'Drie keer is scheepsrecht' 6De toekomst biedt perspectief voor ons9 WINNAAR TENNISTOERNOOI ADOR-SPORT 'SPEL VERR UWING EERST BIJ HET TOPVOETBAL EDWARD BLEIJENBERG: Energieke westdorpse RIA-spits Mario Soethaert: ■PONDERDAG 15 JANUAR11987 Door Kees Hamelink I SLUISKIL - Het zal weinigen liijn opgevallen dat vorig jaar Ln Zeeuws kampioenschap |,erd behaald door Edward Igleijenberg, de 21-jarige ten- ■„isser uit Sluiskil Een indoor- Ltel wel te verstaan, want het Las omstreeks deze tijd dat in g de finales werden ge- Bld van de Zeeuwse indoor- jiskampioenschappen. Het heeft me altijd verbaasd jat er zelfs binnen de tennis- üub Sluiskil nimmer aan hebt aan werd besteed. llit- indelijk zijn er maar weinig «Iers die Zeeuws kampioen fjorden," aldus een eerste re etje van Bleijenberg op het ■balen van de Zeeuwse titel jjde Dl-categorie. Ik schreef samen met mijn 5er Johnny in voor de kam pioenschappen met het idee te Loberen een ronde verder te Lmen. Dat het allemaal van i leien dakje ging, had ik l dan ook niet verwacht. Ik uiteindelijk niet ge- Elaatst." Het feit dat er bepaalde af braken niet werden nageko- ,.i deed hem besluiten met |et voetballen te stoppen bij plaatselijke club. Na tien ,'#r te hebben gevoetbald iverden de voetbalschoenen uild voor het tennisrac ket en op 16-jarige leeftijd hij voor de eerste keer i een tennisbal op de as- ytbanen van Sluiskil. „Ik .eeg al snel last van een hin- ërlijke knieblessure, zo erg zelfs dat ik daarmee in ieder geval niet meer had kunnen voetballen, zodat ik toch daar mee had moeten stoppen," legt hij uit. Na het behalen vorig jaar van de Zeeuwse titel ging het hem allerminst voor de wind. Hij werd gevraagd voor het mixed-team van Sluiskil, dat vorig jaar in de vijfde klas uit kwam. „Dat was voor mij al lesbehalve een succes. In to taal won ik slechts één single partij, hetgeen bepaald niet grandioos was. Er werden on nodig veel punten verspeeld en dat was jammer, want we hadden best kans op het kam pioenschap. Mijn vorm keerde pas terug na afloop van de competitie," aldus Bleijenberg. Het gehele seizoen 1986 bleef Bleijenberg dan ook op de Dl- lijst staan en als zodanig nam hij dan ook deel aan de vele zomertoernooien in de regio, waarbij het toernooi in Sluis hem de beste herinneringen verschafte met zijn finale plaats. De plaatselijke favoriet Egbert Versprille bleef hem echter voor, terwijl de toer nooien in Hulst, Oostburg en Hontenisse hem plaatsen ople verden in de kwart en halve finales. Geen onverdeeld suc ces, maar ook niet de absolute top. „Het was ook wel terecht dat ik niet direct op de C-Jijst werd geplaatst, want als je geen enkel D-toernooi kan winnen dan is dat het bewijs dat ik daar nog niet aan toe was," stelt hij vast. Agressief Edward Bleijenberg is een agressieve speler, die zelden de bal in het spel tracht te houden met het bekende base line-spel. „Een base-line-spe- ler ben ik in het geheel niet. Ik speel op snelle banen dan ook altijd veel beter. Op gravel komt dat minder tot zijn recht. Eén seizoen heb ik nog eens geprobeerd mijn spel wat rus tiger op te bouwen, maar dat verliep niet erg best. Het voor deel dat ik linkshandig ben, Tennisser Edward Bleijenberg: „Op snelle banen speel ik altijd mijn sterkste wedstrijden. foto de stem/oor j. de boer probeer ik zo goed mogelijk uit te buiten. Je dwingt in ieder geval de tegenstander zijn spel te veranderen, terwijl je met de fore-hand op back-hand van de tegenstander kan sco ren." Dit winterseizoen lijkt hij over de drempel heen te zijn. Het begon met het indoortoer- nooi in Hulst, waarin hij de fi nale wist te bereiken, maar lijdzaam moest toezien dat Pascal Delforge hem de eind zege ontfutselde. „Dat was van mijn kant geen beste partij. Ik T48 had de avond tevoren drie uur op de baan gestaan in de be drijf scompetitie, terwijl ik 's morgens in Hulst de halve fi nale moest spelen. Ik was dan ook te vermoeid om een goede partij te spelen, waarmee ik aan de zege van Delforge niets afdoe." In Terneuzen bereikte hij eveneens de finale en ook daarin liep hij tegen verlies op, om daarna in het Ador- toernooi definitief toe te slaan. In de finale versloeg hij Mario Leenhouwers. „Ik keek in deze partij tegen een achterstand aan van 5-2, zodat ik op dat moment geen enkele illusie meer koesterde. Echt voldaan was ik dan ook niet, hoewel ik uiteindelijk wel won," aldus Bleijenberg, die daarmee na twee verloren finales voor de derde keer de eindzege pakte. Aan de vooravond van de Zeeuwse indoorkampioen schappen komt het wat vreemd over dat hij te kennen geeft zijn titel niet te zullen verdedigen: „Ik heb niet inge schreven. Vorig jaar kon ik elke keer 's morgens om acht uur in Goes opdraven, terwijl spelers die daar woonachtig waren wel later op de dag konden spelen. Dat was niet correct, zodat ik maar heb in geschreven voor het toernooi in Sas van Gent, dat wellicht mijn laatste D-toernooi zal worden," stelt Edward Bleij enberg vast. ïrsweg 1, tel. 01170-23 }fweg15,tel. 01150-121 in 19 januari weer met armee u leert zeggen wï lent dat het gezegd moei ingt alle informatie. i. Jeugdland Ulvenhout, weg ut )0 u. C.J.M.V.-Gebouw, Burg. ius, F.Q.C. den Arneville, Buitenruststraat u Van onze sportmedeioerker AXEL - Voetballers staan de laatste tijd te kijk als 'potentiële misdadigers'. Voetbalscheidsrech ters daarentegen als slachtoffers. Een zwart wit-stelling die door de vele molestge- vallen, maar liefst 51 tot nu toe dit seizoen in het district Zuid 1, er momenteel bij niet- voetballers in gaat als Gods woord in een ouderling. Toch kleeft er aan deze stelling een fout. Immers, de arbiter komt als 'machtige' binnen de lij nen, de voetballers als 'op standige' onderdanen. De arbitrale fouten staan boven alle kritiek. Wie daar tegen zondigt, wordt genoteerd in het boekje of kan verdwij nen. De openbaring van machtsongelijkheid en het begin van een stukje frus tratie dat nog erger wordt als de door de KNVB opge legde schorsing in de bus ilijdt. „In de eerste plaats blijft het altijd zo dat men van een scheidsrechter af moet blij ven. Gewelddadig optreden tegen een arbiter is en blijft fout. Anders ligt het bij het zogenaamde verbale molest, inkeren en 'bedreigen' van arbiter met woorden. Bij ïtsoort molest mag je soms ernst een beetje doof zijn. ïant ook een scheidsrechter »oet weten dat hij fouten naakt. Een gegeven dat jaar mijn smaak te weinig '»r voetballers en ook door cheidsrechters zelf, wordt nderkend. En daarmee kom zbij de kern van het geheel, amelijk het accepteren van 'kaar met alle gebreken die zzijn," aldus De Groote, die ils voorzitter van de iheidsrechtersvereniging touwsch-Vlaanderen re- lelmatig te maken kreeg "et molest van een van zijn den. Minder sportieve zaken e> zoals men de KNVB eerdere keren liet weten: .Niet streng genoeg gestraft Verden." in deze strafmaat jlkteen kentering te komen, teer in die gevallen waar arbiter hardhandig is be- ïeud. Zelfs voor mindere ®rgrijpen, het via een sli- neerleggen van de te enstander bijvoorbeeld, ordt soms fors ingegrepen, w ingrijpen dat vragen Pfoept bij de betrokkene, i^rs, hij speelde normaal 'wedstrijd uit, kwam niet [■conflict met de arbiter en («tl. ze'^s na afl°°P van i duel een glaasje met de ■osman in de kantine. Met ■o tevreden gevoel, de boe- was terecht omdat hij sPeler en niet de bal ging hij daarna Levien de Groote erkent fouten Levien de Groote van de scheidsrechtersvereniging Zeeuwsch- Vlaanderen: „Een arbi ter moet leren spelen met de spelregels.- foto de stem/cor j de boer Oiswaarts. eze tevredenheid ver- ,n teen de post een brief o^KNVB in de bus de- °?rde. Een schorsing van ele weken is zijn deel. 15 dat mogelijk," is de reactie. Want dat het tvë wor(lt duidelijk bij agen. De scheidsrechter iiH !lamelüte na de wed- thuis bij eigen haard rapport in met een aan- _t ??en' Van deze vragen en 7- er enige aankrui- en1Jn kruis zette hij bij ergrijp waarbij uitslui ting tijdens de wedstrijd het gevolg had moeten zijn, na melijk bij: „Het trappen van een tegenstander." De tucht- commissie ziet in dit geval nummer 24 aangekruist en handelt daar naar. De pop pen zijn nu als het ware aan het dansen. De betrokken voetballer en zijn club boos, de arbiter zich van geen kwaad bewust en een KNVB die overgaat tot de orde van de dag. De frustratie is geboréh. De scheidsrechter wordt plotse ling met andere ogen aange keken. Terecht? „Inderdaad, terecht. Wekelijks maken wij enkele van deze gevallen mee. Met de invoering van het vragenformulier is het al een stuk beter geworden. Vroeger was het soms nog erger. De meest afschuwe lijke kreten kwam je dan te gen. Jammer, maar waar. Een voorbeeld: onlangs had den we een geval dat als mo lest uitgelegd kon worden. Ander gewelddagig optre den was aangekruist. Het bleek een acherna werpen van een waterzak te zijn," aldus een KNVB-afdeling Zeeland-besuurder. Dat de opgelegde straffen, zij het na protest van betrokkene, worden ingetrokken, spreekt voor zich. Toch blijft vanaf dat moment de arbi ter 'besmet'. Zeker bij die clubs die niet aan de bel trokken. Betrekken De Groote: „Veel van dat soort misstanden zouden te voorkomen zijn als men de arbiters voldoende betrok, dus schoolde, bij het invoe ren van nieuwigheden. Het vragenrapport is ingevoerd met een begeleidende brief met als achterliggende ge dachte het automatiseren van de administratie. Een goede zaak, die slecht ge bracht is. Trouwens, in dit verband gaan de scheids rechters ook niet vrijuit. Want hebben wij als scheidsrechtervereniging de tuchtcommissie op bezoek bij een van onze bijeenkom sten, dan is de opkomst van onze leden te gering. Het in voeren van een verplichte bijscholing zou dat kunnen ondervangen. Zeker in de afdeling Zeeland is dat een noodzaak." Een andere tendens die geen positieve bijdrage le vert aan de arbitrage, is het streven zo hoog mogelijk te fluiten. En dan niet met een hoge toon, maar in klassen. De Groote: „Ik ben me er van bewust dat er arbiters rondlopen die in het veld to taal anders zijn dan daar buiten. Een puur slechte zaak. Het beste is nog altijd jezelf te zijn." „Molest - momenteel een rage waarin alleen de vraag wie durft, beantwoord moet worden - wordt dan, en dan praat ik op persoonlijke titel, precies de andere kant opgetrokken. Het wordt ge bruikt als vluchtweg. Met name bij commentaar is dat het geval. Want hoe je het ook bekijkt, momenteel is bij het fluiten volgens het boek je, het niet meer mogelijk twee keer drie kwartier met 22 spelers een voetbalwed strijd te beëindigden. Onwerkzaam Overigens is het rijden met een auto volgens de richtlij en ook niet de meest soepele manier van autorij den. Ook dan vraag je om problemen en wordt het ver keer onwerkzaam. De arbi ter moet dus evenals de an dere betrokkenen geven en nemen en kunnen spelen met de regels. Spelregels die het eerst goed toegepast moeten worden in het top voetbal. Want hoe kan ik als amateurtje verbieden wat men op de televisie in het topvoetbal als normaal be schouwt? De spelverruwing moet daar eerst aangepakt worden. De rest volgt dan automatisch," stelt De Groo te. Dat arbitrale blunders evenwel niet altijd schorsin gen of molest tot gevolg heb ben, blijkt uit de volgende voorbeelden. Want wat te denken van een arbiter die tijdens een duel een speler wegzendt om vervolgens na het treffen zijn excuses aan dezelfde speler komt aan bieden omdat hij fout was geweest? Een excuus dat overigens nu eens niet 'ge vierd' werd met het uitdelen van een draai om de arbi trale oren en landelijke be kendheid genieten tot gevolg had, maar bleef bij het sa men pakken van een pilsje. Een gemoedelijke oplossing, die eveneens volgde op de scheidsrechterlijke opmer king tegen een grensrechter die niet vlagde bij het tweede doelpunt tegen zijn team. „Vlag je dan fluit ik en dan speel je gelijk," opperde deze leidsman gemoedelijk na afloop. Ook hier won de glimlach het van de verba zing en agressie, waaruit blijkt dat acceptatie nog aanwezig is. Dat deze accep tatie niet alleen van de voet baller moet komen, maar ook van de arbiter, de grens rechter, de voetbalclub en van de supporters, is een ge geven. „Vinden die elkaar, dan wordt voetballen en fluiten weer echt gezellig. De tweede competitiehelft moet duidelijk maken wat we van de eerste helft in 1986 geleerd hebben. Ik hoop voldoende," besluit De Groote. Door Peter Snelders WESTDORPE „Hoofdzaak is dat we er in blijven. Dan kan er verder gebouwd wor den met de jeugd en moet RIA in de toe komst hoger kunnen spelen dan nu het geval is. Momenteel verkeren we in de overgangsfase en dat kost tijd en pun ten." Aan het woord is Marito Soethaert, de 27-jarige ener gieke spits van eerste klas- afdelingsploeg RIA, dat nog niet geheel zorgenvrij is. De tegenstelling is groot. Zo'n vijf jaar geleden een goed bezet sportpark in Westdorpe waar ieder aan wezige getuige wilde zijn van de bekerstrijd tegen de huidige hoofdklasser DESK. RIA verloor dat duel, maar de sympathie ging duidelijk uit naar de underdog, die verdienstelijk tegenstand bood. Nu, anno 1987, klopt RIA onder een grauwe he mel en voor een handvol toeschouwers Graauw 3. Niet geheel rechtvaardig die vergelijking, omdat RIA nu aan het begin van een be- keravontuur staat en toen al diverse ronden had over leefd. Zeker niet reëel gezien de ontwikkelingen in het tussenliggende tijdsbestek. Verschil Mario Soethaert: „Een verschil van dag en nacht, maar dat is ook niet ineens gekomen. De terugval begon toen spelers die van buitenaf waren gekomen, zoals Bert Dutrée, Alex Dehulsters en later Frank Lammens en Luc Dehulsters, vertrokken. Daarnaast verdwenen uit eigen gelederen Geert-Jan Mechelinck, Frank Bau- wens, Gerard Dellaert en Paul van Bambost, die hun heil, al dan niet het gevolg van verhuizing of verande ring van werkkring, ergens anders gingen zoeken. Staf Martens en eerder Eddy Vink stopten er mee. Dat is niet op te vangen, zeker voor een clubje als RIA niet. Het zat er dus dik in dat we een moeilijke periode tegemoet zouden gaan. Na drie seizoe nen vierde klas degradeer den we en nu staan we er ook niet rooskleurig voor, maar is er nog niets verlo ren." Onderschatting „Wij, de spelers, hebben de zaak toch wel enigszins onderschat. We verkeerden in de veronderstelling dat we in de top van de eerste klas mee zouden draaien. Het bestuur en de trainer daarentegen vonden hand haven het meest belangrijk. Die bekijken het op langere termijn. Vandaar dat er dit seizoen vier jeugdspelers in gepast zijn. Daar zit beslist talent tussen, het resultaat van goed jeugdbeleid. Maar het kost tijd om dat rendabel te maken. Je mag niet verwachten dat zo'n jongen ineens in het senio- Mario Soethaert, spitsspeler van het Westdorpse RIA: „Na de winterstop gaan we meer punten pakken." - foto de stem/cor j. de boer. renvoetbal de sterren van de hemel speelt. Die moet groeien. Wat dat betreft biedt onze club toch per spectief, want er staan nog meer spelers klaar om door te dringen tot de selectie. Op langere termijn moeten we door kunnen stoten naar een hoger niveau." Verdedigend RIA scoort weinig, krijgt niet overdreven veel goals tegen en staat dus te boek als een ietwat voorzichtig, dus meer verdedigend inge stelde ploeg. Een bewering waar Mario Soethaert het niet direct mee eens is. Van waar die geringe produkti- viteit? „Zoals ik al zei, het is met de ingepaste jeugd nog een kwestie van groeien. Vaste patronen zitten er nog niet in en eerlijk gezegd ben ik ook nog niet produktief geweest dit seizoen. Waar dat aan ligt? Erbij genomen dat ik toch niet zo'n veel sco rende spits ben, wijt ik het voor een belangrijk deel aan het feit dat ik op de eerste training mijn enkelbanden scheurde. Daardoor miste ik de ge hele voorbereiding en dat werkt lang, toch zeker in zo'n eerste competitiehelft, door. Je komt dan na de her stelperiode in een ploeg en tegen elftallen die op scherp staan, terwijl je competitie ritme mist. Dat is funest voor een spits en als je dan ook nog enkele kansen mist, is het vertrouwen, althans bij mij, zoek. Daarom was ik blij dat ik voor de beker twee keer scoorde. Ik weet wel, dat was tegen een lager elftal, maar het geeft toch voldoening en mogelijk komt daardoor het zelfver trouwen weer terug." goede sfeer „Ik denk dat we na de winterstop meer punten gaan pakken. De sfeer is goed, zelfs beter dan voor heen. Het moet kunnen en ik acht het zelfs niet uitgeslo ten dat we nog naar een plaats in de middenmoot op schuiven. Daarmee zou het bestuur en de trainer, en ge zien de huidige situatie wij ook, content zijn. Dan kan er verder gebouwd worden. Mogelijk op weg naar de vierde klas, want die spreekt aan."

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1987 | | pagina 11