De afvalrace
TENTOO
WERK SOCIAAL RECHERCHEUR MOET PASSEN IN RECHTVAARDIG SYSTEEM
DE STEM EXTRA OP MAANDAG 30 MAART 1987
EEN MAN die in het
achtertuintje van een
woning ligt te loeren en
de tandenborstels in de
badkamer probeert te
tellen.
Prioriteiten
Uitfilteren
Eigen salaris
Normaliseren
MEDISCHE
RUBRIEK
Aids
Studiebonnen
Kunst
in de buurt
Lage opkomst
Reeën
DE STEM EXTRA
Taxi's
Mr. Crispin Casimiers
Huize 'Oldenbarneveldt'
Houttuynengracht 212
Amsterdam-Oost PC33
ANTWERPEN - „Een
om de darmen schoon
de ergste verschijnse
te bestrijden. Een ondf
is biezonder heilzaam
Hoe krachtiger de go
het bad."
T48
'Ik kom niet op privéterrein'
Niet iedere dag geeft de rijksoverheid de gemeenten een
presentje.
Laat staan dat ministers gemeente-ambtenaren volledig
subsidiëren.
Toch heeft minister De Graaf van Sociale Zaken en
Werkgelegenheid laten weten, dat hij 80.000 gulden per
sociaal rechercheur beschikbaar stelt. Zo kan het aantal
speciale opsporingsambtenaren bij gemeentelijke sociale
diensten stijgen van een kleine tweehonderd tot ruim ze
venhonderd.
Deze uitbreiding kost De Graaf zo'n 55 miljoen. Maar de
verwachting is dat de rechercheurs in een paar jaar zo
veel fraude op het spoor komen dat ze daarmee een mil
jard gulden terugverdienen. De Vereniging van Neder
landse Gemeenten heeft stevige kritiék geuit op het
voorstel. Is er wel werk voor die rechercheurs?
Wat is een sociaal rechercheur en wat bezielt iemand om
dat werk te doen. Verslaggever Eugène Leenders zocht in
Gennep sociaal rechercheur Maarten Kleijn op.
Dat is het beeld dat men
sen van een sociaal recher
cheur hebben.
Een gefrusteerde opsporings
ambtenaar die er op uit is om
pas gescheiden vrouwtjes, die
net een nieuwe vriend hebben,
van fraude te betichten.
Sociaal rechercheur Maarten
Kleijn (30) zit achterover in zijn
stoel in het kantoor van de so
ciale dienst in Gennep. Hij
lacht, maar niet var) harte.
Daarvoor gaat zijn beroep hem
teveel aan het hart
De twee tandenborstels daar
is de sociaal rechercheur be
kend mee geworden. Vond een
opsporingsambtenaar twee ge
bruikte tandenborstels in de
woning van een alleenstande
vrouw, dan was het bewijs van
samenwoning zo goed als rond.
„Misschien", zegt Kleijn
„heel misschien is dat in het
verleden wel eens gebeurt Nu
kan zoiets niet meer. Maar
raak dat beeldmerk maar eens
kwijt. Het is absoluut bezijden
de waarheid. Onze opspo
ringstactieken zijn niet anders
dan die van de politie. Ik doe
dit werk nu tien maanden,
maar ik ben nog nooit op het
privéterrein van iemand ge
weest Zelf zou ik het toch ook
niet willen dat iemand door
mijn brievenbus staat te glu-
rea"
Maarten Kleijn koos ruim der
tien jaar geleden voor een car
rière bij de rijkspolitie. Na 12%
jaar in Huissen gewerkt te
hebben nam hij ontslag en
werd sociaal rechercheur.
De belangrijkste reden?
Kleijn: „De doorstromingsmo
gelijkheden bij de rijkspolitie
worden steeds slechter. In mijn
politietijd hield ik me al bezig
met fraude-onderzoeken. Dat
soort recherchewerk boeide me
enorm. Verleden jaar zochten
de gemeenten Mook-Midde-
laar, Gennep en Bergen een so
ciaal rechercheur. Op die baan
heb ik met succes gesollici
teerd."
Deze week begint hij aan
zijn honderste onderzoek. Zijn
rayon telt 1.500 uitkeringsge-
rechtigdea Kleijn: „Ik kan het
werk niet aan, moet prioritei
ten stellen. Maar dat wil niet
zeggen dat ik de voorstellen
van De Graaf zomaar toejuich.
Het doel moet natuurlijk wel
de fraudebestrijding blijven en
niet het wegwerken van tekor
ten op de begroting. Soms krijg
ik het vage gevoel dat het laat
ste wel eens belangrijker wordt
gevonden. Het instituut sociale
recherche ineens van twee- op
zevenhonderd man brengen
vraagt om moeilijkheden."
„Een gefrustreerde opsporingsambtenaar die erop uit is om gescheiden vrouwtjes, die net een nieuwe vriend hebben, van
fraude te betichten?"..
Wat doet een sociaal recher
cheur nu precies? Maarten
Kleijn is de enige rechercheur
van de intergemeentelijke so
ciale dienst van de drie ge
meenten. Hij is verantwoor
ding schuldig aan de directeur
van de sociale dienst en valt
strafwettelijk rechtstreeks on
der de officier van justitie.
Het werk wordt hem aange
dragen. Daar hoeft Kleijn niets
aan te doen. Telefoontjes en
brieven, al dan niet anoniem,
komen dagelijks binnen. Kleijn
selecteert ze zorgvuldig. Filtert
de jaloezie en haat-en-nijd er
uit en bekijkt welke zaken een
onderzoek waard zijn. Overlegt
vervolgens met zijn directeur
welke zaken het eerst aange
pakt moeten worden en gaat
dan aan de slag.
Via de sociale dienst wordt
informatie ingewonnen bij uit
keringsinstanties, belasting en
andere instellingen, terwijl de
sociaal rechercheur op pad
gaat Zijn werk bestaat voor
het grootste deel uit observe
ren. Kijken waar zijn cliënten
zich ophouden en wat ze doen.
Het meeste werk heeft Kleijn
met zwartwerkers; voorname
lijk veroorzaakt door het feit
dat Gennep, Mook en Bergen
dicht bij de grens liggen.
Heeft Kleijn voldoende fei
ten verzameld wordt de 'cliënt'
uitgenodigd voor een gesprek.
Altijd op het politiebureau in
zijn woonplaats, nooit bij de so
ciale dienst
Kleijn: „Ik confronteer de
mensen gewoon met de feiten.
Meestal ontstaat dan een ge
sprek waarin ik ze wijs op de
gevolgen van de fraude."
In veel gevallen wordt via de
tussenkomst van Kleijn een te
rugbetalingsregeling getroffen.
In ernstige gevallen komt het
tot een proces-verbaal en
wordt de zaak aan de rechter
voorgelegd.
De laatste zware klus van
Kleijn? „Een man wilde per se
geen bijstandsuitkering, omdat
hij een eigen huis had. Hij liet
zich bij een bedrijf op de loon
lijst zetten. Hij maakte zelf het
bedrijf zijn salaris over, dat
een weekje later keurig op zijn
bankrekening werd gestort.
Natuurlijk kreeg de directie
ook nog wat betaald.
Na een jaar werd de man
'ontslagen' en kwam had in
aanmerking voor een half jaar
WW en twee jaar een werke
loosheidsuitkering. Dat is op
zettelijk frauderen en daarvoor
is proces-verbaal opgemaakt.
De man had ten onrechte 65.000
gulden uitkering opgestreken."
Nog even terug naar de econo
mische eenheid. Het samenwo-
FOTOARCHIEFAUD1
nen. Kleijn: „Gelukkig is de
wet sinds 1 januari veel duide
lijker. Zowel voor de cliënt als
de rechercheur. Grofweg wordt
nu onder samenwonen een
huishouding samen voeren
verstaan en dat is heel wat an
ders dan twee tandenborstels
in de badkamer. Financieel
moet de man of vrouw dus
deelnemen aan de huishouding
van zijn partner. Dat is voor
ons misschien wat moeilijker te
bewijzen, maar het is darrdor
wel een stuk duidelijker komen
te liggen."
Helpen zevenhonderd sociaal
rechercheurs de steunfraude
uit de wereld? Kleijn: „Nee.
Net als criminalteit zullen we
ook met fraude moeten leven.
Uitroeien is niet mogelijk. Dat
zou een heksenjacht betekenen
en dan is het middel erger dan
de kwaal. Ik zie het tot mijn
taak om te proberen het pro
bleem te normaliseren."
Door Jan Paalman
De volgende zin tref je
steevast aan in elk me
disch artikel over afval
len.
„Dikke mensen houden
meestal met de behandeling
op. Degenen die zich wel la
ten behandelen vallen
meestal niet af; en degenen
die wel afvallen komen
meestal weer op hun oude
gewicht terug". Wie dit ge
zegd heeft is niet duidelijk
-het citaat wordt dan eens
aan Stunkard toegeschreven
en dan weer aan Stuart en
Davies maar aan de bood
schap twijfeit.tot op heden
niemand: er bestaat geen en
kel middel om af te vallen, en
als het helpt, dan helpt het
maar evea
Gelukkig zijn eigenlijk
maar weinig mensen echt te
zwaar, strikt medisch gezien
dan. Maar daar begint de
grote verwarring, want wat
is precies medisch te dik? Dat
kunt u zelf berekenen met de
zogeheten Quetelet Index:
(gewicht in kilo's) gedeeld
door (lengte in meters-maal-
lengte in meters). Die index
mag niet groter zijn dan 27. U
mag dus maximaal -27 maal
lengte maal lengte- wegea
Helaas, helaas, was het maar
zo eenvoudig. Andere des
kundigen vinden dat bij
vrouwen de Q. Index niet
groter mag zijn dan 23,8 en
bij mannen niet groter dan
25. Bovendien schijnt een
beetje overgewicht niet scha
delijk te zijn, al weet nie
mand precies waar de grens
ligt tussen een beetje, en een
beetje teveel. Echt veel over
gewicht -daar is iedereen
het wel over eens- verlaagt
de levenskansen. Volgens de
Duitse internist prof. dr. dr.
Berger (ik pak maar een wil
lekeurige deskundige) is dat
bij 8 tot 10 procent van de be
volking het geval.
Afvallen zou hen goed
doen, al weet niemand hoe je
dat zou moeten aanpakken.
De wanhoop van deze men
sen wordt geëvenaard door
de wanhoop van de behande-
lende artsen: ze hebben
krasse methodes uitgedacht.
In het Engelse medische vak
blad de Lancet kon je lezen
hoe ene Rodgers bij 17 men
sen de bovenkaak met een
staaldraad aan de onderkaak
vastnaaide. Vijf van hen
hielden er voortijdig mee op
(twee ongelukkigen knipten
zelf de draad door), de rest
viel behoorlijk af maar kwa
men later ('zoals verwacht')
weer uit op hun oude ge
wicht
Nog drastischer is het ope
ratief weghalen van een stuk
maag of dunne darm. Een be
handeling voor de echt wan-
hopigen. Je valt er wel van
af, al moet je een niet meer te
herstellen ontsporing van de
spijsvertering op de koop toe
nemen. Daarbij is de zeer
omstreden operatie niet al
tijd ongevaarlijk.
Een overzicht van de afde
ling middeltjes en diëten
stemt je nauwelijks vrolij
ker. Meestal hebben ze een
carrière als een vuurpijl: een
hevige knal in de damesbla
den en dan stilte alom. Wie
herinnert zich nog Dr. Vos'
Brooddiëet, hét afslan-
knieuwlje van 1984? De enige
serieuze middelen zijn Equi-
line en Modifast, ook wel be
kend als het 'laatste kans'
diëet, en het eetlus tram
mende Kataline, Ponderal en
Teronac. Maar ook daar is
wat mee loos.
In 1983 verbaasde de toen
malige staatssecretaris Van
der Reijden (wat mis ik die
man) de medische wereld
met 'zijn uitspraak dat het
'laatste kans' diëet gevaarlijk
zou zijn: in Amerika vielen
door het diëet 60 doden. Door
de extreem lage voedings
waarde van het diëet zou het
lichaam zijn eigen eiwitten
(de hartspier o.a.) gaan aan
spreken. De Gezondheids
raad moest dat van de staats
maar eens uitzoeken. Weina
'Gezonde dikke mensen'
(geen diabetes, geen ziekten
aan hart, vaat, nier of lever)
kunnen deze diëten zonder
gevaar 4 tot 6 weken gebrui
ken. Maar het is niet geschikt
voor mensen die een paar
pondjes boven hun gewicht
zitten en de Raad is „over het
succes op langere termijn
niet optimistisch".
Resten de eetlus trem-
mende middelen. De meeste
mensen willen afvallen 'voor
de mooi' en niet om medische
redenen: per jaar komt een
op de tien Nederlanders op
dat idee. De meeste huisart
sen zijn dan desgevraagd be
reid om eetlustremmende
middelen voor te schrijven
als Kataline, Ponderal of Te
ronac. Leggen die middelen
gewicht in de schaal? Inter
nist O. Cluysenaer en apo
theker M. Tjoeng vlooiden de
medische literatuur na op
zoek naar gegevens en deden
een eigen bescheiden onder
zoekje. Het verhaal wordt
eentonig. De middelen helpen
beter dan een foppil, dat wel,
maar na staken van de kuur
is het resultaat snel verdwe
nen. Daarbij is de gewichts
daling medisch gezien niet
interessant, zodat de kuur al
leen iets kan betekenen „voor
mensen die -doorgaans om
weinig gewichtige redenen -
er een bepaalde periode wat
aantrekkelijker willen uit
zien". Huwelijksreispillen
dus.
Elk pondje komt door het
mondje -het duo zegt het
wat ingewikkelder, maar
daar komt het op neer. Eten
is gedrag, en vraatzucht, al
dus onze Nationale Psycho
loog prof. Piet Vroon „is niets
anders dan een gewoonte,
uitgelokt door de aanblik van
voedsel en de smaak daar
van". Men heeft heel lang de
illusie gehad dat eetlus trem
mende middelen het eetge
drag van de mensen zou ver
anderen. Dat blijkt niet zo te
zijn. Wie wil afvallen heeft
een fikse wilskracht nodig en
geen pilletje.
De laatste tijd loopt men
vrijwel overal in de wereld
te hoop over de ziekte aids.
Door Jean-Marie Lustiger,
de aartsbisschop van Parijs,
is aids al vergeleken met de
epidemische ziekte de pest
uit vroegere tijden, waaraan
miljoenen mensen stierven.
God heeft de mens een vrije
wil gegeven, waardoor het
kwaad dikwijls zichzelf
straft. Als hij zich losbandig
gedraagt, loopt hij risico's en
snijdt hij dus in eigen vlees.
De aids-plaag is natuur
lijk even bar en boos als een
oorlog, maar de mens heeft
die zelf ontketend. En nu
maar reclame maken voor
condooms om het vrolijke
leventje ongestraft te kun
nen voortzetten. Als in een
tweede zondeval hebben wij
mensen Hem afgewezen.
Gods liefde echter laat zich
niet verslaan! Jezus, Gods
mensgeworden liefde, gaat
tot het uiterste: Hij geeft
Zijn leven prijs om ons te
redden uit de godverlaten
woestijn, die wij door ons
liefdeloze egoïsme van Zijn
paradijs gemaakt hebben!
Jezus' Geest, die voort
leeft in Zijn kerk, drijft ons
na het carnaval de boetetijd
van veertig dagen in, opdat
wij door meer toeleg op het
gebed een grotere aandacht
voor de liefde tot de naasten
en het ontberen van stoffe
lijke genoegens bevrijd wor
den van al onze verslavin
gen en zo met een gezuiverd
hart Pasen, het feest van
onze verlossing kunnen vie
ren.
Oosterhout,
H. Hoegen
Die minister Deetman toch.
Nooit te beroerd om met een
origineel idee op de proppen
te komen. Nu wil hij het on
derwijs weer op de bon gaan
doen. Het plan luidt als
volgt: Geef iedere student
een bonnenboekje waarmee
hij of zij op het gewenste
moment een kilo studie of
een mud herscholing kan
aanschaffen. Bij één soort
Nederlander zal het plan in
ieder geval in goede aarde
vallen, nl: de vervalser.
Frauderen zit ons in het
bloed Je kunt er vermogen
der mee worden dan de eer
ste de beste specialist. Het
bonnenboekje betekent na
tuurlijk een uitbreiding van
de fraudemogelijkhedea
Hooggenoteerd zal een bon
herscholing kamerlid ko
men te staan, en een studie
bon kernfysica is op zichzelf
al meer waard dan een stu
diebon Sociologie.
De student zelf zal er wel
niet blij mee zijn. Wie tezij-
nertijd wil doorstuderen zal
dus eerst moeten uitzoeken
in welke stad die studie nog
niet is opgeheven, om zich
daarna te vervoegen bij de
vervalser om een voordelig
bonnenboekje aan te schaf
fen. Studeren wordt er niet
eenvoudiger op. De Tweede
Kamer zou er verstandig
aan doen de minister te ad
viseren zijn schoolgeld te
rug te halen. Desnoods
maakt men voor de minister
een uitzondering door hem
de beschikking te geven
over een éénmalig uitgege
ven studiestrippenkaart
voor een cursus bijscholing
minister.
Roosendaal,
JaapPleij
Een compliment voor de ini
tiatiefnemer van het Kunst-
projekt. Het werk van
Nienke is prachtig, ben be
nieuwd naar de andere.
Dorst,
Y. Enting-Bakker
Op 20 maart 1987 schreef
Toon Kloet in zijn veel gele
zen 'Ondertoon', dat er bij
de Statenverkiezingen van
18 maart 1987 in Brabant
612.793 kiezers zijn wegge
bleven. Dit aantal zal nog
wel groter worden in de toe
komst, omdat de kiezers
steeds meer in de gaten
krijgen voor de gek te wor
den gehouden door de poli
tieke kopstukken in de
Tweede Kamer.
Drie voorbeelden: 1. Ka
merverkiezingen mei 1986,
grote winst CDA/PvdA,
groot verlies WD. Een
schooljongen van 12 jaar zou
zeggen: De wil van de kie
zers is coalitie CDA/PvdA.
Nee zegt het CDA, de wil
van de kiezers is coalitie
CDA/WD. 2. Weken voor
de verkiezingen beloven De
Korte en Voorhoeve in de
zalen van alles. De belasting
en sociale premies moeten
met spoed omlaag. En dan
komt er een debat, waar dat
waar gemaakt kan worden.
En dan houden ze hun sm.
dicht. 3. In datzelfde debat
wil PvdA weer de koppeling
aanbrengen tussen lonen en
uitkeringen zodat wij uitke
ringsgerechtigden iets van
de welvaart kunnen meene
men.
De Tweede Kamer zei
nee. Maar... één koppeling
wordt wel tot stand ge
bracht tussen de wedde van
dienstplichtige militairen en
beroeps. Kosten 14 miljoen
per jaar. Maar voor ons die
het land mee opgebouwd
hebben en vele lange jaren
gewerkt hebben kon dit
niet. De boosheid daarover
hebben de kiezers laten blij
ken. De Vries, Voorhoeve,
Kok en Van Mierlo. Dit spel
mag niet meer geslikt wor
den. De kiezers willen niet
meer bedonderd worden
door Den Haag.
Roosendaal,
G. Knappens
Wij vinden het stom dat er
van die reeën maar een
klein stukje in de krant
komt te staan (artikel van 24
maart over reeën Stap
horst). Wij vind het heel be
langrijk nieuws. En dat zul
len alle goede dierenvrien
den ook vinden, denken wij.
O ja, wat wij ook wilden
vragen: wie moest er voor
die reeën zorgen? Normaal
sterven er zo'n 14 tot en met
20. Waarom nu dan 70? Dan
moet die verzorger toch wel
weg geweest zijn?
Moerdijk,
Groep 5,6,7 en 8
van OBS 'De Klimroos'
De argeloze reiziger
die in een van de
Amerikaanse mil
joenensteden het vliegveld
of het station verlaat,
denkt nog steeds
goed en comforta
bel uit te zijn als
hij een taxi neemt.
Die immers brengt
hem langs de kor-
ste weg naar de
plaats van bestem
ming. Als die argeloze
reiziger allang niet meer on
derweg is geweest, gaat hij er
wellicht nog steeds van uit dat
met de taxi-chauffeur een aardig
praatje te maken valt over de
politiek, de sport en allerhand
stedelijke intriges.
Immers, de cabbie - zoals hij
in de VS wordt genoemd - is al
tijd de belangrijkste nieuwsbron
van het grootstedelijk leven ge
weest. Hij wist alles en zat niet
voor een gat gevangen. En zijn
gevatheid en welbespraaktheid
waren spreekwoordelijk.
Maar de argeloze reiziger
komt bedrogen uit. De cabbie
- meestal een groezelige, moege
werkte en nauwelijks Engels
sprekende man uit een ver en
vreemd land - vraagt de reiziger
waar hij naar toe moet. De reizi
ger noemt opgewekt het adres.
De cabbie wil vervolgens weten
in welke wijk dat is. Dan vraagt
hij over welke grote doorgangsg-
weg die wijk het gemakkelijkst
te bereiken is. Tenslotte wordt
met behulp van vele stadsplat
tegronden en veel gebarentaal
vastgesteld waar de reiziger we
zen moet. Is de reiziger thuis in
de stad, dan ziet hij zich meestal
genoodzaakt de cabbie voortdu
rend te instrueren en hem prak
tisch naar zijn eindbestemming
toe te praten. En dat alles ge
beurt dan in een wankel, versle
ten automobiel dat rammelt en
kreunt en waarvan het motorge
luid nog het beste met een ver
sleten rommelpot te vergelijken
is.
Het leger taxi-chauffeurs in
steden als New York, Washing
ton, Dallas, Chicago, Los Ange
les en Miami bestaat voor meer
dan drie-kwart uit emigranten.
Hun gemiddelde leeftijd is 33
jaar.
Dat de emigranten het Ame
rikaanse taxibedrijf grotendeels
domineren is te wijten aan het
feit dat de arbeidsomstandighe
den zeer slecht zijn. De taxi
chauffeur is niet meer in dienst
van het taxibedrijf, zoals dat
vroeger het geval was, maar sluit
een soort lease-contract af met
de taximaatschappij. Hij telt per
dag tussen de 75 en 100 dollar
neer voor de wagen waarmee hij
op pad wordt gestuurd. Hij
moet lang en intensief werken in
een verkeer dat vooral in de bin
nensteden een complete anar
chie is geworden. De cabbie
brengt vele kostbare uren in files
door. Hij doet zijn uiterste best
om allerlei opstoppingen te ont
wijken en hij vloekt en claxo-
neert zich zo goed en zo kwaad
als het kan door de chaos heen.
Als het hem tegenzit verdient hij
op een dag net genoeg om d«
lease te kunnen betalen.
Door Jo Wijnen
In New York is sprake van
een soort permanente arbeids
onrust. Toen het vorig jaar mil.
joenen mensen naar de stad
trokken om de heringebruik-
name van het vrijheidsbeeld tt
vieren, dreigden de 30.000 taxi
chauffeurs in staking te gaan.
Dankzij het ingrijpen van het
stadsbestuur kon die ramp op
het nippertje worden gekomen.
Het emge dat de cabbies met
hun actie hebben bereikt, is dat
het grote publiek zich bewust is
geworden van de vaak ellendige
omstandigheden waaronder ze
hun laagbetaalde werk moeten
doen.
De stedelijke autoriteiten
stoeien voorts met het plan de
taxi-tarieven met meer dan 20
procent te verhogen. Dat tot he
vige protesten van het pubhei
leiden dat weliswaar allerminst
over de service te spreken is,
maar dat tegelijkertijd behept is
met een moeilijk te genezen
taxi-verslaving.
Badkoetsen bepalen nog
De
BESTE CRISPIN,
In de hoop mijn smart te
kunnen halveren door hem
te delen met jou laat ik je
hierbij weten dat ik nu
kinds aan het worden ben.
Het bewijs ligt opgesloten
in mijn gebruik van het
woord dat ze hier vermom
men tot 'incipiënte demen
tia senilis', m.a.w. je moet
kinds zijn om dat woord te
gebruiken. Ik ben het en lig
er niet van wakker. Ik vind
97 een mooie leeftijd om je
kinderjaren nog eens over
te doen. to start your se
cond childhood as Old
Bernhard used to say.
Wakker liggen doet hier het
personeel dat er op moet
toezien dat wij niet met lu
cifer spelen en in de para-
plubakken pissen. Waar ik
wel meezit zijn die korte
perioden van terugkeer
naar de vroegere helder
heid des geestes.
Ik word dan het slachtof
fer van de zinsbegoocheling
dat ik nog volledig compos
mentis ben. Ik ga dan weer
aan de schrijfmachine ziten
om literatuur toe te voegen
aan de vaderlandse letter
kunde of een brief te schrij
ven aan Prins Bernhard. So
what? Hoor ik jou mompe
len. Zal ik je uitleggen. Ik
weet nooit precies, ik bedoel
ben mij er niet van bewust
dat die helderheid des gees
tes weer aan het wegebben
is. Dat zie ik pas als het te
laat is aan de gezichten om
mij heen. Als de lui waar ik
mee sta te praten zich be
ginnen in te spannen om
hun gelaat in de plooi te
houden, dan is 't zo ver. Dan
sta ik weer door te slaan als
een strontvink, zoals het
Bargoens Woordenboek die
warpraat zo aardig weet te
omschrijven.
Engelse bezoekers spreek
ik dan aan in het neder-
lands en het personeel hier
in het engels. Ook krijg ik
dan bezoek van wild
vreemde figuren die mij
aanspreken bij mijn voor
naam. Vorige week zondag
was het helemaal mooi.
Toen kwam er een buikige
platschedel in gezelschap
van twee jonge meiden
mijn kamer binnenwande
len en noemde mij hard
nekkig vader. De mollige
madammen in carnaval
spakjes had hij zo ver ge
kregen dat ze opa tegen mij
zeiden. Een vent van niks
die maar door bleef blaten
over de vut van zijn pen-
sioengerechtigheid of zo
iets warrigs. Stultifying bo
re, you know en ik ver
trouwde hem voor geen
cent.
Leek mij er eenfje van de
Binnenlandse Veiligheids
dienst, zo niet CIA. For I
found out that the whole
joint here is bugged, from
the John to my wheelchair.
They think I don't know
but you can't fool an old
schoolmaster. Ik heb ze
door en het moet afgelopen
zijn of ik stuur ze allemaal
de klas uit, recht naar
rector. Wie denken ze wel
dat ze voor hebben? Mathu-
salem,'zeker!
Ik ben dan wel kinds
maar heb al lang door dat
het personeel hier onder
elkaar Russisch spreekt
Gisteren riep ik expres
hard tegen de witjas die
mijn rolstoel duwt: „Ja njè
znajoe, Koekoeroesjnjiek'.
Er keken er 4 gelijk om
Amateur mollen ook nog-
Maar lang zal 't niet meer
duren, Old Horse. Ik heb
kilo trotyl verstopt in het
ketelhuis en als ze gaan sto
ken volgende week dan
gaat het van Big Bang,
Bob's your uncle! Je le
het wel in jouw geliefde
Maasbode.
Doe de groeten aan K
rius van der Lubbe en i
hem dat Hitier het niet lang
meer maakt. De invasie rs
nu een kwestie van dag1
Till then keep your pucker
up, Crispy, and remember
what Ariel advised Prin«
Ferndinand in The Tem
pest: 'Where the bee fucks,
there fuck I'.
Sincerely Yours,
JOHN O'MILL
Door Frans E
Er aajn tijden geweest
gepraat moesten worden,
vijand van de mens; wat<
natuurlijk dat velen met
volstonden. Kom er nu
schuimer heeft 's zomers
strandwandeling is op et
plek mogelijk - precies op
Die toenemende waardering
van zee en strand, en dan
vooral de gevolgen ervan voor
de Noordzeekust, zijn het on
derwerp van 'Met zicht op zee',
een tentoonstelling die twee
honderd jaar bouwen aan de
kust (in Nederland, België en
West Duitsland) schitterend in
beeld brengt En dat van de
kleinste strandstoel tot het
grootste badhotel.
Het is allemaal hard ge
gaan, want nog maar twee
honderd jaar geleden was er
langs de stranden landin
waarts weinig méér te zien
dan de bekende, maar nu al
tamelijk schaarse blanke top
der duinen. Hier en daar een
vuurtoren of andere uitkijk
post voor de scheepvaart, en
soms - ver weg- een kerkto
ren. Maar aan het eind van de
achttiende eeuw verbreedde
de belangstelling voor de zee
zich. Artsen schreven er magi
sche krachten aan toe, kunste
naars wijdden er schilderijen
aan en per koets begaven de
eerste waaghalzen zich in zee.
Her en der verrezen badhui
zen (later badhotels), waarin
Door Cölin S
LONDEN - Laten we de fe
zetten. Elk jaar bepaalt de
opnieuw hoeveel kangoeroe
den. Vorig jaar waren dat
beschermers menen echter
schoots overschreden werd
en 6 miljoen kangoeroes zijl
In 1981 onderzocht de W
mission of er sprake van w
hamburgerindustrie kango
plaats van rundvlees. De p*
in en Woodwards bevindii
tamtam gepubliceerd. Ni
schuldig bevonden en er w
dernomen om iets te doen a.
Veel van het vlees van de
goeroes is bestemd voor
maar er komt ook een gro:
dmgsmiddelen voor de me
brengt een groot risico me
vaak voorkomt dat kangoei
de salmonella-bacterie. In
vermoeden dat het vlees ill
m salamiworsten en snelle
Iemand die graag wil we
smaakt, kan een kangoeroe
het.Hilton hotel in Adelaid
beesten alleen maar voor h
den dat is eigenlijk maar
huid is het meest waardevo
we terug in haardkleedjes
sens en jassen. De voorpot
als flesopeners en het hoo
wandversiering. Voor een
bontjas moetje op de luchtf
Er bestaan geen kangoer
ren worden gewoon in
waarbij vooral de grotere
bet moeten ontgelden. Dat c
wng drastisch inperkt ms
«•oblematisch is het feit dl
fb snel vermenigvuldigen,
babykangoeroes bedraagt 1
JJouwljesdier baart slecht
Zoals bekend draagt zij
m haar buidel met zich mee
°m op eigen poten te staan
