DE STEM
orsprong van Dallas en Dynasty
Jong publiek voor oude rocksterren
door ui
Normaal postuur
E SOAP-OPERA VAN DE ASTORS EN DE VANDERBILTS
BOB DYLANTOM PETTY EN ROGER MCGUINN VANAVOND IN AHOY'
ZATERDAG
19 SEPTEMBER 1987
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1987
ilplaats
erpleegster
olwassen
insmaak
Nederlands
Hoogepunt
Keuken
Byrds-hits
Effect
Klasse
Als nieuw
„Waar rijke mensen zijn, zijn helaas
ook arme mensenmaar als er geen
rijke mensen zijn, zijn er alleen
naar arme mensen"
Robert A. Lutz, vice-voorzitter Chrysler
G1
correspondent Jo Wijnen
iRT (Rhode Igfand) - We naderen de door zuilen
jaagde portico van huize Beechwood met gepaste
iëd. Het oogverblindende wit van een vapr de meest
•ijke landhuizén van Amerika schittert in de zon.
jrme zeewind beroert het struweel in het park dat
_iwood omringt. De in pandjesjas gehulde butler, Ja-
Peabody, werpt een kritische blik op onze kleding -
„broek, t-shirt, gymschoenen - en merkt droogjes op
Lady Astor, de hoofdbewoonster van Beechwood,
:r in ondergoed gestoken gasten ontvangt.
line Astor geb. Schermer-
is de echtvriendin van de
Backhouse Astor, een
rijkste mannen die in
rondloopt. De lady
William Astor getrouwd
lie koningin van wat ge-
als 'The Gilded Age'
It aangeduid te worden. Zij
Beechwood heeft la-
jlouwen op een hoog boven
'Atlantische Oceaan uitste-
klif nabij Newport
Island). Haar huis ligt
it het nog veel grotere
iuis van de nog veel rij-
Vanderbilts. Trouwens,
Bellevue Avenue in New-
strekt zich een lange rij
oogverblindend mooie, in
gotische, neo-klassieke,
barokke en andere neo-
opgetrokken landhuizen
Sommige ervan zijn zo
itdat ze door de bevolking
Newport als kastelen wor-
langeduid.
est. „Het heeft er even op geleken r
een plaatjes- of symbolenmaatschap evenstijl tot ontwikkeling
J J /-vUarnfl irnmn j.i
i. Alleen, als er kracht bij komt kij-
t, wordt de jongen ingeschakeld:
de vuilnisbak buiten. Maar het
goede kant op: steeds meer jongem
procent in de leeftijd van 13 t/m 1"
r) zegt wel eens te koken,
inige vorm van traditie zal de jongt
altijd wel toegeschreven kunnen wot-1
Zolang ze nog thuiswonen, en dat
it voor alle 2500 jongeren die zijl
iterviewd, spiegelen ze zich aan bun
Iers. Tot een bepaalde leeftijd. Is
misschien de reden dat jongeren die
'produkt' zijn van anti-autoritai
Iers, kiezen voor een opleiding op
enrode of een ander 'degelijk' be-
P?
is de speelplaats van de
it rijke Amerikanen die
laatste helft van de vorige
leefden, die fortuinen
in met onroerend goed,
egen, staal, mijnen en
in. Zij vormden de ari-
itie van de Nieuwe We
lt hadden slechts één ding
:t oog: te verhullen dat ze
lijk parvenu's waren,
trouwden met elkaar,
len dubieuze relaties met
ir en scheidden van eik-
Hun namen vulden dag-
ig-uit de roddel- en socie-
ibrieken van de grote
aanse kranten. Op hun
ijkste speelplaats - Bel-
Avenue in Newport - was
altijd feest, vonden altijd
fes en ontvangsten
bruiste altijd de cham-
met de snelheid van het
or oe|Jolwfsc™* Maar wie niet op de lijst
nstelveen was de traditionele voorkeur Mtor voorkwam was
jongens en meisjes voor een beroep m nQn grata aan Rp11p_
int als het even kan wordt een jonge
n computer-programmeur, maar poli
'Jte en verplaatste de roddel
ar
Avenue.
Is Miss Whitfield ons uit-
agent. En het merendeel van de meis; gt nog diezelfde avond een
1 van Lady Astor bij te
en, geeft ze tal van nuttige
ten. Onze dames mogen
wil verpleegster worden.
Toch zijn de jongeren kritischer
rden. Kritischer ten opzichte van hun
fwereld, het milieu, en de politiek. I in het rose verschijnen,
eken niet alles voor zoete koek. Ze kij 'die kleur eist de Lady ge-
n veel televisie, meer dan vier uur j"j E„^chzelf °P- Er
g, maar dan zitten daar ook het
i l:: ;/Mimaa
"gewone journaal bij. Het journal
jort hoger dan een politieserie, «j
iz of een sportprogramma. De VNv
gevers van jongerenbladen kunnen"
n handen klappen. Want daar ging®
opdrachtgevers tenslotte om: de jeu®
zei Oberofr
B
tegemoet zouden gaan'
recteur J. Strater in Amstelveen,
at blijkt: de tijdschriften bereiken naw
80 procent van alle jongeren
DU putcui vaii aii^
eer dan de helft heeft actueel de krw
lezen.
rater zei trots te zijn op een jeugd 1
et twee gezonde benen in de infor"
:-maatschappij staat'. „Het onder
at een jongere zien waar we trots
ogen zijn en die we in economische
ilitieke zin zeer volwassen als vol»
ne dienen te behandelen. Niet a"e
ndat de jongeren dat verdienen,
n wat ze nu zijn en willen zijn. Om
laar te zwijgen over hun betekenis v
orgen".
En hoe ziet de jeugd haar toeKi>
:lf? De jongens zijn optimistischer
meisjes als het gaat om hun plaa
maatschappij. 43 Procent van de
ns ziet genoeg kansen om voorn1
>men, tegen 28 procent van de me'J
aarmate ze ouder worden, word
rschil tussen beide sexen kleiner-
ijkt dat bijna de helft van de jong
assen de 17 en 19 jaar wel kansen
m vooruit te komen.
Alleenwat is belangrijker?
n in een sch<
«orden gepraat over Oel-
het gewaagd hebben hun
landgoed 'Roseclif' te
ten.
«vue Avenue is de baker
van de soap-opera. Hier is
®en waarmee de makers
zulke televisieseries als
en Dynasty nu goede
maken. Dit is het begin van
smaak die al spoedig
Me wansmaak verkeerde,
manifesteerden zich de
'kende fortuinen die door
nakomelingschap van de
r1 terstond werden ver-
Diti.
Dit is de meest verfijnde
rijkheid van een nieuw
dat niettemin allang
'houden heeft te bestaan,
het grootse vertoon van
hamaak-aristocratie die
adeldom ontbeert,
lozer dient hier uit de
geholpen te worden. De
'rende landgoederen aan
ue Avenue zijn nu toe-
111 objecten geworden.
lver de betreffende fa
al niet zijn uitgestorven
'h de beldestaf geraakt,
het toegestroomde pu-
opdraaien voor de onder-
'™sten van al dit moois.
Whitfield is slechts een
e. Dat geldt ook voor Ja-
eabody en de anderen. Ze
deel uit van de Beech-
Theater Company die
on w Üf113 nooit °P wn podium
i je lekker voelen m een schone eu jwg mmder in een schouw-
ige wereld? Die vraag is niet g verschijnt, maar van het
laar als het aan Daan van 13 ligt. Jatten van bezoekers en
straks zelf wel voor een wereW 'en een vorm van theater
hoon water, zuivere lucht, een g1® gemaakt, dat alles om
odem en dankbare opa's en oma s. V'?f 'or voor het totale ver-
uehoeden. De opgemelde
tstor is al in 1908 overle-
Carole Brownell, leidster van
de Company zegt: „Wat wij
proberen te doen is het levend
houden van een leefstijl, van
dat rare, exentrieke stukje van
wat nu The Gilded Age, (het
Vergulde Tijdperk) wordt ge
noemd".
Caroll Brownell is er zich
zeer van bewust dat de Ameri
kaanse geschiedenis reuzestap
pen heeft genomen. Ze weet dat
toen de Gilded Age goed en wel
tot leven was gekomen, ze al
weer bijna voorbij was. Het
was een kortstondige, maar
daarom niet minder hevige uit
spatting van plezier en ver
kwisting.
Toen Lady Astor zelf niets
meer kon verzinnen, nam ze
een zekere Ward McAllister -
een uit het diepe zuiden afkom
stige excentriek - in dienst.
McAllister stond al spoedig be
kend als de beste organisator
van feesten die er ter wereld
rondliep. Hij wist beter dan wie
ook dat aan Bellevue Avenue
geld en liefde een zeer overspe
lige relatie met elkaar onder
hielden. McAllister prees zijn
broodheren, maakte uit wie
van de clan der groten deel uit
mocht maken en bepaalde voor
een deel de smaak van de dame
bij wie hij in dienst was.
Carol Brownell zegt dat zich
in Newport slechts een deel van
het grote leven afspeelde. De
Astors en de Vanderbilts ver
bleven er hooguit vijftien we
ken per jaar. Zodra het Atlan
tische klimaat onaangename
trekjes begon te vertonen, reis
den de families, met medene
ming van hun garderobes,
kostbaarheden, rijtuigen, paar
den en personeel naar zonniger
oorden af. In de wintermaan
den verbleven ze gewoonlijk in
hun herenhuizen in de stad.
Bijna allemaal hielden ze ver
blijf in New York, Boston of
Philapdelphia.
De vier erfgenamen van de
grote Cornelius Vanderbilt (die
overigens van Nederlandse
komaf was en die met gepaste
eerbied 'The Commodore' werd
genoemd) beschikten over tal
loze paleisachtige 'mansions'.
Zo liet Frederick Vanderbilt
een paleis bouwen in Hyde
Park, in het dal van de Hudson.
Dat landhuis wordt nog steeds
als een van de meest schitte
rende bouwwerken van de
Nieuwe Wereld beschouwd.
Het wordt in schoonheid en
rijkdom slechts overtroffen
door het Biltmore Estate in As-
heville (Nort Carolina). Hier
nam George W. Vanderbilt zijn
intrek. Biltmore Estate is in
feite een in Franse stijl opge
trokken kasteel. De trappen bij
de ingang zijn een getrouwe
copie van de beroemde trappen
van het kasteel van Blois.
George Vanderbilt reisde vele
malen naar Europa om onge
kende hoeveelheden kunst
schatten, alsmede hele inte
rieurs, complete plafonds, lam-
brizeringen, bibliotheken,
wandpanelen en de meest ex
quise meubelen te kopen.
Hij betaalde elke prijs.
Iedere kamer kreeg een andere
stijl. George Vanderbilt was
The Beechwood Theater Company doet de oude glorie herleven: Staande tweede van links:
James Peabody. Zittend geheel links: Miss Whitfield. Staande geheel rechts: Trevor Ashley
Doddington III. Staande tweede van rechts: Winifred Crump. - foto-s archief de stem
een van de eersten die, of
schoon de twintigste eeuw nog
niet was begonnen, over een
geheel overdekt en verwarmd
zwembad beschikte. Biltmore
Estate ligt in een park van
65.000 ha. dat even schitterend
is aangelegd als het estate is
gebouwd.
len van de wereld naar Ame
rika trok omdat daar het geld
op straat heette te liggen. De
Astors, de Vanderbilts, de
Fricks, de Delano's, de White-
horne's waren de tot werkelijk
heid geworden dromen van
miljoenen imigranten die nooit
iets anders dan armoede en
vernedering hadden gekend en
die naar de Nieuwe Wereld
waren gekomen omdat daar al
les mogelijk was.
Zij zagen in de manifestaties
van de nieuwe aristrocratie het
bewijs dat Amerika geen en
kele beperking kende. Als zo
danig vormden de tweehon
derd rond Lady Astor gegroe
peerde families het lichtend
voorbeeld van het legioen der
honderdduizenden dat het
slechts met door roddelrubrie
ken opgeroepen dagdromen
moest doen.
In dat opzicht vervulde de
nieuwe Amerikaanse aristro
cratie de rol die nu de helden
van Dallas en Dynasty vervul
len. Zegt Carol Brownell: „Het
is niet de werkelijkheid, maar
de droom die de mensen op de
been houdt. Zonder een droom,
zonder iets waarvan ze zeker
weten dat ze het nooit zullen
bereiken, konden de mensen
toen al niet leven, laat staan
nu, in deze keiharde tijd. De
mensen spiegelen zich niet aan
hun lotgenoten, maar aan die
genen die ver boven hen staan.
En diegenen die ver boven hen
staan, mogen alles, doen alles
en kunnen alles wat voor de
gewone mens niet is weggelegd.
Als er in die kringen geen over
spel, geen geheime liefdesrela
ties, geen jalousie, geen haat en
geen verachting voor elkaar
zou bestaan, zou de gewone
man zich niet voor die klasse
interesseren. De mens leeft nu
eenmaal van illusies".
Winfred Crump, een van lady
Astors diensters, serveert ons
een kop rozebottelthee in de
keuken van Beechwood en
werkt ons daarna met zachte
drang naar buiten. In de verte
ruist de zee. Aan de noordelijke
horizon is de landtong van
Cape Cod zichtbaar: een haar
scherpe streep die net boven de
schuimkoppen van de oceaan
uit komt.
Wat gebeurde er met Lady
Caroline Astor? Zegt Carole
Brownell: „Die trok zich in 1906
terug uit het sociale leven. Het
is nooit duidelijk geworden
waarom".
Tot haar dood in 1908 amu
seerde Caroline Astor-Sher-
merhorn alleen nog maar men
sen die in haar verbeelding be
stonden. Een generatie nieuwe
rijken kwam op. Dat was een
generatie die zich niet meer te
buiten ging aan de uitspattin
gen van de Gilded Age. De ver
tegenwoordigers van die groep
vonden dat met geld niet mocht
worden gesmeten, dat met een
fortuin nuttige dingen moesten
worden gedaan.
Jos Brink kreeg deze week
extra zendtijd. Direct na het
Journaal, net als ze dat in
België doen met een minis
ter, die een kwartier krijgt
om een onduidelijk rege
ringsplan uit te leggen.
Laatst brabbelde minister
Jean Gol bijvoorbeeld in een
taaltje ergens tussen het
Waals en het Vlaams vele
BRT-minuten vol over een
oorlogsmounument. Je rein
ste verspilling en dat was de
minuut van Jos Brink ook.
In de tv-gidsen stond dat
Brink zou reageren op de
brieven en telefoontjes die
hij kreeg naar aanleiding
van zijn toneelstuk 'Een
nieuwe dood'. Brink als de
Stichting Correlatie. Maar
hij ging helemaal niet in op
de vragen die ongeruste kij
kers hem stelden over de
aids-problematiek, hij
noemde het woord niet eens.
Hij kwam alleen vertellen
dat hij de brieven niet ver
werkt kreeg. En dat terwijl
het aids-stuk al op 31 mei is
uitgezonden!
Jos heeft maanden de tijd
gehad de zaak te regelen,
Frank aan het werk te zet
ten of hulp van een paar
studenten in te roepen.
Maar nee, hij laat de post
een paar maanden liggen en
zegt nu heel koeltjes 'be
dankt' op de tv. U weet nu
dus dat u de AVRO zendtijd
kunt vragen als u te veel
werk op uw bureau vindt.
Öok 'Opsporing verzocht'
lijkt een programma met
mededelingen namens de
overheid te worden. Maan
dagavond was de laatste
uitzending in dit seizoen
over drie weken komt de
eerste in het nieuwe seizoen.
Minister Korthals Altes zelf
heeft de makers toestem
ming gegeven door te gaan
met 'Opsporing verzocht'.
Daar moet een minister aan
te pas komen, omdat de re
cherche er bij betrokken is.
Enige jaren geleden maak
ten sommige mensen zich
boos over de opzet van de
'boeven-zoek-show'. De
vrees werd uitgesproken dat
Nederlanders massaal en
ongecoördineerd jacht zou
den maken op onschuldige
burgers die een beetje lijken
op de schurken die door de
AVRO in beeld werden ge
bracht. Maar die angst is
ongegrond, kunnen wij nu
wel zeggen. 'Opsporing Ver
zocht' is een levenloos tv-
programma, dat de mensen
niet alert, maar geeuwerig
en loom maakt.
De AVRO heeft twee ka
lende presentatoren ingezet
in de strijd tegen de kleine
en grote criminaliteit, Will
Simon en Jan Scholtens. Ze
hebben een normaal pos
tuur, net als de meeste mis
dadigers van wie een signa
lement wordt gegeven. Hun
leeftijd ligt tussen de 45 en
55 jaar, ze spreken verzorgd
Nederlands (hoewel Simon
steeds 'voojwejpen' zegt te
gen 'voorwerpen') en dragen
keurige pakken. Dat zijn de
top-speurneuzen die met
speciale toestemming van
de minister vuurwapen-ge
vaarlijk volk van repliek
moeten dienen.
De politie heeft een steeds
grotere greep gekregen op
het programma. Jaap de
Waard van de Centrale Re
cherche Informatiedienst,
de levenrancier van de mis
daden, komt aan het eind
van 'Opsporing Verzocht'
zelf in beeld met een tele
foon in zijn hand om de
zaak af te ronden. De poli
tietaal overheerst. Als Jan
Scholtens in de rol van het
slachtoffer door een tun
neltje wandelt alsof het gaat
om 'Ontdek je plekje', duikt
opeens een agent (meestal
met snor) op, die uit zijn
hoofd een proces-verbaal
voorleest. „Het slachtoffer
werd vastgegrepen door een
man met een normaal pos
tuur, die een nerveuze in
druk maakte, een taal sprak
die op Turks leek en witte
gymschoenen droeg".
Scholtens speelt helemaal
mee. „En nu wilt u weten
wie iets kan vertelen over
die witte gymschoenen?" De
agent dreunt verder: „Ja,
wij zoeken contact met
mensen die zulke schoenen
hebben gezien op de avond
van de 19e september rond 9
uur 's avonds. De schoenen
waren wit, hadden zwarte
veters van ongeveer 30 cm.
en verder een normaal pos
tuur".
Daarna zit er weer zo'n ad
judant in de studio en gaat
het stukje amateurtoneel
verder. „Op het tijdstip van
het misdrijf reed een gele
Opel Kadett weg en ook met
de bestuurder van deze auto
willen wij graag contact.
Mogelijk is hij in het bezit
van een scherp voorwerp,
bijvoorbeeld een priem.
Maar het kan ook een vul
pen of een tube lijm zijn van
het merk Velpon. Iedereen
die
Aan het einde van 'Opspo
ring' komen er weer duizen
den tips binnen, waaronder
vele bruikbare. Toch valt de
oogst elke keer tegen. Na de
uitzending hebben de poli
tiemannen hun handen vol,
terwijl de Sherlock Holmes
en Hercule Poirot van de
Nederlandse tv alweer oefe
nen voor het volgende cri
minele toneelstukje.
In de jaren negentig van de vo
rige eeuw bereikte de Gilded
Age haar hoogtepunt. De
meeste huizen aan Bellevue
Avenue in Newport waren toen
al gebouwd. Onder leiding van
Lady Astor - die intussen de
ongekroonde koningin van de
High Society was geworden -
werd een verwoede aanval on
dernomen op het grootste ge
vaar dat haar groep bedreigde:
de verveling. Het werd een ho
peloos en uitputtend gevecht
dat enorme fortuinen verslond
en tenslotte tot de sociale en fi
nanciële aftocht van Lady As
tor c.s. leidde.
„Toch is het een belangrijk
stuk van de Amerikaanse ge
schiedenis. We proberen dat tot
leven te wekken, zichtbaar te
maken. We proberen de men
sen een idee te geven van de
grootse stijl waarin die twee
honderd families toen leefden",
zegt Carole Brownell van de
Beechwood Theater Company.
Wie de volkomen gespeelde
rondleiding achter de rug
heeft, weet inderdaad hoe het
er in die tijd aan is toegedaan.
De Astors, de Vanderbilts en
al die anderen leefden niet zo
zeer voor zichzelf, maar voor
de anderen en het meest mis
schien nog voor de roddelru
brieken die werden verslonden
door het arme en soms verpau
perde voetvolk dat uit alle de-
Door Leo Nierse
DORTMUND - Een avond
vol onvervalste Rock'n'Roll
uit het tijdperk van vóór de
techno- en synthesizerpop.
Dat is wat Bob Dylans ka
ravaan, die momenteel
Europa doorkruist, in de
aanbieding heeft. 'Temples
in Flames' heeft rockdichter
Dylan zijn nieuwe toer als
titel meegegeven.
Het is een vervolg op de 'True
Confessions'-toer, die Dylan en
Tom Petty the Heartbrea-
kers de afgelopen anderhalf
jaar door Australië, Japan en
de V.S, voerde. Aan deze com
binatie is onaangekondigd nu
ook ex-Byrdszanger Roger
McGuinn toegevoegd. Van
avond staat het gezelschap in
een uitverkocht Sportpaleis
Ahoy' op de planken.
De gelukkigen die in het bezit
zijn van een kaartje kunnen
zich verheugen op een enerve
rend avondje. Dat bleek afgelo
pen dinsdag in de Westfalen-
halle in Dortmund. Het publiek
bestond bepaald niet alleen uit
'oudere jongeren'. Zeker de
helft van de naar schatting
15.000 toeschouwers was begin-
twintig en jonger.
Bob Dylan en Tom Petty, vorige week zaterdag op het podium in het Italiaanse Modena
Huize Beechwood: de,speelplaats van rijken van 'Het ver
gulde tijdperk' in Amerika.
Roger McGuinn, met zijn
zwarte koltrui en jeans, ge
kleed anno 1965, gooide meteen
de lont in het kruitvat. Met als
enige begeleiding zijn be
roemde 12-snarige gitaar
bracht hij vijf songs, waaron
der 'Don't you write her off like
that' en 'Chestnut Mare'. Zodra
hij een elektrische gitaar om
gespte, sprongen Tom Petty en
The Heartbreakers op het po
dium om gezamenlijk een serie
gouden Byrds-hits uit te voe
ren: 'Drugstore Truckdrivin'
Man', 'Mr. Tambourine Man',
'Turn Turn Turn' en 'Eight Mi-
Petty zijn eigen act naadloos
achter die van McQuinn, te be
ginnen met Chuck Berry's
'Aroud and Around'.
Met gloedvolle vertolkingen
van eigen hits als 'American
Girl', 'Refugee' en 'Breakdown'
pakten Petty en zijn band het
publiek volledig in, nog vóór
het einde van de eerste set.
Want McGuinn kwam terug
voor een gezamenlijke uitvoe
ring van de, door Petty recen
telijk nieuw leven ingeblazen
oude Byrds-hit 'So you want to
be a Rock Roll Star', alsook
de R&B-klassieker 'Shout'. De
onmiskenbaar op zijn retour
zijnde McGuinn, die op eigen
kracht nog amper gevulde za
len trekt en zelfs zijn platen
contract verspeeld heeft, stond
te stralen. Zijn voormalige fan
les High'. Zonder het reeds
overrompelde publiek op adem
te laten komen, plakte Tom
Tom Petty begeleidde de onf or-
tuinlijke McGuinn op een ni
veau dat the Byrds zelf nooit
live hebben kunnen waarma
ken. Maar de zeer veelzijdige
Heartbreakers mogen dan ook
gerust een topband genoemd
worden. Petty zelf manipuleert
moeiteloos de massa.
Ook de ster van de avond is
goed af met The Heartbrea
kers. Dylan heeft waarschijn
lijk niet eerder zo'n klasse
band achter zich gehad die zich
toch zó ondergeschikt aan zijn
werk weet te maken. De 'oude
meester' doet het trouwens wat
rustiger aan. Na het vijf kwar
tier durende voorprogramma
en een te lange pauze, speelt de
46-jarige Dylan maar net een
uur vol. Dat waren de fans tot
voor kort wel anders gewend
en voor het podium werd dan
ook al over 'Dylans ATV' ge
grapt.
Niettemin blijft een uur-Dy-
lan (14 nummers) een beleve
nis. Waar Petty met brede
armbewegingen het publiek
meekrijgt, heeft de geen enkel
woord sprekende Dylan slechts
genoeg aan het veranderen van
gezichtsuitdrukking. Zijn rie
dels op de mondharmonica
oogstten luide bijval, evenals
zijn ritmische gerammel op de
gitaar. En zijn hese stem kan
tegelijk opruiend en ontroe
rend zijn. Naast Dylan lost de
dominerende Petty plotseling
op in het niets.
Muzikaal gezien is Dylans rol
als meervoudig vernieuwer
van de popmuziek duidelijk
uitgespeeld. Maar binnen zijn
eigen uitgebreide oeuvre ver
nieuwt hij zich toch nog steeds.
Afgezien van het minpunt dat
hij tijdens deze toer tot nu toe
geen enkele nieuwe song ten
gehore heeft gebracht, blijkt
hij nog immer in staat zijn
oude songs als volledig nieuwe
nummers te laten klinken.
Hoogtepunten in Dortmund
waren wat dat betreft 'Shelter
from the Storm' en 'Tangled up
in Blue', beide van de lp 'Blood
on the Tracks'. Van melodie
compleet veranderd en door
Mike Campbell voorzien van
onwaarschijnlijk mooie, ijle gi
taarloopjes. 'Knockin' on Hea
ven's Door' had de rusteloze
dichter voor de zoveelste maal
(deels) herschreven.
Bovendien mag Dylans re
pertoirekeus verrassend heten.
Afgezien van het verplichte
'Like a Rolling Stone', ditmaal
niet de 194e versie van 'Maggies
Farm' of 'Ballad of a Thin
Man'. Maar wél bv. de reani
matie van een bijna vergeten,
16 jaar oud singlehitje als
'Watching the River Flow'. Dat
kreeg een even stomende be
werking als het uitgelaten ge
zongen 'Dead Man, Dead Man'
uit '81. Ook de -onnavolgbaar
ritmisch voorgedragen- 'Ballad
of Frankie Lee and Judas
Priest' (1968) was zo'n verras
sing. Geen solonummers deze
keer. Daarentegen werd gere
geld het zwarte damestrio the
Queens of Rhythm ingescha
keld. En nog zo'n verrassing: de
fans in Dortmund hebben Dy
lan zijn bekering tot het prak-
tizerend christendom kennelijk
vergeven. De weinige gospels
in het programma werden
luidkeels meegezongen. Zo ook
het slotnummer '(May you
stay) Forever Young', dat in
een rij zang met het publiek
eindigde. 'May you too, Bobbie',
brulden de fans.
Wie overigens geen kaartjes
voor vanavond heeft kunnen
bemachtigen, kan zijn geluk op
8 oktober nog beproeven bij een
ingelast concert in Brussel.
(Kaartjes a 940 Bf. bij 'Make It
Happen', v. Entbornstraat 7 in
Antwerpen).
