P E C
iRTING
DESTEM
IV
TOP-COUTURIER FRANK GOVERS:
O
MODE
trneuzen
fen najaars- en
tot en met 52.
i - PULLOVERS
PORTING
Elf
KLASSIEK OF KOKET
Hij is een open boek, zelfverzekerd en ijdel. Hij
zegt evenveel talent te hebben als Yves Saint
Laurent of Ungaro. Hij trekt zich niets aan van
kritiek. Het doen van concessies is hem vreemd als
het gaat om de perfectie van zijn collectie. En hij
verbeeldt zich dat iedereen weet wie hij is. Frank
Govers. Hij is een van de grootste couturiers van
Nederland. Hij heeft die reputatie in dik twintig
jaar gekregen door een duidelijke boodschap.
Vooral door zijn specificieke visie op mode, maar
ook door wat hij zegt: Hollandse mode, die bestaat
niet en dat komt door onze Hollandse
kneuterigheid.
APONNEN
EUX-PIECES
aten 38 t/m 52
in 179.- nu
in 198.-
VRIJDAG 19 SEPTEMBER 1986
niet
Er zijn door Frank Govers meer trips
naar Den Haag gemaakt die zonder
resultaat bleven. Govers: „Een
aantal jaar geleden stond Neel -
minister Neelie Smit-Kroes van het
ministerie van Verkeer en
Waterstaat - hier ineens op de stoep.
Was naar aanleiding van een
interview in Elsevier. Aangezien je
haast geen Nederlandse vrouw meer
kunt krijgen die bereid is om nog
goed ouderwets handwerk te
leveren, had ik het idee gelanceerd
om units te maken van Turkse en
Marokkaanse vrouwen. Die vrouwen
zijn van huis uit gewend om piekfijn
handwerk te leveren. En dat is wat
de mode nodig heeft. Neel zag er wel
wat in, ben nog drie keer naar Den
Haag geweest om er over te praten.
Het heeft niets uitgehaald. En weet je
hoe dat komt? Door die Den Uyl. Die
uitgetreden dorpspastoor. Hij heeft
in Nederland zoveel kapot gemaakt.
Ik haat die man".
TEVREDEN
Rijk is Frank Govers niet.
Welgesteld? „Geld interesseert me
niet. Ik kan me veroorloven af en toe
wat leuks te kopen. En als ik net als
Karei Lagerfeld - op het moment een
van de bekendste en succesvolste
ontwerpers in Parijs - een inkomen
zou hebben van acht miljoen per
jaar, dan zou ik meer mooie dingen
kunnen kopen. Ach, ik ben
tevreden".
Toch zou Frank Govers een rijk
modeman kunnen zijn. Naast zijn
eigen collectie ontwerpt hij ook wel
stoffen, brillen en sjaals, maakt hij de
filmkleding voor Blonde Dolly, maar
een echte zakenman is hij niet. „Ik
ben een slechte verkoper. Als een
klant iets past, waarvan ik vind dat
het niet staat, dan zeg ik trek maar
uit. Geen gezicht".
Toch heeft Frank Govers een kern
van tweehonderd vaste klanten die
dat pikken. Ze vertrouwen hem
blindelings wanneer het gaat om hun
kleding. Onder die klanten onder
meer Liesbeth List, Emmy Verhey,
Jasperina de Jong, Conny Stuart. Ze
betalen grif, ook al liegen zijn prijzen
er niet om. Die vaste klanten komen
met hun agenda naar Frank en aan
de hand daarvan vertelt hij wel wat
ze bij een bepaalde gelegenheid het
beste kunnen dragen. Doublures
komen zelden of nooit voor. Van
ieder ontwerp worden hoogsten
twee, soms drie stuks gemaakt. Meer
kan niet, want zoveel stof heeft
Govers niet in huis. Bovendien heeft
hij met zijn klanten een persoonlijke
binding, soms al meerdere
generaties. Daarom zal het ook nooit
gebeuren dat twee vrouwen elkaar in
dezelfde 'FG' tegen zullen komen op
bijvoorbeeld een receptie, congres
of gala-avond.
SPAREN
Het zijn niet enkel mensen met veel
geld, die bij Govers kopen.
„Sommigen sparen er hard voor en
kopen dan een of twee goede dingen
en bouwen daar de rest van hun
garderobe een beetje omheen met
eigen spullen. Haute couture lijkt
duur, maar is het niet, want je hebt
een goed stuk dat vaak gedragen
kan worden. Ik haat die wegwerp-
mode, die mentaliteit van dat heb ik
aan gehad, dat kan ik nu beslist niet
meer dragen. Kleding moet niet
gedateerd zijn. Wat heb je nu in
godsnaam aan kleding die je maar
één seizoen kunt dragen, omdat je er
anders mee voor gek loopt". Toch
worden vrouwen die vaak dezelfde
dure jurk dragen met scheve, haast
meelijwekkende ogen bekeken, in de
trant van 'daar heb je ze weer in die
jurk, ze heeft zeker niks anders'.
„Mensen die dat doen, die hebben
geen oog, geen gevoel voor de
waarde van echte, goede mode.
Derhalve moet je daar boven staan.
Een vrouw met persoonlijkheid doet
dat ook".
En kennelijk zijn er van die vrouwen,
want de klantenkring wordt wel
groter. Frank Govers zelf doet er
weinig aan. Zijn fans doen dat voor
hem. „Ik loop niet met mezelf te
leuren. Ze moeten me maar vragen".
De toernees die hij op verzoek heeft
gemaakt, onder meer naar de States,
hebben hem wel niet rijk gemaakt,
het heeft hem tot nu toe ook geen
windeieren gelegd. Hij heeft in de
States al een aardige klantenkring
opgebouwd onder Nederlandse
vrouwen die er wonen of werken. En
nog niet zo lang geleden werd aan
de Antwerpse Comedieplaats Frank
Govers Internationaal geopend. Van
die Belgische vestiging wordt veel
verwacht, want zo zegt Frank
Govers: „Belgische vrouwen
onderscheiden zich hierin van de
Nederlandse dat zij tenminste
kleding durven dragen waaraan de
status van hun man af te lezen valt".
Dat Is de keuze die de damesmode biedt voor de
komende herfst en winter. Enerzijds Is de stijl van
jurken, mantels en pakjes wat sober en rechtlijnig,
met een nadrukkelijk warm klassiek accent. Aan de
andere kant valt een zeer levendige, veelkleurige
kokette stijl te zien, die zich met name op de zich jong
voelende vrouw richt
01170-3668
Hollandse mode bestaat
Frank
Govers
wordt In de
bloemetjes
Door Marlise de Jong
Hij zetelt aan de
Keizersgracht 500 in
Amsterdam. Op de gevel
van het grachtenpand vlak bij de
Leidsestraat staat Studio Go. Het
'vers' ontbreekt. En dat gaat ook op
voor hetgeen half augustus nog te
zien is in zijn etalage. Want ook de
grote Nederlandse modekoning
houdt uitverkoop. Het is wel niet
veel, maar toch. Een eenvoudig,
maar wel stijlvol zwart-wit
middagjurkje kan meegenomen
worden voor het 'zachte prijsje' van
950. Geen geld. Aan het begin van
het zomerseizoen moest er nog
2850 voor worden neergeteld.
Keizersgracht 500 is geen
'heiligdom' waar een bezoek
aangekondigd moet zijn om binnen
te kunnen komen. Zelf aanbellen is
overbodig om door de dringen tot
een van de mooiste haute couture
collecties van Nederland. De deur
staat gewoon open en niet vanwege
de hitte, ledereen kan bij Frank
Govers binnen lopen. Of iedereen
zich ook een 'FG' kan veroorloven is
een andere zaak.
De salon van Frank Govers ziet er, in
tegenstelling tot zijn grote en vooral
uitbundige collectie, sober uit. Het is
een grote rechthoekige ruimte,
waarin het muisgrijs alleen
onderbroken wordt door een
levengrote spiegel, een grote wit
lederen sofa en een eenvoudige half
ronde witte bali. Langs de wanden
staan dóódsimpele rekken met
daarin de 'juweeltjes' van Frank
Govers. Het zijn vooral avondrobes.
De meeste blijken al verkocht te zijn,
zo blijkt uit de kaartjes. Aan mensen
woonachtig in het zuiden des lands.
„Frank is ontzettend bekend in het
zuiden. Daar zitten de meest
poenerige mensen", zegt
medewerkster Ellen. En inderhaast
voegt ze daar aan toe: „Ik bedoel dat
in de goede zin hoor. We houden
daarom ook altijd een show in het
zuiden. Eerst was dat in Chalet Royal
in Den Bosch, maar nadat Maison de
Boer dit heeft overgenomen, zijn we
uitgeweken naar Röterisserie den
Hoppenhof in Geldrop".
Nadat ze aangekondigd heeft dat er
voor Frank bezoek is uit het
Brabantse zuiden, werkt ze met een
engelengeduld verder aan het een
voor een aanbrengen van pailletjes
op de schouderpartij van een
avondrobe. In het bakje liggen nog
wel een paar duizend van die
inds zijn jeugd heeft
Frank Govers een
individuele smaak en
interesse voor mooie dingen die
zich door kwaliteit en vorm
onderscheiden. Deze exclusiviteit
heeft zijn werk altijd behouden. De
praktijk heeft hem gevormd en niet
een mode-academie, hoewel hij een
jaar op een kunstacademie heeft
gezeten.
Hij is ais etaleur begonnen en
maakte mode-etalges die vermaard
waren. „Als ik etalges gemaakt had
voor Krausde en Vogelenzang hier
in Amsterdam, kwamen andere
zaken kijken om te zien hoe ik het
precies deed. Ik was een van de
beste etaleurs van Nederland. Het
klinkt arrogant, maar Ik had het echt
in me".
Govers maakte ook mode-etalges
voor Frits van der Ven In Den Bosch.
Hij kende de Van der Ven-jongens
van het internaat de Ruwenberg In
St. Michielsgestel. „Ben daar
begonnnen met etalages en later als
volontair. Deed de inkoop mee en
heb ook geholpen met de opzet van
hun boetiek Tik Tak, die nu wel Tic
Tac zal heten. Met een 'k' is zo
gewoon".
Na deze 'etalage-periode' stapte
Govers over op mode en ook dat
had hij echt in zich, want het ging
snel bergopwaarts. In 1959 was de
eerste officiële haute couture
presentatie in samenwerking met
Frank Kamphuls. Daarna werkte hij
als stylist jaren in Hongkong voor de
firma Bröcker en Bröcker, die het
confectielabel Nickl Trend hadden.
De 'klap' kwam in 1969. Govers
presenteerde toen zijn eerste,
zelfstandige haute couture collectie.
Vanaf 1973 werd tweemaal per jaar
de collectie in eigen huls getoond.
Daarnaast waren er gastshows in
onder andere New York, Parijs,
Londen, Singapore, Antwerpen.
Verder Is er kleding van hem te zien
In het Historische Kostuum Museum
In Utrecht, het Nederlands
Kleedmuseum in Den Haag en het
Nationaal Costuum Museum in het
Japanse Nagasaki.
piepkleine glinsterende dingetjes. Ze
zegt: „Ik doe het met liefde hoor,
zelfs in de avonduren thuis tot ik er
schele hoofdpijn van krijg. Ik doe het
voor Frank. Hij is een goede baas,
ook al eist hij driehonderd procent
van je. Ze kan het weten. Ze werkt al
acht jaar voor hem. Ze kent de
klanten en hun achtergrond net zo
goed als haar baas.
Die baas heeft zich even losgemaakt
uit de hectische toestanden, die zich
op de eerste verdieping van het pand
Keizergracht 500 afspelen. Over drie
weken gaat de nieuwe
wintercollectie in het Amsterdamse
Plaza Park aan het Rokin in
première. Hij kan het zich
permitteren, want dertig
vakbekwame mensen bekommeren
zich er om dat de ontwerpen, zoals
Frank ze gemaakt heeft, tot in de
kleinste details perfect worden
uitgevoerd.
KUNSTSCHATTEN
„Ik weet precies wat ik wil en zoals ik
het wil wordt het ook uitgevoerd",
zegt de ondanks zijn 53 jaar nog
jeugdige ogende ontwerper met een
uiterst beleefde, vriendelijke
glimlach. Hij is zoals altijd gekleed in
een leren pantalon en draagt daarop
een veelkleurige zijden blouse. Zelf
ontworpen? „Ach, daar valt nu
werkelijk niets aan te ontwerpen".
Voor zijn collecties ligt dat even iets
anders. „In feite ben ik het hele jaar
door bezig. De grote lijnen voor mijn
Twee
ontwerpen
uit de
nieuwe
collectie
van
Govers.
nieuwe wintercollectie heb ik tijdens
mijn vakantie op Ibiza gemaakt. Om
precies te zijn in de buurt van Las
Salinas. Rustig en dus zalig is het
daar. Het zag er allemaal wat
Russisch uit, maar het is beslist geen
Russian Look en het is ook niet echt
folkoristisch. Die stijlen behoren
beslist tot het verleden".
Toch lijkt het of Frank Govers zich
heeft laten inspireren door de
kunstschatten van de
wereldberoemde Hermitage in
Leningrad, die vorig jaar te zien
waren in Rotterdam. „De kleuren die
domineren in mijn collectie zijn gelijk
aan die van een beukenbos en
daarnaast gebruik ik de zogenaamde
coca-cola-kleur. En natuurlijk groen.
Ik vind groen zalig. Helemaal niet
burgerlijk, zoals veel mensen
zeggen. Het is m'n lievelingskleur".
Govers ziet mini voorlopig niet
terugkomen, zeker niet in de haute
couture. „Mijn rokken zijn wel iets
korter dan in de laatste collectie,
maar decent. En evenals bij de
Parijse ontwerpers liggen ook bij mij
de accenten op de taille en in wat
mindere mate dan voorheen op de
schouders".
Ook de hoed speelt in zijn collectie
zoals altijd weer een grote rol.
„Hoeden worden weer erg
belangrijk. Net zoals vroeger. Mijn
moeder droeg nog wel een hoed als
ze drie deuren verder een
boodschap moest doen. Zelfs in de
crisistijd van de jaren dertig kochten
mensen een hoed. Het is een
statussymbool. Het dragen van een
hoed past ook helemaal in de
veranderingen die gaande zijn op
modegebied. De tijd van laat maar
hangen en waaien is voorbij. Het
kwaliteitsbesef komt terug. Nog even
en iedereen ziet er weer op zijn
paasbest uit. En zo hoort het ook.
Mode is geen dictatuur. Mode heeft
ais functie iemands persoonlijkheid
te onderstrepen. Het gebeurt alleen
te weinig in Nederland".
FAILLIET
Frank Govers vindt dat er wel meer
mis is met de mode. „Hollandse
mode bestaat sowieso al niet. En dat
is verdomd jammer. Er wordt van
overheidswege ook totaal niets aan
gedaan. Vroeger, zo'n twintig jaar
geleden, stikten we van de mode
waarop stond 'Made in Holland'. En
die mode was overal te vinden en
werd gekocht, was geliefd. Kennelijk
is dat niet belangrijk meer. In
Frankrijk zal zoiets niet gebeuren.
Madame Grès is drie keer failliet
gegaan en drie keer sprong de staat
bij. Hoef je in Nederland niet op te
rekenen. Heb daarover een keertje in
Den Haag gesproken met Bolkestein
- in het vorige kabinet Lubbers
staatssecretaris op het ministerie
van Economische Zaken - maar die
man zit er nu niet meer. Kun je weer
van voren af aan beginnen".
