'eautes
1ST!
'DM
Püm
DAGEN
PONNEN
nu 49a"
N ALLE
TV defect?
RON BRANDSTEDER REKENT OP 7 MILJOEN KIJKERS
bONDERDAG 29 JANUAR11987
diers
076-224500
Technica Nova
Breda
HILVERSUM - Natuurlijk is het de butler.
De butler is altijd de moordenaar. Hoewe-
1...ik vertrouw die Martijn niet en die
Paul, die is me te gluiperig. Constance? Nee,
dat kan niet! Vrouwen moorden niet. Maar
Emilie dan? Nou ga ik twijfelen, nou maak
je me onzeker. En Lodewijk? Nee idioot, die
is toch vermoord. Sorry. Zeg, een groene
panterslang, bestaat zo'n beest wel?
de"COCK,'"gebören^iluitbundig aangekondigd. Van buis en luidspreker
februari 1938 te Tilburg bereikt ons al weken de mededeling: stem af op
'Moordpel' van de TROS, gepresenteerd door Ron
Brandsteder (Nederland 1,20.28 uur).
ga
Cannes
Allure
Sleutel
Mi
T2 PAGINA GIDS 1
Super Channel
begint morgen
Hoe Carl Andre
uitkwam
bij 'Breda'
Natuur
en ritme
Effecten
Mensen
Experimenteel
- Breda
„Wij oefenen wat Je moet doen met vrou
wonvriendelijke vragen. Mijn advies is:
niet boos worden" Clan V|8serHooft)
rector mldd. school
Keurige moorden voor hele gezin
vrijdags
iheden?
076-
opgave.
9.
iparaties.
bel
Dan komt er tenminste e
vakmanl Geen voorrijkc
ten i
Bij beschikking van
Rechtbank te Breda d.
9 januari 1987 is MAR
WILHELMINA THERESi
Door Jan Koesen
Morgenavond weten we het. Zelden, om niet te
-iiuii_ zeggen nooit, is een nieuw televisie-spelletje zo
wonende aan de Marii
laan 26,
BREDA onder curatel
gesteld. Tot curator
benoemd Gerardus J<
hannes Maria de O
wonende Waterhoen li
3435 DM Nieuwegein.
Tot toeziend curator
benoemd Joseph Johar
nes Maria Ettema, w(
nende aan de Duurst*
destraat 16, 4834 H
Breda.
En daar lacht Ron ons toe,
in groengeruite Sherlock
Holmes-outfit compleet met
pet en lurkpijp. Vanaf pos
ters, op winkels, gidsen, ju
bilerende weekbladen en het
scherm natuurlijk. De bron
zen stem roept rillingen op,
belooft avonturen in de ver
rukkelijke horrorwereld
van de gestileerde moord.
Maar het is voor de hele fa
milie, dus echt huive
ringwekkend wordt het
nooit.
Brandsteder zet zijn om-
ber-kleurige Japanse Turbo
onder de van ij zei druipende
bomen van Phonogram. Hij
zet zich gewillig neer in een
door de fotograaf gedic
teerde plek waar bleek zon
licht nog iets van het land
schap probeert te maken.
Zijn vingers spelen met het
visitekaartje van de ver
slaggever, een mouw schuift
op en onthult een harige pols
met een plat gouden horloge
met maanstanden.
'Moordspel' is uitgevon
den door André van Duin.
Ron: „André liep met Joop
van den Ende op de MIP in
Cannes (verkoopbeurs van
rtv-programma's) en toen
zei hij opeens: "Een krimi-
kwis, zou dat niks wezen?'
Joop en ik hebben toen An
dré uitgekocht en we zijn er
mee begonnen, vandaag op
de kop af negen maanden
geleden. De eerlijkheid ge
biedt mij om te zeggen dat
we heel veel hulp gehad
hebben van het buitenland,
met name van uit Engeland
waar een vergelijkbaar spel
een poos heeft gelopen. Maar
die Engelse kwis is niet het
zelfde als ons 'Moordspel',
het is veel korter en er is
lang niet zo'n mooie show
omheen gebouwd."
In 'Moordspel' speelt een
aantal gerenommeerde,
steeds wisselende acteurs
een kort toneelstukje,
waarin een van hen wordt
vermoord. De kijkers krij
gen de week tevoren een
kort fragment te zien en
kunnen dan op een kaart de
naam van de moordenaar
aankruisen. Dat is natuur
lijk puur gokwerk, want het
fragmentje geeft amper
aanwijzingen. De TROS
licht daar vervolgens wille
keurig honderd inzenders
uit, die dan worden uitgeno
digd om met aanhang naar
de studio in Aalsmeer te ko
men. Die honderd hoeven
niet eens de moordenaar ge
raden te hebben.
In de studio wordt dan het
hele toneelstukje vertoond,
in totaal 25 minuten lang.
Maar het wordt in fragmen
ten gebracht. Steeds verder
wordt de sluier opgelicht. En
terwijl de show draait, wor
den de honderd uitverkore
nen via een afvalrace met
vragen uitgedund tot er een
paar overblijven. Ondertus
sen heeft een panel zich over
de moord gebogen en even
tueel de acteurs aan een ver
hoor onderbroken. De ac
teurs mogen liegen. Uitein
delijk blijven er een paar
van de oorspronkelijk hon
derd gasten over en wordt
de moordenaar bekend ge
maakt. De winnaar kan met
een gewonnen auto naar
Ron Brandsteder, presentator van 'Moordspel': „Het worden mooie, romantische moorden".
- FOTO ANEFO
huis rijden, of een exotische
reis winnen. Deze keer geen
goed doel, het is gewoon ge
zonde hebzucht.
„Het worden mooie, ro
mantische moorden," zegt
Ron. „Er komen geen gru
welijke beelden in voor.
Iedereen in het gezin kan
kijken, van kind tot opa
Echt, het wordt heel gezellig.
We leveren 25 aanwijzingen
voor 6 tot 5 verdachten. En
18 daarvan zijn verkeerd,
zetten je op een verkeerd
spoor. Maar de rest wijst in
derdaad naar de moorde
naar. Het is een familieshow
in de breedste zin van het
woord, pure entertainment
die in totaal 95 minuten
duurt waarvan 25 minuten
sec aan het drama wordt be
steed."
Joop van den Ende is er de
producent niet naar om het
karig aan te pakken. Zijn
studio in Aalsmeer waar
steeds meer superprodukties
van af rollen, geeft ook
'Moordspel' een kader mee
van allure.
Ron: „Bij opkomst stel ik
het panel voor dat uit drie
mensen bestaat: journalis
ten, acteurs, mensen die iets
met thrillers te maken heb
ben en zo. En dat panel gaat
over het drama praten en de
acteurs in hun rol ondervra
gen. Daar kan van alles uit
komen, de panelleden mogen
valstrikken stellen, de ac
teurs mogen liegen, kortom,
het is net echt. Oorspronke
lijk was het de bedoeling ge
weest dat ik in het drama
mee zou spelen, dat ik een
soort van rechercheur zou
zijn of detective die aan het
einde de oplossing zou pre
senteren, maar daar zijn we
van afgestapt anders zou ik
de hele show met twee pet
ten op moeten lopen.
Ik weet zelf echt niet, op
mijn woord van eer, wie de
dader is. En dat is maar goed
ook, want nu kan ik tenmin
ste spontaan reageren en
voor mij blijft het dan ook
spannend. Tegen het slot
krijg ik een verzegelde en
velop met de oplossing en de
dader wordt ter plekke in de
boeien geslagen. Dan wordt
ook meteen bekend welk pa
nellid de hoogste score heeft
geboekt en wie van de hon
derd uitgenodigden de
hoofdprijs heeft gewonnen.
Om die hoofdprijs te win
nen, moet je dus ten eerste
een kaart ingestuurd heb
ben, ten tweede er uitgepikt
zijn in die groep van hon
derd, ten derde doorgedron
gen zijn tot de finale via de
afvalrace en ten vierde moet
je ook de dader geraden
hebben."
Het is natuurlijk denk
baar dat er meer dan een
winnaar is. In dat geval, zegt
Ron, „hebben we de moord-
sleutel. Ieder van de win
naars krijgt dan een sleutel,
maar slechts een daarvan
past op de auto."
De plot van de toneelstuk
jes is dit jaar nog ontleend
aan het Engelse spel, maar
het is de bedoeling om het
volgend seizoen, als 'Moord
spel' tenminste aanslaat,
Nederlandse auteurs uit te
nodigen. Er mogen geen
dure achtervolgingen of lo-
katies in voorkomen, seks
moet spaarzaam zijn, om
niet te zeggen afwezig, hoe
wel het wel een motief voor
de moord mag zijn en het
spel moet in vier stukjes ge
hakt kunnen worden om al
dus ruimte te bieden aan het
panel, de vragen, de afval
race en de show. Liever geen
drugsproblemen of een poli
tieke of sociale context, nee,
gewoon een ouderwetse
'whodunit': raden wie de
killer is.
Ron Brandsteder: „We
hebben een keur aan be
roemde artiesten. Het panel
wisselt met de week. We
hebben voor deze vorm ge
kozen omdat je in deze tijd
niet meer met iets eenvou
digs kunt komen. Het pu
bliek stelt thans hoge eisen,
ook aan decor en entourage.
Het sterke van de formule is
dat het hele kijkende pu
bliek er bij betrokken is.
Zelf ben ik een liefhebber
van het detective-genre. Dat
heb ik van mijn vader mee
gekregen die een anglofiel
was en die alsmaar van die
paperbacks kocht. Nooit heb
ik begrepen waarom men
sen al meteen naar de laat
ste 5 pagina's gaan kijken
om te weten wie de dader is.
Dan is de lol eraf, dan kun je
net zo goed gaan pingpongen
of boerenkool eten."
LONDEN (ANP) - Pro
motioneel ondersteund
door de Britse ambassa
deurs in de verschillende
Europese landen gaat Su
per Channel, de jongste
pan-Europese satelliet
zender, morgenavond van
start.
De uitzendingen van dit com
merciële Engelse station zul
len dan in 14 Europese landen,
waaronder Nederland, te zien
zijn. Een kleine 6,5 miljoen
huishoudens (2,4 miljoen in
Nederland) krijgen een 24-
uurs programma voorgescho
teld 'van hoge kwaliteit en
voor elk wat wils'.
Deze omschrijving van het
programma komt uiteraard
voor rekening van Super
Channel zelf. De kijker zal
uiteindelijk zelf uitmaken wat
hij er van vindt. Een blik op de
programma-gegevens voor de
komende twee maanden leert
in ieder geval dat het aanbod
varieert van baby-zorg tot da
gelijkse actualiteiten, van kin
derprogramma's tot serieus
drama en natuurlijk de onver
mijdelijke videoclips en sport
programma's.
De komst van Super Chan
nel is financieel mogelijk ge
maakt door de keten van com
merciële regionale televisie
stations in Engeland, opere
rend onder de verzamelnaam
ITV en de medewerking van
de BBC, die tegen betaling
programma's levert „Je zou
kunnen zeggen dat Super
Channel een historische kop
peling heeft gelegd tussen de
commerciële Britse omroep en
de BBC", zegt programma-di
rectrice Carol Haslam.
De eerste avond omvat in
feite alleen het beeldverslag
van een groot feest ter ere van
de start van de zender in Lon
den. Er zijn allerlei gasten uit
genodigd, maar de naam van
de eregast wil zij niet verklap
pen.
Pas de dag erop zal er
sprake zijn van een reguliere
uitzending van Super Chan
nel. Haslam zegt de zaterdag
avond te willen bestemmen
voor de 'hogere lagen in de be
volking' omdat zij met een po
pulair programma toch niet
kan concurreren met de natio
nale zenders. Vertoond wor
den de top-series, de betere
documentaires en drama van
een wat zwaarder niveau. Als
familie-avond is gekozen voor
de zondag, met programma's
als (de Nederlandse inspec
teur) Van der Valk, Muppets
en Benny Hill. 'Super Channel'
is te ontvangen door mensen
die nu al 'Music Box' hebben.
Carl Andre, Van Abbemuseum,
Eindhoven en Haags Gemeente
museum. Open: dagelijks be
halve ma. 10.00-17.00 uur (zo. en
n. vanaf 13.00 uur). Tot respec
tievelijk 1 en 8 maart.
In beide musea wordt een
selectief overzicht gegeven
van 25 jaar 'beeldhouw
kunst' door deze Amerikaan.
Hij is een kenmerkende re-
spresentant voor een ont
wikkeling van deze kunst
discipline, die voor deze
eeuw behoorlijk ingrijpend
is geweest. Omzien in ver
wondering of een afgeschre
ven zaak nu het figuratieve
weer dingt naar de kunst
markt met een belegde bo
terham? Vergeet het maar.
Er is óók weer sprake van
een herleving van geometri
sche/ constructivistische
kunst. De hersens, de ratio
naliteit, presenteren zich
weer tegenover of samen
®et de emotionele gemakke
lijk herkenbare kunstjes
van de minste weerstand.
Andre is op de eerste
Plaats een bedenker, een ra
tionalist met concepten,
maar de weerslag ervan via
stalen, houten of stenen
structuren heeft een opdrin
gerige dramatiek die de be
schouwer kan prikkelen tot
a8ressie of meditatieve con
centratie. Andre zelf heeft
sijn ontwikkeling als volgt
getypeerd: 'van sculptuur
als vorm via sculptuur als
structuur tot sculptuur als
Plaats'. Dat klinkt nogal ab
stract. In navolging van
cancussi bewerkte hij hou
ten balken om zijn vorm- en
structuuronderzoek te be
proeven.
Later onderzoekt hij de
Wisselwerking tussen sculp-
h*ur en ruimte, waarbij hij
Je laatste tracht te relative-
en. Aanvankelijk maakte
Jd) met name vloercomposi-
t'es uit metalen platen of
tenen (gebakken), terwijl
J °ok het landschap be
werkt. Er is invloed uitge
gaan op zijn werk vanuit
Stonehenge en andere oude
plaatsen met neolitische ste
nen tekens, de schilder
Frank Stella, het taoïsme,
het marxisme, terwijl ook
zijn vierjarige arbeid bij de
spoorwegen van invloed was
op zijn manier van kijken en
denken, "k zou graag willen
dat mijn werk in de traditie
ligt van de Russische revo
lutionaire kunstenaars Tat-
lin en Rodchenko', heeft hij
ooit gezegd.
Zijn 'platvloerse' sculptu
ren zijn voor een deel in
Eindhoven ondergebracht.
Je loopt er door lege zalen,
die ruimtelijk concurrentie
krijgen van vloercomposi
ties. Wanneer je het lef hebt
om zelf ook die uitdaging
aan te gaan, te lopen over en
langs die hoekige (want dat
is het) figuraties en 'obsta
kels', dan is mogelijk ver
warring of rust, verwonde
ring of woede je deel. In Den
Haag staan zijn latere wer
ken (veelal in hout) als rit
mische bouwconstructies in
de zalen omhoog. Hier en
daar ontstonden er typische
parallellen met de architec
tuur van het museum; dan
weer worden deze ruimtes
versneden of uit cadans ge
bracht. Een bewustzijns-
kunst uit de zestiger en ze
ventiger jaren.
Een van de actueelse wer
ken heeft als titel 'Breda'.
Het bestaat uit 99 stukken
Belgische kalksteen over een
lengte van ruim 14 meter als
een hoekig stadssilhouet
geordend (maar zo figura
tief is dat ongetwijfeld niet
gedacht). Anderzijds merkte
Fuchs drie jaar geleden op
bij zijn poging, op de exposi
tie De Statua, om een heden
daagse definitie voor beeld
houwkunst te distilleren: 'Ik
vermoed dat het niet de con
ceptie, maar het fysieke mo
ment binnen die conceptie is
dat de beelden van Carl An
dre hun dramatische kwali
teit geeft'. Er is een bijge
werkte oeuvrecatalogus
verschenen 45) en een ver-
(te
Carl Andre: 'Breda'
zien in Den Haag).
- ROTO ROB KOLLAARD
klarende tekst 3). Wie deze
toch wel belangrijke terug
blik op Andre's beeld-
houw(r)evolutie wil zien
moet er wel wat voor over
hebben. Eindhoven en Den
Haag liggen zo'n 150 km uit
elkaar. Dat is dan niet zo'n
gelukkige vorm van samen
werking.
H.E.
Marcasse, schilderijen, teke
ningen; Aafke Kelly, blocbprints
en Michel Kuipers, keramische
beelden. Galerie De Verbeelding,
Klokkenstraat 12, Baarle-Iler-
tog/Nassau. Open: vr. za. en zo.
13.30-17.00 u. Tot en met 22 fe
bruari.
De rulle aarden vormen
van Michel Kuipers en de
door de natuur geïnspi
reerde schilderijen van
Marcase, omgeven door de,
op jazz-ritmes geïnspireer
de, blockdrukken van Aafke
Kelly vormen een in
drukwekkend ensemble, dat
je in deze koude dagen oer
krachten in de natuur van
mens en kosmos bewust
houdt. Twee Nederlanders
en een Belg op de grenslijn
met Vlaanderen. Galerie
houder Jan Broos heeft een
fijnzinnig gevoel voor het
samenbrengen van kunste
naars uit beide landen. Hij
maakt goed gebruik van
Baarle-Nassau dat als geen
andere plaats in staat is ook
grensoverschrijdende con
tacten, die verder reiken dan
benzine, sigaretten en bier,
te bevorderen.
De schilderijen van Mar
case zijn met een beheerst
neo-expressionistische toets
en een fijnzinnige kleurbe-
heersing geschilderd. Gege
vens uit de natuur (zoals een
geknakte boomstam) wor
den tot monumentale te
kens, waarbinnen natuur en
cultuur elkaar treffen. Het
ritmisch elan, de lyriek,
wordt nergens banaal of de
coratief. In een serie teke
ningen bij de dood van zijn
moeder zie je de oprechte
bronnen voor dit soort mo
numentale intimiteit.
Michel Kuipers, uit Ber
gen op Zoom - waarvoor we
onlangs aandacht vroegen
bij zijn expositie in Oirschot
- verwijst in zijn sculpturale
tekens (groot en klein) naar
zijn contact met de aarde.
Deze aarden monumenten
waren waarschijnlijk on
denkbaar zonder zijn voor
geschiedenis in de ambach
telijke potterie. Fundamen
tele keramiek zoals dat heet;
een manier van werken die,
naar mijn gevoel, vaak inte
ressanter is voor de maker
dan de koper (bewust te on
derscheiden van de kijker).
Het schilderen op muziek
is een bekend verschijnsel.
Aafke Kelly laat zich inspi
reren door jazz-muziek.
Twee jaar geleden was werk
van haar te zien in Breda's
Beyerd bij het jazzfestival.
Haar block-print schilde
rijen en acryls zijn te genie
ten ook zonder de weten
schap dat zij er platen van
Mingus, Dolphy, Kloss of
Konitz bij draaide tijdens
net ontstaansproces. Ook
niet-jazzingewijden kunnen
genieten etc. van deze sym
boolachtige tekens in cir
kels, vierkanten, sidderin
gen etc., die soms iets man-
tra-achtigs krijgen. Het
hoekige en vaak ook het wa
terachtige van de kleur ra
ken mij niet in relatie met
jazz. Ervaringen zijn zeer
subjectief. Los daarvan: een
intrigerende tekentaal, die
met wisselende resultaten
het midden houdt tussen es
thetiek en emotionaliteit.
H.E.
Lambert Oostrum. Galerie
Esprit, Clinge. Open: wo. t/m za.
van 13.30-17.30 u. Ma.-dl. geslo
ten. Tot en met 25 februari 1987.
De jonge te Amsterdam
woonachtige kunstenaar
Lambert Oostrum, die zijn
opleiding ontving van de
Haagse academie (van 1981-
1986) is een ontdekking van
Galerie Esprit. Bij inciden
tele voorstellingen van zijn
werk deed hij zich kennen
als een uitgesproken non-fi
guratief schilder, die met so
bere maar effectieve kleu
ren op zichzelf bewogen
maar toch harmonieus aan
doende composities opbouw
de, waaraan een zekere mo
numentaliteit eigen was. Nu,
op zijn eerste grote eenman-
sexpositie toont hij een ver
anderd gezicht. De monu
mentaliteit van zijn oliever
ven wordt nu eerder bepaald
door het bijzonder grote for
maat en bij zijn composities
vraagt men zich af of men
hier nog met een abstract
werkend schilder te maken
heeft, want er vallen daarin
allerlei figuren en gestalten
te herkennen. Bovendien is
Oostrums schilderwijze wat
wilder geworden en dit alles
heeft ten gevolge dat zijn
werk een ietwat Cobra-ach-
tige indruk maakt. Vaak
treden schrille kleurtegen-
stellingen op, er wordt veel
zwart gebruikt om tot hefti
ger tegenstellingen en effec
ten te komen.
Het lijkt of de innerlijke
bewogenheid zich naar bui
ten gekeerd heeft in een mo
numentaliteit die het bij ge
baar en effect laat. Een blik
op Oostrums tegelijkertijd
ontstane composities op pa
pier in mengtechniek be
wijst daarentegen dat hij
nog altijd de abstracte kun
stenaar van 'vroeger' is. Uit
de helderheid van zijn vlak
ken en lijnen daar wordt
duidelijk dat de in de olie
verven te ontwaren figuren
missers zijn als gevolg van
een waarschijnlijk ongecon
troleerde en improviserende
werkwijze waaraan de kun
stenaar zich overtilde en
waarmee hij het tegendeel
bereikte van wat hij beoog
de. De composities in meng
techniek op normaal for
maat vormen dan ook dui
delijk het beste deel van
deze expositie en laten met
vreugde de 'vroegere' Oos
trum herkennen, die een
duidelijke eigen weg inge
slagen scheen te hebben. Of
hij die terugvindt, wil terug
vinden? Houden wij ons
voorlopig, in afwachting
van een antwoord op die
vraag, aan Oostrums sterke
composities in mengtech
niek op papier, die op zich
zelf reeds zijn tentoonstel
ling de moeite waard ma
ken.
WILLEM ENZINCK
Bert us Weeda, olieverf schil
derijen, Galerie Micro, Heuvel
19, Oosterhout Open dinsdag
t/m vrijdag van 10.00 tot 12.00 en
van 14.00 tot 17.00 uur, vrijdag
van 19.00 tot 21.00 uur, zondag
van 14.00 tot 17.00 uur. Tot en
met 6 februari.
Een van de aardigste kan
ten van realistische schil
derkunst is dat je denkt dat
je weet wat je ziet, terwijl
dit in feite niet het geval is.
Bertus Weeda is zo'n jonge
realist, die overigens heel
koel lijkt te registreren,
maar in werkelijkheid schil
dert met een dubbele bodem
en daarmee de Hollandse
traditie hoog houdt.
Weeda's onderwerpen lig
gen allemaal in het mense
lijk vlak. Mensen zijn voor
hem een raadselachtig soort
objecten, die, op een be
paalde manier neergezet en
van attributen voorzien, de
gemoedstoestand en de le
venshouding van de schilder
uitdrukken. Hij maakt
graag gebruik van uitsnij-
ders, bij voorbeeld de zonne
bril of de camera waarvan
de lens reflecteert, en het
meisje met de trombone,
waardoor de dingen vreem
de, niet met de afbeelding
kloppende accenten en bete
kenis krijgen. Het meest
merkwaardige en ook het
grootste van de toch al
flinke doeken is dat met
twee voluptuleuze vrouwe
lijke naakten, die kaal ge
schoren en gemaskerd op
een minitieus geschilderd
tapijt, als een soort Comedia
del Arte-figuren, de wereld
van vandaag zitten te be
schouwen. In de meeste
werken past Weeda een
strakke, bijna grafische,
manier van schilderen toe,
waarbij hij ook spuit met
autolak, waardoor de onder
koelde toon ontstaat. Zo niet
in het laatst genoemde werk,
dat Intoxication heet en
waarbij het incarnaat heel
zacht is geschilderd, wat het
werk een griezelige obsede
rende kracht geeft Iemand
om op de voet te volgen, die
Bertus Weeda.
LIAROOSE
Twan van der Heijden, olie
verfschilderijen. Galerie Ker
sten Markt 10, Geertruldenberg.
Open: dinsdag tot en met don
derdag van 10-17 uur, vrijdag
van 10-19.30 uur, zaterdag van
10-15 uur, zondag van 11-17 uur,
tot 30 januari.
De benaming olieverf
schilderijen is wat vreemd
voor dit werk, dat vanwege
zijn ruimtelijke aspecten
toch echt buiten het 'schilde
rijenkader' valt, de olieverf,
die acryl blijkt te zijn, daar
gelaten. De jonge Twan van
der Heijden (23) is begonnen
met een grote bewondering
voor Mondriaan. Diens koele
geometrische schikkingen
werden voor Van der Heij
den het uitgangspunt voor
een wat ruimtelij ker inter
pretatie van composities met
geometrische figuren.
Op een zeer bescheiden
formaat van dertig bij veer
tig centimeter rangschikte
hij latjes, blokjes en bollen,
die hij op een plat vlak be
vestigde. De schikkingen
werden evenzeer bepaald
door rechte als door kromme
lijnen en door kleuren, die
bepaald niet alleen primair
waren. Aan één wand nu,
hangt een complete serie
van deze structuurpa
neeltjes, duidelijke variaties
op één thema.
Het is allemaal wat piete
peuterig en experimenteel
maar wel eerlijk, conse
quent en serieus afgewerkt.
Bij een paneeltje wordt het
kader doorbroken en zet de
vormgeving zich buiten de
lijst door. Dat is het begin
van een nieuwe serie die aan
de andere wand hangt en
een verrassende ontwikke
ling laat zien. Op grote witte
en grijze panelen heeft Van
der Heijden nu zijn figuren
zo geplaatst, dat de feitelijke
vorm en de slagschaduw
daarvan gezamenlijk het
beeld bepalen.
De kleur is nu nagenoeg
verdwenen, slechts zwart en
wit spelen nog een rol. Bij
een zwarte lineaire compo
sitie, genaamd Ikoon is ook
de achtergrond verdwenen,
de vorm alleen wint daar
door aan kracht Een
boeiend gegeven, waarvan
niet duidelijk is waarheen
het leidt. Als de panelen met
puzzelstukken, waarop op
een fantasieloze manier aan
vormverandering is gedaan,
het vervolg hierop zijn, dan
is dat erg jammer.
LIAROOSE