David Owen Arme landen vrezen 'harde' hand Alan Greenspan Onmogelijke missie van VS in Golf Becquerellen splijten EG VERTREK PAUL VOLCKER LUIDT ONZEKERE PERIODE IN BU OVERNJ Lichtpuntje Onvoorspelb DE STEM ACHTERGROND DONDERDAG 4 JUN11987 -DESTEM- NEDERLAND DWARSLIGGER BIJ NASLEEP 'TSJERNOBYL' DE STEM BINNENLAIN AMSTERDAM (ANP) - stuur van Kluwer laten baar bod op deze collega voorbereidt. 'Meegeleende' rente DESTEMCC» David Owen. - FOTO ARCHIEF DE STEM De Britten trekken op 11 Juni ter stembus. Ter gelegenheid daarvan publiceert De Stem deze week portretten van de vier lijsttrekkers. VANDAAG DE TWEEDE AFLEVERING. Door Roger Simons OP DE TOURINGCAR waarvan Dr David Owen ge bruik maakt om overal ten lande Alliantie-gezinde kie zers op te trommelen, staat in koeien van letters: 'David Owens Campagne Bus'. Dat is een erg geciviliseerd opschrift. Het rijtuig van zijn Alliantie-collega David Steel daarentegen draagt de bena ming: 'David Steel's Battle Bus', vrij vertaald „de strijd wagen van de liberale partij leider". Dit is precies het grote ver schil tussen de twee Davids van de Alliantie van liberalen en sociaal-democraten. David Owen voert campagne en Da vid Steel trekt ten strijde. Net zoals zijn voorganger en medestichter van de SDP, Roy Jenkins, stamt David Owen (48) uit Wales. Hij groeide echter op in de omge ving van het Zuidwest-En gelse Plymouth, de stad die hij trouwens sinds 1966 (hij was toen 28) vertegenwoor digt in het parlement. David Owen studeerde me dicijnen. Hij was al een belof tevolle jonge arts in Londen, die op het punt stond te spe cialiseren in neuropharmaco- logie, toen de politiek hem aantrok. Owen koesterde grote be wondering voor de toenma lige Labourleider, wijlen Hugh Gaitskell. Bovendien werd hij gedreven door een rotsvast geloof in de noodzaak van Britse toetreding tot de EG en een verlangen om de gezondheids- en sociale poli tiek van zijn land eens doel treffend aan te pakken. In 1968 werd Dr David Owen onderminister van volksgezondheid. Hij liet met een zijn medische loopbaan varen. Van volksgezondheid ver huisde Owen na verloop van tijd naar het ministerie van buitenlandse zaken. Onder Labourpremier James Cal- laghan was hij daar minister, de op een na belangrijkste functie in de Britse regering. Na Thatchers verkiezings overwinning van 1979 stapten Jenkins, Owen, Shirley Wil liams en nog enkele anderen uit Labour om samen de nieuwe en meer gematigde sociaal-democratische partij te stichten, die na verloop van tijd een alliantie vormde met de liberalen van David Steel. David Owen zegt nu dat hij Labour veel eerder vaarwel had moeten zeggen. Sedert de SDP samenwerkt met de libe ralen heeft hij het echter nogal wat moeite om te voor komen dat zijn nieuwe partij helemaal wordt verslonden door het team van David Steel. Intussen doet het gerucht de ronde dat vele gematigde conservatieven, die Thatcher beu zijn, geregeld de verzuch ting slaken: „Wilde Dr. Owen maar naar ons overstappen, dan zou hij Toryleider kun nen worden!" Thatchers par tij heeft inderdaad gebrek aan iemand van Owens kali ber. Zelfs zijn grootste vijanden bekennen dat hij een van de bekwaamste politici van Lon den is, een man die alle pro blemen pragmatisch behan deld en over bijna alles spreekt met grote kennis van zaken. Sommigen van zijn tegen standers vinden David Owen koud en gevoelloos, arrogant, verwaand, geneigd om alles op eigen houtje te doen, ambi tieus en meedogenloos, maar deze tamelijk simplistische beoordeling wordt met klem tegengesproken door allen die hem van nabij kennen. Ondanks het feit dat de vooruitzichten van de Allian tie van liberalen en sociaal democraten veel minder gun stig zijn dan aanvankelijk werd verwacht, hopen Steel en Owen nog steeds dat hun verbond op 11 juni een goed figuur zal slaan. Mocht de Al liantie voldoende zetels vero veren in zogeheten marginale districten en noch Thatcher noch Kinnock een overweldi gende meerderheid halen, dan zou het resultaat van de aan staande parlementsverkiezin gen een 'hung parliament' kunnen zijn, waarin een van beide grote partijen om te kunnen regeren een beroep moet doen op de Alliantie. Maar gebeurt er een ramp en wordt de Alliantie op 11 juni van de kaart geveegd, dan zal Dr David Owen toch wel aanblijven als partijlei der, liever dan zijn SDP te la ten fuseren met de liberale partij. Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v. Directie: drs. J.H.M Brader. Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur. A. Theunissen en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren. Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda. 076-236911 Telex 54176. Centrale redactie Breda: Nieuwsdienst 076-236452. Sportredactie 076-236236. Rayonkantoren: Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850. Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom. Breda, Nw. Ginnekenstr. 41©236326 (alléén abonnementen). Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda. Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550. Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur. Goes, Klokstraat 101100-28030. Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes. Hulst. Steenstraat 14, ©01140-13751 Postadres: Postbus 62,4560 AB Hulst. Oosterhout, Arendstraat 14, ©01620-54957 Postadres: Postbus 4023,4900 CA Oosterhout. Roosendaal, Molenstraat 45, 01650-37150. Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal. Terneuzen, Nieuwstraat 9, ©01150-17920. Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen Vlissingen, Torenstraat 5, ©01184-19910. Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen. Openingstijden: Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur; overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur Abonnementsprijzen, bij vooruitbetaling te voldoen: 24,20 per maand; 69,75 per kwartaal of 271,00 per jaar. Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand, 1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 6% B.T.W. Voor post-toezending geldt een toeslag. Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses. Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor. Lezersservice: Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911 Fotoservice 076-236573. Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur): Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882. Grote advertenties uitsluitend 076-236881 Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442. (Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911 Bankrelaties: Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447 NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738. Door Pieter-Jan Dekkers HET IS niet toevallig dat de Amerikaanse president Ro nald Reagan dinsdag al bekend maakte dat de president van het stelsel van centrale banken in de VS, Paul Volc- ker, in augustus opstapt. Dat verschaft de president op de economische top, volgende week in Venetië, meer speel ruimte omdat met de komst van een nieuwe financiële topfunktionaris ook het mo netaire beleid van de VS ge makkelijker kan worden aan gepast. Niet dat nu verwacht moet worden dat Reagan zich straks in Venetië met huid en haar zal overleveren aan de westerse bondgenoten, die nogal wat op hun verlang lijstje hebben staan. Maar het verschaft de president in ieder geval een reden om nieuwe afspraken met Japan en West-Europa te maken om de sterk schommelende wis selkoersen in de hand te hou den. 'Van de doden niets dan goed' en dus looft de finan ciële wereld in en buiten de VS de daden van Volcker. Hij gaat de geschiedenis in als de man die er in slaagde de hoge inflatie in de VS terug te brengen tot een aanvaard baar niveau. En dat is een hele prestatie. Volcker wordt in brede kring ook beschouwd als een van de sleutelfiguren van het nieuwe economische beleid, dat onder president Reagan record op record stapelde. De grootste economische groei in dertig jaar, de sterkste daling van de werkloosheid sinds de Tweede Wereldoorlog, de laagste inflatie in twintig jaar. Maar ook met het 'twijfel achtige' resultaat het grootste tekort op de staatsbegroting uit de geschiedenis van de VS èn het grootste handelstekort sinds het ontstaan van de Unie. Kortom, een zeer one venwichtige situatie. Het gaat te ver om Volcker als een van de hoofdschuldi gen daarvoor aan te wijzen. Juist Volcker heeft de laatste jaren keer op keer de beschul digende vinger richting Witte Huis gewezen, waar men zich zonder blikken of blozen voor honderden miljarden guldens in de schuld heeft gestoken. President Jimmy Carter benoemde Volcker in 1979 als president van de 'Fed', het stelsel van centrale banken. De Amerikaanse economie verkeerde toen in een deplo rabele toestand. De oliecrisis en de vrije val van de dollar hadden het vertrouwen in de Amerikaanse economie trekpaard van het Westen - aangetast. Volcker kreeg de opdracht via een strak mone tair beleid dat vertrouwen te rug te winnen. Volcker is een man van de lange termijn en als zodanig een uitzondering in de Ameri kaanse samenleving, waar het korte-termijn-succes hoog wordt gewaardeerd. Hij be gon met een krap monetair beleid: via het beheersen van de hoeveelheid geld moest de inflatie (13 procent) worden teruggedrongen. Resultaat was een sterke stijging van de rente-tarieven (ruim 21 procent!) en een tij delijke, maar diepe economi sche recessie, die miljoenen De komende en de gaande topman van de 'Fed': Alan Greenspan en Paul Volcker. - fotoap Amerikanen werkloos maakte en duizenden bedrij ven in een faillissement stort te. Geen wonder dat in 1983, toen Volckers ambstermijn afliep, half Amerika te hoop liep om een herbenoeming te voorkomen. Toen al dook herhaaldelijk de naam van Alan Greenspan op, de man die in 1981 door Reagan was aangetrokken om het sociale zekerheidsstelsel te moderniseren ('afbreken', is overigens een meer voor de hand liggende kwalificatie). Uiteindelijk koos Reagan toch voor een tweede termijn van Volcker, omdat begin 1983 de economie tekenen van herstel begon te vertonen. Het harde beleid zou uiteindelijk dan toch resultaat opleveren. Boze tongen beweren ech ter dat Reagan Volcker alleen maar gehandhaafd heeft om een 'zondebok' achter de hand te hebben voor het geval het internationale schuldenpro bleem de wereld in een finan ciële crisis zou storten. Reagan heeft Volcker de laatste jaren wel 'onder cura tele' gesteld door aanhangers in het Fed-bestuur te benoe men. Volcker werd op die ma nier gedwongen steeds vaker een compromis te sluiten. Of Reagan hem dringend gevraagd heeft voor een derde termijn aan te blijven wordt betwijfeld. Hoewel Reagan vorige week nog verklaarde dat het aan Volcker zelf was om te beslissen, houden insi ders het erop dat Volcker niet geheel uit vrije wil vertrekt. Zijn opvolger Alan Green span wordt door veel econo men een uitstekende opvolger genoemd. Greenspan (61) staat momenteel aan het hoofd van een financieel ad viesbureau. Hij heeft zitting gehad in tal van directies van grote Amerikaanse concerns als Alcoa, General Foods en Mobil. Tijdens de regeerperiode van Nixon vervulde hij ver scheidene adviseursposten en onder de presidenten Ford en Reagan was hij voorzitter van de Economische Adviesraad van het Witte Huis. Green span was ook adviseur van de begrotingscommissie van het Congres en als zodanig nauw betrokken bij de pogingen het gigantische begrotingstekort terug te dringen. Overigens zonder noemenswaardig suc ces. In de loop der jaren heeft Greenspan zich laten kennen als voorstander van het vrije ondernemerschap, die de in menging van de overheid in de economie zoveel mogelijk wil beperken. Evenals Volc ker staat een lage inflatie bij hem hoog aangeschreven en dat is een uitstekende eigen schap voor een directeur van een centrale bank. Greenspan wordt in Wash ington een 'pragmtatische conservatief' genoemd. Hij is er van overtuigd dat de Ame rikaanse economie een sterke positie zal blijven innemen en ziet de toekomst, ondanks de enorme financieringsproble men en de inzakkende Ameri kaanse export, zonnig tege moet. In de belangrijkste wes terse industrielanden wordt 'spijtig' gereageerd op het vertrek van Volcker, maar men heeft niet al te veel moeite met Greenspan. Japan bijvoorbeeld gelooft niet dat het monetaire beleid van Volcker drastisch zal worden gewijzigd. En in West-Europa wijst men er op dat ook in het Witte Huis langzamerhand de opvatting de overhand krijgt dat een verdere koersdaling van de dollar moet worden voorkomen. Op de valutamarkten heeft men echter minder vertrou wen in Greenspan. Hoewel de plotselinge koersdaling, direct na het aftreden van Volcker, als een 'technische' reactie moet worden omschreven, sluiten geldhandelaren sterke koersschommelingen van de dollar niet uit. Ook in de Derde Wereld men zeker niet gerust op de komende ontwikkelingen. Volcker stond bij de schul denlanden bekend als een man waarmee te praten viel. Een man ook die serieus wilde meedenken over mogelijke oplossingen van de schulden problemen. Greenspan is uit ander hout gesneden. Hij zal zeker harder tegen sc luldenlanden optre den dan _gn voorganger. Elke dollar krediet aan de arme landen zullen ze moeten 'ver dienen' door een straf finan cieel en economisch beleid te voeren. Met andere woorden: de broekriem zal in de schulden landen verder moeten worden aangehaald willen die landen blijvend rekenen op Ameri kaans kapitaal. En dat is voor die landen geen blij vooruit zicht. Door Alex Brummer DE REGERING REAGAN drijft in de richting van een versterkte militaire rol in de Perzische Golf zonder goed na te denken over de mogelijke gevolgen. Hierbij wordt ze aangespoord door wantrouwen ten op zichte van de Iraanse 'barbaren' en Rus sisch bedrog. Nog afgezien van de duidelijke risico's van een directe confrontatie met Iran lijkt president Reagan, in zijn vastbeslotenheid om de handels wegen over zee voor het oog van de wereld open te houden, het gevaar voor de westerse gijze laars in Libanon terzijde geschoven te hebben, evenals politieke problemen voor westerse bondgenoten. Die worden onder druk gezet om deel te nemen aan een slecht omschreven mis sie. Nu, aan de vooravond van zijn tiendaagse trip naar Europa (zijn eerste dergelijke bezoek sinds de rampzalige Bitburg-topconferentie van twee jaar geleden) is de president weer op zoek naar steun van de bondgenoten. Ditmaal komt het tijdstip waarop hij dat doet bijzonder onge legen voor zijn oude vrienden. Het laatste waar aan mevrouw Thatcher midden in haar verkie zingscampagne behoefte heeft, is wel haar oude vriend Ronnie die bij haar komt aankloppen om hulp in de Perzische Golf. Dit is een probleem om twee redenen. De Amerikanen moeten eerst voor zichzelf nog vaststellen wat nu precies hun missie in de Per zische Golf is. Ideeën over Britse en Franse be scherming vanuit de lucht, die aanvankelijk in een informele conversatie door minister Wein berger gelanceerd werden, leken niet erg realis tisch, maar lekten uit. Toen deze ideeën echter in de openbaarheid kwamen, werden ze opeens duidelijker omlijnd. Zelfs in die mate dat Rea gan het nu opeens al heeft over 'samenwerken' in de Perzische Golf. Losse opmerkingen wor den diplomatieke initiatieven. Ten tweede is er een grondwettelijk pro bleem. Zoals gebruikelijk tijdens een Britse al gemene verkiezingscampagne, komt het maken van beleid op binnen- en buitenlands front tot stilstand. Het is overigens duidelijk dat, zelfs al waren er geen verkiezingen om de boel nog te compli ceren, Groot-Brittannië toch al zeer onwillig zou zijn met Reagan mee te doen. Na de pijn lijke Libanese ervaringen zullen Britse diplo maten en militaire planners zich naar alle waarschijnlijkheid niet mee laten slepen in een Amerikaanse bevelstruktuur. Vooral niet om dat er de mogelijkheid is dt binnenlandse poli tieke overwegingen de Verenigde Staten zouden kunnen dwingen haar schepen uit het betref fende gebied terug te trekken. Hoewel Reagan zegt dat zijn voornaamste doel is de handel vrije doorvaart te verschaffen, vond het grootste machtsvertoon plaats toen een Amerikaans schip een Koeweits vracht schip escorteerde dat in Amerika gebouwde M- 60 tanks naar Bahrein vervoerde. Het vervoer van Amerikaans oorlogsmaterieel, hoewel naar een niet in oorlog zijnde Golfstaat, zou door de Iraanse Revolutionaire Gardes die de raketten aan de Straat van Hormoez bemannen, gemak kelijk verkeerd uitgelegd kunnen worden als een vijandelijke aktie. Zoals de Iraniërs voort durend benadrukken, blijven Koeweitse sche pen die de Amerikaanse vlag voeren precies wat ze waren voordat ze dit nieuwe vaandel he- sen: doelen voor de Iraniërs. Wat de Verenigde Staten zal doen als een van deze Koeweitse schepen of hun Amerikaanse begeleiders wordt aangevallen blijft ook een vraagteken. Reagan heeft gezegd dat als zijn schepen beschoten worden, zij terug zullen schieten. Hij heeft ook waarschuwende gelui den laten horen in de richting van de anti- scheepsraketten, die voor het eerst in maart via satellieten werden opgemerkt. Een aanval op landdoelen zou op verscheidene manieren ex plosief kunnen werken. Net als in het geval van de aanvallen op Lybië, zou dit kunnen leiden tot executies in Libanon. Dit zou de Verenigde Staten direkt kunnen betrekken in een nogal populaire oorlog met Iran. De mogelijkheid van een dergelijke oorlog is al geuit door de onderminister van Buiten landse Zaken, Richard Murphy, maar razend snel ontkend door de regering Reagan. Murphy kan wel „zijn tong afbijten van spijt" over zijn opmerking over een oorlog (zoals een diplomaat het formuleerde), maar het is duidelijk dat hij en andere functionarissen er wel over gedacht hebben. Waar zou in een dergelijk conflict het Kremlin staan, waarvan de schepen in de Perzi sche Golf al op mijnen gelopen zijn? Minister Weinberger heeft beweerd dat de Verenigde Staten in het gebied zijn om de Rus sische expansie een halt toe te roepen. Het is ze ker dat de Russen behendiger gemanoevreerd hebben dan Washington, om de Koeweitse tan kers bescherming te bieden. Maar in werkelijk heid was dit slechts de slimheid van een klein Golfstaatje dat de grootmachten tegen elkaar uitspeelde. Dit betekent echter niet, zoals Wein berger ons wil doen geloven, dat Moskou op punt staat de doorgangswegen voor de westerse olie te blokkeren. De verwarde gedachtegangen over de Ameri kaanse missie in de Golf veroorzaakt grote be zorgdheid op Capitol Hill. Desondanks gaat dt regering gewoon door: met het escorteren vat tankers, vrachtschepen en zelfs af en toe het on derscheppen van passagiervliegtuigen. Het is geen wonder dat het Congres roept om het toe passen van de Oorlogswet, die het het vetorecht geeft na 90 dagen over het inzetten van Ameri kaanse troepen. COPYRIGHT THE GUARDIAN/DE STEM Door Frans Boogaard OPRECHTE ZORG over welzijn en gezondheid van het Nederlandse volk? Een goed-bedoelde poging om met hard onderhandelen de verwaterende EG-nor- men strak te houden? Of gewoon een alibi om straks toch óók in Den Haag weer met des te meer gemak "ja' te kunnen zeggen tegen nieuwe kerncentrales? Welk motief de overhand heeft blijkt later vanzelf, maar feit is dat Nederland al dik een half jaar dwarsligt bij de vaststelling van nieuwe, Europese nonnen voor de ra dio-actieve besmetting van (menselijk) voedsel. Zó dwars, dat kort geleden de Nederlandse vertegen woordiging bij de EG een eigen 'Nota inzake stralings normen voor voedselproduc ten' het licht deed zien. Een doortimmerd docu ment, dat andere lidstaten moet behoeden voor de dwa lingen die ze in de ogen van Nederland dreigen te begaan. En dat in ieder geval ook de normen zoals de Europese Commissie ze kort geleden na lang aarzelen opperde, aan zienlijk moet aanscherpen. Zoniet, dreigde tijdens de laatste Algemene Raad staatssecretaris Van der Lin den (Buitenlandse Zaken) ferm, dan stelt Nederland eigen normen vast, die stren ger zullen zijn dan de Europe se. Daar ligt in Brussel nie- Staatssecretaris Van der Linden: eigen normen. - FOTO DE STEM /JOHAN VAN GURP mand écht wakker van, maar prettig is toch anders. Want in tijden van nood leiden stren gere normen (die juridisch mogelijk zijn) automatisch tot handelsbelemmeringen voor EG-landen, die op een bec- querelletje meer of minder niet kijken. En zaaien ze on rust onder de bevolking van diezelfde landen. Vorig jaar, onder druk van de kernramp in Tsjernobyl, had de EG, die zich naar bui ten toe het liefst presenteert als een toonbeeld van eensge zindheid, bijna vijf weken no dig om tot een voorlopig stra lingsregime te komen. Vanaf dat moment golden maximale waarden van 370 becquerel per kilogram voor melk en kindervoeding en van 600 becquerel voor alle ove rige producten. In februari, toen de tijde lijke Tsjernobyl-norm afliep en eigenlijk een definitieve norm had moeten worden vastgesteld, bleken de me ningsverschillen opnieuw zo groot, dat een akkoord voor langere termijn er niet inzat. Vooral lidstaten met een om vangrijke eigen kernindustrie (Frankrijk, Engeland) verzet ten zich fel tegen een te strenge normering. Bij die gelegenheid lan ceerde Nederland voor het eerst het idee strenge nonnen af te spreken voor 'normale' tijden (zonder kernramp), en die normen eventueel te ver soepelen na zo'n ramp. De logica van dit voorstel (die niet helemaal afwezig is: bij een te strenge normering zouden grote delen van West Europa zonder drinkwater kunnen komen te zitten) werd niet in alle lidstaten even goed begrepen. Maar overeenstemming over welk voorstel dan ook bleek toch onmogelijk, zodat de Commissie zich gedwongen zag tot veel behoedzamer werken. In nauwe samenspraak met de lidstaten besloot ze dan ook tot verlenging van het 'Tsjer- nobyl-regime' (de 370 en 600 becquerel) tot eind oktober, met tussentijds een deskundi gencongres over wat nu de meest gewenste definitieve normering zou zijn voor de periode daarna. Het deskundigencongres is inmiddels geweest (eind april in Luxemburg) en heeft alleen maar het bewijs geleverd dat de wetenschap al even ver deeld is als de politiek. Waarna de Commissie toch maar haar verantwoordelijk heid nam, met ontwerp-nor- men die nu onderverdeeld zijn naar isotoop (jodium/stron- tium, plutonium en cesium) en die hoger of minder hoog zijn naarmate het drinkwa ter, zuivelproducten of ander voedsel betreft. Voor cesium, de enige iso toop waarvan de ontwerp- normen met de bestaande kunnen worden vergeleken, is het voorstel 1.000 becquerel voor zuivelproducten (was 370) en 1250 voor overig voed sel (was 600). Nederland heeft onder hands al laten weten die nor mering veel te soepel te vin den. En grijpt nu de behande ling van de Commissievoor stellen - in de eerstvolgende Algemene Raad, op 22 en 23 juni - aan, om zijn eigen op vattingen opnieuw onder de aandacht te brengen. In haar eigen voorstellen gaat de Nederlandse delega tie, die op dit punt door staatssecretaris Van der Lin den op de voet wordt gevolgd, nu uit van drie verschillende fases. De eerste, onmiddellijk na een kernramp, duurt twee weken en wordt gekenmerkt door relatief soepele normen voor voedselbesmetting. In de tweede of interimfase, die duurt tot de situatie weer normaal is, moeten de normen worden opgevoerd, tot ze - en dat is dan de derde fase - weer even streng zijn als in de 'normale' periode vóór de ramp. Voor elke fase moeten vooraf nauwkeurige besmet tingsgraden worden overeen gekomen, want ook in Brussel wordt beseft dat niet elke kernramp evenveel rekening houdt met het tempo van be sluitvorming in de EG. De tegenwerping van an dere landen dat er nogal wat 'presentatie-problemen' zijn - populair gezegd: waarom zou je de ene week van een kilo becquerellen wèl ziek worden en de andere week niet - is voor Nederland niet relevant, omdat ook nu al verschillende normen worden gehanteerd voor werkers in kerninstalla ties en 'gewone' mensen. Bovendien, zo draagt de Nederlandse EG-delegatie in Brussel met overtuiging uit, zou het in elk geval voor de Nederlandse bevolking onbe grijpelijk zijn als na afloop van het Tsjernobyl-regime zou worden teruggekeerd naar de situatie die ook vóór deze kernramp bestond. In niet de geringste kringen is al verondersteld, dat Ne derland alleen maar zo hard op het aambeeld van de nu cleaire veiligheid hamert om straks thuis des te gemakke lijker de bouw van twee nieuwe kerncentrales te kun nen 'verkopen', een doe! waaraan ook de nu in Neder land lopende informatiecam pagne over wat radio-actieve straling precies is, niet vreemd zou zijn. Maar of het de voorstan ders van méér kernenergie in het huidige Nederlandse ka binet lukt om langs deze Brusselse omweg de wellicht belangrijkste erfenis van oud-milieuminister Winse- mius, een nieuw moratorium op kernenergie, om zeep te helpen, is zeer de vraag. Want vooralsnog heeft de Nederlandse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, die in een vorig leven bekend stond als een fanatiek aan hanger van de vreedzame atoomsplijting, ondanks zijn inspanningen slechts Portugal en Ierland voor zijl standpunt kunnen winnen. En dat is een gelegenheids coalitie, die tot nu toe niet al Europa's meest toonaange vende bekend staat. DEN HAAG (ANP) - Er kan geen giftig afval van de ge- T meente Den Haag op ille- gale wijze in een stortput in België terecht zijn gekomen. Dat zei woensdag een woord voerder van de gemeente Den Haag naar aanleiding van het bericht dat van 1984 tot 1987 bo chemisch afval uit Zuid-Hol- land illegaal naar een zand groeve bij Brussel zou zijn ge bracht. Een Schiedams bedrijf da zou het zonder vergunning Vc hebben ingezameld en naar ve België hebben getransporteerd. le< „Tenzij we beduveld zijn, mi maar daar gaan we niet vanuit. al< Wij menen zaken te doen met Overeenkomstig de fusiecode Jl het Kluwer-bestuur uitgeno te voeren. In afwachting varj geen verder commentaar geve Het is niet duidelijk of Elsevier Kluwer tegen betaling in con tanten wil overnemen of dat er sprake zal zijn van aandelen ruil. Elsevier zegt in een ver klaring wel te menen, dat de huidige aandelenkoersen de waarde van de ondernemingen goed weergevea Deze koersen zullen dan ook als uitgangs punt dienen. Gisteren werd op de Amsterdamse beurs voor Elsevier 47,80 betaald en voor Kluwer 266. Bij Kluwer was woensdagavond niemand voor commentaar bereikbaar. Elsevier en Kluwer behoren tot de grootste uitgevers in ons land met activiteiten die zowel boeken, tijdschrijften als dag bladen omvatten. Met een overneming van Kluwer zou Elsevier de huidige nummer één, VNU, van haar plaats ver dringen. Elsevier had vorig DEN HAAG (ANP) - Het is niet langer toegestaan de rente die wordt 'meege- leend' bij een hypotheek (en bij de hoofdsom opgeteld) af te trekken voor de loon- en inkomstenbelasting. Dat heeft staatssecretaris Ko ning (van Financiën) besloten, zo blijkt uit antwoorden op ka mervragen van de socialist Kombrink. VOORDAT regering, ondernem het Voorjaarsoverleg begonne voor het welslagen ervan. Men de noodzaak tot scholing, wa zouden krijgen op een plaats Een centraal akkoord over de reikbaar' bestempeld. Grote ve vergaderen toch een soort 'een gaat die kwalificatie wel erg ver meer in overeenstemming met Nu is de weg naar de hel gepla andere woorden: als het bij g september, als er spijkers met nog net zover van huis als we drie partijen hebben elkaar ple ging de werkloosheid aan te p noemenswaardige daling van Dat is mooi, hoopvol en in iede pen uit elkaar gaan. Een licht over een inzakkende economie MAAR DE 'afspraken' roepen «orden beantwoord. Zo heeft oonmatiging overgehaald met een of een gelijkwaardige beh ringsgerechtigden met werkne ven 'vorm gegeven zou kunne omschrijving dat het kabinet 3ovendien heeft Lubbers het laren meteen de grond inge' verbinden, dat zoiets alleen m zen. En daar zit de adder ond )ere ambtenarensalarissen is voor Prinsjesdag nog een won -ubbers heeft richting vakbe doen, uitgaande van een for lector. Het liefst ziet Lubbers J|e gelijkwaardige behandelin jauwelijks geld zou kosten. D le premier echter niet veel h indernemers nog minder, -oonmatiging heeft een bete tracht op peil wordt gehoude >n sociale premies. De kans d -"net zal straks zelfs alle zeil hen dat belastingen en pre den verhoogd om het fina loog te laten oplopen, h 'eite zitten kabinet en soc worden de lonen niet gemati 'erlicht, dan worden de ambt neeft Ruding geen enkele rui mg en ziet hij zich zelfs gen premies iets te verhogen, da echt. En als de gelijke behan «anslag doet op de schatki oonmatiging. In alle gevalle >ers hun doel - het terugdri ortorn, een avontuur met on

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1987 | | pagina 2