„Van Dijk kan
naar de hel lopen"
Pinochet kan burgerlijke ongehoorzaamheid niet meer breken
Ook met thee
kun je de
zakken vullen
Duitse katholieke verenigingen
op zoek naar een eigen gezicht
4Minist
korting
GAB's
'ri Philips videorecorder van f1.895,- kost bij or
niet meer dan f89,95 per maand.
verenigde spaarbank
Minister krijgt weinig steun:
dè luie ambtenaar bestaat niet
DERTIEN JAAR GELEDEN WERD DICTATUUR IN CHILI GEVESTIGD
GRONDSTOFFENMARKT
Personeelslic
Quick Dispafc
niet ontslagei
Ideologisct
-DONDERDAG 11 SEPTEMBER 1986
t5
s ACHTERGROND
Derde wereld moet de eigen markt nog ontdekken
den haag - De
in de Rijn door dt
in de Franse Elzas
gelijk onrechtm;
landse tuinders, di<
nemende verziltin
blemen komen, m<
Franse bedrijf eei
goeding verlangen.
Door Thom Meens
EEN ding staat vast. Mi
nister van Dijk (Binnen
landse Zaken) schrijft
zijn toespraken zelf.
Want het is uitgesloten
dat zijn rede over de luie
ambtenaren geschreven
is door een van zijn dis
cipelen.
Een half uurtje posten aan
de voet van de torens van
Binnenlandse Zaken en Jus
titie levert een breed scala op
aan kritiek op de bewinds
man, veelal gespuid in hoogst
onambtelijke taal. Het va
rieert van 'onbezonnen' tot
'hij kan kapot vallen'.
„Ik zal het in zijn eigen
woorden zeggen, dan begrijpt
hij het misschien. Hij kan
met de duivel naar de hel lo
pen. En branden!"
Het zijn vooral de jonge
ambtenaren die zich fel ke
ren tegen de bewindsman.
Onder het alziend oog van de
camera's van de bewakings
dienst spuien ze hun kritiek.
Hoofdmoot blijft dat Van
Dijk de zaak te zwart-wit
heeft gesteld.
Of zoals top-ambtenaar
mr. F. Kruse, directeur gene
raal voor de arbeidvoorzie-
ning het uitdrukt: „Ambte
naren zijn helemaal niet lui,
ambtenaren werken effi
cient."
Anderen geven wel toe dat
er wel eens mensen in de fout
gaan: „Natuurlijk zullen er
ambtenaren bij zijn die er de
kantjes vanaf lopen. Maar
om dan te zeggen dat een op
tien overbodig is, waar haalt
hij het vandaan?"
En: „Laat hem eerst eens
fatsoenlijk onderzoek plegen.
Bij de RSV-enquete had hij
zijn oordeel ook niet zo gauw
klaar."
Vooral dat laatste steekt de
ambtenaren op de ministe
ries. Waar haalt Van Dijk de
euvele moed vandaan om na
vier weken ministerschap al
op een zodanige manier van
leer te trekken.
Anderen reageren lakonie-
ker. „Och, hij heeft natuur
lijk voor een deel gelijk. Er
zal best werk dubbel of drie
dubbel gedaan worden. Dat
hou je altijd in een organisa
tie die zo groot is als een mi
nisterie. Je moet je echter
wel afvragen hoe dat komt.
Wie is daar de schuld van. De
politiek toch zeker. Die heeft
de organisatie toch op poten
gezet."
Opvallend, maar nauwe
lijks verbazingwekkend is
dat niemand de hand in eigen
boezem steekt. Zelfs degenen
die menen dat de efficiency
gediend is bij een inkrimping
van het personeelsbestand
slagen er niet in 'rotte' plek
ken aan te wijzen.
Dan maar te rade gegaan
bij oud-minister W. Geert-
sema (WD). Geertsema moet
het klappen van de ambte
lijke zweep als geen ander
kennen. Hij was in zijn poli
tieke carrière burgemeester
van Wassenaar, Commissaris
van de Koningin in Gelder
land en minister van Binnen
landse Zaken.
Geertsema - die voorop
stelt dat hij de toespraak van
de minister alleen uit de
krant kent - is op zijn zachtst
gezegd niet erg te spreken
over de woorden van Van
Dijk.
„Ik heb nooit ervaren dat
er door een deel van de amb
tenaren meer geslabakt zou
worden dan er in het be
drijfsleven geslabakt wordt.
Ik zou zo'n uitspraak nooit
voor mijn rekening durven
nemen. Als Van Dijk dat ge
zegd heeft vind ik dat heel
onverstandig."
Geertsema erkent wel dat
de ambtelijke dienst soms
wat te ingewikkeld in elkaar
zit. „Er is niet altijd een even
perfecte organisatie van de
diensten."
Geertsema wenst van Dijk
overigens veel succes in zijn
streven om iets te doen aan
de efficiency bij de overheid,
maar verwacht niet dat van
Dijk veel medewerking zal
krijgen van zijn ambtelijke
top. „Het is nu eenmaal een
niet te ontkennen feit dat
status en standing van een
hoge ambtenaar afhangen
van het aantal medewerkers
dat hij heeft."
Toch zit er enige overeen
komst tussen wat Geertsema
concludeert en wat Van Dijk
zegt als hij het heeft over
ambtelijke molens. Want ook
Van Dijk hekelde de ambte
lijke molens, de lange weg
die stukken moeten afleggen.
„Soms lijkt het erop dat de
kunst niet is om de bal langs
de kortste weg in het doel te
trappen, maar om die bal op
kunstige wijze zo lang moge
lijk heen en weer te spelen."
Oud-minister W. de Gaay
Fortman: „Er zijn twee dui
vels in de rijksdienst. De ene
is het inter-departementaal
overleg dat tot in het absurde
is uitgebreid, de andere is de
'mede-paraaf' die ertoe leidt
dat je stukken langs een
groot aantal afdelingen moet
sturen. Daar kun je in snij
den. En misschien is het mo
gelijk om na een zorgvuldig
onderzoek vast te stellen dat
bepaalde sectoren wat te
zwaar bemand zijn, maar dat
wil niet zeggen dat ambtena
ren niet werken."
De Gaay Fortman spreekt
uit ervaring. Hij was van
1934 tot 1947 ambtenaar, later
hoogleraar en minister. „Ik
verbeeld me dat ik me daar
door een goed beeld heb kun
nen vormen en dan zeg ik dat
de reputatie die sommigen
ambtenaren aanwrijven vol
strekt overdreven is.
Luiaards komen overal voor,
maar bij de overheid niet
meer dan in het bedrijfsle
ven."
De oud-minister denkt dat
van Dijk in een val is gelo
pen. Dat hij heeft willen pra
ten over de efficiency bij de
overheid, maar daarbij de
man gespeeld heeft.
Oud minister Pieter Win-
semius van VROM (organi
satie-deskundige van huis
uit) noemt de uitspraken van
Van Dijk een vorm van folk
lore. „En in folklore zit altijd
wel enige kern van waar
heid."
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans - hoofdredacteur.
A. Theunissen en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236452.
Sportredactie 076-236236.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41236326 (alléén abonnementen).
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751
Postadres: Postbus 62,4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14, 01620-54957.
Postadres: Postbus 4023,4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45, 01650-37150.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, 01150-17920.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementsprijzen, bij vooruitbetaling te voldoen:
23,60 per maand; 68,05 per kwartaal of 264,45 per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Bankrelaties:
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
Door Mathieu Kothuis
SOLEDAD Larraln is
een jonge Chileense
vrouw en voorzitster
van de Chileense vereni
ging van psychologen.
Namens haar vereniging
werd zij begin dit jaar afge
vaardigd in de Asamblea de
la Civildad, de burgerassem-
blée waarin vrijwel alle be
langrijke sociale organisaties
in het land zijn vertegen
woordigd. De vakbeweging,
de federatie van beroepsver
enigingen, organisaties van
vrouwen, studenten, volks
wijkbewoners, winkeliers,
transportondernemers, boe
ren, landarbeiders, gepensio
neerden, Mapuche-indianen
en de Chileense mensenrech
tencommissie. Via deze so
ciale organisaties zijn ook
alle belangrijke politieke
partijen van de oppositie in
de Assemblée aanwezig.
Juist in deze voor haar land
zo dramatische dagen is So-
ledad Larrain in Nederland.
Vanavond is zij aanwezig tij
dens een Chili-manifestatie
op het Beursplein en in Para-
diso in Amsterdam ter gele
genheid van de dertiende
herdenking van de val van de
democratische regering-Al-
lende en het begin van de mi
litaire dictatuur. 11 Septem
ber 1973 - 11 septemer 1986.
De democratie in Chili lijkt
verder weg dan ook.
Soledad Larrain formu
leert behoedzaam. Zaterdag
keert ze terug naar haar va
derland dat opnieuw zucht
onder een golf van militaire
repressie na de begin deze
week ingestelde staat van
beleg. Ze verwacht geen per
soonlijke problemen bij haar
terugkeer maar wel grote
moeilijkheden voor de activi
teiten van de burgerassem-
blée. Soledad Larrain: „On
der de staat van beleg wordt
de situatie in Chili een stuk
moeilijker maar juist in deze
omstandigheden is het van
groot belang dat de burge-
rassemblée met haar activi
teiten kan doorgaan".
De burgerassemblée in
Chili is de breedste bunde
ling van democratische orga
nisaties sinds de instelling
van de dictatuur in '73. Breed
niet alleen qua samenstelling
van het aantal deelnemende
organisaties, maar ook wat
de politieke achtergrond van
deze organisaties betreft. Dat
haar eigen vereniging van
psychologen is toegetreden
tot de Assemblée verklaart
Soledad Larrain onder an
dere met haar verwijzing
naar de psychische gevolgen
van de militaire dictatuur, de
repressie door de militairen
en de razzia's in de krotten
wijken. De repressie die heel
planmatig is opgezet en
wordt uitgevoerd heeft dui
delijk het karakter van een
psychologische oorlogsvoe
ring waarbij alle groepen
van de bevolking worden be
dreigd en gïntimideerd. Ook
met bedreigingen van poli
tieke leiders van de opposi
tiepartijen hebben de mili
tairen volgens Soledad Lar
rain duidelijk de bedoeling
op grote schaal angst te kwe
ken bij iedereen die over
weegt in verzet te komen.
Een van de eerste activitei
ten van de burgerassemblée,
in april van dit jaar, was de
opstelling van een 'Eisenpak
ket van Chili', een uitgebreid
voorstel voor herstel van de
democratie en de mensen
rechten en de wederopbouw
van het land. Nadat het be-
wind-Pinochet ondanks her
haald aandringen van de as
semblée niet antwoordde op
het eisenpakket werd een
grote nationale staking geor
ganiseerd. Die staking, op 2
en 3 juli, werd de belangrijk
ste overwinning van de de
mocratische krachten in het
land op het bewind-Pinochet
sinds de instelling van de
dictatuur. De deelname aan
de staking was massaal.
Vrachtrijders, het openbaar
vervoer, winkels en zieken
huizen in Santiago deden
voor het merendeel mee. Zes-
Tijdens een pro-Pinochet-betoging, afgelopen maandag in Santiago de Chili, werden
tegenstanders van het militaire bewind uitgejouwd en door de politie afgevoerd.
- FOTO ANP
tig procent van de industrie
lag plat en in het hele land
werden manifestaties en
barricades opgericht. Het be
wind reageerde met harde
hand. 30.000 Militairen bezet
ten de hoofdstad en hielden
razzia's in de volkswijken.
Tegen de redactieleden van
het oppositieblad 'Analisis'
werd een aanklacht inge
diend en de voltallige leiding
van de burgerassemblée in
staat van beschuldiging ge
steld.
Eind augustus werden, na
voortdurende protesten, 12
van de 13 leiders van de bur
gerassemblée op borgtocht
vrijgelaten. Minder fortuin
lijk was een van de redacteu
ren van 'Analisis', José Car-
rasco, die begin deze week
van bed werd gelicht en later
dood werd aangetroffen ten
zuiden van de hoofdstad
Santiago. Garrasco werd
door tientallen kogels in het
hoofd getroffen.
Een volgende staking op 4
en 5 september mislukte ech
ter goeddeels. Deze door de
Chileense vakbeweging, stu
denten en volks wijkbewo
ners georganiseerde staking
werd volgens Germén Cor-
rea, voorzitter van de linkse
coalitie Democratische
Volksbeweging (MDP), een
fiasco als gevolg van de sys
tematisch doorgevoerde inti
midatie en militaire akties.
De angst onder de bevolking
was te groot. Ook Correa
werd begin deze week met
honderden andere politici
van de oppositie van bed ge
licht en door militairen mee
genomen.
Desondanks is de omvang,
betekenis en strijdbaarheid
van de sociale organisaties
die binnen de burgerassem
blée samenwerken in de af
gelopen jaren sterk toegeno
men. Met name de midden
klasse die sinds de eerste
massale protesten in '83 nog
aarzelde over haar opstel
ling, heeft nu via actieve
deelname in de burgerassem
blée en aan de nationale sta
king in juli massaal voor de
oppositie tegen het Pinochet-
bewind gekozen. Ook de kri
tische houding van de kerk
en de gewijzigde opstelling
van de VS hebben het bewind
Pinochet verder geïsoleerd.
Tot begin deze week althans.
Het militaire bewind heeft
na de mislukte aanslag op
Pinochet opnieuw gekozen
voor de rol waarin het het
beste gedijd. Een rol waarin
het zonder last van de roep
om democratische vrijheden
haar ware gezicht het beste
laat zien. Die van een totali
taire militaire dictatuur.
De belangrijkste doelstel
ling van de burgerassemblée
blijft het beëindigen van de
militaire dictatuur en vol
gens Soledad Larrain heeft
de assemblée in de afgelopen
maanden een belangrijke rol
gespeeld in de sociale mobili
satie van de bevolking. De
massale staking van 2 en 3
juli was een ongekend succes
in dit streven. Verder geeft
de assemblée leiding aan an
dere vormen van burgelij ke
ongehoorzaamheid waarbij
het vooral gaat om grote ak
ties waarbij de bevolking
niet direct persoonlijk wordt
getroffen. Goede voorbeelden
hiervan zijn de massale boy
cot van produkten waarvoor
wordt geadverteerd in tv-
spots op de Chileense televi
sie en het opheffen van
bankrekeningen bij banken
die het Pinochet-bewind
steunen. In andere akties van
burgerlijke ongehoorzaam
heid gaat het om het niet
meer betalen van rekeningen
voor water en electra en
(voor studenten) het niet be
talen van college-gelden.
Soledad Larrain: „Een van
de doelstellingen van de as
semblée is ook om een begin
te maken met de democrati
sering in het land en dat be
tekent dat er, ook in de hui
dige situatie, doorgegaan
moet worden met het organi
seren van akties en van ver
gaderingen. In de volkswij
ken moeten de comité's aktief
kunnen blijven in de gezond
heidszorg en bij de voedsel
voorziening". De staat van
beleg zal die activiteiten een
flink stuk bemoeilijken maar
toch verwacht Soledad dat
vanuit de verschillende orga
nisaties grote druk zal ko
men om de samenwerking
binnen de burgerassemblée
voort te zetten. „Het is be
langrijk dat de oppositie ver
enigd blijft en dat het herstel
van de democratie wordt
voortgezet. Het gaat in Chili
om de democratie of de dicta
tuur en niet, zoals Pinochet
voortdurend zegt, om demo
cratie of chaos". In dat licht
is volgens Soledad Larrain de
internationale solidariteit
met Chili ook zo belangrijk.
De wereld moet gaan inzien
dat de problemen en het ge
weld in Chili uitsluitend
voortkomen uit het militaire
bewind van Pinochet.
Door Frans van Mourik
WINSTEN die multina
tionals maken, plegen
zelden terecht te komen
in de zakken van de
theeplukkers- en pluk-
sters in de Derde We
reld. Voor thee geldt, net
als voor andere grond
stoffen, dat het voor de
westerse ondernemers
een wonderbaarlijk pro-
dukt is ook de eigen kas
te spekken.
Thee heeft een lange ge
schiedenis achter de rug.
Drieduizend jaar voor Chris
tus zou de drank ontdekt zijn
door de Chinese keizer Sjen
Nung. Hij nuttigde een kopje
heet water in de buurt van
een theestruik, toen er blaad
jes in zijn kopje waaiden. En,
zo wil het verhaal, de keizer
was verrukt over het door
hem ontdekte nieuwe 'medi
cijn', dat hem 'nieuwe kracht
gaf en zijn geest verruimde'.
Het duurde tot de zeven
tiende eeuw voordat het
Westen kennis mocht maken
met de nieuwe drank. En
gelse handelaars brachten
het produkt mee en dat bleek
een zegen voor de Britse
schatkist. De belasting op
thee was zo lucratief, dat die
in 1776 leidde tot de opstand
van de Britse koloniën in
Amerika. Je zou kunnen zeg
gen dat de Verenigde Staten
in feite gegrondvest zijn op
thee.
Wat leert nu dit kleine
stukje historie. In ieder geval
dat het Westen sinds de ont
dekking van het kopje thee,
dit produkt hecht in handen
heeft. Want thee mag dan
van 'geestverruimend medi
cijn' opgestegen zijn tot de
volksdrank, waarvan jaar
lijks 700 miljard kopjes wor
den genuttigd, de baten ko
men nog steeds terecht bij
een selecte groep handelaars.
De omzetten zijn weliswaar
minder spectaculair als die
van andere grondstoffen,
maar het gaat om winsten
van vele miljoenen per con
cern. Daarbij spelen Neder
landse en Engelse multina
tionals een prominente rol.
Unilever was al eigenaar van
het tweede theeconcern in de
wereld, Lipton, maar kocht
in 1985 ook de nummer één
op. Lipton.
De grote concerns beheer
sen de theeveilingen in Lon
den, Colombo (Sri Lanka),
Calcutta (India), Nairobi en
Mombassa (Kenia) en Ja
karta (Indonesië). Ze hebben
een monopoliepositie, druk
ken de prijzen en de produce
rende landen kunnen alleen
een graantje meepikken als
ze de plukkers slecht betalen.
Van die landen is India met
een kwart van de markt de
grootste producent, maar
China (ooit de grootste en nu
tweede) en Kenia (vijfde) zijn
druk bezig een groter deel
van de markt te veroveren.
Het handelspatroon is even
simpel als efficiënt. De thee
wordt ruw ingekocht, naar
de thuislanden van de con
cerns vervoerd, daar bewerkt
en verpakt en vervolgens
weer uitgevoerd. De grote
winst zit hem daarbij in het
zogenaamde 'blenden', het
mengen van verschillende
soorten, vaak goede, dure
thee met slechtere, goedkope
om een bepaalde smaak te
krijgen. Zo kan het gebeuren
dat zo'n pakje exclusieve In-
dia-thee in werkelijkheid
slechts 25 procent thee uit In
dia bevat en voor de rest ge
vuld is met mindere kwali
teit thee uit een ander land.
Tegen de tijd dat het pakje
thee het winkelrek bereikt,
hebben de handelaren de in
houd 'naar een prijs ge
mengd', die driemaal zo hoog
is, als die waarvoor het ruwe
produkt werd ingekocht.
Nu hebben de 'theelanden'
al verschillende malen ge
probeerd om door samen
werkingsverbanden het pro
dukt in eigen beheer te krij
gen. Onder meer in 1984.
Maar in dat jaar mislukte de
poging, omdat Kenia dwars
lag. Dat land ziet z'n export
nog steeds stijgen en had
daarom bijzonder weinig
trek in onderlinge, omdat die
onvermijdelijk zouden leiden
tot het vaststellen van ex
portquota. De in totaal 32
theelanden probeerden het
vorig jaar opnieuw. Ditmaal
onder de vlag van de FAO. de
VN-organisatie voor voedsel
en landbouw, die een inter
departementale werkgroep
heeft. Maar als zo vaak bij
VN-organisaties, is er slechts
sprake van 'eenheid in ver
scheidenheid' en dus heeft
die werkgroep weinig in de
pap te brokken. Hoe weinig
blijkt bijvoorbeeld uit de
gang van zaken vorig jaar.
Terwijl er record-oogsten
werden binnengehaald, was
er sprake van een dramati
sche prijsdaling.
Bovendien als de theelan
den al een vuist zouden kun
nen maken, dan zou die nog
blauw worden geslagen op de
belastingmuren van de con
sumerende landen. De wes
terse landen heffen welis
waar geen invoerbelasting op
thee, maar wel omzetbelas
ting. De Oostbloklanden
daarentegen hanteren tarief-
muren van 8 tot 52 procent,
wat niet zo verwonderlijk is
als je weet dat Rusland be
halve een grote theeconsu
ment ook een grote theepro
ducent is (een vierde plaats).
En de ontwikkelingslanden,
die thee consumeren naaien
hun theeproducerende arm
lastige broeders een oor aan
door importbelasting te hef
fen.
En met name die houding
van de consumerende ont
wikkelingslanden is jammer.
Want er ligt een hele markt
braak in de Derde Wereld.
Thee begint zelfs steeds meer
een Derde-Werelddrank te
worden. India bijvoorbeeld,
is namelijk niet alleen de
grootste producent, maar ook
de grootste consument van
thee. En ook in China neemt
het drinken van thee toe. In
de Afrikaanse landen steeg
de thee-invoer van 15 naar 17
procent, in Azië van 18 naar
26 procent. En hoewel de
Verenigde Staten, Rusland
en de EG-landen nog steeds
de meeste thee consumeren is
het dus duidelijk waar de
groeimarkt ligt. Maar zolang
de ontwikkelingslanden nog
niet ontdekken waar hun
eigen kracht ligt, zal thee,
hoewel volksdrank, nog uit
sluitend 'medicijn' blijven
voor de portemonnaie van
een kleine elite in de rijke
landen.
Vorige afleveringen in deze serie
werden geplaatst op 30 augustus,
2, 3, 4,5, 6 en 9 september. Morgen:
edelmetalen.
Door Jan Bouivmans
NEDERLAND kent nog wel katho
lieke verenigingen of organisaties,
maar het zijn er maar een handje vol
meer. In West-Duitsland ligt dat nog
anders. Daar bestaat nog het hele
scala van katholieke verenigingen zo
als wij het dertig jaar terug ook had
den; van vakbond tot sportclub en al
les wat daar tussen kan zitten.
Die Duitse katholieke organisaties werken
samen in de 'Werkgemeenschap van Katho
lieke Verenigingen van Duitsland.' Die club
houdt altijd daags voor de Katholikentag met
afgevaardigden van alle aangesloten organi
saties zijn tweejaarlijks congres.
In Nederland zijn vooral sinds de jaren zes
tig talrijke katholieke verenigingen een
zachte dood gestorven omdat zij niet bestand
waren tegen de vraag waar hun katholiciteit
dan wel uit mocht blijken. „Wat is er eigenlijk
katholiek aan voetballen", luidde bijvoor
beeld een uitdaging. In een tijd waarin van
buitenaf het bestaansrecht van het katholieke
onderwijs stelselmatig ter discussie wordt ge
steld en men zich intern weer driftig bezint op
de vormgeving van het eigen gezicht, zou be
studering van de situatie bij de buurman ver
helderend kunnen werken, want die schijnt
nauwelijks identiteitsverlies te hebben gele
den.
Maar de schijn heeft weer eens bedrogen,
ontdek je dan in Aken waar de werkgemeen
schap ter gelegenheid van de 89e Katholiken
tag bijeen was. Twee jaar geleden onderging
de club een structurele verandering. Ze zocht
naar een nieuw fundament om het katholieke
DONDERDAG 11s
van de verenigingen en organisaties vorm en
inhoud te kunnen geven. Het was er blijkbaar
ook niet zo best mee gesteld. Het profiel voor
de toekomst werd zo onder woorden gebracht:
„In de Kerk thuis - open voor de maatschap
pij"
Begin dit jaar werd een besloten congres
georganiseerd waarop de afgevaardigden
zich het hoofd braken over de opbouw van de
nieuwe identiteit. In Aken moest voorzitter
Resi König echter meedelen dat deze kwestie
alle aangesloten clubs wel beroerd, maar dat
de meningen over zelfs wezenlijke punten
nogal uiteenlopen. Zijn daaraan gekoppelde
oproep dat de leden hoe dar x>k met elkaar
moeten blijven praten, lij! te duiden op
„slecht weer"alsof West-Di .sland nu pas de
afkalving te wachten staat die het katholieke
organisatieleven in Nederland al ruimschoots
achter zich heeft liggen. Al zal het bij onze
oosterburen hoogstwaarschijnlijk niet die
omvang aannemen als bij ons en dat zit hem
dan toch in de Duitse aard en cultuur.
Een zelfde soort gewaarwording viel op te
doen ten aanzien van het hoofdonderwerp
van de bijeenkomst: ontwikkelingssamen
werking. De ontwikkelingspolitiek staat ook
bij de oosterburen ter discussie, gezien de be
droevende resultaten. Ook kerkelijke organi
saties zijn aan herbezinning toe. „De derde
wereld helpen zichzelf te leren helpen" werd
aangekondigd als de nieuwe koers voor ont
wikkelingssamenwerking. Het klonk alsof de
gedachtenvorming hierover in West-Duits-
land nog in de kinderschoenen staat terwijl
het bij ons bijna een open deur intrappen is.
Als het echter bij een zo belangrijk EG-part-
ner nog zo gesteld is, besef je dat ontwikke
lingssamenwerking voorlopig nog geken
merkt zal blijven door moeizaamheid.
(ADVERTENTIE)
Je wilt al lang een videorecorder, maar
je hebt het geld niet om 'm ineens te betalen.
Dan is een lening bij de Verenigde
Spaarbank voor u de oplossing
Zo blijkt deze Philips videorecorder type
VR5460 adviesprijs fl.895,—
u niet meer dan f89,95 per maand te kosten
(Persoonlijke lening 24mnd. en een werke
lijke rente van 13.6%).
mm Kom eens met ons praten. We nemen
daar graag de tijd voor. Wij zijn tenslotte
de makkelijke bank in de buurt.
DoorRirtze Bra
In hoger beroep ht
gen ook het Gerechtsh
de gedupeerde tuinde:
ten gelijk gegeven.
De kunstmest producer
Mines de Potasse d'Alsace
een waslijst van grieven
uitspraak van de Rotter
van 16 december 1983. De
de sinds oktober 1974 slep
cedure de zoutlozingen v
ook al onrechtmatig verkl
Rotterdamse vonnissen 1
nen uit 1979 en 1980 werde
krachtigd.
De drie procesvoerende
Van 6'
UTRECHT/DEN HA,
neel van de arbeids!
Minister De Koning (I
moed hebben om een
uit te voeren.
Dat zei de directeur-g
raai voor de arbeidsvoo:
ning, m;, EL Kruse, gist
desgevraagd in de wandeli
gen van het FNV-congre
Utrecht over arbeidsma
vraagstukken. Hij reage
daarmee op uitlatingen
FNV-bestuurder Karin A
mund.
ROTTERDAM (ANP) - D
rectie van het Rotterdi
stukgoedbedrijf Quick
patch (QD) heeft woensda
aangekondigde ontslag
één van de Ondernemi
raadsleden van het bedrij
getrokken. Daarmee is d«
beidsrust bij het bedrijf te
gekeerd.
In ruil voor het stopzc
van de ontslagprocedure,
ben het personeelslid,
Donker, en de vervoersl
erkend dat Donker zich 1
schuldig gemaakt aan w
weigering, wat voor de d
tie de aanleiding tot de on
gaanzegging was.
Donker, tevens kaderlid
de vervoersbond, accep
bovendien een schorsing
twee weken.
„IK VERBAAS me erover
der een vergrootglas wor
Uijk (Binnenlandse Zaken)
ren op tegenover een Kar
zijn uitspraken over de ver
Van Dijk, die onmiddelli
[het zijn uitdrukkelijk veria
meneer Van Dijk' te wordi
geslaagd de voorpagina's
Ongetwijfeld heeft de al
'Jk als hij zegt dat er ambtc
S,er ook werklozen zijn
Dijk zei en suggereerde v<
de buitengewoon grote in:
wat ze hebben er zet
suggereert hij dat beide gr
ontlopen, en zegt hij in elk
geeft, bepaald niet mag wc
De uithaal van de minis
en grof over, omdat de bo
reid tonen mee te werken
opvattingen van Van Dijk
overheidsdienst vervelenc
t"® de efficiency van he
vatbaar is, willen de bonde
een deel van hun leden in
negeren die bereidheid vol
Huimer beschouwd lijke
zijn dan de bevestiging va
inet Lubbers-ll, die op mi
°'ln de eigen recepten
verdrongen heeft. Het ove
zelfgestelde opdracht, en
argument onbruikbaar Dé
geur die uit Van Dijkswoor
