Matia Bazar, een
muzikale primeur
Dossier Verhuist: kommer
en kwel in betere standen
Protesten tegen inkleuren
van zwart-fïlms nemen toe
Saxofonist Eddie
Davis overleden
WOENSDAG 5 NOVEMBER 1986
T2 PAGINA GIDS 1
TROS REKENT OP HOGE KIJKCIJFERS
WE HOPEN EEN SPOOR ACHTER TE LATEN. HOE KLEIN DAT OOK MAG ZIJN'
QTALIË blinkt in velerlei opzicht uit door het ongewone. Wie het werk
pan Italiaanse meubelontwerpers ziet, staat verbaasd over het raffine-
nent en de gedurfde vormgeving, hetzelfde geldt voor Italiaanse mode
wie de Italiaanse keuken kent, weet dat daarin met bizarre ingre-
iiënten verrukkelijke gerechten worden bereid.
ïmisme
Braziliaanse
filmprijs
voor De
W isselwachter
Swing Award
voor Jar mo
Hoogendijk
'Ik heb nu al 6 jaar hetzelfde
hoge rendement van m'n Radson.'
„Ik denk dat er maar weinig mensen in
Nederland zijn, die aan de afgrond
zittenEr is altijd wat om op terug
te vallen"
Fred Oster, tv-maker
i Liz Snoyink als de fatale vrouw in het 12 delen vergende TROS-spektakel 'Dossier Verhulst'.
- foto tros
Door Jan Koesen
HILVERSUM - De TROS
duikt de winter in met een
groots opgezet en peperduur
spektakel: 'Dossier Verhulst'.
Dit is de opvolger van 'De Fa
briek' en *Herenstraat 10'. De
serie telt twaalf afleveringen
en is van het Dynasty-achtige
genre, maar dan op zijn Ne
derlands. We zien dus kommer
en kwel in de betere standen,
zwoegende boezems, ontaarde
ploerten, ware liefde en na
tuurlijk corruptie. Ook de be
tere stand heeft het moeilijk,
zo luidt de boodschap van dit
genre dat onveranderlijk mas
sa's kijkers trekt in de gehele
wereld. De eerste aflevering is
vrijdag op Nederland 1 te zien
om 20.28 uur.
'Dossier Verhulst' zit behen
dig in elkaar. Regisseur An
drew Wilson heeft de Ameri
kaanse school van tv-maken
omhelsd. Professioneel en kil.
Producer Joop van den Ende
zet alleen zijn (vele) centen in
als hij zeker is van een vette
winst en schrijver-jurist Hans
Keuls was bij zijn leven (hij is
vorig jaar overleden) ai verze
kerd van een warm plaatsje
aan het TROS-gemoed, want
hij maakt precies datgene wat
deze in eerste instantie op een
breed publiek gerichte omroep
verlangt. Bovendien is Keuls
nooit te beroerd geweest om
zijn geesteskinderen helemaal
aan te passen aan de eisen van
het televisie-medium.
Het begin is meteen al een
vet cliché. Daar ligt een rijk
aard op sterven. Met broze,
doch vaste stem ontbiedt hij
zijn rechterhand, de heer Os
car Verhulst (Dolf de Vries)
die natuurlijk van geen kan
ten deugt. Vervolgens barst de
grijsaard in een monoloog uit
waar Othello een puntje aan
kan zuigen. De zaak gaat red
deloos naar de verdommenis
als de pientere rechterhand
niet terstond de nering over
neemt en en passant de doch
ter (Liz Snoyink) trouwt, want
die doet zo onrustig.
Verhulst knikt begerig van
ja. De ouwe barst van de poen
en de dochter mag er wezen.
Een beginnend zakenman kan
zich een slechtere start inden
ken. Nog eenmaal laaien de
ogen van de ouwe op, een
smartelijke zucht, en daar rolt
de dynastie-ring in de
graaiklauw van de opvolger.
Dit geheel is verfilmd met een
vaseline-filter voor de lens
waarvan het midden is
schoongeveegd, een truc die al
bij de Twee Wezen werd toe
gepast.
Gajes
Dan komt de serie uit de
touwen. We aanschouwen een
jonge, nobele advokaat (Derek
de Lint), gesteund door zijn
vriendin (Petra Laseur): een
schatje, maar helaas enkele
jaren te oud voor de fraaie ad
vokaat. Hij begint zijn prak
tijk van nobele gevoelens be
zield. Helaas, een advokaat
heeft nu eenmaal beroeps
halve met gajes te maken en
dus wordt hij besmet.
Zo krijgt hij een opdracht
van Oscar Verhulst die balen
heeft van zijn opgedrongen
vrouw, die van de weerom
stuit ook maar in alle bedden
behalve het haar van God en
Staat toegewezene stapt.
Mooie vrouw, mooie jongen;
een te oude verloofde, een
ploert van een echtgenoot.
Ach, bridgers weten het. Dit
wordt minstens 7 down gere
doubleerd. Maar dat duurt wel
12 weken.
Enkele komische figuren
doen hun intrede, omdat een
succesformule dat nodig heeft.
Je kunt niet aan het huilen
blijven en het zakdoekje mag
niet echt kapotgebeten wor
den, want tv, filosofeert de
TROS, is er bovenal voor de
lol. Rudi Falkenhagen komt
dus op. Vakbekwaam zet hij
het typetje neer van een lou
che auto-scharrelaar die de
jonge advokaat meesleurt in
het moeras van zonde. We zien
nog eenmaal Piet Hendriks te
rug als portier en tegelijk va
der van de advokaat, een
brave volksman die misschien
niet alle bestek van een co
pieus diner op de juiste volg
orde kan aanpakken, maar
wiens hart van onbesproken
moraal is.
Er komen twee sub-louche
heren in voor die met elkaar
een homoseksuele verhouding
hebben en die Verhulst een
poot uitdraaien. Het klinkt al
lemaal cynisch en het zal de
aandachtig lezer duidelijk zijn
dat 'Dossier Verhulst' mij niet
tot tranen zal bewegen, maar
ik moet ook toegeven dat het
drama verzorgd in elkaar ge
zet is.
De TROS is er in elk geval
hevig van overtuigd dat 'Dos
sier Verhulst' een klapper gaat
worden. Nederlands tv-drama
is afgrijselijk duur, maar de
TROS stopt er geen miljoenen
in als ze niet van tevoren weet
dat dat geld goed belegd is.
Een goede serie, zegt TROS-
directeur Cees den Daas, mag
vooral niet te kort duren. 'De
Fabriek' telde oorspronkelijk
maar zes afleveringen en door
succes genoopt moest de TROS
er alsnog zes nieuwe uitram-
men. Dat zal met 'Dossier Ver
hulst' niet gebeuren. Zelden is
een Nederlandse serie zo lang
en grondig voorbereid en veel
mis kan er niet meer gaan.
Door vvim van Leest
Het ongewone van Italië is
ik goed te zien in de film. Is
t elders in Europa en in Ame-
sprake van ordinaire fil
ters, Italië is het thuisland
'au de ware cineasten. Fellini,
'assolini, Visconti, de gebroe-
trs Taviani en Scola schote
de kijkers steevast fantas
ie en vooral symbolische
voor, die veel meer In
lek hebben dan de meeste rol-
irenten van elders.
In de popmuziek blijkt de
:ewone Italiaanse aanpak
ik. De Milanese groep Matia
zar voorziet dat genre van
terkwaardige platen, waarop
het oog ongewone elemen-
tn vermengd worden tot een
lek geluid, dat weldadig
indoet in een tijd waarin de
teeste popmuziek nog steeds
lomineerd wordt door
'bollige Anglo-Amerikaanse
ichés. Dat het publiek een
srgelijke muzikale opvatting
'aardeert, blijkt uit het feit
it het nummer 'Ti sento' zo'n
•tje dé zomerhit van 1986
as. De elpee 'Melanchólia',
aarop dat nummer staat
"ijkt momenteel hoog in de
iüijsten.
Onlangs was Matia Bazar in
land voor een toernee en in
1 kader daarvan werd 25 ok-
'ber in een nagenoeg uitver-
""'it Noorderligt in Tilburg
'peeld. Uw verslaggever
g met een tolk op de groep
voor een interview. Want de
ieeste Italianen spreken al-
"tn de eigen taal en als er al
(els gesproken wordt dan
gt dat de klank die er door
'ter Sellers in zijn Pink Pan-
'w-films aangegeven werd.
omisch weliswaar, maar
'jstrekt onverstaanbaar.
Matia Bazar bestaat mo-
■nteel uit zes personen. Op-
'Uendste figuur is zangeres
itonella Ruggiero, die met
®r fraaie stemgeluid het
al sprankelende Italiaans
beter doet klinken. Gita-
Carlo Marrale, bassist
«o Stellita, drummer Gian-
'tlo Golzi en toetsenist Sergio
"tu zitten samen met Anto-
a al wat langer in de band,
Nijl saxofonist Jacopo Ja-
'Petti sinds de laatste elpee
'Manchólia' meespeelt. Matia
'""r heeft inmiddels een
«vol elpees op zijn naam
an. Twee daarvan, 'Tango'
'Melanchólia' zijn hier
=>kkelijk verkrijgbaar. Voor
«ere elpees als 'Berlino, Pa-
Londra' en 'Aristocratica'
°e' meer moeite gedaan
brden.
elevenis
Live blijkt Matia Bazar een
fe belevenis te zijn. De
eekbare sfeer van de platen
Wt dan ingeruild voor een
Vg geluid, waarin vooral de
toetsen- en sax-partijen op
vallen. Matia Bazar schotelt
het publiek een hecht in elk
aar stekend instrumentaal ge
heel voor. Blikvanger is uiter
aard zangeres Antonella, die
met haar frêle verschijning en
uitstekende zang en voor
dracht de aandacht vast weet
te houden.
Antonella Ruggiero is niet
alleen het gezicht van Matia
Bazar, ze ontpopt zich tijdens
het interview ook als woord
voerder van de groep. Enkel
bassist Aldo Stellita vraagt
haar een paar keer of hij de
gestelde vraag mag beant
woorden.
Matia Bazar is dat gewoon
een popgroepje of steekt er
meer achter, een levenswijze
bijvoorbeeld
Antonella Ruggiero: „Je zou
Matia Bazar in zekere zin als
een gezamenlijke filosofie
kunnen beschouwen. Zeker,
we zijn een stel muzikanten,
die samen muziek maken,
maar' we hebben iets geza
menlijks dat dieper, interes
santer is dan een groepsge
voel. Dat diepere willen we via
onze muziek meedelen. Matia
Bazar staat wat ons betreft
voor een bepaalde bepaalde
levensstijl, een manier van
denken"
Matia Bazar maakt onge
wone muziek, zeker voor ons
Westeuropeanen, geconditio
neerd als we zijn met Engelse
of Amerikaanse rock Toch lij
ken er in jullie muziek ele
menten te zitten van de aloude
Italiaanse zangtraditie.
Antonella Ruggiero: „Er zit
ten in onze muziek bepaalde
melodische karakteristieken,
waarin Italiaanse en andere
Latijnse muzikale tradities
gehandhaafd zijn, maar we
beschouwen onze muziek toch
niet als typisch Italiaans. Er
zitten veel elektronische in
vloeden in onze muziek en we
gebruiken arrangementen die
ongewoon zijn voor een Ita
liaanse groep. In Italië worden
we dan ook als 'anders' be
schouwd."
Europees
Waar blijkt dat anders zijn
uit
Antonella Ruggiero: „De
meeste Italiaanse groepen
doen niets anders dan het
steeds opnieuw spelen van de
Italiaanse muziek, die de grote
massa interesseert. Ze geven
er misschien een eigentijds
jasje aan, maar vernieuwen
doen ze hem niet. Wij onder
vinden meer invloed uit de
avant garde of uit de new wa
ve. Wat dat betreft voelen we
ons veel meer verwant met
soortgelijke Europese groepen.
We geloven dat we deel uit
maken van een Europese be
weging, die bezig is een
nieuwe muzieksoort vorm te
geven. Zelf hou ik van muziek
die moeilijk te klassificeren
valt en dat is muziek die je dus
niet gauw op de radio hoort.
Het is meestal experimentele
muziek. Ik hou van artiesten
die erin slagen muziek een
geestelijke kracht mee te ge
ven, muziek die je aan het
denken zet Ik denk daarbij
aan acts als Brian Eno, Klaus
Schulze of Tuxedo Moon."
Jullie zingen in het Ita
liaans. Het publiek dat hier in
Nederland op jullie afkomt,
komt voor de muziek, voor de
klank van de woorden wellicht
en waarschijnlijk niet voor de
teksten, want die verstaat het
niet Gaat er zodoende niet veel
verloren
Antonella Ruggiero: „We
zingen in het Italiaans, niet
omdat we anti-Amerikaans
zijn of zo, maar we hebben
onze eigen waarden en gevoe
lens en die kunnen we het best
in het Italiaanse uitdrukken.
Het is moeilijk om met dat Ita
liaans een Anglo-Ameri-
kaanse markt te veroveren.
Soms moet er dus worden ver
taald. Maar door die vertaling
gaat er veel van de oorspron
kelijke klank, van de warmte
verloren. Ik vind het niet erg
dat het publiek in Nederland
op onze muziek afkomt en niet
op onze teksten. Dat probleem
geldt voor alle artiesten die
niet in het Engels zingen. Het
is daardoor wellicht niet mo
gelijk om rechtstreeks te kun
nen communiceren, maar door
hier te spelen, kunnen we toch
iets van het gevoel achter de
muziek door laten dringen.
Dat gevoel is ook zonder woor
den te verstaan. We willen ons
ook buiten Italië laten zien,
omdat alleen maar in Italië le
ven voor ons te beperkt is. We
willen de wereld zien, elders
mensen leren kennen en con
tacten leggen."
Als ik naar jullie vroegere
platen luister dan valt me op
dat de elektronica in de vorm
van synthesizers en drumcom
puters een grote plaats in
neemt. "Melancholiaklinkt
aardser, bijna alsof er een con
ventionele popgroep aan het
werk is.
Antonella Ruggiero: „We
zijn over dat elektronische ge
luid heengegroeid. Dat we
toen zo speelden, kwam door
dat we een bijna louter elek
tronisch instrumentarium
hadden. De laatste jaren hech
ten we veel meer waarde aan
het geluid van een echte
drummer en door de toevoe
ging van een saxofonist is ons
geluid veel levensechter ge
worden. Wij vonden dat we
die verandering nodig hadden.
Het is het gevolg van de na
tuurlijke groei, die je als groep
doormaakt."
Matia Bazar met van links naar rechts Carlo Marrale,
Giancarlo Golzi, Antonella Ruggiero, Aldo Stellita en
Sergio Cossu: „Matia Bazar staat wat ons betreft voor
een bepaalde bepaalde levensstijl, een manier van den
ken." - foto ariola
Heeft Matia Bazar betekenis
voor de popmuziek van de toe
komst
Aldo Stellita: „Ik hoop het.
We hopen als Matia Bazar een
spoor achter te laten, hoe klein
dat ook mag zijn. we zien ons
zelf toch een beelje als een
muzikale primeur. Dat brengt
een verantwoordelijkheid met
zich mee, want we willen die
voortrekkersrol met zorg ver
vullen. Als mensen open staan
voor onze muziek, kunnen we
verder, kunnen we dat unieke
verder uitbouwen."
Hoe ziet jullie publiek er in
Italië zelf uit
Aldo Stellita: „We trekken
daar meestal jongeren tot een
jaar of dertig. Het ligt er ook
een beetje aan met welke
nummers je een publiek bena
dert. Liedjes als 'Vacanze Ro-
mane' en 'Ti Sento' trekken
een groot publiek, omdat die
nummers voor iedereen te be
grijpen zijn en omdat ze een
pakkende melodie hebben.
Toch zit er in die nummers
meer dan op het eerste gehoor
te beluisteren valt. Wij houden
ervan om onze nummers van
dubbele bodems te voorzien en
die worden, ook in Italië, maar
door een klein publiek opge
merkt."
Italianen spreken niet of
nauwelijks Engels. Daardoor is
popmuziek in Italië van meet
af aan in de eigen taal gezon
gen. Is daardoor in tekstueel
opzicht de Italiaanse popmu
ziek volwassener dan bijvoor
beeld in Nederland, waar we
steeds met vertalingen in het
Engels te maken hebben
Aldo Stellita: „Ja en nee. Er
wordt in Italië veel aandacht
besteed aan de teksten. Die
nadruk op de teksten dateert
van het begin van de jaren
zestig. Het was een navolging
van wat er in de jaren '50 in
Frankrijk gebeurde. Daar
werd toen in de chansons erg
veel nadruk op de tekstuele
kant gelegd. In de Italiaanse
muziek en dus ook in de pop is
sindsdien een stroming ont
staan, die meent dat een num
mer enkel relevant is als de
tekst iets te zeggen heeft.
Maar daarnaast kent Italië
ook zijn banale liedjes, die
tekstueel niets voorstellen en
het moeten hebben van het
melodietje."
Opti
Hoe komt het toch dat Ita
liaanse kunstenaars en arties
ten uitblinken in het ongewo
ne Het lijkt wel of filmers als
Fellini en jullie als muzikan
ten over veel meer fantasie be
schikken dan wij noorderlin
gen.
Aldo Stellita: „Dat is een
fundamentele kwestie. Italia
nen en zeker Italiaanse arties
ten zijn fundamenteel opti
mistisch. Dat komt omdat de
realiteit meestal pessimistisch
is. Italianen zetten zich af te
gen die realiteit en grijpen dan
naar de fantasie. Ze gaan din
gen creëren, waarin dat opti
misme en het positieve tot
uiting komen. Met de fantasie
kom je verder en ben je in
staat originele, ongewone din
gen te doen. Optimisme maakt
het leven beter. Optimisme is
het gevoel dat in staat is een
schilderij, een lied of een film
te scheppen. Dat doe je door er
volop positieve energie in te
steken. Met negatieve energie
gaat dat niet."
Bestaat er voor Matia Bazar
zoiets als een perfect nummer
Aldo Stellita: „Ja, er zijn
perfecte liejdes en wij hebben
ze ook gemaakt. Het zijn num
mers die precies datgene uit
drukken waarmee je op dat
moment bezig bent. Het zijn
nummers waar je helemaal
achter kimt staan en waar je
je niet voor hoeft te schamen."
Hoe ziet de toekomst van
Matia Bazar eruit, concentre
ren jullie op het succes of gaan
jullie gewoon op je eigen ma
nier verder
Aldo Stellita: „Het belang
rijkste voor een artiest of mu
zikant is zich uitdrukken. Suc
ces beïnvloedt dat proces. Suc
ces geeft aan wat je zou kun
nen doen in de toekomst, maar
succes is niet het belangrijk
ste, tenminste niet voor ons.
Voor ons is belangrijk dat we
kunnen blijven experimente
ren. De creativiteit zal altijd
voorop blijven staan."
WASHINGTON (AP) - De
protesten in de Verenigde Sta
ten tegen het inkleuren met
behulp van computers van
zwart-wit films neemt nog
steeds toe en heeft nu zelfs re
geringsniveau bereikt.
Afgelopen weekeinde nam
de National Council on the
Arts (de Amerikaanse Raad
voor de Kunst) een resolutie
aan waarin het inkleuren van
zwart-films ten behoeve van
televisie en video's sterk werd
afgekeurd. De Kunstraad is
een door de president be
noemde adviescommissie voor
de National Endowment for
the Arts, het steunfonds van
de overheid voor de kunsten.
De acteur Robert Stack (El
liot Ness uit de zwart-wit serie
The Untouchables), lid van de
Amerikaanse Kunstraad, liet
weten dat 'ons beroep jaren
lang een ambacht was' en dat
de beelden daarvan goed be
waard moeten blijven.
In de resolutie wordt het
inkleuren van zwart-wit ori
ginelen een misleiding van het
Robert Stack: Elliot Ness
moet in originele staat be
waard blijven. - fotoap
publiek genoemd en een ver
draaiing van de feiten.
De kritiek is vooral gericht
op de media-tycoon Ted Tur
ner die voor 1,2 miljard dollar
een partij oude films heeft op
gekocht en vorige maand met
het uitzenden begon van de de
ingekleurde versies op zijn tv-
station in Atlanta.
Turner blijft vrij laconiek
onder de kritiek die eerder
werd gespuid door leden van
het American Film Institute
en vele regisseurs, producen
ten, wetenschappers, kritici,
filmfans en acteurs. „De laat
ste keer dat ik alles op een
rijtje zette bleek dat ik de
eigenaar ben van die films. Ik
kan er dus mee doen wat ik
wil. En als ze op televisie wor
den vertoond, gebeurt dat in
kleur", aldus Turner onlangs.
De tegenstanders hebben
zelfs stappen ondernomen om
de ingekleurde films het
auteursrecht te ontnemen.
RKO-films heeft bij een
rechtbank een klacht inge
diend wegens overtreding van
het copyright door het inkleu
ren van 10 oude RKO-produk-
ties. Maar van de meeste oude
films is het copyright verlopen
waardoor ze gewoon publiek
bezit zijn.
DEN HAAG (ANP) - De film
De wisselwachter van regis
seur Jos Stelling heeft de grote
prijs gewonnen van het tiende
internationale filmfestival
van Sao Paulo in Brazilië. Dit
heeft het ministerie van WVC
gisteren meegedeeld. Volgens
het ministerie is het festival
het belangrijkste en drukst
bezochte van Zuid-Amerika.
De prijs werd gegeven door
het publiek. Ook bij de pers
scoorde De Wisselwachter
goed. De film kwam daar op
de tweede plaats na 'Sid and
Nancy, love kills', de nieuwe
film van Alex Cox. Be
langwekkende films als Hei
mat, The Sacrifice, Ginger and
Fred, After Hours en My
beautiful laundrette maakten
deel uit van het programma.
AMSTERDAM - De Pall Mall
Export Swing Award, de
meest lucratieve prijs die in
jazz-land valt te vergeven
(tienduizend gulden), is dit
jaar toegekend aan de trom
pettist Jarmo Hoogendijk.
Hoogendijk (22) studeert
jazz aan het Koninklijk Con
servatorium in Den Haag, en
maakt onder meer deel uit van
de formaties van Loek Dikker
en Rein de Graaf. Hij heeft
ook een eigen kwintet.
De jaarlijkse toekenning
van de Swing Award is het re
sultaat van een jaar lang
'scouten' door musici als Ack
en Jerry van Rooyen en Her
man Schoonderwalt
(ADVERTENTIE)
"ik zag 'm op TV Meteen folders aan
gevraagd. Nooit spijt van gehad. M'n Radson
is 'n zuinig keteltje. Altijd lekker warm in
huis en m'n gasrekeningen zijn met
honderden guldens omlaag gegaan. Ik ben
blij met m'n Radson!"
Radson verlegt de norm. Telkens weer. Zo
als met de ER Electronic. Zonder waakvlam.
Zuiniger dan zuinig. Radson kent nog meer
geldbesparende variaties. Met ketels, boilers
en talloze kombi-ketels. Vul de bon in.
Radson. Op ons kunt u rekenen.
Gooi ook uw oude CV-ketel eruit'
Stuur mij komplete informatie over
alle Radson CV-ketels en boilers.
Plaats:
Opsturen - in open envelop - aan
Radson, Antwoordnummer 67,
5960 WJ Panningen.
Bellen kan ook (04760) 88580.
"st 051186
CULVER CITY, 4 nov. (AP) -
De Amerikaanse jazz-saxofo-
nist Eddie 'Lockjaw9 Davis is
op 64-jarige leeftijd aan kan
ker overleden. Davis die grote
roem verwierf als tenorsaxo
fonist bij Count Basie en als
begeleider van EUa Fitzgerald
was al enkele jaren ziek.
Davis begon zijn carrière in
Clark Monroe's Upton House
in Harlem acht maanden na
dat hij zijn eerste saxofoon
had gekocht. In de jaren veer
tig speelde hij als solist me
Lucky Milinder, Andy Kurk et
Louis Armstrong. In 1952 wen
hij opgenomen in de band vat
Count Basie waar hij een jaa
bleef.
Vanaf 1955 speelde hij me
een eigen trio maar bij me
name de Europese tournee
bleef hij optreden bij Coun
Basie en maakte hij deel ui
van de concertcircuit van Nor
man Granz dat jaarlijks gedu
rende de zomermaander
Europa aandoet.
