Daar sta je als boere-Hollander'
SAXOFONIST PIET NOORDUK GEËERD MET
BIRD-TROFEE OP NORTH SEA JAZZ FESTIVAL
Opkomst en val van The Times
MM
TV-nieuws: toen en
DRIEMAAL DAAGS
METNETHERIJNES
ROTTERDAM-GATWICH
ZATERDAG 11 JULI
HUIZEN (ANP) - „Met
die gasten heb ik alle
maal heel erg veel ge
speeld. Vorig jaar stond
ik op het North Sea
Jazz Festival met ne
gen krakers van alt-sa
xofonisten tegelijk. Dat
was hardstikke leuk.
Echt hele beroemde
mensen hoor. Allemaal
Amerikanen en daar
sta je dan als boere-
Hollander. Maar dat
vind je toch ergens een
soort van overwinning.
Kijk, die gasten spelen
allemaal beter dan ik.
Daar hoeven we niet
over te praten. Dan sta
je d'r toch bij, dat geeft
een ontzettend lekkere
feeling".
Kwartet
Vastgelopen
Waanzinnig
Plaat
ZONDAGAVOND DOCUMENTAIRE OP VPRO-TV
Hitier
Vind je eigen k
JlI
St
De prijzen
Beach Boys op strand Knoki
DE STEM
T2
Door Henk Suurmond
De 55-jarige Nederlandse alt
saxofonist Piet Noordijk krijgt
dit weekend op het North Sea
Jazz Festival de Bird-trofee
uitgereikt in de categorie Ne
derland. Een beeldje dat is ver
noemd naar Noordijks grote
voorbeeld, de alt-saxofonist
Charlie 'Bird' Parker.
Het jury-rapport spreekt over
Noordijk als een alt-saxofonist
en clarinettist zonder weerga
in de Nederlandse jazz van na
de Tweede Wereldoorlog. Een
all-round musicus die een
schitterend evenwicht heeft
weten te vinden tussen 'orde'
en 'loos gaan'.
„Een bekroning van m'n
werk", zegt Piet Noordijk.
„Ook een erkenning. Die naam
die eraan verbonden is, is na
tuurlijk fantastisch. Dat is al
tijd m'n favoriete alt-saxofo
nist geweest. Dus wat dat aan
gaat komt het dubbel leuk uit
omdat ik zelf ook alt speel. Op
het festival speel ik eerst met
de Bird-winnaars uit 't buiten
land, dus met de Deense bassist
Niels Henning Pedersen en de
Amerikaanse alt-saxofonist
Benny Carter".
„Dan speel ik met het Metro-
pole Orkest een Gershwin-pro-
gramma. Die is 50 jaar geleden
gestorven. En de laatste dag
speel ik met m'n kwartet, met
Rob Madna, piano, Harry Em
mery op bas en Eric Ineke,
drums. Het Gershwin Memo
rial concert met het Metropole
Orkest belooft een bijzonder
spektakel te worden, want zo'n
groot orkest speelt natuurlijk
haast nooit op zo'n festival hè".
Sinds 1978 speelt Piet Noord
ijk als eerste alt-saxofonist bij
het Metropole Orkest onder lei
ding van Rogier van Otterloo.
Noordijk: „Dat is natuurlijk
een job. Dus dan gaan alle ver
plichtingen eerst daarin zitten.
Daarnaast heb ik dat kwartet,
een fantastisch kwartet, alleen
doen we daar niet zo veel mee,
hoor. Dat zou best wat meer
kunnen. Internationaal met
zo'n kwartet aan de weg gaan
timmeren wordt moeilijk, want
dan moet je op de gekste tijden
weg, terwijl ik dan m'n werk
heb".
„Daarnaast heb ik nog een
bezigheid. Ik ben leraar op het
conservatorium in Utrecht en
Piet Noordijk: North Sea Jazz Festival is een waanzinnige happening.
FOTO ANP
daar gaat natuurlijk ook de no
dige tijd in zitten. Maar je hebt
de kans dat dat kwartet door
die Bird-prijs meer gevraagd
gaat worden. We spelen nu
misschien een keer in de
maand of een keer in de twee
maanden".
„Ik ben in de muziek terecht
gekomen omdat ik twee broers
had die muzikant waren. Ik
ben een nakomer. Daar zat zo
ongeveer een jaartje of 15 ver
schil tussen, zij waren alleen
maar met muziek bezig. D'r
werd thuis niks anders ge
draaid dan jazzmuziek. Ik ben
daar gewoon in opgegroeid, dat
kon niet anders. Met een jaar of
twaalf kreeg ik m'n eerste kla
rinet-lesjes van m'n broer
Kees, dat ging volgens hem
hardstikke goed. Hij zei: nou ik
heb geen trek meer om jou nog
les te geven. Hij zegt: zoek nu
gewoon een andere leraar. Ik
heb toen privé-lessen gevolgd
bij Huib Steendijk en meneer
Bijster. Daarna in 1950 ben ik
naar het Rotterdams conserva
torium gegaan".
„Ik hoorde de hele dag jazz
muziek en m'n broers hadden
het er alleen maar over. M'n
vader en moeder werden er ook
achterlijk van. D'r werd niet
anders gedraaid dan Coleman
Hawkins, een fantastische te
nor, Ben Webster, mensen uit
die tijd natuurlijk. Ik wist ook
niet anders, ik wist niet eens
dat er nog andere muziek be
stond!"
„Die conservatorium-oplei
ding was klassiek. Jazz mocht
je toen niet spelen. Als ik er
gens jazz wou gaan spelen en er
kwam iemand van de pers, dan
zei ik: denk erom, ik ben hier
niet geweest hoor!! Zo was dat,
ja. Ik zat in het Rotterdams
Kamerorkest, als eerste klari
nettist. Ze kwamen erachter
dat ik jazz speelde, daar ben ik
toen om ontslagen. Ze zeiden:
hou jij je nou maar bij die jazz
muziek. Dit is niks".
Na wat geschnabbel met het
groepje van broer Kees, veel
radio-werk met Ger van Leeu
wen, Pia Beek, Frans Poptie,
Tom Kelling en De Millers
krijgt Noordijk in 1965 de Wes-
sel Ilcken Prijs voor veelbelo
vende jonge jazz-muzikanten.
In die tijd ontstaat ook het le
gendarische Misha Mengel
berg-Piet Noordijk Kwartet,
door critici wel betiteld als het
beste Nederlandse jazzcombo
aller tijden. Dat kwartet werd
in 1966 gevraagd voor een op
treden op het Newport Jazz
Festival, voor Piet Noordijk
nog steeds een hoogtepunt in
zijn carrière.
Noordijk: „In Newport, op
het festival in het stadje New
port zelf, speelde ik met Misha
Mengelberg op piano, Rob Lan-
gereis op bas en Han Bennink
op drums. Daar hebben we
hardstikke leuke successen ge
had. Dat was toen het festival
van de wereld. Daar zijn ook
heel weinig Nederlandse muzi
kanten geweest hoor, die kun je
op één hand tellen. Toen was
dat een enorme belevenis, want
daar speelden alle grote Ame
rikanen die er maar rondlie
pen, en daar zat toen dat kwar
tet) e van ons tussendoor, dat
was natuurlijk fantastisch".
„En die opzet die je daar
zag... maar nu is dat gewoon
volkomen achterhaald door dat
North Sea Jazz Festival, want
nou komen die jongens alle
maal hier naar Den Haag. Het
is gewoon heel anders gewor
den. Dat North Sea Jazz Festi
val is nu toch echt het grootste
festival van de hele wereld
hoor. Dat vind je nergens meer.
Maar dat was toch inderdaad
een van de hoogtepunten in
m'n carrière. En dat werd ook
nog gesusidieerd, dat was heel
leuk van de regering".
„Op het Newport-festival
heb ik toen alleen met het
kwartet gespeeld. Het was heel
moeilijk om daar tussen te ko
men als Nederlanders. Daar
kwam je zomaar niet aan de
bak hoor. Dat was zo erg in
Amerika, ik had m'n alt bij me,
en wij lopen door New York.
Tenminste, we waren op dat
festival een aantal dagen ge
weest en we wilden nog een
beetje wat van Amerika zien,
toen zijn we naar New York
gegaan. We lopen langs een
jazz-club en daar speelde Zoot
Sims, dus wij naar binnen".
„Ik weet niet meer welke
club dat was. Op zo'n boule
vard. Die muzikanten vragen:
spelen jullie mee, fantastisch
uit Europa. Ik pak m'n saxo
foon uit, zegt de clubeigenaar:
als je dat ding nu niet gelijk in
pakt, want als de vakbond bin
nenkomt en jij staat hier te
spelen, dan kan ik gelijk m'n
tent sluiten. Die bond in Ame
rika is zo machtig. Om zichzelf
te beschermen natuurlijk".
De geïmproviseerde jazz-mu-
ziek is volgens Noordijk volko
men vastgelopen toen in de ja
ren zestig de free-jazz opgang
deed als nieuwste stroming.
„Scheppers heb je niet meer.
Charlie Parker is een van de
grootste scheppers geweest in
de jazz-muziek. Die heeft de
bebop ontwikkeld. Neem maar
van mij aan dat er in Neder
land niemand schept. Opschep
pen doen ze wel, maar schep
pen niet. En dan doel ik op be
paalde muzikanten. Welke
Nee, dat kan ik niet doen, dat
zou te ver gaan. Maar wie het
zich aantrekt die trekt het zich
maar aan".
„Je kan natuurlijk wel rare
dingen uit gaan halen met een
instrument en weet ik veel wat
er allemaal gebeurt met allerlei
toestanden. Men noemt dat dan
geïmproviseerde muziek. Maar
de enige echte geïmproviseerde
muziek is jazz-muziek. Met de
free-jazz begon de ellende.
Iedereen kon gewoon een saxo
foon pakken en een beetje
staan gaan piepen en dan was
je free-jazzmuzikant. Nou, dat
is goed vastgelopen. Ik heb dat
ook allemaal gedaan. Wij wa
ren op een gegeven moment
met Misha Mengelberg zover in
het kwartet, tijdens de periode
dat de Vietnam-oorlog net be
zig was, dat ik met bommen
moest gaan staan gooien en zo".
„Kijk, vernieuwers heb je
natuurlijk wel nodig. Anders
zouden we nu nog steeds alleen
maar dixieland-muziek spelen.
Maar d'r zijn zo weinig mensen
die kunnen onderscheiden: is
dat nou bullshit of is dat echt.
Coltrane was een vernieuwer
bij de gratie gods, dat was iets
fantastisch, maar dat heb ik
van een Albert Ayler nog nooit
kunnen ontdekken. En Eric
Dolphy was ook een geweldige
muzikant, kijk dan kun je het
kaf van het koren toch op een
gegeven moment onderschei
den. Maar nu constateer ik dat
die oudere stijlen aan het te
rugkomen zijn, dan is het met
die free-jazz toch vastgelopen.
D'r is niks vernieuwd in wezen.
Dat is ongeveer bij Coltrane in
de jaren zestig gestopt".
Piet Noordijk vindt het North
Sea Jazz Festival een waanzin
nige happening. Hij herinnert
zich nog een anekdote uit voor
gaande jaren. „We moesten
spelen met de Nederlandse sa
xofonist Ferdinand Povel,
Clark Terry, Al Grey en nog
een aantal van die knakkers
om één uur 's nachts. Alleen
Ferdinand en ik waren Euro
peanen, voor de rest alleen
Amerikanen. Dizzy Gillespie
was er ook bij!! Wij moesten
om vijf uur op dat festival zijn,
want men zei: jullie moeten
toch wat doornemen, je kan
toch zomaar niet gaan zitten.
Ferdinand ik liepen al een
beeije door die zaal en we zei
den: waar moeten we nou naar
toe".
„Clark Terry zat vlakbij in
een hotel. Ik ga naar Clark
Terry toe. Maar hij zegt: ik
weet van niks. Die ging naar
Dizzy toe: die zegt: ik weet ook
van niks. Dus dat hele zooitje
wist van niks. Ik zeg: laten we
dan in elk geval afspreken dat
we wat doorspelen. Clark
Terry zei: weet je wat, ik ben
net hier in Holland, ik ga sla
pen. Laten we maar om zes uur
afspreken. Clark Terry ging
naar bed en zei: maak je nou
maar niet Ongerust dat komt
allemaal goed voor elkaar".
„Paul Acket had dat alle
maal goed georganiseerd, maar
die Amerikanen, die zitten heel
anders in mekaar, die hebben
daar gewoon schijt aan. Dus
wij naar een terrasje, kopje
koffie drinken, want zuipen
kun je natuurlijk niet maken
op zo'n festival. Ik zeg: nou
moeten we maar es gaan kijken
of we die vogels kunnen vin
den. Nou om zes uur, geen
hond. Hoe laat dacht je dat ze
binnenkwamen? Precies, om
één minuut voor één. Dus hele
maal niks voorbereid, 't spul
komt binnen, een minuut pa
niek, en een minuut later stond
het spul te spelen. Het was iets
fantastisch. Ja, want als je met
zulke grote jongens speelt, voel
je je toch ergens een lui hè".
„Ik wil nog eens een plaat ma
ken met m'n kwartet en de
strijkers van het Metropole Or
kest. Dan wil ik muziek gaan
maken die me niet opgedron
gen wordt. Diverse platen
maatschappijen staan daar
achter, maar het kost veel geld.
Een plaat met stukken als 'In a
Sentimental Mood' van Duke
Ellington. Zo zijn er makkelijk
20 stukken te maken, fantas
tisch mooie melodieën. Er moet
alleen iemand zijn die zegt:
daar wil ik een paar stuivers in
douwen. Ik weet zeker dat de
gene die daar wat indouwt er
het tienvoudige voor terug
krijgt. Nu zijn we bezig met
sponsors".
Door Jan Koesen
HILVERSUM - Van een
donderende verdediger
van de rechten van de
minstbedeelden via een
langdurige periode als in
tellectuele kwaliteits
krant, is het Engelse dag
blad The Times nu gede
gradeerd tot een redelijk
goede, nogal rechts geo-
rienteerde krant die het
spektakel en het vulgaire
niet schuwt. Kortom, The
Times is niet meer wat het
geweest is.
Zondag (Nederland 2, 21.32
uur) brengt de VPRO een
bijna een uur durende doku-
mentaire over het meest ge
zaghebbende blad van de af
gelopen twee eeuwen. Het is
een zakelijke schets gewor
den met veel sprekers aan het
woord plus wat historische
beelden.
De krant die zo lang het
respect zou behouden van
links en van rechts, werd
merkwaardigerwijs opge
richt door een bankroete En
gelsman onder de naam The
Daily Universal Register.
Drie jaar later zou de naam
voorgoed veranderen in The
Times. De eerste hoofdredac
teur, Thomas Barnes, schreef
bewogen hoofdartikelen
waardoor zijn blad de bij
naam The Thunderer kreeg.
In die tijd was The Times nog
een tikkeltje links van het
midden en dat was toen al een
zeer gewaagde stellingname.
Dan groeit The Times en
vestigt hij zijn reputatie. Het
blad stuurt zelf reporters
naar slagvelden en maakt ge
bruik van de nieuwe technie
ken. Objectiviteit en een hel
dere betoogtrant staan cen
traal. De krant is niet te bleu
om gezagshebbers aan te val
len. Befaamd worden de inge
zonden stukken die een Brits
instituut gaan worden. Maar
altijd blijft The Times heer.
Uit die tijd stamt het mopje
van de butler die zegt: „Two
reporters, Mylord, and a
gentleman from The Times."
Het blad ontkomt niet aan
opstaan en vallen. Een van de
eerste kardinale blunders is
een verzonnen bericht over
het aandeel van een Iers af-
i Rupert Murdoch met zijn kranten 'The Sun' en 'The
Times'.
gevaardigde in een Ierse aan
slag. Ook is de rol van het
blad tijdens Hitiers opkomst
verre van fraai. Het blad pre
dikt een soepele houding ten
opzichte van de dictator en
sluit de ogen voor het gevaar.
Na de oorlog vinden er
- FOTO AP
schokkende veranderingen
plaats. Er komt nieuws op de
voorpagina, 'een onuitspreke
lijke vulgariteit'. Lord
Thompson neemt het roer
over, maar in de 16 jaar van
zijn bewind zal The Times
geen winst maken.
In 1978 vindt de grootste
crisis plaats. Een jaar lang
ligt de krant plat na een con
flict over nieuwe technieken
met de vakbonden. Dan stapt
een geducht heer naar voren,
de Australische mediakoning
Rupert Murdoch die het blad
zijn formule van vlot amuse
ment oplegt en de krant een
face-lift laat ondergaan. Con
stant probeert Murdoch de
redactie een buiging naar
rechts te laten maken, klaagt
een van de hoofdredacteuren,
maar de krantenmagnaat
zegt hierover glimlachend in
de dokumentaire: „Een leu
gen".
De dokumentaire is rustig
gemaakt, maar geeft toch
maar een beperkt beeld van
deze gezaghebbende krant die
teloor is gegaan door de com
mercie. Een terugblik werpen
Lord Chalfont, Lord Cudlipp,
Rupert Murdoch, Bernard
Levin, Edward Heath, hoofd
redacteur Harold Evans en
redacteuren van The Times.
De televisie houdt zich deze
weken bezig met zichzelf. In
de serie 'Television' (op
dinsdag) zien we trillende
beelden uit een verleden dat
nog maar vlak achter ons
ligt. De VPRO wijdt deze
maand aan 'de media' en af
gelopen zondag was een pro
gramma te zien over de oude
Amerikaanse bioscoopjour
naals, de voorlopers van de
nieuwsuitzendingen op de
tv.
Deze 'newsreels' namen ons
mee naar vergeten oorlogen
en rampen. De reportages
waren even spannend en
emotioneel als de hoofdfilm
die daarna in de bioscoop
werd vertoond. Het nieuws
was voor een deel journalis
tiek werk, maar ook voor
een deel show, zoals ver
schillende betrokkenen in
het programma zeiden. De
cameramensen waren de
ware helden van het ver
haal, ze waagden hun leven
voor die ene opname die de
bioscoopbezoekers aan hun
stoelen zou nagelen.
De verslaggever met micro
foon bestond nog niet. In de
studio werden de beelden
aangekleed, een orkest
speelde een passende melo
die en een stem begeleidde
het geheel. In die jaren ont
stond de gewoonte keihard
te schreeuwen bij de bewe
gende beelden. De stem
moest over de herrie in de
studio heenkomen en
daarom zette de reporter een
keel op als een opgejaagde
marktkoopman. Het Neder
landse bioscoopjournaal
(Polygoon) kreeg zo het
markante geluid van Philip
Bloemendal.
Bij het zien van die zwart
wit-beelden uit de j aren
vijftig moetje wel verzuch
ten: wat was de werkelijk
heid nog lekker simpel. Het
wereldbeeld van de kij ker
was beperkt en rechtlijnig.
De nieuwsmakers gaven
hun 'shows' ook een duide-
lijke boodschap. Bruno
Hauptman, de ontvoerder
van de baby van luchtpaart-
pionier Lindbergh, werd als
een misdadiger van het
laagste allooi afgebeeld, ter
wijl we nu weten dat de of
ficier van justitie niet in de
staat was behoorlijk bewijs
materiaal in stelling te
brengen.
De jaren zestig veranderden
alles, de televisie groeide, de
aarde kromp. Er was opeens
een geweldige honger naar
kennis en nieuws, naar beel
den uit onbekende hoeken
van de wereld. De actuali
teitenrubrieken bloeiden op.
Een nieuwe generatie kij
kers wilde alles weten en
keek gretig naar de mis
standen, ivoren torens en
heilige huisjes die in
'Brandpunt' of 'Achter het
Nieuws' voor de bijl gingen.
Het idee leefde dat de fouten
in de wereld gecorrigeerd
konden worden als je maar
over genoeg feiten beschik
te.
Nu zitten we alweer in een
volgende fase. We hebben
nu alles wel zo'n beetje ge
zien, vinden we. We vallen
niet meer zo gauw van onze
stoel en de wereld is alleen
maar slechter geworden.
Onze actualiteitenrubrieken
zitten al jaren in de proble
men. Ze zijn hun glorie
kwijt en zoeken vruchteloos
naar een nieuw gezicht. Het
NOS-Journaal heeft veel
meer armslag gekregen,
praatshows hebben een deel
van de actualiteit i
Wat kan een Brandput
betekenen voor de over
voerde kijker?
Achter het Nieuws zoektL
onder leiding van Paiify
teman in onderwerpen vi
gemiddeld 6 minuten, Tj.
neke Verburg van TROS-
Aktua houdt het korten
leuk, Nieuwslijn wisselt
zware en lichte onderwa
pen in hoog tempo af en
Brandpunt doet dat mi
ook. Op hun nieuwsleen^
valt niet zo gek veel ten.
ken. Achter het Nieuws,
maandag in op de affaire
Harry van den Bergh,
PvdA-Kamerlid dat mij.
schien gesjoemeld heeft:
aandelen. AVRO's Televi
zier bracht een eigen re;t
tage over Ollie North op j
eerste dag van zijn verhj
Nieuwslijn stuurde on®;
HOOFDREDACTEUR ACH'
poor Jan Cornells
Vorige week kon je in deze
rubriek lezen dat voor de
Amerikaanse musicus John
Cage schoengekraak muziek
was en we noemden zoiets
een ready-made: 'n kant en
klaar 'gevonden' voorwerp
dat je zo mooi vindt dat je het
een kunstwerk noemt (voor
jezelf: wat anderen ervan
vinden kan je niks schelen).
Diezelfde Cage trakteerde
eens zijn gasten op het vol
gende cncert in zijn woonka
mer: hij opende het raam aan
de westzijde (waardoor veel
straatlawaai naar binnen
kwam), opende daarna het
'bhtrtur
Wat een feestdag was het thuis
de (lagere) school thuis kwam en
- wij niet haastig eten gaandeweg
i had zijn ready-made! Voor niks
men de ready-mades (P.S.
Herborn om de gevolgen;
de explosie te filmen. Al)
maal volgens het boekje,
Toch lijkt de richting vat.
toekomst te zijn: geent»;
reeks korte onderwerpje
(dat doen de Journaals
eigenlijk al), maar één»
rieuze, diepgaande repot
ge. Hier en Nu heeft hetg
daan op een paar zondag
avonden, Televizier deed
en het is ook de formule
Panorama van de BRT.
Daaraan blijft behoefte
naast de confetti-regene,
nieuwsitems die dagelijks
over de kijker wordt uitgi
stort. TV-nieuws is een
kwestie van techniek ge
worden. Filmbeelden ste
rnen binnen uit de hele»
reld. Het is een kwestie
kiezen, knippen en plakk
As er geen beelden zijpi
ook geen nieuws. TV-jou
naals geven een fragmes
risch beeld van het were
nieuws. Het gaat om 'vee
om 'alles heben' en niett
zo zeer om de inhoud eni
kwaliteit.
Ed Turner, de baas Cable
News Network, die in Af
rika 24 uur per dag nieu
uitzendt, zegt het zo: J
hebben al deze apparatu
we heben mooie beelden
goed gemonteerd zijn
hebben mooie mensen di
voor de camera hun zeg
doen, maar hebben zij
eigenlijk wel iets te zeg
gen?"
TV-nieuws is big busin!
Er is een florerende inte
tionale handel in nieuw
sen die nauwelijks nogt
portages' genoemd kum
worden. Snelheid staat
voorop. In Amerikaanse
nieuws-uitzendingen du
onderwerpen niet langa
dan 30 seconden. De co®
merciële tv is gek op nia
de Amerikaanse 'netwoi
maken er, voor het eerst
de historie, flinke winste
mee. Ook de Nederlands
omroepen, TROS, AVRO
Veronica, die een net®
vullen dat later misschii
commercieel wordt, drol
van een eigen journaal,
de nieuwsmachine een®
loopt, levert hij veel geld
Juist daarom moetende
tualiteitenrubrieken ziel
tage, zoals de kranten®
tergrondverhalen breng
bij de snelle plaatjes die
tv biedt. Nieuws is nog
steeds show, net als inde
tijd van de 'newsreels',"
de behoefte aan rustige,
gelijke informatie is nu!
ter dan ooit.
die regel komt uit lied 300
vers 6 uit het Liedboek voor
de kerken).
Ik heb thuis een pracht
verzameling cola-blikjes: ze
zijn gedeukt doordat er
iemand overheen reed of er
tegenaan schopte. Pracht
verzameling? Dat vind ik; ik
ben m'n eigen baas.
Toen er een deuk kwam in mijn
in het metaal ook wel een beeije j
rijd rond met deuk, met ready-
misschien had ik die deuk veel lie|
Ook mooi vaak: de etiketten-n
ken, ik heb er zo'n 200, waarondei|
ik ingelijst.
L-r.
WEDSTRIJD: heb je zelf een
ready-made, doe dan mee
aan een wedstrijd stuur of
breng het dan naar:
De Kleine Stem
Spinveld 55
4815 HV Breda
Je kunt het ook op een bij
kantoor afgeven en je mag
het fotograferen of tekenen
als het wat ingewikkeld is
om te vervoeren.
De hoofdprijs is een kunst
werk dat de hoofdredacteur
van De Stem, Harro Cou-
mans, speciaal voor deze ge-
werpen op de langere re| Uske etl WisleP'
fa aft 7nalo He Irrnntpnüt
voiewoi noKtti.
Uord eens Mkherl
1Me.. Hemel,hal
\bed is wet baleptj
KNOKKE - De Beach Boys treden op 21 juli op in KnokkeJ
roemde Californische popgroep bestaat 25 jaar en bezoekt
het eerst sinds tien j aar Europa. De Beach Boys geven hun cd
op het strand en beginnen om 16 uur. Daarvóór worden een®
surf-wedstrijd en een luchtshow met parachutes-springen
houden.
In 1962 werden de Beach Boys opgericht door de drie b tpné fi ntl*
Wilson, Brian, Carl en Dennis, hun neef Mike Love, Al Jar#
Bruce Johnston. Dennis Wilson, de drummer, is enige jaren!
den overleden. Ze werden populair met een reeks surf-W
verbaasden de popwereld enige jaren later met ingewitó
composities als 'Good Vibrations' en 'God only knows'.
Brian Wilson, schrijver van de meeste Beach Boys-nur®
sukkelde jaren met zijn gezondheid, maar is sinds enige tijd'
van de partij. De vijf originele Beach Boys worden op hun8
pese toer gesteund door enkele andere musici.
Kaarten kosten 450 Belgische francs bij de VW in K»
(050-60.16.16) en EC Promotions (02-640.92.23). Kinderen on*
12 jaar hebben gratis toegang als ze in het gezelschap va"
ouders zijn.
(ADVERTENTIE)
Rotterdam-London Galuuk
- 07 J5 uur
- 14 J5 uur
- 17 5S uur
London Gatwick-Rotterdam
mj 07 55 -
m 14 55 -
vr» 17 55 -
10-05 uur
- 17 05 uur
- 20.05 uur
Bel snel uw reisag'
ofNetherLmesze-
010 - 4370622.
z=NetherLine$
Your Business Airiste
