UITBLAZEN
Jan Pronk: 'Eerst stapje terug, daarna ontwikkeling^1
Kinderen zullen
overheid
een zorg
zijn
Volksraadpleging met oog
op herverkiezing Mubarak
even.i
luthanasie
Beste
vriend
BIJEENKOMST IN AMSTERDAM OVER ALLERARMSTE LANDEN |KNMG praal
minister
over
euthanasie
lau'ilUlfli
ilitair
ACHTERGROND
limalaya
f f OE moet dat straks
I I met 'Die pet past
"iedereen' en 'De po
litie is je beste vriend'? Als
de ministers van Justitie
en Binnenlandse Zaken de
ideeën van de werkgroep
'Politiebudget' overnemen
dan zal 'oom Agent' zijn
pappenheimers straks
diensten meer mogen bewijzen.
Alleen nog vechtersbazen
scheiden, dieven opsporen en
processen-verbaal uitschrijven.
En hls de politie diensten be
wijst, omdat het onvermijdelijk
is, moet de profiteur ervoor be
talen.
Eén zin in het betreffende
krantebericht heeft me vooral
getroffen. Deze: „Politie-agen-
ten moeten zich niet langer be
zighouden met zaken als het ge
ven van verkeersonderwijs op
scholen en het afnemen van
examens, het aanwezig zijn bij
trekkingen van loterijen of het
toezicht honden bij evenementen
waarbij geen openbare orde- of
verkeersproblemen te verwachten
zijn."
Die zin doet me denken aan
een Koninginnedag, lang gele
den, toen die nog op 31 augus
tus vielen. Hoogstens een of
twee heb ik er kunnen meema
ken. Die van 1945 en misschien
nog die van '46, het jaar waarin
ik de lagere school verliet.
Jonge boeren te paard, voor de
gelegenheid in het feestpro
gramma herauten genaamd,
bliezen 's-morgens het dorp al
vroeg uit de veren. Vader klom
naar de vliering om de vlag uit
te steken. Mijn zusjes en ik sta
ken ons in de zondagse kleren
om via de kerk naar de school
te gaan. In de laatste weken
voor de grote vakantie hadden
we op school de vaderlandse
üederen gerepeteerd. Eerst
klassikaal en daarna massaal
op de cour.
't Is plicht dat iedere jongen aan
d'onafhankelijkheid van zijn ge
liefde Vaderland zijn beste
krachten wijdt.
Het Hoezee! Hoezee! Voor 't
Vaderland Hoezee! dat daarop
volgde, kwam er in 1945 nog
ferm uit.
We stelden ons op in rotten
van twee. De meesters, juffrou
wen en soews zwermden rond
de kolonne als exercitie-ser
geants. De harmonie voorop,
nog met het oude, versleten
vaandel van 18-zoveel en zon
der schellebomen, want het wa
ren sobere tijden, trok de met
oranje strikjes en linten ver
sierde stoet aan. De achter
hoede werd weer gevormd door
herauten te paard.
Op het plein stond Coppie-
ters, de enige politieman die we
rijk waren, met de fiets aan de
hand te wachten om ons te be
geleiden op het laatste stuk
naar het gemeentehuis. Coppie-
ters was zijn ambt nog begon
nen als veldwachter. Hij was de
opvolger van de martiaal be
snorde Bergmans, die ik me al
leen maar herinner omdat hij
oud geworden is en na zijn pen
sionering naast mijn grootmoe
der woonde. Coppieters nam
zijn plaats in, ongeveer halver
wege onze rij en nog buiten de
lijn van toezichthoudende on-
derwijssergeants. Als een ware
opperbevelhebber.
WIMKOCK
Ik weet niet hoe andere kin
deren dat zagen, maar voor mij
hoorde Coppieters, zoals hij
rustig naast onze gelederen
voortwandelde, met bedachtza
me, lange passen en ondertus
sen een onaantastbaar gezag
uitstralend, méér bij Koningin
nedag dan de burgemeester,
met ketting en al, op de hard
stenen stoep van het noodraad-
huis. En zoals Coppieters, met
een onbewogen gezicht en naar
niets in het bijzonder kijkend,
stond te luisteren naar het ge
kweel van onze aubade, leek hij
mij de enige toehoorder van be
lang.
Waaróm hij er was? Er wa
ren geen verstoringen van de
openbare orde te verwachten
en geen boer zou het wagen zijn
paard en wagen dwars door de
menigte zingende schoolkinde
ren te mennen. De bakker zou
netjes afstappen als hij haast
had en met zijn transportfiets
het trottoir op moest om langs
het koor te komen. Nee, Cop
pieters had niets te doen, maar
hij hoorde er wel te zijn.
Jarenlang, in een tijd dat er
door de overheid nog met geld
gesmeten kon worden, is de po
litie verwaarloosd. Nu vallen in
de politiek ex-links en ex-rechts
over elkaar heen in hun haast
om nog voor de eerstvolgende
verkiezingen de kleine crimina
liteit aan te pakken. Maar nog
niet zo heel lang geleden heette
het dat 't met die criminaliteit
wel meeviel. Wie anders be
weerde vertelde 'Indianenver
halen' of goochelde met statis
tieken 'waarmee alles valt te
bewijzen'. Iets positiefs zeggen
over de politie, laat staan er
voor pleiten, was in brede kring
taboe. Je kon net zo goed zeg
gen dat je Boerenpartij stemde
of een broer had gehad bij de
NSB.
Een paar Makro-branden
en de tot nationale plaag uitge
groeide 'kleine' criminaliteit
hebben dat alles bijna op slag
veranderd. Nu is de politie op
eens de beste vriend van de po
litiek. Helaas echter: er is geen
geld meer. En dus moet er ge
sneden worden in wat dan ge
makshalve franje heet. Repre
sentatie (en dus preventie), ve
lerlei contacten met het publiek
om vertrouwen te verwerven en
te behouden. Verkeersonder
wijs aan kinderen. Wat is daar
verkeerd aan? Moeten de kin
deren maar weer terugvallen op
het beeld van Bromsnor?
Ik kan me niet voorstellen
dat de politie zich te buiten
gaat aan overdreven dienstbe
toon en daarom vind ik dat ze
het één niet mag laten om het
andere te kunnen doen. Met
andere woorden: als de politie
moet worden versterkt dan
moet daar geld voor worden ge
vonden. We hebben die krank
zinnig dure delta-dammen toch
ook gebouwd?
lllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllKir
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie; H. Coumans - hoofdredacteur.
A. Theunissen en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236452.
Sportredactie 076-236236.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41236326 (alléén abonnementen).
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Postadres: Postbus 363,4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14. 01140-13751
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14, 01620-54957.
Postadres: Postbus 4023,4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45, 01650-37150.
Postadres: Postbus 35,4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, 01150-17920.
Postadres: Postbus 145,4530 AC Terneuzen
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementsprijzen, bij vooruitbetaling te voldoen:
24,20 per maand; 69,75 per kwartaal of 271,00 per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van J 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, f 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 6% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Rankrrilatipc
Postgiro 1114111 ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
VRIJDAG 13 FEBRUAR11987
-IlP^OjjllvRlJPAG 13 FEBRUARI
Door Ivo Postma
MOL IS de klinkende
afkorting voor een Minst
Ontwikkeld Land. In
1971 kregen 24 - vooral
Afrikaanse landen dit
etiket opgespeld door de
Verenigde Naties.
Het opstellen van een lijst
van MOL's betekende een er
kenning van het zorgwek
kende probleem van de ont
wikkelingslanden die on
danks allerlei vormen van
hulpverlening achterbleven
en in veel gevallen zelfs ach
teruitgingen. Het gaat om
landen zonder verweer; in
sommige ervan produceert
de landbouw net genoeg om
de bevolking van bijvoor
beeld Tiel van voedsel te
voorzien.
Twee oliecrises en ramp
zalige droogten hebben de
lijst van MOL's inmiddels
doen uitgroeien tot 36 en hun
situatie is er niet op vooruit
gegaan, ondanks een pakket
bijzondere maatregelen
waarover in 1980 overeen
stemming werd bereikt tus
sen hulpgevende en hulpbe
hoevende landen, de Wereld
bank en de UNDP (United
Nations Development Pro
gram).
Onder de titel 'De armste
landen buitenspel' belegt de
NIO (Vereniging voor een
Nieuw Internationaal Ont
wikkelingsbeleid) vandaag
in Amsterdam een discussie
bijeenkomst over het pro
bleem van de Minst Ontwik
kelde Landen. Daar wordt
onder andere het woord ge
voerd door het Tweede Ka
merlid Jan Pronk van de
PvdA. In bijgaand interview
zet deze voormalige minister
van Ontwikkelingssamen
werking zijn ideeën uiteen
over het probleem en moge
lijke oplossingen.
„Het probleem van de
Minst Ontwikkelde Landen
is harder geworden", zegt
Jan Pronk. „De armste lan
den worden tegenwoordig
Jan Pronk: „De armste
landen worden tegen
woordig eigenlijk een
beetje over de rand van de
tafel geschoven." - fotoanp
eigenlijk een beetje over de
rand van de tafel geschoven.
Men heeft meer aandacht
voor interessante ontwikke
lingslanden als Indonesië en
Brazilië, landen waar inves
teerders iets van te verwach
ten hebben. Er zijn echt lan
den waarin wij niet geïnte
resseerd zijn. Die worden
vergeten. Die zijn zo arm, die
kopen voorlopig niks en met
voorlopig bedoel ik dan de
eerste veertig vijftig jaar".
Als we uitgaan van de offi
ciële VN-lijst van 36 MOL's,
dan gaat het hier over drie
honderd miljoen mensen.
Maar volgens Pronk bestaan
er nog meer landen die even
diep in de economische crisis
zitten en kan men er rustig
van uitgaan dat een half mil-
jard mensen wonen in landen
zoals hierboven door hem be
schreven.
„De benadering van de
hulp is tegenwoordig zake
lijk", zegt hij. „Korte termijn,
met een bewuste keuze voor
de markt. Zo ongeveer als we
Thatcher zien regeren in En
geland. Met aandacht voor
groepen die weerbaar en in
teressant zijn, en minder
voor de economisch zwak
kere gebieden".
Pronk ziet deze verzakelij
king, dit 'monetarisme' ook
in het beleid van Nederland,
dat een 'middenmoter' is ge
worden. „Wat de omvang
van de hulp betreft bevinden
we ons nog in de kopgroep,
samen met Frankrijk en de
Skandinavische landen", zegt
hij, „maar als vooroploper
met een eigen beleid hebben
we sterk gas teruggenomen.
Noorwegen en Zweden ech
ter spelen die rol nog steeds".
Het aantreden van Buk
man op Ontwikkelingszaken
heeft Pronk enige hoop gege
ven. „Met alle respect, maar
mevrouw Schoo was geen
krachtige en ook geen erg
deskundige minister. Buk
man is heel actief. Hij wil
veel doen. Dat is goed, maar
het beleid is niet in een keer
om te buigen".
„De verzakelijking van de
hulp", gaat hij verder, „dat is
een keuze. Als socialist zeg
ik: een heel verkeerde keuze,
omdat de stabiliteit van de
samenleving op het spel
wordt gezet. Het kan zover
komen, dat woede en protest
zich uiteindelijk op geweld
dadige wijze uiten. Het kan
terrorisme tot gevolg heb
ben".
Jan Pronk ziet het ver
schijnsel van een toenemend
verschil tussen arm en rijk
zich op drie verschillende ni
veaus afspelen. In rijke lan
den (hij noemt de voorbeel
den van de VS en Engeland),
in de verhouding tussen
hulpgevende en -ontvan
gende landen, en zeker ook in
ontwikkelingslanden en dan
noemt hij India en Brazilië
als voorbeelden.
De officiële erkenning van
het bestaan van Minst Ont
wikkelde Landen dateert uit
1971, toen de Verenigde Na
ties hun probleem 'eruit
De Minst Ontwikkelde Landen dreigen steeds verder
achterop te raken
lichtten'. Pronk: „Sindsdien
zijn zij een officieel agenda
punt van de VN. Maar het
heeft bijzonder weinig uitge
haald. Zoals zo vaak bij de
VN. Er wordt voortdurend
gepraat over analyses, ge
confereerd over de structuur
van problemen, maar het be
leid wordt weggeschoven".
Tijdens de speciale MOL-
conferentie in Parijs in 1981
werd een 'Substantial New
Program of Action' (SNPA)
opgesteld. Het behelst een
aantal afspraken en doelstel
lingen die in tien jaar moes
ten zijn bereikt. Toen in 1985
de stand van zaken werd be
keken, moest het optimisme
dat het SNPA ademde,
plaatsmaken voor een depri
merende werkelijkheid.
Pronk: „Belangrijk was
dat de Minst Ontwikkelde
Landen in 1981 zich bereid
toonden om hun binnenlands
beleid ter discussie te stellen.
Dat was iets nieuws, een
doorbraak. Ieder land legde
zich vast op een aantal doel
stellingen en ieder jaar
wordt tijdens een bijeen
komst van hulpverlenende
en ontvangende landen de
stand van zaken bekeken.
Aan het eind van de vergade
ring wordt gezegd: u moet
het zo doen. En als u het zo
- foto archief de stem.
doet krijgt u steun".
Is dat niet precies de veel
bekritiseerde politiek van het
Internationaal Monetair
Fonds? Pronk beaamt dat en
hij voegt eraan toe dat de
Wereldbank, zuster van het
IMF, nauw is betrokken bij
het maken van de landen-
rapporten. Het verschil is dat
de door armoede geteisterde
landen zich samen met de ge
vende landen op een pro
gramma hebben vastgelegd.
Wat is er nu misgegaan?
Pronk: „De Minst Ontwik
kelde Landen zijn gaan be
zuinigen, zoals afgesproken
in het actieprogramma. Ze
hebben prijsmechanismen in
het leven geroepen. In Soe
dan bijvoorbeeld is dat op
grote schaal gebeurd. De
Soedanese president El Mah
di, die vorige week hier was,
zei dat deze operatie de
grootste herverdeling van
welvaart in de geschiedenis
van zijn land tot gevolg heeft
gehad. Ook Tanzania heeft
bezuinigd en verandering
aangebracht in de overwaar
dering van zijn munt".
„Maar ondanks de maatre
gelen die de MOL's genomen
hebben op aansporing van de
donorlanden, is de hulp
daarna toch niet tot stand ge
komen. De totale hulp aan de
MOL's is achteruitgegaan
het percentage van het natio
naai inkomen van de hulpje
vende landen. Ik moet erb;|
zeggen dat dit vooral kot
doordat de VS zijn hulp
sterk heeft omlaagge
schroefd. Men kan zich voor]
stellen dat de MOL's op de
manier hun interesse verlie
zen".
Een dreigende misli
dus van een zoveelste out]
wikkelingsplan voor ai
landen. Pronk is betrekke
geweest bij pogingen
nieuwe failliet te voorkom;
via de UNCTAD (wereldhar]
delsconferentie van de VKj
„Maar helaas is de VN nu
menteel in diskrediet ge
raakt Er wordt afgesl;
Organen worden afgestoten]
Er wordt thans gepraat ovt
reddingspogingen die mint
ambitieus zijn dan het a<
plan SPNA.
„We moeten gebruik
ken van het succes dat de
heeft gehad bij de coört
tie van al die particuliere cl
ganisaties die in actie kwa|
men tegen de droogte van
jaren tachtig in Afrika. Vit
jaar geleden waren daar
landen in een noodsituatj
Nu nog twee. En dat kt
mede doordat de VN dat
uitstekend hebben aar
pakt".
Pronk denkt aan een
riode voor herstel van
staande structuren, als
fase tussen de recente sut
volle noodhulp en de toekor
stige fase van ontwikkelk
Hij spreekt over 'rehabilit
tie van het transport, aan)
van wegen zodat voedsel vt
overschotgebieden gebrac
kan worden naar gebit
met een tekort, herstel vt
opslagplaatsen en voorra;
schuren, herstel van fabrie
ken die eens in het verre vei
leden zijn gebouwd maan
ver onder hun capacite
werken'.
Hij noemt dit model: „E
stapje terug doen. Eerst i
habilitatie, daarna onti
keling".
Van onze Haagse redactie
iEN HAAG - Minister Kort
hals Altes (Justitie) heeft deze
veek een geheim gesprek ge
roerd met de artsenorganisa-
le KNMG. Onderwerp is het
binetsvoorstel voor een
leuwe wettelijke euthanasie-
igeling.
De KNMG is het niets eens
iet de uitgangspunten voor
jn euthanasieregeling, zoals
iet kabinet die half januari
kend maakte. Het kabinet
joudt vast aan de strafbaar-
itelling van euthanasie. Tegen
lat uitgangspunt heeft de
G bezwaren.
Die bezwaren zijn in duide-
jjke bewoordingen aan de mi-
iter kenbaar gemaakt.
Bij de KNMG werd niet ont-
;end dat er een gesprek is ge-
reest, maar over de inhoud
an het onderhoud werd niets
;ezegd. Bij het ministerie vol-
,nd een woordvoerder met
Ie opmerking 'dat er niets
ordt gezegd'.
De organisatie en de be-
ndsman hebben afgespro-
;en over enige tijd opnieuw te
;aan praten.
Het kabinet heeft eerder
astgelegd met beroepsorga-
aties en justitiële autoritei-
in om de tafel te gaan zitten,
at moet gebeuren nadat de
:ondheidsraad (eind maart)
in advies heeft uitgebracht,
dat advies zal de raad de
lisen van zorgvuldigheid om-
ihrijven waaraan artsen
loeten voldoen als ze tot
suthanasie over gaan.
Door Jan van de Ven
'KINDEREN zijn en
blijven ouders een zorg,
maar het lijkt dat kinde
ren de regering een zorg
zullen zijn.' Aldus con
cludeert professor M. de
Langen na een beschou
wing over het verande
ren van ouderlijke
'macht' in ouderlijke
'zorg'. Een voorgestelde
ingrijpende verandering
van het jeugdrecht, die
wordt opgehangen aan
'belangen van het kind'.
De belangen van het kind
staan voorop bij mogelijke
veranderingen in de wet, al
thans dat willen de ontwer
pers de goegemeente laten
geloven. De Langen, die
jeugdrecht doceert aan de
universiteit van Amsterdam,
prikt dat ballonnetje door.
Als kinderen zo belangrijk
zijn, waarom krijgen zij dan
niet het recht zelf naar de
rechter te stappen om voor
eigen belangen op te komen?
De minister komt in zijn
memorie van antwoord op
het ontwerp tot de volgende
redenatie: De rechter zou het
druk krijgen als kinderen zo
maar naar hem kunnen toe
stappen. En de rechter zou op
hun klachten een oplossing
moeten forceren.
Alsof beslissingen op ver
zoek van ouders voor kinde
ren niet geforceerd overko
men. 'Geen wonder dat kin
deren die steeds weer buiten
spel worden gezet soms een
zeer opportunistisch gebruik
zullen maken van de situatie
waarin zij ondanks zichzelf
zijn terecht gekomen',
schrijft De Langen in het de
cembernummer van het Ne
derlands Juristenblad.
Kinderen mogen wel vanaf
hun twaalfde een 'eigen' me
ning aan de rechter verkon
digen als vader en moeder
met elkaar overhoop liggen
en tot toewijzing van de kin
deren aan een van de twee
moet worden overgegaan.
Een dubieuze consultatie,
want kinderen - onafschei
delijk van moeder - staan
voortdurend onder invloed
van een van de twee en ma
ken gebruik van haar advo
caat. Moeder vindt de eigen
mening prima, zolang be
stendiging van een situatie
wordt gediend.
Mr. P. Vlaardingerbroek,
docent universiteit van Til
burg, is niet onder de indruk
van de eigen rol, die het kind
speelt bij toewijzing. „Als de
minister het goed meent met
kinderen geeft hij hun de ge
legenheid zeil naar de rech
ter te stappen." „Aan kinde
ren is dus niet alleen geen
enkele rechtsingang gegeven
om enig initiatief te nemen,
maar is zelfs geen stem gege
ven bij de totstandkoming
van de gezamenlijke zorg",
schrijft mevrouw De Langen.
Vlaardingerbroek deelt de
mening, dat kinderen alleen
in opperste nood van een
gang naar de rechter gebruik
zullen maken. Van nature
zijn zij niet conflict-zoekend.
Kinderen plegen zich soepel
neer te leggen bij beslissin
gen van ouderen, mits zij in
rust tot zichzelf kunnen ko
men. „Het kan voorkomen",
zo schrijft de Amsterdamse
hoogleraar, „dat een puber
geheel tegen de wil onder ge
zamenlijke zorg van moeder
en nieuwe vriend komt te
staan."
Echtscheiding grijpt diep
in in het leven van een kind,
maar als het na verwerking
van de schokgolven bij een of
beide ouders rust kan vinden,
peurt het daar kracht uit. De
minister geeft er dus blijk
van kinderen niet te kennen.
Anders zou hij niet bang zijn
voor overmatig gebruik van
een eigen rechtsgang.
Mevrouw De Langen stelt
de vraag welk belang is ge
diend met de in discussie
zijnde voorstellen. Is het wel
verstandigdeze ingrijpende
voorstellen, waarvan nie
mand de konsekwenties kan
overzien, met grote haast af
te werken? Zij zegt het met,
maar uit lezing van haar be
schouwing valt op de maken,
dat modernisering van een
deel van het jeugdrecht
ouderen een kans biedt legi
tiem met hun leven aan te
rommelen, zonder zich be
kommerd te hoeven voelen
om de kinderen.
Het veranderen van
ouderlijke 'macht' in 'zorg'
geeft gevoelsmatig al het los
ser maken van de banden
aan. Niemand heeft nog
macht, controleert in volle
verantwoording met de neus
op de feiten het dagelijks rei
len en zeilen. Nee, van enige
afstand mag zorg aan de op
voeding worden besteed. De
na scheiding buiten het gezin
wonende ouder mag globaal
zorg dragen voor het op
groeien van de kinderen. En
de samen met de kinderen
wonende ouder komt met
veel verder. Zo zij al meer
wil zullen de kinderen die
drang weten in te dammen:
Kinderen hebben ouders.
Omdat er zoveel kinderen
rondlopen die het zonder
een van de ouders moeten
stellen, heeft de wetgever
regels gemaakt. Regels die
aan verandering toe zijn.
Ruimer dan de huidige,
aangepast aan veranderde
opvattingen in de samenle-
ving.
vader en moeder hebben im
mers evenveel te vertellen.
Mevrouw De Langen: „Een
vraag blijft wat 'zorg' bete
kent. Wordt hier nu mee be
doeld, dat beide ouders gelij
kelijk en gezamenlijk de ver
antwoordelijkheid voor hun
kinderen dragen of dat zij
werkelijk de dagelijkse ver
zorging en opvoeding op zich
nemen? Het lijkt een begrip
dat de ouderlijke rollen aar
dig camoufleert."
Als de wetgever van me
ning is, dat beide ouders be
last moeten zijn met de
ouderlijke zorg, waarom
krijgen zij dat recht dan niet
bij wet? „Was het niet logi
scher geweest om het geza
menlijk ouderlijk gezag te
laten doorlopen, totdat bei
den of een van beiden vraagt
om een regeling en alsnog
een van beiden met het gezag
belast wordt?"
De kritiek van mevrouw
De Langen reikt verder. Zij
heeft haar bedenkingen over
het 'omgangsregeling'. Een
lange rij buitenstaanders
kan dat recht claimen, zon
der dat in het wetsvoorstel
waarneembaar rekening
wordt gehouden met gevoe
lens van het kind. En zij zet
vraagtekens bij de blijvende
waarde van de man, die de
BOM-vrouw het moeder
schap gunde.
De bedenkingen van de
hoogleraar mondt uit in de
constatering: „Met de voor
gestelde regelingen - zowel
wat betreft ouderlijke zorg
als omgang - prevaleert het
belang van ouders en ook an
dere volwassenen boven dat
van kinderen." Van een mo
derne wetgeving mag het te
genovergestelde worden ver
wacht. Twee vorige afleve
ringen van deze serie zijn in
dagblad De Stem geplaatst
op 11 en 12 februari.
ROND vijftien miljoen
stemgerechtigde inwo
ners van Egypte hebben
zich gisteren in een refe
rendum kunnen uitspre
ken over ontbinding van
het Egyptische parle
ment. Daarmee heeft
president Hosni Muba
rak vragen rond de
grondwettelijke positie
van de Volksvergade
ring uit de weg willen
ruimen met het oog op
zijn herverkiezing, later
dit jaar.
De Egyptische nationale
televisie onderbrak vorig
week woensdagavond om
acht uur de uitzendingen,
waarna de president tot alge
mene verrassing voor 12 fe
bruari een referendum aan
kondigde over de vraag of de
Volksvergadering zal wor
den ontbonden. Het 448 zetels
tellende parlement werd in
1984 gekozen en wordt be
heerst door Mubaraks Natio
nale Democratische Partij
(NDP - 391 zetels). Als de kie
zers, zoals wordt verwacht,
besluiten tot ontbinding van
het parlement gaan zij bin
nen twee maanden opnieuw
naar de stembus om een
nieuw parlement te kiezen.
Als ze ontbinding afwijzen
krijgt het huidige parlement
de goedkeuring van het volk
en komen de protesten van
de oppositie in de lucht te
hangen.
Mubaraks stap, hij had het
parlement ook zelf kunnen
ontbinden, lijkt erop gericht
de in twijfel getrokken
grondwettelijke positie van
het parlement veilig te stel
len. Dat is voldoende bijtijds
in het licht van zijn in okto
ber te verwachten herverkie
zing. De 58-jarige ex-lucht
machtpiloot kwam in okto
ber 1981 aan de macht kwam
na de moord op de toenma
lige president Anwar Sadat
door fundamentalistische is
lamieten. Mubarak wil nu
opnieuw voor een zesjarige
ambtsperiode worden geko
zen. Bij de verkiezingen
wordt eén kandidaat voor het
presidentschap door de
Volksvergadering aangewe
zen en daarna in een volks
raadpleging bevestigd.
De strategen van Muba
raks NDP hebben voor dit
jaar een vier-stappen-pro-
gramma uitgestippeld: het
referendum van gisteren, de
verkiezingen voor de nieuwe
Assemblée, zijn aanwijzing
als presidentskandidaat door
diezelfde Assemblée en de
bevestiging door het volk bij
presidentsverkiezingen.
De twijfel over de rechts
geldigheid van het in oktober
1984 gekozen Egyptische par
lement gaat terug op het feit
Het referendum van gis
teren moet de weg naar
een twee ambtsperiode vrij
maken voor president Mu
barak van Egypte. - foto ap
dat de toen geldende kieswet
geen partijloze kandidaten
toestond. Eten advocaat die
als onafhankelijke kandidaat
wilde deelnemen, diende een
klacht in over het systeem
waarbij de zetels over de
partijen worden verdeeld.
Het Egyptische Hoogge
rechtshof spreekt zich er vol
gens plan op 7 maart over uit
De advocaat argumen
teerde dat de grondwet
iedere Egyptenaar het recht
toekent zich kandidaat te
stellen. Inperking van dit
recht, omdat men lid moet
zijn van een partij en door
haar kandidaat wordt ge
steld, zou in tegenspraak met
de grondwet zijn. Het oordeel
van het Hooggerechtshof
over de klacht laat nog op
zich wachten, maar grond
wetsdeskundigen lijken haar
een aanzienlijke kans te ge
ven. Kennelijk daarop voor
uitlopend voerde de Egypti
sche overheid in december
een wetswijziging door,
waarbij voor elk van de 48
kiesdistricten een zetel voor
een onafhankelijke kandi
daat wordt gereserveerd.
Ook de Egyptische opposi
tie, waarvan de rechtse (Neo-
)WAFD de belangrijkste par
tij is, heeft steeds te hoop ge
lopen tegen de huidige
Volksvergadering. Men
juichte het referendum toe.
„Wij hebben altijd gevraagd
deze besmette Volksvergade
ring te ontbinden en een
nieuwe grondwet op te stel
len", verklaarde WAFD-lei-
der Fouad Serageddin. „Ik
hoop dat Mubarak nu ook in
gaat op onze tweede eis." De
WAFD is de enige oppositie
partij in de Volksvergade
ring met 57 zetels.
Khaled Mohieddin van de
niet in het parlement verte
genwoordigde linkse Unio
nistische Progressieve Partij
verklaarde dat Mubarak zich
realiseerde dat hij dit jaar
moet worden herkozen en dat
de Volksvergadering was ge
kozen op basis van een wet
die mogelijk ongrondwet
lijk wordt verklaard.
Leiders van de opposit
herhaalden vorige week ta
eisen inzake de openl
vrijheden. Behalve in:
king van de kieswet bel
fen die: beëindiging van
sinds de moord op Sadat
kracht zijnde noodtoes
de vorming van een neul
regering om toezicht te nt
den op algemene verkieü
gen die worden gehouden
der controle van de recht
lijke macht; het houden
algemene presidentsverl
zingen waarbij meer
daten zij n betrokken.
De Egyptische opposi'
maakt weinig kans met
eisen. Alle volksraadplep
gen die door de Egypl
regering werden uitgescrJ
ven, hepen tot dusver uit
een positief resultaat,
met rond negentig pr<
van de stemmen.
Dat heeft alles te
met de aard van de E|
sche maatschappij. De
massa van de fallasjas^
boeren, volgt bij verkil
gen de officiële lijn,
over in de nationale
uitgebreid wordt gepü'
ceerd. Ook van de mil)
inwoners van de Egypt
steden voelen de mi
zich in hun hart boeren,
veel Egyptenaren andei
de politiek geen erg W
hart toedragen blijkt uit
opkomst-cij fers in de
ste steden Cairo en Ale:
rië bij de verkiezingen
1984: ruim 43 procent.
Bij het referendum W]
de grote problemen va»
dichtstbevolkte Aran-
staat op de achtergt
Egypte's buitenlandse
blijft zeer hoog en de
mische crisis woedt
Deze is het gevolg va»
lage olieprijs,, de vei
ring van de inkomsten ui>
scheepvaartverkeer u>
Suez-kanaal, en de dai
inkomsten van, het
kleiner wordende na»'
Egyptische arbeiders
het buitenland w
vooral in de Golfs®
Daarbij komt nog de
sieve bevolkingsgroei,
door het vijftig miljoen
woners tellende land eis.;
ruim een miljoen m'
meer heeft te voeden.
De definitieve uitslag
het gisteren gehouden
rendum wordt pas o
mende dagen verwacht-
sident Mubarak heeft al";
den het resultaat met
trouwen tegemoet tezw
de laatste volksraad!»
in oktober 1981, werd
rak, de Volksvergif
had overigens alleen he\
kandidaat aangewezen,
de kiezers met 98/
van de stemmen aan
als staatshoofd.
;n expeditie, bestaande uit
ijf Nederlandse bergbeklim-
lers, vertrekt eind februari
lar de Nepalese Himalaya
bm de 8.481 meter hoge Ma-
talu te beklimmen. Deze berg,
bijgenaamd de Zwarte Reus, is
Se op vijf na hoogste berg op
|arde. Eind mei hoopt de ex-
titie naar Nederland terug
ikeren.
KNHEM (ANP) - De rechtbank
or de zomer beslissen of een ver
handeling en verzorging mag sti
lie al veertien jaar in coma ligt.
Om een dergelijke uit-
praak is gevraagd door de
itgenoot van de vrouw, G.
inissen uit Groningen. Het is
or het eerst dat een Neder-
bndse rechter zich zal uit-
preken over de vraag of de
ïhandeling van een comapa-
ënte, voor wie geen kans op
erstel bestaat, mag worden
eëindigd.
Dit heeft de advocaat van
issen, mr. C. Sutorius uit
Tem, meegedeeld. Volgens
i advocaat is het verpleeg-
tis in Haaksbergen, Het
fiedenbroek, alleen na een
itspraak van de rechter be
id te overwegen om de be-
andeling en verzorging van
comapatiënte te beëindigen,
erdere verzoeken van de
itgenoot van de vrouw aan
bal
de|
hu
del
PRIVATISERINGSGOLF in Neder
rs-ll voert op dit terrein een bijzor
iat om zaken in de dienstverlenend!
tegenheden: het kabinet is bereid
"en. Zoals er ook altijd handige jon
in dit steeds aantrekkelijker gat in
Ret is al te gemakkelijk om de pr
sel te veroordelen. Niet alle sectore
in de pap heeft, worden even effi|
lis van goed beleid wanneer de po
udt en desnoods privatiseringsmaa
gezondmaking kunnen leiden. i
Voorwaarde is echter dat dergelijka
t no-nonsensfilosofie mogen word!
'nomische aspecten moeten meetj
Hg ondergeschikt worden gemaak
iteriële aard.
Pat geldt bijvoorbeeld voor de gezc
itional en een Nijmeegse arts hebbe
'ê-klinieken te openen. Een unicur
huizen volgens de wet gehouden
ik te werken. J
et College van Ziekenhuisvoorzia
IS van Volksgezondheid adviseren
iri te weigeren. Ook de politiek -del
'ste instantie afwijzend gereageerl
"dpunten van harte. Goede gezorf
verworvenheid voor iedereen en
'an privé-klinieken mag je niet ven.
zullen afgeven. Het gevaar van sela
'slotte om het profijtbeginsel- is le\|
'ende patiënten krijgen voorrang
'en. Eenmaal dit selectiecriterium!
fe gezondheidszorg geboren,
uvé-ziekenhuizen zouden norma
'•Ike concurrentie kunnen aando*
Afmeren om opleiding en wetensl
°ok in de medische wereld - or|
'®'d, draait de overheid op. Na de kfl
Pnvé-klinieken vrij staan om de be|
en gebruik in te huren.
'ernand zal kunnen volhouden da
'n9en in de gezondheidszorg mog
,^el Passen in de gedachte dat ie
nten heeft op een goede gezondha
'dit basis-principe stevig ondermijij
