c
D
u
c
I
GROTE BEZWAREN TEGEN HOUSEPARTY
DESTEM
De levenslange garantie die Earl Tupper op zijn 'deksels handige'
uitvindingen biedt, had de Schepper voor hem niet in petto. Toch werd de
man oud genoeg om aan de naar hem genoemde plastic 'ware' goud te
verdienen. Toen Tupper enige jaren geleden op zijn 77ste zijn laatste adem
uitblies deed hij dat in het besef dat hij zich in elk geval met zijn kunststof
huis-, tuin- en keukenartikelen op het ondermaanse schier onsterfelijk had
gemaakt. Dankzij een commerciële heirschaar aan lieftallige
demonstratrices behoort Tupperware overal ter wereld tot de vaste attributen
van menig huisgezin.
Consumentenbond:
ROMMELKAMER
_L
4
102
VRIJDAG 29 AUGUSTUS
bn MM»
1
ill
Joop en Elly
Sluis van het
Tupperware-
dlstrlbutie-
centrum in
Oud Gastel.
FOTO
JANZOM
'Geheim
Tupperware
zit hem in
het zoef je'
W
ie heeft zich nog
nooit laten strikken
voor een
Tupperware-party, hetzij thuis of bij
de buren? En wie voelde zich na
afloop daarvan soms niet een beetje
bekocht, omdat die aardige collega
of die goede vriendin die ene
lollieset en die handige quickshaker
hielpen aanprijzen, terwijl er eigenlijk
thuis geen gebrek aan was? Trek bij
een willekeurige kennis maar eens
een keukenkastje open. Tien tegen
een dat er ergens tussen de kopjes
en schoteltjes een Tupperware-
schaaltje staat.
Bijna 25 jaar na de introductie in ons
land lijkt Tupperware dan ook alom
tegenwoordig. Al die jaren al dringt
het via welbespraakte
demonstratrices door tot het hart
van menige woning. Een uiterst
dankbare plek om eens goed uit te
pakken, zo leert de praktijk. Wordt
de televisie wel eens een huisvriend
genoemd, voor tal van huisvrouwen
of -mannen zijn de serveerwonders,
de ruimtebespaarders of de
vliegende schotels van Tupperware
niet meer uit de voorraadkast weg te
denken.
Want dat moet Earl Tupper zeker
nagegeven worden: hij ontwierp
weliswaar dure, maar vooral ook
duurzame hulpjes in de huishouding,
die zoals de reclameslogan aangeeft
in meer dan een opzicht 'deksels
handig' zijn.
„Het geheim van Tupperware zit
hem in de sluiting, in het zoefje. Het
geluid dat je hoort als je het deksel
aandrukt om de dozen te
ontluchten", leggen Joop en Elly
Sluis van het Tupperware-
distributiecentrum uit Oud Gastel de
betekenis van die slagzin uit. „En
niet te vergeten de prachtig
afgewerkte gladde glimmende
binnenkant, die alle smaak en
geuren binnen de doos houdt".
Op de spullen geeft Tupperware
levenslang garantie. „Behalve dan
als er een hond in gebeten heeft of
als het verbrand of stukgesneden is
natuurlijk. Wel de gewone scheurtjes
of als de laag aan de binnenkant
afbladdert. Dat kan eens een enkele
keer gebeuren en dan geven we een
nieuw exemplaar", verzekert Joop
Sluis, gepensioneerd brandweerman
en thuis behulpzaam bij de
distributie.
MODIEUS
Een uitgekiende vormgeving maakt
dat de deksels, de dozen of de
boxen precies zo in, op of naast
elkaar passen dat er nauwelijks
overbodige ruimte in laden of kastjes
verloren gaat. Dat het spul
tegenwoordig ook nog van een
modieus kleurtje voorzien is, merken
de demonstratrices, de unit
managers en de distributeurs aan
hun omzetten. Trendgevoelig als het
publiek is stort het zich massaal op
de nieuwe collectie die is uitgevoerd
in pasteltinten. Met als trekkers
zilverwit en lichtblauw.Wie van
afwisseling houdt kan naar believen
van dekselkieur wisselen, want ook
aan die klanten heeft Tupperware
gedacht.
„Elk land valt zo op zijn eigen kleur.
Amerikanen houden van felle
kleuren. Gifgroen of helgeel, kleuren
die wij hier niet om aan te zien
vinden. In Duitsland loopt oranje
vreselijk goed. Geel wil hier, hoewel
het toch fris is, een stuk minder,
maar in Zwitserland weer wel. We
hebben de pech gehad dat we even
door onze voorraad lichtblauw heen
waren en dat merkten we aan de
afzet", aldus Elly Sluis, zelf achttien
jaar geleden als demonstratrice in de
Haarlemmermeer begonnen en
inmiddels distributeur voor Zuid-
West-Nederland.
„Ik kwam bij hofdames van de
koningin, maar ook in de Jordaan
waar ik op een strijkplank moest
tupperen, zoals we de demonstratie
avond ook wel noemen. Bij alle
rangen en standen dus", zegt de
vrouw die zo'n 130 demonstratrices
onder zich heeft.
Naast het hoofdkantoor in Loenen
aan de Vecht kent ons land dertien
distributeurs, die elk een eigen
verzorgingsgebied proberen te
bemannen, excusez Ie mot, met
demonstratrices. De fabriek in het
Belgische Aalst voorziet ons land
van Tupperware. Elders in Europa
staan nog vijf productiebedrijven,
waarvan die in Engeland vorig jaar
vanwege de economische depressie
en de stakingsacties op non-actief is
gezet. In Amerika, het thuisland van
Tupperware, staan er nog eens
twaalf, zodat de wereld niet benauwd
hoeft te zijn om zonder de kwalitatief
hoge plastic materialen te geraken.
CONCURRENTIE
„Een vorkje met een mesje op onze
artikelen geeft aan dat Tupperware
voldoet aan de hoogste
kwaliteitseisen die door de Europese
commissie gesteld worden aan het
bewaren van levensmiddelen",
attendeert het echtpaar Sluis op de
uniciteit van Tupperware. „Vaak
geimiteerd en nooit geëvenaard",
zeggen ze weer een andere
verkoopleus na.
Hoezeer Tupperware daarover
benijd wordt door de concurrentie
mag blijken uit pogingen van
Japanners om ook een plaatsje op
die markt te veroveren. Onder de
naam Superware dachten de
namaakkunstenaars uit het land van
de Rijzende Zon een wig te kunnen
drijven in het monopolie van
Tupperware. Ze vielen al gauw door
de mand. Het materiaal bleek niet zo
hoogwaardig en bovendien wist
Tupperware via processen de
Japanners te weren, zo duikt Joop
Sluis even in de geschiedenis.
Huisvrouwen zijn voor Tupperware
in dubbel opzicht de doelgroep. „Zij
zijn er het meest mee bezig, zij
kennen de gemakken van onze
spullen. De meeste artikelen hebben
meerdere gebruiksmogelijkhe den.
Dat moet je aan het publiek
uitleggen, dat moetje kunnen laten
zien. Daarom ligt Tupperware ook
niet in de winkels. Het bizondere van
ons produkt zou tussen andere
plastic voorwerpen niet tot zijn recht
komen", zo wordt de keuze voor de
'home party's' beargumenteert.
COMPETITIE
Tupperware verkoopt nu dank zij de
thuisdemonstraties als het ware
zichzelf. De mondelinge reclame is
enorm. „Op zo'n party horen
bezoeksters van anderen, die
Tupperware al in huis hebben, watje
er allemaal nog meer mee kunt doen.
Soms horen onze demonstratrices
van de vrouwen die er dagelijks mee
omgaan dingen die ze zelf nog niet
wisten", weet Ellie Sluis uit haar
contacten met de demonstratrices.
Elke maandag komen die van heinde
en verre naar Oud Gastel om nieuwe
artikelen te zien, om ervaringen uit te
wisselen en om elkaar te stimuleren
in de verkoop. Ze werken op
provisiebasis. Van de omzet mogen
ze zelf ongeveer twintig procent
houden. Ook de unit-manager, de
begeleidster van een clubje
demonstratrices, deelt mee in de
omzet. Voor haar zijn er met elke
gulden omzet punten te verdienen,
waarmee dan weer als bonus
cadeaus te verwerven zijn.
Dat houdt de moed er in, begrijpen
we van het echtpaar Sluis. Vast staat
dat zo'n competitie-element in elk
geval aanmoedigt tot het werven van
gastvrouwen. Want hoe meer
party's, hoe hoger de omzet, des te
meer kans op een extraatje. „Wie
niet werkt, verdient niet", verklapt
Joop Sluis het arbeids-ethos van
Tupperware. Met andere woorden:
wie ziek wordt heeft pech gehad.
Om misverstanden te voorkomen: de
familie Sluis geeft alles op bij de
belastingen. „Van zwart werk kan
geen sprake zijn. Vanwege de wet op
de tweeverdieners is een aantal
demonstratrices gestopt omdat ze
bang waren dat hun verdiensten
volledig belast zouden worden. Dat
blijkt in de praktijk best mee te
vallen. Alleen zitten we nu met een
tekort aan demonstratrices".
SLEUR
Nog even terug naar de doelgroep.
Veel vrouwen, zeker die al wat langer
thuis zitten, voelen zich
aangetrokken tot het werk, beweren
Joop en Elly Sluis. „Hoeveel
vrouwen willen niet een beetje
bijverdienen? Ook al om eens uit de
sleur van het huishouden te komen.
Ze kunnen zich wat ontplooien,
verdienen er iets mee en wat is er
nou mooier dan zelf bepalen op
welke ochtend of avond je een
demonstratie wil geven?", verklaren
Joop en Elly Sluis de populariteit van
het tupperen.
Hen wordt wel eens
verweten dat Tupperware
er een agressieve
verkoopmethode op na
houdt. Het tegendeel is
waar, beweren de
Gastelnaren. „Niemand
is verplicht op zo'n party
iets te kopen. Hoeveel
telefoontjes ik niet krijg van mensen
die zeggen, we willen weer eens een
gezellig avondje, kan er niet een
demonstratrice langskomen. U weet
hoe dat gaat, zo'n demonstratie. De
nieuwe spulletjes bekijken, even wat
nakletsen over de demonstratrice, de
vriendenkring en zo, gezellig toch.
Aan de zaak verkopen de
distributeurs niet. Ze vergelijken zich
met een groothandel. „We krijgen
wel eens telefoontjes of we dit of dat
in huis hebben. Dan verwijzen we
door naar de demonstratrices. We
willen namelijk niet onder hun
duiven schieten", wimpelt Elly Sluis
spontane bestellingen af.
GOEDE TANDEN
Twee inpaksters pakken in Oud
Gastel drie dagen per week spullen
in die via de bestellijsten van de
demonstratrices en unit-managers
binnenkomen. Daarnaast is er een
chauffeur in dienst die de
bestellingen bij de demonstratrices
bezorgt. „Zij selecteren dan voor
elke gastvrouw weer verschillende
pakketjes en die gastvrouw zorgt
dan weer dat ze op de juiste plaats
terecht komen", schetst Elly Sluis de
gang van groothandel naar klant.
In principe kan iedereen
demonstratrice worden. „We zeggen
wel eens als ze maar goede tanden
in haar mond heeft. Maar dat is onzin
natuurlijk, het moet gewoon een
representatief figuur voor het
produkt zijn. Maar of iemand echt
geschikt is, dat merk je zo. Het
selecteert zichzelf
Met Dank-U-Wel-cadeaus worden
gastvrouwen geworven. Hoe meer
de demonstratrice per party
verkoopt, des te duurder het
geschenk dat de gastvrouw mag
uitzoeken. Een kwestie van
compensatie voor de moeite,
verduidelijkt Elly Sluis. „Haar
huiskamer is eigenlijk ons winkeltje
geworden. De etalage waarin de
demonstratrice haar spulletjes
uitstalt. Daarvoor mag iemand best
bedankt worden, vinden we. Meestal
met een nieuw artikel uit onze
collectie".
GEPRIKKELD
Dat prikkelt anderen wellicht om zelf
gastvrouw te spelen, maken we
daaruit op. Net zo goed als
Tupperware zelf door
technologische vooruitgang en de
aanpassingen aan de vraag
geprikkeld wordt om telkens weer
iets nieuws, iets nog beter
doordachts op de markt te brengen.
Er wordt al geëxperimenteerd met
een kunststof-ovenschaal. Een
revolutionaire ontwikkeling als het
doorzet, horen we van Joop Sluis:
„We hebben er thuis al een in
gebruik. Voor de magnetron-oven
om te bekijken hoe het bevalt. Tot nu
toe prima. Voor ze iets op de markt
brengen wordt het bij Tupperware
uit en te na getest. Of die markt nooit
verzadigd raakt? Dat dachten we
vroeger ook wel eens toen we pas
begonnen. Maar elk jaar krijgen we
er een nieuwe generatie bij. Elk jong
meisje heeft vroeger thuis
Tupperware gezien. Als ze ouder
wordt en ze weet hoe handig het is,
wil ze het zelf ook graag hebben.
Zoals ze vroeger voor een
textieluitzet spaarden, sparen ze nu
voor Tupperware".
En als ze zelf al niet op het idee
kwamen, zorgen daar de
demonstratrices wel voor. Of de
buren en collega's die weer eens
een party houden.
Henk Boot
De Consumentenbond heeft
'grote bezwaren' tegen de wijze
waarop de Tupperware-
produkten aan de man/vrouw
worden gebracht. Volgens een
woordvoerder van die
organisatie voelt een
deelneemster aan een
houseparty zich toch jegens de
gastvrouw verplicht iets aan te
schaffen.
e Consumentenbond
zou dan ook liever zien
dat deTupperware-
spulletjes via de detailhandel, de
winkel dus, worden verkocht.
„Houseparty's worden gehouden
in een sfeer van vrijblijvendheid.
Dat is maar schijn. Het is
uiteindelijk toch de bedoeling dat
er handel wordt gedreven. Het
gevaar in het algemeen is dan dat
er vriendschappen in gevaar
komen. Je moet nu eenmaal altijd
trachten zakelijke en persoonlijke
contacten uit elkaar te houden",
aldus de woordvoerder.
Een ander bezwaar van de bond is
dat er geen mogelijkheid is tot
prijsvergelijking. „Diespullen
worden namelijk niet in een winkel
verkocht. Dus je weet niet in
hoeverre je voordeliger uit bent
door op zo'n party iets aan te
schaffen".
Ook over de levenslange garantie,
die voor de Tupperware-artikelen
geldt, heeft de bond zijn twijfels.
„Je kunt die garantie wel geven,
maar er is geen winkel waar je naar
toe kunt stappen als na vier of
vijftien jaar iets iets defect raakt.
Zie na die tijd nog maar eens het
adres te vinden van de persoon
waar je je spulletjes hebt gekocht".
De houseparty's vallen onder de
Colportagewet. Dat betekent dat
men het recht heeft om aankopen
van boven de 75 gulden binnen
acht werkdagen na aanschaf
alsnog kosteloos ongedaan te
maken. Overigens gelden de
bezwaren van de
Consumentenbond ook voor
party's waarop bij voorbeeld
cosmetica en chemische
(huishoud)produkten worden
verkocht.
Ik weet zeker dat de deur van onze
rommelkamer op zolder nog
voldoende ver open kan om een
volwassen m/v-persoon door te
laten. Hetgeen vooreen
rommelkamer na een meer dan
dertigjarig huwelijks- en gezinsteven
toch mooi meegenomen is.
Waarom heet een rommelkamer
eigenlijk rommelkamer? Je kunt het
wel allemaal rommel noemen wat
zich daar in de loop van de tijden
plafondhoog heeft laten opstapelen,
maar als het dan tóch rommel is,
waarom gooien we het dan niet
weg? Precies, omdat je iets wat je na
25 jaar of langer ein-de-lijk hebt
weggegooid, 2 weken later dringend
nodig kunt hebben. Dan zat het maar
dat minuscule schroefje zijn Wat
moet je daér nou weer mee! Jij
bewaart ook alles...!") waarmee je
tijdelijk de poot van je bril
provisorisch kunt vastzetten.
„Pasop, meid, want daar links staat
de zaak wat wankel. Mijn schuld?
Kom nou! Jij hebt zelf van alles
bovenop dat poppewiegje gezet. En
daar zit dat pootje van los, dat wist
je! O, ja? Had ik dat al lang moeten
weggooien? Omdat dat ene pootje
los zit soms.Kijk nou 'ns even
goed, d'r mankeert verder toch nog
niks aan. Nee...!! Niet aan trekken,
verdomme! Dat kun je toch zó wel
zien, dat er verder nog niks aan
mankeert. Als ik nou dat pootje
gewoon even vastzet... wat?... okee,
en hier en daar een likje verf... okee,
maar dan kan Debby d'r toch nog
leuk mee spelen. Niet dan?
Wat zeg je.Geen tijd meer voor
sinds ze... Op het atheneum?Zit ck..
jong nou alweer op het atheneum?
Al voor het tweede jaar? Ja, nou je 't
zegt, da's waar ook. Meid, wat gaat...
pas op! hou die doos tegen!.waar
blijft de tijd, hè...! We worden oud,
lelijk oud!
Dus tóch maar weggooien dan? Je
bewaart het allemaal wel, maar je
doet er nooit meer iets mee.
Inderdaad. En ik zeg, 't neemt
allemaal maar ruimte in beslag, daar
heb je gelijk in, ja zeker!
Maar hóe krijg ik 'r dat nou het
handigste... 'ns even zien... poeh,
poeh! Kijk 'ns wat er allemaal
bovenop staat! Of hangt, mag ik wel
zeggen. Voorzichtig..!! Moet je 'ns
zien, jij hebt er in de loop van de
jaren... Ja, ja, weet ik wel, ik heb ook
wel eens... maar hier, die doos, die is
gewoon niet te tillen! Wat zit daar in
's hemelsnaam in? Da's waar ook, ja,
allemaal oud behang. Hoeveel rollen
zouden dat zijn? Honderd?
Tweehonderd?...Nee, meid, grapje
natuurlijk! Maar het zijn er wél een
boel. En ze moesten wél van jóu zo
nodig bewaard worden! Hier... kijk
eens... ik mag hangen als dat niet
ons eerste behangetje is geweest, 't
Tweede? Goed, 't tweede dan. Maar
had jij misschien gedacht dat je d'r
ooit nog eens... Ja, luister nou eens,
of het nou duur of spotgoedkoop
geweest is, je hébt er gewoon niks
meer aan. Maar ja, dat heb ik al zó
dikwijls gezegd!Wat? Ach, ja, da's
waar ook, daar vroegen ze toen op
de kleuterschool om. Waardeloze
materialen, ja. Maar als ons jongste
kleinkind intussen in de tweede
atheneum zit... Rustig maar!Zoiets
moet toch bespreekbaar zijn.
Hoewel. Met carnaval heeft deze
jongen van oud behang wel eens
heel, heel veel plezier gehad.
Toevallig had niemand oud behang
bij de hand, weet je, maar wie had
het mooi weer wel? Juist, déze
jongen!
Ik zou er dus bijvoorbeeld de helft
van weg kunnen doen en de andere
helft bewaren. Alleen... dan is die
doos halfleeg en een kleinere doos
heb ik niet bij de hand. Schieten we
dus niks mee op. Behalve dan dat
met zo'n halflege doos de stapel
nóg wankeler wordt.
Nee, dan kan ik misschien beter die
ouwe geyser weggooien. Als ik er
een beetje gemakkelijk bij kan
komen tenminste. Hij is trouwens
nog wél helemaal compleet. Zou
best nog eens iemand plezier van
kunnen hebben, als ie een keer goed
schoongemaakt is. Ik weet nu zo
gauw niemand te bedenken, maar je
zult zien, als ik 'm vandaag
weggooi...
Ik moest er maar eens een dagje
helemaal voor vrij maken, om er hier
eens goed even de bezem door te
halen. Ruimte scheppen! Maar dan
wel in m 'n eentje. Haast heeft het
niet, want de deur kan nog steeds
ver genoeg open. En je bent tóch
vaak wat snel om dingen weg te
gooien. Vind ik persoonlijk/
H. Baas
