POLITIE HIELD PERS DAGENLANG AAN HET LIJNTJE
Andy Warhol: beeldenstormer en excentriekeling
INDANR
Nederlanders wiimei
immigratie naar VStïeslaagt
maandag 23 februar11987
EXTRA OP MAANDAG
AL VRIJ SNEL NADAT VALÉRIE uit haar
woning in Laren werd ontvoerd, was de politie
bij de zaak betrokken. De pers werd al die tijd
welbewust afgepoeierd. De enige krant die het
nieuws vroegtijdig meldde was een regionale
Spaanse krant. Maar ook in het Gooi gonsde
het van geruchten. Qp politiebureau in Hilver
sum was immers een crisiscentrum ingericht. Toch
wist de politie de pers op een afstandje te houden. Op
de persconferentie in Hilversum deed de politie gis
termiddag verslag. Het dagboek van een ontvoering.
NEW YORK (AP) - Andy Warhol, die afgelo
pen zondag op 58-jarige leeftijd overleed, was
één van de invloedrijkste en beroemdste kun
stenaars van zijn tijd.
VSflHU «lij
Gébruikte auto's
zg.a.n. met 12 rand. ga
COKS
VAN EYSDEN
KIMENAI Al
Een groep, brrr
pagina zeeland
niiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ri-dOr
iegint
edrijf
in Ierland
0lle bak voc
T48
Dagboek van een ontvoering
Door Paulien Spieker
DINSDAG 10 februari
VALÉRIE is thuis in Laren.
Haar moeder is al eerder naar
Spanje vertrokken, vader Erik
Albada Jelgersma reist naar
Schiphol en vliegt zijn vrouw
achterna. De vrouw van de
tuinman is thuis om op het
kind te passen. Twee gewa
pende mannen komen de villa
binnen. De vrouw wordt ge
boeid, krijgt tape over mond
en ogen en wordt op de grond
gelegd. Valérie wordt geboeid
in een auto meegenomen. Om
22.10 uur krijgt de politie een
telefoontje van de politie in
Tilburg.
Een medewerker van het
bedrijf Unigro vertelt dat hij
van de tuinman hoorde dat er
iets mis is in huize Albada Jel
gersma. Om 22.30 uur is de po
litie bij de villa in Laren. De
vrouw van de tuinman weet te
vertellen dat Valérie is ont
voerd en dat een bedrag van 5
miljoen wordt geëist Het re
cherche-bijstandteam wordt
opgeroepen, de officier van
justitie in Amsterdam en de
Centale Recherche Informa
tiedienst ingeschakeld. In de
loop van de nacht besluit de
politie op het bureau Hilver
sum een crisiscentrum in te
richten.
Via de Nederlandse ambas
sade in Spanje wordt de ver
blijfplaats van de ouders van
Valérie achterhaald en wor
den zij ingelicht Zij besluiten
de volgende dag naar Neder
land terug te keren. De familie
vraagt wel al meteen om de
pers buiten de hele zaak te
houden.
WOENSDAG 11 februari
HET echtpaar Albada Jel
gersma komt dodelijk onge
rust in Laren aan. Op advies
van de politie zoekt de familie
een 'bemiddelaar', die het con
tact met de ontvoerders moet
onderhouden. De spanning is
groot. De ontvoerders laten
nog niks van zich horen.
DONDERDAG 12 februari
HET 'verlossende' telefoontje
komt binnen. Valérie maakt
het goed, melden de ontvoer
ders. Zij vragen een losgeld
van 5 miljoen Duitse Marken.
De familie krijgt instructies er
vooral geen politie bij te halen
en braaf en snel aan de eisen
te voldoen. Over het hoe, wan
neer, en waar van het losgeld
wordt met geen woord gerept.
Daarover volgt een brief, mel
den de ontvoerders. Het tele
foontje duurt te kort om de
herkomst te traceren. De fa
milie heeft inmiddels een be
middelaar gevonden.
VRIJDAG 13 februari
DE post brengt 's morgens een
brief, geschreven door Valérie.
Ze vraagt haar ouders om de
eisen van de ontvoerders op te
volgen.
ZATERDAG 14 februari
In de Larense villa komt weer
een telefoontje binnen. Ook dit
gesprek duurt te kort om uit te
vinden van waar er wordt ge
beld.
ZONDAG 15 februari
VOOR de derde maal is er te
lefonisch contact Opnieuw
dringen de kidnappers aan op
5 mij oen DM losgeld. Verdere
instructies zullen per brief
volgen.
MAANDAG 16 februari
DE postbode brengt wederom
een brief, geschreven door Va
lérie. Ze schrijft dat ze goed
behandeld wordt en vraagt
nadrukkelijk om de medewer
king van haar familie. Onder
tussen melden Spaanse rela
ties van de firma dat een
Spaanse krant lucht van de
zaak heeft gekregen. Het
schielijke vertrek van de fa
milie Albada Jelgersma uit
Spanje was voor een regional
krant reden om in de zaak te
duiken. De krant meldde dat
sprake was van een ontvoe
ring. Deze dag komt een
vierde telefoontje binnen en de
bemiddelaar dringt namens de
familie aan op een snelle af
handeling van de zaak. Het te
lefoontje duurt lang genoeg;
het blijkt in Breda gevoerd te
zijn.
DINSDAG 17 februari
DEZE dag blijft het rustig in
Laren; geen brieven, geen te
lefoontjes. Achter de schermen
wordt getracht het losgeld bij
elkaar te krijgen.
WOENSDAG 18 februari
OPNIEUW wordt er gebeld,
dit keer uit Rotterdam. De eis,
5 miljoen DM wordt herhaald
maar er wordt niet gerept over
de wijze van betalen.
DONDERDAG 19 februari
EEN derde brief van Valérie
arriveert in huize Albada Jel
gersma. „Ik wil hier zo snel
mogelijk weg", schrijft ze. Op
nieuw vraagt ze de politie er
buiten te houden en de zaak
snel af te handelen. Het zesde
telefoontje van de ontvoerders
komt binnen. Dit keer vanuit
Oudenbosch.Er zit geen voort
gang in de onderhandelingen.
De politie concentreert zich op
West-Brabant Later deze dag
volgen kort na elkaar twee te
lefoontjes uit Roosendaal. De
bemiddelaar krijgt een andere
ontvoerder aan de lijn, die zegt
dat hij de baas is. Hij zegt niks
voor koehandel te voelen en
neemt het heft in handen. De
prijs van het losgeld zakt van
5 naar 4 miljoen DM. De 'baas'
kondigt aan een levensteken
van Valérie te zullen sturen.
In de woning aan het Orgelhof
in Etten-Leur wordt een cas
settebandje opgenomen met de
stem van Valérie.
VRIJDAG 20 februari
DE post brengt het cassette
bandje. Valérie klinktzeer
geëmotioneerd en praat lang.
Ze blijft herhalen: „Betaal zo
snel mogelijk en hou de politie
erbuiten". In West-Brabant
zijn tal van politiemensen ge
mobiliseerd. Het net wordt
aangetrokken, de politie richt
haar aandacht op het gebied
tusen Roosendaal, Ouden
bosch en Breda en heeft op
dracht in dat gebied in het ge
heim zo mogelijk alle telefoon
cellen te observeren. Het pro
bleem is dat de ontvoerders
niet op een vaste tijd bellen.
De politie houdt een vliegtuig
in de lucht voor een snelle ver
binding tussen het huis in La
ren, waar het telefoontje moet
binnenkomen en de tientallen
surveillancewagens met spie
dende agenten.
De spanning is hoog opgelo
pen als het negende telefoontje
in Laren binnenkomt De
technici melden dat het uit
Breda komt. Twee agenten in
een surveillancewagen bij een
Bredase telefooncel denken
beet te hebben. Er wordt ge
beld door een man die vervol
gens naast de bestuurder in
een oude, roestende zilver
grijze Mazda stapt. Het kente
ken staat op naam van de 37-
jarige Robbie. G. uit Etten-
Leur, wonend aan het Orgel-
hof. De wagen wordt gevolgd
en de twee mannen rijden in
derdaad naar Etten-Leurse
wijk Grauwe Polder.
Vanaf dat moment wordt de
woning voortdurend geobser
veerd en de twee mannen in de
gaten gehouden. Zij brengen
de politie op het spoor van de
mede-ontvoerders. Het net
sluit zich.
De politie wacht nog
af omdat niet duidelijk is
waar het kind wordt vastge
houden. De ontvoerders bellen
voor de tiende keer met de fa
milie Albada Jelgersma.
Keer op keer smeekte Valérie haar ouders per brief de politie er buiten te houden en de zaak
snel af te handelen.
ZONDAG 22 februari
HET elfde telefoontje komt
binnen. De politie ziet hoofd
verdachte Robbie G. naar een
telefooncel in de buurt van de
Orgelhof lopen. De onderhan
delingen over het losgeld na
deren hun ontknoping. De fa
milie heeft de vier miljoen
mark klaarliggen. De bemid
delaar van de familie vraagt
de ontvoerder om een levens
teken van de 10-jarige Valérie.
Er wordt door de ouders een
vraag gesteld waarop alleen
zij het antwoord kent. Robbie
G. gaat akkoord met die wens
en zegt toe even na 14.00 uur
terug te bellen. De ontvoerder
loopt terug naar zijn woning.
In het het tweede huis van links, in het Etten-Leurse Or
gelhof, werd Valérie twaalf dagen op zolder vastgehouden.
- FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
naar de zolder waar Valérie
zit vastgeklonken, en stelt de
vraag. Niet lang daarna komt
hij naar buiten, loopt naar de
telefooncel en belt het juiste
antwoord door.
Dat is voor de politie het be
wijs waarop ze heeft gewacht.
Valérie wordt zeker in het
huis vastgehouden. Een spe
ciaal arrestatieteam dat al
klaar staat houdt Robbie G.
voor de deur van z'n huis aan.
Agentendringen het huis bin
nen en bevrijden Valérie. De
mededaders worden kort
daarna aangehouden. Een
team van artsen, gedragswe
tenschappers en politiemensen
vangt Valérie op.
EPILOOG
UREN later op de persconfe
rentie in Hilversum verschij
nen de ouders van Valérie.
Zichtbaar aangedaan vertelt
de oud-Bredanaar Erik Al
bada Jelgersma (50) dat zijn
dochter het wonder boven
wonder goed maakt. „Wij zijn
best bereid om nu enkele vra
gen te beantwoorden, maar
willen de komende dagen ver
der met rust gelaten worden.
Ik hoop dat u die wens respec
teert", aldus de vader. Het
echtpaar loopt weg, de schijn
werpers gaan uit Vader Erik
grijpt naar zijn hoofd. „Ik ben
nog iets vergeten". Hij keert
terug aan de tafel: „Er moet
ons nog iets van het hart. Wij
zijn dankbaar voor de onge
looflijke toewijding van poli
tie, justitie en experts. Men
heeft met een geweldige per
fectie samengewerkt, waar
voor wij hen hartelijk dan
ken".
Volgens korpschef A. Bijlsma
van de Larense politie, de man
die de zaak leidde, zijn nog
veel details onduidelijk. Zo is
nog niet bekend of een van de
verdachten ooit bij het bedrijf
van E. Albada Jelgersma in
dienst is geweest. Ook de pre
cieze rol van Robbie G. en de
andere verdachten is nog on
duidelijk. Volgens Bijlsma is
de ontvoeringprofessioneel
opgezet.
Hij acht het zeer
waarschijnlijk dat het meisje
in levensgevaar heeft ver
keerd. In de twaalf dagen dat
Valérie Albada Jelgersma op
de verduisterde zolder in Et
ten-Leur heeft gezeten is zij
regelmatig bedreigd met
woorden als: „Als dat niet ge
beurd danVolgens de
politie mocht af het toe het
licht aan op de pikdonkere zol
der waar het meisje nauwe
lijks bewegingsvrijheid had.
Zij droeg al die tijd dezelfde
kleren en mocht slechts één
keer in die twaalf dagen een
douche nemen. Na een paar
dagen kreeg zij een transistor
radio, later een televisietoe
stelletje en enkele boekjes.
Valérie is voorlopig 'ergens in
Nederland' ondergebracht
waar zij wordt begeleid door
een speciaal team van deskun
digen. Een twaalf dagen du
rende nachtmerrie is achter de
rug maar dit drama is voor
Valérie nog lamg niet voorbij.
„Ze houdt zich flink en sterk.
Vraag is alleen wanneer de te
rugslag volgt", aldus Bijlsma.
Tenger, bleek en met zachte stem, onmiddellijk
herkenbaar aan zijn blonde pruik, gaf Warhol in
de jaren vijftig een succesrijke carrière als com
mercieel illustrator op, om daarna wereldberoemd
te worden als de voornaamste exponent van de
pop-art
Hij vergaarde in het begin
van de jaren zestig faam
met de zeefdrukken van ge
wone voorwerpen als Camp
bells soepblikken, en ging
daarna door met op emotie
loze wijze de beelden van
zijn tijd te registreren.
Warhol was een beelden
stormer, een vernieuwer en
een excentriekeling. Hij ver
wierp gevestigde kunstvor
men, gevestigde maatschap
pelijke normen en traditio
neel gedrag. „In de toe
komst", zo schreef hij in een
catalogus voor een tentoon
stelling in 1968, „zal iedereen
een kwartier wereldbe
roemd zijn".
Warhols roem bleef echter
decennia voortduren. Hij
bevestigde zijn faam in zijn
werk voor kunstfilms, in de
creatie van het roddelblad
Interview, in zijn portrette
ring van leden van de jet-set
waarin hij vertoefde, zelfs
via zijn verschijning in de
televisieserie 'Love Boat'.
„Hij maakte zijn eigen le
vensstijl tot een kunstwerk",
aldus Richard Oldenburg, de
directeur van het Museum
of Modern Art. „Hij was één
van de eerste mensen die
werkelijk een ster werden
als kunstenaar, en zodra hij
een beroemdheid was, ge
noot hij er zeker van".
William Rubin, curator
voor schilderijen en beeld
houwkunst van het mu
seum, verklaarde dat War
hol „een serieus kunstenaar"
was, die de indruk wekte of
hij niets serieus nam. „Hij
was een pionier van de Pop
Art, en de implicaties van
zijn ideeën ontvouwen zich
nog steeds in het post-mo-
dernisme".
Andy Warhol werd gebo
ren als Andrew Warhola,
Warhol (1971) voor zijn
kunstwerk 'Brillo Boxes'
een van de drie zonen van
Tsjechoslowaakse immi
granten. Hij groeide op in de
industriestad McKeesport,
bij Pittsburgh. Als kind had
hij een zwakke gezondheid
en kreeg drie maal een ze
nuwinstorting.
Zijn vader overleed toen
hij 14 jaar oud was, maar hij
wist het geld bijeen te krij
gen om het onderwijs te vol
gen aan het Carnegie Insti
tuut van Technologie in
Pittsburgh. In 1949 stu
deerde hij af met als specia
lisatie illustratief ontwer
per. Hij verhuisde naar New
York City, haalde de laatste
klinker van zijn naam en
behaalde spoedig successen
als commercieel kunstenaar.
Warhol werd rusteloos
van de beperkingen die zijn
werk hem oplegden. Hij be
gon tekeningen ten toon te
stellen in 1956 en startte vier
jaar later in ernst een car
rière als schilder.
Opnieuw bleef succes niet
lang uit In 1961 plaatste een
warenhuis in Manhattan
zijn 'Dick Tracy', een reus
achtige beeltenis van de
stripheld, in de etalage. Het
jaar daarop kwam de volle
dige doorbraak. Warhols
'Campbells Soepblikken'
werd in Los Angeles ten
toon gesteld en maakte hem
beroemd als exponent van
de pop-art
Hoewel hij in eerste in
stantie door enige critici
werd afgedaan als een artis
tieke oplichter, gedeeltelijk
vanwege het gebruik van
massaproduktie-technieken,
bleef Warhol de aandacht
van het publiek trekken
door zijn emotieloze repre
sentatie van commerciële
voorwerpen, beroemdheden
en zaken als de kunst zelf.
Zijn eerste produkten, zo
als beeltenissen van Marilyn
Monroe, Elvis Presley, auto
ongelukken, geharde misda
digers, doosjes haarvet, ver
breedden uiteindelijk de op
vattingen van het publiek
over wat het bereid was als
kunst te accepteren. Hij zelf
doorbrak zijn grenzen met
films als 'Eat', 'Haircut',
'Sleep', waarin niets meer of
minder wordt getoond dan
uitvoerige beelden van men
selijke gedragingen.
Warhol bleef zijn activi
teiten verleggen. In 1969
richtte hij het tijdschrift In
terview op, een compendium
van de roddel in de jet-set
In de jaren zeventig produ
ceerde hij beeltenissen van
de vips en de beroemdheden
van die periode, die in 1979
ten toon werden gesteld in
het Whitney Museum of
American Art
Tegen de jaren tachtig
werd de eerste impact van
pop-art minder. Warhol on
dernam nieuwe pogingen
om zijn publiek te schokken
door gebruik van abstrac
ties, collages, sex en naakten
in films.
Warhols capaciteiten als
kunstenaar waren in har
monie met zijn instinct voor
wat het publiek wil. Hij be
vond zich immer in het cen
trum van de kunstenaars
wereld van New York. In
1983 begon hij een tv-pro-
gramma 'Andy Warhols
TV', waarin hij optrad als
gastheer. Onlangs startte hij
met de produktie van 'Andy
Warhols Fifteen Minutes'
voor MTV. Hij trad als gast
op in Love Boat, waar hij
zichzelf speelde. Ook kwam
hij voor in de film 'Tootsie'.
Niettemin was Warhol
bezig zich enigszins terug te
trekken. Naar verluidt wüde
hij niemand meer fysiek
aanraken. Nadat een schrij
vende actrice hem in 1968
neerschoot en bijna doodde,
zou hij dubbelgangers heb
ben gezonden naar enkele
openbare bijeenkomsten
waar hij werd verwacht.
Dergelijke excentrieke ge
dragingen droegen echter
slechts bij tot vergroting
van de fascinatie van het
publiek voor hem.
Warhol hervatte recent
zijn creatieve werk voor en
kele favoriete organisaties,
zoals de campagne Save the
Children. Hij zou vrijdag
aanstaande verschijnen in
een show tijdens welke on
derscheidingen worden uit
gereikt voor maatschappe
lijk bewuste bedrijven.
Hij moest vrijdag worden
opgenomen vor een gal
blaasoperatie die zaterdag
werd verricht. 'Zijn post
operatieve conditie was sta
biel,' aldus Diane Goldin, de
woordvoerster van het zie
kenhuis. Zondagmorgen
half zes kreeg Warhol in zijn
slaap een hartaanval. Hij
werd dood verklaard om 6.31
Een paar jaar lang
vormden we een
groep: twaalf vrou
wen op vaste tijden bij elkaar.
'Alleen vrouwen?' 'Ja, enkel
vrouwen, en het was geweldig".
'Huh wat eng, zo'n groep',
dochters rillen als moeders
daarover vertellen. Ze beginnen
met de kreet die te voorspellen
valt; dat gooien we in de groep!
Dan moeten ze nog eens na
drukkelijk hun afgrijzen kwijt,
'niks als vrouwen, dat is toch
afschuwelijk'. Want zij zijn van
het slag dat het precies even
goed kan vinden met jongens
als met meisjes - of even slecht.
In elk geval zien zij geen ver
schil, tenzij het op vrijen en
verliefd zijn aankomt. Die
piep-, aankomend en gewoon
jonge vrouwen roepen ook al
tijd opgewekt van de daken:
'Alle jongens die wij kennen,
kunnen koken, dus met de
emancipatie zit het voor ons
ook op accu en uitlaat
Bolkensteeg
Zo'n groep heeft daarmee
wel veel, maar toch niet alles te
maken, wil ik uitleggen. Maar
hoe til je een gevoel over een
hele generatie heen. Laat maar.
In die jonge ogen staat tè dui
delijk: méns, hoe heb je d'r zin
in, keer na keer met twaalf van
die vrouwen. Toegegeven, de
manier waarop zij dat woord
uitspreken met de klemtoon op
die dikke 'ou' van vróuwen,
doet je niet naar telefoon of in-
schrijfbiljet rennen om mee te
doen. Maar mijn voorgeschie
denis ligt anders. Ik ben van
het soort voor wie 'zo'n truttig
clubje' helemaal niet griezelig
of benauwend is, maar juist een
vertrouwd idee geeft van on
der-óns te zijn.
De kiem voor dat gevoel
werd al in mijn prille jeugd ge
legd. Weliswaar sta ik op de
klassefoto van de kleuterschool
arm in arm met een Dik-Tro-
machtig joch in matrozenpak.
Doch zie mijn ongelukkige ge
zicht, met schele oogjes loerend
naar vriendinnetje Els, die tus
sen mij en -o glorie- de juf
zélf staat te stralen. Nu nog
weet ik hoe tóen jaloezie voel
de. Na die gemengde bewaar-
schooltijd volgden meer dan
tien jaren met meisjes - louter
lieve, snoezige dan wel kattige
en snibbige meisjes - rij na rij.
En voor die banken stonden de
juffrouwen en de zusters, vol
wassen meisjes weer. Niet één
man gedurende die hele school
periode, want degene die wij
'Piet' noemden was gewoon de
gymlerares die elk jaar met
zwart gezicht naast Sinterklaas
huppelde. En 'rooie Gerrit'
stond keurig in het boekje als
zuster Rodrigues, die alle klas
sen handwerkles gaf. Gelukkig
had ik een vader, buurmannen,
ooms en neven, groente-, kran-
te- en melkman in mijn omge
ving, al heetten die laatsten
toen nog gezellig boer.
Vriendin Els en ik liepen i
met oogkleppen. Wij zagen
jongens heus wel, vonden;
zelfs leuk en wenselijk, een t
ging die van hogerhand 1»
niet werd gestimuleerd. Tu
onze speelplaats en die van j
naastgelegen jongenssck
werd een hoge heg gekoestt
Wie er doorheen probeerde]
gluren, moest naar binnen. ft
lukte de zusters niet ook inj
boze buitenwereld alle
lijkheden tot ontmoeting /i
schermen.
Wij meisjes mochten (i
ten!) vijf minuten eerder
school uit dan de jongens,;
het tempo van onze passen i
gelden we toch mooi zelf.;
kwam het dat een paar wl
lang kleine kogelronde Kardij
mijn vaste begeleider werd;
weg naar huis. Hij stopten
briefje in mijn zak; „lig
Colts, ik wil met jou gr
jij ook graag met mij
Waarom liet ik zo stom
ontroerende aanzoek in
taalschrift zitten? Ik had erj
latere echtelijke ruzies zo'ü|
zier van kunnen hebben:
zélf, Karei hield wél van
Nu werd het document
zuster Redempta van de tjjj
klas wellustig in niet te
kleine snippertjes ge
Mijn woede over een weeil
strafwerk richtte zich vro
lijk-onlogisch op Rateltje i
wou hem nóóit meer zien.
Op de middelbare
verliep de seksuele voorlicltl
even negatief: volop ve
nende vingertjes over
nooit een uitweiding over;
neugten. Wèl driftig
tussen onze directrice
rector van het jonge
om de hoek, met als
totaal verschillende
den en pauzes. Toch is heti
aardig goed gekomen met i
in gemengd gezelschap duif j
gerust uit de hoek te komen!
zit dan ook veilig ii
een bijzonder evenwichtig;
bestaan met een man plus I
dochters en twee zonen
vrouwengroep dan? Och, i;
meeste klerenkasten hangt
een ouwe rok of trui, die
modestijlen weerstaat omdall
zo aan het lijf gegoten zit'
lekker doorlééfd is. Sorry,:
wen! Trouwens, ik hoorde:
ook bij die groep.
Van een onzer verslaggevers
Bij de uiteindelijk
mistelling van het tracé voo
Westerschelde Oeverver
gding (WOV) moet een op
ng worden aangedrage
ior de afwikkeling van h<
letgangers-, fietsers- e
ggzaam verkeer tussen mie
a-Zeeland en Zeeuwse!
aderen.
[pit zei zaterdagmiddag ge
luteerde Jan de Voogd
officiële start van de WE
ipagne voor de komenc
jtenverkiezingen. H
jrkte overigens op dat zij
irtij op dit moment geen uil
e
IGEN OP ZOOM -
9r gaat in de Ierse republi^
i aardappel verwerkend I
ijf oprichten voor de pij
ktie van diepgevror
rdappelprodukten.
Met het project in het graaj
ap Cork is in eerste instar
dertig miljoen gulden gt
id. In een later stadium t
uitbreiding voorzien
eens twintig miljoen ko
lus een mededeling van
lustrial Developmerj
ithority of Ireland IDA.
DOr verwacht
itus 1988 van start
ten gaan. Bij volle prd
;tie zal het nieuwe bedrij
mensen werk geven,
is tof zal lokaal worde|
;ocht. De produktie is
id voor Ierland en Enge
id.
WASHINGTON (AP) - De Verenigde Staten zijn begouF
10.000 buitenlanders uit een totaal van 13 miljoen gegadigdtif
verwittigen dat zij de gelukkigen zijn geworden in een zeldi
loterij met als inzet toestemming voor immigratie.
Volgens regeringscijfers die
in het weekeinde zijn vrijge
geven, wonnen Ierse aanvra
gers 3.112 van de 10.000 immi
gratievergunningen die de ko
mende twee jaar beschikbaar
worden gesteld aan mensen
die normaal niet voor immi
gratie in aanmerking zouden
komen.
De loterij werd opgezet als
een eenmalige maatregel om
mensen in 36 landen te helpen
waar sinds 1965 de emigratie
naar de Verenigde Staten was
gedaald.
Om alle gegadigden de
zelfde kans te geven maakte
het ministerie van buiten
landse zaken in de 36 landen
via advertenties bekend dat
iedereen die aangifteformulie
ren zou zenden naar een spe
ciaal postbusnummer in
Washington, zou worden ge
kozen op basis van het j>
cipe wie het eerst komt!
eerst maalt. Het cruciale ff
stip waarop de regeling
kracht zou worden,
middernachtelijke uur vuj
januari.
Per land werden de
gende aantallen uitgelootj
gerij e 15, Argentinië 170, C™
tenrjjk 82, België 63, Berm
6, Groot-Brittannië 1,181, j
nada 2,078, Tsjechoslo:
27, Denemarken 54, Estl
Finland 39, Frankrijk I
Oost-Duitsland 20,
Duitsland 311, GibraWl
Hongarije 32, IJsland 4, «J
nesië 810, Ierland 3,112, Hj
315, Japan 518, Letland II
touwen 3, Nederland 1
Noorwegen 9, Polen 592, Z]
den 129, Zwitserland 96,"
sië 16.
zf.S. ZOS
De titel hierboven is
compilatie van de groet M'l
de lezer, het Lectori SuWJI
en het jaar waarin het wo™|
gelezen: 2087. Het vers is «'I
stemd voor lezers van owl
1000 jaar en wordt tot "'l
tijd opgeborgen in een w\
tic cylinder in de veront»|
nigde schoot van Moe
Aarde.
Gij doodzieke vinder van deze cylinder,
Lezer van over duizend jaar,
Vergeef ons niets en vervloek ons maar,
Want schrijvers dezes - tot stof vergaan -
Bedreigen nog altijd Uw voortbestaan.
Wij hebben de aarde al half verpest
En doen nog altijd ons gruw'lijke best
Door grondige kaalslag van de regenwouden,
Die gij, om te leven, had willen behouden.
Wij dumpen Uw dood in zoutmijn en zee;
Wij weten eenvoudig geen weg er mee,
En laten de troep die wij hebben bedacht
Als duivelsdrek na aan ons nageslacht
Klein is de kans dat van U die dit leest
Ik nog een voorouder ben geweest
Zo. ja, dan heb ik, zij t ongeweten
Voor straf mijn eigen nest bescheten.
dter Dobbelaer als buutrq
Van een c
ST - Wanneer de zaterd;
111 Mal Tiffany symboc
carnavalsviering, gaan F
l^^Wen' tegemoet. Een J
«atkomers wegens plaat:
hijgen - volgde met vee
"er plaatselijke coryfeeëd
kenw? (J>eter Dobbelaej
ESt. e flierefluiter (F
lea®,Buysrogge) kregen stil
IsUnT ^geleid door il
r sneren m de richting vl
fde n(^SiImddelen) ontkwa
Pter r?Su sP°ttemijen. R-
V bi bs, om er maar el
I «t menige schaterlach.!
*UvLT1U™:ntale gebow
Poer? onderworpen.
Ir p tgaand aan het optre
L aan u ?ackers Prins Miell
Reedn enthousiaste publ
lSrawashetdebeurl
fed a te houden. De 'genj
p duurde tot in de klffnel
