Kunstroof door nazi's: 98% kwam terug
V 1
NELLY (MA FLODDER) FRIJDA PLOTSELING POPULAIR
m
Afbraak Feduco in volle gani
DIEFSTAL MAAR OOK GEWOON HANDEL IN TWEEDE WERELDOORLOG
DINSDAG 20 JANUAR11987
Ned. Opera naar
Oost- Duitsland
EENHEID EDUCATIEVE PROGRAMMA'S VER TE ZOEKEN]
Beerput
Amerikanen
Opheffing
hen Piekeren
iske en Wiske: „L
Ah™
*ambone
föïFr/v V,JF i
me herkent'
Door Marjan Mes
ALS ZE de hal van de bioscoop binnenloopt, wordt
Nelly Frijda door niemand herkend. Zij is inmiddels
zo'n twintig kilo afgevallen en haar haar is geblon
deerd. Daardoor lijkt ze nog maar heel weinig op de
dikke'slonzige volksvrouw uit de film 'Flodder'. „Geen
hond die me herkent", zegt ze tevreden. „Zo ben ik
meteen van Flodder af. Het is goed om een ander
imago te hebben, want ik moet tenslotte ook nog an
dere rollen spelen".
„Tijdens de opnamen van
Flodder", vertelt zij, „woog ik
honderd kilo. Om de paar jaar
word ik weer slank. Niet dat
ik last heb van mijn dikte,
maar ik vind het gewoon leuk.
In maart moet ik trouwens
ook een heel andere rol spelen.
Een lesbienne in een Ameri
kaanse toneel monoloog, die
afscheid moet nemen van haar
vriendin, die in een coma in
het ziekenhuis ligt. Dat het om
een lesbische relatie gaat, in
teresseert me niet zo - wat
maakt het uit - maar wat mij
bezighoudt, is dat rouwproces
van iemand, die 27 jaar met
een Snder heeft samengeleefd
en geen enkel recht heeft. De
AMSTERDAM (ANP) - De
Nederlandse Opera zal in 1989
vier voorstellingen geven, in
Oost-Berlijn. Het Nederlandse
gezelschap heeft een uitnodi
ging aanvaard om in het kader
van Berliner Festwochen in
dat jaar in de hoofdstad van
de Duitse Democratische Re
publiek op te treden.
De voorstellingen zullen
worden gegeven in de Komi
sche Oper van Berlijn. Het is
nog niet bekend welke pro-
dukties de Nederlandse
Opera daar voor het voet
licht zal brengen. Maar het
zullen in elk geval kleine
produkties zijn omdat de
zaal van de Komische Oper
aanzienlijk kleiner is dan
die van het Amsterdamse
Muziektheater.
familie wil geen euthanasie,
dus heeft zij zich daar maar
bij neer te leggen. Als je niet
getrouwd bent en er is geen
overeenkomst dan besta je als
partner niet voor de buiten
wereld. Die monoloog is voor
mij een enorme uitdaging. Ik
weet niet eens of ik het wel
kan, maar eens in je leven
moet je toch een monoloog
hebben gedaan".
Had zij verwacht, dat de
film 'Flodder' zo'n enorm suc
ces zou worden?
„Ik had wel verwacht, dat
hij goed zou lopen, maar er
niet bij stilgestaan, dat het zo
geweldig zou kunnen uitpak
ken. Tot nog toe had ik zorg
vuldig kunnen vermijden dat
ik in de roddelpers zou ver
schijnen. Maar dat kon er ook
nog wel bij, want ons privéle-
ven (dat van haar en vriendin
Annemarie Grewel, red.) staat
toch altijd al op stelten door de
vele publiciteit, die we al jaren
krijgen.
Ik vind 'Flodder' zelf een erg
amusante film. Helemaal niet
te grof, zoals wel wordt be
weerd. Je moet hem met een
tekenfilm of met een stripver
haal vergelijken. Kijk eens
wat daarin allemaal gebeurt.
Het is lekker lachen zonder
diepgang. Zelf moet ik er on
bedaarlijk om lachen, vooral
om die humor waarvan som
migen vinden, dat hij niet kan.
Heel leuk vind ik als die bou
vier met dat terriertje de
struiken induikt en terugkeert
met alleen een strik in zijn
bek; een enig stripeffect".
Ondanks haar grofheid en
onverschilligheid is Ma Flod
der, het hoofd van een asociaal
gezin uit een volksbuurt dat in
een chique buurt komt te wo
nen, een aardig mens. Nelly
Frijda geeft haar menselijk-
Nelly Frijda omarmt een kartonnen Ma Flodder.
- FOTO DE STEM XI0HAN VAN GURP
moest ik er een rond karakter
van maken; een echt moeder-
dier. En die ironie, die lol, die
ze heeft; dat is de lol, dat ze
daar in die dure buurt terecht
is gekomen zonder er iets voor
te hoeven ,doen. De ironische
afstand, die ik heb proberen te
heid en ook wel enige ironie
mee.
„Ik heb getracht om haar
enige diepgang te geven", ver
telt Nelly Frijda. „Tenslotte
bestaan er vrouwen zoals Ma
Flodder en daarom kon ik
haar niet plat maken, maar
bewaren, maakt de rol univer
seler.
Maar toen ik bezig was tij
dens de opnamen, was ik heel
serieus. Dat moet je ook wel
zijn bij Dick Maas, want die
weet precies wat hij wil. Een
heel begaafde man, die zelden
zijn mond open doet. Alleen
als het hem niet bevalt, zegt
hij wat tegen je. Ik heb heel
goed begrepen wat hij wilde
met de film en mijn rol. Ik ben
natuurlijk absoluut onder
koeld als Ma Flodder. Ik heb
zoiets van: het zal mijn tijd
wel duren, want zo'n mens
heeft nu eenmaal een heel an
der normbesef. Ze vindt het
ook helemaal niet erg, dat
broer en zus samen naar bed
gaan. Wat ze wel vervelend
vindt, is dat ze het in dat
mooie huis doen. In het oude
huis in die volksbuurt had het
haar niets kunnen schelen".
Rijk zal Nelly Frijda van
haar Flodder-rol niet worden.
„Ik ben gewoon voor mijn spel
betaald. In mijn contract is
opgenomen, dat ik extra be
taald wordt bij 400.000 en
750.000 bezoekers. Aan die
twee miljoen heb ik dus niets,
al worden het er tien miljoen.
Dat is alleen leuk voor de pro
ducent. En die steekt hij in zijn
volgende film".
Nog nooit is de actrice Nelly
Frijda (50) zo populair geweest
als op dit moment. Ze heeft in
zeven films gespeeld, waaron
der vorig jaar ook in 'Mama is
boos' en in 1982 in 'De stilte
rond Christine M'.
Zij begon haar carrière bij
het ABC-cabaret van Wim
Kan en was o.a. verbonden
aan de toneelgroepen Theater,
Studio en Proloog. In de meest
recente opvoering van 'Het
dagboek van Anne Frank'
speelde zij de rol van me
vrouw Van Daan. Als jazz
zangeres trad zij in de jaren
zestig op met de band van Boy
Edgar. Links radio-cabaret
doet zij al jaren in het Vara-
programma, 'In de Rooie
Haan'. Momenteel speelt zij
ook in de musical 'Pip' bij to
neelgroep Theater, gebaseerd
op een roman van Dickens.
Bijna 25 jaar geleden werd zij
bekend door haar rol in die
andere bekende Dickens-mu-
sical, 'Oliver'.
een speciale aflevering
je 'Jong mensen op het
DCertpodium' treedt van-
vond nogmaals de 21-jarige
^nadese Ofra Harnoy op,
je een van de meest be
efde cellisten van deze
jj wordt genoemd. Haar
streden van twee weken
deden maakte zoveel in-
dat er een aparte uit-
tnding aan haar wordt ge-
djd. Ditmaal is zij te horen
I) bet Concerto Rondo in G
oor cello en orkest van Jac-
aes Offenbach.
19.12
Jong, maar
oud genoeg
- FOltl
Een Teleac-cursus op de tv: 'De eerste dagen uit het leven van het kind'.
Door Mart van der Sanden
Wel eens naar een cursus of
een ander instructief pro
gramma op televisie gekeken?
Vast wel. Maar weet u zo uit
het hoofd welke omroep 'Me
delanders Nederlanders' uit
zendt of 'Dag dokter?' Waar
schijnlijk niet. Dat is niet ver
wonderlijk, want de versnip
pering in de educatieve om
roep heeft welhaast wanstal
tige vormen aangenomen.
Die situatie is door de jaren
heen gegroeid. De grootste on
der de 'educatieven' is Teleac;
bijna iedereen kent wel een
cursus van deze instelling.
Maar daarnaast kunnen de
kijkers en de luisteraars ook
bij de RVU (Radio Volks Uni
versiteit), de NOT (onderwijs-
tv), Feduco (federatie educa
tieve omroepen), de Friese om
roep en de 'gewone' omroepen
(de TROS geeft bijvoorbeeld
een cursus fotografie) terecht
voor een les op tv of radio.
Pogingen om het educatieve
aanbod op radio en televisie in
één hand te brengen, die van
Feduco, zijn mislukt. Teleac,
RVU en NOT richten een
eigen samenwerkingsverband
op, onder de (voorlopige) naam
Stichting Educom, om Feduco
de wind definitief uit de zeilen
te nemen.
Feduco dreigt binnenkort
compleet te worden afgebro
ken. De federatie werd in 1983
in het leven geroepen om aan
de wildgroei in educatief om
roepland een einde te maken.
Feduco moest, zo vonden de
overheid en de NOS, zendtijd
krijgen, zelf programma's ma
ken en ervoor zorgen dat de
educatieve omroepen elkaar
niet voor de voeten lopen door
gelijksoortige cursussen uit te
zenden.
Van het begin af aan heb
ben de oudere Teleac, RVU en
NOT nieuwkomer Feduco de
voet dwars gezet. De reden ligt
voor de hand. De 'oudjes' wil
den hun macht niet uit handen
geven en zagen Feduco als een
concurrent, want die zou een
groot deel van de educatieve
zendtijd moeten gaan beheren.
Teleac en RVU namen wel
deel aan Feduco, maar torpe
deerden elke vorm van ver
gaande samenwerking. Die
zagen zij als een veredelde
vorm van zelfmoord. Ze ble
ven liever zelf de inhoud van
hun programma's bepalen.
Dus werd zwaar politiek ge
schut in stelling gebracht.
Oud-minister Veringa van on
derwijs voerde de Teleac-
lobby aan en de RVU trok ook
al een oud-minister aan als
Door Rinze Ityandsma
Den Haag - Nog enkele hon
derden kunstwerken, die de
Duitsers in de oorlog ons land
uitsleepten, zijn zoek. Maar
verreweg de meeste kwamen
terug bij de rechtmatige eige
naars'of bij het Rijk. Zeker de
belangrijke stukken zijn alle
terecht.
De Rijksdienst voor de
Beeldende Kunst schat, dat
van alle claims 98 tot 99% af
gewikkeld is. De dienst is van
plan, een inventarisatie te
maken van de zaken die nog
spelen. Er bestaat geen cen
traal overzicht van wat nog
zoek of niet teruggegeven is.
In samenwerking met de mi
nisteries van financiën (waar
de archieven met claims, fo
to's en beschrijvingen liggen)
en buitenlandse zaken wil de
Rijksdienst proberen, de 're
cuperatie' van geroofde kunst
met meer kracht aan te pak
ken.
Behalve de zaak met de 33
iRotterdamse' tekeningen uit
privébezit, die uit Oost-Duits-
land terugkwamen, speelt al
leen nog de slepende kwestie
met het Oostenrijkse klooster
Mauerbach. Voor in totaal 166
kunstwerken heeft de Rijks
dienst claims ingediend. De
Oostenrijkse autoriteiten, die
de teruggaveprocedures op
alle mogelijke manieren be
moeilijken en traineren, lij
ken daar maar een klein aan
tal van iri behandeling te wil
len nemen. Topstukken zijn
niet bij de collectie. Toch wil
de Rijksdienst alles op alles
zetten om alle kunst, die in
'40/'45 naar nazi-Duitsland
verdween, terug te halen.
Meer dan veertjg jaar na de
oorlog duikt nog regelmatig
Nederlands kunstbezit op, dat
in de oorlogsjaren over onze
oostgrens verdween. Oorlogs
buit voor de moffen, heet dat
dan, kunstroof. Toch zijn de
kunstschatten, die uit Oost
en West-Duitsland en Oos
tenrijk terugkomen, niet al
tijd roofbuit. Veel kunst is le
gaal en voor niet kinderach
tige prijzen aan de nazi's ver
kocht, zij het ook vaak onder
druk.
Aan de gretig en uit onuit
puttelijke bronnen opkopende
Duitsers hebben tal van Ne
derlandse kunsthandelaren in
de eerste oorlogsjaren fortui
nen verdiend. Pure economi
sche collaboratie. Want voor
de opkopers van Hitler en Go
ring - en voor Göring per
soonlijk - gingen de rode lo
pers jn Nederland schaamte
loos uit.
Ook de 33 tekeningen, die
het Rotterdamse museum
Boymans-Van Beuningen vo
rige week terugkreeg uit de
DDR, waren vrijwillig aan de
Duitsers verkocht. Niks in be
slag genomen door de nazi's,
niks roof, maar gewoon han
del.
De 33 tekeningen maakten
deel uit van een collectie van
ruim 200, die de Rotterdamse
kunstverzamelaar en schat-
rijké 'havenbaron' (directeur
van SHVj Van Beuningen
volgens ingewijden voor een
miljoen aan de Duitsers ver
kocht. Vrijwillig.
Want er waren, zeker de
eerste oorlogsjaren, volks
stammen Nederlanders die
graag zaken deden met de be
zetters. De kunsthandel deed
dat wel heel erg gretig.
Na de oorlog bleven die du
bieuze transacties en bleef de
kunsthandel bij zuiveringen
en strafzaken, buiten schot,
vergeleken met andere secto
ren. Bakkers die taarten aan
de moffen geleverd hadden,
kregen nog eerder een douw
dan de voor miljoenen colla
borerende kunsthandelaren,
waarachtige oorlogswinstma
kers dus.
Vorig jaar verscheen van
de schrijver/kunsthandelaar
Adriaan Venema een boek
over de grootscheepse kunst
handel met de nazi's tijdens
de bezetting. Opzienbarende
verhalen. Het boek gooide een
ware beerput van onvoorstel
baar gretige transacties open.
Volgens Venema was er
slechts één Hollandse kunst
handel, die in '41 stopte en
weigerde zaken te doen met
de nazi-Duitsers. De rest
„spreidde de rode loper uit"
voor mannen als Göring en
zijn inkopers en die van Hit-
Ier.
Het was een sprookjesach
tige opleving van de kunst
handel na de crisisjaren. De
Duitsers gaven met name in
ons land miljoenen uit. Top
werken uit de Gouden Eeuw:
Van Goyen, Ruysdael, Van
Ostade, Rembrandt, Breu
ghel, Dou, Rubens en ga zo
maar door. Liefhebber Rijks
maarschalk Hermann Göring,
tweede man in het Duitse
Rijk, die zijn landhuizen als
bezeten voller dan menig mu
seum stouwde met kunst van
wereldklasse, stroopte graag
persoonlijk de Amsterdamse
kunsthandels af. Ze vonden
hem daar 'wel een geschikte
kerel'.
Dr. Hans Posse, directeur
van het museum in Dresden
(nu Oost-Duitsland, het mu
seum waar de 33 'Rotterdam
se' kunstwerken herontdekt
werden), haalde uit ons land
wagonladingen kunst, in op
dracht van Hitler. Die wilde
in 1951 in Linz het waanzinnig
grote Pan Germanisches
'Führer'-museum openen. Dr.
Posse onderhandelde liever
dan dat hij in beslag liet ne
men; hij kocht en kreeg bijna
alles dat hij op zijn verlang
lijst had te pakken.
In de Nederlandse kunst
handel zaten, onthutsend de
tail, veel Joden. Velen van
hen deden grif zaken met de
nazi's, maar voelden die ver
kopen niet als vrijwillig. Bij
voorbeeld de firma van de ge
broeders Katz (Den Haag/
Dieren). Zij verkochten, vol
gens Venema's lijsten, alleen
al aan Göring 31 schilderijen
voor 2,2 miljoen gulden. En
een miljoen was in die tijd een
nog aanzienlijk groter kapi
taal dan nu. De kunsthande
laren hadden goede contacten
tot in hoge nazi-kringen. In
ruil voor een Rembrandt
(voor het Führermuseum)
kregen de Katzen een vrijge
leide voor 25 familieleden
naar Zwitserland en Spanje.
Onder dwang, dat wel: je
Rembrandt of je leven. Maar
vanuit Zwitserland bleef Katz
voor de Duitsers bemiddelen
bij de aankoop van kunst, zö
beschrijft Venema's boek.
Een opmerkelijk figuur in
het onfrisse verhaal van de
kunsthandel in de oorlog is
ook Dirk Hannema. Hij over
leed in 1984 temidden van de
meest fantastische kunst
schatten, waarmee het kasteel
Nijenhuis in Heino, waar hij
woonde, volgepakt was. De
collectie, tussen de 60 en 100
miljoen waard, is nu voor het
publiek geopend.
Hannema, een van kunst
bezeten man, was voor de oor
log directeur van het museum
Hermann Göring: bezeten kunstverzamelaar.
Boymans. Een begaafd kunst
kenner van wereldformaat.
Maar in de oorlog was zijn
rol op zijn zachtst gezegd du
bieus. Een dubbelspel: ge
machtigde en handlanger
voor Mussert, medewerker bij
aankopen voor Görings ver
langlijst, maar ook behendig
in het voor ons land behouden
van kunstschatten. Na arres
tatie in '45 en berechting werd
volstaan met de 8 maanden
van zijn voorarrest als straf.
Echt in ere hersteld werd hij
nooit.
Hannema was ook een van
de kunstpausen, die in de (ra
zend knappe) valse 'Vermeer'
van Van Meegeren stonk. Tot
zijn dood toe weigerde hij het
herhaalde bedrog van Van
Meegeren te erkennen. Trou
wens, ook liefhebber en 'ken
ner' Hermann Göring kocht
voor 1,5 miljoen zo'n 'Ver
meer' van Van Meegeren.
Van Görings waanzinnige
verzameling meesterwerken
werden op meer dan 1000
meestal afgelegen schuil
plaatsen in Duitsland en Oos
tenrijk na de bevrijding ge
roofde en 'gekochte' kunst
schatten - uit alle bezette de
len van Europa - ontdekt. Nog
steeds duiken, vooral in de
DDR, kunstwerken uit Gö
rings schat op.
De man, die in de Neder
landse kunsthandel met zijn
onuitputtelijke miljoenen' zo
graag gezien was, die 'toch
wel geschikte kerel', liet bij de
Neurenbergse processen zijn
ware aard zien. Want Duits
land had in zijn opdracht 'ge
roofd wat er te roven viel':
„Het uiterste halen uit de ons
toevertrouwde volken ten
bate van Duitsland. Laat ze
desnoods maar honger lij
den." De gemoedelijke kunst
verzamelaar ontpopte zich als
de grootste zwarthandelaar
van Europa die zijn hoge posi
tie misbruikte om grootscha
lig te plunderen.
Plunderig, kunstroof, dus
toch? Bij processen na de oor
log was dat, als het er op aan
kwam, toch de heersende op
vatting. Geen nazi-bezit,
maar afgeperste roofbuit. Ook
als er dik voor betaald was bij
legale handel. De transacties
werden achteraf illegaal ver
klaard.
Dat de musea van de geal
lieerde landen het meeste van
hun naar Duitsland verdwe
nen kunst na de oorlog terug
kregen is vooral te danken
aan Amerikaanse weten
schappers. Zij maakten zich
al in 1942 zorgen over de top
werken, die de Duitsers
overal in Europa als hamsters
naar hun holen voerden. Bij
de bevrijding zaten speciaal
opgeleide officieren in de
frontlinies. Zij kenden de ver
moedelijke bergplaatsenen en
wisten verreweg de meeste
kunstschatten in veiligheid te
brengen.
Meer dan een miljoen wer
ken gingen via het Central
Art Collecting Point in het
voormalige nazi-hoofdkwar
tier in München, terug naar
de landen, musea en collecties
waar ze hoorden.
Voor Nederland ging dat
via de Stichting Nederlands
Kunstbezit. Was er sprake
van roof, dan ging het werk
terug naar de eigenaar. Bij
aantoonbare gedwongen ver
koop kon de verkoper het
werk terugkopen tegen de
oorspronkelijke verkoopprijs.
En bij vrijwillige verkoop
verviel de kunst aan het Rijk.
Zoals nu bij de 33 tekeningen
die in Dresden opdoken. De
rest van de 200 verkochte
'Rotterdamse' kunstwerken is
nog spoorloos.
Volgens een woordvoerder
mist museum Boymans-Van
Beuningen verder weinig of
niets. Het behendig dubbel
spel van directeur/gemach
tigde Hannema voorkwam in
elk geval voor zijn Rotter
damse museum kunstroof
door de nazi's.
voorzitter, de PvdA'er VJ
Kemenade. Die is inmidd
weer weg bij de RVU,
zijn en Veringa's pleidoo
bij het ministerie van
hebben succes gehad.
Minister Brinkman goo
het beleid om en vroeg Fedi|
een toekomst uit te stipj*
waarin de federatie alleen^
maar een 'licht coördineren
taak zou hebben. Met anc
woorden, Feduco moet meil
handen van de inhoud varl
lesprogramma's afblij ven
mag de andere organisaj
alleen op de vingers tik]
wanneer twee cursussen o
hetzelfde onderwerp
te worden uitgezonden.
Dat is volgens Feduco-v«|
zitter Jansen in strijd me;|
oorspronkelij ke
Daarom werd geen j
geven aan Brinkmans
zoek. Feduco stuurde r|
voor Kerstmis een
waarin drie toekomstmodel
worden aangegeven. Hete
ste, en dat heeft de voortij
van Feduco en de NOS, t
voortzetting van Feduco ill
huidige vorm, met Teleac I
RVU erbij dus. Die tweevl
len daar niets voor en araf
ren alleen de tweede mogeli
heid, de hierboven genoej
'licht coördinerende' Fedw
Als derde model ligt i|
Brinkman voortzetting
Feduco in afgeslankte rij
zonder de 'dwarsliggers'
leac en RVU. Feduco zoil
dat geval als zelfstanif
zendgemachtige uitzend®,
kunnen verzorgen met
concurrent het blok Töj
RVU-NOT, dat vandaag]
handen ineenslaat in dee
vergadering van de Stick]
Educom.
Jansen: „Op zich is er rJ
tegen Educom. Het is hun?
recht de stichting op te rit]
en als zij menen dat hun»]
daardoor beter uit de
komt, moeten ze het
doen. Elke verbetering val
samenhang is een pluspj"
Maar de indruk ontstaat]
Teleac, RVU en NOT:
Educom in de plaats
treden van Feduco en uit]
op totale afbraak van 1
Zij hebben belangrijk
werk in de strijd gegooid]
blijkbaar een goed
heeft gevonden op het fc'J
terie. Maar Brinkman i
niet voorschrijven welke
wij dienen op te gaan, t"
Feduco een vrij willige s
werking is tussen de e»J
tieve omroepen. AndeRW
het natuurlijk wel zo dat]
duco voor-uitvoerende t"
(het maken van progra:
zendtijd en geld van der
ter nodig heeft. Als hij dat]
wil geven, houdt het voor]
duco op", aldus Jansen.
oor zijn tweede film over
.„gdcultuur in Derde We
ndlanden koos de Deense
ast Frode Petersen
,gla Desh als achter
end. Deze documentaire
jt de serie 'Jong, maar oud
renoeg' geeft een portret
n de 13-jarige Tasleema
haar broertje Shirru. Het
voor het gezin noodzake-
jk, dat beiden meehelpen
j de kost te verdienen,
'eel werk is er echter niet,
iaar gelukkig springt af en
e een vriend van hun
iders bij. Geleidelijk aan
jtdekt Tasleema, welke
irijs daarvoor betaald moet
lorden.
Voor niks gaat
de zon op
consumentenrubriek
'oor niks gaat de zon op'
loudt zich vanavond bezig
iet een vraagstuk, waar
ïog niemand uitgekomen is.
/ie bepaalt wat mode is?
ig geleden dicteerde Pa-
js de mode, maar velen
jn tegenwoordig van me-
ig, dat de mode op straat
lordt geboren. 'Voor niks
iaat de zon op' heeft in ieder
[eval zijn licht opgestoken
lij binnen- en buitenlandse
itwerpers en het Neder-
ids Mode Instituut.
A B C D
I koning
jder
I elfen
oogst
op
brengst
zwaard-
walvis
pl. in N
Brabant
vreemde
munt
slag
or oplossing zie laatste kolom
F?/ji/i it tr met Ponto rund oor? mtm
Volgens Jansen zal F1
geen genoegen nemen
I
»tn
in
Jrturtjc ophoudtn1
licht coördinerende
sen: „De sfeer in de vet?
ringen van Feduco was»*
lijk dat we ermee oph»"
als Brinkman voor die
lijkheid kiest. En dan
denken dat de vertegen'
digers uit het onderwi-
Feduco verder willen ÊaH
niet met Educom. Maar&jjj
fout gaat, moet duidelij»
den dat de politiek heet
slist en dat het niet a!'
heeft gelegen. Ik blijf10
einde doorvechten".
Als het aan Teleac»»®
ligt, is dat einde niet rne®
weg. Teleac-directeur
Schalkwijk: „Feduco
ieder geval stoppen i»s'
voerende taken. Als er»|
rol is weggelegd voor FM
bestaat die hoogstens W
lichte coördinatie".
voegt er meteen aan
die taak 'in principe'
bij Educom kan
dergebracht.
f heb 'm
zicht
'Roerei/
«el
