AAM.
Miami Vice: vechten
tegen de ondergang
van een paradijs
'Het verlangen om
muziek te maken,
houdt me overeind'
DE TOERISTEN STROMEN TOE EN DE DRUGSHANDELAREN OOK
*381
BOBBY WOMACK MAAKT AL 30 JAAR PRACHTIGE SOUL
PAGINA GIDS 1
Lijndienst
Wagens
Zwart geld
Don Johnson
Carrière
LM",
Geen ego
Eenvoudig
Sam Cooke
Licht
VOENSDAG 4 FEBRUAR11987
I
V
9/.
egen het decor van Miami
cheuren de twee helden van
/liami Vice', gestoken in ge-
roomlijnde jasjes van Ar-
iani en Boss, rond in hun
errari. Een serie die gesty-
erd is als een videoclip, en
aarin de nieuwste pop-
jngs voor de juiste sfeer
jrgen. In Amerika zijn Dal-
is en Dynasty reeds voorbij-
estreefd door 'Miami Vice'
ook op de Nederlandse
1 Duitse televisie is de serie
jn een zegetocht bezig,
aar komt de werkelijkheid
ligszins overeen met de
ïonturen van Crocket (Don
ohnson) en Tubbs (Philip
ichael Thomas)?.
DoorJo Cortenraedt
ropische temperaturen,
;auwe oceaan, palmenstran-
in, tientallen jachthavens,
eisjes in fraai gesneden bad-
ikken, sportwagens en een
aaie skyline. Het decor van
tv-serie klopt alvast met de
erkelijkheid. Maar, de agen-
van de échte Miami Vice
eten hier trachten onder
glamour-image van de te-
isiehelden Don Johnson en
ilip Michael Thomas uit te
n. Politieman Ted Rid-
,y, gekleed in een eenvoudig
nd: „Het is keihard werken
r een paar centen."
opnames vinden bijna
elijks plaats, van 's mor-
tot 's avonds. Steeds weer
een ander deel van de stad.
hoewel de beide sterren
niet elke dag bij de 'shoo-
aanwezig zijn, waren ze
als geesten door Miami.
tisch
Werelds beste popsterren
muziek als behang
r de serie, terwijl enkelen
s een gastrol krijgen. Maar
is niet alleen pop en gla-
iur. 'Miami Vice' durft af en
ook een kritische positie in
nemen, hetgeen zeer onge-
.likelijk is voor Ameri-
anse series. Zo namen
any Crocket en Ricardo
bbs in een recente afleve-
stelling tegen de Ameri-
anse politiek tegenover Ni-
en leverden zij zelfs
met door FBI
■unde contra-rebellen. In
andere aflevering werd
lans gebroken voor de mi-
ibeweging Greenpeace.
De WV van Miami heeft
maar moeilijk met de se-
Terwijl de hostessen zich
oven om ons in de ochtend
de mooiste plekjes van
stad te sleuren, blijven we
bestoken met vragen
'Miami Vice'. „Tja,", zegt
hostess stamelend, „het
werk is mooi. Dat wel
Door het vele geweld in de
serie vreest ze echter dat het
image van de stad er op den
duur bekaaid vanaf zal ko
men. Desondanks slaat de toe
ristenindustrie momenteel
flink munt uit de serie. Miljoe
nen voelen zich aangetrokken
door de pastelkleuren van
Miami, die voor een belangrijk
deel de aantrekkingskracht
van de serie bepalen.
Virgin-baas Richard Bran
son, altijd gevoelig voor
nieuwe trends, heeft een
nieuwe lijndienst vanuit En
geland en Nederland op Miami
geopend, en vervoert met de
Boeing 747's duizenden toeris
ten naar het decor dat weke
lijks op de buis te zien is.
Het is middag geworden als
we het hoofdbureau van poli
tie in Miami binnenstappen.
De temperatuur bereikt met 34
graden haar hoogtepunt.
Terry Sidway, agent van de
échte Miami Vice, zit met op
gerolde hemdsmouwen achter
zijn bureau. Hij ziet er heel
gewoontjes uit. Geen dure col
bert, geen colt onder zijn oksel.
„Natuurlijk praat hier ieder
een over de serie. We kijken
ook allemaal. Al wordt er hier
wel flink gelachen als een col
lega, na het bekijken van een
aflevering, in een iets te snel
pak binnenstapt. De praktijk
is natuurlijk wat anders dan
de serie. Dat feestje hier,
vrouwtje daar en hup de Fer
rari in om een dealer te pak
ken, zo werkt dat niet. Nee, het
is keihard werken voor een re
sultaat dat je niet kunt over
zien."
Ridway wil liever niet op de
foto. Het leven van een politie
man in Miami is toch al geen
polis voor een levensverzeke
ring. Bovendien is het geen
vetpot. „Hou het maar op zo'n
25.000 dollar", zegt hij. Goed
50.000 gulden per jaar dus. Een
Ferrari kun je daarvan niet
betalen. Ridway rijdt in een
witte Chevrolet-politiewagen.
„Als we in het geheim ('under
cover') moeten werken, rijden
we in gewone, onopvallende
bakken", zegt Sidway.
De 'life-style' van Crocket
en Tubbs heeft echter wel de
gelijk invloed op het politie
apparaat van Miami. Vorig
jaar gaven enkele agenten, die
wegens corruptie gearresteerd
werden, toe jaloers te zijn op
hun televisie-collega's. Cor
ruptie is een pijnlijk onder
werp voor de politie en Sid
way hult zich dan ook in neve
len. „Och, het zal natuurlijk
weieens voorkomen. Drugs
handel is een ernstig probleem
hier. Op mij is al een paar keer
geschoten. Je moet erg voor
zichtig zijn. Dus het zou best
kunnen dat sommige agenten
aan vrouw en kinderen den
ken, en smeergelden aanne
men."
Serieuze schattingen wijzen
uit dat maar liefst de helft van
de leden van Miami Vice be
zwijkt voor het grote geld van
de drugshandelaren. Het leven
van de jet-set lijkt voor veel
agenten aantrekkelijker dan
het dagelijkse ploeterwerk. De
FBI stelt al geruime tijd een
onderzoek in naar de handel
en wandel van de politie in
Miami, maar veel heeft het
nog niet geholpen.
De serie 'Miami Vice' is daar
trouwens tamelijk eerlijk in.
In een recente aflevering werd
Don Johnson zélf op de hielen
gezeten door 'Interne Zaken',
wegens verdenking van cor
ruptie.
Don Johnson en Philip Michael Thomas, de hoofdrolspelers uit 'Miami Vice'. - foto veronica
Bij Een van de politiebureau's in Miami staan geen Ferra
ri's maar oude Chrevrolets. - foto guy van grinsven.
Bill Scout, een gesoigneerde
kantoorman van het drugsbe-
strijdingsbureau DEA (Drugs
Enforcement Agency) legt ons
wat rauwe cijfers voor. „75
procent van alle drugs komt
voornamelijk uit Colombia,
Bolivia en de Bahama's via
Florida het land binnen. In
Miami gaat jaarlijks voor
meer dan 20 miljard dollar
(meer dan 40 miljard gulden)
om in de drugshandel. De stad
zwemt in het zwarte geld. Re
den waarom hier zoveel ban
ken naar toe komen. Die was
sen dat allemaal wit. Het eco
nomische succes van de stad is
voor een groot deel te danken
aan de drugshandel, en dat is
natuurlijk geen verdienste."
Scout legt omstandig uit dat
zijn organisatie wel degelijk
probeert de zware misdaad te
bestrijden. De Zuidameri-
kaanse drugsbendes gaan ech
ter met hun tijd mee. Open
lijke schietpartijen op straat
tussen verschillende bendes,
zoals we ze ook nog weieens in
de tv-serie zien, komen veel
minder vaak voor dan enige
jaren geleden. Het gaat nu al
lemaal veel geruislozer. Maar
wel meedogenloos. In de moe
rassen van de Everglades is
menig slachtoffer van onder
linge afrekeningen kopje on
der geduwd.
De aanvoer van de grote
partijen cocaïne gaan goed
deels nog altijd via de lucht en
over het water. Honderden
transporten per dag. Met
vliegtuigen, helicopters, snelle
speedboten (ja, zoals in de se
rie) en radarapparatuur pro
beert de politie tegenstand te
bieden. Het is echter vaak
dweilen met de kraan open.
Ook in de serie wint de politie
lang niet elke slag.
De drugsmafia wordt steeds
geraffineerder én gruwelijker
in het bedenken van sluipwe
gen. „Pas geleden bemerkte de
bemanning van een vliegtuig
bij de landing in Miami dat
een kind dood in de stoel zat.
De maag bleek volgestouwd te
zijn met plastic zakjes cocaïne.
Helaas voor het kind was één
zakje voortijdig opengespron
gen", zo vertelt Scout.
De sfeer in de clubs in
Miami is op het eerste oog
vaak heel losjes. Modieuze he
ren en dames keuvelen en
schuifelen. Hier ruik je het
grote geld. De wantrouwige
sfeer is eigenlijk in heel Miami
voelbaar. Niet vreemd, aange
zien bijna alle geweld is terug
te voeren op de drugshandel.
Daarbuiten is dit tropisch oord
een tamelijk onschuldige stad
met in Miami Beach de mooi
ste verzameling art deco-hui-
zen die er bestaat. Deze stijl is
ook gebruikt voor het logo van
de televisieserie.
De twee sterren zélf laten
zich nauwelijks zien. Philip
Michael Thomas wil nog wei
eens naar buiten treden. Don
Johnson sluit zich af van de
buitenwereld. Hij moet wel,
wil hij door de vrouwelijke
fans niet verslonden worden.
Het ironische is dat uitgere
kend een acteur die zelf in de
goot heeft gelegen en zwaar
aan de drugs en de alcohol
verslaafd was, nü de grootste
tv-ster van Amerika is gewor
den. En dat dankzij de vertol
king van een agent, die het
drugsspook met hand en tand
bestrijdt. In zijn losbandige
jeugd heeft hij alles gedaan
wat God verboden heeft. Op
zijn 'topdagen' verwerkte hij
in zijn eentje anderhalf kratje
bier, een fles wodka, drie cog
nacs, een paar flessen wijn en
een paar gram cocaïne. De tien
joints dienden daarbij slechts
als versiering. Hij is nu afge
kickt en wil nooit meer terug.
De hoofdrolspeler ziet zijn
uitglijder nu als een teken des
tijds. „In de hippietijd wilde je
alles proberen. Drugs, vrije
seks, noem maar op", zei hij
onlangs tegen de Amerikaanse
Playboy.
De man is vroeger zélf re
gelmatig met de politie in aan
raking kwam, speelt nu de po
pulairste agent van Amerika.
Hij werkt keihard aan zijn
carrière als acteur en popster.
Van drugsverslaafde en alco
holic is hij work-a-holic ge
worden, met een flinke dosis
cynisme.
1622.
iDRIJF EVERS B.V.,
50-51785.
2321.
in één vakje benutten,
advertentie wordt in een groter
mtie met het belangrijkste woord,
n bondig.
lefoonnummer in de advertentie op.
men gemakkelijk en snel.
DE ZIJKANT HET BEDRAG AFLEZEN dat
izending van brieven onder nummer
letalen. Als contante betaling kunt u een
een blauwe girokaart (dus géén giro- of
;uren.
g ontvangt u een acceptgirokaart
4,- administratiekosten in rekening
tg aan Dagblad De Stem, Postbus 3229,
rubrieksadvertenties.
één vakje overslaan,
ima één vakje gebruiken.
I Prijs incl. 6% BTW
- J 5.88
7.84
9.80
11.77
13.73
15.69
Telefoon:
01-87
moeite, grote resultaten.
Door Wim van Leest
I BOBBY Womack is een soul
I survivor. Al bijna 30 jaar
I speelt hij een rol in de Ameri-
Ikaanse zwarte muziek VVo-
I mack (42) maakt sinds het be-
J gin van de jaren '70 elpees die
litem meer en meer laten ho
pen als een begenadigd com
ponist en zanger. Zijn laatste
jtwee elpees, 'So many rivers'
jen "Womagic', zijn schitte-
I rende platen vol met bewogen
|en intense soul, zoals die
I waarschijnlijk alleen ge-
I maakt kan worden door
I iemand die er van begin af
|aan bij is geweest.
En Bobby Womack was er
Isteeds bij. In 1957 maakt hij
Isamen met zijn broers als The
IWomack Brothers zijn eerste
■plaatjes. Gospel en country
I western stonden toen op het
I repertoire. Een ontmoeting
«met Sam Cooke en zijn Soul
(Stirrers leidden tot een koers
verandering. Als 'The Valen-
I tino's' legden de Womack
I Brothers zich toe op rhythm
blues en meer popgerichte
(muziek. Dat leverde hits op
lals 'Looking for a love' en 'It's
■all over now'. Dat laatste
(hummer werd door de Rolling
|Stones tot een wereldhit ge
haakt. Bobby Womack hield
p o.a. een nog immer voort-
Purende vriendschap met de
ptones aan over.
Bobby Womack speelde na
The Valentino's tot aan Sam
Cookes dood in diens begelei
dingsband. Nadien belandde
JJÜ in de befaamde Muscle
jShoals-studio's als sessie-gi-
arist. Daar schreef hij o.a. de
Wilson Pickett-hits '634-5789'
p 'Midnight mover'.
Aan het eind van jaren '60
part Bobby een solo-carrière
Pie tot op heden voortduurt.
heeft inmiddels 14 elpees
P zijn naam staan, waarvan
'iet name 'The poet' en 'The
pat II' tot klassieke soulpla-
fen gerekend worden. Be-
Palve voor zichzelf schrijft
pobby Womack ook voor an-
Pwen. George Benson, Janis
P°plin, Sly Stone en Leon
Tiussell zijn een paar van de
ptiesten die werk van Bobby
PPnamen. Hij was ook van de
partij op 'Dirty work', de laat-
NP
SPI
AAK
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
ste elpee van de Rolling Sto
nes.
Vorige week was Bobby
Womack in het land voor wat
promotiewerk. Bij die gele
genheid werd er met hem ge
praat. Hoe speelt Bobby Wo
mack het klaar om het zo lang
vol te houden? Wat maakt
hem zo bijzonder?
Bobby Womack: „Wat mij
bijzonder maakt, is het feit
dat ik door de jaren heen een
gewone jongen ben gebleven.
Ik heb geen ego. Ik kom pas
voor mezelf op als ik helemaal
in het nauw gedreven word.
Als ik met andere artiesten
omga, voel ik dat ze negatieve
'vibes' uitstralen. Ze dulden
me in hun omgeving, maar ik
ben dan wel overgeleverd aan
hun genade. Ik trap daar in,
want ik speel geen spelletjes.
Als ik een andere artiest te
genkom die ik goed vind,
vraag ik hem om zijn handte
kening. Mijn vrienden zeggen
dat ik dat niet moet doen, om
dat het goedkoop staat, maar
ik meen 't echt, ik kan iemand
mateloos bewonderen. Maar
ja, door al die bewondering
praat je die artiest dan wel
weer een ego aan, dat veel
groter is dan het eigenlijk zou
moeten zijn."
„Ik handhaaf me door me
op de muziek te concentreren.
Ik probeer er menselij kheid in
te laten door klinken. Wat me
overeind gehouden heeft, is
het verlangen om muziek te
maken, niet om het geld maar
om de boodschap. Veel van
mijn mede-artiesten en tijd
genoten hebben het tot 'star
dom' gebracht, maar dat is
enkel uiterlijk. Ze zijn wel
licht groot in verkoopcijfers,
maar ze zijn niet groot als
mens. Ze zijn zo verdomde op
gefokt dat ze hier niet aan een
tafeltje met je zouden kunnen
praten. Ze zouden geen se
conde stil kunnen zitten, maar
zich voortdurend krabben,
draaien op hun stoel en noem
maar op. Als dat de tol van
dat soort roem is dan wil ik
die roem niet hebben."
Bobby Womack: „Ik streef ernaar om in de muziekwereld
beschouwd te worden als iemand, die echt met zijn muziek
bezig is, iemand die zijn specifieke rol in het geheel speelt.
- foto lex van rossen
„Ik probeer eenvoudig te
blijven. Ik logeerde laatst in
een hotel in een Amerikaanse
stad en ik kreeg toen op mijn
kamer een telefoontje. Het
bleek een fan in een platen
winkel om de hoek te zijn.
'Meneer Womack, ik heb al
uw platen en ik ben er gek op.
Ik bel u nu om gewoon eens
uw stem te horen. Neem me
niet kwalijk dat ik u bel'. Ik
zei hem: 'Kom gerust langs,
dan kan ik je zien, dan kun
nen we wat praten'. Hij zei:
'Meent u dat serieus, mag ik
mijn platen meebrengen, zo
dat u ze signeert?'. Mijn ma
nager zag dat helemaal niet
zitten. Die zei: 'Stuur hem
maar bij mij langs, dan
scheep ik hem wel af'. 'Nee',
zei ik, 'dit is echt. Ik wil die
man gewoon ontmoeten om
dat ik blijkbaar iets voor hem
beteken'."
„Ik geef niet om dat soort
bescherming, bodyguards en
zo. Ik heb geleerd dat het die
bodyguards geen moer inte
resseert wat er met j e gebeurt.
Ik heb een tijdlang mijn li
chaam kwaad gedaan met
drugs en zo. Gewoon uit ver
veling. Een echte bodyguard
zou dan je lichaam moeten
beschermen en die troep uitje
handen moeten slaan, maar ze
keken gewoon toe hoe ik me
vol met dope stopte."
„Ik ben door die fase heen
gekomen godzijdank. Nu heb
ik me een aantal nieuwe doe
len gesteld. Dat heb ik voor op
veel andere artiesten van
mijn leeftijd, ik heb nog
steeds een doel om te berei
ken. Ik hou me opzettelijk in
om daar niet te snel te gera
ken, want ik weet niet wat het
zal zijn om geen doelen of uit
dagingen te hebben."
„Ik ben altijd egoloos ge
weest. Dat heb ik van Sam
Cooke geleerd. Ik ben van be
gin af aan idolaat geweest
van Sam. Ik kuste de grond
waarover hij liep. Ik hield van
zijn manier van doen, de ma
nier waarop hij mensen be
handelde. Hij zorgde ervoor
dat iemand zich in zijn omge
ving bijzonder voelde als
mens. Andere artiesten, ik zal
geen namen noemen, kanke
ren als de pest op alles en
iedereen en ze maken mis
bruik van hen. Als iemand ze
komt interviewen, dan pak
ken ze die journalist keihard
aan. Ik zeg dan 'Wat is er mis
met jou? Ik ken je nog uit de
tijd dat je journalisten aan
klampte, omdat er nog niet
over je geschreven werd, nog
niemand een foto van je wilde
maken. Nu neem je hem kwa
lijk dat hij over je schrijft.
Dat is je ego, man.' Als je ze
dat vertelt, vinden ze dat he
lemaal niet leuk, want ze wil
len die rol blijven spelen."
„Ik heb nu pas een nieuwe
manager en ik heb hem dui
delijk moeten maken dat ik
niet zo'n type ster ben. Als ik
interviews doe, wil ik het goed
doen. Mijn manager begrijpt
ook niet dat ik journalisten in
mijn hotelkamer wil ontvan
gen, dat is veel te privé, vindt
hij. Maar ik ga er van uit dat
een hotelkamer mijn thuis is.
Als mensen de moeite opbren
gen om echt over mij te
schrijven, dan wil ik ze ook
thuis ontvangen, wil ik iets
voor ze doen. Want ze geloven
in me."
„Ik streef ernaar om in de
muziekwereld beschouwd te
worden als iemand, die echt
met zijn muziek bezig is,
iemand die zijn specifieke rol
in het geheel speelt. Ik weet
dat ik de kwaliteiten heb. Ik
heb alleen nog niet de kans
gehad om het allemaal te ex
ploreren. Ik heb nog volop
brandstof in mijn tank."
„De muziek is belangrijker
dan de persoonlijkheid, maar
als je het goed doet, zijn mu
ziek en persoonlijkheid syno
niem, zowel als je een num
mer schrijft als wanneer je
andermans werk vertolkt. Je
hebt artiesten die andermans
werk doen en als je ze dan
vraagt naar het waarom
daarvan, dan zeggen ze dat ze
te horen kregen dat het een
goed nummer was dat wel een
hit zou worden en dat ze het
daarom maar opgenomen
hebben. Die mensen hebben
geen hart in him donder. Het
zijn geen artiesten, maar en
tertainers. Een artiest is zo
begaan met zijn kunst, dat hij
niet opneemt voordat het tijd
is. Het beste dat de platenwe-
reld is overkomen, is dat je te
genwoordig nog maar een el
pee per jaar hoeft te maken.
Je hebt nu veel meer tijd en
gelegenheid om je op zo'n
plaat te ontplooien. Ik ben van
plan om eens in twee jaar een
elpee te maken. Op die manier
kan ik het allemaal beter
overzien, kan ik mijn levens
ervaringen beter verwerken
in mijn nummers."
„Dat ik per elpee beter
word, heeft te maken met de
groei van mijn persoonlijk
heid. Je zou het kunnen zeg
gen dat ik vijf keer in de
vijfde klas ben blijven zitten
en die klas is dan de school die
je als muzikant hebt te door
lopen, de school van mijn le
ven ook. Ik heb een tijdlang
het gevoel gehad dat ik tel
kens met mijn kop tegen de
zelfde muur aanliep. Ik zocht
de juiste manier om verder te
komen. Uiteindelijk is er iets
in mijn leven geweest dat me
verder geholpen heeft. Mis
schien was het verlies van
mijn kind, misschien was het
de dood van mijn broer, mis
schien was het mijn eerste
echtscheiding of mischien
kwam het door een bankroet
of door het druggebruik. Iets
in mijn leven heeft me het
licht doen zien. Nu weet ik hoe
ik het moet doen en vooral hoe
ik het niet moet doen. Als ik
nu een nummer zing, praat ik
rechtstreeks tot jou als luiste
raar. Ik vind dat zalig. Ik hou
mezelf tegenwoordig voor dat
ik eindelijk mijn schooldi
ploma heb gehaaid."
„Van al die jaren artiest
zijn, heb ik geleerd, dat je je
niet kunt verwijderen van
wat je mee hebt gekregen. Je
moet bij je 'roots' blijven. Je
kunt verhuizen of op de
vlucht gaan, maar als je dat
doet, verlies je het contact met
je vertrouwde omgeving, ver
lies je het contact met jezelf.
Dan raak je onzeker. Ik heb
veel artiesten als vrienden. De
jongens van de Rolling Stones
zie ik geregeld, maar als ik
naar die mensen kijk dan lij
ken het wel kasplantjes. Ze
zijn niet 'in control'. Ze zijn
ver van de werkelijkheid ver
wijderd. Als je mij vraagt
waarom de Stones niet meer
samenwerken, dan zeg ik: ze
hebben zoveel geld dat ze elk
aar niet meer uit kunnen
staan. Het waren ooit schof
fies, nu zitten ze vastgeroest.
Ze moeten er nota bene een
oude man als ik bijhalen om
opgepept te worden. Op 'Dirty
work' moest ik voor een ver
nieuwend geluid zorgen. De
Stones hebben te veel geld. Ze
kunnen zich geen nieuwe doe
len meer stellen."
„Als ik een liedje schrijf,
moeten tekst en muziek in
elkaar passen als een hand in
een handschoen. Het nummer
moet de boodschap overbren
gen. Daar hoeven niet veel
woorden voor nodig te zijn.
Het succes van een nummer
meet ik ook niet af aan de
verkoop ervan. Als ik één per
soon met een song bereik, dan
is dat voor mij voldoende. Ik
kreeg eens een keer een brief
uit België. Een man schreef
dat ik zijn huwelijk had gered
met het nummer 'A woman
got to have it'. Door dat num
mer had hij begrepen hoe met
zijn vrouw om moest gaan.
Als zoiets gebeurt dan is een
nummer voor mij geslaagd,
dan valt er niets meer aan toe
te voegen."
De agenda voor de komende weken
ziet er als volgt uit:
Frankie Goes to Hollywood, 4 fe
bruari in Rotterdam (Ahoy) en 9
februari in Brussel (Vorst)
Spandau Ballet, 26, 27,28 februari
en 1 maart in Rotterdam (Ahoy)
Europe, 14 februari in Amsterdam
(Edenhal)
Deep Purple, 21 februari in Brussel
(Vorst) en 23 februari in Rotter
dam (Ahoy)
Cyndl Lauper, 21 februari in Rot
terdam (Ahoy)
Commodores, 8 maart in Rotter
dam (Ahoy)
Los Lobos, 25 februari in Utrecht
(Vredenburg)
Style Council, 7 maart in Rotter
dam (Ahoy)
Tina Turner, 2, 3 en 4 april in Rot
terdam (Ahoy)
