Ürbanus als Hector op filmpad
k SPEEL GEWOON EEN HALVE GARE'
Filmsterren in actie
tegen 'kleuridioten'
Russische filmers
hoopvol in Cannes
(rabants Orkest brengt
[ieuwe Beethovencyclus
1 1
De jongeren zijn in trek
ninistratBQPS en
loomede Slagers
Oost-Java Trek-vee
|Java Werkvolk,
Ijtereein.
ZATERDAG 16 ME11987
k'DER DE glanzende bollen van het Atomium
Brussel staat een groepje wielrenners te
[jatiwbekken van de kou. Al een uur lang wach-
tn zij op het teken 'Actie, camera loopt'.
ïpnamen
[omedie
Actrice
Halve gare
Promoten
Geen cinefiel
iTERDAG I A
IME119871
an Miinhmiwt
>TE PEIJZEN;
Lat van den Veearts.
Ichtstieren.
|u MIJNBOUW, tegen
anco Belawan.
VERZENDEN van:
i
m
Kzn., Soerabaia,
JK moet nu 's ochtends mijn eigen krant
jiopen, mijn eigen postzegels kopen en
mijn eigen brieven tikken"
J. Scherpenhulzen, ex-staatssecretaris
DE STEM
lenschelijk lichaam nl.
ie. Dit trok natuurlijk
mij aanleiding om ia
snuffelen. Na eenig
bik van een Javaansche
I liggen. (Pag. 322).
[rt verdwijnt in 1904 in
iet is kortgeleden ach-
Ireman, hoogleraar aan
kiteit en het Institute of
rapport en de brochure
Brand zijn in hun ge-
het gruwelijke, maar
koelies, planters en ko-
i het Rhemrev-rapport
lij de bespreking van de
|van 1904 in het Neder-
Lwam vast te staan dat
lort tot elke prijs uit de
houden. De formele
[bewindsman aanvoerde
om het document zelfs
-elijke inzage te geven
ren dat degenen waar-
ïdere laakbare hande
ren gelegd niet de gele-
„regen zich tegen de be-
lerweren. Publiciteit zou
jractisch nut opleveren,
te blijven staan bij wat
eelde hij het beter alle
n op de aangekondigde
e minister geeft in de
it de 'conclusies uit het
dan een topje van de ijs-
schrijft Breman, „ook de
legde zich uiteindelijk
tie, ingediend door de
m de regeringspartijen,
inister dank gezegd voor
rhtmgen en met instem-
i genomen van zijn toe-
en te zullen nemen om
:n aan de geconstateerde
koelie-arbeid in Deli."
nig van terecht. De 'con-
p Sumatra opgerichte ar-
nnen gemakkelijk om de
;n. De zogenaamde poe-
srdeel van de Koelie-0r-
pas na 1929 geleidelijk
door ingrijpen van Den
maar onder druk van een
■ement de import van De
den zolang deze nog on-
;rnij verbouwd wordt.
iport is, aldus Breman,
Meiheid geraakt. De Rot-
indt het bij toeval,
aar na dato is het Rhem-
kkende lectuur, maar wa'
:r mee en is het nog van
ïtwoord moet bevestigend j
le voor de hand
r gaoul van den Booren
shet sein eindelijk klinkt rijdt het peloton voor de zo-
riste keer die dag een rondje om het plein, zwak aan-
toedigd door een troepje van hooguit tien eveneens
[cakleumende supporters. Maar ze hebben het er alle-
»al graag voor over.
reren in de eerste film van
fech populairste komiek
Lnus wordt als een eer be-
Luwd. Zeker wanneer d'n
(bain als beloning nog een
I, grappen komt vertellen.
Ilemaal gratis.
IDit najaar kunnen de fans
li ürbanus in Nederland en
ilgië kennis maken met het
Imdebuut van de 'leukste
Uj> ter wereld'. 'Hector', zo
jatde rolprent simpelweg he-
,„We hadden hem eerst Ur-
Ims willen noemen. Maar
imou het vervolg Ürbanus 2
Kten heten. En dat heeft
mbo al vóór ons gedaan,"
jtelt de Belgische komiek
pt het van hem bekende ge-
ikaan logica.
aats valt het toe te juich®
le verleden in een eerlijk'
geplaatst en de waarheid
ar buiten komt. Juist e®
n opgeheven vingertje van
idadige verledens niet wej
met gebogen hoofd te ver
goed aan doen de geheim'
breken, ook al rollen
ienduizenden uit.
e plaats confronteert n'
rt ons met een verschrikte-
Ook Nederlanders zijn m
Irukking, foltering en nas-
wij hebben andere volt'
rd. In een situatie van op"
ook wij willekeur en ci
ssen niet te vermijden,
es tel van Nederlandscb-i»-
op discriminatie en M2®":
I opnamen voor 'Hector' wor-
ti in mei en juni gemaakt in
iemgeving van Brussel. Drie
poen gulden is voor de Bel-
h-Nederlands co-produktie
,j gelegd. Maar iedereen
wacht dat het geld snel zal
d terugverdiend. De naam
tonus staat zowel in België
I Nederland immers garant
kr rinkelende kassa's. De
|omlange Belgische producer
]win Provoost wrijft zich dan
i al bij voorbaat al in de
i „Je weet gewoon van
Ivoren dat Ürbanus veel bio-
fopbezoekers op de been
Reclame is nauwelijks
Anderhalf jaar heeft Urba-
|s samen met regiseur Stijn
en de Vlaamse schrij-
[Walter van den Broeck aan
|t scenario gewerkt. Het ver-
il in het kort: De Vlaamse
kier Achiel heeft hulp nodig
|i:;n bakkerij. Zijn zoon wil
pelijk een groot wielrenner
tien en moet hiervoor veel
toen. Uiteindelijk wordt de
i achterneef Hector (ge-
i door Urban us) uit het
|eshuis gehaald. Diens in-
'ein de bakkerij blijft niet
temerkt. Hectors bijdra-
f aan het bedrijf zijn zo ori-
i dat de zwakke gezond-
i ran de bakker het zwaar
Ivtrduren krijgt. Bovendien
m Hector verliefd op tante
[sendat valt slecht.
wordt uiteraard een
die, dat ligt voor de hand
bij Ürbanus. Maar toch wil de
Belg het bioscooppubliek
straks méér bieden dan uitslui
tend dijenkletserij. De kleine
komiek met de uitpuilende
ogen en de blikkerende grijns
praat op de set in Brussel met
groot enthousiasme over zijn
filmdebuut. „Hector wordt ze
ker geen opeenstapeling van
Urbanus-sketches. Dat zou te
gemakkelijk zijn. Als je als hu
morist een reputatie wilt hoog
houden moet je verder durven
gaan dan de voor de hand lig
gende grapjes. De film heeft
een serieuze, tragische en soms
ontroerende ondertoon. Geen
oppervlakkige film la Flod
der dus. Maar het is natuurlijk
wel zo dat het publiek van mij
verwacht dat ik leuk ben. Ik
kan me niet permitteren om
daarin teleur te stellen."
De makers van 'Hector' richten
zich nadrukkelijk op een film
publiek beneden én boven de
Moerdijk. Om de dialogen ook
voor Nederlanders begrijpelijk
te houden is zelfs een speciale
'taalcoach' op de set om echt
Vlaams dialect eruit te halen.
Zijn aanwezigheid is trouwens
wel omstreden. Veel medewer
kers vrezen namelijk dat door
deze zuivering het echte
Vlaamse karakter van de film
verloren gaat. Ürbanus zelf
spreekt dat tegen. „Wanneer ik
optreed in Nederland pas ik me
ook aan. In mijn shows veran
der ik gemniddeld zo'n tien tot
twintig Vlaamse woorden en
uitdrukkingen. De reden
waarom de meeste Vlaamse
films in Nederland niet aan
slaan is juist omdat de Belgen
het verdommen toe te geven
aan Nederlandse situaties."
Een van de hoofdrollen in 'Hec
tor' speelt de Nederlandse Syl
via Millecam. Deze 31-jarige
actrice studeerde in 1981 af aan
de Toneelacademie in Maas
tricht. Sindsdien was zij veel
vuldig op de buis te zien, onder
meer in de Vara-serie 'Trans
port' en de VPRO-reeks 'Geef
je ouders maar weer de schuld'.
Sylvia speelt in 'Hector' de
tante van Ürbanus. Hoewel dit
geen echt komische rol is, werd
de Nederlandse wel gekozen
vanwege haar 'komische ta
lent'.
„Ürbanus kende ik wel van
naam. Maar ik heb hem nooit
ds enige ieiuguuu«^~'—
purend onze hoofden scb®
rechtentoestanden en sffl
in Argentinië, Cambodf
;ola en Zuid-Afrika,
rekent bovendien voor
t de Nederlandse hovaar j
eloosheid' ten aanzien v
ien en met de hypocrisis
igen verleden, 'waan^n je
;rricht'. In feite worden
■n getypeerd als 'beesten
nsen lijken'. De planters,
n Breman met Rhemre''
rand, besmeurden 'de m
de Indische gordel'.
■ties, planters en koloniale P"""^
op de groodwidbouwonden,*~jje
s Oostkust in het begin
Publicatie in de serie
ïklijk Instituut voor taal-,
ave: Floris Publications Dom»
Van de kunstredactie
BOSCH - Het Bra-
F Orkest zet zijn sue-
flte Beethoven-cylcus
[«sluiting van een con-
Fizoen in juni voort. In
[extra concert met HBO
«iteert zich in Den
voor de eerste keer
Nederlands Concert
F Dit koor wordt ge-
P uit 120 leden van het
[Beven Koor van het
^gebouworkest.
Shoveneyclus 1987 omvat
Fp'Wken uit de vroege en
re-periode van deze com-
C vierde, vijfde en ze-
r symfonie; het eerste en
r pianoconcert; het viool-
P on de ouvertures Die
ppfte des Prometheus,
F™ en Coriolan. Op het
wncert worden ook de
*li voor vier trombo-
[Wgevoerd; treurmuziek
even ter nagedachtenis
- gevallenen van de slag
iploo.
,ÜIste en derde concert
iforü r hiding van André
l™?1- Het tweede con-
L gedirigeerd door
[oemhard Pommier, die
L* zijn in het pia-
L no 1 in C. De andere
deze cyclus zijn:
Jerhey, die het viool-
i i
Urbanus tijdens de filmopnamen: „Dankzij de film kan ik mensen laten lachen, terwijl ik lui in mijn nest lig".
zien optreden of zo", zegt ze.
Dankzij dezelfde Ürbanus ziet
Sylvia plotseling veel publici
teit op zich af komen. „Ik sta
breed uitgemeten in alle Belgi
sche kranten. Omdat Ürbanus
hier zo populair is wordt ont
zettend veel over de film ge
schreven. Dat heb ik me van
tevoren niet echt gerealiseerd.
Maar ik laat het allemaal rus
tig over me heen komen."
Is Ürbanus een goed acteur?
Om komisch te zijn hoeft hij in
ieder geval nauwelijks te acte
ren. Ürbanus is gewoon leuk
van zichzelf, op het podium,
voor de camera, of tijdens de
lunch op de filmset. „Als ge het
soms niet lust, er is genoeg
hoor", stoot hij zijn buurman
grijnzend aan in de rij aan het
koud buffet. Of tegen een ober
die wat onhandig balanceert
met een gevulde tomaat: „Ge
zijt 'n stagair zeker, hè".
„Ik speel altijd dezelfde lui",
geeft Ürbanus toe. „Het acteren
kost me dan de minste moeite.
Ik loop gewoon constant rond
als een halve gare. Toch speel
ik niet klakkeloos het figuurtje
dat de mensen kennen uit de
zalen. We zijn ervan uitgegaan
dat een Joegoslaaf of Indiaan
met evenveel plezier naar de
film moet kunnen kijken als
een Vlaming of een Nederlan
der."
De filmopnamen komen voor
Ürbanus als een welkome af
wisseling. Twee maanden gele
den stopte hij voor een tijd met
live optredens. Pas in 1988 komt
hij terug op de (Nederlandse)
planken met een volledig
nieuwe show. „Het is allemaal
zo'n routine geworden", klaagt
de Belg. „Ik speel nog het best
voor een neergelaten brand-
scherm. Op dit moment vind ik
filmen veel leuker dan optre
den. Omdat het allemaal nieuw
voor me is. Maar als ik te lang
van het podium wegblijf ben ik
bang dat het definitief afgelo
pen is met optreden. En dat wil
ik niet. Maar het is wel gemak
kelijk hoor, zo'n film. Je speelt
één keer een perfecte scène en
daarna doet de film de rest.
Dankzij die film kan ik mensen
laten lachen terwijl ik lui in
mijn nest lig".
Ürbanus is niet van plan om al
vóór de première zijn film te
gaan promoten via allerei
voorfilmpjes in de bioscoop of
op televisie. Wel werkt een spe
ciale filmploeg aan een repor
tage over het maken van 'Hec
tor'. Het resultaat zal straks als
opwarmertje vertoond worden
op zowel de buis als het witte
doek. „Ik ga me niet prostitue
ren om zoveel mogelijk tickets
te verkopen. Ik ga er maar
vanuit dat het publiek afkomt
op mijn naam. Bovendien wil
ik van te voren geen grappen
uit de film verraden. Van een
film als Flodder bijvoorbeeld
concert in D ('het concert der
concerten') speelt en Ronald
Brautigam in het vierde piano
concert. De drie concerten kos
ten in abonnement respectieve
lijk 45,- en 36,- (eerste- en
tweede rang). In Breda vinden
deze concerten plaats op 9, 16
en 23 juni en in Tilburg op 13,20
en 17 juni.
Met een speciale reductie
kunnen abonnees van deze cy
clus het concert op 30 juni in
Den Bosch bezoeken, waarop
zich Het Nederlands Concert
Koor voor het eerst in den
lande presenteert. Dat gebeurt
met een uitvoering van de ne
gende symfonie van Beethoven
en het Te Deum van Bruckner.
Als solisten treden daarbij op
Teresa Cahill, Margaretha
Beunders, Ian Caley en Albert
Dohmen.
Voortgekomen uit het opge
heven Koor van het Concertge
bouworkest richt dit koor zich
met name op het 19e en 20e
eeuwse repertoire. Voor het
volgende seizoen zijn met dit
koor reeds concerten gepland
met het Residentie Orkest en
het Noordhollands Philharmo-
nisch Orkest. Tevens is het
koor gevraagd zijn medewer
king te verlenen aan de humo
ristische cantate De Schip
breuk van Johan Wagenaar,
waarvan de VPRO een film wil
maken.
WASHINGTON (AP) - Is
het inkleuren van een
zwart-wit film een on
geoorloofde inbreuk op
een artitistiek produkt ja
of nee? Of is het een nood
zaak om het publiek te
blijven boeien? Sinds de
Amerikaanse mediamag
naat Ted Turner ten be
hoeve van zijn kabelsta
tions films als Yankee
Doodle Dandy en The
Maltese Falcon met behulp
van de modernste appara
tuur van een kleurtje heeft
voorzien houdt deze vraag
regisseurs, producenten,
cameralieden en andere
filmkunstenaars bezig.
De tegenstanders van de
filmkleuring zijn deze week
naar Washington getogen om
daar eens in de goede Ameri
kaanse traditie te gaan lob
byen. Woody Allen voorop.
Frank Sinatra's 'old blue
eyes' omgetoverd in reebruin,
de omfloerste beelden van
'Casablanca' scherp gesneden
door de kleurscheiding en nog
veel meer van die dingen zul
len, aldus deze tegenstanders,
het gevolg zijn als de strijd
tegen deze 'monstrueuze
praktijken' verloren wordt.
En hoe gaat het verder? 'Gone
With The Wind' onder de op
zwepende ritmes van rock
muziek?
De Newyorkse regisseur,
schrijver en acteur Woody
Allen ziet dit allemaal gebeu
ren: „Dit onderwerp kan niet
langer onder de tafel worden
gehouden. Het moet op een of
andere wettelijke manier ge
regeld worden dat Ameri
kaanse filmkunstenaars wor
den beschermd".
Woody Allen vergezelde
mensen als Ginger Rogers,
Sydney Pollack, Milos For-
man en Eliot Silverstein naar
Capitol Hill om een subcom
missie in de Senaat zo ver te
krijgen dat filmmakers een
soort bescherming krijgen
volgens het auteursrecht en
dat niet zo maar iemand de
rechten van een produktie-
maatschappij kan overnemen
en maar doen kan met een
film wat hij wil.
De Senaat overweegt overi
gens niet echt stappen te on
dernemen, maar Afgevaar
digde Richard Gephardt, De
mocraat, zei dat hij een wets
voorstel in het Huis zal indie
nen om het auteursrecht zo
danig uit te breiden dat de
'artistieke auteurs' het exclu
sieve recht krijgen om al dan
niet veranderingen in hun
werk toe te staan.
Senator Patrick Leahy, de
Democratische voorzitter van
de subcommissie voor techno
logie en wetgeving zei te
overwegen om de praktijk in
bepaalde Europese landen te
volgen waarbij de makers het
'morele recht' hebben bezwa
ren te maken tegen verande
ringen in hun artistieke pro
dukt.
Allen neemt het allemaal
zeer hoog op. Ted Turner
heeft inmiddels al 20 klas
sieke zwart-films van een
kleurtje voorzien.
Allen is van mening dat
met name in de filmcultuur
de Verenigde Staten een aar
dige stem hebben. „U wilt
toch niet een maatschappij
waar men ongelimiteerd ver
anderingen aan kan brengen
in een artistiek produkt? Een
maatschappij wordt niet al
leen bepaald door standpun
ten inzake wapenbeheersing
of buitenlands beleid. Zij
Ginger Rogers staat de pes te woord nadat ze tegenover de
Senaatscommissie haar bezwaren heeft geuit tegen het
inkleuren van zwart-wit-films. Achter haar o.a. Sydney Pol
lack en Woody Allen. - fotoanp
wordt ook bepaald door haar
culturele bijdragen".
De voorstanders van de
filmkleuring werpen tegen
dat 'elitaire personen' een
ontwikkeling tegengaan die
een groter publiek heeft be
reikt dan de originele versies
ooit hebben gedaan.
De directeur van Turner
Entertainment, Roger Mayer,
betoogde: 'oude films zijn niet
aantrekkelijk voor het pu
bliek omdat het publiek van
vandaag geconditioneerd is
naar het kijken van kleuren
films'.
Beide partijen zetten hun
meningenstrijd voort, ge
kluisterd aan monitoren
waarop de voors en tegens
van filmkleuring werden uit
gelegd.
De tegenstanders lieten op
een videoband de regisseur
van de eerder genoemde 'The
Maltese Falcon', John Huston,
aan het woord. Deze oudge
diende in Hollywood zei dat
hij 'vanuit een hinderlaag
was aangevallen door deze
kleuridioten'.
De tegenstanders overhan
digden aan commissievoor
zitter Leahy vervolgens een
zwart-witfoto van Anselm
Adams en daarna een inge
kleurde versie van de zelfde
opname.
„Wie bepaalt of de mensen
niet van die foto in kleur zou
den genieten?", liet Rob Word
van de Hal Roach Studios
zich daarop ontvallen.
Het bleek dat de kwestie
veel verder reikt dan de
vraag 'als de regisseur toen in
kleur had kunnen filmen, dan
had hij dat mogelijk ook ge
daan', zoals Turner en de zij
nen beweren. Het gaat vol
gens Allen en anderen toch
veel meer om duidelijkheid
over de status van een film
maker en zijn creatie.
Op de vraag of hij rockmu
ziek onder Gone With the
Wind zou zetten antwoordde
Mayer: „Wij bezitten Gone
With the Wind. Ik denk niet
dat we er een rockscore onder
zouden zetten. Zouden we het
recht hebben als we dat wil
den? Ik dacht van wel".
foto pit de jonge
werd al zoveel vóór de pre
mière vertoond dat het publiek
in de bioscoop nauwelijks meer
nieuwe scènes te zien kreeg.
Dat zal mij niet gebeuren."
Een cinefiel is Ürbanus zelf
niet. Zelden laat hij zich in de
bioscoop zien. „Ik heb het ja
renlang vertikt om naar 'ET' te
gaan, gewoon omdat iedereen
die film wilde zien. Ik heb een
bloedhekel eraan om tot de
grote massa gerekend te wor
den. Als in de winkel vijf men
sen in de rij staan keer ik direct
om. Bovendien heb je als Be
kende Belg altijd mensen die je
zonodig op de schouder moeten
kloppen en urenlang met je
aanpappen. Als ergens een
zatte kloot rondloopt heb ik die
natuurlijk op mijn nek. Af
schuwelijk vind ik dat".
En wanneer zien we Ürba
nus nu in Hollywood? „Na mijn
vijfde film." Het klinkt alsof
hij het meent.
Een paar jaar geleden werd
hier en daar gehuild dat er
zoveel jong talent is in Ne
derland, maar dat de toe
gang tot de tv-studio wordt
versperd door vele tonnen
zitvlees. Oudere omroep-
knakkers zouden geen cen
timeter wijken en slechts
één keer per jaar in bewe
ging komen, in de modder
van 'Sterrenslag'.
Dat beeld klopt niet, of niet
meer. De jonkies van Ajax
brachten mij op dit onder
werp. De Europa Cup is
kennelijk zeldzamer gewor
den dan de Elfstedentocht
en de tv stortte zich deze
week gulzig op de jeugd van
De Meer. Eddy Poelmann
riep om de vijf minuten dat
Johan Cruijff gelijk heeft
gekregen en vleide de diplo-
maloze coach met vragen
als: „Hoe komt het datje
steeds op het j uiste moment
de juiste speler hebt inge
zet?"
„Wie had vorig jaar gehoord
van Winter en Witsche? En
wie wist vorige week wie
Verlaat is?", vroeg Eddy
woensdagavond verschil
lende malen om voetbalkij
kers een beetje wakker te
houden. Mart Smeets mocht
zich bemoeien met de oude
glorie van Ajax en hij viel
terug op zijn oude gewoonte
om sport 'te realtiveren': hij
verliet zondagavond Studio
Sport onder het zingen van
'We gaan naar Grieken
land'.
Had u vorig jaar gehoord
van Peter Lusse en Helene
Kamperveen-Lochem? Nu
zijn ze al zes maandagavon
den bij u op bezoek geweest
in de serie 'Nieuwe buren'.
Ze behoren tot het jonge ta
lent dat Nico Knapper op de
bodem van de Zuiderzee, in
Almere, heeft samenge
bracht om eigentijdse pro
blemen uit te beelden.
Nieuwe buren, nieuwe ge
zichten, nieuwe richtingen
in het Nederlandse tv-dra-
ma.
Veel gezichten blijken over
bekend te zij n. Ze zij n al j a-
ren sterren in de STER-re-
clame. De werkloze Garmt
(Peter Lusse) is bijvoorbeeld
populair als de chips-eter
die de 'eigenheimers' van
Smith duidelijk maakt dat
zis tievie is. Met de bran
dende actualiteit in de serie
valt het ook wel mee. De af
gelopen week ging het om
gesjoemel in de bouw van
een bejaardentehuis. Dat
lij kt me niet zo heet van de
naald, ook al wordt het ver
haaltje omgeven door situa
ties waarin alle rassen en
samenlevingsvormen een
vanzelfsprekende rol spelen.
Daarmee heb je geen
boeiend verhaal en blijft het
jonge talent steken in de
stijl van een voorlichtings-
filmpje van Postbus 51.
Lang geleden kwam onge
bruikt en onbekend talent
alleen aan bod in de VPRO-
shows rond Barend Servet,
Fred Haché en Sjef van
Oekel. Uit het typetjes-be
stand van gespecialiseerde
bureaus werden figuranten
gekozen die heel even in
beeld mochten komen, in
hun nakie of trappend in
een hondedrol. Daarna kon
den de veelbelovende jonge
ren slechts terecht bij de
STER, waar ze vrolijk
mochten doen en zingen met
de stem van Margriet Es-
huys.
Maar de tijden zijn alweer
veranderd. Je kunt nu altijd
beginnen in een kinderpro
gramma. Er moeten 's mid
dags zoveel uren worden ge
vuld, dat iedere sollicitant
met een baby face in Hil
versum wordt aangenomen.
Ook 's middags kun je be
roemd worden, kijk maar
naar Theo en Thea en Me
neer Kaktus. De Soundmix
Show en de diverse play
back-shows bieden moge
lijkheden als je de pech hebt
de stem of het gezicht van
een bekende artiest te bena
deren.
De AVRO stuurt Jonge
Mensen het concertpodium
op onder de bezielende lei
ding van Cees van Dronge-
len en de NCRV heeft de
jongste kwismaster van Ne
derland in huis (Frank Mas-
meyer). Omroepen die be
weren met de microfoon
klaar te staan om elke
scheet uit een j onge panta
lon op te vangen, vallen in
de praktijk toch tegen. Ve
ronica pronkt met Bart Pee-
ters, maar die kun je al lang
niet meer onbekend noe
men. De VPRO komt met
'Jonge Helden' op de prop
pen, maar die hebben het
Nederlandse publiek nog
niet kunnen shockeren.
Deze omroep heeft op zon
dagavond ook nog 'Het Lab',
maar deze ongerijpbare cul
tuurcapriolen gaan voorbij
aan de kijkers die al met een
half oor denken aan de
maandagochtend-wekker.
De jonkies hebben tenslotte
'Nieuwe buren' en 'De
Nachtshow', allebei van de
VARA. Met eigen kweek
kun je betrekkelijk goed
koop de Europa Cup win
nen, maar of dat ook een
boeiend tv-programma op
levert, daaraan kun je sinds
woensdagavond twijfelen.
Wie kent over een j aar He
lene Kamperveen-Lochem
nog?
CANNES (RTR) - De Russi
sche regisseurs Andrej
Kontsjalovski en Nikita Mi-
chalkov, de twee broers die
op het filmfestival van Can
nes beiden naar de Gouden
Palm hebben gedongen,
hebben zich hoopvol uitge
laten over de liberalisering
van de filmindustrie onder
partijleider Michail Gor-
batsjov.
Kontsjalovski, die sinds zeven
jaar in de Verenigde Staten
woont, verklaarde tegenover
verslaggevers dat hij verbijs
terd was over de culturele ver
anderingen in de Sovjetunie
toen hij eind vorig jaar Moskou
bezocht. „Ik zag hard rock,
punk en travestieten op de tele
visie. En het waren allemaal
Russen: de Russische ziel. Ik
kon mijn ogen niet geloven".
Hij zei te hopen dat de 'glas
nost', de door Gorbaisjov nage
streefde 'openheid', geleidelijk
zal verlopen. „Als er lang geen
stoom is afgeblazen, ontstaat er
een enorme druk in de ketel. De
ketel moet langzaam worden
geopend", aldus de 50-jarige
Russisch-Amerikaanse regis
seur.
Kontsjalovski's film 'Shy
People' werd in Cannes ver
toond als een van de drie Ame
rikaanse inzendingen.
Zijn broer Nikita Michalkov,
die de naam van zijn moeder
gebruikt, is op het festival ver
tegenwoordigd met 'Otsji
Tsjornye' (Zwarte Ogen). 'Otji
Tsjornye' is de eerste buiten
landse produktie van Michal
kov, hoewel een groot deel in de
Sovjetunie is opgenomen.
Michalkov verklaarde dat
hij bang is voor fanatici die een
abrupte en totale verandering
in de Sovjetunie nastreven. „Ik
geloof niet in een plotselinge
collectieve verlichting", aldus
de Russische regisseur.
Nikita Michalkov, hier in Cannes met actrice Marthe Kei
ler. - foto ap
