'Het wordt een forse kluif
sLUISKILSE EREKLASSER JEAN-PAUL DE BRUIJN:
'Oppassen voor onderschatting9
piste
Annick van Waes:
Kijken of
het nog zou gaan5
/m
burg
werk(st)er
zijn
(ST)ER voor de
iCHE NUMMERS
enbare verkoping
ines voorheen ei
loverendale B.V.
YVC-SPELVERDELER ALBERT VAN LEIDEN:
VAN ZEELAND
BRESKENS-JUDOKA WENDY SIMONSE NAAR NK IN UTRECHT
GIELE
ZUNDER1
■varing
Populair
Emotioneel
WINNARES TENNISTOERNOOI
Nadelen
&TERDAG 14 FEBRUAR11987
T20 PAGINA ZEELAND 4
700 bedden.
ten behoeve van de
vorden opgeleid tot
ienst. Het is de taak
tfdelingen te stimu-
ren van de kwaliteit
ng van de praktij k-
ileegd worden, ont-
iraktijkbegeleiding.
ienst,
bezit te zijn van de
er PH/8706.
391313.
s&ENS - Een talent ver
eent zich niet. Het zal zich
j bij de beteren aandle-
1 get doordringen tot de
"lute top levert meer pro
ven op. Dan komen er an-
e zaken, zoals trainingsar-
en begeleiding om de
tijken. Een keuzebepa-
jüe door de sporter zelf
t moet worden. Wendy
Lose uit Breskens is op dat
,punt aangeland. „Een
punt," zoals zij laat
■foor de struise Breskense
j,. vooralsnog het devies:
[doe het graag en wil erbij
X" Dit erbij zijn betekent
|taj zich in de kampioen-
jpen van Zuid-Nederland
ate manifesteerde dat zij
tweede uit de bus kwam.
En dat was tevens een klasse
ring die haar een ticket voor
de nationale kampioenschap
pen opleverde. Een titelstrijd,
die vandaag in sporthal 'All
Inn' in Utrecht wordt gehou
den. De 15-jarige komt uit bij
de senioren in de groep tot 66
kilogram.
Een uitermate zware groep,
waarvoor de stap van junior
naar senior eigenlijk te groot
is. Het Calimero-effect 'Ik ben
groot en jij zijn klein' speelt
menig jong talent dan ook
parten. Wendy Simonse:
„Naar mijn idee kom ik nog
behoorlijk wat tekort. Vorig
jaar kwam ik nog uit bij de ju
nioren en daar was het al
zwaar. Nu wordt het nog
moeilijker. Toch ga ik er naar
toe om mijn huid zo duur mo
gelijk te 'verkopen'. Er iets
van opsteken doe ik in ieder
geval."
Dat Wendy Simonse uit mag
komen in de categorie tot 66 kg
vloeit voort uit het feit dat zij
voorlopig niet boven dat ge
wicht uit wil stijgen. Die paar
onsjes onder de limiet blijven,
houdt tevens in dat zij niet uit
moest komen in de groep
waarin de Sasse Marion van
Dorssen strijdt Een te sterke
judoka voor de Breskense pu
pil van judoleraar Blaas
Schroevers. Een coach van wie
Wendy Simonse op de vrijdag
avond les krijgt Verder traint
zij bij haar clubgenoot Peter
Heyboer tijdens de zondag
morgenuren en sinds kort in
Terneuzen bij Staf de Moor.
Al met al dus behoorlijk wat
activiteiten, maar te weinig
om topper te kunnen worden.
Wendy Simonse: „Ik realiseer
me dat ten volle. Vandaar ook
dat ik me een goede recreatie-
sportster acht. De school is
voor mij momenteel belangrij
ker. Na de HAVO wil ik ver
der in Goes aan de labtorato-
riumschool gaan studeren.
Daarna zie ik wel weer. Met
judo mijn brood verdienen
kan toch niet."
Ondanks deze relativerende
instelling slaagde Wendy Si
monse er toch in vier keer
Zeeuws juniorenkampioene te
worden. Werd daarnaast twee
keer tweede tijdens de Zuid-
Nederlandse titelstrijd, won
twee keer het Perminta-toer-
nooi in haar klasse en slaagde
er in drie keer met 'goud' van
het Reimerswaal-toernooi
naar huis te keren. Het inter
nationale Clinge-toernooi won
zij eveneens een keer.
Een ere
lijst dus die de toets der kri
tiek kan doorstaan. Tevens
een prestatietabel die zeker
nog niet afgesloten is.
Wendy
Simonse: „Zoals ik al zei, ik
blijf doorgaan op mijn manier.
Alleen extra trainen doe ik
momenteel voor het examen
zwarte band. Voor een toer
nooi heb ik dat nog nooit ge
daan. Ook voor de nationale
titelstrijd niet."
ioes, Zusterstraat 2A
0 spoedig mogelijk een
1 dagtaak, leeftijd 17-23 j.
het bezit van MAVO- en
machtig op de Bevelander,
stverwerkende apparatuur
tot aanbeveling.
itaties vóór 24 februari a.s.
s 202, 4460 AE Goes.
Driebanden heeft nu nrinriteit'
iekt met spoed
ifen aan: Jan van Hees, Kapt
1 BK Zundert. Inllchtln
01696-6515
Door Peter Snelden
ILUISKIL - „Ik was er gelukkig
jiee en het gaf me toch enigszins
(ertrouwen dat er steeds mensen
nmij bleven geloven. Dat sterkte
jie in de verwachting dat ik door
i dringen tot de ereklas. Mijn
■ermeester Tonny Schrauwen
|tas er daar één van.
lij zei steeds: „Gij wordt ereklasser,
i alle spelsoorten." Aan het woord
n-Patd de Bruijn, de 21-jarige
reklasser in de speloorten libre en
indstoten.
n biljarter, die nog veel meer in zijn mars
it en ook van plan is dat te bewijzen,
k heb me er regelmatig aan geërgerd, dat
[ti Ze zeiden het niet rechtstreeks tegen mij,
aar je hoorde dat weer van anderen. In het
iste seizoen dat ik probeerde tot de ereklas
Ire door te dringen was ik 16 jaar. Dat lukte
■tl Toen was iedereen het er nog over eens
het niet eenvoudig was, gezien mijn leef-
jd en ervaring. Maar een jaar later, toen die
[ging ook niet slaagde begon men al te praten
jn: 'weer niet gelukt'. En toen ik in het derde
la: op twee beurten na promotie miste, was
I vrijwel algemene conclusie: 'die komt er
|oit meer'. In die periode heb ik inderdaad
ileens twijfels gehad, maar de steun die ik
personen in mijn naaste omgeving en mijn
meester kreeg hebben me er toch doorheen
loipen. Het jaar daarop promoveerde ik wel.
Igentien jaar was ik toen, dat is toch nog vrij
KENHU1S ROOSENDAAl]
het aanstaande vertrek van
edewerkers hebben wij plaa^
eid voor een
een part-time dienstverband
a/eek. De werktijden zijn:
isdag van 08.00 -16.30 uur
08.00 tot 12.30 uur. Bij ziektel
een kollega of bij overmatigfj
van worden afgeweken.
Iewerk(st)er zal worden belasj
n en transporteren van
rbruiksartikeien.
n gaan uit naar een handige
an circa 18 jaar die enig
nzicht heeft.
>rden gaarne verstrekt door dj
ilok, magazijnmeester, toestf
J. Nouwen, personeels-
estel 246.
3 sollicitatie kunt u tot twee
erschijnen van deze adverter
de afdeling personeelszaken
>r die prestatie werd de critici even de
id gesnoerd. Bij het geringste dat De
jn minder presteerde, waren de critici er
ter weer om te laten weten, dat het toch
oit een 'grote' zou worden. En waarachtig,
(een bepaald moment leken die woorden nog
alte te krijgen toen hij in het vorige sei-
duidelijk onder de maat bleef en vrijwel
progressie vertoonde. „Dat was een dui-
jlijk minder goed seizoen," geeft hij ruiterij k
„Maar dat had verschillende redenen. Ik
taisde, kreeg een dienstbetrekking en
linde minder. Dat kwam tot uiting in mijn
pi." Overduidelijk drukte hij de hem met ar-
ogen volgende critici met de neus op de fei-
tij dens het nationaal kampioenschap
[klas bandstoten te Eede. Daar verwezen
de hij promotie naar de ereklas in die spel-
prt en schaarde zich bij de beste zeven spe-
ivan Nederland in dat 'spelletje'.
e start daar was niet hoopgevend, maar in
peede partij tegen Christ van der Smissen
(en het herstel. En die lijn trok ik door tegen
i Vultink. Toen kwam ik uit geslagen po-
Jean-Paul de Bruijn, het grote biljartta
lent uit Sluiskil. - foto de stem cor j. de boer.
sitie terug en dat eaf me enorm veel vertrou-
laatste partij in de poule tegen Van der Ven
was moeilijk, omdat dan af en toe de gedachte
toch bij je opkomt, dat je eventueel nog kunt
falen."
Het lukte en het tweede ereklasserschap was
een feit. Trouwens, menig ingewijde die De
Bruijn in het voorgaande nationaal kampioen
schap eerste klas bandstoten de slotpartij in 6
beurten (125 caramboles) uit zag spelen, moet
toen tot de conclusie gekomen zijn dat het
ereklasserschap voor hem niet meer veraf was.
In het subtiele en van technisch hoog niveau
kleine bandspel is hij ijzersterk en dat belooft
nog grotere prestaties in de toekomst. Momen
teel richt hij zijn aandacht op het driebanden
en anker kader 47/2. Waarbij, opvallend, het
driebanden prioriteit geniet.
Jean-Paul de Bruijn: „Ik moet kiezen. De
voorwedstrijden kader en driebanden vallen
in dezelfde periode, dus op twee paarden kan
ik niet gokken. In het driebanden wil ik graag
naar de hoofdklas promoveren. Dat gaat mo
menteel voor de ereklas kader. Natuurlijk zou
ik graag in beide spelsoorten promoveren,
maar dat is gezien de verschillende aard van
beide spelsoorten niet haalbaar denk ik.
>k
708 ae roosendaal
ig 21 februari 1987 om 12
3rd Noordzeedijk 114 „De1
Onder toezicht van no
C.H. Stoetzer te Steenberi
omvattende: 3 traktorerv
3.000 uur incl. voor®
>0 pk. 800 uur, M.F. 148.«
Laverda M120 maaidorser,
mituur. 3m. 13 element»
rmers, ramsones wenteip'
>f, rumstad stoppelploeg
onkruiteg 4,5 m, vaste»
■I 13 tanden, triltandculW'
.aimachine 3m, 2 paar lucn>'
i en 12.4-36, 1 paar koon«ie
werktuigen: 2 vierwielig®
Verspreider, boxenvuller
and, 2 hooitransporteurs, I"
nobiki hefmast 1,5 ton,
hooier, niemeyer hooiscne"
naaikneuzer, muller kuil
1982, landbouwspuit 15m'
strooier, pietmachine, r0®.
tijdklok, sorteerder, compr®
mator, haakseslijpmachin®
:hine, 2 kruiwagens, mes»,
n verder wat er aan klein
rezig is. 70 kavels. Be
iterdag 21 februari vanaf j"
nehoeve. Betalingen a con'»
riftelijke bank garantie, K0"
rijn in verwarmde schuur
17 At
stetano'
taial
kuilvoe'-
-te
itaris Stoetzer 01670-64650*
p1651 -3013 B.G.G.-1493
wen. Na de vierde ronde stond ik met 80.20 ge
middeld en wist dat de kans groot was dat ik
zou promoveren. De basis van dat succes
kwam toch voort uit een stukje ervaring, dat
ik in voorgaande kampioenschappen en wed
strijden had opgebouwd. In het verleden
raakte ik gemakkelijk het overzicht kwijt als
ik een grote bal voorgeschoteld kreeg, maar
dat was in Eede niet het geval. Toen bleef ik
daar rustig onder en dat bracht succes. De
Driebanden is momenteel een bijzonder po
pulaire tak van de biljartsport. Kan ik daar in
promoveren, dan gaan er mogelijk wat deuren
open. Ik zou dan aan de nationale team-com
petitie deel kunnen nemen en dat kan enig fi
nancieel voordeel brengen. Ik moet boven de
0.825 spelen. Niet weinig, maar ik denk dat het
haalbaar is. Met wat geluk plaats ik me ook
voor de nationale eindstrijd kader. Die valt la
ter in het seizoen en dan zou ik misschien nog
via dat kampioenschap kunnen promoveren."
De mogelijkheid is niet uitgesloten dat hij
ook aan een andere competitie, waar pegulan-
ten mee te verdienen zijn, deel gaat nemen. „Ik
hoop dat ik volgend jaar aan de Duitse Bun-
desliga-competitie deel mag nemen. Dat is in
teressant. Al zoveel jaren heb ik veel geld aan
deze sport uitgegeven. En ik weet wel, het is
een hobby, je beleeft er veel plezier aan, maar
er mag toch ook wel eens wat tegenover
staan."
Naast de eerder genoemde spelsoorten komt
hij van 24 tot en met 26 april uit in de nationale
eindstrijd ereklasse libre. Ook daarin wil hij
goed presteren. De Bruijn: „Natuurlijk is dat
mijn streven, maar met libre weet je het nooit.
Het zou mooi zijn als ik een kans op een ere
plaats kan maken. Tweede zou helemaal fan
tastisch zijn, want dan mag ik deelnemen aan
het TEP-kampioenschap. Een internationale
ontmoeting tussen landenteams. Nu het natio
naal beter begint te gaan, zou ik ook eens
graag internationaal aan de bak willen komen.
Dat is toch een gezond streven, als sportman."
fw Willy van Leeuwen
RNDIJKE - De titelstrijd
promotieklas heren gaat
twee volleybalteams:
>o 1 uit Middelburg en
C uit IJzendijke. In de af-
«Pen weken heeft vooral de
Melburgse equipe wat
ten laten liggen. Beide
staan nu op een gelijk
"*1 punten. „We moeten
sen voor onderzchat-
aldus Albert van Leiden,
'verdeler van de mede-
I °per. „We maken ook een
«kans op de titel."
1825-jarige Albert van Lei
's aijn actieve sportloop-
j1 begonnen op het voetbal-
1 Doordat enkele vrienden
'eybalminded waren, rook
1 Leiden ook aan deze
„Ik speelde in de B-ju-
'eni maar er was toen geen
earn op de been te krijgen,
"at onderbrekingen ben ik
in achttiende opnieuw
volleybal begonnen. Voet-
Tas toen verleden tijd."
al door onenigheid met de
talige trainer,
ü^vt kwam in het tweede
van YVC terecht Trai-
_^'er Vincent Colsen
wrdeelde hem tot bankzit-
°°r bijna het gehele sei-
2odra hij bij de eerste se-
™fam. „Hij speelde vol-
Jdij zelf nog veel te
^gt Van Leiden la-
5 Lugende du Fossé werd
trainer van de IJ-
JJkae equipe. „Hij bracht
«Ie en gevarieerde aan-
«omenteel zijn we over-
P' op het 1-5-systeem en
Bezit
hoewel ik aanvankelijk mijn
bedenkingen had, mag ik wei
zeggen dat het nu goed gaat."
YVC draait dit seizoen
eigenlijk volledig volgens ver
wachting, al durfden de spe
lers voor de competitie weinig
of geen uitspraken in deze
richting te doen. „Het peil in
de promotieklas is aanzienlijk
gedaald," weet de IJzendijke-
naar te vertellen. „Vooral door
het wegtrekken van de betere
spelers door de derde divisie
teams. In deze klas namelijk
kunnen een of twee spelers
best nog een team dragen. In
middels zijn er bij ons ook al
veel spelers van buitenaf,
maar dit is pure noodzaak om
in West-Zeeuwsch-Vlaande-
ren een derde divisie-team
van de grond te krijgen. Een
fusie waar lange tijd sprake
van is geweest, is ook geen
waarborg om een sterk team
op de been te krijgen. Volley-
balsport is een teamsport en
daarin moeten de spelers elk
aar goed aanvoelen. In theorie
Albert van Leiden, een
volleyballiefhebber in hart
en nieren en de grote spel
verdeler van het IJzendijkse
YVC. - foto de stem/corj.de boer.
is een fusie mooi, maar wat
wordt er van de achterban en
de binding hiermee? Daar
naast moeten we het als kleine
vereniging toch vaak hebben
van de zelfwerkzaamheid."
Albert van Leiden staat op
de Zeeuwse volleybalvelden
bekend als een emotionele
speler. „Ik speel om te win
nen," glimlacht hij na deze op
merking. „Ik zal dan ook pro
beren om hiervoor 'alle' me
thoden te gebruiken. Je weet
gewoon hoe sommige scheids
rechters reageren. Tegenstan
ders intimideren, maar ik zal
nooit echt d oord rammen. Het
is bedoeld om reacties los te
weken en sfeer te scheppen."
Veel scheidsrechters hebben
hier begrip voor. Van Leiden
is zelf ook nog scheidsrechter
geweest. Vijf jaar lang met
code 2. „Er zijn eigenlijk vaak
geen tweede scheidsrechters.
En als die er is, loopt een
tweede er vaak voor niets bij.
Er kan trouwens best meer op
techniek worden gefloten. Ik
vind eveneens dat een scheids
rechter die op niveau fluit, ook
op niveau moet hebben ge
speeld. Ik heb er zelf veel ple
zier aan beleefd."
YVC is momenteel aan een
sterk seizoen bezig. De stij
gende lijn zit er weer in na het
verlies tegen Dynamo 1 in
Middelburg. „Tegen dit team
hebben we nog een wedstrijd
tegoed en dan zal wellicht de
beslissing vallen," vervolgt de
spelverdeler. „In Middelburg
waren we veel te gespannen,
het leverde een grote desillusie
op. Nu staan we op gelijk ni
veau en het verlies heeft wel
zijn invloed gehad op ons spel,
maar gelukkig niet op de pun
ten. Bovendien had ik voor
onszelf ook wel wat punten
verlies ingecalculeerd, maar
dat is meegevallen tot nu toe."
Van Leiden kijkt al uit naar
de bekerwedstrijd op landelijk
niveau begin maart. „We ma
ken er een mooie wedstrijd
van," aldus Van Leiden, een
groot tegenstander van cen
traal spelen en enige tijd gele
den lange tijd geblesseerd ge
weest aan de knie. Ook voor
nevenactiviteiten is de spel
verdeler zeker te strikken.
„Elk jaar moeten er activitei
ten worden gehouden om de
begroting rond te krijgen. Ik
wil altijd helpen. Vooral als
eerste team moet je dat doen,
omdat je ook een groot deel
van de kosten maakt, zoals
voor een trainer," besluit de
enthousiaste volleyballiefheb
ber.
Annick van Waes, de Westdorpse tennisster die zo
verrassend zegevierde in het toernooi van De Vlaande
ren in Sas van Gent. - foto de stem cor j. de boer.
Door Kees Hamelink
WESTDORPE - An
nick van Waes is geen
onbekende in de
Zeeuws-Vlaamse ten
niswereld, maar het is
dit winterseizoen dat
zij zich volop manifes
teert in de regionale
indoor-toernooien. Het
begon allemaal in
Hulst tijdens het C-
toernooi in november
van het vorige jaar,
waar zij haar visite
kaartje afgaf en een
finaleplaats verover
de, maar de winst met
één game verschil
moest laten aan Fran-
cesca Adriaansens.
In het toernooi van het
Racketcenturm te Terneu
zen eindigde zij in de poule
op een eervolle tweede
plaats achter Martine Nijs-
ten, terwijl zij in het Ador-
toernooi in De Braakman
eveneens een tweede plaats
behaalde.
Nu was het Isabelle Leen
houwers die haar de eind
zege ontnam. Het was deze
nederlaag, de derde op rij,
die haar de uitspraak ont
lokte van 'De Poulidor in de
tennissport', een enigszins
ontmoedigende uitspraak.
Annick van Waes daarover:
„Ontmoedigend was het in
geen geval, want ik was al
lang blij dat ik telkens de fi
nale haalde. Ik ben destijds
in Hulst weer van start ge
gaan om te zien of dat nog
wel zou gaan, of ik mij nog
wel kon meten met de jeugd
in deze C-categorie. Nou, het
viel allemaal nogal mee."
Het feit dat zij zich in dit
winterseizoen onderscheidt,
houdt uiteraard niet in dat
zij het tennisracket nog
maar sinds korte tijd zou
hanteren. „Op mijn 22e jaar
ben ik met tennissen begon
nen en dat is in vergelijking
met tegenwoordig vrij laat.
De eerste jaren speelde ik
maar wat, maar ben daarna
lessen gaan volgen in België,
waar toen al een tennis-
school was met ruim 750
leerlingen, verspreid over
verschillende plaatsen. Het
was contstant spelen tegen
machines en vooral gericht
op de techniek," aldus de
thans 39-jarige Van Waes.
„Het was toen nog niet de
tijd van Borg, dus dat hield
in dat er nog geen top-spin
werd geslagen en evenmin
had je dubbelhandige back
hands." Deze door haar als
nadelen gekarakteriseerde
feiten zijn in haar eigen spel
dan ook niet terug te vinden.
„Als je nooit een dubbelhan
dige backhand hebt gehad,
dan ga je die zeker niet aan
leren, want ik vind dat nog
steeds een groot nadeel. De
reikwijdte is nu eenmaal
minder, terwijl je snelheid
nu eenmaal hoger moet
zijn," legt zij uit. Zij baseert
deze "wetenschap' niet alleen
op de actieve beoefening van
het tennisspel, maar het
passieve speelt bij haar ook
een rol.
In België behaalde zij een
diploma voor tennisonder-
richt. „Het is moeilijk verge
lijkbaar met de Nederlandse
diploma's. In België word je
dan initiator genoemd." Af
geleid van het Latijnse
woord 'initia' betekent dat
zoveel als 'de eerste regels',
aldus Van Dale. „In België
wordt er trapsgewijs lesge
geven, waarbij de grondbe
ginselen evenveel aandacht
krijgen als het vervolg. Zo
wordt er naar mijn mening
meer aandacht geschonken
dan in Nederland aan de
wijze van het vasthouden
van het racket, hetgeen bij
elke slag weer anders kan
zijn," vervolgt zij.
Het afgelopen weekeinde
sloot zij het winterseizoen af
voor wat betreft het toer
nooien spelen in de Vlaan-
derenhal te Sas van Gent. In
tegenstelling tot de voor
gaande reeks toernooien,
legde zij in Sas van Gent wel
degelijk beslag op een eerste
plaats. Verrassend, dat wel,
want de 13-jarige Manon
Kienjet uit Schoondijke was
nu eenmaal de favoriete in
de C-categorie. „Ik had toch
wel lering getrokken uit de
finalepartij tegen Isabelle
Leenhouwers in het Ador-
toernooi, want daarin liet ik
mijn tegenstandster teveel
spelen. Ik heb bewust tegen
Manon Kienjet meer op tac
tiek gespeeld, want ga je te
gen de jeugd van dit niveau
volop rally's aan, dan red je
het niet. Blijf ik dan nor
maal doorspelen, dan vlie
gen de ballen rond mijn
oren."
De stijgende lijn in haar
prestaties valt deze winter
zonder meer waar te nemen.
„Het is me allemaal best
meegevallen en ik zal de ko
mende zomer zeker present
zijn in de toernooien in de
omtrek," besluit zij.
