ïrformer
Honderd jaar amusement in Nederland in beeld
Op de bres voor 'eenvoudige artiest'
Muziek om bij in
slaap te vallen
IkNOKKE/HILVERSUM - Het is al heel wat ja-
Iren geleden dat Johnny Hoes voor het laatst op de
lelevisie is gesignaleerd.
ZEVENTIGJARIGE JOHNNY HOES VANAVOND IN 'NEDERLAND MUZIEKLAND'
JACQUES KLÖTERS: SUBSIDIE NIET ALLEEN VOOR 'ECHTE KUNST'
Betrouwbare misleiding
Brandpunt
over
Zuid-Korea
ZATERDAG I A
27 JUN119871
ZATERDAG 27 JUNI 1987
G1
laur).
Hard nodig
Iskoppen
tering
Come-back
Zwarte Lola
Tolk
Bruiloften
Geridderd
„Ik voel me nu meer verbonden met an
dere mensen die een ongeluk hebben ge
had"
Greg Lemond, wielrenner
DE STEM
riekenis krijgt die uitwijst boven
;elijke objecten in de werkelijk-
t zal dan wel. Vermeld dienen
;e worden in dat Fredericianum
ipecten van videokunst. Op zol-
Fabrizio Plessi met speeltuin-
i een marmerzagerij geïmiteerd,
elgoot bestaat uit tientallen
;rmen, die via een beeldband
r in beweging laten zien en ho-
irukwekkender is de ritmisch
imede beeldtoren van de Belgi-
rie-Jo Lafontaine, die haar vi-
en weet om te zetten in levende
:n.
Ie club' van twaalf architecten in
gerie vertoont rond het thema
de museum' lijkt nergens op.
is het wel 'grappig' dat via de
tl ingerichte kabinetten het be-
dilemma/tegenstelling beeldend
tar-architect tot uitdrukking
elfs architecten als Rossi, Hol-
tsas etc. hebben er op een Ma-
lachtige manier grapjes utge-
aarop de geattaqueerde maat
niet zit te wachten. Design ver-
de Kasselse optie, helemaal in
iphis-sfeer en erger. Een tapijt
ezaagde planken als patroon is
leuk voor een cartoon. Kassei
'teling! Anton Pieck brouwde er
Ijoor onze rtv-redactie
Ivanavond is de zeventig-jarige schrijver-zanger er weer
|en nog wel in het vooral bij de jongeren populaire pro-
gramma 'Nederland muziekland' (Nederland 2, 19.12
lij zingt opnieuw het lied dat
Ihem landelijk bekend maakte:
I Och was ik maar bij moeder
Ijiuisgebleven'. Maakt, na de
Izangeres Zonder Naam en
|',tanke Nelis nu ook Johny
s zijn come-back in de hit-
I parades?
I Er is een grote honger naar
Iprodukt van eigen bodem", zegt
I Johnny Hoes in zijn apparte
ment aan de Belgische kust in
iKnokke. „Als het nationale re-
Ipertoire geen kans krijgt om
laaar buiten te komen, omdat
Ihet in Hilversum niet wordt
(gedraaid, dan horen de mensen
(het niet en kopen het ook niet.
(ze weten niet eens dat het he
lstaat."
Johnny Hoes heeft zijn leven
(lang op de bres gestaan voor
(het nationale repertoire. „Als
Johnny Hoes er niet was ge-
Iveest, had er helemaal geen
Nederlandstalig repertoire be-
(staan", omschreef Sjakie
|schram ('Glaasje op, laat je rij-
Iden') het werk van Hoes.
uiten een luchtje gaat scheppen
ekomen, is het bijvoorbeeld wél
te waard om te kijken naar het
werka gebouwde paviljoen. Op
k vorig jaar waren de paviljoens
er dan de kunstwerken daarin,
ionsbeek gesproken: Thomas
bouwde daar' een bunker. In
en rond gebouwtje waarin je ijs
e kunt kopen. Merz bracht de
tallatie daarin aan. Deze rond-
kunstenaar maakte er ook nog,
er meer doodskoppen, een Vitto-
!ole; heel kleurig en netjes. Een
met veel tekst om uit te leggen.
:sten gesproken: onder de archi-
;he inzendingen over het ideale
was er één die de schilderijen
icht naar de grootte van de bij
teksten en de teksten had opge-
ot de omvang van de schilderij-
r gaat het om? Om het woord of
ld? Daarom: stop! Bekijk zelf
beelden, waarvan in dit verhaal
:r dan tien procent werd aange-
ede reis.
menta 8 Kassei. Tot 20 septem- I
elijks 10.00-20.00 uur. Cataloog
en kleine gids DM 12. Toegang:
(s ticket DM 10; tweedaags ticket j
driedaags ticket DM 20 en sei-
irt DM 80.
1 van het postmodernisme, er een
jke dimensie aan wil geven. De
ving mag geen clichés bevatten,
i geen enkele vrijblijvendheid. In
riling met het rollenspel op het
>aat het hier om 11 van de per-
i zijn optreden. Ik ben geen psV' I
rapeut. Ik begin niet bij nul.
j afspraken. Zeker, je kunt al ifflj
rend op die afspraken wel bij nul
en. Maar iedereen moet zich vet-
en binnen de groep".
de Kroon ziet de belangstellmê
Documenta voor de performart'
t als een wezenlijke kentering in
ngstelüng. De hoos was in de ja;
'82. Wat wel opvalt is dat aUerlet
uen, die in die periode met n't
ledium bezig waren, nu aanslui'
teken bij groepen. Trad Totn'
s uit Tilburg nog als individu op
sel, de oud- Bredanaar Jacqu^
ppel en de Arnhemmer Arno Ar's
in groepsverband op. Zo 00
de Kroon, die inmiddels met ex-
in de Zaak in Groningen eu
n Nijmegen liet zien dat de geie'
tekentaal hem momenteel ook
jeit. De critici reageerden daar
sitief op. Nu Kassei nog.
Lange tijd werd Hoes door de
I platenbazen in de Randstad
|metde nek aangekeken. In Bel
gië werden zijn eerste liedjes
op de plaat gezet. Toen in 1952
Eddy Christiani Johnny's 'Zee
manshart' voor de radio zong
lm er vraag naar het lied ont
stond, raakten de Nederlandse
(platenfirma's geïnteresseerd in
(het repertoire.
„Of ik het leuk vind om weer
■op de tv te komen? Het is voor
loet eerst sinds 'De lach een
traan shows' dat ik ja heb ge-
(zegd tegen een verzoek om mee
(te werken aan een televisiepro-
gramma. Maar veel liever had
|lk weer een programma als
tijds gemaakt. Een mooie
Ishow met allemaal Neder
landstalige artiesten om me
lheen. Die mensen hebben die
(reclame hard nodig. Ze worden
(tor de Nederlandse omroepen
stiefmoederlijk bedeeld."
Sinds 1963 leidt Johnny Hoes in
Weert zijn eigen platenbedrijf
Telstar. Zelf zong hij niet eens
zo gek veel hits. Hij schreef ze
veel meer voor anderen: voor
Willy Alberti, Max van Praag,
de Limburgse Zusjes, Anneke
Grönloh en Rob de Nijs. Hij
hielp artiesten als Leni Lud-
wig, Frits Rademacher, de
Zangeres Zonder Naam en la
ter ook Normaal, Massada, de
Frank Boeijen Groep, Doe
Maar en het Deep River Quar
tet aan platencontracten. En
dat zijn nog maar enkele voor
beelden.
'Hij was een smokkelaar'
was de eerste hit die Hoes zelf
zong, in 1956, samen met een
Weerter buurtgenoot als De
Twee Jantjes. In 1961 zong hij
de Nederlandse versie van een
Venloos carnavalsliedje, 'Och
was ik maar bij moeder thuis
gebleven'. Het zou een blij
vertje blijken te zijn. Nu, 26
jaar later, zijn er zo'n 500.000
exemplaren van verkocht, een
record dat nooit werd geëve
naard in de Nederlandse pla
tenindustrie.
Andere door hem gezongen
hits waren 'Blonde Greetje',
'Daar mag je alleen maar naar
kijken', 'Vader, waar is moeder
gebleven', 'Dat is het einde' en
'En van je hoempa'.
Of Hoes een come-back gaat
maken, durft hij zelf niet te
voorspellen. „Soms merk je dat.
Je voelt een ster stijgen. Of dat
nu bij mij ook het geval is, weet
ik eigenlijk niet. Vergeet niet
dat de Zangeres en Nelis zijn
blijven optreden. Ik heb al vele
jaren niet meer op een podium
gestaan. Ik heb dus ook weinig
rechtstreeks kontakt meer ge
had met het publiek."
Johnny Hoes heeft zich,
eigenlijk zijn hele leven lang,
veel meer beziggehouden met
het succes van anderen. „Ik
vind het veel leuker als ik an
deren in de schijnwerper kan
Johnny Hoes: „De Holandse artiesten krijgen gewoon steeds minder kansen".- fotofehtragott
zetten. Het feit dat we de laat
ste jaren Arne Jansen en An
neke Grönloh bijvoorbeeld te
rug hebben gebracht doet me
erg veel plezier. Maar vooral de
iets eenvoudiger artiesten die
normaal geen kansen krijgen,
wil ik graag helpen. Het is toch
fantastisch dat Eddy Wally nu
een ster is in Nederland en Bel
gië."
Hoes heeft in zijn leven sterren
'neergezet'. „Toen Annie Heuts
bij me kwam, zag ik meteen
een Zwarte Lola in haar. En
Eddy Wally was voor mij al di-
rekt de zingende marktkramer.
Leo Kuijpers was een zingende
kastelein. Z'n Dikke Leo-image
moest alleen nog uitgedragen
worden."
Eigenlijk is Johnny Hoes een
beetje bij toeval in de muziek
terecht gekomen. Hij was voor
bestemd om handelscorrespon
dent te worden. Na de HBS in
de Rotterdamse havenwijk,
haalde hij praktijkdiploma's
Engels, Duits en Nederlands. In
1939 moest hij, als dienstplich
tig militir een brug in Tungel-
roy, bij Weert bewaken. Ser
geant Johnny organiseerde
feestavonden voor zijn colle
ga's. Op een gitaar van een
rijksdaalder begeleidde hij
zichzelf, tot groot plezier van
het peloton.
In 1944 werd John tolk bij de
Amerikanen en ook hen hield
hij bezig, in ruil voor sigaret
ten, drank (hoewel Hoes drinkt
noch rookt) en chocolade. Zijn
eerste liedje 'De cowboy-sol
daat' vertelt over een cowboy
uit Texas, die naar Europa
kwam om voor de vrijheid te
strijden en later thuis vertelt
dat de blijheid van de bevrijde
mensen ruimschoots de strijd
waard was.
Een Belgische muziekuitge
ver zag wel wat in het liedje en
het zangeresje Helma zette het
op de plaat. „Tot mijn verba
zing kreeg ik er nog geld voor
ook. Daarom schreef ik meer
cowboy- en jodelliedjes. Later
begaf ik me ook op andere the
ma's."
Hoes opende in Weert, waar hij
inmiddels was getrouwd, een
zaakje in tweedehands mu
ziekinstrumenten en grammo
foonplaten. 's Avonds trad hij
op bruiloften en partijen op en
in café's en kermistenten door
heel België en Zuid-Nederland.
Van 1953 tot 1963 werkte hij bo
vendien voor het grammofoon-
platenbedrijf van multinatio
nal Philips.
Na een breuk met die maat
schappij, richtte hij zijn eigen
bedrijf, Telstar, op. Al snel
maakte die maatschappij gou
den platen aan de lopende band
met regionale coryfeeën als de
Heikrekels, het Radi Ensemble
en later The Walkers en The
Classics.
Nadat Telstar in het begin
van de jaren '80 de toonaange
vende maatschappij was ge
worden in eigentijdse Neder
landse popmuziek, met groepen
als Doe Maar, Toontje Lager en
de Frank Boeijen Groep,
volgde een terugval.
Johnny Hoes: „De lichte mu
ziek blijft een groot avontuur.
Het is net een loterij. Je weet
nooit vooraf wanneer een lied
aanslaat of een artiest door
breekt. Het blijft spannend en
dat houd je actief. Je weet nooit
AMSTERDAM (ANP) -
Het amusement is altijd
onderschat. Ten onrechte,
want het heeft grote emo
tionele waarde. Bovendien
geeft het een beeld van de
levende opvattingen en de
heersende mentaliteit. Het
is daarmee een soort spie
gel van de tijd.
Bevlogen praat Jacques
I Klöters, 'amusementsdeskun-
dige' bij het Nederlands
Ij Theater Instituut in Amster-
ham, over het onderwerp
waar hij al 15 jaar intensief
j mee bezig is: het ontstaan en
he groei van het amusement
in Nederland.
Ter gelegenheid van het
00-jarig bestaan van Carré
en het feit dat Amsterdam dit
I jaar Culturele Hoofdstad van
Europa is, stelde hij deze ge-
ji sehiedenis op schrift. Op 1 juli
wordt het boek '100 jaar amu
sement in Nederland' bij de
J opening van de gelijknamige
tentoonstelling over dit on-
herwerp in de voormalige
stallen van Carré gepresen
teerd.
In zijn boek registreert
Klöters de veranderende sa
menleving in het midden van
he vorige eeuw, de behoefte
aan een andere organisatie
van het vermaak dan de
aloude kermis en de amuse-
mentsvormen die daarom
heen bestonden en de bloei
tijd van het kritische cabaret,
he nieuwe houding tegenover
he overheden, satire, kritiek
enprotest. Circus, kermis, va
riété, revue, volkstoneel, ca
baret, operette en musical, al
heze genres worden in de con
text van de tijd geplaatst en
hoor middel van onder andere
annekdotes en teksten van
liedjes en sketches belicht.
Klöters maakte daarbij een
keuze uit de ongeveer 6.000
boeken, 20.000 liedjes, 10.000
foto's en meters knipsels en
recenties over dit onderwerp
die in het archief van het Ne
derlands Theater Instituut
liggen opgeslagen. Tijdens
zijn zoektocht naar het verle
den van het amusement trof
hij ook belangrijke 'schatka
mers' aan in de diverse ge
meentearchieven in het land.
Was voor veel musea en of
ficiële instellingen op het
kunst- en cultuurgebied het
amusement vaak niet de
moeite waard om er veel over
te verzamelen, voor gemeen
telijke archieven is alles even
belangrijk: het kunstzinnige
belang prevaleert daar niet
boven andere belangen, aldus
Klöters.
Hij wijst daarmee meteen
op een stukje 'discriminatie'
waaronder het amusement
steeds heeft geleden: het alle
daagse en gewone karakter
ervan maakte het als kunst
vorm niet geaccepteerd. Dat
heeft echter vooral een histo
rische oorzaak.
Van oorsprong hebben de
beoefenaren van het amuse
ment en de toneelkunstenaars
dezelfde achtergrond: het
waren rondreizende families
die nauwelijks konden lezen
en schrijven. Pas rond de
eeuwwisseling ontstond een
scheiding toen sommige groe
pen probeerden het toneel op
een hoger en kunstzinniger
plan te krijgen. Er werd zelfs
een toneelschool opgericht en
het opleidingsniveau van de
toneelspelers werd al snel be
ter. De kloof tussen theater en
amusement groeide. „De to
neelspeler las boeken, terwijl
de mensen uit het amusement
Willy Walden en Piet Muyselaar als Snip en Snap:
miljoenen betaald aan vermakelijkheidsbelasting.
bij voorbeeld oefenden om op
één vinger op een kogel te
kunnen staan", illustreert
Klöters.
Voor amusement had je
volgens hem ook eigenlijk
geen opleiding nodig. Om een
rol in een opera te vertolken
zijn muzikaliteit en zang
kunst een vereiste. Voor ca
baret daarentegen hoef je he
lemaal geen geschoolde stem
te hebben om toch succesvol
een muzikaal nummertje ten
gehore te brengen.
Een ander verschil tussen
'echte kunst' en amusement is
dat bij laatstgenoemde vorm
het publiek 'de baas' is. Het
idee van 'de mensen hebben
ervoor betaald en hebben dus
recht op een leuke avond'. Het
meest belangrijke onder
scheid tussen beide vormen is
echter het financieel-econo-
mische aspect.
Theater werd na de oorlog
door de politiek belangrijk
genoeg gevonden om het te
subsidiëren. Amusement
daarentegen wordt be
schouwd als iets dat niet ge
steund, maar juist 'geplukt'
dient te worden en waar zelfs
ook veelal belasting, de zoge
noemde vermakelijkheidsbe
lasting, over betaald moest
worden.
„Neem Snip en Snap des
tijds. Die hebben echt miljoe
nen guldens vermakelijk
heidsbelasting betaald in de
loop der jaren. Als René
Sleeswijk nog geleefd had,
had hij vast geclaimd met
zijn revues een belangrijk
deel van de Stopera te hebben
betaald", lacht Klöters.
Hij vindt het overigens
aperte onzin dat de overheid
het onderscheid tussen kunst
en amusement zo benadrukt
door 'a priori' niet met geld
over de brug te komen als er
het naamkaartje 'amusement'
opzit.
Te meer omdat de laatste
jaren toneel en amusement
steeds meer met elkaar ver
weven zijn. Het toneel ver
werkt veel 'amusements-ele-
menten', zoals circusactige
optredens en dergelijke, in
zijn produkties. Een verande
ring die onder andere door
Bertolt Brecht, 'die zeer ge
fascineerd was door het amu
sementswezen' is ingezet.
Klöters: „Het is daarom te
genwoordig niet goed meer
uit te maken of er sprake is
van amusement of kunst. Het
hedendaags theater is een
collage van technieken,
waarbij veel gebruik wordt
gemaakt van de moderne my
thes. En dat is allemaal af
komstig uit de amusements
cultuur"..
Tegelijkertijd krijgen veel
vormen van amusment ook
een steeds 'hoger' niveau.
„Goede amusementskunst
blijkt, daar waar het het ge
wone - en incidentele karak
ter overstijgt, echte kunst te
zijn die een diepe indruk
maakt". Daar mag de over
heid ook best van doordron
gen zijn en er iets voor doen
om het te behouden, meent
hij.
Klöters denkt daarbij aan
bij voorbeeld het beschikbaar
stellen van garantie- en pro
jectmatige subsidies voor
amusementsprodukties. „Het
maken van amusement kost
onzettend veel geld. Daar be
schikken veel jonge amuse
mentsmakers nu eenmaal
niet over. Velen worden daar
door rechtstreeks in de armen
van de commercie gedreven
en gedwongen zichzelf te
'verkopen' bij allerlei spel
letjesprogramma's".
Hij pleit er daarom voor
dat amusementsmakers ook
een kans krijgen door voor
hen ook een vorm van onder
steuning mogelijk te maken.
Klöters: „Zeker gezien het
feit dat het amusement in de
loop der jaren toch een heel
eigen plaats heeft weten te
veroveren. Dat heeft de ge
schiedenis toch wel duidelijk
gemaakt".
wanneer je scoort. Maar ik
vind wel dat het voor een Ne
derlands muziekbedrijf steeds
moeilijker wordt. Super Chan
nel, Sky Channel en RTL drin
gen steeds meer Engelse en
Amerikaanse produkten aan
ons op. De Hollandse artiesten
krijgen gewoon steeds minder
kansen."
Toch is er volgens hem be
hoefte aan. Als voorbeeld ver
telt hij dat Dikke Leo en Jan
Boezeroen weer een 'Lach en
traanshow' hebben georgani
seerd. „De zaal was te klein.
Anneke Grönloh, Toby Rix en
Eddy Christiani doen een toer-
neetje voor De Zonnebloem,
voor vijftig-plussers. De men
sen breken de tent haast af."
In april werd Hoes geridderd in
de orde van Oranje Nassau. „Ik
ben ontzettend blij met die on
derscheiding. Ik vind het een
hele eer. Alleen had ik het ge
weldig gevonden, als het twee
jaar eerder was gebeurd. Dat
was mooi geweest voor mijn
vrouw. Want zij was de spil
waar alles om draaide. Zij en
later mijn dochter Jacquemine,
hebben steeds het organisatori
sche deel voor hun rekening
genomen. Ik ben misschien wel
het creatieve talent geweest,
mijn vrouw ving me altijd op.
Ze was er altijd. Vooral in het
begin hebben we het best vaak
moeilijk gehad. We hadden die
onderscheiding samen moeten
krijgen. Desnoods had ik hem
in tweeën gezaagd. Zij hoorde
erbij. Ze heeft er net zo hard
aan gewerkt als ik."
De ridderorde was voor een
aantal Hilversumse disc-joc-
keys aanleiding 'Och was ik
maar bij moeder thuis geble
ven' uit het stof te halen. Het 26
jaar oude lied was de afgelopen
weken weer veelvuldig te ho
ren op de radio.
Tijdens zijn tv-optreden
vanavond, waarvoor de opna
men woensdagavond in Roer
mond plaats hadden, laat
Johnny Hoes zich visueel bege
leiden door de Anseltaler Musi-
kanten uit het Zuidlimburgse
Schaesberg.
„Dat is een aardig groepje bij
onze maatschappij, dat in het
zuiden veel succes oogst. Op
deze manier kan ik die mensen
ook eens een keer op de televi
sie brengen."
U mist al een tijdje de STER-
spot van Koos Postema? U
weet nu niet meer wat u met
uw spaargeld moet doen en
hoe u ook al weer de Post
bank moet bereiken? Dat
komt zo: de Reclameraad
heeft de reclamespot verbon
den. Het mag niet meer want
'het lijkt te veel op een actua
liteitenprogramma'.
De rechter meent dat er men
sen zijn die denken dat vlak
voor of na het Journaal plot
seling een half minuutje
'Achter het Nieuws' wordt
uitgezonden en dat elk woord
daarin gebaseerd is op de ab
solute waarheid. De verdedi
ger van de Postbank kwam
aanzetten met een NIPO-on-
derzoek, waaruit blijkt dat
het publiek de spot heus wel
herkent als reclame. Maar de
rechter oordeelde anders.
Alles draait om het image
van Koos Postema, zijn 'be
trouwbare uitstraling', zoals
de advocaat van de Postbank
het ontroerd noemt. De Re
clameraad schuift hem 'de al
lure van objectiviteit' in de
schoenen en de Postbank zou
dat gegeven gebruikt hebben
voor reclame-doeleinden.
Misleiding dus en dat mag
niet volgens artikel 6 van de
Voorschriften voor de Neder
landse Etherreclame.
Koos Postema was ooit een
van de sociaal bewogen ge
zichten van de VARA-ru-
briek 'Achter het Nieuws', hij
deed 'Een groot uur U' en
leidde NOS-discussies. Maar
de laatste jaren ziet hij meer
in amusement. Hij speelt nu
rollen, hij is bij voorbeeld de
bovenmeester in 'Klasgeno
ten'. Hij werkt voor Veronica
en heeft zich allang verlost
van de zware druk van die
'allure van objectiviteit'.
Daarom mag hij best reclame
maken, vind ik, net als de en
tertainers André van Duin,
Ton van Duinhoven en
Sjoukje Hooymaayer. Koos
wil na al die jaren af van die
'betrouwbare uitstraling', hij
wil gewoon onbetrouwbaar
zijn als hij daar zin in heeft,
net als elke andere Nederlan
der.
Een andere vraag is waarom
Postema mee wilde werken
aan de Postbank-spot. Hij
kan natuurlijk zeggen dat de
Postbank oorspronkelijk een
socialistisch idee was en door
PvdA-minister Duisenberg
overeind is geholpen. Maar
dan zouden de mensen hem
misschien nog gaan geloven
ook op zijn eerlijke gezicht.
Nee, Koos Postema wil graag
veel geld verdienen en wie
veel verdient, heeft natuur
lijk een bank nodig, de Post
bank bijvoorbeeld. Maar als
iedereen die veel wil verdie
nen gestraft wordt dor de Re
clameraad of een andere
raad, dan is er nog heel veel
werk te doen in Nederland.
De strenge heren van de Re
clameraad gedragen zich als
ouderwetse dominees die fiet
sen op zondag verbieden, ter
wijl iedereen vrolijk dag
tochtjes met de auto maakt.
Als een bekende Nederlander
zich wil aanstellen in een
STER-uitzending moet dat
kunnen. Kees Brusse mag
voor de Shell werken, Jan
Brusse mag cognac aanprij
zen en eventueel mag Peter
Brusse ons straks wijzen op
de kwaliteit van het blad El
sevier.
Reclamemaken is een inter
nationale zaak geworden, de
Nederlandse grenzen bestaan
niet meer, onze kruideniers
regeltjes worden weggevaagd
in dit kabel-tijdperk. Terwijl
de Reclameraad uren verga
dert over het probleem Poste
ma, halen de Nederlandse ad
verteerders slimme stunts uit
zonder zich ergens aan te sto
ren. Ze plaatsen hun spotjes
vrolijk op Sky Channel. Re
clame voor Ariel, Dixan en
zelfs Witte Reus wordt in ge
brekkig Engels nagesynchro
niseerd. Het zijn puur Neder
landse produkten en Brink
man zou alle reden hebben
deze tactiek te verbieden. An
dersom is het ook niet pluis:
er zijn adverteerders die een
Engelstalige spot in de Ne
derlandse STER brengen ('A
giant Suzuki! A giant Suzu
ki?') en niet de moeite nemen
voor een vertaling te zorgen.
Als Koos Postema nu eens in
het Engels over de Postbank
gaat zitten opscheppen? Kan
dat dan wel?
Deze week werd bekend dat
ons kijkgeld niet omhoog
gaat. De rol van de STER
wordt dus nog belangrij ker.
De omroepen zijn al gewend
aan het zwevende blok op Ne
derland 1 en gebruiken dat
blok om een spannende aan
kondiging te maken voor het
programma erna. Er komen
meer van die zwevende blok
ken. Weinig kijkers zullen
zich daar aan storen en
brinkman wrijft in zij han
den. Misschien klaagt de Re
clameraad dat ze nu zoveel
moeten controleren.
Laten we elkaar geen mietje
noemen, zeggen we dan in het
Nederlands. Waarom maken
we ons druk over de commer
ciële neven-activiteiten van
Objectieve Koos? De hele Ne
derlandse omroepwereld is
bezig plaats te bespreken in
een nieuw, lucratief commer
cieel bestel. TROS, AVRO en
Veronica kunnen zo over
stappen, ook de NCRV blijkt
niet afkerig te zijn en de VA
RA, die 'Zeg 'ns AAA' door
Ikea in elkaar laat timmeren,
wil straks heus wel zaken
doen met adverteerders.
Koos Postema ligt gewoon
een paar jaar voor op zijn
vroegere werkgever, de VA
RA. Dat is alles.
Door Tom Smeets
Muziek om bij in slaap te vallen. Dat kan zonder overdrij
ving worden gezegd van de pas uitgekomen 'Landscape se
ries', een serie langspeelplaten die onder het motto 'New
age' het licht heeft gezien.
Slaapverwekkende klanken,
werkelijk. En dat is geen kri
tiek, integendeel. Het is zelfs
een compliment. 'New age' wil
niets anders zijn dan een mu
ziekvorm die dromerigheid op
roept. Het is muziek voor rust
en ontspanning en te gebruiken
bij bijvoorbeeld medidatie,
yoga of massage, maar is na
tuurlijk ook geschikt voor ro
mantische momenten.
Het is een nieuwe muziek-
HILVERSUM (ANP) - In
KRO-televisierubriek
Brandpunt is vandaag (Ned.
1, 21.15 uur) een uitgebreide
reportage over de roerige
situatie in Zuid-Korea te
zien. Voorts aandacht voor
de overweldigende belang
stelling voor de popconcer
ten van Prince.
In het NOS-televisiepro-
gramma Het Capitool wordt
zondagmiddag (Ned. 2, 12.00
uur) gediscussieerd over de
vraag in hoeverre de politiek
zelf schuld heeft aan de zoge
noemde 'overbelaste democra
tie'. Naar aanleiding van de
visserij fraude wordt onder lei
ding van Maartje van Weegen
'macht en moraal' nader beke
ken door het D'66-Tweede-Ka-
merlid H. van Mierlo, A. Bren-
ninkmeijer, administratief
rechter in Arnhem en Th. Joe-
kes, Tweede-Kamerlid voor de
WD.
vorm tussen klassiek en pop.
'New age' is door het vakblad
Billboard bedacht. Daar zijn ze
gewend alle muzieksoorten in
hokjes in te delen, die dan ook
allemaal van eigen hitlijsten
zijn voorzien.
'New age' is nog iets: het is
de muziekvorm met de grootste
groeimarkt na de compact disc.
'New age' startte zo'n tien jaar
geleden in de Verenigde Staten.
In eerste instantie vond de ver
koop plaats via de niet traditio
nele kanalen, zoals boekhan
dels, universiteitswinkels en
postorderbedrijven. De enige
promotie was de mond-op-
mond-reclame. Een 'New age'-
lp van pianist George Winston
behaalde in Amerika zonder
noemenswaardige radio- en
perspromotie een verkoop van
meer dan 700.000 exempla
ren.
In Amerika is er sindsdien
onderzoek gedaan naar de ko-
persgroep: vanaf 25 jaar, beter
geschoold, liefhebbers van pop,
klassiek en jazz en verder zo
wel de zogenaamde 'yups', als
mensen met een alternatieve
leefwijze. En ook: kritische ko
pers, voor wie kwaliteit en
imago op de eerste plaats komt
en niet de prijs.
De in Nederland uitge
brachte serie lp's is uit Enge
land afkomstig. In alle gevallen
heeft Tom Newman als produ
cer/arrangeur een vinger in de
pap, een man die in het verle
den zijn sporen verdiende als
producer van onder meer Cat
Stevens, Leo Sayer, John Cale
en Mike Oldfield. Tom tekende
ook zelf voor twee lp's, 'Bayou
moon' en 'Aspects'. Boeiende,
vaak mysterieuze klanken. Het
zou filmmuziek kunnen zijn.
