Henk Duijn: boek en lampen op de Biënnale
NETTE HOOFDROL IN 'GULDENBURGS' VOOR TV-BOEF WILFRIED BAASNER
'Klap maar, ook als
het niet mooi vindt'
e:
Antwoord
Hoogtepunt
Teleurgesteld
Problemen
Boevenrollen
Karakter
DINSDAG 6 0KT0BE!
PLATENGALA OP TY
5TEM GIDS 2
Vier ton
ITSLAND 1
\ke en Wiske:
Samenhang
Kareol
bmmn
ne
TE metehÜ
„Ook in eigen kring heeft het
thema arbeidstijdverkorting aan
populariteit ingeboet"
Johan Stekelenburg,
vlce-voorzltter FNV
DE STEM
T2
HIJ ZIT al 27 jaar in het vak, maar is desondanks een ac
teur waarvan de naam in Nederland niet op ieders lip
ligt: Wilfried Baasner. Maar daar staat tegenover dat z'n
gezicht wel bij iedereen bekend is. Althans bij degegen
die wel eens naar 'Derrick', 'Der Fahnder' of 'Tatort' heb
ben gekeken. In al deze series zette hij een boef neer om
U tegen te zeggen.
Vandaag (Nederland 1,15.50 uur) brengt de TROS het
tweede deel van 'Het erfgoed van Guldenburg', waarin
Wilfried een van de hoofdrollen speelt, die van Achim
Lauritzen.
Tijdens een interview in Bussum steekt hij
niet onder stoelen of banken dat hij van zijn internatio
nale succes geniet. Hij noemt het 'de slagroom op z'n car
rière', waarvan de stevige ondergrond voor hem nog al
tijd sterker telt.
Hij is 47 jaar geleden in een plaatsje dat nu in DDR ligt
geboren, in Hamburg opgegroeid en sinds zeven jaar
woonachtig in Wenen, een 'heerlijke' stad volgens hem,
met alles in huis wat de wereld aan cultuur heeft te bie
den.
4Mijn rol heeft niets van J.R.'
Door Tom Smeets
Wilfried Baasner valt meteen met de deur
in huis. „Misschien neem ik niet genoeg af
stand omdat ik heb meegedaan, maar ik
weet heel goed dat de serie me goed is be
vallen."
'Das Erbe der Guldenburgs' is volgens hem niet
een echte serie, maar 'een film van 13% uur'.
„Omdat het een te grote opgave zou zijn die in
eens te zien, maakt dat het opsplitsen noodzake
lij k, logisch. Maar de serie onderscheidt zich
heel duidelijk van andere series, waarin het
gaat om een vaste kern, waaraan per aflevering
een gast-speler wordt toegevoegd. In dit geval
heb je te maken met een doorlopend verhaal. En
alleen daarom al kunnen de karakters, die sterk
uiteenlopend zijn, dieper worden uitgewerkt."
Hij spréékt zo verdedigend, omdat de verge
lijkingen met 'Dallas' niet van de lucht zijn. Dat
irriteert hem. Toch is zo'n vergelijking niet vol
ledig uit de lucht gegrepen. Een rijke familie,
veel kommer en kwel en een begin van elke af
levering die visueel sterk met 'Dallas' overeen
komt. In een luchtopname wordt de kijker het
indrukwekkende familiebezit voorgeschoteld.
Hij gaat er wel mee akkoord als ik spreek van
'het Duitse antwoord' op 'Dallas'. „Dat is beter
geformuleerd. We hebben niets met 'Dallas' te
maken. Zoals mijn rol niets heeft te maken met
die van J.R., zoals ook al is beweerd. Maar dat
gebeurt dan door mensen die hooguit vijf minu
ten hebben gekeken. Die zien dan toevallig een
bepaald karaktertrekje en menen dat meteen te
herkennen."
De hele cast is heel nadrukkelijk bij het ma
ken van de serie betrokken geweest. „Inderdaad,
het ging heel democratisch allemaal. Dat moet
ook als het goed is. Zelfs een goed script levert
nog geen kant en klare film op. Niemand hoefde
slaafs aan de tekst te hangen. En dat kan ook
niet. Al heb je het over Shakespeare of Molière,
als de acteurs zich niet in de tekst inleven en er
vanuit henzelf iets mee doen, komt er niets zin
nigs uit. Kijk, vaak is het zo dat als een opvoe
ring succesvol en geslaagd is, de regisseur dat
aan zichzelf toeschrijft. Is het een tegenvaller,
dan is hij van mening dat de acteurs het niet
voor elkaar hebben gekregen."
Wilfried Baasner werd in eerste instantie bena
derd door regisseur Jürgen Goslar, met wie hij
eerder een aflevering van 'Derrick' had ge
maakt. Deze vertelde hem 'dat hij een geknipte
rol had'. De producenten dachten daar overigens
toen nog anders over. Die zagen in Wilfried al
leen maar de typische tv-boef. Onder het motto
'graag of niet', zag Wilfried van het aanbod af.
Goslar zette echter door en stuurde het script
op. „Ik heb het inderdaad gelezen en kwam er al
gauw achter dat het een heel genuanceerde rol
is, met alle facetten die in het leven van een man
van deze leeftijd, die in alle opzichten op z'n
hoogtepunt is, kunnen gebeuren. Ik vond het
meteen een plezierige uitdaging de kijker in
eerste instantie in de waan te laten dat het om
een rotvent zou gaan, die later best blijkt mee te
werken, de decoratie duur is, de kleding, ja
eigenlijk alles zeer duur is, dan is het totaalbe
drag niet eens zo veel. Het heeft geloof ik zo'n
negen miljoen mark gekost."
Die kosten worden overigens weer terugver
diend, want ook internationaal gezien is de serie
een succes. „Het is zelfs de absolute verkoop-hit
sinds de oorlog." Dat neemt niet weg dat de
TROS, wonderlijk genoeg, met dit dure produkt
in de middaguren pronkt.
Wilfried Baasner: „Ik ken de techniek van
de klassieken, Sakespeare, Schiller".
vallen. Dat is voor een acteur prachtig om te
spelen."
Achteraf gezien schaamt hij zich dan ook niet
voor zijn aandeel in de serie. „Integendeel, ik ge
neer me helemaal niet. Er zijn zoveel acteurs die
zich achteraf distanciëren. Ik vind dat dom, ze
wisten toch waaraan ze bezig waren."
In het geval van de 'Guldenburgs' gebeurde het
overigens ook. Zo verklaarde de Amerikaanse
gast-actrice Sydne Rome achteraf dat het om
een 'domme soap-opera' zou gaan.
Wilfried: „Ook zij wist waaraan ze heeft mee
gewerkt. Bovendien had ze een pracht van een
rol en laten we eerlijk zijn: die liggen ook voor
haar niet voor het oprapen. Maar vooruit, dat is
verder een probleem van die collega's. Voor me
zelf kan ik alleen maar zeggen - en ik heb veel
wereld-literatuur gespeeld, naast lichte stukken
en boulevard-toneel - dat deze manier van acte
ren heel wat moeilijker is dan wanneer je een
grote, sterke tekst in handen hebt. Daar zijn de
accenten al aanwezig, in dit geval moet je ze zelf
vinden. Is dat niet aantrekkelijk?"
Aan de serie is bijna negen maanden gewerkt.
Voor Nederlandse begrippen is dat luxueus
lang, maar Wilfried zegt: „Dat is weinig voor
13% uur film. Ik heb wel eens een film van 4%
uur gedraaid, waaraan we in totaal 2% jaar
hebben gewerkt. En dat werd nog een flop ook.
De duurste flop die Duitsland ooit heeft gekend.
Aan de 'Guldenburgs' hebben we zonder onder
breking heel hard gewerkt"
En natuurlijk met de geijkte problemen. Zoals
precies het verkeerde weer op het verkeerde
moment. Toen het in Duitsland eindelijk mooi
zomerweer was, verbleef de opnameploeg net in
Egypte. „Het ziet zeer mooi uit, een fantastisch
landschap, mooi gefotografeerd. Alles is dan ook
zeer professioneel gebeurd."
De vraag of het een dure serie is, ontloopt hij
niet, in tegenstelling tot de Nederlandse situatie,
waar dit onderwerp altijd wordt gemeden. „Als
je bedenkt dat er dure acteurs en actrices mee-
Wilfried: „Toen ik dat hoorde, was ik in eerste
instantie zeer teleurgesteld. Maar de program
madirecteur heeft me uitgelegd dat ze heel wei
nig zendtijd hebben en het complete avondpro
gramma al was ingevuld. Toch wilden ze de se
rie dolgraag hebben en ze willen daarmee het
namiddagprogramma extra luxueus maken. Ze
zijn ervan overtuigd dat het ook op dat tijdstip
een heel groot succes zal worden."
De serie kende in Duitsland in eerste instantie
een nogal negatieve voorpubliciteit. De 'Dallas'-
vergelij kingen waren niet van de lucht. Tijdens
het draaien verschenen er zelfs artikelen vol ha
telijkheden. De ommekeer was de persviewing,
zo'n anderhalve maand voor de première op de
buis, bezocht door enige honderden journalisten.
Wilfried: „Dat was een gigantisch succes." De
kijkers dachten er aansluitend net zo over. „De
eerste aflevering werd door zo'n twintig miljoen
kijkers gevolgd, ongelooflijk veel. Dat is con
stant zo gebleven, veertien afleveringen lang!
Men is blijven kijken. Bij 'Dallas' is het zo dat je
rustig eens kunt weglopen. Je kimt zelfs een
half jaar niet kijken en toch zit je meteen weer
midden in het verhaal. Bij ons moet je blijven
kijken, anders kun je het niet meer volgen."
Een krant kwam na beëindiging van de serie
met dit verwijt: 'Zijn de 'Guldenburgs' gek ge
worden? Lijden we eerst veertien weken lang
mee en dan zou het ineens afgelopen zijn?' Wil
fried: „Ik vond dat een charmante reactie."
Natuurlijk had men met een succes rekening
gehouden, maar niet met 'het waanzinnige suc
ces' dat het is geworden. De roep om een vervolg
is dan ook luid. En aan die roep wordt gevolg ge
geven. Maar het vervolg komt op z'n vroegst in
het voorjaar van 1989 op het scherm.
Wilfried: „De opnamen kunnen pas in mei be
ginnen. Dat is dus eigenlijk te laat. Dan had het
vervolg al op het scherm moeten zijn. Maar nog
maals, daar had niemand rekening mee gehou
den. Op dit moment is men hard bezig met het
schrijven van nieuwe afleveringen. Het pro
bleem is dat men iets nieuws moet bedenken dat
minstens zo goed is. Hoe vaak gebeurt het niet
bij boeken of films dat een vervolg tegenvalt.
Dat proberen we te voorkomen."
Persoonlijk dankt hij z'n succes voor een be
langrijk deel aan z'n boevenrollen in series als
'Derrick' en 'Tatort'. Alleen daarom al is hij blij
met deze afwijkende rol in de 'Guldenburgs'.
„M'n voorkomen is nu een maal iets bijzon
ders. Als ik in een havenbuurt opduik, zal ik
nooit problemen hebben.Wat heet, de mensen
schrikken van me en zien me als een soort
woeste pooier. Maar toch heb ik m'n hele leven
de meest uiteenlopende rollen gespeeld. Bij de
Tegen nog zo'n rol zegt hij niet bij voorbaat
neen. „Het hangt af van het script. Wat is het
karakter? Als dat boeiend is uitgewerkt, zal ik
altijd ja zeggen. Maar als het iemand is die zo
maar in het wilde weg schiet, zonder dat het
duidelijk is waarom, dan doe ik het niet. Zoiets
is ook vervelend om te spelen."
Theater en televisie en trouwens ook speel
films, al heeft hij er maar twee gemaakt, zijn
hem even lief. „Als ik nooit meer in de studio
zou staan, zou het toneel op den duur benau
wend worden. Maar als ik alleen maar in de stu
dio zou staan, zou ik daar hetzelfde gevoel krij
gen. Af en toe heb je werkelijk een grote tekst
nodig. Ik ben daarmee opgegroeid, ik ken de
techniek van de klassieken, Shakespeare, Schil
ler. Teksten met inhoud, ik kan niet zonder."
Een van z'n beide speelfilms was overigens zo
slecht, dat hij er niet aan herinnerd wil worden.
Men zal er in de bioscopen dan ook tevergeefs
naar zoeken.
Wilfried: „Maar er is wel een videoversie en
die duikt wel eens op. Weet je, ik ben een hotel-
mens. Bijna overal is een videoriet en soms zie ik
dan wel eens oude films. Ik kan het dan niet la
ten met groot genoegen m'n collega's te bellen en
te vertellen dat ik net een ontzettend slechte
film van ze heb gezien
Sydne Rome en Katharina Böhm in 'Het
erfgoed Guldenburg', de Duitse serie die
aanvankelijk werd vergeleken met 'Dallas'
en 'Dynasty'. - fotosanp
televisie moet je echter uitkijken dat je niet op
één type wordt vastgepind."
In een van de meest spectaculaire 'Derrick'-
afleveringen vertolkte hij een uiterst brutale
misdadiger. „Ook als ik zo'n rol speel, moet het
geloofwaardig overkomen." Dat deed het dan
ook en het leverde hem wellicht het wonderlijk
ste compliment op: „Het ZDF kreeg tal van brie
ven van kijkers die lieten weten dat ze nu pas
begrepen hoe zwaar het beroep van acteur was.
Want ze moeten met echte misdadigers samen
werken.
hsm
m
piaten-
ilendaagse
ids teder presenteert
de 'Platentiendaag-
jaarlijkse promotie-
de grammofoonin-
Vanavond zijn te
te horen: Vicki
en Madeline Bell,
ard - wiens aandeel
al op 30 september
opgenomen - Robert
jandra Reemer, Anita
fen Willeke Alberti,
Gino Vanelli, Viktor
Engelbert Humper-
en het orkest James
Madeline Bell, Nielsen en Vicky Brown ti Dits van het populaire
het gala van de Platen-tiendaagse. S^amma 'De avond-
resenteert met ingang
eden het wekelijkse
onmagazine 'Nieuws-
Het programma gaat
in op de achtergron-
n actualiteiten en licht
t de aspecten, die voor
en vanaf vijftien jaar
isant worden geacht.
Door Tom Smeets
DEN HAAG - De aan
moedigingswoorden
van Hans Pohl, de
amusementsbaas van
de TROS, plus het
flauwe openingsgrapje
van presentator Ron
Brandsteder, bleken
achteraf illustratief
voor de malaise waar
mee het 'Platengala'
dit jaar te kampen
heeft.
„Ook als u het niet mooi
vindt, klapt u toch
maar", zei Hans Pohl
voor het begin van de op
namen tegen het publiek
in de grote zaal van het
Nederlands Congresge
bouw in Den Haag. „Het
gaat immers om de
grammofoonplaat. Die
moet worden verkocht",
gaf hij als motivatie voor
zijn ietwat wonderlijke
oproep.
Het 'Platengala 1987' is
vanavond op het TROS-
scherm te zien en geldt
als de officiële start van
de Platen 10-Daagse, de
actie-periode waarin de
geluidsdragers centraal
staan.
Dit jaar stonden der
gelijke toppers gepland,
zoals Julio Iglesias, Billy
Joël, Harry Belafonte,
Wallstreet Crash, Bee
Gees Manhattan
Transfer! ^aair stuk voor
stuk scnifterën die door
afwezigheid.
Wie zijn er wel? De
Amerikaanse blues zan
ger-gitarist Robert Cray;
Songfestival-presenta
trice en zangeres Viktor
Lazlo (met een aardige
variatie op de doorkijk-
bloes: de doorkijk-
broek!); popzanger Gino
Vannelli; de uit Polen af
komstige, maar in Enge
land werkende zangeres
Basia; zangeres Vicki
Brown en de andere le
den van The London
Chorale en als klappers
de Engelse zangers Cliff
Richard en Engelbert
Humperdinck.
James Last stond met
z'n orkest de meeste ar
tiesten bij, evenals het
Nederlandse dames-trio
dat op het laatste mo
ment mocht opdraven:
Sandra Reemer, Anita
Meyer en Willeke 1
ti.
Internationale
willen vaak alleen
komen als ze het Ij
fende tv-optreden
nen combineren ma
voorbeeld een t«
door Europa. Jan
terland: „Zo hebl
toevallig de Bee Ga
mist. Als dit
week eerder was
weest, hadden we a
Van harte
beterschap
g begint vandaag met
delige serie 'Van harte
shap', samengesteld en
enteerd door de inter-
Pieter Meenhorst. De
in het programma
Maar ja, je kunt i®aa*over
maal niet alles hebt*^vroeger mi nu. In de
Problemen warsBa"everH1® bekijkt dr.
ook. Zelfs tot het ®ors'wellie zïekten met
moment. Daalvoorkomen en welke
zorgde onder mee l* kwalen er bij geko-
Italiaanse zingende®11' Voortspraat
paar Albano en 86-jarigedokter
Power, dat vlak vö:®rtman' *Jle ,feSjgRJaar
begin van de rep®" °P Mland Mar-
liet weten er tegen m°derne gezond-
zien met zo'n groot invoerde.
te moeten optreden j
hebben heel langrJ
gesproken, maar ui
delijk toch moeta|
sluiten om het
doen."
Problemen maakt
Gino Vanelli. Jan:,|
elli wilde absotat|
met het orkest 1
Hij wilde volledig
backen, anders
niet eens komen. 1
die naam wilde wi|
missen, dus we I
hem uiteindelijk :l|
gegeven, al hebt*
ons niet zonder i
wonnen gegeven."
Pratend over de t
van het geheel, z
„Als je het over e
gramma van dezel
vang hebt, praat 1
gauw over drie a w|
Het orkest van ll
Last maakt daarnsf
lijk een groot
uit. Gelukkig zijn dil
tenmaatschappijen
reid zelf ook een b
lijke investering
doen".
Hoe belangrijkfl
maatschappijen det|
van hun sterren f
bewijst de gang vat|
ken rond de beider
toppers. Het optj
van Cliff Richard J
woensdag al opgen
omdat hij dondert
Berlijn een andertv|
had.
Van eigen
bodem
)S-documentaires be
de komende weken
eht aan de agrarische
stak in ons land. De
ehandelt de ontwikke-
l in onze land- en tuin-
i is vooral bedoeld om
sument inzicht te ge-
i wat er allemaal komt
voordat een bepaald
ct op tafel staat. De
aflevering, getiteld 'De
a', geeft een beeld van
agelijks leven op een
ibedrijf.
15
Praxis
Bülowbogen
succes van 'Die
raldklinik' begint
tD thans ook met een
erie: 'Praxis Biilow-
Het uit twintig afle-
jen bestaande verhaal
ich in Berlijn af, waar
fondsarts Peter Brock-
(Günter Pfitzmann)
raktijk heeft Dokter
ïan is midden vijftig
t rasechte Berlijner. Hij
van zijn beroep en
iog echt tijd voor zijn
'en. Een modeldokter
frockmann heeft echter
een privé-leven,
het niet al te conven-
l toegaat
Door Henk Egbers
Op de Brabant Biënnale
(was u er al?) staan enkele
merkwaardige, zogeheten
'nostalgische lampen'. Ze
zijn vervaardigd door Henk
Duijn in zijn Bredase pe
riode (12 jaar lang); dus
'Brabants'.
Vanaf het moment dat deze
Biënnale zijn poorten opende,
verdween Henk naar Amster
dam om in een achterkamertje
aan de Overtoom kunst te be
denken en te maken. Vanaf dat
moment 'viert hij triomfen'
met een expositie in het World
Trade Center in de hoofdstad.
Deze werd geopend met de pre
sentatie van een monumentaal
boekwerk over zijn kunst.
Wie de lampen in het voorma
lige gerechtsgebouw in Breda,
dat de biënnale tot half oktober
herbergt, bekijkt haalt moge
lijk zijn schouders op. Wat
moet je met die gekke dingen
waarin uit het verleden her
kenbare elementen verwerkt
zijn? Misschien heb je wel eens
rondgelopen in die merkwaar
dige kastelen die Ludwig in
Zuid-Beieren bouwde, onder
het toeziende oog van Richard
Wagner? Daar zouden ze pas
sen. Je zit dan zo gek nog niet,
want in de periode dat Henk
Duijn in een herenhuis aan de
Bredase Baronielaan werkte
droomde hij van Wagner en
Zo schilderde Henk Duijn de Bredase kunstenares Mar
griet Oomen.
zijn wereld. Hij timmerde niet
aan de weg, zodat we hem nog
nooit tegenkwamen op een ex
positie, maar bouwde zijn eigen
droomkastelen. Het 'Wagne
riaanse boek' (43x30 cm) brengt
wat helderheid.
Aan de hand van bijna hon
derd illustraties (waarvan 25%
in kleur) en een summiere, vijf
pagina's nederlands-engelse,
tekst wordt door Ruud Rij
broek een tipje van de Wagne
riaanse sluier opgelicht. En dat
is wel nodig, want lopend op de
exp&itie met een overzicht van
zijn werk raakte ik wel in de
war van de extravagante di
versiteit. Het boek is uitgege
ven door Rijbroeck Art Agency
Holland samen met uitgeverij
De Blauwe Engel. Marjan Berk
hield het ten doop. Het roman
tische theater was compleet!
Het boek 'Henk Duijn' kost
ƒ195 en dat is natuurlijk niet
niks. Maar Diana Kortbeek,
beeldhouwster (afgestudeerd
op St. Joost en een tijdje wer
ken in Etten-Leur), verbonden
aan Rijbroeck Art Agency Hol
land (ze is net terug uit Ameri
ka) zegt: 'Kijk wat je ervoor
krijgt; geen uitgever doet het
goedkoper'.
„Henk Duijn is in grote mate
onder invloed geraakt van in
de geschiedenis en ook in zijn
dagelijkse leven voorkomende
Kareolistische ontwikkelin
gen. Het gaat volgens Henk
Duijn om het met gevoel uit
drukken van de onderlinge sa
menhang der dingen waarbij
entiteiten als mystiek, weids
heid, nietigheid, oneindigheid,
ingetogenheid, onderdanigheid
en uiteraard schoonheid van
eminent belang zijn. Of er dan
kunst ontstaat is van vele an
dere zaken afhankelijk.
Henk Duijn volgde, van 1973
tot en met 1977, de opleiding
aan de Academie voor Beel
dende Vormgeving in Tilburg.
Dit boek geeft een overzicht
van zijn totale werk: van zijn
schetsen, zijn geaquarelleerde
landschappen, zijn portretten
in olieverf, zijn collages, zijn
ruimtelijke objecten, zijn unica
lampen en zijn vele doeken en
panelen geschilderd met acryl".
Deze citaten uit de tekst van
Ruud A. Rijbroek geven
Henk.H.J.Egbers toch nog on
voldoende informatie. Maar die
andere Henk zit in Wenen en
Henk wil u toch nog naar de
Brabant Biënnale hebben om
persoonlijk te ontdekken of de
lampen van die andere Henk u
iets 'doen'. Dat is tenslotte
Kunst. Diana zegt trouwens
dat de schriftelijke informatie
in het dure (wat heet.voor
collectioneurs in deze tijd) boek
bewust beperkt is gehouden,
want er moet voor de lezers en
kijkers nog wat te raden blij
ven en anders bellen ze maar
(020 - 5753030).
Er viel een 'gek' woord: 'Kareo-
listisch'.En eerlijk daarover
geeft het boek voldoende uit
sluitsel. Als we het proberen
samen te vatten, met behulp
van Rijbroek. „Tussen 1908 en
1912 werd in Aerdenhout door
een zeer bijzonder mens een
zeer bijzonder bouwwerk ge
realiseerd. De naam van dit
bouwwerk was Kareol, ge
noemd naar de burcht van
Tristan uit de opera Tristan
und Isolde.Julius Carl Bunge
(van 1904-1934 voorzitter van
de Nederlandse Wagnervereni-
ging) gebruikte deze door hem
geschapen ambiance ter onder
steuning van zijn grote passie,
het realiseren van grote mu
ziekuitvoeringen, in het bijzon
der opera's van Wagner".
Henk Duijn, in 1950 in Haar
lem geboren, was nauw betrok
ken bij dit 'geval' en protes
teerde tegen de afbraak van
het Kareol in 1979. Met archi
tect Voets maakte hij in 1986
een plan om op het braaklig
gende terrein een kunste
naarsklooster te bouwen en de
gewijde sfeer van het afgebro
ken Kareol te laten herleven. Ik
denk dat deze achtergrondken
nis van belang is om de kunst
van Duijn op zijn waarde te
kunnen schatten. Het gaat
erom door dit verbale geweld
heen te kijken naar datgene
wat hij als kunstenaar maakt.
Het boek geeft op dat punt vol-
Henk Duijn met Wagner onderweg naar een kunste
naarsklooster.
doende beeldinformatie, al is
het wat anders om oog in oog te
staan met een kunstwerk.
Bij Henk Duijn zou je heel
grof een tweedeling kunnen
aanbrengen: werk dat met
puur schildertechnisch- en
emotioneel/artistiek talent is
ontstaan en datgene wat min of
meer conceptueel bedacht is.
Bladerend zie je eerst nogal
wat portretten, die getuigen
van echt kijken naarl
en een adequate maj
schilderen om de impnf
uitdrukking te breni
griet (Oomen), een Bre
lega, is daarvan een
voorbeeld. Opvallend]
zij n belangstelling
menselijke figuur i»|
met het (zee)landschat j
er telkens bij het nietsr
'Strandgezicht'
titel'; met andere
zoek het maar uit. I
stemde lijkt bevestigd]
schilderij als
'Hommage aan
dat een dwingende
voor de kijker in zich»
Op basis van hetI
'Kareol' ontstonden
objecten. Deze hebben1
maken met de verst»
het beoogde kunstena»1
ter dan een Wagner®
weid. Ze relativeren en j
ren. Waarschijnlijk!S
ject, dat bij de titel va»i
fische onderzoekingen
Wittgenstein' gaf, duide"
Henk Duijn als kan:"'
die tegenstrijdige
met elkaar probeert te l
nen als de Oostenrijk*]
de. Zijn recente s®T
gaan weer in de ridjj]
het figuratieve
dat met onder meeree-I
op het menselijke liJ1 I
romantische getoond J
een Wagneriaan? N« L
serieus kunstenaar,®!
oppervlakten zoekt e1
varingen daarbij op 7
lende manieren tra®
geven.
wiumitl-
m ff/i don-
Kiï.kun
tottn p
- TT"
«t helt muur op
Eeö
.CZ&Z?-
lbo
VhEN 2/dtf
QL/edcm
HPER VET-
