Zelfs jazz-haters kunnen er terecht
[ANDJEYi
Aardpop
'MILJOENENBEDRIJF' NORTH SEA JAZZ FESTIVAL IN DEN HAAG:
de stem EXTRA MAANDAG 13 JUL11987
papier'
voor uw pen
Penny for your thoughts
Bluesgiganten
Dexter Gordon
Geluidskwaliteit
Prikbord
kggr-
Dongense
acvocaat
Medische
specialisten
Sibel Aykopa-1
Sibel Aykopa-2
Saté eten
Geluk
'cndagochtend
jtod beloofd
T48
„ALS vandaag het dak van
het Congresgebouw instort,
houdt vandaag de jazzmu
ziek op met bestaan". Met die
woorden gaf een Ameri
kaanse jazzmusicus enkele
jaren geleden een aardige
plaatsbepaling aan het North
Sea Jazz Festival. Van een
bescheiden privé-onderne-
ming van de Haagse impres-
sario Paul Acket uitgegroeid
tot een miljoenenbedrijf. Af
gelopen weekeinde was het
Congresgebouw in Den Haag
opnieuw het decor van 'the
best jazz festival in the
world'.
Door Ad Burger
EIGENLIJK houdt-ie niet van jazz
muziek, de kleine, ietwat gezette
Amerikaan die in de Carrousselzaal
van het Congresgebouw de verrich
tingen van cajun-koning Rockin'
Dopsie en diens begeleidingsband The
Twisters gadeslaat.
Hij heeft die zaterdagmiddag al Man
hattan Transfer gezien, geniet nu van
Rockin' Dopsie en hoopt nog een
kaarfje te kunnen bemachtigen voor
het concert van gitarist George Ben
son. „Dizzy Gillespie? Nee asjeblieft,
als het even kan liever niet. Die jazz
neem ik wel op de koop toe, maar die
probeer ik toch zo veel mogelijk te
vermijden".
Het lijkt een wat raar uitgangspunt
voor een bezoeker van een evenement
dat naar de naam North Sea Jazz
Festival luistert, maar de Ameri-
kaan-in-kwestie is zeker niet de
enige die er zo over denkt. De opzet
van het Festival - op twaalf verschil
lende podia treden bands op in de
meest uiteenlopende muziekrichtin
gen - maakt North Sea zelfs voor
mensen met een lichte afkeer van jazz
nog uiterst genietbaar.
Wie niet kan worden bekoord door
Oscar Peterson of Dexter Gordon,
probeert het maar ergens anders: bij
bluesgiganten als BB King en Robert
Cray bijvoorbeeld of bij De Gigantjes
('thanks to their work on the late
night tv-series Vara's Nachtshow
better known than ever', aldus het
programmaboekje) of de Braziliaanse
zangeres Astrud Gilberto.
Van een uniform publiek is bij een
festival met een dergelijke grote ver
scheidenheid geen sprake. In en rond
het Congresgebouw lopen zowel het
driedelig grijs (ondanks de vaak be
nauwende hitte) als de gerafelde-
spijkerbroek-met-vaal-T-shirt. He-
Jazz-trompettist Miles Davis zorgde voor een ongekend grote toeloop.
ren en dames van middelbare leeftijd,
die zich de opkomst van de Dutch
Swing College Band waarschijnlijk
nog als de dag van gisteren kunnen
herinneren, staan beschaafd mee te
wiegen bij het ook hier onvermijde
lijke dixieland-gezelschap, terwijl
enige honderden meters verderop een
aantal jeugdige Achterhoekers de
tent bijna afbreekt bij het concert van
de Amerikaanse bluesgitarist Lonnie
Brooks. Een herhaald verzoek om te
gaan zitten („Kunnen de mensen op
de laatste rijen ook iets zien"), wordt
niet onvriendelijk doch beslist van de
hand gewezen: „Zitt'n kunnen we
straks nog genoeg, wanneer we weer
thuis zijn".
Dergelijke 'problemen' komen her
haaldelijk voor. Niet verwonderlijk
gezien het grote aantal bezoekers dat
het North Sea Jazz Festival ieder jaar
weer trekt. En méér trekt, want het
jazzfestival blijft aan belangrijkheid
en populariteit winnen. Tekenend
voor de enorme belangstelling dit
jaar is het feit dat de vrijdagavond
concerten voor het eerst in de ge
schiedenis van North Sea ruim tevo
ren waren uitverkocht. Dat ligt na
tuurlijk niet alleen aan de nog immer
stijgende belangstelling, maar ook
aan de programmering. Miles Davis
en vooral Dexter Gordon, befaamd
tenorist en hoofdrolspeler in de jazz-
film Round Midnight, zorgden voor
een ongekend grote toeloop.
Het had overigens niet veel gescheeld
of Gordon was niet eens komen opda
gen. De Amerikaan voelde zich licha
melijk niet fit genoeg, maar werd
door zijn imprëssario toch min of
meer gedwongen om naar Den Haag
te reizen. Het verzamelde jazzpubliek
zag vrijdagavond een concert waar
over de meningen zeer sterk - van 'fe
nomenaal' tot 'zo mogelijk nog slech
ter dan in de film Round Midnight' -
uiteenliepen. Over één ding waren de
critici het wel eens: het kon, slecht of
niet, wel eens een legendarisch con
cert blijken te zijn. Het vermoeden is
namelijk gerechtvaardigd dat Dexter
Gordon, die aan jarenlang buitenspo
rig alcoholgebruik een ernstige lever
aandoening heeft overgehouden, in
Den Haag zijn allerlaatste concert ge
speeld heeft.
Problemen van grote omvang kent de
organisatie van het festival dit jaar
niet. Of, beter gezegd misschien, het
publiek merkt er niets van. Bij een
enkel concert laat de geluidskwaliteit
te wensen over, zoals bij het optreden
van zangeres Astrud Gilberto bij
voorbeeld. Gilberto, begin jaren zestig
wereldvermaard geworden door de
opname van 'The Girl from Ipanema',
kapt halverwege haar optreden af om
de technici in de gelegenheid te stel
len de kwaliteit van de weergave te
verbeteren. Na een korte pauze gaat
ze weer verder.
Ze heeft dus kennelijk bijgeleerd
sinds haar optreden twee jaar gele
den. Toen stopte ze, geërgerd over het
feit dat ze zo laat moest optreden, re
soluut halverwege haar concert om
vervolgens wat scheldwoorden met
het publiek uit te wisselen. Nu zingt
ze, door de organisatie vroeg in het
avond-programma opgenomen, het
hele haar ter beschikking gestelde
uur uit. Sterker nog, ze laat zich door
het haar zeer toegewijde publiek zelfs
tot twee, overigens ultra-korte, toe
giften verleiden.
Voor een heel wat meer moeilijkhe
den zorgt de Cubaanse formatie
Adalberto Alvarez y Su Son. Enkele
uren voor aanvang van hun optreden
arriveren ze op Schiphol, om daar te
horen te krijgen dat ze niet over de
vereiste visa beschikken. Ze mogen
Nederland niet binnen. Voor Adal
berto Alvarez valt vervolgens diens
landgenoot Arturo Sandoval in. En
wat gebeurt er: net op het moment
dat trompetvirtuoos Sandoval en zijn
band de ganse bevolking van het
Tuinpaviljoen op de stoelen heeft ge
kregen, wordt zijn concert afgebro
ken.
Alvarez en de zijnen zijn toch langs
de marechaussee heengekomen en
staan al achter het podium klaar. Het
publiek, danig op toeren gekomen,
toont zich er duidelijk hoorbaar verre
van blij mee dat er zo'n abrupt einde
aan het concert van Sandoval komt.
Een alleszins begrijpelijke reactie,
maar aan de andere kant: Alvarez is
ook niet helemaal vanuit Havana
naar Nederland komen vliegen om
vervolgens alleen maar trammelant
met de marechaussee te krijgen.
Het loopt langzamerhand tegen elf
uur 's avonds: de eerste festivalbezoe
kers kunnen de vermoeidheid nauwe-
lijks meer de baas en vleien zich tegen
de vloer. Het Willem Breuker Kollek-
tief speelt op het dakterras een hom
mage aan de vijftig jaar geleden
overleden componist George Gersh
win. Het is een, althans naar Breu-
kers maatstaven, zeer melodieus mu
ziekstuk. Hij ontvangt een stormach
tig applaus van al die toeschouwers
die nog niet, met een kartonnen beker
bier a 2,95 onder handbereik, op de
grond in slaap zijn gevallen.
In de centrale hal van het Congresge
bouw is het prikbord met mededelin
gen voor festivalbezoekers inmiddels
overvol. Een 'blues-minded drummer'
uit Bergen op Zoom zoekt nog steeds
enthousiaste muzikanten, een groep
Italianen wil graag kennismaken met
meisjes teneinde gezamenlijk och
tendgymnastiek te willen doen, een
Duitser vraagt om een lift naar Mün-
chen en een inwoner van Schevenin-
gen biedt tegen een vergoeding van
30 per persoon logeerruimte aan.
Het is kwart over twaalf. Het concert
van het Modern Jazz Quartet staat op
het punt van beginnen. „Die gasten,
zijn die een beetje beroemd en goed en
zo?", vraagt de stoel naast mij. Het
antwoord wordt gegeven door pre
sentator James Browne, in het dage
lijks leven dj bij een radiostation in
New York: „This is the best jazz festi
val in the world, because we've got
the best jazz musicians in the world".
Kortom: die gasten zijn inderdaad
'een beetje beroemd en goed en zo'.
Een half uurtje later zet MJQ-vibra-
fonist Milt Jackson het nummer
'Echoes' in. De stoel naast mij heeft al
lang zijn ogen dichtgedaan.
7£RSBeA^
Op de zitting van donderdag
2 juli j.l. ging de officier van
justitie niet in op de vraag
waarom de 'Dongense advo
caat' is gedagvaard. Wel
had de officier het over ver
meende betrokkenheid van
de advocaat bij wapenhan
del met de contra's in Nica
ragua. Een interessant de
tail maar ongeloofwaardig
en naïef. Denkt de officier
serieus dat de contra's zitten
te wachten op een wapen
zending van één of andere
advocaat in Dongen?
De contra's worden al
ruimschoots voorzien van
wapens door grote broer
Ronald Reagan van de VS.
Ik denk niet dat ze zitten te
wachten op een paar ba
zooka's van mr. P. Dit ver
haal zou aannemelijker zijn,
indien men het had over
wapenleveranties naar
Ronnie Brunswijk in Oost-
Suriname. Het dagblad De
Stem maakte gretig gebruik
van deze mededeling van de
officier van justitie om in
dit kader ook de naam van
mr. Gonzalez te noemen. Ik
geloof dat deze zaak veel te
ingewikkeld is om onge
nuanceerde uitspraken
hierover te doen. Men moet
bedenken dat men het
kleine Antilliaanse eiland
Aruba hierdoor ook in dis
krediet kan brengen in de
regio.
Als het verhaal van mr. P.
waar mocht zijn dat de poli
tie gedreigd had zijn vrouw
op te pakken als hij niet be
kent, dan zijn de agenten
naar mijn gevoel verkeerd
bezig. Immers, iemand on
der druk zetten om iets los
te krijgen lijkt mij afschu
welijk en verwerpelijk. Mr.
P. hoeft niet gek te zijn om
dit alles op papier te zetten.
Gelet op de omstandigheden
om iemand die nooit iets
heeft misdaan in een cel te
stoppen. Logisch dat hij of
zij alles in het werk zal stel
len om eruit te komen. Dat
de rechtbank er niet aan toe
is gekomen om de echte
zaak te behandelen op 2 juli
en dat de officier van justi
tie met andere beschuldi
gingen kwam, lijkt mij meer
een manoeuvre om mr. P.
langer vast te houden. Een
kwalijke zaak die niet zo
fris is.
Breda
E. Cyrus
Het conflict tussen de zie
kenfondsen en de medische
specialisten is in de afgelo
pen weken uitvoerig in het
nieuws geweest. In uw dag
blad van 30 juni wordt de
lezer geconfronteerd met
advertenties van de Zieken
fondsen èn van verschil
lende specialisten en zie
kenhuizen.
De Ziekenfondsen roepen
de patiënten op om vooral
niet contant te betalen bij
een bezoek aan de specialist.
De specialisten daarentegen
kondigen aan dat zij de re
kening rechtstreeks aan de
patiënt zullen presenteren
en dat de patiënt in som
mige gevallen zelfs contant
dient te betalen; boter bij de
vis dus.
Het conflict wordt kenne-
lijk uitgespeeld over de rug
gen van de patiënten. Ge
volg: verwarring bij de pa
tiënt, lange wachttijden in
het ziekenhuis, ongeruste
telefoontjes en in sommige
gevallen zelfs mensen die
niet worden geholpen als ze
niet eerst thuis geld gaan
halea
Hoewel wij van mening
zijn dat ook specialisten het
recht hebben om op demon
stratieve wijze te trachten
'hun gelijk' të halen, vragen
wij ons toch af of dit moet
gebeuren ten koste van pa
tiënten die hulp nodig heb
ben en in feite buiten het
conflict staan. We werden
dan ook zeer onaangenaam
getroffen door de adverten
tie van de Medische Specia
listen van het Ziekenhuis
Lievensberg te Bergen op
Zoom, waarin wordt aange
kondigd dat de specialist
voor kleine bedragen tot
honderd gulden directe,
contante betaling zal vra
gen.
Hoe durven deze specia
listen honderd gulden een
klein bedrag te noemen De
specialist zelf verkeert in de
gelukkige omstandigheid
dat hij niet ieder dubbeltje
hoeft om te keren, maar
voor de WAO-er, de bij
standsmoeder en de uitke
ringsgerechtigde kan een
onvoorziene uitgave van
honderd gulden betekenen
dat zij zich andere zaken
moeten ontzeggen.
Het verbaast ons dat deze
artsen, die qua intellect toch
op een hoog niveau staan,
blijkbaar enorm ver afstaan
van sociaal-maatschappe
lijke ontwikkelingen. Zij
zijn zich kennelijk totaal
niet bewust van de finan
ciële draagkracht van vele
ziekenfondspatiënten.
Daarom, specialisten in
Bergen op Zoom, denk eens
na over de gevolgen die uw
maatregel heeft voor diege
nen in onze samenleving
voor wie uw kleine honderd
gulden een enorm en onmis
baar bedrag is en wees
voortaan wat zorgvuldiger
met uw woordkeus als u
zich tot de ziekenfondspa
tiënt wendt
Breda
Loek van de Casteel
Mary Heessels
Naar aanleiding van uw ar
tikel in dagblad De Stem
van dinsdag 7 juli j.l. willen
wij graag het volgende mee
delen. Wij hebben commen
taar op het artikel van de
heer Hoogers, directeur van
Maria Rabboni. Zijn bewe
ring dat Sibel vrij was in
haar doen en laten spreken
wij ten zeerste tegen. Onze
kinderen hebben vele malen
geprobeerd om Sibel aan de
telefoon te krijgen. Ook
hebben ze vele brieven ge
stuurd, die Sibel echter
nooit ontvangen heeft. Ver
der zegt hij dat ze zelf wel
contact met ons had kunnen
opnemen. Ook dat is abso
luut niet waar. Onze kinde
ren hebben zelfs een keer
langs de weg gestaan, waar
Sibel langskwam als ze van
school naar Maria Rabboni
fietste. Ze was zo verschrik-
kelijk bang dat iemand zou
zien dat ze onze kinderen
herkende, dat ze niet van de
fiets af durfde te stappen.
Ze was duidelijk verheugd
op het weerzien, maar riep
aldaar: 'Ga weg, anders
krijg ik op mijn kop. Ik mag
niet stoppen. Als iemand dit
ziet krijg ik straf'. Ook an
deren hebben dit gepro
beerd met hetzelfde resul
taat. Meermale keren rijden
de busjes van Maria Rab
boni deze weg, zodat con
trole mogelijk is. Ook die
periode van rust waarover
de heer Hoogers het heeft,
kunnen wij niet als rust be
schouwen. Zij komt daar
niet tot rust! Verder schrijft
u over het dwingende ka
rakter van onze actie. Voor
lopig zit ze al wel vier
maanden in dat tehuis zon
der enig resultaat. Wij ho
pen dat ook de ogen van de
heer Hoogers eens open
gaan! Wij begrijpen ook wel
dat hij zijn opdrachten
krijgt, maar alle andere po
gingen die wij gedaan heb
ben om Sibel weer vrij te la
ten zijn mislukt. Wij hebben
ook de kinderrechter brie
ven geschreven en opgebeld,
maar die is, evenals de heer
Hoogers, nooit voor enig
commentaar vatbaar. Alle
telefoontjes en brieven die
we ook naar hem hebben
gedaan, bleven onbeant
woord. Onze vraag is nu de
ze: mag een kind dat nooit
iets ernstigs gedaan heeft
a.u.b. contact krijgen met
met diegenen die van haar
houden zoals bijv. de lera
ren en de klasgenootjes? Of
moet je eerst een moord
doen om bezoekrecht te ver
krijgen? Ook wij begrijpen
dat dit voor haar zeer emo
tioneel geweest is, maar nu
weet ze toch dat wij haar
niet in de steek laten.
Ossendrecht
Fam. van der Riet
Ik wil reageren op hetgeen
de heer Hoogers, directeur
van het Teteringse jeugd
dorp Maria Rabboni, in
dagblad De Stem van j.l.
dinsdag 7 juli publiceert
aangaande de zaak Sibel
Aykopa. Met stijgende ver
bazing hebben wij dit arti
kel gelezen, waarbij ons
steeds dezelfde vraag naar
voren kwam. Waarom, heer
Hoogers, kunt u nu reageren
en een verklaring geven? De
vele malen dat wij en ande
ren geprobeerd hebben een
menselijk contact met u te
leggen, wordt door u niet
aangehaald. Ook het contact
dat klasgenoten van Sibel
regelmatig geprobeerd heb
ben te leggen, werd steeds
zonder enige verklaring af
gebroken, waarbij letterlijk
de hoorn op de haak werd
gegooid. Brieven die ver
stuurd werden aan Sibel,
kreeg zij niet in handen,
hetgeen misschien nu te be
grijpen valt, maar waarom
werden die telefoontjes die
aan u gericht waren niet be
antwoord en waarom was u
nooit aanwezig als men u
wilde spreken? U schrijft
wel heel mooi, dat Sibel
ruimschoots de gelegenheid
had en heeft om via de tele
foon contact met haar
vrienden op te nemen, maar
u schrijft er niet bij dat u
Sibel een zodanige angst in
geboezemd heeft, dat zij zich
wat dat betrof wel twee
keer bedacht. Het laatste
wat u in uw artikel aahaalt
aangaande het dwingende
karakter van de actie toont
eens te meer aan, dat u zelf
van de hele actie nog steeds
niets geleerd heeft of het ge
woon niet onder ogen wil
zien. Wat wij willen is, dat
Sibel, die wij kennen als een
zeer aardig meisje, gelukkig
wordt. Zij ligt vele ouders
en haar klasgenootjes na
aan het hart en om deze re
den volgen wij nauwgezet
alle ontwikkelingen rondom
haar. Als wij dan als mede
mensen om uitleg en open
heid vragen en we worden
zelfs nog niet te woord ge
staan door de mensen van
Maria Rabboni die het dan
zogezegd zo goed weten,
werpt het wel enorme vra
gen op. Als u ons dan zo ver
drijft, dat wij zo'n actie
moeten houden, wordt het
dan geen hoog tijd, dat u als
zogenaamde 'deskundige' de
hand eens in eigen boezem
steekt? Nogmaals, wij ho
pen voor Sibel dat alles in
vrede en met liefde opgelost
kan worden, maar we trek
ken het zeer zwaar in twij
fel of Maria Rabboni daar
voor de aangewezen instel
ling is.
Ossendrecht
Fam. van Dooren
Ik ben mij geërgerd aan het
feit, dat de Kamerleden bij
het aanbreken van het zo
merreces een feestje bou
wen op Het Binnenhof.
Waarom moet dat? Ik heb
nog nooit meegemaakt dat
mijn werkgever een feestje
bouwde bij het begin van de
vakantie.
De dames en heren in Den
Haag hebben dagelijks hun
mond vol over bezuinigin
gen. Als ik die hapjes en
dranken nuttigende lieden
zie, denk ik wel eens wie be
taalt dat weer Moeten dat
de mensen in de uiokerin-
gen die elk dubbeltje twee
keer moeten omdraaien
daar weer voor opdraaien?
Ik zwijg maar maar over de
die belachtelij ke fietsboot
met Lubers aan het roer.
Een stelletje grote of kleine
kinderen in mijn ogen.
Bergen op Zoom
A. Bakker
Vijfentwintig gulden
kostte de rok, waar
voor ik nog geen twee
weken terug weigerde de 89
van het prijskaartje neer te tel
len. Toen al vond ik 'm fantas
tisch mooi. En precies de goeie
aanvulling op mijn garderobe.
Maar met de jaren komt het
verstand: zo vlak voor de op
ruiming kun je zo'n koop beter
even opschorten. Pijnlijke eva-
ringen op dit vlak liggen me
nog vers in het geheugen. Zoals
een paar jaar geleden die bloes.
Huppelend van plezier kwam
ik ermee thuis en heus niet al
leen omdat m'n portemonnee
zoveel lichter was geworden.
Oké, een beetje aan de prij
zige kant, 'maar toch echt iets
heel aparts, vind je niet?' Ver
geet 't maar. Twee dagen later
had ik liefst met bloes en al
door de grond willen zakken.
Dat uiterst sjieke boetiekje,
waar een zijden verkoopster vol
walging de plastic zak met ge
distingeerd firma-embleem bo
ven op de sinaasappels in mijn
boodschappentas had zien ver
dwijnen, dat zaakje met de op
getrokken neus, waarin was dat
eigenlijk exclusief? Hoe kon het
gebeuren dat door de hele stad
van alle rekken in het voetgan
gersdomein en achter vele eta
lageruiten identieke bloesjes
mij toelachten. Wat zeg ik?...
Ze lagen te schudden van het
lachen van leedvermaak onder
hun monsterlijk-grote oprui-
mingskaarten met die nog
monsterlijker lage prijs. De
haute couture ging opeens als
broodjes over de toonbank.
Vier had ik er kunnen kopen,
op z'n minst vier bloezen voor
de prijs van mijn ene exem
plaar. Tot mijn dood toe naar
verjaardagen en recepties in
zo'n zelfde goudglanzend geval.
Moet je toch ook niet aan den
ken...
Hoe is dat, heb ik me afge
vraagd, met peperdure creaties
waar zelfs vier of vijf generaties
vrouwen achter elkaar het geld
niet aan af kunnen dragen. Ja
ponnen of mantels van Fong
Leng bijvoorbeeld, die iedereen
zich vooral voor de geest haalt
als omhulsel van Mathilde Wil
link. Wie ze deze maanden be
kijkt (bewondert) in het Tex
tielmuseum in Tilburg, beseft
dat zulke extravagante kleding
maar voor een enkele keer is. Je
springt er niet mee op de fiets
naar de supermarkt. Dus aan
gebruikswaarde haal je het geld
er nooit uit, al zegt Fong Leng:
'een vrouw moet een jurk ook
na vijf jaar weer uit de kast
kunnen halen'. Vrouwen met
twee benen op de grond en een
beperkt budget proberen die
I! 0323 8
Verkoop/leasing, verhtl
subüeme hoogte ook tel
ken, maar dan met klerj
gewoon in de winkels
Dat is moeilijk, dat is ongj
üjk moeilijk.
De kledingcollecties
genwoordig zijn onbeij
baar modieus, naar
kleur, zelfs wat materiaal!
treft. Nog voor een
goed en wel op gang is j
men, hangt het meeste a
te grabbel. Hoe vrndt]
vrouw in die periodiek I
heidsbrij iets, dat pastil
mooi totaalpakket? Fong'T
'Het moet perfect zijn,
neel, mooi, schitterend,]
en een beetje glamour i
ook wel bij'. De basis voj
goeds ligt volgens haart;
stof. Dat uitgangspunt
meest geldige reden vol
Fong Leng-overzicht in a
diek museum dat alles»
over textiel: de oorspioil
wol, zijde, linnen, katoen"!
verwerking van het
tot gebreide truien, hu»
linnen, meubelstoffen
jan onze verslaggever
JIDDELBURG - De kans
ijkt groot dat de stichting
>0rgy en Bess in Terneuzen
,a de inmiddels door de ge-
neente Terneuzen toege-
rende subsidie, ook een
jubsidie van de provincie
^land tegemoet kan zien.
deputeerde Staten van Zee-
ind stellet in ieder geval voor
>m een eenmalige bijdrage in
je koop- en verbouwingskos-
>n toe te tennen tot ten hoog-
ECerlJ
'Gebruik mooie stoffel
mes', daarop hamerde I
vrouw Ida de Leeuw-vauj
al in haar naaicursus va
radio, in het winters;
1926/27 gestart met mei#
600 deelneemsters. V
koop lapje in slechte kwt
zij kon dat zeggen dieti
met haar duidelijke sta
heldere uitleg, vanuit del
kennis dat het goed was ui
de vele tienduizenden üj
landse huisvrouwen
Haar cursus zat zo do
merd in elkaar dat slechtl
een enkeling een broei
twee rechterpijpen van dei
machine rolde of een juril
coupenaden op de rug.
'Toen had ik voor tweel
den op de markt dat leukt|
ponnetje gekocht en het j.
dat ik er voor jou uit
dat is jarenlang m'n trol
weest, weet je nog, kind'.f
dét is een heel ander vtt
Dat gaat - net als bij zo'il
ruimingskoopje - over del
triomf en het kleine gel[
het dagelijkse doen va
vrouw.
BIJ DE huidige stand van
onze techniek zouden wij in
staat zijn tv-signalen op te
vangen, uitgezonden op een
planeet van een dichtbij-
zijnde ster in ons stelsel.
Omgekeerd zouden onze
aardse tv-signalen opge
vangen kunnen worden
door zo'n planeet, mits de
bewoners daarvan een ho
gere technische beschaving
ontwikkeld hadden dan
wij, omdat onze signalen
veel zwakker zijn. TV-sig-
nalen verlaten een planeet
op dezelfde wijze als de
golf rimpeltjes in de vijver
zich verwijderen van de
daarin plonzende steen, te
weten in steeds breder en
ondieper wordende golfcir-
keltjes. Ze gaan eeuwig
verder het wereldruim in,
zwakker wordend naar
mate ze zich verder verwij
deren van de zender.
De gedachte dat met rede
begaafde wezens op een an
dere planeet zouden opvan
gen wat wij uitstralen aan
tv-beelden verontrust mij.
Ik hoorde namelijk onlangs
een deskundige tv-spreker
vertellen dat alleen Neder
land al zowat 70.000 pop
groepjes telt. Het aantal dat
de wereld telt moet de mil
joen overschrijden. Het
aantal pop-concerten dat
de tv-stations op aarde
round-the-clock uitzenden
moet navenant groot zijn.
Wat mij nu verontrust is,
dat buitenaardse wezens
van een hogere beschaving
dan de onze een vertekend
beeld daarvan krijgen bij
het aanschouwen en belui
teren van groepjes aard
gen die, ten prooi aan J
heftigste gemoedsaandi
ningen en gestoken int
zarre kledij in sax
oorverdoving en
door toeteraars, tokkelaij
en trommelaars, on the®
of their voices hun hart
tochten krijsen uit openi
sperde monden in ver
ken gezichten, vaak
schilderd in oorlogskleui
en omlijst door met
verknipte coiffures. De t
tenaardse wetenschap!*
zullen al wel begrepen 1
ben dat wij onze gedacht^
nog steeds niet anders I
nen overbrengen aan i
aar dan door middel
keelklanken waaraan
betekenissen hebben
bonden. Bij het vastleg
van die keelklanken
hun niet ontgaan dat i
tweetal daarvan
ontbreekt in aardpop
weten: beebe!
Wat me nu verontrust]
de gedachte: hoe ku
die wetenschappers er a
ter komen dat tezelfdert
op dezelfde planeet
kunstenaars leefden
muziek ten gehore bratfi
met eeuwigheidswaarde I
zegt men in Angelsaksisch taalgebied tegen iemand die®
voor zich uit zit te staren, verdiept in zijn eigen gedacht^
In ruil voor de stuiver die u eventueel zou bieden vr
mijn gedachten -zo wij deze angelsaksische gewoo
overnamen - wil ik u nu alvast vertellen wat ik zoeven
te overpeinzen. Ik vroeg mij af of ik er beter voorstond
Kafka. Hij vroeg zich af of wij tijgers zouden begrijpen
onze moerstaal spraken, en ik vroeg me af of blindgeW
mensen kunnen dromen dat ze zien. Ja, ik ben beter
want Franz heeft het nooit kunnen vragen aan tijgers e»!
kan het vragen aan blindgeboren medemensen.
LAHSWAARDE - Het
watrde heeft geweigerd I
nenen dat de parochiane.
[de nis van emeritus-pas{
colecteschaal hebben gec
[Da- betekent dat het kerkt
jdumbreed toe te geven in
[tuisen oud-pastoor Knipsche
yat het kerkbestuur betreft is
je' helemaal geen mis op de za-
I trdagavond en dus kan er ook
pen plaatsengeld binnenko-
nen. Niemand van het kerkbe-
ituur liet zaterdagavond dan
xx zij n neus zien in de kerk.
De oproep van pastor J. ter
Iraak aan alle parochianen,
lom niet naar de mis te gaan
|vanKnipscheer, bleek ten dele
agd. Zaterdagavond
woorden slechts zo'n dertig
aenien de eucharistieviering
[bij, ferwijl normaal gesproken
[de kfrk goed gevuld is.
Putoor Knipscheer weet de
ïerirge opkomst aan de pas be-
jonren vakantieperiode. „Veel
lensen zijn weg", aldus de
jastor. Dat de eucharistievie
ring gisterochtend in Lams-
raafde wel druk werd bezocht
volgens Knipscheer logisch.
)at was een gezongen mis,
lus die trekt altijd meer men-
iel conflict in Lamswaarde
rait rond het feit dat volgens
iet regionaal schema in het
lofp slechts één eucharistie-
ifring meer wordt opgedra-
$i en wel op zondagochtend.
Tupscheer, weliswaar met
Snsioen, heeft echter aange-
iden om op zaterdagavond
>k een mis te doen.
Met het argument dat anders
ri pas gesmede samenwer-
ngsverband tussen de Honte-
[isse parochies gevaar zou lo-
en, is het kerkbestuur daar fel
igen. Het kondigde vorige
leek aan geen enkele mede
werking de zullen geven als
ripscheer zijn voornemen zou
irdrijven.
[oor pastoor Knipscheer
fam er zaterdagavond overi-
!ns nog een verrassing. En-
ïle mensen uit de Bredase
Pjk Ginneken, waar Knip-
heer vroeger nog kapelaan is
iweest, reisden speciaal naar
imswaarde om er zijn mis bij
wonen. „Die hadden in de
:ant gelezen over wat er hier
lemaal gebeurt en zij kwa-
?n mij nog eens opzoeken".
De oud-pastoor blijft er bij
't het 'te dwaas is om rond te
Pon', dat hij geen mis op za-
rdagavond en andere avon-
in de week mag doen.
tadat ze in andere dorpen
«maar één mis in het week-
rid hebben, mogen de mensen
Lamswaarde niet profiteren
[n'het feit dat er naast hun
jfk een oude, maar gezonde,
stoor woont die graag de mis
'doen".
is dan ook niet van plan de
te strijken. „Er was zater-
^en mis en die is er over
'f jaar nog. En ook iedere
*dag om 18.00 uur. Ik heb
r ~!(xi beloofd en daar kan
Yn deken of bisschop wat aan
[anderen. Knipscheer wordt
sterkt door de reacties die hij
r «gekregen op een pamflet
I bij in de kerk heeft opge-
agen, Daarin vraagt hij de
""ochianen de voorkeur uit te
'eken voor de dagelijkse mis
[.regens of 's avonds. „Er
een al zo'n veertig mensen
geageerd die de mis 's avonds
'Hen".
het kerkbestuur de 43,50
I JY,aan Plaatsengeld niet
leerk?u' besch°uwt Knip-
.—iemrÜfi bedra8 maar als een
John O'ijj °etkoming in zijn onkos-
iieït^r officiële mis
sulden, maar ik heb.