BOEKEN
11
n
m
m
Het heen en weer tussen
stad en het platteland
Het geluk (ligt) in een prentenboek
KlMjllPiPlU
DICK MATENA KRIJGT STRIPSCHAPSPRIJS
Pluim voor
een uitgever
die niet op
veilig speelt
Verhandelingen
van een
vredesaktivist
LIEVEN TAVERNIER OVER GENT
Onhandelbare
hondebezitter
Duizend bomme
Fantastische
verhalen
van Cortazar
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1986
Ga
Slapen
Techniek
Absurd
Boekenfeestje
Suske en Wiske:
Enfant terrible te laat beloond
Door Hans Kuitert
IN 1981 HAD de jury die
jaarlijks de Stripschaps-
prijs toekent een gouden
kans laten liggen.
Dick Matena was in dat jaar
als eerste Nederlandse stripte
kenaar doorgebroken in de
Verenigde Staten. Een unicum
dat tot verbijstering van de te
kenaar zelf slechts afgunst op
wekte. De jury besloot diep in
de oude doos te tasten en Jean
Dulieu te belonen voor zijn
Paulus de Boskabouter.
Matena, niet gehinderd door
enige bescheidenheid, was fu
rieus. En gelijk had hij, want
Dulieu's belang voor de strip is
te verwaarlozen, terwijl Ma
tena juist toen bezig was baan
brekende wegen in te slaan.
Nu ja, in 1982 dan? Toen
koos men Marten Toonder. In
1983 was Peter van Straaten
aan de beurt en Matena kon
digde aan dat het voor hem al
lemaal niet meer zo hoefde.
Een mening die hij in 1984
(Piet Wijn) en in 1985 (Peter de
Smet) herhaalde. Maar nu, vijf
jaar te laat, heeft een jury dan
toch besloten de tekenaar te
belonen.
Als excuus voor de late er
kenning geeft de jury een
stukje proza ten beste: „Weini
gen in dit vak vernieuwen.
Weinigen in dit vak vernieu
wen hun talent. Dick Matena
deed beide". Het klinkt aardig
en Matena heeft de prijs dan
ook niet willen weigeren, al
was het maar om zijn rancune
extra dimensie te geven. In
zijn dankwoord bij de uitrei
king van de prijs, dit weekend
in Breda, valt nog enige bits
heid te verwachten.
Dick Matena: explosief en omstreden.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
Is Matena dan zo bijzonder
dat hij al jaren geleden de on
derscheiding had moeten krij
gen? De prijs wordt jaarlijks
gegeven aan een stripmaker
die een bijzondere betekenis
heeft voor de Nederlandse
strip. In die zin hebben de ju
ryleden sinds 1981 zitten sla
pen. Maar in een ander opzicht
waren ze klaar wakker.
Mate-
na's werk was even baanbre
kend als ornstreden en de
scherpe kantjes van de kritiek
zijn in de afgelopen vijf jaar
wat gesleten. In 1981 had de
toekenning aan Matena best
voor veel opschudding kunnen
zorgen. Nu, in 1986, zullen er
weinigen echt van wakker lig
gen. Maar het had de jury ge
sierd als men de moed had ge
had Matena in 1981, of anders
in 1982 in de bloemetjes te zet
ten.
Dick Matena (43) heeft een
aparte plaats veroverd in de
stripwereld, vooral door zijn
opvallende opvattingen over
het medium. Hij begon heel
'netjes' bij Toonders studio's
als tekenaar van Panda en
Tom Poes. Daar leerde hij het
vak. In 1968 kwam hij bij het
inmiddels verdwenen strip
weekblad Pep, waar hij al snel
populair werd met strips als
'De Argonautjes', 'Ridder
Roodhart' en 'Grote Pyr'. Een
herkenbare, groteske eigen
stijl, maar nog volgens het
vaste patroon en dus leuk en
verstrooiend en vooral zonder
het inslaan van nieuwe grafi
sche wegen. Matena tekent ook
voor Donald Duck Weekblad
verhalen van Broer Konijn,
Mickey Mouse en de Grote
Boze Wolf.
Gewoon, omdat een
striptekenaar ook moet leven
en voor een routinier derge
lijke strips gemakkelijk te ma-
door Hans Kuitert
Hans van den Boom houdt
van subtiele humor. Hij is
de drijvende kracht achter
twee uitgeverijen: Arboris
(dat is latijn voor Van den
Boom) en Dendros (Grieks
voor 's mans naam).
Met de stripschapspen-
ning die Van den Boom dit
weekeinde in Breda mag
ontvangen, krijgt hij een
pluim voor zijn lef in stri-
puitgevend Nederland.
Want strips uitgeven is in
het Nederlandse taalge
bied nu eenmaal geen sine
cure. Veel uitgevers spelen
op 'veilig'. Brengen door
gaans alleen bekende se
ries van bekende teke
naars met bekende stripfi
guren uit. Of zij specialise
ren zich op een segment
van de markt door bijvoor
beeld detective-strips uit
te geven of bijzondere en
peperdure boeken.
Van den Boom is uit een
ander hout gesneden. Hij
geeft fraai verzorgde al
bums uit van auteurs die
normaal gesproken niet zo
snel tot de Nederlandse
markt zouden doordrin
gen. Grafische kunste
naars als Renard, Schui
ten, Corben en Eisner bij
voorbeeld. Ook tamelijk
nieuw werk uit het Franse
taalgebied geeft hij uit, zo
als dat van de gebroeders
Varenne. Doorgaans
wachten Nederlandse uit
gevers tot dergelijk werk
in Frankrijk tot bloei is ge
komen. Men brandt zich
niet graag de vingers.
sf/fpi
Titanic, hét blad dat
door Van den Boom van
de ondergang werd gered.
En daarbij heeft Van
den Boom, ooit bladmana
ger bij uitgeversgigant en
VNU-dochter Oberon, een
hang naar Nederlands,
nostalgisch werk. Hij geeft
al enige jaren een prijzens
waardige reeks uit van de
strips die ooit in de studio's
van Martin Toonder gebo
ren werden. Niet eigen
werk van de Ierse heer,
maar dat van zijn meester
knechten.
Zijn grootste verdienste
is evenwel de redding van
's lands enige stripblad
voor volwassenen, Titanic.
Het blad dreigde in 1984,
net als de oceaanreus te-
nonder te gaan. Van den
Boom benutte zijn uitgeve
rij Dendros om de kolos
drijvende te houden. Het
maandblad beleeft in
Breda zijn 23e editie. In het
blad biedt Van den Boom
als enige Nederlandse uit
gever ruimte aan Neder
landse stripmakers die
zich willen richten op een
volwassen publiek.
Een andere stripschap-
spenning gaat naar de bij
Casterman verschijnende
Franse striptekenaar Fra-
ngois Boucq (31). Hij krijgt
de prijs voor het beste bui
tenlandse album, 'In de
binnenlanden van het al
lerdaagse', een zwartgal
lige visie op de kleinbur
gerlijkheid. Met zijn bij"
zondere absurde humor
laat Boucq in dit album
een spoor van verbijste
ring achter, want de ken
nelijke waarheden van ons
normale bestaan blijken
omhulsels waaronder zich
onze ware meedogenloze
samenleving verschuilt.
Boucq werd in januari
van dit jaar beloond met
de prijs voor het beste al
bum op het stripfestival in
het Franse Angoulême.
1
ken zijn.
De ware Dick Matena staat
in 1980 op. Hij zoekt, geïnspi
reerd door de ontwikkelingen
van de strip in Frankrijk,
nieuwe mogelijkheden. Niet
alleen in de verhalen, maar
vooraleerst in de techniek.
Paul Gillon, een van de ver
nieuwers uit die tijd in Frank
rijk, dient aanvankelijk als
leermeester. Een studie van de
anatomie blijkt nodig om zijn
figuren te kunnen vervolma
ken. Matena's strips worden in
Nederland niet begrepen,
maar wel in de Verenigde Sta
ten, in Frankrijk en in Spanje.
Hij keert Nederland tijdelijk
de rug toe en vestigt zich in
Barcelona, maar inmiddels ze
telt hij in het Belgische Turn
hout.
Matena is een man van
uitersten in zijn werk, maar
ook in zijn gedragingen. Voor
Donald Duck en Eppo tekent
hij braaf in een karikaturale
stijl beestjes en luchtige ver
haaltjes. Voor de volwassen le
zer produceert hij realistische
strips, waarvan sommigen
ware meesterwerkjes zijn.
Die 'realistische' Matena
werkt in strakke grafische pa
tronen en maakt verhalen, die
bestemd zijn voor volwassen
lezers. Heel zijn werk ademt
een sterk erotische sfeer.
'Alles
is seksueel bepaald,' zo meent
Matena. 'In het bestaan gaat
het in de eerste plaats om de
uiterlijkheden, dus om de sek
sualiteit, en pas daarna maken
we ons druk om de innerlijke
waarde van de mens.' Al zijn
verhalen zijn bovendien een
sterke integratie van beeld en
woord, maar het geweld, dat
zo'n rol speelt in zijn strips,
wordt zelden in de plaatjes ge
toond en blijkt vooral uit de
teksten of de totale sfeer van
een verhaal.
Toch zijn er veel mensen die
zich aan Matena's werk storen,
vooral vanwege het erotische,
het cynische misschien ook. In
zijn bekenste bundel van der
gelijke verhalen 'Mythen' uit
1984 wordt de wereld van de
artistiek vrije Matena zeer
duidelijk. Hij speelt met be-
Bob Dylan en Hitler in de
strip Mythen van Dick Mate
na.
kende persoonlijkheden in een
zeer absurde wereld waarin de
chaos ondanks alles logisch en
consequent is. Verhalen die
zeer ironisch spelen met Al
fred Hitchchock, John Lennon,
Hitler en Bob Dylan. 'Mythen'
leverde Matena uit de mond
van zijn oude leermeester
Marten Toonder de kwalifica
tie 'wonderkind' op.
Over 'Mythen' wagen weini
gen iets negatiefs te zeggen.
Anders ligt dat met 'De predi
ker' waarin-Matena het thema
pedofilie behandelt. Juist dat
verhaal, waarvoor de basis al
in 1981 was gelegd, maakt Ma
tena omstreden. Maar ook dit
album past in het totale pa
troon dat hij volgt. Het is geen
uitspatting, maar een nadere
uiting van zijn explosieve ka
rakter, waarin opvliegerig-
heid, naivitelt en zelftucht
hand in hand gaan.
Berucht zijn zijn dronke
mansvertoningen tijdens bij
eenkomsten met stripcollega's.
Weinigen in de stripwereld
hebben geen daverende ruzie
of een even uitbundig zoenge-
lag met hem meegemaakt. Zo
wel zijn optreden in als buiten
de strippagina heeft Matena
het stempel van enfant terrible
bezorgd. Maar juist de queru
lant zorgt voor het zout in de
pap. Hij zet collega's aan tot
nadenken over hun eigen werk
en stimuleert jongeren andere
patronen te volgen. Hij is nu
beloond voor zijn eigenzinnig
heid. Te laat, vindt hij zelf.
Maar ook in die visie staat hij
waarschijnlijk alleen.
Dick Matena krijgt de prijs
vanmiddag om 13 uur uitge
reikt tijdens de Stripdrie-
daagse in Het Turfschip in
Breda die vandaag van 9 tot 17
uur en morgen van 10 tot 18
uur geopend is.
Gerrit van der Ent: 'Ver
trouwen in de draak'. Uitg.
Argus, Nieuwe Binnenweg
115a in Rotterdam.
Gerrit van der Ent, vredes-
aktivist, schreef vorig jaar
over wat hem ertoe bewo
gen had in het vredesak-
tiekamp in Woensdrecht te
gaan wonen. Dat was inte
ressant doordat over de
uiteenlopende drijfveren
van de bewoners van dat
kamp tot dan weinig be
kend was.
Met dat relaas begint nu
een bundel met drie ver
handelingen die Van der
Ent onder de titel 'Ver-
trouwen in de draak' heeft
geschreven. In het tweede
schrijft hijmeer bewerend
dan bewijzend, dat we
worden bedreigd door een
op macht belust christen
dom, door een liberalisme
dat meer met winst dan
met vrijheid te maken
heeft en door een in een
crisis verkerend socialis
me. Hij stelt daar tegen
over, dat mensen kunnen
kiezen voor het goede en S
kunnen zien van strevei
naar macht.
Het derde geschrift gaa
over problemen met rela
tievorming en seksualitei,
waaruit volgens Van de
Ent veel van het negatiev.
voortkomt dat hij in zij i
omgeving beluistert.
Helder formuleren er
soepel schrijven zijn niet
zijn sterkste kanten. Hij
verstopt zijn gedachten
vaak in moeilijke beeld
spraak. Het is de vraag of
lij met dit boekje 'het volk'
aanspreekt, dat hij ermee
wil inspireren voor de vre-
desstrijd.
T.K.
Door Henk Egbers
DE GENTENAAR Lieven
Tavernier (onder meer
recensent van de krant
De Morgen) heeft een no
velle over zijn stad ge
schreven, waarvoor hij de
prijs voor literatuur van
de stad Gent kreeg. Heel
begrijpelijk, omdat het
door en door een Gents
boek is.
Maar deze goed geschreven
novelle bevat een stadoverstij-
gende thematiek: De platte-
landseuforie der zestiger- en
zeventiger jaren die de stad in
het algemeen zijn kop kostte.
Tavernier schrijft niet uit te
leurstelling maar met een re
lativerende ironie, zodat dit
kleine historische cultuurdo
cument door velen genoten
kan worden.
De novelle is tamelijk anec-
dotisch geschreven; opgehan
gen aan een aantal karaktersi-
tieke personen. Maar die illu
streren het klimaat van een
stad in genoemde periode. De
stad is verpest. De kapitalisti
sche technocratie heeft er bezit
van genomen en onder meer
zijn grachten dichtgegooid. De
stad is gesanneerd vanuit ma
terialistisch oogpunt en niet
met het oog op leefbaarheid.
De artistiekelingen en de den
kers, de gevoelige zielen trok
ken hun conclusies en ont
vluchtten de stad.
In deze novelle zijn dat on
der meer Lieve Meester, die
Lieven Tavernier.
zijn gezondheid tevergeefs in
Zwitserland veilig probeert te
stellen (Gent is enkel angst en
dood); Clea die met Paul naar
Zwartland (derde wereld)
gaat; de verteller die intrekt
bij een wegterende freule op
een kasteel etc. „We droomden
van oude landhuizen in Itaië of
Frankrijk, ons nooit gevonden
schrijvershuis, waar we ver
weg van alle lawaai, van elk
uitzicht op mensen, zouden
schrijven...Het was of ze alle
eenmaal weg van het water,
vrijer ademen konden en de
'Gentse doem' konden bezwe-
De verteller, gefrustreerd
door een rooms kostschoolop
voeding en broodschrijverij
voor de kasteelroman-indu
strie, gaat echter op het buiten
Door Willem Reijn
HET HONDENBEZIT in Ne
derland neemt met de jaren,
de groeiende eenzaamheid en
de stijgende criminaliteit toe.
In een groot aantal gevallen
leven mens en hond niet zo
harmonieus samen als bij het
aangaan van het concubinaat
was gehoopt.
In Engeland heeft de 'Re
form School' voor een nieuwe
benadering van het onaange
paste hondegedrag gekozen.
„Wij menen dat niet alleen de
honden maar ook hun baas
en vrouw moeten worden
gecorrigeerd. En dat is dik
wijls moeilijker voor de
'ouders' van de hond (baas of
vrouw) dan voor de honden
zelf omdat mensen maar on
gaarne kennelijke fouten toe
geven", schrijft Tony Wilkin
son in het boek 'Ongehoor
zame honden, hoe corrigeeer
ik de slechte manieren van
mijn hond?'
Volgens Wilkinson is juist
de baas veelal schuldig aan
het onbehoorlijke gedrag van
de hond. „U moet er zich op
voorbereiden al uw bevoor
oordeelde opvattingen dat Uw
hond als een kwaadaardig, of
debiel, of Uniformbijtend Dier
geboren zou zijn, te laten va
ren. Vrijwel altijd zal er een
oorzaak zijn aan te wijzen
voor een ontoelaatbaar honds
gedrag en die oorzaak bent in
de meeste gevallen U!".
Wilkinson bewijst het gelijk
van deze benadering met een
proef, die de Reform School
samen met de BBC-televisie in
Manchester heeft genomen.
Van twaalf geselecteerde on
mogelijke honden kwamen er
elf als voortreffelijk handel
bare dieren terug. Een bewijs
dat overigens niet zoveel zegt,
want je weet maar nooit op
welke criteria deze beesten en
hun eigenaren zijn uitverko
ren.
Toch lijkt er in de redene
ring van de Reform School wel
wat te zitten. Een hond wil een
leider van de roedel boven zich
hebben. Als de baas zijn of
haar gezag niet laat gelden,
zal het beest zelf de hoogste
trede van de hiërarchie willen
bestijgen en dan wordt de
hond de baas in huis.
In het boek worden twaalf
praktij kge*allen gehandeld
Vervolgenswordt een inven
tarisatie vai de verschillend
honderassei en het kenmer
kend gedrig gegeven. AL'
goede keuzs worden onder
meer de Aistralische Silk;
Terriër, Bissethond, Kinf
Charles Spaiiel en - wie hai
dat van die keffertjes
dacht- versciillende
poedels aangqeven.
De opsomning in het boel
is echter niet erg compleet#
hier en daar herwarrend om
dat NederlanGe honden ont
breken (de Erentse
hond) en bij (e vertaling
het Engels wunig rekeninj
met de Nederlaidse benamii))
is gehouden. Ie 'Langharig
Collie' kennen we hier bi
voorbeeld bete als Schot1
Collie.
De vertaler isoverigens hs
en der in anglicsmen blijven
steken. 'Deze hord is meer po
pulair dan...' mot natuurlij'
'populairder' zij ^Niettemin*
'Ongehoorzame ronden'
aardig werkje, i/aarin
wat nuttige tips ian de l
staande) hondebeitter
den verstrekt.
Tony Wilkinson: 'Ongehoor
zame honden'. Utg. Mi*
BV Baarn, prijs 2,50.
Door Muriel Boll
Max Velthuijs krijgt dit
jaar de Gouden Penseel
voor zijn schitterende
prentenboek 'Klein-
Mannetje vindt het ge
luk'; aan de buitenkant
zie je al dat de binnen
kant ook mooi is.
Het is een gaaf afgerond
verhaal over geluk en dat is
maar net wat je er zelf van
maakt. Op een goede dag
vindt Klein-Mannetje een
klavertje vier. Ook al vinden
de andere dieren dat drie of
vier blaadjes niets uitmaakt,
klaver is klaver. Hij heeft het
geluk in handen. Zijn dag
kan dus niet meer stuk, ook
al valt Klein-Mannetje juist
door dt geluksklavertje op
zijn neus, in het water en
krijgt hij bijna een stekelige
kastanje op zijn kop. Zonder
zijn klavertje zou het alle
maal vast veel erger zijn ge
weest.
De plaatjes zijn eigenlijk
heel rustige schilderijtjes
met weinig, maar precies ge
noeg, tekst. De achtereenvol
gende gebeurtenissen vor
men een herhalingselement
en dat vinden kleuters vaak
leuk. Na het eerste voorval
voelen ze de tweede keer wel
wat er gaat gebeuren.
Velthuijs tekent omlijnde
voorstellingen in het platte
vlak, net als kinderen teke
nen. Dergelijke tekeningen
worden in een boek gauw een
beetje zwaar, maar bij Velt
huijs zijn ze toch ruim en
luchtig doordat de lijnen niet
zo zwart en dik zijn als bij
voorbeeld in 'Het goedige
monster en de rovers', waar
voor hij in 1977 een Gouden
Penseel kreeg. Hij gebruikt
heldere kleuren die niet in
elkaar overlopen zodat je
makkelijk kunt zien wat het
tafereel voorstelt. Een heel
mooi sfeervol prentenboek
dat zo eindigt:
Hij ging zitten en keek naar
zijn klavertje.
Het hing helemaal slap.
Klein-Mannetje moest er een
beetje om huilen.
Nu is het voorbij, dacht hij
treurig.
Maar het was een mooie dag.
Heel erg mooi.
Wat laas ik gelukkig met
mijn klavertje vier!
Tevreden viel Klein-Man
netje in slaap en droomde
van een wereld vol geluk.
Als dat geen mooi einde is!
'Floriaan en Max de tractor'
van Binette Schroeder is qua
sfeer verwant aan Klein-
Mannetje. Het boek is al zo'n
vijftien jaar oud maar is nu
opnieuw uitgegeven door De
Vier Windstreken.
Floriaan wordt vervangen
door Max de tractor. Het
oude witte paard mag voor
taan lekker in de wei blijven
gras eten. Max is jong en
sterk en ploegen is voor hem
een peuleschil. Floriaan be
wondert hem erg en hij vindt
het dan ook vreselijk dat
Max niets van hem wil we
ten. Dan, op een natte dag,
blijft Max in de modder ste
ken. Steeds dieper zakt hij
weg maar dan is Floriaan er
om hem los te trekken.
Zo
worden ze toch vrienden en
voortaan staan ze naast elk
aar op stal. De platen met
veel landelijkheid zijn groot,
soms over twee pagina's. Ze
zijn fijn geschilderd in
warme kleuren en doen naïef
aan. Met de uitstekende tekst
ontstaat er een heel beeldend
verhaal waarin tegelijkertijd
alle seizoenen van het jaar te
zien zijn.
Heel anders is Geel Roze
van William Steig. Op een
mooie zomerse dag, de koeien
staan in de wei en de kippen
scharrelen in het rond, lagen
twee houten poppen in het
gras te zonnen.
De ene was
dik en roze, de andere mager
en geel. Allebei lagen ze zich
af te vragen hoe het toch kon
dat ze er waren en wie hen
gemaakt zou hebben. Ze zijn
zomaar gebeurd, vindt Geel.
In de loop van miljoenen ja
ren kunnen er een hoop rare
dingen gebeuren, dus
waarom zijn iet? In een-
boeiend verhaal legt Geel uit
hoe het volgens hem gegaan
is, maar Roze kan het toch
niet allemaal geloven.
Het is een subtiel humoris
tisch verteld verhaal, waar
kinderen zich om verkneuke
len. Zij weten wel beter dan
die domme poppen. Een heer
lijk boek dat een wat ouder
wetse indruk maakt. Niet
omdat de taal ouderwets zou
zijn of zo, maar waarschijn
lijk komt het door de licht
beige gekleurde bladzijden
en de eenvoudige zwart-grijs
tekeningen. De wel ge
kleurde Geel en Roze sprin
gen zo direct in het oog. Voor
alledrie de prentenboeken
geldt dat de taal net zo goed
is als de illustraties.
Max Velthuijs: Klein-Mannetje
vindt het geluk
Uitg. De Vier Windstreken
ƒ17.90
Binette Schroeder: floriaan en
Max de tractor
Uitg. De Vier Windstreken
ƒ19.90
beide vanaf 5 jaar
William Steig: Geel Roze
Uitg. Querido
ƒ18.50
vanaf 6 jaar
- FOTO HADEWUOl
van defreule nog verder
zichzellen zijn omgeving on
derdoor En ook de andere:
gaan kroot aan heimwee na(i
de stad.Tavenier, spelend me'
gegeven uit de literatuur-gf
schieders, gaat ongedwonge:
om met deze processen. Niet
betogenc maar met een gevoe
lige objetivering van de fa-
ten. Het thema 'afscheid-ne-
men' kont daarbij beeldeiji
aan de ode. "Ik heb alle din
gen in mjn leven liefgewoj
nen en litfgehad door het i
scheid en üet door de ontmoe
ting, door en losruking en niet
door een verstrengeling, niet
voor het even, maar tot de
dood"...Tatérnier schreef
mooie novile.
Lieven Tavernier: 'Over Wi-
ter'. Uitg. Hadewijch, prijs
17,50.
MAAR niet alleen bommen
en granaten zullen je de ko
mende week om de oren
vliegen. In de vredesweek
wordt er over allerlei wa
pens en oorlogszuchtige be
denksels gepraat.
Behalve praten is het toch
ook handig als je wéét waar
je over praat en daarom is er
ook dit jaar weer een jonge-
renvredeskrant. Daarin
staat o.a. het 'vredesduiven-
spel' waarmee je je eigen
vredelievendheid kunt tes
ten. Je moet vragen beant
woorden en daarvoor kun je
uit vier antwoorden kiezen.
Als je de krant goed leest,
vind je daarin de oplossin
gen.
Je geschiedenisleraar
draagt al weken een IKV-
button. Wat vind je ervan
1. je accepteert het niet, zo'n
leraar geeft éénzijdig les, je
volgt zijn lessen niet meer
2. je gaat naar de direkteur
en dient een klacht in
3. het kan je niets schelen,
iedereen moet zelf weten
wat hij doet
4. elke les probeer je met de
leraar een diskussie te be
ginnen over zijn duidelijk
symbool
De meeste punten (4) val
len op no. 4. Als je een hekel
aan geschiedenis hebt, kan
het een manier zijn om dat
uit te stellen, maar dat is
niet de bedoeling.
Hoeveel dienstweigeraars
zijn er ongeveer per jaar in
Nederland?
1. tussen 100 en 200
2. tussen 1.000 en 2.000
ER zijn vijf nieuwe kinder
boeken verschenen, o.a. een
van Guus Kuijer, en daarom
gaf uitg. Querido een feesije.
Het jeugdtoneelgezelschap
De blauwe Zebra speelde
een heel erg mooi toneelstuk
waarin veel werd gezongen.
Daarna gaf de schrijfster
Joke van Leeuwen de schrij -
vers een eerste exemplaar
van hun boek kado. Een
beetje onzin, vond ze, want
dat zijn de enige die het boek
al kennen. Een kadootje van
niks, want ze hadden het ook
zelf gemaakt. Konden ze be
ter weggeven en dat deden
ze braaf, er werd om geloot.
Diezelfde middag kregen
de winnaars van de kinder-
boekenkalenderpuzzel hun
prijs. Enorme pakken met
gekleurde linten eromheen
met boeken erin gingen van
de hand. De hoofdprijs was
voor Petra Hoff (11) uit Zoe-
termeer. Ze had de prijs
vraag opgelost maar ook de
winnende slagzin bedacht:
'Wil je innemende uitgever
van prachtige boeken dan
moet je het echt bij Querido
zoeken.' Voor dat compli
mentje mocht Petra voor
duizend gulden boeken uit
zoeken, Querido-boeken na
tuurlijk.
Julio Cortüzar: 'Geheme W'
pens'. Uitg. Meulenhtff,
29AO. Meulenhoff leeft
twee andere verhaleibun<W
van de Argentijnse s;hrijve'
Julio Cortazar een nieiwe
mengesteld onder de tiel
heime Wapens'. De buidel i*
teert uit 1959 en vestigletif
faam als vernieuwer tan
Spaanstalige proza. Intt"
del liet Cortazar de leztr flj
het eerst kennismaket
zijn unieke absurdiiti#'1
verbeeldingswereld in w'
natie met een vorm val W
tastisch realisme.
De bundel heeft ui
grote invloed gehad op ante*
Latijnsamerikaanse i™
vers. In dit boek o ju de vetl<'
len 'De Achtervolger* (een w
haal over de wereldberoetf
saxofonist Charlie 'Bird'
ker), 'Brieven van ma»«'
'Het kwijlen van de dui'
het verhaal dat Michel
Antonióni inspireerde tot
film Blow Up. De Co:
fans mogen dit boek niet
sen, ook al zitten er
'oude' verhalen in.
