BOEKEN
Mozart opent nieuw!
componistenserie
Tanith Lee laat haar
held bergen verzetten
Jelena Bonner nu al vertaald
iiwjipiküi
Gniffelend lezen of
de speurneus spelen
Training triathlon voor in boekenkast
A. Moonen
heeft niks
te zeggen
Het Poe-
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1986
2ATERDAG 8 NOVEMBEF
Despoot
Harnas
T
se:
Door Wim van Leest
SOMMIGE schrijvers
bezitten het vermogen
om aan de hand van
gelijkenissen de lezer
om de oren te slaan
met wijze levensles
sen.
Goethe wees op het be
lang van die parabels
door in zijn Faust te stel
len: Alles Vergangliche
ist nur ein Gleichnis, met
andere woorden uit alles
wat de mens doet of laat
kan iets geleerd worden.
De Italiaanse schrijver
Italo Calvino (hij overleed
vorig jaar op 63-jarige leef
tijd) was een meester in het
spelen met beelden, parabels
en allegorieën. In zijn om
vangrijke oeuvre wordt
voortdurend, en vaak met
spot en cynisme, aan de
hand van absurde voorbeel
den getoond hoe dwaas een
mens kan zijn, hoe feilbaar
hij is in zijn handelen en hoe
intolerant een samenleving
kan reageren op afwijkend
gedrag.
Hoe meesterlijk Calvino
met die gegevens om ging
wordt duidelijk bij lezing
van zijn onlangs bij Bert
Bakker verschenen bundel
'Onze voorouders' ('I nostri
atenati') met daarin de drie
verhalen 'De gespleten
burggraaf' ('II viconte di-
mezzato'), 'De baron in de
bomen' ('II barone rampan
te') en 'De ridder die niet be
stond' ('II cavaliere inesis-
tente'). Calvino situeert die
verhalen in een grijs, maar
kleurrijk verleden. 'De ge
spleten burggraaf' speelt in
de tijd dat de Italiaanse vor
stendommen strijdvoeren
tegen de Turken, 'De baron
in de bomen' heeft de over
gang van de 18-e naar de 19-
Italo Calvino laat
'het zijn' zien
in gelijkenissen
e eeuw en dan vooral de
Franse revolutie als decor
en 'De ridder die niet be
stond' is geplaatst ten tijde
van Karei de Grote.
Die tijdsbepalingen zijn
niet zonder reden. Juist door
ze in een historisch perspec
tief te plaatsen, kan Calvino
de hoofdpersonen in die ver
halen in hun eigenzinnig
heid laten zondigen tegen de
heersende moraal van hun
tijd. In een uitgebreide noot
die Calvino zelf in 1960 bij de
drie verhalen schreef (de
verhalen zelf werden in res
pectievelijk in 1951, 1957 en
1959 voltooid), stelt hij dat
die historische kaders hem
de kans geven om mensen in
al hun excentriciteit te be
schrijven, hun individuali
teit te benadrukken. Dat in
dividu is tegenwoordig vol
gens Calvino niet meer aan
wezig: „Van de primitieve
mens die één is met het
heelal en die nog als niet be
staand kan worden be
schouwd omdat hij zich nog
niet onderscheidt van de or
ganische materie, zijn we
langzaam maar zeker aan
geland bij de kunstmatige
mens die één is met produk-
ten en situaties en die niet
bestaat omdat hij nergens
meer zijn stempel op drukt
en geen band meer heeft met
datgene wat hem omringt,
terwijl hij alleen abstract
'functioneert'."
De drie verhalen in 'Onze
voorouders' zijn wat absur
distisch-van opzet, maar de
uitwerking is heel realis
tisch en tot op zekere hoogte
zelfs historisch verant
woord. In 'De gespleten
burggraaf' wordt een edel
man door een kanonskogel
finaal in tweeën geschoten.
Een helft keert levend naar
huis terug en ontpopt zich
daar als wreed despoot.
Simpel gesteld komt het er
op neer dat de kwade helft
van de burggraaf levend uit
de strijd is gekomen. Later
blijkt dat ook de andere
helft de botsing met de ka
nonskogel heeft overleefd.
Ook die helft keert huis
waarts en gaat al weldoend
door het land.
Dat is dus de goede helft,
maar Calvino zou Calvino
niet zijn als hij die twee
helften niet van een rijkere
dimensie zou voorzien. De
goede helft is zo goed en zo
belerend dat mensen hem op
den duur amper nog kunnen
velen. De slechte helft is zo
in en in slecht, dat hij meer
nog dan ontzag een zekere
sympathie weet af te dwin
gen. Het verhaal eindigt met
een samensmelting van de
twee helften tot een hele
persoon, die merkwaardig
genoeg lang niet de rijkheid
heeft van de twee afzonder
lijke helften. i
'De baron in de bomen'
gaat over het adellijk jon
getje Cosimo, dat in een uit
barsting van woede in een
boom klimt en het besluit
neemt nooit meer op de
grond te komen. Cosimo
bouwt in de bomen een eigen
wereld op, waarin hij -niet
langer gehinderd door
aardse beslommeringen -
Italo Calvino: bui
tengewoon groot vertel
ler. - FOTO BERT BAKKER
zich ontpopt tot filosoof en
maatschappij -vernieuwer
en vooral tot helper van de
samenleving beneden hem.
Letterlijk staat Cosimo bo
ven de mensen, maar als
geen ander staat hij tussen
hen in en is hij begaan met
hun lot. Met de idealen van
de Franse revolutie voor
ogen werkt hij aan een be
tere wereld en even lijkt het
er op dat die wereld er ook
komt. Echter, met de onder
gang van Napoleon gaat ook
Cosimo's maatschappij ten
onder.
'De ridder die niet be
stond' is een merkwaardig
verhaal over een prachtig
wit harnas dat een eigen le
ven leidt zonder dat er een
lichaam in zit. Wel bezit het
wilskracht, denkvermogen
en vooral een sterk ethisch
besef. Het harnas blijkt een
ware ridder te zijn, die alle
ridderplichten en -idealen
vervult, maar die bij gebrek
aan fysieke aanwezigheid in
het niets verloren gaat.
Het waarom en de volg
orde van de drie verhalen in
'Onze voorouders' legt Cal
vino aan het eind van zijn
'noot' uit: „Ik wilde een tri
logie maken rond hoe je
mens-zijn kunt verwezenlij
ken: in 'De ridder die niet
bestond' de verovering van
het 'zijn', in 'De gespleten
burggraaf' het streven naar
een volledigheid die de ver
minkingen, opgelegd door de
maatschappij, te boven
komt, in 'De baron in de bo
men' een weg naar een niet-
individualistische zelfbe
schikking: drie niveaus
waarop je de vrijheid kunt
benaderen. En tegelijkertijd
wilde ik dat het drie zoge
naamde 'open' verhalen wa
ren, die in de eerste plaats
het karakter hadden van
echte verhalen door een lo
gische opeenvolging van
beelden, maar die pas echt
beginnen te leven in het on
voorziene spel van vraag en
antwoord dat opgeroepen
wordt in de lezer. Ik zou wil
len dat men ze kon zien als
de stamboom van de voor
ouders van de hedendaagse
mens, waarin achter elk ge
zicht wel enkele trekken lig
gen van de mensen om ons,
om u, om mij heen."
In die opzet is italo Cal
vino zonder meer geslaagd.
Bovendien heeft hij met
'Onze voorouders' drie ver
halen geschreven die laten
zien dat hij een buitenge
woon groot verteller is. Zijn
oog voor detail en zij ntrefze
kere woordkeuze maken het
lezen van deze drie verhalen
tot een waar genot.
Italo Calvino: 'Onze voorou
ders'. Uitg. Bert Bakker.
'Mozart', door Peggy Wood
ford, Luc van Hasselt en Jos
van Leeuwen. Uitg. Gott-
mer, Haarlem. Prijs 32,50.
Deel I van 'Gottmer Compo
nistenreeks'.
MUZIEKLIEFHEBBERS
kennen sinds jaar en dag de
componistenserie van de
uitgever Gottmer te Haar
lem. Deze 'blauwe bandjes',
die verschenen in de jaren
veertig en vijftig, zijn in
iedere bibliotheek te vinden.
Vaak vormen ze de enige li
teratuur die over een be
paalde componist aanwezig
is. In de boekhandel zijn ze
al lang niet meer te krijgen.
Verheugend nieuws dus,
dat Gottmer nu begonnen is
met het uitbrengen van een
nieuwe reeks van zestien
componisten-biografieën.
De eersteling is gewijd aan
Wolfgang Amadeus Mozart,
sinds de film Amadeus van
Milos Forman voor een
breed publiek geen onbe
kende meer.
De serie is totaal ver
nieuwd van opzet. Dat komt
voornamelijk tot uitdruk
king in de veelheid aan illu
straties (helaas niet in
kleur). De reeks is gebaseerd
op de Engelse serie onder de
titel Mozart (etc.), his life and
times, aangevuld met hoofd
stukken van de hand van
Nederlandse musicologen
als Luc van Hasselt en Jos
van Leeuwen. De laatste
heeft tevens de eindredactie
van de hele serie.
Over vier jaar zal de reeks
compleet zijn. Het gaat dan
om biografieën van Bach.
Mozart - foto archief de sib]
Beethoven, Brahms, Debus
sy, Handel, Haydn, Lisr.
Mahler, Mozart, Schubert,
Schumann, Sjostakowitsj,
Strawinsky, Tsjaikofskj
Verdi en Wagner.
Als ze allemaal zo fraai
verzorgd en geïllustreeij
worden als het onderhavig,
Mozart-deel zal muziekmin-
nend Nederland en België ei
een belangrijk cultuurmo
nument bij hebben.
Behalve het leven van
componist besteedt de serie
uitvoerig aandacht aan hel
tijdsbeeld ('his life and ti
mes'). Bovendien wordt
ieder deel gecompleteerd
door een oeuvrecatalogus
(Verzeichnis), een zeer uit
voerige bibliografie, een
chronologisch levens-over
zicht en een register.
De reeks kost 32,50 per
deel; bij abonnement op de
gehele serie 27,50, en daar
bij het Mozart-deel voor een
tientje.
H.r
Door Pieter-Jan Dekkers
UITGEVERIJ Meulenhof, een
van de uitgevers van het 'bete
re' SF- en Fantasy-werk, be
steedt deze maanden extra
aandacht aan tien vooraan
staande auteurs op dit terrein.
De serie met de prenten-
tieuze titel 'Oneindig Moment'
is begonnen met de in Neder
land eveneens bekende
schrijfster van Fantasy, Ta-
nith Lee, door de uitgever de
'Kroonprinses van de fantasti
sche roman' genoemd. Over
dreven of niet, met haar boek
'Stormgebieder' mikt Meulen
hof in de roos.
Fantasy bestaat bij de gra
tie van de held en Tanith Lee
maakt daar geen uitzondering
op. Bovendien weeft Tanith
Lee voortdurend banden tus
sen haar helde(en) en de my
thologie: de held is immer op
een wonderbaarlijke manier
verwekt, is onbekend met zijn
afkomst en komt daar later na
schade en schande achter.
Vaak tegelijk met zijn bijzon
dere talenten die hem onder
scheidt van de gewone men
sen.
In 'Stormgebieder' is de
held, Raidnor, door de koning
verwekt bij een 'bleke heks' en
voor vreemden verborgen, ver
van de hoofdstad. In het ver
volg van 'Stormgebieder',
'Anackire', wordt de heldin
geboren uit een dode moeder
en de held Rem komt ook pas
op latere leeftijd achter zijn
werkelijke (hoge) afkomst.
Een andere opmerkelijke
overeenkomst met de mytolo-
gie zijn de bijzondere talenten
van de helden, die hen ver
doen uitstijgen boven het
menselijke. Telepathie, zwarte
kunst, magie, het zijn allemaal
ingrediënten die in Tanith
Lee's boeken ruim voorhanden
zijn, overigens zonder de ge
loofwaardigheid aan te tasten.
Nog een opmerkelijk gege
ven is het feit dat al haar hel
den slechte ouders hebben op
of z'n minst ouders die onver
schillig staan ten opzichte van
hun kind(eren).
De helden van Tanith Lee
moeten allen hun eigen weg
zien te vinden en allemaal on
dernemen ze dan ook grote
reizen, op zoek naar hun eigen
identiteit, een thema dat ove
rigens bepaald niet uniek is.
In 'Stormgebieder' is de held
gedoemd een keus te maken
tussen zijn verlangens naar
liefde en het besef van zijn be
stemming als koning. Als zijn
liefde een wrede dood sterft
bindt hij de strijd voor zijn ge
boorterecht aan.
De held gaat dan meer lij
ken op een mythologische
soort 'Jezus', compleet met te-
lepatische vermogens om
mensen zijn wil op te leggen
en in de meest letterlijke bete
kenis van het woord 'bergen te
verzetten'.
In het vervolgboek 'Anacki
re' worden zijn kinderen,
waarvan er één geheel in Lee's
traditie niet bekend is met zijn
afkomst, belast met zijn erfe
nis: het behoeden van het ko
ninkrijk voor wrede barbaren.
Tanith Lee is in 1947 gebo
ren in Londen en publiceerde
al op 17-jarige leeftijd haar
eerste boek, 'Het Geboorte
graf', dat later tot een triologie
zou uitgroeien. Ze zegt zelf be-
invloed te zijn door SF-
auteurs als Bradbury, Vance
en Leiber. Een aantal verloren
gegane beschavingen uit de
oudheid intrigeert haar der
mate, dat veel uit het oude
Griekenland en Rome in haar
werk is terug te vinden.
Ook zijn in haar werk
christelijke, boeddhistische en
hindoeïstische invloeden dui
delijk merkbaar, evenals Kel
tische invloeden, zonder dat ze
in haar werk een bepaalde re
ligieuze boodschap verwerkt.
Naast heroïiek speelt de
erotiek een belangrijke rol in
het werk van Tanith Lee. De
schrijfster erkent dat erotiek
een wezenlijk en soms zeer
machtig onderdeel is van het
menselijk gevoelswezen, zon
der in haar boeken uitvoerig
sexuele handelingen te be
schrijven. Ook afwijkend sek
sueel gedrag is bij haar geen
taboe, maar het vervult niet
die f unktie - zoals opwinding -
die seks vaak ander Fantasy-
werk leesbaar moet maken.
Tanith Lee heeft tot nu toe
ruim 25 romans geschreven, de
meeste Fantasy, met uitstap
jes naar Science Fiction en
Horror. Haar stijl is eenvoudig
(hoewel de gekozen namen in
haar romans soms verwarring
wekken), doorspekt met hu
mor.
De soms gespierde taal is
funktioneel, al zal menig fe
ministe haar dat niet in dank
afnemen, zeker niet als de
vrouw in veel van haar ro
mans wordt geportretteerd als
een soort veredelde seks-ma-
chine en de geslachtsdrift van
mannen in hoge mate afhan
kelijk is van de stand van een
bepaalde ster.
Ondanks al het wapenge
kletter en de talrijke moord
partijen in haar boeken komt
uiteindelijk steeds het goede in
de mens bovendrijven. Mis
schien is dat een gevolg is van
haar positief wereldbeeld. De
pen is immers machtiger dan
het zwaard en er zijn nu een
maal meer mensen die kunnen
lezen dan mensen die kunnen
schermen, aldus Tanith Lee.
Tanith Lee: 'Stormgebieder".
Uitg. Meulenhof, prijs f 16,90.
Verder geeft Meulenhof drie
andere boeken van Tanith Lee
uit:
'Anackire', het vervolg op
Stormgebieder, f 32,50.
'Schaduwvuur", tweede deel
van de Geboortegraf-triologie,
f 19,50.
'De Witte Heks', derde deel
Geboortegraf-triologie,
f 22,50.
Andrej Sacharov en Jelena Bonner
- FOTO MEULENHOF
A. Moonen: 'De wurger tl
Delft'. Uitg. Veen. Prijs 24)
OOK al doe j e nog zo j e best,
is met de beste wil van de w
reld niets te bakken van
Moonen. Het boek 'De wurgf
van Delft' heeft werkelijk tt
taal niets om het lijf.
Het schijnt te gaan over et
man van 47, die nogal eenzaai
is en die probeert vrouwen:
versieren via contact-ad'
tenties. Verder is die man
nog een schrijver die weri
aan het boek 'De wurger w
Delft' ('de bovendeurdelei
lekker ketsen en ik maar vei
halen schrijven').
Dat is alles.
„IK MOEST herinneringen ophalen en op
schrijven, niet zoals de dingen leken te zijn
maar zoals ze werkelijk waren", schrijft Je
lena Bonner, de vrouw van Andrej Sacharov
in de inleiding van haar boek 'Samen alleen'.
„Dit alles zal Andrej helpen, dus beschouw ik
het als mijn plicht. Er was niemand anders bij
hem, en Andrej is zelf zo volledig geïsoleerd in
Gorki dat hij dit verhaal niet kan vertellen".
Jelena Bonner, die eind 1985 toestemming
kreeg Rusland te verlaten, voltooide haar boek
in mei 1986 in Newton in de staat Massachu
setts. Toen waren de zes maanden medische
verzorging in de VS voorbij en moest ze terug
naar Gorki. Alfred A. Knopf bracht het uit in
Amerika en nu brengt Meulenhoff het al in een
Nederlandse vertaling (van de hand van Jan
Willem Bos).
'Samen alleen' is een autobiografie. Bonner
beschrijft de omstandigheden waarin zij en
Sacharov, Nobelprijswinnar voor de Vrede in
1975, in Gorki moeten leven. Het is een verhaal
van sociaal isolement, onduidelijke processen,
intimidatie door de KGB, hongerstakingen en
medische problemen. De vechtlust van Jelena
Bonner lijkt onuitputtelijk. Ook in 'Samen al
leen' probeert ze duidelijk te maken dat Sa
charov in feite alleen nog beschermd wordt
door de publieke opinie in het westen.
Jelena Bonner: 'Samen alleen'. Uitg. Meulen
hoff, prijs 34,50
Ja, en dan is er nog het taa!
gebruik van A. Moonen.
hem is een gezicht onverai
derlij k een 'smoel', een mot
'snotlap'. De mensheid (buile
A. Moonen dan) bestaat li
'volkstinnef' en 'achterbuur,
geteisem', en de rest is 'plebs'
Waarschijnlijk is dit 8
schrijf voor A. Moonen zelf»
redding uit de totale zinledij
heid. Dat wil zeggen: vol
deze persoon zelf zal het C
therapeutische nut wel heb)
ben. Maar wat de lezer eras
heeft? Een compleet raads»
4'
ff--
Ben je lekker bezig met je hobbj
bekeuring.
o Cartoon van Frank Meeuwsen
en schrijft dat hij striptekenaar w
neraal en Franka en Storm. Wie vo
DACHT je twee weken geleden een
krijgen, hadden ze het gewoon wegg
recept van
CHOCOLADETOi
Je hebt nodig: 115 g bittere chocolai
rine, 4 eetlepelsgecondenseerde
geraspte citroenschil. Verder zet j
steelpan, een kom die op de pan pas
vork, een zeef (voor de suiker), een
randen. Het bakblik voer je met vet
Doe de pan halfvol heet water.
bek' en een zakdoek tf brokjes boven de kom en doe de bt
pan met heet water en roer tot bot
heel zijn geworden. Haal de kom v:
en geraspte schil toe en intussen n
ker er beetje bij beetje bij en klop
glad stijf papje is geworden. Doe d
goed glad en maak er met de vor
koud en stijf is geworden, kun je
den.
waarom dit uitgegeven word: k
Iuske en Wiske:
ALS je 'De kluizenaar en de
beer" ziet liggen, denk je dat
het om een nieuw boek van
Roald Dahl gaat. Dat komt
door de tekeningen van
Quentin Blake, Dahl's vaste
illustrator, en het gelijke
uiterlijk omdat ook dit boek,
van John Yeoman, door
Fontein werd uitgegeven.
Maar dan houdt elke gelij
kenis op, want Roals Dahl
zou dit nooit geschreven
kunnen hebben. Yeoman
schrijft veel rustiger en in
niger en in zijn verhaal ge
beuren geen gruwelijke din
gen.
Het gaat over beer die
best een paar wijze lessen
kan gebruiken want hij
heeft gemerkt dat zijn hulp,
hoe goed ook bedoeld, vaak
averechts uitpakt. Zo had
hij bij het egaliseren van het
konijnenweitje de in- en uit
gangen van alle holen dicht-
gestopt. Met de lessen koken,
ehbo, varen, behangen ez.
kan beer een diploma halen.
De kluizenaar maakt daar
bij een kardinale fout, want
hij vergeet dat beren zo hun
eigen manieren hebben. Met
een hengel in hun poten
kunnen ze bijv. bij het vis
sen niets beginnen; ze heb
ben alleen aan hun eigen po
ten genoeg.
Er gaat dan ook een hele
boel fout en dat had de klui
zenaar kunnen voorkomen
als hij zich wat mer in het
berenwezen had verdiept.
Kinderen daarentegen reali
seren zich heel goed dat het
geduld kost om een lieve,
maar logge beer iets bij te
brengen. Ze weten vantevo-
ren dat het misgaat, maar
het spannende is wat er pre-
cies mis zal gaan. Elke les le
vert komische situaties op
die Yeoman rustig en humo
ristisch vertelt, ongeduldige
volwassenen last van; kin
deren krijgen niet gauw ge
noeg van kluchtige onhan
digheid.
Wat me ook aansprak is
het vertrouwen dat de beer
en de kluizenaar in elkaar
hebben, ondanks alle mis
sers kunnen ze eigenlijk niet
zonder elkaar. Dat beseft de
kluizenaar heel goed en aan
het eind plaatst hij daarom
een advertentie waarin hij
een baan aanbiedt voor een
hulpleraar, heel geschikt
voor een gediplomeerde
beer. Bij elkaar wonen is ge
zelliger dan alleen zijn. Bij
mij thuis werd dit boek zelfs
door grotere kinderen én
volwassenen gniffelend ge
lezen; het is ook heel ge
schikt om voor te lezen.
'De verborgen steeg' is ge
schreven door Johan Diep
straten en Sjoerd Kuyper.
Voor Diepstraten is het zijn
eerste kinderboek, Kuyper
schreef eerder 'Ma Gier en
de MiddelMan' dat ik niet
erg toegankelijk en te af
standelijk voor kinderen
vond. Daar heeft dit boek
absoluut geen last van, want
hoewel het de inleiding iets
korter en pakkender had ge
mogen, neemt het verhaal je
na de eerste bladzijden ge
lijk mee. Het eist zelfs al
gauw actief meedenken als
op de muren van de huizen
in de Bomenbuurt vreemde
teksten in geheimschrift
verschijnen.
De Bomenbuurt is een af
braakbuurt waar Anton en
John wonen. Op een dag, bij
het omverhalen van wéér
een muur, wordt er pal
naast de snoepwinkel van
tante To een verborgen
steegje ontdekt en daarin
ligt een lijk! Niemand kan
geloven dat tante To de
moordenaar is, ook Anton,
John en hun vriendin Fleur
De les 'gezonde lichaamsbeweging'
(in 'De kluizenaars en de beer').
niet. Ze zoeken uit wie de
dader is en die blijkt later,
als vele daders, op het kerk
hof te liggen.
Het verhaal is een echte
jeugddetective en heel span
nend geschreven, zo dat je
vanzelf meespeurt. Behalve
het detectiveverhaal loopt er
nog een verhaal in het boek:
het wel en wee van de Bo-
menbuurtbewoners. O.l.v.
een kraker-archeoloog, de
vader van Fleur, verzetten
die zich tegen de afbraak en
er komt zelfs een veldslag
met de ME, maar daarover
volgt gelukkig geen maat
schappij-ideologisch ver
haal. Beide verhaallijnen la
ten terloops zien hoe een im
pulsieve handeling de ge
schiedenis kan bepalen.
Het verhaal zit goed in
elkaar en is heel direct ge
schreven. Ik heb geprobeerd
te ontdekken waar de ene
schrijver het van de andere
overnam, maar dat kon ik
eigenlijk niet. Ik ben be
nieuwd naar het tweede
boek van dit duo, dat dat er
komt staat al vast.
De tekeningen van Gert
Dooremann doen denken
aan die uit de jaren vijftig.
Ik vind ze niet altijd direct
duidelijk, maar toch passen
ze goed bij het verhaal. De
tekeningen van Quentin
Blake zijn zoals altijd mees
terlijk. Met een enkel lijntje
en een miniem oogje op de
juiste plaats getekend, drukt
hij veel uit.
John Yeoman: 'De Kluize
naar en de Beer'. 111. Quen
tin Blake. Uitg. Fontein,
prijs 22,50.
Johan Diepstraten en Sjoerd
Kuyper: 'De verborgen
steeg'. 111. Gert Doorman.
Uitg. Bert Bakker, prijs
f 19.50.
mms dc nam nmroc men oom nn woe
w» Mme. H06CH en noses mt oe towt isnss wu
en om somensmssn worn net luw, oe e
smien snnen seeds oe Hoofsre sienen.
EC-
Door Ad van Hest
„VEEL bewondering heb ik
voor mensen die de triathlon-
sport beoefenen. Het is voor
mij een uitdaging om me na
mijn schaatsearrière op de
triathlonsport te richten. Zelf
heb ik eenmaal aan een mini-
triathlon meegedaan, dat is
me niet helemaal meegevallen.
Vooral de overgang van de
fiets naar het lopen vond ik
erg zwaar".
Woorden van Evert van
Benthem, winnaar van twee
Elfstedentochten, naar aanlei
ding van de uitgave van
'Triathlon Totaal', een sport
boek geschreven door Jos
Geijsel en Axel Koenders. In
honderdertig bladzijden ver
sierd met allerlei tekenin
getjes, tabellen en foto's, pro
beren Axel Koenders, meer
voudig Nederlands kampioen
triathlon, en Jos Geijsel,
sporttrainer en en docent
sportfysiolologie, duidelijk te
maken wat de triathlon in zijn
totaal inhoud. Dit is de beide
sportfanaten gedeeltelijk ge
lukt. In het boekje wordt dui
delijk gemaakt dat Nederland
het traithlonland van de toe
komst kan worden: zwemmen:
Het koude zwemwater valt te
verdragen met een speciaal
pak, zoals dat in de surfsport
al jaren gebruikelijk is; fiet
sen: Nederland heeft veel
fietspaden en een f ietshistorie;
hardlopen: Lopen op een vlak
terrein is gemakkelijker dan
in de bergen.
Er wordt gesteld dat in de
omgeving van Almere zelfs
een wereldrecord mogelijk is.
Alleen kan de wind in ons kik
kerland volgens de auteurs
een spelbreker zijn. Verder
wordt duidelijk gemaakt
waarom een groot aantal
sporters in de ban is geraakt
van de triathlon.
In het algemeen krijgt men
bij het lezen van 'Triathlon
Totaal' wel een beter inzii
van wat er bij het deelnei
aan een triathlon allei
komt kijken. Maar wani
gesteld wordt dat een deel
mer aan een mini-triattt
kan volstaan met 3 tot 5
trainen per week, dan krill
elke lezer toch zijn twijfel
Vooral wanneer enkele blaf
zijden verder enkel tabellei'
zijn afgebeeld waarin tra
ningsweken voorkomen van'
tot 30 uur, ook al zijn die
tistieken dan bedoeld als vei
gelijkingsmateriaal bij
voorbereiding van een t>[
triathlon. Het lijkt allen»!
wat te simpel.
Degene die 'Triathlon
taal' als handvat voor ffl
trainingsarbeid wil hanter'
moet ofwel een prof-sport'
zijn, of over geweldig ve
vrije tijd beschikken.
Jos Geijsel en Axel Koende'l
'Triathlon Totaal'. Uitg. K®
mos, f 26,50.
ïambone
\e2€ /S Tk/fiALF
ouo.
MENE6R.,
