Televisie als huwelijksbureau
Demonstratief
voor en tegen
serie 6 Amerika'
Rietveld-meubelen geveild in Amsterdam
'Ik heb nooit de
behoefte me ergens
tegen af te
HANS SLEEUWENHOEK: 'GEEN GOEDKOPE RELATIEMAKELAARDU
COMPONIST EN JAZZMUSICUS THEO LOEVENDIE:
NEDERLAND 1
NEDERLAND 2
Iven Piekeren
\uske en WiskeDe Hi
ambone
DINSDAG 17 FEBRUAR11987
„Het kan gebeuren dat j eoidanks
een gigantische campagne, aechte
mondreclame krijgt. Dankur.jehet
verder wel vergeten"
Harry Klooster, filmiromotor
biNSPAG 17 FEBRUAR1198
PAGIHA GIDS!*"
tips*
moge
Van een onzer verslaggevers
Een relatiebemiddelingsbureau op televisie. Dat is,
kort samengevat, de opzet van 'Tele-kontakt', een
nieuw programma van de NCRV, dat op 1 maart
voor het eerst wordt uitgezonden.
Eindredacteur van het op
merkelijke programma is
Hans Sleeuwenhoek.' onder
meer bekend als presentator
van het praatprogramma
'Rondom tien'. In voorlopig
drie proefuitzendingen stelt
het programma mensen in de
gelegenheid om kontakten te
leggen. Het kan gaan om
iemand die op zoek is naar een
liefdespartner, maar ook men
sen die bijvoorbeeld een fiets
clubje willen oprichten, kun
nen het programma benutten
om teamgenoten te werven.
Volgens Hans Sleeuwen
hoek werd het programma
idee geboren tijdens een van
de uitzendingen van 'Rondom
tien'. Het thema van de betref
fende uitzending was 'Een
zaamheid'. Sleeuwenhoek:
„We hebben toen in onze re
search ontdekt dat het gaat om
een probleem van onver
wachte omvang. Honderddui
zenden Nederlanders voelen
zich eenzaam, hebben nauwe
lijks kontakten en leven een
teruggetrokken bestaan. Die
mensen willen we een hel
pende hand reiken."
Schroom
Dat veel mensen op zoek
zijn naar een levenspartner,
blijkt ook uit de overweldi
gende groei van de huwelijks-
bemiddelingsbureau's. Sleeu
wenhoek: „Bij relatiebureaus
in Nederland staan nu zo'n
20.000 mensen ingeschreven.
Dat is maar een fractie van
het werkelijke aantal zoeken
den. Wij schatten dat zeker
750.000 Nederlanders een
vaste partner zoeken. Maar de
meesten hebben schroom zich
bij een bemiddelingsbureau in
te schrijven. En juist die
drempel willen we verlagen."
In de praktijk van het pro
gramma Tele-kontakt bete
kent dat, dat mensen zich voor
het oog van de camera als het
ware kunnen 'aanbieden'.
„Maar", zegt Sleeuwenhoek,
„we maken er geen goedkope
relatiemakelaardij van. In
elke uitzending kiezen we voor
een specifieke groep mensen.
In onze eerste uitzending gaat
het om jongens tussen de 20 en
de 30 jaar, die op zoek zijn
naar een partner. We laten en
kele van die jongens aan het
woord over hun problemen.
Velen van hen hebben al eer
der geprobeerd om via een be
middelingsbureau kontakten
te leggen, maar in de praktijk
blijkt dat zich in de leeftijd
maar weinig meisjes tot een
bureau wenden."
Sleeuwenhoek zegt uitdruk-
keld voor de nazorg. Van men
sen die op de uitzending rea
geren, worden de gegevens
doorgestuurd naar een van de
erkende bureaus. En dan kan,
in alle discretie, de bemidde
ling beginnen.
Taboe
Is televisie niet een te hard
medium voor dergelijke in
tieme zaken? Sleeuwenhoek:
„Juist het taboe rond een
zaamheid moet worden door
broken. Ons is gebleken dat
duizenden eenzamen vaak
schroom hebben om zich bij
verenigingen of clubs aan te
sluiten. Bij veel verenigingen
komen mensen in groepjes. En
alleenstaanden voelen zich al
gauw buitengesloten. Ons pro
gramma wil, zonder een spoor
van voyeurisme, die indivi
duele hulp bieden."
Hans Sleeuwenhoek hoopt,
dat het programma ertoe bij
draagt dat het zoeken naar een
partner uit 'het zielige hoekje
wordt gehaald'. Hij zegt: „Het
zoeken naar een levenspartner
moet net zo gewoon zijn als
het zoeken naar een partner
om mee te gaan tennissen."
Vandaar dat het in 'Tele-
kontakt' ook niet uitsluitend
gaat om 'huwelijksbemidde
ling'. Ook mensen die samen
bepaalde aktiviteiten willen
ontplooien, kunnen hun zegje
doen. „Bijvoorbeeld een violist
Hans Sleeuwenhoek: „Eenzame mensen uit het zielige ,jie ervan droomt om nog eens
hoekje halen". - fotoncrv me^ drie andere amateurs sa
men een strijkkwartet te vor
men, zal die anderen kunnen
oproepen. Evenals de man of
vrouw die een reisgenoot
zoekt, of iemand om een kook-
clubje mee op te zetten."
Computer
kelijk dat het niet de bedoeling
is om direkt via de televisie
personen aan elkaar te koppe
len. De NCRV heeft de vereni
ging van erkende relatiebe
middelingsbureaus ingescha-
Gaat het om dergelijke op
roepen, dan verricht de NCRV
zelf het bemiddelende werk.
De omroep heeft een compu
terprogramma opgezet, om de
gelijkgestemden te selekteren
en tot elkaar te brengen.
Is Sleeuwenhoek niet bang,
dat kijkers zich zullen verlek
keren aan andermans proble
men? Is het programma niet
een handige poging om via
uiterst hulpvragen de kijkcij
fers op te jagen? Sleeuwen
hoek ontkent het met klem.
„Het programma wordt opge
zet in de traditie van Rondom
Tien. Ook dat is een pro
gramma dat zich op gevoelige
terreinen beweegt. Maar de
context is dermate serieus, dat
het de toets van zulke kritiek
gemakkelijk kan doorstaan.
Kijkers die zich bij ons hopen
te vergapen aan sensatie, ha
ken direkt af."
Waar het om bemiddeling
van duurzamere relaties gaat,
zal er in de eerste drie proef
uitzendingen worden gekozen
voor mensen die op zoek zijn
naar een levenspartner van de
andere sekse. Of het op den
duur bij de NCRV ook denk
baar is dat voor bijvoorbeeld
homosexuelen aan relatiebe
middeling wordt gedaan, is de
■vraag. Sleeuwenhoek: „In de
eerste uitzending zal dat zeker
niet gebeuren. Maar afhanke
lijk van de reacties zullen wij
dergelijke verzoeken in de toe
komst niet uit de weg gaan."
Van de kunstredactie
AMSTERDAM - Een zeer
grote collectie meubelen, ont
worpen door Gerrlt Rietveld,
komt op maandag 2 maart
aanstaande onder de hamer
bij Sotheby's Amsterdam tij
dens een velling van 20e
eeuwse decoratieve kunst.
Uniek is vooral het aanbod
van de vier ontwerpen die
Rietveld in 1963-64 maakte
voor de juwelierswinkel
Steltman in Den Haag. In
1978 raakte dit interieur, na
verhuizing van de firma, uit
elkaar en mag het mag bij
zonder heten dat deze laatste
meubelontwerpen van Riet
veld (hij overleed in 1964) nu
bij elkaar geveild zullen
worden. Rietveld kreeg in
1963 opdracht van de firma
Steltman om een pand aan
het Noordeinde te Den Haag,
tegenover het Paleis, te ver
bouwen en in te richten.
Het typisch 19e eeuwse ge
bouw had hoge vertrekken,
rijkelijk voorzien van lam-
brizeringen, friezen, pilasters
en stucplafonds die, tezamen
met de parketvloeren, ge-
handhaard dienden te blij
ven. In contrast hiermee ont
wierp Rietveld een viertal
strakke, zeer karakteristieke,
ruimtelijke meubelen in een
kleursehema wit, grijs en
zwart - kleuren die hij ook in
het verdere interieur en voor
de wanden en plafonds toe
paste.
Het in deze veiling aange
boden exemplaar van de
'Steltman'-stoel is een door
Gerard van de Groenekan
uitgevoerd prototype. Uit de
collectie van Gerard van de
Groenekan, die van 1917 tot
aan Rietveld's dood in 1964 de
positie van persoonlijk meu
belmaker van Rietveld in
nam, wordt naast het boven
genoemde prototype van de
'Steltman' stoel een tweetal
zigzag-stoelen uit 1938, een
kruiwagentje en een zigzag-
stoel met armleuningen en
negen gaten in de rugleuning
aangeboden.
Geveild wordt ook de col
lectie van architect J.B. van
Grunsven B.N.A. - tussen
1950 en 1959 als hoofdontwér-
per verbonden aan het atelier
van Rietveld.
Deze bevat,
naast een aantal zigzag-stoe
len en een tafel, een ander in
teressant Rietveld ontwerp:
het 'Amersfoorts' stoeltje. Dit
ijzeren stoeltje werd in 1949
door Rietveld ontworpen
voro de tentoonstelling
'Schoonheid in Huls en Hof'
in Amersfoort, 1950. Ook Le
Corbursier en Martin Breuer
waren op deze belangrijke
expositie vertegenwoordigd
met twee totaal nieuwe stoel
ontwerpen. Van het 'Amers
foorts' stoeltje zijn voor zover
bekend slechts drie exempla
ren gemaakt: êên bevindt
zich in het Sehröderhuis en
één in een particuliere collec
tie.
Uit andere collecties af
komstig zijn een zestal zig
zag-stoelen, een fauteuil, een
kratstoel, een tweezitbankje
(ontwerp 1935) en een zeld
zaam tafeltje. Naast de Riet
veld meubelen bevat de vei
ling ook verschillende meu
belen van H.P. Berïage, Jae,
van den Bosch, Emile Gallê,
Gispen en C.A. Lion Cachet
Kijkdagen: donderdag 26
februari tot en met zondag 1
maart van 10.00 tot 16.00 uur,
'Steltman-stoel', ontwor
pen door Gerrit Thomas
Rietveld. - fotosothebvs.
Nes 75-87 Amsterdam. De
geïllustreerde catalogus kost
f35,-.
Door Jan Bik
Musicus, componist en docent
Theo Loevendie (56) heeft het
druk. Hij is bezig met ver
scheidene opdrachten. Hij
schrijft een opera voor het
Holland Festival 1990. HU
heeft een opdracht tot het
schrijven van een stuk voor
het Residentie Orkest, by ge
legenheid van de opening van
de nieuwe concertzaal in Den
Haag, later dit jaar.
Hij woont in Amsterdam,
vlak bij het Concertgebouw.
Dat huis heeft hij een halfjaar
geleden betrokken. Er valt nog
veel te doen. Maar zijn werk
kamer, op de derde verdie
ping, is op wat kleine dingen
na klaar. Daar staat de piano,
die hij bij zijn werk gebruikt.
Theo Loevendie: „Een van
mijn typische dingen, ik hou
niet van hokjesgeest. Dat
blijkt in wezen ook uit mijn
muziek. Die vertoont allerlei
invloeden. Ik heb altijd de nei
ging wat ik mooi vind aan mu
ziek te verwerken.
Ik had geen deel aan de pe
riode van de seriële muziek.
Een heel gesloten periode.
Componisten waren allemaal
maar met één ding bezig. De
tijd van de jaren vijftig en zes
tig. Maar die is voorbij ge
gaan. In die tijd hield ik mij
bezig met ongecompliceerd
muziek maken. Dat heeft al
tijd nog mijn belangstelling.
In de jaren zeventig werd de
situatie voor wat het compo
neren betreft wat losser, ont
stond er een grotere diversi
teit. Toen ben ik actief gewor
den als schrijver van heden
daagse gecomponeerde mu
ziek.
Ik heb vanaf mijn achtste
gecomponeerd. Ik kom uit een
niet-muzikaal arbeidersmi-
lieu. We woonden in de Kin-
kerbuurt hier in Amsterdam.
Ik kende de muziek niet van
huis uit. Een onderwijzer van
de lagere school heeft me in
aanraking gebracht met de
klassieke muziek, nam me mee
naar orgelconcerten. Muziek
van Bach. En als kind van
acht, negen jaar ging ik fuga's
maken. Toen ik zestien, zeven
tien was ben ik me voor jazz
gaan interesseren. Ik ben met
allebei opgegroeid.
Ik ben met een zekere af
stand van de avant-garde al
tijd mijn eigen weg geaan. Ik
ben voor openheid, heb me
nooit afgesloten voor nieuwe
ontwikkelingen, volg met be
langstelling alles wat er
gaande is. Door de jazz ben ik
een man van de praktijk ge
worden. En ik heb me steeds
afgevraagd: hoe komt de mu
ziek over op de man die haar
moet spelen. Zo heb ik ook be
grip voor zangers gekregen. In
1977 heb ik 'Six Turkish Folk-
poems' geschreven, voor vrou
wenstem en zeven instrumen
ten. Het bleek een zeer succes
vol stuk. Het wordt over de
hele wereld gespeeld."
Turkije
Theo Loevendie heeft als
jazzmusicus een tijdje in Tur
kije gewerkt. Er veel invloe
den ondergaan. „Ik ben vele
jaren getrouwd geweest met
een Turkse. Ik heb grote be
langstelling voor cultuur in de
muziek. Voor de Folkpoems
heb ik teksten gebruikt uit een
verzameling Turkse volkspoë-
Het was toen de eerste keer
dat ik ook voor de stem
schreef. In 1985 heb ik voor het
Holland Festival de opera
'Naima' geschreven. Iedereen
was verrukt over de manier
waarop ik voor zangstemmen
had geschreven, zowel de so
listen als het koor. Ik kan dat
wel verklaren. Ik ben niet echt
een piano-componist. Ik ben
een blazer van huis uit. Daar
bij en ook bij het zingen heb je
fysieke kracht nodig."
Theo Loevendie: „Ik zit vol tot 1990".
foto anp
Opdracht
Theo Loevendie is nu weer
met hele andere dingen bezig.
Hij kreeg van het Residentie
Orkest de opdracht een stuk te
schrijven ter gelegenheid van
de opening van de nieuwe con
certzaal van het orkest, aan
het Spui in Den Haag. Hij doet
dat graag, heeft met het orkest
zeer positieve ervaringen.
„In dat stuk komen gedich
ten voor van Lucebert. Het is
de bedoeling dat die heel cen
traal komen te staan. Het kan
zijn dat Lucebert die gedich
ten op band gaat zeggen, maar
wellicht gaat het ook live ge
beuren. Er zijn twee instru
mentale solisten, Abbie de
Quant, fluit en piccolo, en
Frances-Marie Uitti, cello.
Frances Uitti komt ook naar
Arnhem. Dat is puur toeval".
Minder goede ervaringen
heeft Theo Loevendie met het
Concertgebouworkest. Het
voerde indertijd zijn 'Flexio'
uit, nota bene bij zijn negen
tigjarig gestaan. Loevendie
was niet tevreden over de uit
voering. Maar hij kreeg de
schuld, omdat het werk niet
goed speelbaar zou zijn. Die
tweede uitvoering is er nooit
gekomen. „Naar mijn mening
heeft het orkest er te weinig
repetitietij d ingestoken. Het
werk is daar onderschat."
Het Residentie Orkest zette
•Flexio' later onder leiding van
Peter Eötvös op de plaat. Theo
Loevendie werd er in 1984 in
ternationaal voor bekroond,
met de Koessevitzky-prijs, die
hij deelde met Pierre Boulez.
Het was niet zijn eerste prijs.
In 1979 had hij de Nederlandse
Wessel Ilckenprijs gewonnen,
belangrijkste Nederlandse
prijs op jazzgebied. En in 1986
was er voor 'Naima' de Mat-
thijs Vermeulen Prijs van de
Stad Amsterdam.
„Ik ben een verbindende fi
guur, communicatief inge
steld",. zegt Theo Loevendie.
Hij is sedert 1983 voorzitter
van het Genootschap van Ne
derlandse Componisten, heeft
er dit jaar zijn termijn van
vier jaar opzitten. „Mijn
kracht als voorzitter is dat ik
niet drammerig ben. Ik heb
nooit behoefte me ergens tegen
af te zetten, tegen geen enkel
genre muziek. De jonge gene
ratie volg ik met belangstel
ling.
Wat mijn werk betreft, het
is net als met kinderen, je kunt
zo moeilijk zeggen van welk
kind je het meest houdt. Maar
'Six Turkish Folkpoems' vind
ik een van mijn beste stukken.
En op 'Naima' ben ik het meest
trots.
Ik heb er drie jaar lang dag
in dag uit aan gewerkt. Com
poneren is moeilijk, maar een
opera componeren is nog veel
moeilijker. De spanning mag
nooit inzakken. Ik vind die
opera mijn grootste prestatie.
En ik heb meegemaakt, dat
mensen me op straat aanhiel
den na de uitvoeringen in Car
ré om me te bedanken 'voor
die mooie opera'.
Ik heb verschrikkelijk veel
opdrachten afgeslagen. Ik zit
vol tot 1990. Ik ben bezig met
een nieuwe opera voor het
Holland Festival in dat jaar.
Een opera waarin tot uiting
komt, dat het gedrag van
mensen beoordeeld moet wor
den naar de omstandigheden
waarin zij zitten. Hij gaat een
beetje over wat goed en slecht
is in het menselijk gedrag.
Over liefde en verraad. Een
opera over relaties. Jan Blok
ker schrijft het libretto. Het
klikt enorm. We zijn genera
tiegenoten. Een goed team.
Een van mijn favoriete
componisten is Haydn. Na
tuurlijk houd ik van Mozart,
Beethoven en Bach. Heel grote
figuren. Maar Haydn heeft
een aantal dingen, waar ik
veel affiniteit mee heb. Hij
was een groot constructief
denker, maar tegelijk ook
iemand met een grote sponta-
niëteit. Hij had verder een heel
bijzonder gevoel voor humor,
die in zijn muziek met heel
verrassende wendingen komt.
Hij was van heel eenvoudige
afkomst. En dat etaleert hij
ook in zijn symfonieën, die
heel volkse elementen hebben,
iets boertigs".
na i North
20.28 I south
lo de eerste aflevering van
Worth South' is Madeline
Vabray uiteindeHjk toch ge
trouwd met de veel oudere
justin LaMotte. GedesUlu-
I sioneerd keert Orry naar
(Vest Point terug, waar
George Hazard hem pro
beert te troosten. Intussen
beeft luitenant Bent na de
waarschuwing van Grant
een ander slachtoffer uitge-
I kozen. Ned Fikse moet het
Du ontgelden. Wanneer
Fiske ernstig gewond raakt,
besluiten George, Orry en
pickett de luitenant te gra-
een te nemen.
De N
een
probl
word
door
den.
achti|
mee 1
grip
doorb
lijden
schat!
sen ai
vergr
kings
in de
toenei
Music
Hall
Kris Kristojferson als de leider van het Amerikaansem]
zet tegen de Russische bezetters. - fL
In 'Music Hall' ontvangt
pjm Jacobs deze keer be
langrijke artiesten uit Enge
land en Amerika. Behalve
de zangeressen Vicky
Brown en Madeline Bell, die
samen in The young Mes
siah' optraden, zingt van
avond ook de virtuoze Billy
I Eckstine. Deze Amerikaanse
zanger, die in de vijftiger ja-
I ren zyn grootste populari
teit genoot, kan nog steeds
op een vaste schare bewon
deraars rekenen. Ook vir
tuoos, maar op instrumen
taal gebied zijn Toots Thie-
lemans en harpiste Ernesti
ne, die begeleid door het Me-
I tropole Orkest zullen optre-
dea
21.'
By de
deüge
faamd
Ameri
ging* i
constn
1983,
voor h
de zilv
bemac
deNev
nieuw
heeft
Austra
Alan
uitdagi
vraagt
een nit
pen.
Voor niks
zon op
NEW YORK (AP) - De eerste uitzending van de gevraakte tót
visie-serie Amerika is zondagavond in de Verenigie Staten p|
paard gegaan met een avondwake by kaarslicht tgenover 1
gebouw van de Verenigde Naties, demonstraties jij televiiitj
stations en protesten van studenten op de Yale-uni crsiteit
De ruim 14 uur durende te
levisie-serie Amerika ver
beeldt de Russische bezetting
van de Verenigde Staten. Vol
gens velen zou het verhaal
schade kunnen toebrengen
aan de Amerikaans-Russische
betrekkingen.
„We maken ons ernstig zor
gen over de negatieve invloed
die het zou kunnen hebben op
de Amerikaans-Russische re
laties en op de publieke opinie
ten aanzien van de Verenigde
Naties", verklaarde Kathy
Waters, coördinatrice van de
beweging Mobilization for
Survival (mobilisatie voor
overleving) die de avondwake
hield.
De Spartacist League, die
door zijn aanvoerders wordt
omschreven als een socialisti
sche arbeidersorganisatie,
leidde demonstraties bij tele
visiestations op verschillende
plaatsen in de stad. „'Amerika'
is beledigend voor bijna alle
geledingen in de maatschap
pij", zei woordvoerster van de
Spartacist League Marjorie
Stamberg. „Het is anti-com
munistisch, anti-Russisch en
anti-Amerikaans".
Tom Mackin, vertegen
woordiger van de verantwoor
delijke televisie-producent
ABC, gaf als enig commen
taar: „Ze hebben het recht om
vreedzaam bijeen te komen.
Dat staat in de Amerikaanse
grondwet".
In de serie worden de troe
pen van de bezetter afgebeeld
als een vredesmacht van de
Verenigde Naties. Tijdens de
avondwake tegenover het VN-
gebouw zei Kathy Waters:
„We staan voor de Verenigde
Naties en het Amerikaanse
gezantschap en we hopen dat
de mensen beseffen dat deze
minie-serie een absurde fan
tasie is".
Voorts verklaarde Waters
dat iedere poging van de Sov
jet-Unie om de Verenigde Sta
ten in te nemen zou leiden tot
een kernoorlog. De serie sug
gereert dat een liberale rege
ring gemakkelijk toegeeft aan
de Russen, verklaarde ze: „We
hebben de verantwoordelijk
heid om ons uit te spreken te
gen gevaarlijke rechtse propa
ganda".
In Los Angeles demon
streerden ongeveer 35 mensen,
gekleed in tradtionele kleder
dracht uit Litouwen, voor de
ABC-studio's. Zij wilden hun
steun aan de serie betuigen.
Leden van de groep verklaar
den dat de Amerikanen de se
rie beslist moesten zien om te
beseffen welke dreiging er van
de communisten uitgaat.
Ongeveer 40 demonstranten
van de overkoepelende orga
nisatie 'The Chicago Coalition
for a Fair Media' postten zon
dag een half uur lang bij de
tv-studio's van de met ABC
verbonden WLS-tv. Aktielei-
der Randy Toler verklaarde
dat de medewerkers van het
televisie-station niet met de
demonstranten wilden praten.
Ook was de demonstranten
zendtijd op de lokale zender
geweigerd.
Op de Yale-universiteit in
New Haven, Connectie:',
beeldden 20 ledenvan het vc
de gelegenheid gevormi
'Committee foi Freedom]
openbare executes uit
steunbetuiging an 'Ameril
en om te protesteren tegen wal
enkele leden noerden 'de wel
reldwijde expansidrift en hel
imperialisme var de Sovjetf
Unie'.
Het comité ricltte ook e
afscheiding met ijerdraad
waar achter grafs?nen te ad
waren met de naron van lail
den met een comnunistiscbl
regering en de amen val
mensen die door he Russisc(|
imperialisme om het leva
zouden zijn gekoma.
De tv-serie 'Anerika'
door vertegenwoordgers vai
Amerikaanse ker.en
waar', 'opruiend' e: 'op
gevaarlijke wijze nisleide
genoemd.
Dwain Epps van e Amen]
kaanse Raad van Kerk
noemde de serie 'prc/oceren
en onverantwoordelik'. V#
kijkers zullen volgen hem
hun vooroordelen woden t]
vestigd.
Nelson Price van d Unit*
Methodist Church wist
dat het de programmmate
vooral te doen is om rinstl
maken. Verder gaan zeuitvï
de angst bij de burgrs.
heeft daarom de kijkei opg
roepen vooral alert te-JjncJ
propagandistische treken
de serie.
De kerken zijn verdr
zorgd omdat een afwitt
mening als links en onafi|
landslievend wordt afgec'
derd en het recht daaro ril
als een peiler van het c«J
cratisch systeem wordt ei«
en als een legitiem middijl
het regeringsbeleid te befcj
seren en eventueel te wijzf
Dit schrijft de doopsgez
Peter J. Dyck uit AJ
(Pennsylvania) in de 'Me*
nite Weekly Review'. Hij *1
renlang hoofd geweest ya)|
hulpwerk- en vredesactiv
ten van de Noordamerika:
Doopsgezinden. Uit
hoofde heeft hij meermal#
Sovjetunie, waar hij ook is
boren, bezocht. Dyck
bruikte onder meer zijn a|
wezigheid op het vrede#
gres van de wereldt
sten in mei 1982 te Moskou'
bij de Sovj et-autoriteit^
pleiten voor de vrijlating'
gevangen gelovigen.
Hij maakt ook bezwaa^
gen het feit dat de Vera1'
Naties als een handlang#,1]
het Kremlin worden
schilderd. „Dit is pure jas*
aldus Dyck. Inmiddels j"
de Verenigde Naties via
advocaat de omroeporga"
tie zo ver gekregen d;
de serie haar veronts#
gingen aan de VN aanbif"
De Quakers hebben
brochures uitgegeven
eventueel negatieve geV'3
van de serie te kunnen b#
den. Met andere kerkelijk';]
ganisaties pleiten zij e'
dat ABC zendtijd beschi^
stelt voor mensen met een
dere opvatting.
Een vliegretourtje van Am
sterdam naar Londen kan
1600 gulden kosten, maar ook
slechts 299. Over dit opmer
kelijke tariefsverschil buigt
zich vanavond de consu
mentenrubriek 'Voor niks
gaat de zon op'. Vliegen
blijkt veel goedkoper te
kunnen. Er worden tevens
Toen bi
19 febri
mand
begin v
zijn ton
tig opgc
geldt G
revoluti
ver vot
hevige
afkeer
depot
winkel
genees-
heer
NecL
rivier
rust
plaats
een
weinig
dee
moedig
niet
raak
riv. in
België
vreemde
munt
riv. in
Duitsl.
r oplossing zie laatste kolom
Suske? Het
'JMir ttn ipel hoor
Oie dime hu inden nojal
ran kar zak Ik weetniet
ernofmee door moeten
pi tonumnin
huk men
«MK/ffffflO
"f Mi en tot
«wr meueoe is
mon om oie
üj nei msrem on
nee re shim.
Hee maar Ut komen nof
steeds een nun tekortmi
zjn mar mot ïn rijten
T \J£ METESh
I j/Jl^T ESN
AüTOL
