et nou
W wordt:
n nu
«en!!
W
fESTDUTTSER OP JACHT NAAR ZIJN DERDE TITEL OP WIMBLEDON
■NCHAUFFEURS
RDERS B.Vi
NU EEN
AAK
nault-dealer
vakantiett
iNAULT'
JDIJK-HULSl
Vloerbedekking nodig?,
MULTI TAPÜT
ZATERDAG 20 JUN11987
TBEDRIJF
ERS B.V.
zijn wij op vakante
Ion Tiriac
Jünther Bosch
Charisma
Te duur
Gravel en gras
BREDA - Björn Borg, Boris Becker. De persona
ls zijn veranderd, maar de initialen van de
jrootste geldmachines in het proftennis zijn het-
ïelfde gebleven.
Nummeréén
Het grote geld
wees zijn opvolgers in za-
lelijk opzicht de weg; sponsor
contracten over de hele wereld
leverden hem een veelvoud op
de miljoenen dollars die hij
aan prijzengeld bij elkaar ge-
Tien jaar later laat de West-
iuitse BB zien dat hij niet al-
een goed gekeken heeft hoe
lijn illustere voorganger in
sportief opzicht presteerde. Bo-
ris Becker is nog niet de num
mer een van de wereld, maar
iet hanteren van de vulpen bij
iet ondertekenen van de con
tracten gaat hem zo mogelijk
beter af dan het zwaaien
met het racket. Becker is meer
de roodblonde teenager
;t sproeten die tweemaal
ïimbledon gewonnen heeft en
die vanaf maandag voor de
keer een gooi gaat doen
naar de meest aansprekende
M Hij is ook de BV Boris
taker, een van de bestverdie-
geldmachines in de ge
schiedenis van de sport. Weinig
in welke sport dan ook,
tonnen zich met Becker meten
>ma. Zonder ervaring onnodig het gaat om het verzilveren
cn uitmelken van de bekend-
met curriculum vltaerlchM <Ue het gevolg is van de
sportieve prestaties.
ermijn
BA Vogelwaarde
let Westduitse blad Stern pro-
leerde een paar weken geleden
M een optelsommetje te ma
ten van de verdiensten van
B^jtecker over het boekjaar 1986.
item kwam er niet helemaal
it, maar berekende dat hij in
'minstens' tien miljoen
ir verdiend moet hebben,
bij de huidige, historisch
age koers van de dollar, ruim
itig miljoen gulden.
let zakelijke succes van Bec-
ter is niet alleen een recht
sreeks gevolg van zijn popula-
tteit. Het is ook te danken aan
tet zakelijke instinct van zijn
tanager Ion Tiriac. „Ik kan
tet ook niet helpen, iedereen
w een stukje van de taart van
Jns", aldus de geslepen Roe
teen, die soms hoog van de to
en blaast over zijn kip met
Men eieren. Om even later
[andenwringend te verklaren
tat hij het eigenlijk allemaal
te druk heeft met het be
zigen van Boris belangen.
Met Boris Becker is alles heel
®e' gegaan. Hij vertoont nog
Mi tekenen van uitputting,
"aar hij moet in november riog
Mtig jaar oud worden. Het is
[auwelijks voor te stellen dat
Becker vandaag twee
ar geleden een anonieme pu-
was met enkele onduide-
tenniskwaliteiten. De
grootse management-or-
i Msaties, International Ma-
Sfment Group (IMG) en Pro
hadden hem wel gevolgd
"het
juniorencircuit, maar ze
.01140-13524
idaalseweg 58
111UU1 Zib
a r® Htet erg onder de indruk
i Jt Becker's kwaliteiten en
ijeu de kat nog even uit de
m-scouts van IGM en
huie ^'e twee jaar
fMen aldus beslisten, zuilen
middels van spijt wel grijze
wen hebben. Als ze al niet de
C.;, uitgeschopt zijn door
McCormack en Donald
tycoons aan wie zij
Fantwoordelij kheid af moe-
pn'eggen.
fc* Bosch, de vroegere
r van Becker zag wél wat
voor vlees hij in de kuip had.
Bosch, van oorsprong een Roe
meen, die een bestaan in West-
Duitsland had opgebouwd,
haalde er een oude vriend uit
zijn vaderland bijIon Tiriac.
'Count Dracula', zoals diens
welluidende bijnaam luidt, is
een oude rot in het coachen en
managen van toptennissers.
Jarenlang sleepte hij Guil-
lermo Vilas van het ene finan
ciële en sportieve succes naar
het andere. In 1983 luidde het
ABN-toernooi in Rotterdam
het einde van de samenwer
king in. McEnroe liet het bij de
loting op vrijdagavond afwe
ten, waarop Vilas in allerijl ge
charterd werd door de heren
Bonthuis en Buitendijk. Of
toen inderdaad 30.000 dollar
startgeld in de achterzak van
Tiriac verdwenen is, werd
nooit bewezen, maar Vilas
werd een jaar lang geschorst en
zou niet meer aan de top terug
keren. Na Vilas werd de Frans
man Henri Leconte het vol
gende melkkoetje van Tiriac,
maar toen de Roemeen in de
gaten kreeg wat de mogelijk
heden van de ruwe diamant
Becker waren, mocht ook Le
conte het verder alleen uitzoe
ken.
De rest is geschiedenis waar
bij zelfs Tiriac zich af en toe
verbijsterd afgevraagd moet
hebben wanneer er een einde
aan de successtory zou komen.
In West-Duitsland werd Bec
ker binnen een jaar bekender
en populairder dan welke poli
ticus of sporter voor hem. Ook
al kwam er onmiddelijk een te
genreactie op gang in de vorm
van een 'Anti Becker Club', op
gericht door postbode Jürgen
Pfaffe die de persoonsverheer
lijking van Becker in het ver
keerde keelgat was geschoten.
Tiriac begreep onmiddelijk
waar hij de eerste steen van
zijn nieuwe financiële impe
rium moest leggen: in West-
Duitsland waar een giganti
sche tennismarkt al jarenlang
aan het wachten was op een
eigen idool.
Bovendien had het charisma
van Becker ook modaal de
wind mee. Björn Borg was van
het toneel verdwenen, de ge
nialiteit en de souplesse van
John McEnroe begon al te slij
ten en Jimmy Connors ver
toonde ouderdomsverschijnse-
len. Ivan Lendl liep en loopt
nog wel rond, maar zolang hij
niet leert lachen zal de Tsjech
nergens populair worden. Al
loop Lendl met krampachtige
kaken de hele dag 'cheese' te
brullen, buiten de baan zal hij
het af moeten blijven leggen
tegen de jongensachtige
charme en de spontane humor
van Becker.
„Kom kom, jongens", zo
sprak hij in december 1985
Melbourne breeduit lachend tot
de teneergeslagen horde van
.Westduitse journalisten, nadat
hij in de eerste ronde van Mi-
chiel Schapers had verloren;
„er komen nog wel meer toer
nooien. Ik zal heus nog wel eens
vaker verliezen in de eerste
ronde. Ook dat hoort erbij".
Toen Stern onlangs be
weerde dat Becker vorig jaar
tien miljoen dollar verdiend
zou hebben, wees Tiriac naar
zijn voorhoofd. „Dat slaat hele
maal nergens op", zo beweerde
Kreten van vreugde als hij een belangrijk punt gescoord
heeft
hij twee weken geleden nog in
Parijs, maar Tiriac zei er niet
bij of de rekensom van Stern te
hoog of te laag was. Het staat
in ieder geval vast dat Becker
in dat jaar bijna anderhalf mil
joen dollar aan officieel Grand
Prix prijzengeld bij elkaar
timmerde, het staat ook vast
dat prijzengeld voor toptennis
sers een schijntje is vergeleken
met wat de sponsors op willen
hoesten.
Om te beginnen komen de
zakcentjes uit de opbrengsten
van de zogenaamde 'exclusieve'
columns die Becker en Tiriac
tegen astronomische vergoe
dingen voor sommige West
duitse media verzorgen.
Niet aUe Westduitse bedrijven
lopen mee in de Becker-race.
BASF bijvoorbeeld, dat Bec
kers foto tot 1985 gebruikte om
de verkoop van casettebande-
jes te bevorderen, wenste het
contract niet te vernieuwen
toen het verlopen was. „Hij zou
toch te duur geworden zijn",
aldus Horst Doenicke van
BASF. Net als Opel, dat even
toenadering zocht tot Tiriac,
maar toen die alleen maar be
reid bleek om te praten als het
om getallen van zeven vijfers
ging, ging het automobielbe
drijf met Steffi Graf in zee.
BSF en Opel zijn uitzonde
ringen. De bedrijven die Bec
ker willen hebben lopen de
stoep plat bij Tiriac, en worden
vervolgens het vel over de neus
gehaald. „Geen gezeur over
clausules en bonussen en der
gelijke", is het motto van de
Roemeen, „als ze willen inves
teren in de commercieel meest
interessante speler ter wereld
dan zullen ze ervoor moeten
betalen. Dat is een vast bedrag
en het is niet weinig. Ze hoeven
niet, er zijn genoeg anderen die
wel willen".
Ondermeer Philips, Coca
Cola en Deutsche Bank wilden
en konden wel voldoen aan de
eisen van Tiriac en sloten mil
joenen-contracten met Becker.
Tiriac gaat selectief te werk. Zo
wees hij vorig jaar een aanbod
van een Europese autofabri
kant af omdat het merk hem
niet beviel en zal hij ook nooit
toestaan dat Boris reclame
maakt voor beddengoed. „Het
image van Boris moet aanslui
ten bij het product. Ik zou me
Een nog jonge en onbekende Boris Becker met zijn toen
nog onafscheidelijke leren pet, Rotterdam voorjaar 1985.
- foto de stem/ben steffen
bijvoorbeeld wel voor kunnen
stellen dat hij goede auto's of
home-computers aanprijst".
Zowel de ontwikkelingen
van de zakenman Becker als
die van de tennisser Becker
drukken een onmiskenbaar
stempel op de gang van zaken
in het proftennis. Er zijn steeds
meer jonge tennissers die met
een explosieve, puur aanval
lende stijl van spelen de span
ning in een wedstrijd op probe
ren te voeren. Zoals er ook
steeds meer topspelers zijn die
nauwelijks nog tijd hebben om
te trainen, maar die tussen de
sponsorverplichtingen van het
ene Grand Prix-toernooi naar
de andere exhibitie jagen en
jakkeren. Op jacht naar het
geld, in de wetenschap dat het
weer snel afgelopen kan zijn.
Tiriac weet drommels goed
waar hij over praat als hij zegt
dat hij Becker niet over de kop
zal jagen. Daarom laat hij hem
niet meer dan acht exhibities
per jaar spelen, in het besef dat
zijn pupil daar toch veel meer
maar ook van woede als hij een punt kwijtraakt.
geen haast om een vervanger te
vinden, hetgeen wellicht ook
niet nodig is. Op de baan vind
hij zijn eigen weg wel. „Het zal
ook niet meevallen om een
coach te vinden die bij hem
past", aldus Tiriac, „hij heeft
een nogal eh... sterk karak
ter".
Nadat Bosch verdwenen was
verloor Becker op een kritiek
moment in de Davis Cup tegen
Spanje, ging hij in de eerste
ronde in zijn woonplaats Monte
Carlo en werd hij op Roland
Garros in de halve finales door
Wilander in zijn hemd gezet.
'Wat is er aan de hand met Bo
ris?', schreeuwden de West-
uitde kranten en tijdschriften
in rampenkoppen over de voor
pagina's. Een beetje overdre
ven, want het waren aUemaal
graveltoernooien, dus er hoeft
niet al te veel waarde aan die
uitslagen gehecht worden. Als
Boris gras ruikt is hij niet meer
te houden, kijk maar naar de
staat van dienst die hij op
Queens en Wimbledon opge
bouwd heeft.
Met de gezondheid van de
'Wunderkid' ging het dit voor
jaar ook iets minder, een voed
selvergiftiging bezorgde hem
een paar vervelende weken,
maar verder is er nog geen en
kel gegeven dat erop wijst dat
Becker binnen enkele jaren
mentaal en fysiek ten onder zal
gaan aan de druk die constant
op zijn brede schouders rust.
Tiriac hoopt uiteraard dat Bec
ker het nog een jaar of tien uit
zal houden. Dat was vroeger
niet veel, maar tegenwoordig
worden spelers die voor hun
twintigste levensjaar in de top
tien terecht komen, zonder uit
zondering vroeg of laat met een
ernstige terugval geconfron
teerd.
Kijk maar naar Jimmy
Arias, die op zijn 22 e al een ve
teraan is. In Monte Carlo ver
sloeg hij Becker in de eerste
ronde, maar die kreeg op Ro
land Garros in de vierde ronde
al snel zijn revanche. Arias, als
teenager enkele jaren in de
top-tien bivakkerend, is nu
nummer 18 van de wereld en
bezig aan een langzame come
back na een jaar waarin de in
spiratie volledig zoek was.
„Boris moet ook uitkijken
dat hij niet te snel opbrandt",
mee verdient dan een andere
top-tien speler met twintig ex
hibities. Becker is niet alleen
om belastingtechnische rede
nen naar het Monaco verkast.
In het prinsdom aan de Middel
landse Zee wordt hij met rust
gelaten, zowel door de fans als
door het Westduitse leger. Ook
al verklaarde hij onlangs in
een vaderlandslievende bui het
niet uitgesloten te zullen ach
ten om ooit nog eens de wapen
rok te zullen dragen. Men moet
niet vreemd opkijken als Tiriac
in dat geval een rekening van
een miljoentje of twintig naar
de Westduitse bondskanselier
stuurt.
De verhuizing naar Monte
Carlo schoot vele Duitsers in
het verkeerde keelgat, de
scheiding met zijn coach Gün-
ther Bosch leverde ook de no
dige negatieve publiciteit op.
Bosch vond dat hij niet genoeg
toegewijd was aan de edele
tennisport en dat hij te veel tijd
aan zijn vriendin Benedictine
Courtain besteedde. Becker
antwoordde dat hij zich daar
niet mee moest bemoeien,
waarop Bosch gepikeerd op
stapte. Becker heeft abolsuut
De goudmijn Boris Becker
toor Leon Krijnen
2 Een decennium geleden werd de Zweedse BB de eerste
f trendsetter van de grootverdieners in tennisland. Door
Wimbledon vijf maal te winnen, door Roland Garros zes
maal te winnen, naast overwinningen in tientallen an-
- dere Grand Prix toernooien over de hele wereld.
Boris Becker: „Om me te bewijzen, zal ik minstens drie
jaar nummer één moeten zijn". fotoap
kauzm uit walzo'n 2QO rollan
RUUD MICHELS
omdat het goedkoper kan
Breda-Belcrumweg 32-076-711134
Dongen-St. Josephstraat 92-01623-21241
- foto's ap
aldus Arias, „hoewel ik me
eigenlijk niet voor kan stellen
dat hem hetzelfde overkomt als
mij. Zijn karakter is heel an
ders. Hij heeft maar één wens,
en dat is nummer één van de
wereld worden. Gelukkig heb
ik dat nooit gewild".
Becker zelf twijfelt er geen mo
ment aan dat hij zijn doel zal
bereiken. Daar houdt het niet
mee op, want de eerste plaats is
niet genoeg; „om mezelf te be
wijzen zal ik minstens drie jaar
nummer een moeten blijven. Ik
heb nergens problemen meer
mee, alleen op gravel moet ik
nog het een en ander leren.
Door mijn lichaamsbouw en
mijn spel kom ik beter tot mijn
recht op snelle banen, maar ik
wil ook op gravel toernooien
winnen. Ik speel niet voor het
geld. Ik ben nu nummer twee
van de wereld, er blijft dus
slechts een ding over; nummer
een worden en blijven. Anders
zit ik de rest van mijn leven
met het gevoel dat ik de kans
gehad heb maar dat ik niet ge
noeg gegeven heb".
Becker maakt zich tenslotte
helemaal geen zorgen over de
lagere populariteitscijfers in
zijn vaderland. „Dat maakt me
niets uit. Het begon al toen ik
verklaarde de beste te willen
worden. Sommige mensen
kunnen dat niet hebben. Als
mensen me aardig vinden, is
dat best, maar dat is echt niet
waar ik het allemaal voor doe.
Ze vinden in Duitsland dat ik
te groot geworden ben. Dat is
allemaal niet normaal. Ze vin
den me óf een held en een won
derkind, óf een soort duivel.
Als je eenmaal zo bekend bent
als ik, is er blijkbaar geen mid
denweg meer. De rijkdom
wordt me aangerekend, maar
ook dat is betrekkelijk, voor
sommige mensen ben ik schat
rijk, voor anderen ben ik maar
een beetje rijk".
Het grote geld komt voorname-
lijk van de fabrikanten van de
spullen waarin Becker gekleed
gaat of waar hij de ballen meer
probeert te raken. Toen Tiriac
in 1984 Becker contracteerde
ving hij nul op request toen hij
bij Adidas aanklopte en met
een uitgestreken gezicht om
een kledingcontract van 100.000
dollar vroeg. Daarop stapte Ti
riac naar Puma waar men de
gok wel waagde. De concurrent
heeft er geen moment spijt van
gehad. In het pro-Becker tijd
perk verkocht Puma 15.000 rac
kets per jaar, in 1985, na Bec
kers eerste Wimbledon werden
dat er 70.000, in 1986 300.000.
Volgens voorzichtige schattin
gen heeft het contract met Bec
ker de fabrikant van zijn rac
kets ongeveer 50 miljoen dollar
omzet per jaar opgeleverd.
Hetzelfde succesverhaal gaat
op voor de Italiaanse kleding
fabrikant Ellesse die Tiriac
drie jaar geleden zijn zin en
20.000 dollar gaf. Na 1985 steeg
de omzet van Ellesse alleen al
in West Duitsland met 20%.
„Het is absoluut onmogelijk om
het effect dat Becker heeft, op
een andere manier te berei
ken", zegt Gabriele Brustenghi,
de perschef van Ellesse, „We
hebben ongeveer 100 omslagen
van tijdschriften waar hij op
afggebeeld was, ieder week
was hij een paar uur op televi
sie. Zo'n publiciteit kun je on
mogelijk op een andere kopen,
dat zou nooit te betalen zijn".
Misschien heeft Tiriac wel
gelijk als hij durft te beweren
dat Becker meer op de televisie
te zien is „dan ieder ander le
vend wezen". Met zulke tevre
den klanten is het natuurlijk
onvermijdelijk dat de prijzen
van het fenomeen aangepast
worden. Elesse werd er de dupe
van. Toen vorig jaar het con
tract van de Italianen verliep,
stond ook Adidas voor de deur
van Tiriac, terwijl Armin
Dassier van Puma wilde dat
Boris niet alleen met zijn rac
kets speelde, maar ook in zijn
kleding.
Er ontstond een kleurrijk
spel van vraag en aanbod,
waarbij Tiriac alleen hoefde
toe te kijken hoe de een de an
der uit de markt prees. Ellesse
haakte af na een laatste bod
van 40 miljoen gulden voor zes
jaar, Puma kreeg het contract,
wilde niet zeggen voor hoeveel,
maar Brustengi schatte het op
55 miljoen gulden. De omzet
van Puma schoot omhoog, die
van Elesse kelderde weer 20
Boris Becker op zijn best: opgeven komt niet in zijn woordenboek voor, geen bal is onmogelijk te halen.
De zakenman Becker (rechts) met zijn steun en
toeverlaat, Ion Tiriac (links). - fotoap
