'Drie keer is
scheepsrecht'
6De toekomst biedt
perspectief voor ons9
WINNAAR TENNISTOERNOOI ADOR-SPORT
'SPEL VERR UWING EERST BIJ
HET TOPVOETBAL
EDWARD BLEIJENBERG:
Energieke westdorpse RIA-spits Mario Soethaert:
■PONDERDAG 15 JANUAR11987
Door Kees Hamelink
I SLUISKIL - Het zal weinigen
liijn opgevallen dat vorig jaar
Ln Zeeuws kampioenschap
|,erd behaald door Edward
Igleijenberg, de 21-jarige ten-
■„isser uit Sluiskil Een indoor-
Ltel wel te verstaan, want het
Las omstreeks deze tijd dat in
g de finales werden ge-
Bld van de Zeeuwse indoor-
jiskampioenschappen.
Het heeft me altijd verbaasd
jat er zelfs binnen de tennis-
üub Sluiskil nimmer aan
hebt aan werd besteed. llit-
indelijk zijn er maar weinig
«Iers die Zeeuws kampioen
fjorden," aldus een eerste re
etje van Bleijenberg op het
■balen van de Zeeuwse titel
jjde Dl-categorie.
Ik schreef samen met mijn
5er Johnny in voor de kam
pioenschappen met het idee te
Loberen een ronde verder te
Lmen. Dat het allemaal van
i leien dakje ging, had ik
l dan ook niet verwacht. Ik
uiteindelijk niet ge-
Elaatst."
Het feit dat er bepaalde af
braken niet werden nageko-
,.i deed hem besluiten met
|et voetballen te stoppen bij
plaatselijke club. Na tien
,'#r te hebben gevoetbald
iverden de voetbalschoenen
uild voor het tennisrac
ket en op 16-jarige leeftijd
hij voor de eerste keer
i een tennisbal op de as-
ytbanen van Sluiskil. „Ik
.eeg al snel last van een hin-
ërlijke knieblessure, zo erg
zelfs dat ik daarmee in ieder
geval niet meer had kunnen
voetballen, zodat ik toch daar
mee had moeten stoppen," legt
hij uit.
Na het behalen vorig jaar
van de Zeeuwse titel ging het
hem allerminst voor de wind.
Hij werd gevraagd voor het
mixed-team van Sluiskil, dat
vorig jaar in de vijfde klas uit
kwam. „Dat was voor mij al
lesbehalve een succes. In to
taal won ik slechts één single
partij, hetgeen bepaald niet
grandioos was. Er werden on
nodig veel punten verspeeld
en dat was jammer, want we
hadden best kans op het kam
pioenschap. Mijn vorm keerde
pas terug na afloop van de
competitie," aldus Bleijenberg.
Het gehele seizoen 1986 bleef
Bleijenberg dan ook op de Dl-
lijst staan en als zodanig nam
hij dan ook deel aan de vele
zomertoernooien in de regio,
waarbij het toernooi in Sluis
hem de beste herinneringen
verschafte met zijn finale
plaats. De plaatselijke favoriet
Egbert Versprille bleef hem
echter voor, terwijl de toer
nooien in Hulst, Oostburg en
Hontenisse hem plaatsen ople
verden in de kwart en halve
finales. Geen onverdeeld suc
ces, maar ook niet de absolute
top. „Het was ook wel terecht
dat ik niet direct op de C-Jijst
werd geplaatst, want als je
geen enkel D-toernooi kan
winnen dan is dat het bewijs
dat ik daar nog niet aan toe
was," stelt hij vast.
Agressief
Edward Bleijenberg is een
agressieve speler, die zelden
de bal in het spel tracht te
houden met het bekende base
line-spel. „Een base-line-spe-
ler ben ik in het geheel niet. Ik
speel op snelle banen dan ook
altijd veel beter. Op gravel
komt dat minder tot zijn recht.
Eén seizoen heb ik nog eens
geprobeerd mijn spel wat rus
tiger op te bouwen, maar dat
verliep niet erg best. Het voor
deel dat ik linkshandig ben,
Tennisser Edward Bleijenberg: „Op snelle banen speel ik altijd mijn sterkste wedstrijden.
foto de stem/oor j. de boer
probeer ik zo goed mogelijk uit
te buiten. Je dwingt in ieder
geval de tegenstander zijn spel
te veranderen, terwijl je met
de fore-hand op back-hand
van de tegenstander kan sco
ren."
Dit winterseizoen lijkt hij
over de drempel heen te zijn.
Het begon met het indoortoer-
nooi in Hulst, waarin hij de fi
nale wist te bereiken, maar
lijdzaam moest toezien dat
Pascal Delforge hem de eind
zege ontfutselde. „Dat was van
mijn kant geen beste partij. Ik
T48
had de avond tevoren drie uur
op de baan gestaan in de be
drijf scompetitie, terwijl ik 's
morgens in Hulst de halve fi
nale moest spelen. Ik was dan
ook te vermoeid om een goede
partij te spelen, waarmee ik
aan de zege van Delforge niets
afdoe."
In Terneuzen bereikte hij
eveneens de finale en ook
daarin liep hij tegen verlies
op, om daarna in het Ador-
toernooi definitief toe te slaan.
In de finale versloeg hij Mario
Leenhouwers. „Ik keek in deze
partij tegen een achterstand
aan van 5-2, zodat ik op dat
moment geen enkele illusie
meer koesterde. Echt voldaan
was ik dan ook niet, hoewel ik
uiteindelijk wel won," aldus
Bleijenberg, die daarmee na
twee verloren finales voor de
derde keer de eindzege pakte.
Aan de vooravond van de
Zeeuwse indoorkampioen
schappen komt het wat
vreemd over dat hij te kennen
geeft zijn titel niet te zullen
verdedigen: „Ik heb niet inge
schreven. Vorig jaar kon ik
elke keer 's morgens om acht
uur in Goes opdraven, terwijl
spelers die daar woonachtig
waren wel later op de dag
konden spelen. Dat was niet
correct, zodat ik maar heb in
geschreven voor het toernooi
in Sas van Gent, dat wellicht
mijn laatste D-toernooi zal
worden," stelt Edward Bleij
enberg vast.
ïrsweg 1, tel. 01170-23
}fweg15,tel. 01150-121
in 19 januari weer met
armee u leert zeggen wï
lent dat het gezegd moei
ingt alle informatie.
i. Jeugdland Ulvenhout, weg
ut
)0 u. C.J.M.V.-Gebouw, Burg.
ius, F.Q.C. den
Arneville, Buitenruststraat u
Van onze sportmedeioerker
AXEL - Voetballers
staan de laatste tijd
te kijk als 'potentiële
misdadigers'.
Voetbalscheidsrech
ters daarentegen als
slachtoffers. Een
zwart wit-stelling die
door de vele molestge-
vallen, maar liefst 51
tot nu toe dit seizoen in
het district Zuid 1, er
momenteel bij niet-
voetballers in gaat als
Gods woord in een
ouderling. Toch kleeft
er aan deze stelling
een fout.
Immers, de arbiter komt
als 'machtige' binnen de lij
nen, de voetballers als 'op
standige' onderdanen. De
arbitrale fouten staan boven
alle kritiek. Wie daar tegen
zondigt, wordt genoteerd in
het boekje of kan verdwij
nen. De openbaring van
machtsongelijkheid en het
begin van een stukje frus
tratie dat nog erger wordt
als de door de KNVB opge
legde schorsing in de bus
ilijdt.
„In de eerste plaats blijft
het altijd zo dat men van een
scheidsrechter af moet blij
ven. Gewelddadig optreden
tegen een arbiter is en blijft
fout. Anders ligt het bij het
zogenaamde verbale molest,
inkeren en 'bedreigen' van
arbiter met woorden. Bij
ïtsoort molest mag je soms
ernst een beetje doof zijn.
ïant ook een scheidsrechter
»oet weten dat hij fouten
naakt. Een gegeven dat
jaar mijn smaak te weinig
'»r voetballers en ook door
cheidsrechters zelf, wordt
nderkend. En daarmee kom
zbij de kern van het geheel,
amelijk het accepteren van
'kaar met alle gebreken die
zzijn," aldus De Groote, die
ils voorzitter van de
iheidsrechtersvereniging
touwsch-Vlaanderen re-
lelmatig te maken kreeg
"et molest van een van zijn
den.
Minder sportieve zaken
e> zoals men de KNVB
eerdere keren liet weten:
.Niet streng genoeg gestraft
Verden." in deze strafmaat
jlkteen kentering te komen,
teer in die gevallen waar
arbiter hardhandig is be-
ïeud. Zelfs voor mindere
®rgrijpen, het via een sli-
neerleggen van de te
enstander bijvoorbeeld,
ordt soms fors ingegrepen,
w ingrijpen dat vragen
Pfoept bij de betrokkene,
i^rs, hij speelde normaal
'wedstrijd uit, kwam niet
[■conflict met de arbiter en
(«tl. ze'^s na afl°°P van
i duel een glaasje met de
■osman in de kantine. Met
■o tevreden gevoel, de boe-
was terecht omdat hij
sPeler en niet de bal
ging hij daarna
Levien de Groote
erkent fouten
Levien de Groote van de scheidsrechtersvereniging Zeeuwsch- Vlaanderen: „Een arbi
ter moet leren spelen met de spelregels.- foto de stem/cor j de boer
Oiswaarts.
eze tevredenheid ver-
,n teen de post een brief
o^KNVB in de bus de-
°?rde. Een schorsing van
ele weken is zijn deel.
15 dat mogelijk," is de
reactie. Want dat het
tvë wor(lt duidelijk bij
agen. De scheidsrechter
iiH !lamelüte na de wed-
thuis bij eigen haard
rapport in met een aan-
_t ??en' Van deze vragen
en 7- er enige aankrui-
en1Jn kruis zette hij bij
ergrijp waarbij uitslui
ting tijdens de wedstrijd het
gevolg had moeten zijn, na
melijk bij: „Het trappen van
een tegenstander." De tucht-
commissie ziet in dit geval
nummer 24 aangekruist en
handelt daar naar. De pop
pen zijn nu als het ware aan
het dansen.
De betrokken voetballer
en zijn club boos, de arbiter
zich van geen kwaad bewust
en een KNVB die overgaat
tot de orde van de dag. De
frustratie is geboréh. De
scheidsrechter wordt plotse
ling met andere ogen aange
keken. Terecht? „Inderdaad,
terecht. Wekelijks maken
wij enkele van deze gevallen
mee. Met de invoering van
het vragenformulier is het
al een stuk beter geworden.
Vroeger was het soms nog
erger. De meest afschuwe
lijke kreten kwam je dan te
gen. Jammer, maar waar.
Een voorbeeld: onlangs had
den we een geval dat als mo
lest uitgelegd kon worden.
Ander gewelddagig optre
den was aangekruist. Het
bleek een acherna werpen
van een waterzak te zijn,"
aldus een KNVB-afdeling
Zeeland-besuurder. Dat de
opgelegde straffen, zij het na
protest van betrokkene,
worden ingetrokken,
spreekt voor zich. Toch blijft
vanaf dat moment de arbi
ter 'besmet'. Zeker bij die
clubs die niet aan de bel
trokken.
Betrekken
De Groote: „Veel van dat
soort misstanden zouden te
voorkomen zijn als men de
arbiters voldoende betrok,
dus schoolde, bij het invoe
ren van nieuwigheden. Het
vragenrapport is ingevoerd
met een begeleidende brief
met als achterliggende ge
dachte het automatiseren
van de administratie. Een
goede zaak, die slecht ge
bracht is. Trouwens, in dit
verband gaan de scheids
rechters ook niet vrijuit.
Want hebben wij als
scheidsrechtervereniging de
tuchtcommissie op bezoek
bij een van onze bijeenkom
sten, dan is de opkomst van
onze leden te gering. Het in
voeren van een verplichte
bijscholing zou dat kunnen
ondervangen. Zeker in de
afdeling Zeeland is dat een
noodzaak."
Een andere tendens die
geen positieve bijdrage le
vert aan de arbitrage, is het
streven zo hoog mogelijk te
fluiten. En dan niet met een
hoge toon, maar in klassen.
De Groote: „Ik ben me er
van bewust dat er arbiters
rondlopen die in het veld to
taal anders zijn dan daar
buiten. Een puur slechte
zaak. Het beste is nog altijd
jezelf te zijn."
„Molest - momenteel een
rage waarin alleen de vraag
wie durft, beantwoord moet
worden - wordt dan, en dan
praat ik op persoonlijke
titel, precies de andere kant
opgetrokken. Het wordt ge
bruikt als vluchtweg. Met
name bij commentaar is dat
het geval. Want hoe je het
ook bekijkt, momenteel is bij
het fluiten volgens het boek
je, het niet meer mogelijk
twee keer drie kwartier met
22 spelers een voetbalwed
strijd te beëindigden.
Onwerkzaam
Overigens is het rijden
met een auto volgens de
richtlij en ook niet de meest
soepele manier van autorij
den. Ook dan vraag je om
problemen en wordt het ver
keer onwerkzaam. De arbi
ter moet dus evenals de an
dere betrokkenen geven en
nemen en kunnen spelen
met de regels. Spelregels die
het eerst goed toegepast
moeten worden in het top
voetbal. Want hoe kan ik als
amateurtje verbieden wat
men op de televisie in het
topvoetbal als normaal be
schouwt? De spelverruwing
moet daar eerst aangepakt
worden. De rest volgt dan
automatisch," stelt De Groo
te.
Dat arbitrale blunders
evenwel niet altijd schorsin
gen of molest tot gevolg heb
ben, blijkt uit de volgende
voorbeelden. Want wat te
denken van een arbiter die
tijdens een duel een speler
wegzendt om vervolgens na
het treffen zijn excuses aan
dezelfde speler komt aan
bieden omdat hij fout was
geweest? Een excuus dat
overigens nu eens niet 'ge
vierd' werd met het uitdelen
van een draai om de arbi
trale oren en landelijke be
kendheid genieten tot gevolg
had, maar bleef bij het sa
men pakken van een pilsje.
Een gemoedelijke oplossing,
die eveneens volgde op de
scheidsrechterlijke opmer
king tegen een grensrechter
die niet vlagde bij het
tweede doelpunt tegen zijn
team.
„Vlag je dan fluit ik en
dan speel je gelijk," opperde
deze leidsman gemoedelijk
na afloop. Ook hier won de
glimlach het van de verba
zing en agressie, waaruit
blijkt dat acceptatie nog
aanwezig is. Dat deze accep
tatie niet alleen van de voet
baller moet komen, maar
ook van de arbiter, de grens
rechter, de voetbalclub en
van de supporters, is een ge
geven. „Vinden die elkaar,
dan wordt voetballen en
fluiten weer echt gezellig.
De tweede competitiehelft
moet duidelijk maken wat
we van de eerste helft in
1986 geleerd hebben. Ik hoop
voldoende," besluit De
Groote.
Door Peter Snelders
WESTDORPE
„Hoofdzaak is dat we er
in blijven. Dan kan er
verder gebouwd wor
den met de jeugd en
moet RIA in de toe
komst hoger kunnen
spelen dan nu het geval
is. Momenteel verkeren
we in de overgangsfase
en dat kost tijd en pun
ten."
Aan het woord is Marito
Soethaert, de 27-jarige ener
gieke spits van eerste klas-
afdelingsploeg RIA, dat nog
niet geheel zorgenvrij is.
De tegenstelling is groot.
Zo'n vijf jaar geleden een
goed bezet sportpark in
Westdorpe waar ieder aan
wezige getuige wilde zijn
van de bekerstrijd tegen de
huidige hoofdklasser DESK.
RIA verloor dat duel, maar
de sympathie ging duidelijk
uit naar de underdog, die
verdienstelijk tegenstand
bood. Nu, anno 1987, klopt
RIA onder een grauwe he
mel en voor een handvol
toeschouwers Graauw 3.
Niet geheel rechtvaardig die
vergelijking, omdat RIA nu
aan het begin van een be-
keravontuur staat en toen al
diverse ronden had over
leefd. Zeker niet reëel gezien
de ontwikkelingen in het
tussenliggende tijdsbestek.
Verschil
Mario Soethaert: „Een
verschil van dag en nacht,
maar dat is ook niet ineens
gekomen. De terugval begon
toen spelers die van buitenaf
waren gekomen, zoals Bert
Dutrée, Alex Dehulsters en
later Frank Lammens en
Luc Dehulsters, vertrokken.
Daarnaast verdwenen uit
eigen gelederen Geert-Jan
Mechelinck, Frank Bau-
wens, Gerard Dellaert en
Paul van Bambost, die hun
heil, al dan niet het gevolg
van verhuizing of verande
ring van werkkring, ergens
anders gingen zoeken. Staf
Martens en eerder Eddy
Vink stopten er mee. Dat is
niet op te vangen, zeker voor
een clubje als RIA niet. Het
zat er dus dik in dat we een
moeilijke periode tegemoet
zouden gaan. Na drie seizoe
nen vierde klas degradeer
den we en nu staan we er
ook niet rooskleurig voor,
maar is er nog niets verlo
ren."
Onderschatting
„Wij, de spelers, hebben
de zaak toch wel enigszins
onderschat. We verkeerden
in de veronderstelling dat
we in de top van de eerste
klas mee zouden draaien.
Het bestuur en de trainer
daarentegen vonden hand
haven het meest belangrijk.
Die bekijken het op langere
termijn. Vandaar dat er dit
seizoen vier jeugdspelers in
gepast zijn. Daar zit beslist
talent tussen, het resultaat
van goed jeugdbeleid.
Maar het kost tijd om dat
rendabel te maken. Je mag
niet verwachten dat zo'n
jongen ineens in het senio-
Mario Soethaert, spitsspeler van het Westdorpse RIA:
„Na de winterstop gaan we meer punten pakken."
- foto de stem/cor j. de boer.
renvoetbal de sterren van de
hemel speelt. Die moet
groeien. Wat dat betreft
biedt onze club toch per
spectief, want er staan nog
meer spelers klaar om door
te dringen tot de selectie. Op
langere termijn moeten we
door kunnen stoten naar een
hoger niveau."
Verdedigend
RIA scoort weinig, krijgt
niet overdreven veel goals
tegen en staat dus te boek
als een ietwat voorzichtig,
dus meer verdedigend inge
stelde ploeg. Een bewering
waar Mario Soethaert het
niet direct mee eens is. Van
waar die geringe produkti-
viteit? „Zoals ik al zei, het is
met de ingepaste jeugd nog
een kwestie van groeien.
Vaste patronen zitten er nog
niet in en eerlijk gezegd ben
ik ook nog niet produktief
geweest dit seizoen. Waar
dat aan ligt? Erbij genomen
dat ik toch niet zo'n veel sco
rende spits ben, wijt ik het
voor een belangrijk deel aan
het feit dat ik op de eerste
training mijn enkelbanden
scheurde.
Daardoor miste ik de ge
hele voorbereiding en dat
werkt lang, toch zeker in
zo'n eerste competitiehelft,
door. Je komt dan na de her
stelperiode in een ploeg en
tegen elftallen die op scherp
staan, terwijl je competitie
ritme mist. Dat is funest
voor een spits en als je dan
ook nog enkele kansen mist,
is het vertrouwen, althans
bij mij, zoek. Daarom was ik
blij dat ik voor de beker
twee keer scoorde. Ik weet
wel, dat was tegen een lager
elftal, maar het geeft toch
voldoening en mogelijk
komt daardoor het zelfver
trouwen weer terug."
goede sfeer
„Ik denk dat we na de
winterstop meer punten
gaan pakken. De sfeer is
goed, zelfs beter dan voor
heen. Het moet kunnen en ik
acht het zelfs niet uitgeslo
ten dat we nog naar een
plaats in de middenmoot op
schuiven. Daarmee zou het
bestuur en de trainer, en ge
zien de huidige situatie wij
ook, content zijn. Dan kan er
verder gebouwd worden.
Mogelijk op weg naar de
vierde klas, want die spreekt
aan."