Zelfs jazz-haters kunnen er terecht [ANDJEYi Aardpop 'MILJOENENBEDRIJF' NORTH SEA JAZZ FESTIVAL IN DEN HAAG: de stem EXTRA MAANDAG 13 JUL11987 papier' voor uw pen Penny for your thoughts Bluesgiganten Dexter Gordon Geluidskwaliteit Prikbord kggr- Dongense acvocaat Medische specialisten Sibel Aykopa-1 Sibel Aykopa-2 Saté eten Geluk 'cndagochtend jtod beloofd T48 „ALS vandaag het dak van het Congresgebouw instort, houdt vandaag de jazzmu ziek op met bestaan". Met die woorden gaf een Ameri kaanse jazzmusicus enkele jaren geleden een aardige plaatsbepaling aan het North Sea Jazz Festival. Van een bescheiden privé-onderne- ming van de Haagse impres- sario Paul Acket uitgegroeid tot een miljoenenbedrijf. Af gelopen weekeinde was het Congresgebouw in Den Haag opnieuw het decor van 'the best jazz festival in the world'. Door Ad Burger EIGENLIJK houdt-ie niet van jazz muziek, de kleine, ietwat gezette Amerikaan die in de Carrousselzaal van het Congresgebouw de verrich tingen van cajun-koning Rockin' Dopsie en diens begeleidingsband The Twisters gadeslaat. Hij heeft die zaterdagmiddag al Man hattan Transfer gezien, geniet nu van Rockin' Dopsie en hoopt nog een kaarfje te kunnen bemachtigen voor het concert van gitarist George Ben son. „Dizzy Gillespie? Nee asjeblieft, als het even kan liever niet. Die jazz neem ik wel op de koop toe, maar die probeer ik toch zo veel mogelijk te vermijden". Het lijkt een wat raar uitgangspunt voor een bezoeker van een evenement dat naar de naam North Sea Jazz Festival luistert, maar de Ameri- kaan-in-kwestie is zeker niet de enige die er zo over denkt. De opzet van het Festival - op twaalf verschil lende podia treden bands op in de meest uiteenlopende muziekrichtin gen - maakt North Sea zelfs voor mensen met een lichte afkeer van jazz nog uiterst genietbaar. Wie niet kan worden bekoord door Oscar Peterson of Dexter Gordon, probeert het maar ergens anders: bij bluesgiganten als BB King en Robert Cray bijvoorbeeld of bij De Gigantjes ('thanks to their work on the late night tv-series Vara's Nachtshow better known than ever', aldus het programmaboekje) of de Braziliaanse zangeres Astrud Gilberto. Van een uniform publiek is bij een festival met een dergelijke grote ver scheidenheid geen sprake. In en rond het Congresgebouw lopen zowel het driedelig grijs (ondanks de vaak be nauwende hitte) als de gerafelde- spijkerbroek-met-vaal-T-shirt. He- Jazz-trompettist Miles Davis zorgde voor een ongekend grote toeloop. ren en dames van middelbare leeftijd, die zich de opkomst van de Dutch Swing College Band waarschijnlijk nog als de dag van gisteren kunnen herinneren, staan beschaafd mee te wiegen bij het ook hier onvermijde lijke dixieland-gezelschap, terwijl enige honderden meters verderop een aantal jeugdige Achterhoekers de tent bijna afbreekt bij het concert van de Amerikaanse bluesgitarist Lonnie Brooks. Een herhaald verzoek om te gaan zitten („Kunnen de mensen op de laatste rijen ook iets zien"), wordt niet onvriendelijk doch beslist van de hand gewezen: „Zitt'n kunnen we straks nog genoeg, wanneer we weer thuis zijn". Dergelijke 'problemen' komen her haaldelijk voor. Niet verwonderlijk gezien het grote aantal bezoekers dat het North Sea Jazz Festival ieder jaar weer trekt. En méér trekt, want het jazzfestival blijft aan belangrijkheid en populariteit winnen. Tekenend voor de enorme belangstelling dit jaar is het feit dat de vrijdagavond concerten voor het eerst in de ge schiedenis van North Sea ruim tevo ren waren uitverkocht. Dat ligt na tuurlijk niet alleen aan de nog immer stijgende belangstelling, maar ook aan de programmering. Miles Davis en vooral Dexter Gordon, befaamd tenorist en hoofdrolspeler in de jazz- film Round Midnight, zorgden voor een ongekend grote toeloop. Het had overigens niet veel gescheeld of Gordon was niet eens komen opda gen. De Amerikaan voelde zich licha melijk niet fit genoeg, maar werd door zijn imprëssario toch min of meer gedwongen om naar Den Haag te reizen. Het verzamelde jazzpubliek zag vrijdagavond een concert waar over de meningen zeer sterk - van 'fe nomenaal' tot 'zo mogelijk nog slech ter dan in de film Round Midnight' - uiteenliepen. Over één ding waren de critici het wel eens: het kon, slecht of niet, wel eens een legendarisch con cert blijken te zijn. Het vermoeden is namelijk gerechtvaardigd dat Dexter Gordon, die aan jarenlang buitenspo rig alcoholgebruik een ernstige lever aandoening heeft overgehouden, in Den Haag zijn allerlaatste concert ge speeld heeft. Problemen van grote omvang kent de organisatie van het festival dit jaar niet. Of, beter gezegd misschien, het publiek merkt er niets van. Bij een enkel concert laat de geluidskwaliteit te wensen over, zoals bij het optreden van zangeres Astrud Gilberto bij voorbeeld. Gilberto, begin jaren zestig wereldvermaard geworden door de opname van 'The Girl from Ipanema', kapt halverwege haar optreden af om de technici in de gelegenheid te stel len de kwaliteit van de weergave te verbeteren. Na een korte pauze gaat ze weer verder. Ze heeft dus kennelijk bijgeleerd sinds haar optreden twee jaar gele den. Toen stopte ze, geërgerd over het feit dat ze zo laat moest optreden, re soluut halverwege haar concert om vervolgens wat scheldwoorden met het publiek uit te wisselen. Nu zingt ze, door de organisatie vroeg in het avond-programma opgenomen, het hele haar ter beschikking gestelde uur uit. Sterker nog, ze laat zich door het haar zeer toegewijde publiek zelfs tot twee, overigens ultra-korte, toe giften verleiden. Voor een heel wat meer moeilijkhe den zorgt de Cubaanse formatie Adalberto Alvarez y Su Son. Enkele uren voor aanvang van hun optreden arriveren ze op Schiphol, om daar te horen te krijgen dat ze niet over de vereiste visa beschikken. Ze mogen Nederland niet binnen. Voor Adal berto Alvarez valt vervolgens diens landgenoot Arturo Sandoval in. En wat gebeurt er: net op het moment dat trompetvirtuoos Sandoval en zijn band de ganse bevolking van het Tuinpaviljoen op de stoelen heeft ge kregen, wordt zijn concert afgebro ken. Alvarez en de zijnen zijn toch langs de marechaussee heengekomen en staan al achter het podium klaar. Het publiek, danig op toeren gekomen, toont zich er duidelijk hoorbaar verre van blij mee dat er zo'n abrupt einde aan het concert van Sandoval komt. Een alleszins begrijpelijke reactie, maar aan de andere kant: Alvarez is ook niet helemaal vanuit Havana naar Nederland komen vliegen om vervolgens alleen maar trammelant met de marechaussee te krijgen. Het loopt langzamerhand tegen elf uur 's avonds: de eerste festivalbezoe kers kunnen de vermoeidheid nauwe- lijks meer de baas en vleien zich tegen de vloer. Het Willem Breuker Kollek- tief speelt op het dakterras een hom mage aan de vijftig jaar geleden overleden componist George Gersh win. Het is een, althans naar Breu- kers maatstaven, zeer melodieus mu ziekstuk. Hij ontvangt een stormach tig applaus van al die toeschouwers die nog niet, met een kartonnen beker bier a 2,95 onder handbereik, op de grond in slaap zijn gevallen. In de centrale hal van het Congresge bouw is het prikbord met mededelin gen voor festivalbezoekers inmiddels overvol. Een 'blues-minded drummer' uit Bergen op Zoom zoekt nog steeds enthousiaste muzikanten, een groep Italianen wil graag kennismaken met meisjes teneinde gezamenlijk och tendgymnastiek te willen doen, een Duitser vraagt om een lift naar Mün- chen en een inwoner van Schevenin- gen biedt tegen een vergoeding van 30 per persoon logeerruimte aan. Het is kwart over twaalf. Het concert van het Modern Jazz Quartet staat op het punt van beginnen. „Die gasten, zijn die een beetje beroemd en goed en zo?", vraagt de stoel naast mij. Het antwoord wordt gegeven door pre sentator James Browne, in het dage lijks leven dj bij een radiostation in New York: „This is the best jazz festi val in the world, because we've got the best jazz musicians in the world". Kortom: die gasten zijn inderdaad 'een beetje beroemd en goed en zo'. Een half uurtje later zet MJQ-vibra- fonist Milt Jackson het nummer 'Echoes' in. De stoel naast mij heeft al lang zijn ogen dichtgedaan. 7£RSBeA^ Op de zitting van donderdag 2 juli j.l. ging de officier van justitie niet in op de vraag waarom de 'Dongense advo caat' is gedagvaard. Wel had de officier het over ver meende betrokkenheid van de advocaat bij wapenhan del met de contra's in Nica ragua. Een interessant de tail maar ongeloofwaardig en naïef. Denkt de officier serieus dat de contra's zitten te wachten op een wapen zending van één of andere advocaat in Dongen? De contra's worden al ruimschoots voorzien van wapens door grote broer Ronald Reagan van de VS. Ik denk niet dat ze zitten te wachten op een paar ba zooka's van mr. P. Dit ver haal zou aannemelijker zijn, indien men het had over wapenleveranties naar Ronnie Brunswijk in Oost- Suriname. Het dagblad De Stem maakte gretig gebruik van deze mededeling van de officier van justitie om in dit kader ook de naam van mr. Gonzalez te noemen. Ik geloof dat deze zaak veel te ingewikkeld is om onge nuanceerde uitspraken hierover te doen. Men moet bedenken dat men het kleine Antilliaanse eiland Aruba hierdoor ook in dis krediet kan brengen in de regio. Als het verhaal van mr. P. waar mocht zijn dat de poli tie gedreigd had zijn vrouw op te pakken als hij niet be kent, dan zijn de agenten naar mijn gevoel verkeerd bezig. Immers, iemand on der druk zetten om iets los te krijgen lijkt mij afschu welijk en verwerpelijk. Mr. P. hoeft niet gek te zijn om dit alles op papier te zetten. Gelet op de omstandigheden om iemand die nooit iets heeft misdaan in een cel te stoppen. Logisch dat hij of zij alles in het werk zal stel len om eruit te komen. Dat de rechtbank er niet aan toe is gekomen om de echte zaak te behandelen op 2 juli en dat de officier van justi tie met andere beschuldi gingen kwam, lijkt mij meer een manoeuvre om mr. P. langer vast te houden. Een kwalijke zaak die niet zo fris is. Breda E. Cyrus Het conflict tussen de zie kenfondsen en de medische specialisten is in de afgelo pen weken uitvoerig in het nieuws geweest. In uw dag blad van 30 juni wordt de lezer geconfronteerd met advertenties van de Zieken fondsen èn van verschil lende specialisten en zie kenhuizen. De Ziekenfondsen roepen de patiënten op om vooral niet contant te betalen bij een bezoek aan de specialist. De specialisten daarentegen kondigen aan dat zij de re kening rechtstreeks aan de patiënt zullen presenteren en dat de patiënt in som mige gevallen zelfs contant dient te betalen; boter bij de vis dus. Het conflict wordt kenne- lijk uitgespeeld over de rug gen van de patiënten. Ge volg: verwarring bij de pa tiënt, lange wachttijden in het ziekenhuis, ongeruste telefoontjes en in sommige gevallen zelfs mensen die niet worden geholpen als ze niet eerst thuis geld gaan halea Hoewel wij van mening zijn dat ook specialisten het recht hebben om op demon stratieve wijze te trachten 'hun gelijk' të halen, vragen wij ons toch af of dit moet gebeuren ten koste van pa tiënten die hulp nodig heb ben en in feite buiten het conflict staan. We werden dan ook zeer onaangenaam getroffen door de adverten tie van de Medische Specia listen van het Ziekenhuis Lievensberg te Bergen op Zoom, waarin wordt aange kondigd dat de specialist voor kleine bedragen tot honderd gulden directe, contante betaling zal vra gen. Hoe durven deze specia listen honderd gulden een klein bedrag te noemen De specialist zelf verkeert in de gelukkige omstandigheid dat hij niet ieder dubbeltje hoeft om te keren, maar voor de WAO-er, de bij standsmoeder en de uitke ringsgerechtigde kan een onvoorziene uitgave van honderd gulden betekenen dat zij zich andere zaken moeten ontzeggen. Het verbaast ons dat deze artsen, die qua intellect toch op een hoog niveau staan, blijkbaar enorm ver afstaan van sociaal-maatschappe lijke ontwikkelingen. Zij zijn zich kennelijk totaal niet bewust van de finan ciële draagkracht van vele ziekenfondspatiënten. Daarom, specialisten in Bergen op Zoom, denk eens na over de gevolgen die uw maatregel heeft voor diege nen in onze samenleving voor wie uw kleine honderd gulden een enorm en onmis baar bedrag is en wees voortaan wat zorgvuldiger met uw woordkeus als u zich tot de ziekenfondspa tiënt wendt Breda Loek van de Casteel Mary Heessels Naar aanleiding van uw ar tikel in dagblad De Stem van dinsdag 7 juli j.l. willen wij graag het volgende mee delen. Wij hebben commen taar op het artikel van de heer Hoogers, directeur van Maria Rabboni. Zijn bewe ring dat Sibel vrij was in haar doen en laten spreken wij ten zeerste tegen. Onze kinderen hebben vele malen geprobeerd om Sibel aan de telefoon te krijgen. Ook hebben ze vele brieven ge stuurd, die Sibel echter nooit ontvangen heeft. Ver der zegt hij dat ze zelf wel contact met ons had kunnen opnemen. Ook dat is abso luut niet waar. Onze kinde ren hebben zelfs een keer langs de weg gestaan, waar Sibel langskwam als ze van school naar Maria Rabboni fietste. Ze was zo verschrik- kelijk bang dat iemand zou zien dat ze onze kinderen herkende, dat ze niet van de fiets af durfde te stappen. Ze was duidelijk verheugd op het weerzien, maar riep aldaar: 'Ga weg, anders krijg ik op mijn kop. Ik mag niet stoppen. Als iemand dit ziet krijg ik straf'. Ook an deren hebben dit gepro beerd met hetzelfde resul taat. Meermale keren rijden de busjes van Maria Rab boni deze weg, zodat con trole mogelijk is. Ook die periode van rust waarover de heer Hoogers het heeft, kunnen wij niet als rust be schouwen. Zij komt daar niet tot rust! Verder schrijft u over het dwingende ka rakter van onze actie. Voor lopig zit ze al wel vier maanden in dat tehuis zon der enig resultaat. Wij ho pen dat ook de ogen van de heer Hoogers eens open gaan! Wij begrijpen ook wel dat hij zijn opdrachten krijgt, maar alle andere po gingen die wij gedaan heb ben om Sibel weer vrij te la ten zijn mislukt. Wij hebben ook de kinderrechter brie ven geschreven en opgebeld, maar die is, evenals de heer Hoogers, nooit voor enig commentaar vatbaar. Alle telefoontjes en brieven die we ook naar hem hebben gedaan, bleven onbeant woord. Onze vraag is nu de ze: mag een kind dat nooit iets ernstigs gedaan heeft a.u.b. contact krijgen met met diegenen die van haar houden zoals bijv. de lera ren en de klasgenootjes? Of moet je eerst een moord doen om bezoekrecht te ver krijgen? Ook wij begrijpen dat dit voor haar zeer emo tioneel geweest is, maar nu weet ze toch dat wij haar niet in de steek laten. Ossendrecht Fam. van der Riet Ik wil reageren op hetgeen de heer Hoogers, directeur van het Teteringse jeugd dorp Maria Rabboni, in dagblad De Stem van j.l. dinsdag 7 juli publiceert aangaande de zaak Sibel Aykopa. Met stijgende ver bazing hebben wij dit arti kel gelezen, waarbij ons steeds dezelfde vraag naar voren kwam. Waarom, heer Hoogers, kunt u nu reageren en een verklaring geven? De vele malen dat wij en ande ren geprobeerd hebben een menselijk contact met u te leggen, wordt door u niet aangehaald. Ook het contact dat klasgenoten van Sibel regelmatig geprobeerd heb ben te leggen, werd steeds zonder enige verklaring af gebroken, waarbij letterlijk de hoorn op de haak werd gegooid. Brieven die ver stuurd werden aan Sibel, kreeg zij niet in handen, hetgeen misschien nu te be grijpen valt, maar waarom werden die telefoontjes die aan u gericht waren niet be antwoord en waarom was u nooit aanwezig als men u wilde spreken? U schrijft wel heel mooi, dat Sibel ruimschoots de gelegenheid had en heeft om via de tele foon contact met haar vrienden op te nemen, maar u schrijft er niet bij dat u Sibel een zodanige angst in geboezemd heeft, dat zij zich wat dat betrof wel twee keer bedacht. Het laatste wat u in uw artikel aahaalt aangaande het dwingende karakter van de actie toont eens te meer aan, dat u zelf van de hele actie nog steeds niets geleerd heeft of het ge woon niet onder ogen wil zien. Wat wij willen is, dat Sibel, die wij kennen als een zeer aardig meisje, gelukkig wordt. Zij ligt vele ouders en haar klasgenootjes na aan het hart en om deze re den volgen wij nauwgezet alle ontwikkelingen rondom haar. Als wij dan als mede mensen om uitleg en open heid vragen en we worden zelfs nog niet te woord ge staan door de mensen van Maria Rabboni die het dan zogezegd zo goed weten, werpt het wel enorme vra gen op. Als u ons dan zo ver drijft, dat wij zo'n actie moeten houden, wordt het dan geen hoog tijd, dat u als zogenaamde 'deskundige' de hand eens in eigen boezem steekt? Nogmaals, wij ho pen voor Sibel dat alles in vrede en met liefde opgelost kan worden, maar we trek ken het zeer zwaar in twij fel of Maria Rabboni daar voor de aangewezen instel ling is. Ossendrecht Fam. van Dooren Ik ben mij geërgerd aan het feit, dat de Kamerleden bij het aanbreken van het zo merreces een feestje bou wen op Het Binnenhof. Waarom moet dat? Ik heb nog nooit meegemaakt dat mijn werkgever een feestje bouwde bij het begin van de vakantie. De dames en heren in Den Haag hebben dagelijks hun mond vol over bezuinigin gen. Als ik die hapjes en dranken nuttigende lieden zie, denk ik wel eens wie be taalt dat weer Moeten dat de mensen in de uiokerin- gen die elk dubbeltje twee keer moeten omdraaien daar weer voor opdraaien? Ik zwijg maar maar over de die belachtelij ke fietsboot met Lubers aan het roer. Een stelletje grote of kleine kinderen in mijn ogen. Bergen op Zoom A. Bakker Vijfentwintig gulden kostte de rok, waar voor ik nog geen twee weken terug weigerde de 89 van het prijskaartje neer te tel len. Toen al vond ik 'm fantas tisch mooi. En precies de goeie aanvulling op mijn garderobe. Maar met de jaren komt het verstand: zo vlak voor de op ruiming kun je zo'n koop beter even opschorten. Pijnlijke eva- ringen op dit vlak liggen me nog vers in het geheugen. Zoals een paar jaar geleden die bloes. Huppelend van plezier kwam ik ermee thuis en heus niet al leen omdat m'n portemonnee zoveel lichter was geworden. Oké, een beetje aan de prij zige kant, 'maar toch echt iets heel aparts, vind je niet?' Ver geet 't maar. Twee dagen later had ik liefst met bloes en al door de grond willen zakken. Dat uiterst sjieke boetiekje, waar een zijden verkoopster vol walging de plastic zak met ge distingeerd firma-embleem bo ven op de sinaasappels in mijn boodschappentas had zien ver dwijnen, dat zaakje met de op getrokken neus, waarin was dat eigenlijk exclusief? Hoe kon het gebeuren dat door de hele stad van alle rekken in het voetgan gersdomein en achter vele eta lageruiten identieke bloesjes mij toelachten. Wat zeg ik?... Ze lagen te schudden van het lachen van leedvermaak onder hun monsterlijk-grote oprui- mingskaarten met die nog monsterlijker lage prijs. De haute couture ging opeens als broodjes over de toonbank. Vier had ik er kunnen kopen, op z'n minst vier bloezen voor de prijs van mijn ene exem plaar. Tot mijn dood toe naar verjaardagen en recepties in zo'n zelfde goudglanzend geval. Moet je toch ook niet aan den ken... Hoe is dat, heb ik me afge vraagd, met peperdure creaties waar zelfs vier of vijf generaties vrouwen achter elkaar het geld niet aan af kunnen dragen. Ja ponnen of mantels van Fong Leng bijvoorbeeld, die iedereen zich vooral voor de geest haalt als omhulsel van Mathilde Wil link. Wie ze deze maanden be kijkt (bewondert) in het Tex tielmuseum in Tilburg, beseft dat zulke extravagante kleding maar voor een enkele keer is. Je springt er niet mee op de fiets naar de supermarkt. Dus aan gebruikswaarde haal je het geld er nooit uit, al zegt Fong Leng: 'een vrouw moet een jurk ook na vijf jaar weer uit de kast kunnen halen'. Vrouwen met twee benen op de grond en een beperkt budget proberen die I! 0323 8 Verkoop/leasing, verhtl subüeme hoogte ook tel ken, maar dan met klerj gewoon in de winkels Dat is moeilijk, dat is ongj üjk moeilijk. De kledingcollecties genwoordig zijn onbeij baar modieus, naar kleur, zelfs wat materiaal! treft. Nog voor een goed en wel op gang is j men, hangt het meeste a te grabbel. Hoe vrndt] vrouw in die periodiek I heidsbrij iets, dat pastil mooi totaalpakket? Fong'T 'Het moet perfect zijn, neel, mooi, schitterend,] en een beetje glamour i ook wel bij'. De basis voj goeds ligt volgens haart; stof. Dat uitgangspunt meest geldige reden vol Fong Leng-overzicht in a diek museum dat alles» over textiel: de oorspioil wol, zijde, linnen, katoen"! verwerking van het tot gebreide truien, hu» linnen, meubelstoffen jan onze verslaggever JIDDELBURG - De kans ijkt groot dat de stichting >0rgy en Bess in Terneuzen ,a de inmiddels door de ge- neente Terneuzen toege- rende subsidie, ook een jubsidie van de provincie ^land tegemoet kan zien. deputeerde Staten van Zee- ind stellet in ieder geval voor >m een eenmalige bijdrage in je koop- en verbouwingskos- >n toe te tennen tot ten hoog- ECerlJ 'Gebruik mooie stoffel mes', daarop hamerde I vrouw Ida de Leeuw-vauj al in haar naaicursus va radio, in het winters; 1926/27 gestart met mei# 600 deelneemsters. V koop lapje in slechte kwt zij kon dat zeggen dieti met haar duidelijke sta heldere uitleg, vanuit del kennis dat het goed was ui de vele tienduizenden üj landse huisvrouwen Haar cursus zat zo do merd in elkaar dat slechtl een enkeling een broei twee rechterpijpen van dei machine rolde of een juril coupenaden op de rug. 'Toen had ik voor tweel den op de markt dat leukt| ponnetje gekocht en het j. dat ik er voor jou uit dat is jarenlang m'n trol weest, weet je nog, kind'.f dét is een heel ander vtt Dat gaat - net als bij zo'il ruimingskoopje - over del triomf en het kleine gel[ het dagelijkse doen va vrouw. BIJ DE huidige stand van onze techniek zouden wij in staat zijn tv-signalen op te vangen, uitgezonden op een planeet van een dichtbij- zijnde ster in ons stelsel. Omgekeerd zouden onze aardse tv-signalen opge vangen kunnen worden door zo'n planeet, mits de bewoners daarvan een ho gere technische beschaving ontwikkeld hadden dan wij, omdat onze signalen veel zwakker zijn. TV-sig- nalen verlaten een planeet op dezelfde wijze als de golf rimpeltjes in de vijver zich verwijderen van de daarin plonzende steen, te weten in steeds breder en ondieper wordende golfcir- keltjes. Ze gaan eeuwig verder het wereldruim in, zwakker wordend naar mate ze zich verder verwij deren van de zender. De gedachte dat met rede begaafde wezens op een an dere planeet zouden opvan gen wat wij uitstralen aan tv-beelden verontrust mij. Ik hoorde namelijk onlangs een deskundige tv-spreker vertellen dat alleen Neder land al zowat 70.000 pop groepjes telt. Het aantal dat de wereld telt moet de mil joen overschrijden. Het aantal pop-concerten dat de tv-stations op aarde round-the-clock uitzenden moet navenant groot zijn. Wat mij nu verontrust is, dat buitenaardse wezens van een hogere beschaving dan de onze een vertekend beeld daarvan krijgen bij het aanschouwen en belui teren van groepjes aard gen die, ten prooi aan J heftigste gemoedsaandi ningen en gestoken int zarre kledij in sax oorverdoving en door toeteraars, tokkelaij en trommelaars, on the® of their voices hun hart tochten krijsen uit openi sperde monden in ver ken gezichten, vaak schilderd in oorlogskleui en omlijst door met verknipte coiffures. De t tenaardse wetenschap!* zullen al wel begrepen 1 ben dat wij onze gedacht^ nog steeds niet anders I nen overbrengen aan i aar dan door middel keelklanken waaraan betekenissen hebben bonden. Bij het vastleg van die keelklanken hun niet ontgaan dat i tweetal daarvan ontbreekt in aardpop weten: beebe! Wat me nu verontrust] de gedachte: hoe ku die wetenschappers er a ter komen dat tezelfdert op dezelfde planeet kunstenaars leefden muziek ten gehore bratfi met eeuwigheidswaarde I zegt men in Angelsaksisch taalgebied tegen iemand die® voor zich uit zit te staren, verdiept in zijn eigen gedacht^ In ruil voor de stuiver die u eventueel zou bieden vr mijn gedachten -zo wij deze angelsaksische gewoo overnamen - wil ik u nu alvast vertellen wat ik zoeven te overpeinzen. Ik vroeg mij af of ik er beter voorstond Kafka. Hij vroeg zich af of wij tijgers zouden begrijpen onze moerstaal spraken, en ik vroeg me af of blindgeW mensen kunnen dromen dat ze zien. Ja, ik ben beter want Franz heeft het nooit kunnen vragen aan tijgers e»! kan het vragen aan blindgeboren medemensen. LAHSWAARDE - Het watrde heeft geweigerd I nenen dat de parochiane. [de nis van emeritus-pas{ colecteschaal hebben gec [Da- betekent dat het kerkt jdumbreed toe te geven in [tuisen oud-pastoor Knipsche yat het kerkbestuur betreft is je' helemaal geen mis op de za- I trdagavond en dus kan er ook pen plaatsengeld binnenko- nen. Niemand van het kerkbe- ituur liet zaterdagavond dan xx zij n neus zien in de kerk. De oproep van pastor J. ter Iraak aan alle parochianen, lom niet naar de mis te gaan |vanKnipscheer, bleek ten dele agd. Zaterdagavond woorden slechts zo'n dertig aenien de eucharistieviering [bij, ferwijl normaal gesproken [de kfrk goed gevuld is. Putoor Knipscheer weet de ïerirge opkomst aan de pas be- jonren vakantieperiode. „Veel lensen zijn weg", aldus de jastor. Dat de eucharistievie ring gisterochtend in Lams- raafde wel druk werd bezocht volgens Knipscheer logisch. )at was een gezongen mis, lus die trekt altijd meer men- iel conflict in Lamswaarde rait rond het feit dat volgens iet regionaal schema in het lofp slechts één eucharistie- ifring meer wordt opgedra- $i en wel op zondagochtend. Tupscheer, weliswaar met Snsioen, heeft echter aange- iden om op zaterdagavond >k een mis te doen. Met het argument dat anders ri pas gesmede samenwer- ngsverband tussen de Honte- [isse parochies gevaar zou lo- en, is het kerkbestuur daar fel igen. Het kondigde vorige leek aan geen enkele mede werking de zullen geven als ripscheer zijn voornemen zou irdrijven. [oor pastoor Knipscheer fam er zaterdagavond overi- !ns nog een verrassing. En- ïle mensen uit de Bredase Pjk Ginneken, waar Knip- heer vroeger nog kapelaan is iweest, reisden speciaal naar imswaarde om er zijn mis bij wonen. „Die hadden in de :ant gelezen over wat er hier lemaal gebeurt en zij kwa- ?n mij nog eens opzoeken". De oud-pastoor blijft er bij 't het 'te dwaas is om rond te Pon', dat hij geen mis op za- rdagavond en andere avon- in de week mag doen. tadat ze in andere dorpen «maar één mis in het week- rid hebben, mogen de mensen Lamswaarde niet profiteren [n'het feit dat er naast hun jfk een oude, maar gezonde, stoor woont die graag de mis 'doen". is dan ook niet van plan de te strijken. „Er was zater- ^en mis en die is er over 'f jaar nog. En ook iedere *dag om 18.00 uur. Ik heb r ~!(xi beloofd en daar kan Yn deken of bisschop wat aan [anderen. Knipscheer wordt sterkt door de reacties die hij r «gekregen op een pamflet I bij in de kerk heeft opge- agen, Daarin vraagt hij de ""ochianen de voorkeur uit te 'eken voor de dagelijkse mis [.regens of 's avonds. „Er een al zo'n veertig mensen geageerd die de mis 's avonds 'Hen". het kerkbestuur de 43,50 I JY,aan Plaatsengeld niet leerk?u' besch°uwt Knip- .—iemrÜfi bedra8 maar als een John O'ijj °etkoming in zijn onkos- iieït^r officiële mis sulden, maar ik heb.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1987 | | pagina 4