleine lettertjes uit (ar
beidsovereenkomsten, die in een andere periode
en onder andere omstandigheden aan het papier
zijn toevertrouwd.
Economische groei, winst, rendementsherstel,
beheerste loonstijgingen en een verstandige
verdeling van werk zijn zaken waar een vak
centrale best Vuile' handen mee mag maken. De
vakbeweging mag geen oogkleppen blijven dra
gen en maar doorgaan met het bewandelen van
platgetreden en dogmatische paden, zegt hij. De
voortschrijdende automatisering en technologi-
sering schept een nieuw soort werknemer, die
mondiger is en meer eigen verantwoordelijk
heid wil dragen. Die wil zelf uitmaken of hij
flexibele arbeidstijden wenst of niet
Van Werkhoven gaat nog verder. De ver
starde arbeidsmarkt vereist volgens hem niet
alleen flexibele arbeids- en bedrijfstijden, maar
ook grotere verschillen in beloning, een lager
minimumloon, geen automatische koppeling
tussen lonen en uitkeringen en zelfs het huidige
ontslagrecht noet op de helling.
Door Louis van de Geijn
Twee Nederlandse alpi
nisten zijn vorige week op
een berg in Nepal van een
ijsrichel gevallen en om
gekomen. Of dit drama ge
volgen zou hebben voor de
bergsport, wilde een ra
dioman weten van iemand
van de alpinisten vereni
ging. Die dacht van niet.
De risico's zijn bekend ge
noeg, veronderstelde hij.
Ik was, terwijl ik dat gesprek
volgde op de autoradio, on
derweg naar een hoogge
leerde die me zou uitleggen
hoe het allemaal in elkaar zat
met de in hun voegen kra
kende effectenbeurzen.
Daarom kon ik het niet hel
pen dat ik onmiddellijk in ge
dachten beleggers langs steile
rotswanden naar de hoogste
Himalayatoppen zag klaute
ren en vervolgens in de peil
loze diepte verdwijnen.
Verstandige beleggers be
rekenen, net als bergbeklim
mers, hun risico's. Alpinisten
slaan ankers in de rotsen en
speculanten nemen van tijd
tot tijd hun winst.
Nu er toch grote ongeluk
ken zijn gebeurd op de inter
nationale beurzen, Amster
dam niet uitgezonderd, mag
je je afvragen of het beleg
gende publiek nog trek heeft
in nieuwe avonturen. Waren
de risico's genoeg bekend?
Dat valt, althans voor een
deel van dat publiek, te be
twijfelen. De beurzen zijn
vanaf 1982 haast zonder on
derbreking omhoog geklom
men. Ook toen de boomgrens
al was bereikt, hebben zich
nog nieuwkomers bij de ex
peditie aangesloten.
Erg populair was het aan
delenbezit in Nederland, ver
geleken met andere indus
trielanden, in weerwil van de
schijnbaar gegarandeerde
koerswinsten, nog steeds niet.
Eind 1986 hadden bijna
twaalf van elke honderd
huishoudens in Nederland
aandelen of obligaties. Uit
een vergelijking met 1984
blijkt dan dat in die tussen
liggende periode bijna twee
honderdduizend huishoudens
hun entree op de effecten
beurs hebben gemaakt.
Vooral jongeren hebben
sinds 1984, toen de beurs dus
al meer dan twee jaar in de
lift zat, het effect ontdekt. Je
bent jong en je wilt wat aan
delen. Ook uit de omvang van
de portefeuilles blijkt dat
nogal wat aspiranten zich op
Beursplein 5 hebben gemeld.
Bijna de helft had effecten
met een waarde tot ƒ15.000.
Niet niks, maar in beleggers-
kringen bepaald niet een be
drag om van achterover te
vallen.
Nogal wat beleggers heb
ben dus nog geen winter mee
gemaakt. Wat hebben deze
mooi-weer-spelers gedaan
toen deze week de bui los
barstte? Te vrezen valt dat
velen van hen bevangen zijn
door de paniek die vanuit
Wall Street kwam over
waaien en hun spullen blin
delings van de hand hebben
gedaan.
Of dat slim was of niet, valt
niet eenvoudig te beantwoor
den. Het maakt bijvoorbeeld
nogal wat uit tegen welke
koers iemand is ingestapt. En
of hij/zij niet met de laatste
spaarcentjes aan het specule
ren is geslagen. Of nog erger:
met geleend geld. In het laat
ste geval zal de bank weinig
te kiezen hebben gelaten.
Het zou best kunnen zijn
dat de door de wol geverfde
vaklieden onder de beleggers,
zij die namens verzekeraars,
pensioenfondsen en andere
grote vermogens opereren,
met dat schrikgedrag hun
voordeel hebben gedaan.
Aandelen die twee dagen eer
der nog zo goed waren als
goud, waren nu te koop voor
een appel en een ei. Handelen
tegen het sentiment van de
markt in, zegt een oude
beurswet, brengt geld in het
laatje. Maar wie durft? Het
oude liedje van Louis Davids,
over het dubbeltje dat nooit
een kwartje wordt, gaat ook
hier op.
Ironie alom, deze dagen.
Grote beleggingsfondsen
trokken ijlings de adverten
ties in, waarmee ze de beleg
gers gouden bergen bleven
beloven. Dat staat zo raar on
der de vette koppen waarmee
de rampen op de beurzen
worden verkondigd, niet
waar?
Vorige week zaterdag nog
was woordvoerder Gerard
Jeuken van de Amsterdamse
Effectenbeurs bij Brandpunt
om de geneugten van aande
lenbezit te verkondigen. Hij
lachte wat bleekjes toen ik
hem daaraan herinnerde.
Maar de spreiding van het
aandelenbezit blijft een goede
zaak, hield hij vol, terwijl
achter hem het koersbord
meer onheil verried.
'Het zal hier wel een tijdje
stil worden', zei een Amster
damse beurshandelaar deze
week. Volgende week donder
dag, op de kop af 58 jaar jaar
na de historische krach op
Wall Street, wordt in Amster
dam de negende Dag van het
Aandeel gehouden.
Dat is de afgelopen jaren
een hoogtijdag van beleggers
geworden die zo veel aan
dacht trok dat er een tweede
dag bij moest komen. Als de
voortekenen niet bedriegen,
kan de organisatie het vol
gend jaar bij één dag en een
kleinere zaal laten
Volgend jaar, zo is het plan,
komt Teleac met een tv-cur-
sus beleggen. Een goede voor
lichting aan het beleggende
publiek is meer dan ooit no
dig, zei de voorzitter van de
Amsterdamse beurs deze
week. Maar wie heeft zijn
lesj e nu nog niet geleerd?
LONDEN (ANP) - De autoverkoop in Europa zal dit jaar op
nieuw een record boeken, nadat vorig jaar ai een ongekend
aantal van 11,7 miljoen auto's was verkocht, zo meldt de Finan
cial Times. In de eerste negen maanden van dit jaar zijn 9,46
miljoen auto's verkocht, 5,7 meer dan in de vergelijkbare pe
riode van vorig jaar. Volkswagen heeft nog steeds de grootste
afzet op de Europese markt: in de eerste drie kwartalen van dit
jaar een marktaandeel van 14,9 0,4 meer dan vorig jaar.
Fiat komt op de tweede plaats met een marktaandeel van
14,4 tegen 14,1 vorig jaar. Het Franse Peugeot-Citroen
heeft de vierde plaats van General Motors (Opel-Vauxhall)
overgenomen. Peugeot heeft nu een marktaandeel van 11,6
Op de derde plaats staat Ford met 12,1 en op de vijfde en
zesde plaats komen GM met 11,6 en Renault met 10,2.
DEN HAAG (ANP) - Aan de ondernemingsraad van de Neder
landse Aardolie Maatschappij (NAM) in Assen is de prijs voor
het beste OR-jaarverslag toegekend. De tweede prijs gaat naar
de OR van Sandvik Nederland in Schiedam en de derde prijs
naar de OR van Delta Lloyd in Amsterdam. Het jaarverslag
van de OR van het Consultatiebureau voor Alcohol en Drugs in
Utrecht krijgt een eervolle vermelding. De jaarlijkse (geld)
prijs is ingesteld door OR-informatie, een blad voor onderne-
mingsradea
HEERLEN (ANP) - Met ingang van 22 oktober heeft de minis
ter van economische zaken de voorzitter van de hoofddirectie
van Rabobank Nederland, drs. H.H.F. Wijffels, benoemd tot lid
van de raad van commissarissen van DSM. Dat heeft het che
mieconcern vrijdag bekendgemaakt
WASHINGTON (AFP/RTR) - Minstens zeven Europese be
drijven hebben de afgelopen zes jaar de regels geschonden van
de Cocom, de organisatie die toezicht houdt op de export van
technologie naar Oostbloklanden. Dat staat in een rapport van
de Noorse regering waarin verslag wordt gedaan van het on
derzoek naar de activiteiten van de Noorse wapenfabriek
Kongsberg. Dat bedrijf stond onlangs samen met het Japanse
Toshiba in de beklaagdenbank vanwege de illegale export van
technologie. Beide bedrijven zouden de Sovjetunie apparatuur
hebben geleverd waarmee zij hun duikboten van geruisloze
schroeven konden voorzien. Kongsberg heeft in de periode
1974-1986 78 sturingscomputers geleverd aan de Sovjetunie en
één aan China. De andere zijn de Westduitse bedrijven Donau-
werke, Schiess en Doemes, het Italiaanse bedrijf Innocenti, het
Britse KTM en de Franse onderneming Forrest Line.
80 VESTIGINGEN TOT U
