fes?
tas®"
PAPIER
VOOR UW PEN
Plastic
ARGENTE
DE STEM EXTRA WOENSDAG 3 JUN11987
PAPIER
VOOR UW PEN
Ernst en
homo's
RKO-3
RKO-4
Normaal denken
Lubbers-6
Tandarts-misère
'U rijdt,
wij innen!'
Belachelijk
Bomers
OP
Special isten-1
Specialisten-2
Bomers-2
DE STEM FINAN
MONTEVIDEO (ANP)
- Op papier was alles in
kannen en kruiken. Een
Nederlandse kraan
voor graanoverslag in
de haven van Montevi
deo, de hoofdstad van
Uruguay.
T47
ON*1"'
rtNlE1
Bisschop Ernst, vol verba
zing las ik het stukje in De
Stem over de eerbiediging
van de homo's. Is de tekst
werkelijk van u? Als dat
waar is, hoe durft u zoiets
openlijk in de krant te zet
ten? Op deze manier treft u
elke echte christenmens
diep in het hart en u hebt,
volgens de bijbel, hierover
wel een verkeerde mening.
Want volgens de bijbel
schiep God de mens als man
en vrouw. Hebt u onlangs op
de tv 'Het Trefpunt' gezien
en hebt u daaruit uw me
ning gevormd?
Als christenmensen gaan
we uit van de leer zoals de
bijbel die aangeeft, ook wat
betreft het voortbestaan
van de mens, en als u, als
bisschop, niet met de bijbel
akkoord gaat en alles op een
eigen manier uitlegt, dan
kunt u deze wel in de prul-
lebak gooien.
Ik hoop dat de weergave
van uw mening verder is
gegaan dan u hebt bedoeld,
anders ziet het er voor de
gelovige christen niet best
uit.
Breda,
Mevr. Segers
„Bisschop Ernst, vol verbazing las ik het stukje in De Stem over de eerbiediging van de homo's. Is de tekst werkelijk van u?"
- FOTODESTEM/JOHANVANGURP
Als KRO-lid, maar nog
meer als praktiserend ka
tholiek, ben ik diep geschokt
door de plannen van de zeer
conservatieve en multimil
jonair Derksen, die een zo
genaamde r.-k. omroep wil
gaan stichten. Hij heeft
daar miljoenen guldens
voor over om dè Katholieke
Radio Omroep, ons enigste
katholieke bastion dat lan
delijk nog een rol speelt,
schade mee te berokkenen.
Uw commentaar van za
terdag j.l. onderschrijf ik
geheel. Wij zijn pas 'echte'
katholieken wanneer wij
geen Pravda-aspiraties
hebben. De katholieke
kerk/gemeenschap zou je
met een groot gezin kunnen
vergelijken, waarin kinde
ren zich thuis voelen, juist
ondanks hun verschillende
graad van 'echtheid'. In
geen enkel groot gezin zijn
de karakters en de geaard
heden hetzelfde. Juist de
verscheidenheid maakt het
boeiend, soms ook wel moei
lijk, om tot die gemeenschap
te horen.
Jammer dat de bisschop
pen, de ouders van dat ge
zin, niet duidelijker kunnen
of durven of willen zijn. In
de medische wereld roept
men ook om meer mede
menselijkheid en aandacht.
Zoals het patiëntgerichte
denken weer meer aan bod
komt, zo moet ook het mens
gerichte denken in de kerk
meer aan zijn trekken ko
men dan het alsmaar voor
schrijven van regels, die
geen mens voor de volle
honderd procent kan nale
ven.
De liefde voor de even
mens met al zijn zorgen,
moet groter zijn dan het be
drijven van eigen gelijk,
want dat brengt kilheid on
der de mensen met als ge
volg: vertrek van mensen
die we zo hard nodig heb
ben. Misschien is het nog
niet te laat. Laten de lezers
van het Katholieke Nieuws
blad hun plicht kennen!
Oosterhout,
M. Naath
Er is een nieuwe omroep
RKO in medialand in de
maak ten behoeve van de
her-evangelisatie onder de
rooms-katholieken in Ne
derland. Initiatiefnemer is
de filantroop P. Derksen uit
Eindhoven, die, net als de
heilige Franciscus van Assi-
sië, afstand deed van zijn
aardse bezittingen omwille
van het rijk der hemelen!
Want wat onze bisschoppen
vertellen is niets nieuws.
Dat stond al heel lang ge
leden in een dun groen
boekje, katechismus ge
naamd, de spoorgids van de
kerk en bestemd voor gelo
vige reizigers die de juiste
weg zijn kwijt geraakt.
Toen dat boekje uitkwam,
bestond er nog geen televi
sie, maar wel een kerk. Al
leen, heel veel gelovigen die
allemaal reizigers zijn, zijn
de inhoud van dat boekje
vergeten! In de kerk van nu
lopen veel stationschefs
rond zonder spoorgids op
zak en er zijn wel gelovige
reizigers die wel het boekje
kennen, maar er zelden of
nooit in gekeken hebben,
want geen enkele bevat zo
veel informatie als juist dit
boekje!
Het is wel een boekje uit
het stoomtijdperk, en stoom
is uit de tijd, ouderwets of
antiek. Toch is dat boekje
hoogst actueel en tijdloos. Je
kunt het bekritiseren, dat
kun je met elk boek. Aange
zien de televisie een sterker
medium dan een dagblad of
een tijdschrift blijkt te zijn,
vooral voor de massa, is de
RKO-in-wording een hoop
vol experiment in de huidi
ge, ernstige crisis waarin de
Nederlandse kerkprovincie
zich bevindt.
Oosterhout,
H. Hoegen
Het Stem Commentaar in
uw blad van 11 mei j.l. geeft
me aanleiding tot het stellen
van de volgende vragen: 1.
Mag een rooms-katholieke
burger door zijn leiders niet
op zijn eigen verantwoorde
lijkheid worden gewezen
terwijl leiders van groepen
met een andere 'kleur' dat
toch ook regelmatig doen? 2.
Acht u de laconieke houding
van de r.-k. voorman Van
Velzen in dit geval wel van
verantwoordelijkheid ge
tuigen? 3. Meent u werkelijk
dat het abortus-probleem,
door welke partij ook, kan
worden geregeld of opge
lost? 4. Is het inderdaad
juist dat u waardering en
respect hebt voor de denk
beelden van de bisschopen,
zo ja waaruit blijkt dat dan?
5. Welke overtuiging acht u
van meer belang, die van de
bisschop en de grote groep
doodgewone goedwillende
mensen, of die van de aan de
weg timmerende spraakma
kende clubs die nagenoeg
alles wat voorheen normaal
was, nu ridicuul en ouder
wets vinden? 6. Acht u het
niet een beetje beneden de
stand van De Stem om voor
een standpunt dat dateert
van de jaren '80, nog oude a,
koeien uit de sloot te halen
die daar al 33 jaar in liggen
te vergaan en zeker ook in
de r.-k. gemeenschappen
grotendeels zijn achter
haald?
Als er sprake is van
machtsdenken in onze tijd
moeten we denken aan de
media, aan pers, radio en tv,
want hun macht is grenze
loos. Door die macht kan
elke andere macht, zowel
politiek, cultureel en kerke
lijk worden gemaakt en ge
broken, vandaar dat men,
bij het uitoefenen van die
macht de noodzakelijke
prudentie moet betrachten.
Breda,
F. Vorstenbosch
Enige tijd geleden las ik uw
artikel over de aantasting
van onze bevochte democra
tie door de heer Lubbers. Na
een eeuwenlange strijd te
gen adel en geestelijkheid
zijn we dan nu zover, dat we
in naam een weinig demo
cratie in ons land hebben
verworven. Langzaam maar
zeker glipt 'lit weer tussen
onze vingers door de
aalgladde lieden, die ons
land tegenwoordig zo rijk is.
De heer Lubbers maakt
het wel helemaal bont door
botweg de criminaliteit
zwaarder te willen gaan
straffen. Bij de onverbeter-
baren zou ik zeggen o.k.
maar zeer zeker niet bij de
jeugdige delinquenten. Is
het niet zo, dat de heer Lub
bers en consorten de meer
derheid hebben verworven
in politiek opzicht onder
meer door schone beloftes
qua werkgelegenheid. En
wat is daar van terechtge
komen
Zou het niet kunnen zijn,
dat door gebrek aan werk
de jongeren zich een aap
vervelen en daardoor katte-
kwaad gaan uithalen wat
gaat escaleren Zou dit ge
beuren dan door zwaardere
straffen of door werk of
ontspanning moeten wor
den opgeheven.
Het is zo gemakkelijk de
sociaal zwakkere te grazen
te nemen, maar zie eens om
naar ministeries, die buiten
de volksvertegenwoordigers
om bakken geld uitgeven
voor status symbolen of
voor bevriende zakenrela
ties, zonder dat de democra
tie er iets over te vertellen
heeft. En dan maar weer be
zuinigen op minimum uit
keringen, op sociaal cultu
reel werk enz. Vindt u het
vreemd heer Lubbers, dat er
een op de 14 miljoen is, die
dat niet langer pikt.
Breda,
V. v.d. Wijgaart
Een dezer dagen las ik in De
Stem een interview met een
Zweedse tandarts die het
plan heeft om een cursus
'wees niet bang voor de
tandarts' te starten. Ik ben
dus wel bang en zijn psy
chologische oplossingen ge
ven me niet veel hoop. Om
mijn probleem duidelijk te
maken moet ik een beetje
uitweiden.
Ik kom uit een gezin met
vier kinderen, waarvan de
twee oudsten en de jongsten
plus minus vijftien jaar
schelen. Mijn moeder en
zussen waren trouwe tand
artsbezoekers (wat de
kunstgebitten ook niet voor
komen heeft), maar mijn
broer en ik hoefden nooit
mee. Waarschijnlijk omdat
alle tramelant te ver
moeiend was en de toegewe
zen NS-tandarts niet erg
kindgericht. Op mijn zes
tiende besloten een vriendin
en ik om er zelf iets aan te
doen. Geen gaten, dus geen
probleem. Over een half
jaar terugkomen.
Nu was er wel een gat en
er werd geboord. Constant
met de langzame boor op
een zenuw. Halfweg lag ik
bijna onder in de stoel.
Waarna een sermoen volgde
over gebrek aan eerbied
voor het beroep van andere
mensen. Ik had niet eens au
kunnen zeggen met dat
grote ding in mijn mond.
Dat was voorlopig mijn
laatste bezoek. In 1955 ging
ik echter voor een jaar naar
Engeland.
Inmiddels had ik wel ga
ten ontwikkeld en greep
naar mijn gezicht als er
weer een stukje in die holle
kies kwam. Mijn mevrouw
kon het niet langer aanzien
en had een afspraak ge
maakt met de tandarts. Met
lood in mijn schoenen ging
ik er heen. De man keek er
naar, zei dat ie er uit moest
en maakte aanstalten om de
boor in werking te stellen.
Omdat ik nog zat te
wachten op de prik, vroeg ik
verschrikt of hij niet ver
doofde voor er getrokken
werd. Ja natuurlijk. Was al
gebeurd! Hij heeft ook nog
andere gaatjes gevuld en ik
ging er fluitend naar toe.
Het was nog niet klaar, toen
ik naar een ander adres ver
trok, waar hetzelfde ge
beurde omdat ik me aange
wend had met de minst zere
kant te kauwen en me nogal
eens vergiste. Weer een me
vrouw die een afspraak
maakte.
Ik vertrouwde het niet,
want je weet maar nooit!
Wel, ook deze tandarts
prikte zonder dat het zeer
deed. Ik ging dus terug naar
Nederland met het idee dat
het allemaal goed ging als je
maar kiezen liet trekken.
Verdoven voor boren was
hier geen gewoonte. Ik
leefde dus vrolijk verder
zonder de ellende van tand
artsen en voelde me er best
bij. Het bederf stond echter
niet stil natuurlijk. In 1960
kreeg ik last van een ontsto
ken verstandskies.
We woonden pas in
Zwijndrecht en hadden nog
niet de tijd gehad uit te vin
den welke tandarts het
minst onaantrekkelijk was.
Dit gebeurde in een week
end en mijn man belde en
sleurde me mee. O, opluch
ting, hij moest eruit. Dat
werd verdoven, dus geen
nood. En de klap. Vijf ver
dovingsprikken waarop ik
niet zat te wachten, want ik
kan meetellen. Hiermee
verloor ik alle vertrouwen.
Enfin, in de loop der jaren
ben ik natuurlijk bij meer
dere tandartsen geweest.
Allemaal aardige, maar
ze doen je wel zeer. De laat
ste is bereid om te verdoven
zoveel je wilt, maar ook de
verdovingen jagen me angst
aan. Hij wil soms n.l. in je
wang prikken (daar valt
toch niets te boren en als je
buiten komt is je hele ge
zicht gevoelloos, ook als hij
alleen maar in je tandvlees
prikt) en daar zetten mijn
speekselklieren van op,
waarna ik dan weer naar de
specialist moet om steentjes
uit de speekselkanalen te
laten halen.
Ik geloof niet echt dat het
een en ander met elkaar
verband houdt, maar zit
verstijfd in de stoel, wat ook
niet helpt. Nu heb ik al aan
verscheidene tandartsen ge
vraagd waarom ze niet net
als in Engeland zo kunnen
verdoven dat je het niet
voelt. Het antwoord is stee
vast dat dat onmogelijk is,
dat ik me het verbeeld en
tenslotte dat ik dan maar
naar Engeland moet gaan.
Ook niet zo eenvoudig. Nou
heb ik in mijn leven aan
veel getwijfeld, maar niet
aan mijn verstandelijke
vermogens en als je tand
arts dat wel doet is dat niet
bevorderlijk voor een
bloeiende relatie. Desalniet
temin vraag ik me wel eens
af of ik het echt gedroomd
heb. Graag zou ik willen,
dat u voor me uitzocht wie
nou gelijk heeft, het Neder
landse tandartsenbestand of
ik.
Oosterhout,
mevr. C.M. v. Leeuwen
Mijn toekomstige, zeer jo
viale 'zeg maar Jan' op
drachtgever mocht ik, na
een telefonische reactie op
een in de krant gepubli
ceerde advertentie, in een
keurig hotel in de binnen
stad van Breda ontmoeten.
Mijn opdrachtgever bleek
een Bureau te hebben in het
oosten des lands, maar daar
veel bedrijven door het hele
land heen hem om goede en
betrouwbare vrachtwagen
chauffeurs verzochten, was
hij zeer bereisd, op zoek
naar ervaren krachten.
Een vergoedingsformu
lier, met alle keurig gespeci
ficeerde bruto bedragen
voor het binnenland, werd
mij reeds bij kennismaking
overhandigd en spoedig zou
ik nader horen, want 'bona
fide topchauffeurs, zoals jij
er één schijnt te zijn, zijn
goud waard!, ondanks het
feit dat je vier weken niet
meer op een truck gereden
hebt.' Nog geen twee weken
later had Jan een ritje Italië
voor mij in de aanbieding.
Op woensdag vertrekken,
waarschijnlijk, gezien het
lossen en opnieuw laden, het
weekend wachtdagen en
dan weer retour Nederland.
Ruw geschat, met etens- en
overnachtingsvergoedingen
inbegrepen, een vrachtje
goed voor netto ƒ1450,-.
Voor de afreis wel eerst
even kennismaken met de
klant in Berlicum. Alles
werd in orde bevonden en
op woensdag, beladen met
440.000 verse eieren de baan
op, richting een barre be
sneeuwde Brennerpas, met
daarna een boze klant, we
gens inferieure kwaliteit
van geleverde kippe-uit-
werpselen, die zowel in
eivorm, als gedeponeerd óp
deze vogelprodukten in de
vorm van kippe-stront
voorkwamen. Na herbela-
den te zijn na het weekend,
met betonplaten, weer terug
naar Holland.
'Loon te bevragen recht
streeks bij de opdrachtge
ver', werd mij vanaf Jans
Bureau medegedeeld. Deze
bleek echter zo verbolgen
over het kippe-afval, dat hij
het voorschot onkosten,
etens- en overnachtingsver
goeding van 230,- vol
doende vond en tevens ver
meldde, dat zijn eigen
chauffeurs over een dusda
nig tripje (3092 km) uit en
thuis niet meer dan 30 uur
deden en hij dus ook niet
meer zou betalen. Hierbij
mij terugverwijzend naar
mijn eigenlijke baas Jan.
Deze bleek echter voort
durend afwezig, weliswaar
met boodschappen achterla
tend aan zijn, in een loods
vertoevend, zeer summier
personeel, dat er kennelijk
bij mijn rit naar Italië
'nogal wat moeilijkheden
gerezen waren' en dat daar
door de betaling iets ver
traagd werd; bij gratie Gods
werd mij alvast een voor
schot per cheque van 150,-
gezonden. Ondanks de door
mij opgestuurde, ingevulde
declaratieformulieren en
zeer secuur ingevulde tach-
nograafschijven blijft Jan
echter tot op heden zwijgen
in alle talen en betalings
plichten en blijft onbereik
baar op zijn 'Bureau'.
Vermoedelijk is hij weer
de joviale jongen aan het
spelen ergens in het land,
om op dezelfde wijze als bij
mij nieuwe betrouwbare
vrachtwagenchauffeurs
voor zijn uitzendbureau te
ronselen, om hen daarna
zonder één cent uitbetaling
te laten zitten. Het is voor
Jan te hopen dat er, tot de
loods een stenen gebouw is
geworden, genoeg chauf
feurs in Nederland zijn die
in zijn verregaande oplich
tingspraktijken trappen. U
bent gewaarschuwd.
V rachtwagenchauf f eurs
gevraagd: 'U rijdt, Jan int'
(met aftrek van de gratis
kop koffie bij het sollicita
tiegesprek!).
Breda,
J.A Zegveld
Tot mijn stomme verbazing
kreeg ik een boekje in han
den dat aan kinderen van
twaalf jaar op school hier in
Breda wordt uitgedeeld. Zij
behoren dit boekje niet al
leen te lezen, ze moeten het
ook invullen. Er worden
vragen in gesteld die ze
nebjes behoren te beant
woorden, ze moeten er in
plakken, tekenen en kleu
ren; er worden projecties in
opgesteld en verondersteld
wordt kinderen tot naden
ken te brengen...
Het gaat over het vorm
sel. Een katholieke school
derhalve deelt ze uit aan
kinderen van enkele katho
lieke, maar vooral veel niet-
katholieke ouders. De taal
die er in gebezigd wordt, is
die welke gebruikelijk was
binnen een ouderwets
rooms kleuterschooltje uit
de vijftiger jaren. De teke
ningetjes met kabouters en
zo, idem. De vragen echter
die er in gesteld worden en
die handelen over kerk en
vormsel zijn zo levens
vreemd, opdringerig, indoc-
trinerend en eenzijdig dat ik
mij toch echt afvraag, waar
het verstand zit van de op
stellers ervan en wat hier al
die kinderen mee moeten
Twaalfjarigen voelen
zich in hun hemd gezet met
een dergelijk kleuterschool-
plakboekje en trachten de
onzin ervan te omzeilen
door het hele 'project' bela
chelijk te maken, te boycot
ten of te negeren. Gelijk
hebben ze.
Breda,
G. Wiegmans
Terugkomend van de 8-
mei-manifestatie in Zwolle
waren reeds alle deelnemers
(12.000) door Mgr. Bomers
betiteld als 'verward'. Dan
schiet als vrouw het vol
gende door je heen:
Ik ben vrouw, ongehuwd,
werkte 40 jaar in loondienst.
Maar heb voor de kerk niet
bijgedragen aan gezinsuit
breiding; ik ben als vrouw
niet 'heilig' genoeg om het
evangelie tijdens de h. mis
voor te lezen, zoals de kerk-
De pers was dezer dagen weer eens op hol geslagen in de
richtgeving over de salarissen van de artsen-specialisten,
schrijvers daarover weten uit ervaring wat er aan belast
van hun salarissen af gaat; dat zij bij overwerk minder
krijgen dan voor normaal overdag werken. Ze letten er eet
niet op dat mensen met een salaris van pakweg j 150.000 da
van 72% belasting betalen. De Staat komt altijd {..eld tekort
door dat eeuwig durende wanbeleid zal dit wel blijven zo
er geen mensen zijn die in een grote groep hieraan een eit
willen zien.
Het is dus duidelijk dat mensen in deze salarisklasse nr
'schoon' kunnen overhouden waarop zij menen recht te hebt
en waarmede ik het eens ben. Dat men in 'hoge kringen'
óók zo over denkt, bewijzen deze politieke mastklimmers d
voor zichzelf het meest gunstige er door te drukken. Met
hulp van andere mastklimmers (men gooit elkaar de bal
komt men ook in EEG-banen waar salarissen van ƒ200)
schoon normaal zijn. Ik vraag mij af: 'Zijn die polit»
mastklimmers belangrijker en nuttiger- voor en in de ms
schappij dan bijv. artsen-specialisten e.a. geleerden en hu
geleerden die gevild moeten worden?
Dit alles is een gevolg van de nivellering die na de bevrijd
mode werd, maar toen de 'Brammen' in de politiek aan
beurt zouden komen, hebben zij er wel voor gezorgd dat zij
de bezuinigingswoede ontglipten. Moeten de artsen slikken,
zij veel overuren moeten maken en er weinig voor krijgen'
normale bedrijven kan iedereen kiezen of hij overwerk ma
of niet en hij weet dat hij voor overwerkuren extra belast
moet betalen. Zint hem dat niet, dan maakt hij gewoon g:
overuren. Ik ken een touw- en staaldraadfabriek waar dal
1946 reeds zo was en het is gewoonte geworden. Is dat
geen inflatie?
Breda,
C.A den Oudsten
Binnenkort stappen de specialisten naar de rechter om hog;
tarieven af te dwingen. Het zal wel nodig zijn. Hier tegenoi
staat:
a) Het wordt de hoogste tijd dat de ouderen ook zulke si
dienen te nemen. Het gaat om het volgende: Met 2 persor
(elk 77 jaar) betaalt men per jaar voor de vrijwillige ziekteki
tenverzekering 12x 387,20 405 e.r., totaal 5096,40 (klasse
Bij een inkomen van 28.500 waarvan belastbaar 21.700 is
18%. Het probleem is dat men de verzekering, nl. de VGZ,
kan verlaten ondanks de slogan 'compleet en betaalbaar'!
b) Bij het bezit van een kleine auto, die nodig is om boodsch;
pen te doen en familiebezoeken met een gemiddelde van
km per jaar, moet men 384,- belasting betalen, dit is 0,12;
km. Waarom deze belasting niet laten vervallen en in de ber.
neprijs te verrekenen, zodat de vreemdeling en kilometen»
ters naar rato betalen. Volgens mij het ei van Columl)
Waarom kan dit wel bij de luchtverontreinigingsbelasting
hier niet?
c) Volgens Bartjens is 1x2=2. Niet bij de verontreinigingsh
fing van het Hoogheemraadschap West-Brabant. Daar wo
voor 2 personen 3.5 eenheid genomen. Voor alleenstaanden
aanloop e.d. rekent men 1, voor families van 5 of 6 personen
eenheid.
Breda,
C.F. Verheul
leiding heeft gesteld; ik ben
verward, omdat ik aan de 8-
mei-manifestatie heb deel
genomen; ik stem verkeerd,
nl. niet op CDA, of enige an
dere christelijke partij en
zou daarom derhalve mee
helpen aan de vergroting
van het aantal abortussen
en euthanasiegevallen.
Wie durft zo'n oordeel uit
te spreken over anderen, die
men niet kent? Helaas, een
deel van de Nederlandse
kerkleiding. Voor de Staat
heb ik als vrouw het vol
gende fout gedaan:
Ik ben ongehuwd, heb
derhalve niet bijgedragen
aan de vorming van een ge
zin als hoeksteen van de sa-
menlevig, ik stond niet ach
ter het aanrecht, maar
werkte in loondienst en zal
naarmate ik ouder word
mogelijk meer hulp van
buitenstaanders nodig heb
ben, omdat familie mij die
dan niet kan geven; ik heb
al enkele jaren een invalidi
teitspensioen.
Op zich is dat al een straf,
ook voor vele anderen, maar
we worden nog eens extra
gestraft door velaging van
de uitkeringen. Kabinet en
leden van Eerste en Tweede
Kamer vinden ons maar
mensen die vegeteren, 2e-
rangs burgers; toch ben ik
erg aantrekkelijk en vele
alleenstaanden met mij
(mannen en vrouwen) om
hoog te worden aangeslagen
in de belastingen, ben goed
voor het betalen van de
zelfde sociale lasten als ge
huwden moeten betalen,
maar nimmer geniet ik van
kinderbijslag, AWW en ont
vang slechts 70% van de
AOW.
Dit alles gaat lijken op
discriminatie door de RK
Kerk en de Nederlandse
Staat. Maar ondanks al deze
negatieve ervaringen houd
ik me toch staande, want ik
ben als mens uniek in Gods
ogen, want er is geen mens
aan een ander gelijk. Mis
schien dat kerk en regering
dat ook nog eens gaan be
seffen en ontdekken dat al
leenstaande vrouwen (en
mannen) ook rechten (en
plichten) hebben. Ik ben
verdrietig, maar niet ver
slagen.
Breda, G. Sijbesma
In een democratisch land
mag bisschop Bomers ge
rust zijn mening geven over
abortus en euthanasie
Maar met het evangelie als
richtlijn roept hij wel vee!
vragen op met zijn politiek
stemadvies. Vroeger waren
er geen voorbehoedsmidde
len en abortus. Nogal wat
meisjes werden voor het hu
welijk ongewenst zwanger.
De 'dader' bekend of onbe
kend. In vele gevallen kon
er niet getrouwd worden.
Ongehuwde moeders en
bastaardkinderen waren
het resultaat. Door vele
christenen, met de kerken
voorop, waren deze mensen
voor het leven getekend.
In de ontwikkelingslan
den zijn er geen voorbe
hoedsmiddelen of abortus
voor de arme bevolking. Re
sultaat: een explosieve be
volkingsgroei. Vele miljoe
nen mesen komen terecht in
de krottenwijken van de
grote steden. Ze leven daar
onder erbarmelijke omstan
digheden. Wat doen de
christenen, met de leiding
van de kerken voorop, aan
deze toestanden?
Vele dure pausreizen met
wat slappe protesten. Rege
ringsleiders en de heersende
klasse in die landen trekken
zich van deze slappe protes
ten niets aan. Sommige
priesters in diè landen, die
proberen aan 't lot van die
verpauperde massa wat te
doen met hun bevrijdings
theologie, worden door
Rome geboycot. Eenvoudige
mensen, christenen en niet-
christenen, die met beide
been in 't leven van alle dag
staan en gelovig willen zijn,
zullen zich van een stemad
vies van Bomers niets aan
trekken.
Als kerkelijke leiders
hard willen zijn in hun leer
hun meningen via dictaten
aan de mensen kenbaar ma
ken, maar de werkelijke no
den in de wereld niet willen
zien, zijn het geen kerke
lijke leiders van deze tijd.
Breda,
P. v. Gurp
HenkBijvank
- FOTO WILLEM MIERAS
Con<
NecU
De stagnatie en wachttij
den in de havens van het
buurland Argentinië zou
den worden bekort.
De opbrengst van het Argen
tijnse graan zou door kosten
verlaging kunnen oplopen met
een jaarlijks bedrag van tussen
de 40 en 60 miljoen dollar. De
Uruguayaanse haven zelf zou
een dollar per overgeslagen ton
incasseren, wat extra inkom
sten van 15 miljoen dollar per
jaar zou opleveren.
Het project zou direct 23 ar
beidsplaatsen opleveren en in
direct nog meer. Bovendien zou
de haven-activiteit in Montevi
deo toenemen. Op basis van
deze perspectieven kwam de
Nederlandse drijvende kraan
Dona Flor naar Montevideo.
De werkelijkheid ziet er an
ders uit: de Dona Flor ligt al
meer dan een jaar roerloos aan
de kade en heeft nog geen kor
rel graan overgeslagen. De
boeien waaraan de kraan en de
Door Jo Wijnen
WASHINGTON - In c
ogen van de gemiddelc
Nederlander is de Amer
kaanse consument
meest gelukkige en mee:
bevoorrechte ter werel
Alles wordt voor hem g<
daan.
De graad van automatiserir
is van die aard dat hij zi(
geen zorgen heeft over zi;
betalingen, zijn bankzakr
en zijn financiële huishoi
ding. Hij hoeft nooit geld t
zich te hebben. Het enige w:
hij bij een betaling tevoo
schijn hoeft te halen is zi
creditcard. Dat plast
plaatje van 8.5 x 5.5 cm doi
wonderen.
Bovendien is het verzeker
En bij verlies is de houder e:
van binnen 24 uur in bez
van een nieuwe kaart. W
eenmaal over zogenaarr
plastic geld beschikt ka
niets meer gebeuren.
Maar zo eenvoudig is h<
niet. De vraag is zelfs gewei
tigd of de Nederlandse beta
Ier, op de keper beschouwi
niet beter uit is dan de Ami
rikaanse. Want de Amer
kaan beschikt dan wel ovt
vele soorten plastic geli
maar dat betekent niet di
hij er overal en onder al
omstandigheden mee kan tx
talen. Bovendien kan de gi
middelde Amerikaan nc
steeds niet zonder persoor
lijke bankcheques en bar
geld door het leven.
Hoe ziet het financië
huishouden van de gemic
delde Amerikaan er uit?
Natuurlijk beschikt h
over een bankrekening. Mar
de rekeninghouder in de V
staat onder streng toezie!
van zijn bank. De bank ei:
dat op de gemiddelde gezim
rekening permanent een be
