UITBLAZEN
Een staatssecretaris als aangeschoten wild
actieve op
Belgische terreurgroep CCC is uiterst gesloten
k
I
Pleegouders willen geen wegwerpartikel zijn
y
Halve
eeuw
Aanslag op dem
DE STEM ACHTERGROND ZATERDAG 18 APRIL 1987
WIM KOCK
_DESTEM_
VVD 'WAARSCHUWT' KORTE-VAN HEMEL VOOR DE LAATSTE MAAL
DE STEM BINNEN
PRECIEZE BINDINGEN EN IDEOLOGIE NOG STEEDS GEHEIM
UTEECHT (ANP) - Als arts
bijvoorbeeld verkeersslach
donitie benaderen, zou het
grotendeels opgelost zijn.
\oldoende
Veigeren
ESTEMCOMM
GOUDEN bruiloften,
zeggen ze, zijn te
genwoordig heel ge
woon. Je moet al diamant
halen, wil de plaatselijke
krant, die je natuurlijk nog
dagelijks zonder bril leest,
nog wat ruimte bieden om
je krasheid aan het volk te
tonen. Zijn gouden bruiloften
inderdaad zo gewoon? Ze ko
men vaker voor dan vroeger,
dat zal wel waar zijn, maar alle
daags zijn ze allerminst. Mijn
grootvaders haalden hun gou
den bruiloft geen van beiden,
mijn vader en schoonvader
evenmin. Van mijn vele ooms
en tantes hebben er maar ge
noeg leeftijden van boven de
tachtig gehaald, maar ik herin
ner me in hun kring maar twee,
hooguit drie gouden bruiloften
en de laatste kans op een derde
of vierde bestaat alleen theore
tisch, zo verzekerde de betrok
ken oom me deze week. Ik be
doel maar: voor een gouden
bruiloft moet je met z'n tweeën
een ruim bovengemiddelde
leeftijd halen.
Deze week woonde ik voor
het eerst sinds m'n jeugdjaren
weer een gouden bruiloft bij.
De gouden bruiloften, vroeger
in het dorp, waren hele feesten.
De hele straat versierd met
denneboompjes vol papieren
strikken en rozen. Een ereboog
voor het huis van het bruids
paar. In een open landauer,
voorafgegaan door jonge boe
ren te paard en confetti strooi
ende bruidjes en gevolgd door
een stoet van op zijn paasbest
geklede familieleden, vrienden
en buren trok het bruidspaar
naar de kerk. De harmonie
kwam een serenade brengen.
Dan stond het bruidspaar in de
deuropening. Stokoude men
sen. Zij in een halflange zwarte
jurk, zwarte kousen, zwarte
schoenen, zwart hoedje, een
beetje kromgewerkt. Hij nog
het kwiekst ogend in zijn pitte-
leerwaarbij zijn knoestige han
den vreemd afstaken. De bur
gemeester kwam op felicitatie-
bezoek en de harmonie bracht
een serenade.
In de speeltuin naast het ca
fé was een feesttent weggezet
voor het grote buurtfeest, zodat
de echte drinkers het café voor
zich alleen hadden. Die kwa
men toch niet toe met de twee
of drie glaasjes per hoofd,
waarvoor de buurtvereniging
maandenlang bij de buurgeno-
ten had gecollecteerd. In de
feesttent zorgde een harmoni
caspeler, begeleid door een
drummer, voor hos- en dans
muziek. Buurtgenoten zaten
met elkaar te keuvelen of ze
elkaar in jaren niet gesproken
hadden en soms was dat inder
daad het geval. Ook toen al.
Mijn oom en tante deden
het deze week anders. Om te
beginnen zagen ze er niet half
zo oud uit als die gouden paren
van mijn jeugd. Ze hielden geen
optocht en er waren geen stra
ten versierd. Wel kwam de bur
gemeester feliciteren en de har
monie blies een feestelijke
deun. Het mooiste echter was
dat, net als vroeger, de hele
buurt, het halve dorp kwam op
dagen. Ik had zelf een maand
of tien in dat dorp gewoond,
meer dan veertig jaar geleden.
Ik was elf en het was oorlog.
Het was een eigenaardige erva
ring al die halfbekende gezich
ten tegelijk en bij elkaar ie
zien; veertig jaar ouder en toch
nog herkenbaar, soms met de
familienaam erbij. „Dat moet
een Donkers zijn en dat is een
echt De Jong-gezicht. Is dat
geen Hendriks daar?" Men kent
dat wel.
Aan de vaders kent men de
kinderen. Ik zag gezichten van
mannen die veertig jaar geleden
nog niet geboren waren, maar
er precies zo uitzagen als hun
vaders toen. Er kwam een man
naar me toe die ik niet herken
de. „Ik denk dat wij samen in
de klas hebben gezeten" zei hij.
„Dat moet dan in '44 zijn ge
weest" antwoordde ik, „bij de
Rooie Koos." Hij knikte en ik
kon er niets aan doen dat ik
even dacht: 'heb ik werkelijk
bij die man in de klas gezeten?'
Anderen lijken dikwijls ouder
dan je van jezelf denkt dat je er
uitziet.
Er waren mannen en vrou
wen met wie ik in '44 had ge
speeld. Doktertje ook, maar
vooral soldaatje. In de Dorps
straat, waar we de toen wanor
delijk terugtrekkende Duitsers
onder vuur namen met onze
houten geweren. Er was iemand
die zich nog herinnerde dat ik
uit een nest van drie het mooi
ste meisje had gekozen. Ik kon
me haar gezicht niet meer voor
de geest halen. Wel schoot me
onmiddellijk weer te binnen
dat het haar jongere broer was
geweest die op een keer in m'n
klompen had staan plassen.
Ik kwam aan een tafel te zit
ten bij een groepje al flink ge
vorderde vijftigers die vrolijk
zaten te rouwen om hun ter
ziele gegane biljartclub. „Hier
aan deze zelfde tafel man. Wat
hebben we een plezier gehad!
Zo wordt er tegenwoordig niet
meer gelachen." Natuurlijk
maakten ze plannen om hun
biljartclub nieuw leven in te
blazen. Of ik ook zin had. „Nee
dank je. Ik ben zelf al een ex-lid
van een ter ziele gegane biljart
club" zei ik.
Ik zocht een oom op. „Wat
je hier ziet is de verleden tijd",
zei hij melancholiek. Hij kreeg,
vertelde hij, met Pasen zomaar
ineens bezoek van een buur
vrouw uit een grijs verleden.
Uit Dinther, waar hij onderwij
zer was geweest en waar ik als
jongen nog wel eens bij hem
had gelogeerd. Ik dacht dat ik
me, vaag nog, die vrouw kon
herinneren.
Hoe dikwijls zal het op die
gouden bruiloftsreceptie van
mijn oom en tante niet gezegd
zijn: Wat vliegt de tijd, wat lijkt
het toch kort. Maar vijftig jaar,
een halve eeuw, is heus een heel
lange tijd, waarin ontzettend
veel gebeurt.
iiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiimiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans-hoofdredacteur.
A. Theunissen en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229,4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236452.
Sportredactie 076-236236.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41, 236326 (alléén abonnementen).
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Postadres. Postbus 363,4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Postadres: Postbus 13,4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14, 01620-54957,
Postadres: Postbus 4023,4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45, 01650-37150.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Nieuwstraat 9. 01150-17920.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementsprijzen, bij vooruitbetaling te voldoen:
24,20 per maand; 69,75 per kwartaal of 271,00 per jaar
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 6% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Bankrelaties:
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek, 101053738.
Door Thom Meens
„DE BEOORDELING van
het beleid van de staatsse
cretaris is minder gunstig.
Zij is niet al te besluit
vaardig. Mijn fractie be
treurt het dat ze niet in
staat is gebleken de brood
nodige herziening van bij
voorbeeld het vreemdelin
genbeleid verder te bren
gen dan het stadium van
ambtelijke voorbereiding".
„Bij de beoordeling van de
vraag of het noodzakelijk is
meer gevangenissen te bou
wen, heeft zij het vorig jaar
nodig gevonden eerst weer
een ambtelijke werkgroep in
te stellen... De fermheid
waarmee zij zich in inter
views wel eens voordoet, valt
in deze Kamer weg."
En: „De tijd is voorbij dat
deze staatssecretaris van mijn
fractie automatisch groen
licht krijgt. Het oranje komt
boven de horizon."
Twee citaten van de
WD'er Wiebenga: het eerste
dateert van 5 november 1985,
van de behandeling van de
justitie-begroting, het andere
van begin deze maand toen de
Tweede Kamer debatteerde
over het vluchtelingenbeleid.
Beide hebben betrekking op
de staatssecretaris van Justi
tie, mevrouw Korte-Van He
mel (CDA).
De boodschap van de coali
tiepartner is duidelijk. Korte-
Van Hemel moet op haar tel
len passen. De VVD is haar
getalm langzaam beu. De li
beralen vinden dat de be
windsvrouw de zaken niet ge
noeg aanpakt, teveel draalt.
De staatssecretaris zelf
reageert beide keren volstrekt
niet Ze laat de kritiek op zich
Staatssecretaris Korte-Van Hemel (Justitie) in het
nauw tijdens een vluchtelingen-debat in de Tweede Ka
mer. FOTO ANP
afkomen en zwijgt Uiterlijk
onbewogen. Deze maand
zweeg ook haar fractie. Geen
woord van steun voor de be
windsvrouw vanaf de CDA-
banken. Korte-Van Hemel
stond alleen, waar ze in 1985
tenminste nog door de minis
ter in bescherming was geno
men. Maar die was er dit keer
niet bijen het CDA liet het
afweten. Liet zijn eigen
staatssecretaris barsten, lijkt
het.
Politiek betekent dat onge
veer dat Korte-Van Hemel tot
de categorie 'aangeschoten
wild' behoort. De term dateert
uit de tijd van het RSV-
schandaal. Toen kreeg minis
ter Van Aardenne (WD) de
volle laag van zowel de on
derzoekscommissie als de
Tweede Kamer. Hij bleef des
ondanks gewoon zitten, zij het
als 'aangeschoten wild'.
CDA-Kamerlid Krajen-
brink vindt dat het met
Korte-Van Hemel nog niet
zo'n vaart loopt en ontkent
dat hij haar in het debat heeft
laten barsten. „Ik vind het een
zaak van de staatssecretaris
zelf om zich te verdedigen.
Wij waren daartoe niet geroe
pen. Maar ik vond de kritiek
ongerechtvaardigd, zeker om
dat Wiebenga het steeds meer
op de persoon gaat spelen."
Hij greep desondanks niet
in. „Je moet ook bedenken: als
ik de staatssecretaris al te uit
voerig te hulp zou zijn geko
men, was er een politieke dis
cussie ontstaan over haar po
sitie en dat is een vervelende
zaak." Geen al te sterke moti
vering, want de kritiek blijft
nu in de lucht hangen.
Later zal blijken waarom
het CDA geen tegengas gaf.
Ook het CDA heeft, zeker op
het vluchtelingenbeleid, nogal
wat kritiek. „Ik kan niet ont
kennen dat uit het beleid een
soort onmacht straalt. Maar
het is geen schande om dat te
zggen. Daarom hebben wij
het gevoerde beleid ook ge
steund."
Het CDA moest ook wel.
Hoe hard Krajenbrink ook
roept dat vreemdelingen als
gevolg van de problemen van
de laatste tijd een zaak zijn
voor het hele kabinet, alle fei
telijke posten die in het ge
ding zijn, zijn in CDA-han-
den. De welzijnsaspecten zit
ten bij minister Brinkman, de
justitiële kant bij staatssecre
taris Korte-Van Hemel en de
uitkeringskant bij sociale za
ken. Dat ministerie wordt be
heerd door De Graaf, ook
CDA.
Maar dat maakt allemaal
weinig uit. De hoofdmoot van
het werk moet van Justitie
komen. Daar moet Korte-Van
Hemel voor zorgen. Zij moet
met voorstellen voor een her
ziening van de vreemdelin
genwet komen en daar wil het
tot op heden nog niet zo mee
vlotten.
Zoals het eigenlijk met
niets van deze staatssecretaris
wil vlottea Vriend en vijand
delen de mening van de WD
dat er weinig beleid uit haar
handen komt. Ze wil wel,
maar slaagt er niet in de
juiste mensen op de juiste
wijze aan het werk te zetten.
Volgens Wiebenga heeft dat
niets met de persoon te ma
ken. „Het gaat ons om de
staatssecretaris. We zouden
ook kritiek hebben als het
iemand anders was."
Maar het is nu eenmaal
Korte-Van Hemel. En als die
eindelijk tot daden komt, dan
valt vaak de hele kamer over
haar heen. Zo herinnert heel
Den Haag zich nog de discus
sie over de overheveling van
de particuliere internaten van
de kinderbescherming van
Justitie naar WVC.
Voor de overdracht moest
er schoon schip gemaakt wor
den, vooral financieel. En dus
kwam er van de ene dag op de
andere een bezuiniging van 12
miljoen gulden uit de lucht
vallen. De internaten waren
des duivels, de kamer ook.
Volgens Korte-van Hemel
ging het echter niet om een
bezuiniging maar om een uit
werking van eerdere afspra
ken. De Kamer geloofde dat
niet.
De WD'er Korthals (jawel,
weer WD) diende een amen
dement in om de begroting
van Justitie met 15 miljoen
gulden te verhogen. Dat werd
met algemene stemmen aan
genomen. Korte zat erbij en
keek ernaar, tot grote woede
van haar minister die net te
laat binnenkwam.
Vanaf die dag is Korthals
Altes volgens intimi steeds
meer werk aan zich gaan
trekken. Korte-Van Hemel
heeft het eigenlijk alleen nog
voor het zeggen in het vreem-
delingen-beleid.
Maar ook daaraan wordt
getrokken.
Nu heeft Korte-Van Hemel
ook niet de gemakkelijkste
taak. Zelfs Wiebenga erkent
dat haar baan een van de
zwaardere staatssecretaria
ten is. „Na Volksgezondheid
en Volkshuisvesting het
zwaarst, denk ik."
Dat gewicht komt vooral
door de invulling van het ta.
kenpakket. Korte-Van Hemel
heeft niet alleen het vreemde-
lingenbeleid maar ook het ge-
vangeniswezen en de jeugd,
bescherming in portefeuille,
En dat zijn allemaal zaken dié
in het middelpunt van de be-
langstelling staan.
De minister heeft het poli-
tiek heel wat gemakkelijker,
Zaken als wetgeving en ver-
volgingsbeleid lenen zich nu
eenmaal minder voor zware
politieke debatten. Alleen de
bestrijding van de criminali-
teit wil nog wel eens voor
trammelant zorgen, maar dat
is bij Korthals Altes, voor
stander van de harde lijn, ook
nauwelijks het geval.
De aanvaringen van Korte-
Van Hemel met de Kamer ste
ken daar schril bij af.
Toch hoeft de bewinds
vrouw zich over haar positie
geen zorgen te maken. Men
moet het in de politiek wel
heel bont maken, alvorens de
Kamer ingrijpt En aangezien
er voorlopig geen verkiezin
gen voor de deur staan hoeft
Korte-Van Hemel ook niet
bang te zijn voor een brie!
van CDA-fractieleider De
Vries aan premier Lubbers.
Een dergelijk schrijven kostte
haar collega Brokx nog niet
zolang geleden zijn politieke
kop.
De enige fractie die dan nog
kan proberen de bewinds
vrouw te wippen is de WD.
Die heeft per slot van reke
ning ook de meeste moeite
met haar functioneren. Maat
ook bij de WD zal het wel bij
blaffen blijven.
Alle kritiek ten spijt mag
Korte-Van Hemel dus gewoon
blijven. En dat is meer dan
van menig vreemdeling ge
zegd kan worden.
9 Ben/lofs
- FOTO ANP
Bij Brasschaat wordt een Apeldoorns echtpaar aan
gehouden. In de kofferbak van de auto vindt de poli
tie pamfletten waarin de vrijlating van een aantal
CCC-kopstukken wordt geëist. Een huiszoeking in
Groningen volgt.
Steken de strijdende communistische cellen (Cellules
Communistes Combattentes)die heel België meer
dan een jaar in hun greep hielden, opnieuw de kop
op? Dan wel aanhangers, die vadhet begin af in de
periferie hebben meegelopen?
Profiel van een geheimzinnige terreurgroep, waar
van de harde kern gepakt, maar de ideologie nog
steeds zoek is.
Door Frans Boogaard
„DE IDENTITEITS
KAART en het rijbewijs
van Pierre Carette, een
schrijf- en een kopieerma
chine en een klein atelier
waar bommen gemaakt
werden, maken onze reeks
vondsten van de strij
dende communistische
cellen compleet. Als er nu
nog CCC-ers rondlopen,
dan moeten ze van nul
herbeginnen. Ze zijn het
belangrijkste materiaal
om bommen te fabriceren
en om pamfletten te ma
ken kwijt."
Februari '86. Trots maken de
Brusselse substituut Vando
ren en de Luikse procureur
Geens bekend, dat een nieu
we, niet onbelangrijke CCC-
schuilplaats is ontdekt.
Door meer geluk dan justi
tiële wijsheid trouwens, want
de reden dat de politie de
deur van het kleine studen
tenflatje achter een bakkers
zaak in de Luikse Rue Puits
de Soek forceert, is een heel
alledaagse: huurachterstand.
Pierre Carette, de man die
nog steeds wordt gezien als de
leider van de CCC, een ter-
reurgroep(je) dat de Belgische
politie en justitie sinds eind
'84 handenvol werk heeft be
zorgd, zit op dat moment al
ruim twee maanden achter de
tralies. In de middag van 16
december 1985 worden hij en
drie andere bendeleden - Di-
dier Chevolet, Pascale Van-
degeerde en Bertrand Sas-
soye - aangehouden, terwijl
ze in een Quick-restaurant,
200 meter van het station van
Namen, een hamburger zitten
te eten. Hoewel ze alle vier
zwaar-bewapend zijn, ver
zetten ze zich niet. Ze zijn
door hun aanhouding com
pleet verrast.
Toch is één arrestatie die
van hen al voorafgegaan.
Chantal Paternostre, mede
werkster van de Brusselse
vrije radio 'Air Libre', zit
sinds 15 augustus vast. Ze
wordt ervan verdacht een
jaar eerder te hebben deelge
nomen aan een mislukte
bomaanslag van het FRAP,
het Front Révolutionnaire
d'Action Prolétarienne.
Er zijn méér banden, want
Carette is. degene die al in
1975 een politiek steuncomité
opricht voor de Westduitse
Rote Armee Fraktion (RAF)
en later lid wordt van een co
mité, dat hen en andere poli
tieke gevangenen in de
Bondsrepubliek rechtsbij
stand verleent. In Brussel
drukt en verspreidt hij ex
treem-linkse vlugschriften,
en in '83 is hij op de Franse
Autoroute du Nord betrokken
bij een ernstig verkeersonge
val, waarbij Nathalie Mè-
nigon zwaar gewond raakt. In
de auto wordt een pakket
pamfletten van Action Di
recte teruggevonden.
Inmiddels staat voor Van
doren vast dat de vertakkin
gen van de CCC naar RAF en
AD bewijsbaar zijn: "Zeker
sinds een paar maanden gele
den in Frankrijk de top van
Action Directe werd ingere
kend." Over eventuele andere
bindingen is hij, als onder
zoeksrechter, voorzichtiger:
"Niet bewijsbaar, en dus laat
ik me daar niet over uit."
Die bindingen, en de ideo
logie échter de talrijke acties
van de CCC, zijn voor de
autoriteiten in België lang
duister gebleven en zijn dat
voor een deel nóg. Achteraf
Eén van de vele bomaan
slagen van de CCC is in
1985 gepleegd op een ge
bouw van Bank of America
in Antwerpen. Vijf perso
nen raakten gewond en de
bank liep zware schade op.
- FOTO AP
kan makkelijk worden vast
gesteld dat niet alleen zij,
maar ook de publieke opinie
de CCC lange tijd zwaar heeft
onderschat.
Voor iedereen kwam de
eerste bomaanslag die door de
CCC werd opgeëist, op het
elektronikabedrijf Litton in
Evere op 2 oktober '84, als een
donderslag bij heldere hemel.
En toen léék het nog aardig
en lief. Pas vele aanslagen la
ter bleek dat de terreurgroep,
die zich aanvankelijk be
diende van explosieven in
snelkookpannetjes, die in
haar pamfletten beloofde
persoonlijke slachtoffers te
willen vermijden en die zelfs
zei geluidsoverlast voor om
wonenden te willen voorko
men, al sinds eind '82 bezig
was met een minutieuze
voorbereiding vah haar ac-'
ties.
De opsporingsdiensten
kwamen daar pas achter toen
ze het stramien ontdekten in
de CCC-acties, die in het be
gin waren gericht tegen be
drijven met een hoofdtaak in
de productie van militair ma
terieel, maar die al gauw ook
politieke doelen omvatten en
acties tegen NAVO-doelwit-
ten, en die hoe langer hoe
brutaler werden.
De gelijktijdige aanslagen
eind '84 op vijf vitale delen
van het NAVO-pijpleidin-
gennet, die minstens zes
maanden voorbereiding verg
den, namen de indruk defini
tief weg dat een klein groepje
amateurs terrorislje aan het
spelen was.
Toen op 1 mei '85 de eerste
doden (twee brandweerman
nen) vielen bij een CCC-actie
in Brussel, mede als gevolg
overigens van een gebrekkige
coördinatie tussen de ver
schillende hulpdiensten, bra
ken complete angstpsychoses
los. Bommeldingen, vals of
niet, legden voor uren grote
delen van het maatschappe
lijk leven stil. En dat was be
grijpelijk, want de CCC voer
den hun acties tot in totaal 28
op, voordat Carette en con.
sorten werden opgepakt.
Intussen hebben de gerech.
telijke politiediensten vol
doende materiaal verzameld
om wat als de 'harde kern'
van de CCC wordt be
schouwd, voor de rechter te
brengen, maar is het plaats
vervangend onderzoeksrech
ter Vandoren nog steeds on
duidelijk wat nu de ideologie
is achter de CCC-acties.
„Ik ben daar geen specialist
in," zegt hij wat verontschul
digend, „maar zelf beschou
wen ze zich als de meest pure
aanhangers van het marxis-
me-leninisme."
Met weinig enthousiasme
heeft ook Vandoren zich dooi
de theoretische onderbouw
van 28 bomaanslagen heenge-
worsteld, maar als het moet is
hij toch in staat het in één
woord samen te vatten: "war
rig".
Veel concreter is zijn eigen
tijdschema, dat nog dit jaar in
veroordelingen voorziet.
Het einde van de CCC?
Niemand die het weet
Want dankzij de geslotenheid
van de strijdende cellen, die
al jaren op voet van grote
vertrouwelijkheid met elkaar
omgingen voordat ze hun po
litieke idealen op een door de
maatschappij niet aanvaarde
manier begonnen uit te dra
gen, heeft ook de Belgische
Justitie maar één 'bewijs' dat
alle CCC-ers vastzitten.
En dat is dat van buitenaf
nog geen pogingen zijn on
dernomen om hen te bevrij
den.
De iekenhuizen moeten speci
om te de gaten te houden of
verlmen gaan. Dat schrijft de in
bet irtsenblad Medisch Contact.
Vdgens Jordans zou met
nam de wachtlijst voor nier- k
tranplantaties als sneeuw po
vooi de zon verdwijnen wan- reg
■nee) alle geschikte nieren ook do
'voo transplantatie vrij zouden
konen. In ons land overlijden
nar schatting 700 mensen per
jar met een gezond stel nieren.
Zijlaten dus 1400 nieren achter, u
NKttemin werden vorig jaar
no{ maar 400 nierpatiënten aan EN
eei nieuwe nier geholpen, ter- pla
wjl op 1 januari meer dan dui- lan
mensen op de wachtlijst sch
gen
Eel
ope
DE TWEE schrijnende in
cidenten rond pleegkinde
ren die dezer dagen in de
publiciteit kwamen zijn
symptomatisch voor het
tekortschietende beleid
voor de pleegzorg.
Waar het aan ontbreekt is een
wettelijk kader waarin niet
alleen de plichten maar ook
de rechten van pleegouders
expliciet worden vastgelegd.
Pleegouders zijn geen weg
werpartikelen die na ver
leende diensten kunnen wor
den afgedankt. Ze moeten
door de officiële instanties
worden behandeld als vol
waardige gesprekspartners.
Dat is de conclusie die vol
gens de Nederlandse Vereni
ging van Pleeggezinnen
(NVP) valt te trekken uit het
gesol met pleegkinderen
waarvan de afgelopen week
twee voorbeelden in het
nieuws kwamen.
In het Drentse Annen liet
een man zijn zevenjarig mon-
goloïde pleegdochtertje Ma-
rischka onderduiken om te
voorkomen dat zij aan haar
biologische moeder zou wor
den teruggegeven, zoals de
kinderrechter had bepaald.
Hij vond dat de rechter onvol
doende rekening had gehou-
den met de belangen van het
meisje, dat het grootste deel
van haar leven in tehuizen
had doorgebracht en nu plot
seling werd opgeëist door de
moeder die zij ternauwernood
kende.
De pleegvader moest zijn
actie bekopen met een arres
tatie wegens onttrekking van
een minderjarige aan het
wettig gezag. Toen hij na vier
dagen weer op vrije voeten
kwam liet de advocaat van de
biologische moeder hem gijze
len. Dat wil zeggen dat hij nu
in het huis van bewaring in
Assen moet blijven tot hij
vertelt waar Maruschka is.
In Hellevoetsluis gooiden
twee pleegouders onlangs de
kont tegen de krib nadat zij
op een vrijdag te horen kre
gen dat hun twee Marok
kaanse pleegkinderen, met
wie ze twee jaar lief en leed
hadden gedeeld, op maandag
zouden worden weggehaald.
De 'ondertoezichtstelling' (een
soort tijdelijke schorsing uit
de ouderlijke macht) van hun
natuurlijke moeder liep ten
einde en in afwachting van
hun terugkeer naar het
ouderlijk huis moesten de
twee 'op neutraal terrein' in
een kindertehuis worden ge
plaatst, zo had de kinderrech
ter beslist.
De pleegouders vroegen om
een week respijt, zodat zij de
kinderen tenminste op hun
vertrek zouden kunnen voor
bereiden. Ze kregen echter
nul op het rekest. Ze legden
zich daar niet bij neer en hiel
den de pleegkinderen een
week verborgen om ze in alle
rust te-kunnen uitleggen wat
er aan de hand was. Op het
moment dat de kinderen na
een week weer boven water
kwamen stond de politie hen
al op te wachten.
Het bestuur van de NVP
kan er wel inkomen dat
pleegouders hun toevlucht
nemen tot dergelijke vormen
van burgerlijke ongehoor
zaamheid. „Pleegouders heb
ben geen rechten"; zegt NVP-
secretaris H. van Vonderen
(40). „Ze worden totaal niet
gekend in de besluitvorming
rond de kinderen die ze soms
jaren in huis hebben gehad.
De enige manier om aan zon
keurslijf te ontsnappen is zelf
de voogdij over je pleegkinde
ren aan te vragen. Dat kan,
als een pleegkind een paar
jaar bij je in huis is biedt de
voogdij-instelling dat ook
aan. Maar dat heeft weer het
nadeel dat je dan de hulp en
begeleiding van het maat
schappelijk werk moet ontbe
ren. Je bent helemaal op jezelf
aangewezen en dat valt vaak
niet mee. Pleegkinderen zijn
immers per definitie vaak
probleemgevallen", aldus Van
Vonderen.
„Als je de voogdij niet aan
vraagt, heb je niets in te bren
gen en ben je overgeleverd
aan het oordeel van één maat
schappelijk werker. Want de
kinderrechter die een beslis
sing moet nemen over een
pleegkind koerst alleen op het
advies van de maatschappe
lijk werker. De pleegouders
worden nergens bij betrok
ken".
De adviezen van die maat
schappelijk werkers zijn, de
goeden niet te na gesproken,
niet altijd even gefundeerd,
vindt penningmeester D. Pie-
rik (45). „De pleegouders in
Hellevoetsluis bij voorbeeld,
hebben de maatschappelijk
werker die de Marokkaanse
kinderen begeleidde slechts
één keer op bezoek gehad.
De onmogelijkheid om bij
de autoriteiten gehoor te vin
den blijkt veel pleegouders op
den duur de lust te benemen
pleegkinderen op te nemen.
Op het ogenblik bevinden zich
naar schatting 10.000 kinderen
in Nederlandse pleeggezin
nen. Van de plannen van
voormalig staatssecretaris
van WVC Van der Reijden om
de internaten te ontlasten
door meer plaats in te ruimen
voor de - goedkopere - pleeg
zorg, is door bezuinigingen
niet veel terechtgekomen.
De NVP, die sinds de op
richting in 1983 een enigszins
sluimerend bestaan heeft ge
leid, gaat zich met kracht in-'
zetten voor een verbetering
van de situatie. Het ligt in de
bedoeling dat in samenspraak
met de vijfhonderd leden een
conceptstatuut wordt opge
steld waarin de rechten en
plichten van de pleegouders
landelijk worden vastgelegd.
De huidige situatie komt erop
neer dat er alleen zeer alge
mene wettelijke normen zijn,
die door iedere voogdij vereni
ging weer anders worden uit
gelegd.
Belangrijkste punten zijn:
Een wettelijke verplichting
ook de pleegouders te betrek
ken bij overleg over eventuele
terugplaatsing van kinderen
bij de natuurlijke ouders; de
invoering van een overgangs
regeling die het de pleegkin
deren mogelijk moet maken
geleidelijk te wennen aan hun
nieuwe situatie en de ver
plichting ook met de kinderen
zelf, ongeacht hun leeftijd, te
overleggen over hun toe
komst. Nu kunnen alleen kin
deren boven de twaalf jaar
door de rechter worden ge
hoord. Op 24 april vindt in dit
kader overleg plaats met de
departementen van WVC en
Justitie..
Volgens Van Vonderen i»
de tijd dat pleegouders maa'
met zich lieten sollen binnen
kort tot het verleden behoren
„De gespreksgroepen van de
vereniging zijn voor vee:
nieuwkomers een openbaring
Als je daar bij zit voel je een
schok van herkenning als iÉ
merkt dat anderen met de
zelfde problemen kampen
Dat helpt. Dan merk je datje
niet alleen staat". (ANP)
voor zo'n operatie.
Ihlgens de gezondheidsraad is
p jaar behoefte aan zo'n 620
Jjertransplantaties, dus ook als
skening wordt gehouden met
Jabestaanden die toestemming
joor transplantatie weigeren
;n met een aantal mislukkin
gen zijn er volgens Jordan
lieer dan voldoende nieren be-
eihikbaar.
Artsen en verpleegkundigen
doken bij het overlijden van
gechikte donoren vaak niet
aa de mogelijkheid van trans-
plntatie, zo stelt de internist.
Bwust of onbewust speelt
Sarin mee dat zij het meestal
hel vervelend vinden om de
fanilie toestemming te vragen,
bidat donoren betrekkelijk
jog en gezond moeten zijn be-
trft het vaak verkeersslacht-
oiers.
D indruk bestaat dat weige-
rigen bij verzoek tot trans-
pintatie vaak voorkomen, ai
ds Jordans. Dat maakt het
vagen niet makkelijker. Bo-
vndien worden de ziekenhui-
zo sinds de budgettering fi-
nncieel strak gehouden, dus
z.ten zij ook om die reden niet
t springen om het extra werk
dt orgaandonatie met zich
reebrengt.
Jordans is tegen een wette-
1 ke plicht om bij geschikte do-
oren altijd om transplantatie
t vragea De omstandigheden
linnen zich hiertegen verzet-
In, zo stelt hij. Speciale com-
cie
mo
lich
H
Eeld
wer'
den
gens
Vanc
DENj
versl
stem
Dat 1
derzr
lichti
Die
terie
DE ONVREDE binnen de gelederen v£
[s niet van vandaag of gisteren. Het b
(ringenAl sinds de verloren oorlog o
in nog sterkere mate na het aan het t*
cratisch gekozen president Alfonsin, v
misdeelden van de natie. Ze worden
ze voelen zich opgejaagd door onderz
iaten boeten voor schendingen van de
node dat Argentinië door militairen wer
Een kind kon op zijn vingers natell
een keer zouden ontladen. Dat is nu c
ot nu toe schijnt, beperkte groep milit
lle 9epleegd. De opstandige officierer
militairen die momenteel gevangen zitt
veroordeeld te worden.
Alfonsin, als een koorddanser balanc
tussen enerzijds het volk dat om wrai
houdende groeperingen die zich niet
verantwoorden, heeft altijd voor een
gevreesd. Onlangs is niet voor niets
P^dadigers van de 'Vuile Oorlog' vast
ooeken' kan niet anders worden uitg<
gebaar in de richting van de militairen
aa i®,rm''n echter werden de onderzoe
-[^'achten, waardoor alsnog hondi
echter moeten verschijnen.
riB vraa9 is of de nog jonge Argenti
aanslag op haar bestaansrecht v
i "kenen wijzen uit dat de militairen
oik hoeven te verwachten. Met hond
gentijnen de straat opgegaan om hun tr
Pl Niet alleen in Buenos Aires, maai
en Mendoza. Dat is opmerkelijk,
sza slaperige provinciesteden over hc
stoTiten aan de zeer politiek bewuste
stad Buenos Aires.
j/^sident Alfonsin heeft verklaard d
!en voor de eisen van de militairer
knm»®rhandelen'' stelcle Alfonsin tijdei
snra l'n het Argentijnse parlement. Eer
tishK ^aar' he1 vervelende is dat mi
van A0 om 1e onderhandelen. Zij grijp
Qfi .9ewe|d en handhaven zich door on
horift'nse volk weet hiervan mee te prat<
do^.n af de legerleiders zich aan de b
ocratie zullen houden.
