BELGI
PROF. H. VAN DEN EERENBEEMT 25 JAAR HOOGLERAAR GESCHIEDENIS
Bot vangen
ÏZWAR
VSN
(Beschei
ïerstel
fes?
WOENSDAG 1 OKTOBER 1986
T11 PAGINA 4
EXTRA OP WOENSDAG=
„Waarover wilt u praten", vraagt prof. dr. H.F.J.M. van den Eerenbeemt
voorzichtig, „over het symposium of over mijn jubileum?"
Vrijdag houdt de Stichting Zuidelijk Historisch Contact (oprichter en
voorzitter: prof. Van den Eerenbeemt) een symposium in de Katholieke
Universiteit in Tilburg. Dit keer, 30 jaar na de oprichting, op het thema
'Driestromenland in het historisch bedrijf'.
Op 1 september was Van den Eerenbeemt (56) 25 jaar hoogleraar in
Tilburg. „Nee", zegt hij nadrukkelijk, „je mag niet zeggen dat mijn
jubileum met een symposium wordt gevierd. Zuidelijk Historisch Contact
belegt om de paar jaar een symposium. Dit symposium was dus al lang in
voorbereiding en mijn jubileum hebben ze d'r later aangeplakt".
Over het ambtsjubileum vooral. Over Van den Eerenbeemt dus.
GEBOREN in Roosendaal, staat er in de levensbeschrijving van prof.
dr. H.F.J.M. van den Eerenbeemt, hoogleraar in de politieke, economi
sche en sociale geschiedenis aan de Katholieke Universiteit Brabant.
Dat was toeval.
HENGEL-
RUBRIEK
Roman Mussolini wordt uitgegeven
WOENSDAG 1 O
Duikvluchten
BRUSSEL - De
heeft gisteren de
tot burgemeester
Geestelijke nood
rArltK
VOOR UW PEN
6Ik denk wel
dat ik
optimist ben
Door Toon Kloet
Zijn ouders hebben een
paar jaar in Roosendaal
gewoond. Eer hij 2 jaar
was waren ze er alweer
weg. Hij stamt, zoals zijn
naam duidelijk maakt,
uit een Bossche familie.
„Mijn kennis van West-
Brabant heb ik dan ook
enkel op basis van mijn
werk en mijn interesse".
Van den Eerenbeemt stu
deerde geschiedenis in Nijme
gen en promoveerde daar ook,
25 jaar oud. Op 1 september
1956 werd hij aan de Katho
lieke Hogeschool in Tilburg
benoemd tot lector en op 1 sep
tember 1961 tot hoogleraar.
Dat ambt aan wat sinds kort
Katholieke Universiteit Bra
bant heet - colleges geven, on
derzoek doen en bestuursfunc
ties uitoefenen - noemt hij een
van de drie hoofdzones van
zijn arbeid. Een tweede is zijn
werk op nationaal niveau, als
lid van de rijkscommissie va
derlandse geschiedenis. „Daar
voed ik mezelf heel sterk aan",
zegt hij. Maar zijn faam in en
buiten Brabant en ook buiten
de landsgrenzen dankt hij aan
de derde hoofdzone: de parti
culiere Stichting Zuidelijk
Historisch Contact en de onder
verantwoordelijkheid van die
stichting verschijnende boe
kenserie 'Bijdragen tot de ge
schiedenis van het Zuiden van
Nederland'
Prof. dr. H.F.J.M. van den Eerenbeemt voor zijn reeks monografieën. - foto de stem johanvangurp
Tot beide, de stichting en de
reeks historische monogra
fieën, heeft Van den Eeren
beemt zelf het initiatief geno
men. Dertig jaar geleden, in
1956, richtte hij de Stichting
tot bevordering van de econo
mische en sociale geschiedenis
op en in datzelfde jaar nog be
gon de reeks monografieën te
lopen. Met twee delen, waar
van hijzelf het eerste schreef.
In 1964 werd de stichting om
gedoopt tot Stichting Zuidelijk
Historisch Contact en het ka
rakter van de monografieën-
reeks -tot dan twaalf delen-
werd verruimd tot alle aspec
ten van de geschiedenis van
het zuiden van Nederland.
Kortgeleden is het 68e deel
sinds 1964 verschenen (het 80e
in totaal dus), het proefschrift
van de Bredanaar Carel ten
Teije over de opkomst van het
socialisme in Breda. Van de
hele reeks monografieën zijn
er 31 een proefschrift voor het
behalen van een doctorstitel.
Toen Van den Eerenbeemt
destijds met zijn initiatief
kwam wilde hij allereerst een
mogelijkheid tot publicatie
scheppen voor historisch ge
richt werk dat óf door het on
derwerp, óf door de beperkte
oplage voor een commerciële
uitgever niet zo aantrekkelijk
is. Daardoor ook wilde hij
auteurs („vaak mensen die in
hun vrije tijd schrijven") een
stimulans geven om bepaalde
studies aan te pakken. „En in
de derde plaats", zegt hij,
„pleeg je, door werk van goed
tot hoog niveau een kans te
geven, Brabant-promotie naar
buiten toe".
Niet zonder trots vertelt
prof. Van den Eerenbeemt dat
de resultaten daarvan intus
sen aanwijsbaar zijn. „Toen ik
ermee startte", zegt hij, „was
Brabant naar buiten toe nog
het arme Brabant, bijna nog
het generaliteitsland. In ge
schiedkundige handboeken
werd het met een paar re
geltjes afgedaan. Maar ja,
voor handboeken moet er nu
eenmaal goed materiaal be
schikbaar zijn. Welnu, in de
nieuwe Algemene geschiede
nis der Nederlanden wordt
echt veel aandacht aan Bra
bant besteed. En als ik daarin
de voetnoten naloop, dan zie ik
dat onze boeken daarbij gele
zen en gebruikt zijn. Dan mag
je wel zeggen dat er een stuk
emancipatiewerk is opge
start."
Voor de monografieën van
ZHC worden geen opdrachten
verstrekt. De redactie is af
hankelijk van wat haar aan
geboden wordt. „Zo zit ik bij
voorbeeld", aldus prof. Van
den Eerenbeemt, „te springen
om studies over bevolkings
ontwikkeling, agrarische ge
schiedenis en bankgeschiede-
nis".
Hoe groot de mogelijkheden
zijn sinds de verruiming van
de grenzen van de boeken-
reeks blijkt uit een monogra
fie uit 1979 (Van den Eeren
beemt: „net een telefoonboek")
over Noordbrabantse Studen
ten, 1550-1750. Daarin staan
niet alleen de namen, maar
ook nadere gegevens over alle
Brabanders die in die twee
eeuwen waar dan ook aan een
Westeuropese universiteit
hebben gestudeerd. Het jaar
daarvoor was er een een mo
nografie verschenen over Mi
rakelen van Onze Lieve Vrouw
te 's-Hertogenbosch, 1381 -
1603. Van den Eerenbeemt:
„Daarin zijn niet in de eerste
plaats de vermelde wonderen
interessant, maar de beschrij
ving van de ziekten waarop
die betrekking hebben. Je
kunt er in lezen welke kwalen
in die eeuwen veel voorkwa
men, wat eraan werd gedaan,
welke geneesmiddelen er wer
den gebruikt, enzovoort".
Is de historicus Van den Eeren
beemt bij voorkeur iemand
van de "kleinegeschiedenis?
Hijzelf daarover: „Het is
maar wat je onder kleine ge
schiedenis verstaat. In mijn
colleges en in mijn werk op
landelijk niveau ben ik op
zoek naar de grote lijn, naar
veranderingsprocessen, naar
breuksituaties. Maar in het
werk voor de reeks monogra
fieën gaat het niet in de eerste
plaats om grote figuren of
grote gebeurtenissen, maar
om mentaliteit, om de ge
dragsvormen van mensen.
Dan gaat het om gezondheids
zorg en de veranderingen
daarin, om de geschiedenis
van de sociale woningbouw,
om arbeidsverhoudingen, om
ondernemersbeleid, om be
drijfsgeschiedenis. Zelf heb ik
veel gepubliceerd over armen
zorg en over criminaliteit.
Maar tegenwoordig heb ik he
laas te weinig tijd voor onder
zoek. Zeker, het leiden en sti
muleren van onderzoek is ook
van groot belang, maar ik be
treur het dat mijn tijd om zelf
creatief bezig te zijn zo krap is,
té krap". (De lijst van zijn ac
tiviteiten 'ten behoeve van
wetenschap en studerenden in
en buiten de hogeschool uni
versiteit' is nauwelijks te
overzien. Het behoud van mo
numenten neemt daarop een
prominente plaats in.)
Geeft het inzicht in verande
ringsprocessen in de samenle
ving reden tot optimisme voor
de toekomst?
Van den Eerenbeemt: „Ik
denk wel dat ik optimist ben,
maar zonder de pretentie het
paradijs te kunnen scheppen.
In mijn colleges zeg ik altijd:
elke tijd heeft zijn eigen geluk
•en zijn eigen ongeluk. Ik zou
niet durven beweren dat de
mensen in 1986 gelukkiger zijn
dan de mensen in 1886. Kijk
nou eens naar de gezondheids
zorg. Omdat de artsen een
eeuw geleden technisch min
der knap waren dan nu moes
ten ze wel meer aandacht ge
ven aan totale patiënt, ook aan
zijn woon- en werkomstan
digheden. Nu is een patiënt
een nummer. Technisch zijn
we veel knapper geworden,
maar worden mensen nu eer
der beter Maar.we moe
ten natuurlijk wel bezig blij
ven. Vergelijk het maar met
een zandkar waar voortdu
rend zand uit wegsiepelt. Die
moet je bijvullen om de kar
vol te houden".
Maar politieke leiders en gods
dienstige leiders en weten
schappers beloven altijd wél
dat het beter zal worden.
Van den Eerenbeemt: „Ja,
inderdaad. En op het moment
dat ze dat zeggen menen ze dat
volgens mij ook eerlijk".
Deetman ook, als hij belooft
dat zijn bezuinigingen zullen
leiden tot kwaliteitsverbete
ring van het onderwijs?
Van den Eerenbeemt:
nee!"
Als het 30-jarig bestaan van
de Stichting en het 25-jarig
ambtsjubileum van professor
H. van den Eerenbeemt mor
gen in de aula van de Univer
siteit in Tilburg worden ge
vierd met het symposium, dan
kan het ideaal van Van den
Eerenbeemt een stap dichter
bij komen: een instituut voor
regionale geschiedbeoefening.
Niet minder dan acht hoogge
leerde inleiders zullen samen
een eerste aanzet geven tot een
interactie tussen de Brabantse
universiteit en degenen die
zich, bijvoorbeeld als archiva
ris of in de heemkunde, in de
provincie met de historie bezig
houden. De reeks monogra
fieën heeft al dikwijls bewe
zen dat samenwerking tussen
beroepshistorici en 'zoge
naamde amateurs' heel
vruchtbaar kan zijn.
Door Kien ixin Nunen
HET IS niet aan mij om uit
te maken of iemand die "bot'
vangt ook werkelijk bot
vangt of niks. 'Hij vangt bot',
betekent immers dat iemand
geen resultaat boekt of een
blauwtje loopt. Toch is bot
vangen niet niks. Hele volks
tammen vermaken zich
langs het strand of dijk met
het vangen van juist deze
ondergewaardeerde vissoort.
Men zou haast kunnen zeg
gen dat het vangen van bot
net zo onderschat wordt als
het vangen van kabeljauw
door ons wordt overschat.
Men vangt in ons land im
mers veel bot. Vooral als de
herfst blijft doen wat aan het
begin werd beloofd, hoge
temperaturen en weinig
wind, zullen de botvangsten
dagelijks blijven stijgen tot
in november toe. Het vangen
van kabeljauw, kleintjes, de
gul dus, daargelaten, ziet er
droevig uit Dat is eigenlijk
al van de laatste tien jaar of
al langer. Er was eventjes een
flinke hoos aan kabeljauw
vangsten die ver weg met
kleine boten konden worden
gevangen. Sommigen van
gen ze nog wel of aan ze ko
mende maanden vangen. Er
zit flink de klad in de vang
sten, ook daar.
Hoe anders wordt de blik
op het vangen van kabel
jauw als men eens op een
Belgische of engelse kabel
jauwtrip is geweest. Een
wrakkentocht is dan door
gaans erg succesvol, we laten
Schotland, Denemarken,
Zweden en Noorwegen maar
even buiten beschouwing
Het klinkt wat bot, maar
er wordt oneindig veel meer
platvis (zoals bot) gevangen
dan kabeljauw. Logisch zal
men denken. Er kan het hele
jaar op platvis worden ge
hengeld, het Wad, de Ooster-
schelde wemelen ervan. Dat
zelfde geldt wel niet hele-
Bot gevangen.
maal voor de kabeljauw or-
tewel de gul, maar veel sche
len doet het niet. Wanneer
onze sportvisserij schepen
verder weg mochten dan de
20 mijls zone (want daar zit
hem de kneep) en de opva
renden waren bereid hun
opstapprijs en hun vistech
niek aan dergelijke vistoch-
ten aan te passen, dan liggen
er kansen. Binnen de 20
mijlszone vangt men maar al
te txiak figuurlijk bot (van
wege de visserijdruk) en
moet men wel bot vangen
(letterlijk) omdat er niks an
ders overblijft. Wie weet wat
de beschermende maatrege-
- foto rien van nunen
len van de EG t.o.v. de vis
stand van de Noordzee voor
ons sportvissers in petto heb
ben.
Niettemin is het voor de
liefhebbers van een goede
strandvisserij op platvis (op
de boot aat het nil al steeds
beter) zaak deze maanden
eens pogingen te doen aan
platvis te komen. Veel heeft
men daarbij niet nodig al is
goed aas wel vereist. Zagers
en slikzagers, vooral de laat
ste, doen het uitstekend op
bot. Zeepieren zijn goed voor
schol en schar. Trouwens,
opvallend veel schol zit mo
menteel volgepakt met
schaaldieren en wel kokkels,
het loont waarschijnlijk best
wel de moeite eens wat verse
kokkels (kun je zo langs de
laagwatelrijn vinden) op de
haak te zetten.
Veel mensen laten bot
links liggen als het op eten
aankomt. Toch kan men van
een uitstekende vismaaltijd
spreken als men bot uit de
Oosterschelde eet. Neem
daarvoor nou niet die
enorme vloermatten van 40
cm of meer, want die smaken
nogal tranig (visdieet8 maar
botjes van rond de 25 cm zijn
net mooi. Zet de vloermatten
maar liever terug, die zorgen
voor een nieuwe aanvoer van
jonge bot, want ze zijn
paaiklaar voor de winter in
de verre Noorzee of het Wad.
Veel van die kleinere bot
blijft trouwens vaak in de
Kom van de Oosterschelde
hangen. Er is wellicht zelfs
sprake van een standvis, om
dat veel sportvissers samen
met schippers die dag in dag
uit op het water toeven de
indruk hebben het hele jaar
door (mits het niet te hard
vriest) bot te kunnen van
gen.
En laten we wel wezen.
Welke sportvisser geniet nu
niet van een aantal grote
botten gevangen aan licht
materiaal Het gaat ten
slotte om het vangen zelf, de
vis kan, als we ze niet eten,
gerust terug. Dat doen sport
vissers langs de Hollandse
kusten toch al, want die bot
is niet te.eten.
ROME (AFP) - De Italiaanse uitgever Rizzoli gaat een roman
uitgeven die in 1910 is geschreven door Benito Mussolini.
De anti-clericale Mussolini schreef zijn in het Rinascimento
spelende roman 'Claudia Particella, de bijzit van de kardinaal',
zowel om geld te verdienen als om de omzet van de socialistische
partij krant 'II Popoio' te vergroten.
De publikatie van de roman van Mussolini valt samen met
wederoplevende belangstelling voor zijn persoon en de fascisti
sche tijd, mede naar aanleiding van de vondst van documenten
in het rijksarchief over de subsidie die het fascistische ministe
rie van volkscultuur in de jaren dertig gaf aan intellectuelen.
S I an, kom je even
I laag overvlie-
E ft Avr gen'" Dat is in
E de Mess-rooms op de
derlandse vliegbases
5 vaste uitdrukking
E voor: „Ober, wilt u
S even langs ko-
men?" De lucht-
S machtmilitairen
E zouden raar opkij-
ken als Jan bij zijn
E duikvlucht met het
E dienblad net zo'n lawaai
maakte als de vliegers met
H hun gevechtsvliegtuigen. Straal-
E jagerlawaai: iedereen kent het,
E maar nooit went het.
Ik heb vroeger een jaar of ze-
E ven vlak bij een basis van het
Commando Luchtverdediging
E van de Nederlandse luchtmacht
E gewoond. Er werd druk geoe-
fend, dus er kwam geregeld zo'n
E jager met naverbrander op volle
E sterkte van de startbaan knallen.
H Inderdaad, je geraamte trilt
5 mee. „Dat is de muziek van de
vrijheid", heb ik de comman-
E dant van die vliegbasis met een
E verrukt gezicht zien zeggen.
E Maar zou de muziek die MiGs
E maken zo veel anders klinken?
Jachtvliegtuigen die starten
S maken ongelofelijk veel lawaai,
maar je kunt tenminste de hele
E procedure volgen: je weet wat je
E te wachten staat. Veel verrader-
E lijker is het lawaai van laagvlie-
E gende straalvliegtuigen in volle
E vlucht. Je hoort ze niet aanko-
E men, ze zijn er gewoon plotse-
ling. De zenuwen gieren je toch
E elke keer weer even door de
strot, je kat komt buikschuivend
en met ogen als theeschoteltjes
naar binnen zeilen, de kinderen
in de buurt beginnen te blèren,
E gezelschap gehouden door het
E plaatselijke hondenbestand. En
E als alles weer normaal lijkt,
S komt de volgende laag overvlie-
I gen
In de Duitse deelstaat Rijn-
E land-Palts, tussen Mainz en
Worms, ligt het plaatsje Alzey.
j= Dat stadje nu, is, naar het lijkt,
door de hele luchtmacht van de
NAVO uitgekozen om er lucht-
aanvallen op de oefenen. Elke
dag weer komen tientallen keren
S de Tornado's, F-16's, Phantoms,
Fiats en Starfighters van de ver-
E zamelde luchtmachten even laag
E overvliegen. En met name van
E de Starfighters hopen de inwo-
E ners steeds weer, dat het bij
overvliegen blijft. De Luftwaffe
E heeft al royaal over de honderd
E vliegtuigen van dit type verlo-
E ren.
Over hóe laag nu de straalja-
E gers over Alzey komen, lopen de
E meningen van enerzijds de in-
woners van de stad en ander-
Ei zijds het ministerie van defensie.
E Aangezien in Duitsland alles
S netjes geregeld is zijn er natuur-
E lijk richtlijnen te vinden waar-
E aan de vliegers zich te houden
E hebben. Die staan in de lucht-
vaartwetgeving. Buiten be-
E bouwde kommen en andere be-
S volkingsconcentraties mogen
E vüegtuigen niet lager vliegen
E dan 150 meter. Boven bebou-
wingen en dergelijke dient de
E minimale vlieghoogte 300 meter
E te bedragen, maar daarop zijn
E blijkens de wet uitzonderingen
E mogelijk. Onder de 150 meter
E mag echter onder geen voor-
waarde gevlogen worden.
E Dat staat in de wet, maar de
E Alzeyers zijn ervan overtuigd
dat de NAVO-jets boven hun
E huizen veel lager zitten, vaak
E nauwelijks hoger dan dertig me-
E ter. Van de kant van het minis-
E terie van defensie wordt dat ont-
E kend.
H Het Actiecomité tegen Vlieg-
E tuiglawaai laat het daar niet bij
E zitten. „Als dan het luchtruim
tot 150 meter hoogte niet bevlo-
E gen mag worden", zo is de filo-
E sofie van het actiecomité, „dan
S mogen wij met een gerust hart
gasgevulde ballonnen oplaten
die tol een hoogte van pakw
honderd meter reiken."
De daad werd bij het woo
gevoegd, maar telkens nam
politie de ballonnen in besl
zodra ze hoger kwamen
zo'n dertig meter. De politie b
riep zich op een verordening v
het bezirksbestuur Neusta
waaronder Alzey valt. Die vi
ordening houdt in dat voor
oplaten van zulke ballonn
toestemming van het bezirksl
stuur nodig is. De verordening
volgens de actievoerders echl
nietig, want het Amtsgericht
Darmstadt, een veel hog(
rechtsinstantie, heeft nadrukt
lijk bepaald dat ballonnen n
onder de toestemmingsplicht
de zin van het luchtverkee
recht vallen.
Dezer dagen ging het actie:
mité lustig door met de zen
wenoorlog. Nu echter werd er
Door Rink Drost
veel publiciteit aan gegeven, d
er een massa volk op afkwa
Vanaf het dak van de* plaat:
lijke parkeergarage ging
grote ballon de lucht in. De p
ütie was er meteen bij en liet vt
ten, dat het ding in beslag
worden genomen zodra
hoogte van dertig meter we
overschreden. De ballon
tot tachtig meter. De politie b
perkte zich onder de ogen
zo veel toeschouwers, waaro
der menige journalist, slechts t
toeschouwen.
Achter de verordening
het bezirksbestuur zit in fei
het ministerie van defensie. D talige coalitiepartners
heeft vorig jaar doorgezet, d
laag vliegende militaire toest
len in zogenaamde 'roteren
laagvlieggebieden' tot
hoogte van zo'n 75 meter mog
zakken. In dat kader werd
bezirksbestuur verzocht, 'kab
ballonnen' nog slechts tot
hoogte van 30 meter toe
staan.
Het actiecomité is van i
ning, dat het bezirksbestuur ^JwaSHINGTON
met zijn verordening
ren, die de wet domweg aan
kant zetten", aldus een verk le Senaat in Washing
ring van het actiecomité, „i voorbereidt op de s
verantwoordelijke instantie vo >ver het veto van de p
ten over een wetsontw
tet Congres, dat voo
ïarde sancties teg-
ipartheidsbewind in
Je Senaat, waar in te
de luchtvaart is het de taak v
het bezirksbestuur, te wak
over de naleving van de lucl
verkeerswetten, en niet de il 'en verwierp maand
gale praktijken van het minis Fote meerderheid het
rie van defensie door te dr, rcagan vrijdag had ui
ken."
Met het gevoel het recht
hun zijde te hebben, gaan de
tievoerders na hun ballon-ov
winninkje dapper door in h
strijd tegen de duikvluchten,
bouwen nu massaal papiei
vliegers, die ze binnenkort
gunstige wind aan touwtjes v a IWI V I t- D
exact 100 meter lang (de wet
lijk toegestane maximale leng
gaan oplaten. Dat betekent
ze tot een hoogte van zo'n tai
tig meter kunnen komen,
houd u op de hoogte van
verdere verloop van de luchUx
log in Alzey.
Van
Het arrest van he
bindend en dus m~
moment dat - over
Staatscourant verse
De Raad van State
gisteren in een uren d
uitspraak bewezen da
part onvoldoende Ned
kent om een bestuursf-
kunnen uitoefenen in
derlandstalige gemeen
Grondwet en Taalwet
sen. Happart mag
meenteraadslid blijven,
de wet niet eist dat ee
streeks gekozene de
lijke taal kent. Hij w
januari 1984 door
teerde Staten van
geschorst vanwege zijn j
aan kennis van het
lands, een schorsing, di
part bij de Raad van S
succes aanvocht.
In een onmiddellijke
zei Happart dat het
aanzien van het ver
van zijn benoeming
voerbaar en ongrond
is. „Ik ben gekozen
meerderheid van de ge:
Ik ben door de minis
Binnenlandse Zaken
dragen als burgem"
door de koning benoe
wet wordt nu met voe
treden. Nergens staat
wet dat ik moet be wij
Nederlands te kennen e
dat ook niet doen."
De uitspraak van d
van State kan ernsti
tieke gevolgen hebben
de Franstalige en Nede
----- i- - A pFP) De xuui
meer voor de kar van de we warte beroepsfllplo
overtreder - het mimstene v vard Joseph p^ki^
defensie heeft laten spanni tot ambassa
„Een overtreding van de lucl ïuid-Afrika. Dit hee
verkeerswetgeving, en daarin ]ent Ronald Reagan
het in gevaar brengen van 1 Tekendgemaakt.
luchtverkeer, begaan niet de b De beslissing voor h
Ion-eigenaren, maar de milit >en zwarte ambassade
(UP
Ame
Pretoria te sturen, viel
>ver harde sancties te
apartheidsbewind.
Het Huis van Afgev
.ïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Naar aanleiding van de
voortdurende berichten over
verslaving, zelfmoord, echt
scheidingen, wangedrag van
jonge mensen en psychische
moeilijkheden, die ons allen
verontrusten zou ik u het
volgende willen voorstellen.
In mijn leven heb ik veel
met dergelijke vraagstuk
ken te maken gehad en nog
te maken: als leraar op de
ouderavonden en bij het
huisbezoek, als het kind niet
wilde studeren en de huise
lijke omstandigheden ter
sprake kwamen; als mede
werker van het JAC waar
wij naar de oorzaken van
weglopen en verslaving
moesten dragen; als geeste
lijk raadsman hulp biedend
bij rouwverwerking, huwe
lijksmoeilijkheden en aller
lei psychische knopen (als
phobieën).
Wat mij bij dit werk nu
opvalt is dat in vrijwel alle
gevallen op alle drie gebie
den de oorzaken liggen in
een 'verkeerde wijze van
omgaan met je medemens',
hetzij dat die een onhandige
wijze van opvoeden is, hetzij
een verkeerde toon tussen
echtelieden. Aldoor weer
ontdekken wijdaar en daar
werd de ander zo gekwetst
dat er wel een breuk moest
komen of dat er wel een le
venslange kwetsbaarheid
moest ontstaan die deze
mono urnorlnnc moalrto TTe»+
is net alsof wij niet geleerd
hebben hoe wij met onze
naaste moeten omgaan. En
de mens is nu eenmaal van
voorlichting en voorbeeld
afhankelijk.
Bij de therapeutische
hulpverlening verzuchten
wij dat wij altijd gevolgen
moeten bestrijden maar
nooit aan het wegnemen van
de oorzaken toekomen. Een
zelfde gevoel bekruipt me
als ik van de plannen van de
regering tegen het alcoho
lisme hoor: de vraag naar de
oorzaak wordt niet gesteld,
het is dweilen met de kraan
open. Ik wil beslist geen be
straffende vinger opsteken
en een 'schuldige' aanwij
zen, want ik weet dat in het
algemeen ouders naar beste
inzicht en met de beste be
doelingen handelen en daar
hun opvoeding naar inrich
ten en dat ook echtelieden
met de beste voornemens op
weg gaan, van elkaar hou
den enz. en toch groeien zij
uit elkaar, er komen verwij-
+ort art VtncoVtiilrlirrinrton Mon
heeft niet geleerd menings
verschillen en tegenstrijdige
behoeften uit te praten en in
minnelijke schikking op te
lossen.
Men beseft niet dat ook de
volwassen mens een
'groeiend wezen' is en blijft,
die in de loop der jaren blijft
veranderen. Ontaardt de
botsing in echtscheiding dan
zijn de kinderen het slacht
offer en leren op hun beurt
weer niet hoe je liefdevol en
begrijpend met je naaste
kunt omgaan en dan maken
zij op hun beurt weer de
zelfde fouten tegenover hun
echtvriend(in) en kinderen
en de 'vererving der tranen'
is weer een feit. Het is geen
kwaad opzet maar gebrek
aan inzicht doordat iedere
vorm van voorlichting ont
breekt. De verhalen die ik op
mijn spreekuur te horen
krijg, gaan vrijwel allemaal
op nare jeugdervaringen te
rug, van verwaarlozing,
miskenning, uitstoting, klei
nering.
Ook binnen het huwelijk
blijkt de kwetsbaarheid op
zulke jeugdervaringen te
berusten, een kwetsbaarheid
die de betrokkenen tegen
alle goede voornemens in
telkens weer dwingt van
zich af te bijten en de ander
te verwonden. Het is een
noodlottige kringloop: door
het verkeerde voorbeeld
thuis weet het kind niet be-
♦at* rvf V»a+ V»rv»r+ 7n on Hraacrf
dan de verkeerde omgangs
vormen over op eigen huwe-
-j tui uc vciutsKii in wan
lijk en zijn eigen kinderen roorgaande dag. Daar kon
en dan is de cirkel weer ge- 'ankelij k verlies van 32 p
sloten. Voor mijn gevoel is te industriële Dow Jonex-
de helft van de moeilijkhe-len,°mgebogen tot ruim
dehtm^ Hinderen en. Va^dt «Pagers tegen hef Tl
echtscheidingen niet nodig, ien de Amsterdamse beurs
maar men ziet geen uitwegfüddag met wel zeer forse
vas gesloten leek de weg v
hans een technisch herstel
Dit gebeurde dinsdags
ok. Vrijwel alle hoofdf-
len hoger, maar de har._
ich vooralsnog voorzich
iet herstel vrij bescheiden
annam.
Van de internationale a
Er is een grote behoefte aan
voorlichting.
En dan nu mijn voorstel l(
Zoudt u niet een vaste ru
briek 'geestelijke gezond
heid' kunnen openen vooiJrül.ever f4 beter op ƒ4
allerlei psychologisch.
vraagstukken, in heel een
voudige taal, net zoals u dran 1^0 weggelegd op ƒ45
lezer op de hoogte houdt var ®nken trok abn j4 aan
wat er in de staatkunde, ir ïfnrotjfnk
j i 1 j, aars Weven dichtbij huis,
de sport of in de kerk aan d( TOk t aan tot
hand is? Bij een besprekin; Elders bij de hoof di
van allerlei stromingen in dl Veneens bescheiden i
zielkunde en van allerle e"ik beter was Nijverdal
vraagstukken rond huwelijl ^«1"
en opvoeding zoudt u menil cwaardeerd op 529.
goede raad ten beste kunnei
geven en de lezer inzicht iigekomen aan de vrij
de geestelijke wereld van d( an het elektronicalonds T
mens kunnen geven. U zoud
zeer nuttig werk doen waar
aan beslist grote behoeft,
bestaat.
Axel,
R. Slot
Naschrift redactie: zoals
wellicht gezien hebt breng
De Stem sinds begin septem
ber maandelijks de bijlag.
Specifiek Welzijn. In die bij
lage rullen regelmatig ver
halen en artikelen ovei
'geestelijke gezondheid
i wwrt/vm o*r>
L=R.i;ia«'ja;»w:>i
^MSTERAM (ANP) - De
linsdag enige moed uit de
'an de verliezen in Wall
Op de parallelmarkt 1
antonius
V4 antonius
V« congr.o.Lv.
daniel
Vi gasthuis
V« gasthuis
gasthuis
Vt gasthuis
Vi hooghuys
Vt
protz.hs
protz.hs
V* protziis
