Strandleve
Komitee Olympische Spelen Nee contra burgemeester Van Thijn c.s.
ZATERDAG 26 JUL11986
üggiKïHP
W2
JZLen ongelijke strijd. Aan de ene
kant champagne, aan de andere kant
een kop thee. De ene organisatie
houdt het op zeer verzorgde
persconferenties met fraaie
brochures en dia's. Gegeven in sjieke
hotels. Met immer glimlachende
hostesses, overvolle schalen met
hartige hapjes. En met heel veel
mensen van de Stichting Olympische
Spelen Amsterdam 1992 die er
constant op wijzen dat de organisatie
van de Olympische Spelen 1992 aan
Amsterdam toegewezen moeten
worden.
Toeval
Bezwaren
Opheffen
BERT
VAN VELZEN
Mysterie
ZATERDAG 26 JUL11986
Warm water
'Enig tegenwicht is noodzakelijk'
Daar staat de eerste verdieping van
het wijkcentrum in de
Vondelparkbuurt tegenover/ De
plaats waar de overigens
voortreffelijk smakende thee
geserveerd wordt in een eenvoudig
kopje. Zonder oor. Drie zwart-wit
brochures zijn er ter beschikking.
Geen hostes is er te vinden. Wel Rolf
Rous, secretaris van het Komitee
Olympische Spelen Nee. „Begrijp me
goed, ik heb absoluut niets tegen de
sporters. Maar de Olympische Spelen
in Amsterdam Nee, dank u wel".
Door Romain van Damme
Als 17 oktober het IOC in Lau
sanne kond doet van de plaats waar
de Olympische Spelen 1992 gehou
den zullen worden, zullen er in de
Zwitserse stad altijd Nederlanders
zijn die feest vieren.
Of de de delegatie van de Stichting
Olympische Spelen Amsterdam laat on
der leiding van burgemeester Ed van
Thijn de champagneflessen ontkurken,
of het Komitee Olympische Spelen Nee
laat een dienblad vol bier aanrukken.
„Het laatste", veronderstelt Rolf Rous,
secretaris van het Komitee Olympische
Spelen Nee, „we hebben die datum uit
gekozen voor ons afscheidsfeestje. Dan
nemen de leden van het Komitee af
scheid van elkaar. Eenvoudig omdat ons
Komitee dan overbodig geworden is.
Want we gaan er van uit dat de Olympi
sche Spelen niet in Amsterdam terecht
komen."
Van een eventuele overwinning wil
Rolf Rous echter niet spreken. De Am
sterdammer die in het wijkcentrum op de
Koninginneweg de op vakantie zijnde
Komitee-voorzitter Drs. Sarah Boerlage
vervangt, ziet het niet als een wedstrijd.
„Nee, het Komitee stelt zich ten doel
enig tegenwicht te geven. In ons Komitee
zitten mensen met diverse opleidingen.
Mensen die op bepaalde gebieden des
kundig zijn. Daarom kunnen we de no
dig informatie verstrekken. We spelen
die informatie door aan actiegroepen.
Die actiegroepen staan overigens verder
los van ons Komitee. Al spreken we elk
aar regelmatig."
Het Komitee is in feite bij toeval ont
staan. Een aantal mensen dat elkaar re
gelmatig trof, was (en is) van mening dat
de Nederlander ook de andere kant van
de medaille te zien moet krijgen. Het Ko
mitee zelf bestaat uit ongeveer tien men
sen. Die mensen zorgen er voor dat er
enkele brochures aangeboden kunnen
worden. Als er acties gevoerd worden,
zijn er altijd voldoende mensen die mee
willen werken. Het meest op de voor
grond treedt voorzitter Drs. Sarah Boer
lage. Een verwoed tegenstandster van de
Olympische Spelen in Amsterdam. Sarah
Boerlage was in Lausanne aanwezig toen
een Amsterdamse delegatie IOC-voorzit-
ter Antonio Samaranch het bid-book
overhandigde. De Amsterdamse stond
daar met een zeer groot spandoek dat
aan duidelijkheid niets te wensen over
liet.
Samaranch werd snel verteld dat het
protest absoluut niets voorstelde. De
Stichting kreeg zelfs hulp van een lande
lijk ochtendblad dat Sarah Boerlage af
schilderde als een 'dom vrouwtje' dat er
absoluut niets van begreep. Rolf Rous
kan er wel om glimlachen.
„Er is een aantal instanties dat ons be
lachelijk probeert te maken. Nou, dat
mag. Voor ons des te meer reden om
door te gaan." En in een grootmoedige
bui wordt er aan toegevoegd: „Misschien
doen we het wel fout. Dat 1 an. Mis
schien zien we het helemaal verkeerd".
Maar: „We hebben nog geen enkel
goed tegenargument gehoord. Ook niet
van de Stichting. Een jaar geleden heeft
de Stichting ons gevraagd eens te komen
praten. We hebben toen gezegd, we
wachten even. We willen eerst alles eens
goed op een rijtje zetten. We kregen het
idee dat de Stichting met ons wilde pra
ten, onder het mom van, zo, dat is demo
cratisch verlopen. Eenieder heeft wat
mogen zeggen. Later hebben we de
Stichting gebeld en gezegd, okay, kom
maar eens langs. Maar we hebben er
niets meer van gehoord. De tactiek van
het doodzwijgen. Maar dat zal hen niet
lukken".
Tijd om de bezwaren eens op te som
men. Door het Komitee gebruikt om de
Artist's impression
Olympisch Stadion
Strandvllet, Amsterdam
GEHEEL BOVEN: Het bidbook van het
Komitee Nee. Aangeboden in Lausanne aan het
IOC.
door de Stichting aangedragen voordelen
ruimschoots naar de achtergrond te drin
gen. Die voordelen zijn overigens niet ge
ring. De Stichting verwacht dat de Ne
derlandse overheid door de organisatie
van de Spelen in Amsterdam bijna een
kwart miljard gulden aan extra inkom
sten zal krijgen. En dat is dan nog erg
zuinig geschat. Impulsen voor de Neder
landse economie die op hun beurt weer
voor extra-inkomsten zorgen, zijn buiten
beschouwing gelaten. Het wegennet en
de spoorverbindingen in en rond Am
sterdam wordt aanzienlijk uitgebreid.
Het woningbeleid in Amsterdam kan
versneld uitgevoerd worden. Gedurende
een aantal jaren werk voor duizenden
mensen. Een losse greep uit de 'voordeel-
bak'. Toch niet niks.
Rolf Rous raakt niet onder de indruk.
Integendeel. Moeiteloos somt hij een
aantal zaken op die de Amsterdammer
raken. Maar ook de niet-Amsterdammer
loopt volgens Rolf Rous 'gevaar'. „Stel
dat de verwachte winst tegenvalt. Dan
moet dat garantiefonds aangesproken
worden. En dat kost iedere Nederlander
geld. Daar zijn voorbeelden genoeg van.
In München moeten de inwoners nog
steeds betalen. In Montreal wordt tot '92
extra belasting geheven om alle schulden
weg te kunnen werken. Okay, in Los An-
ia>* IHSttt'
tT,Plsc«t SMlt»
Het officiële embleem van de eventuele Am
sterdamse Olympische Spelen. - fotoanp
geles werd winst geboekt. Maar waar is
die winst naar toe gegaan Naar de
grote bedrijven. De omzet van de kleine
middenstand is in die stad met 20 pro
cent gezakt."
Een paar voorbeelden die er voor moe
ten zorgen dat de 96 IOC-leden vol af
grijzen Amsterdam van de lijst schrap
pen. „De voetbalvelden voor de amateur-
Zo moet straks, als alles door gaat, het
Olympisch Stadion er uit gaan zien.
vereningen worden bij een eventuele toe
wijzing, maar daar geloof ik dus niet in,
gebruikt om de sporters gelegenheid te
geven te oefenen. Die velden moeten er
mooi bij liggen. Dus die mogen een jaar
lang niet gebruikt worden. Die tijd is no
dig om alles op te knappen. En wat moet
er in dat jaar met de competitie gebeu
ren Daar valt nergens wat over te lezen.
Het Amsterdamse Bos. De enige groene
long die Amsterdam rijk is. Wat daar
niet gesloopt moet worden voor de
Olympische Spelen. De Bosbaan moet
breder worden, er moeten velden komen.
Er moet een terrein voor het hippisch ge
beuren komen. Daar gaat een partij
groenvoorziening verloren. Niet voor te
stellen. En ik weet wel dat er dan door de
Stichting gezegd wordt, richting Haarlem
is er een bos gepland. Maar als het ver
schrikkelijk warm weer is, gaat de Am
sterdammer niet met een auto vol drei
nende kinderen in de file staan omdat ie
naar het bos moet. En dat zwembad. Om
een groot zwembad dat voldoet aan de
eisen van het IOC te bouwen, moeten er
wellicht een paar kleinere zwembaden
verdwijnen. Dan zegt de Stichting ver
volgens, na de Spelen kan heel Amster
dam gebruik maken van dat fraaie
zwembad. Leuk hoor. Maar iemand van
de Pijp gaat niet een uur in de bus of
Burgemeester Ed van Thijn stelt her en der
de Amsterdamse kandidatuur voor de Speten
van 1992. Hier wordt hij geflankeerd door Rien
Bal (hoofd sportzaken van Amsterdam) en de
toenmalige Amsterdamse wethouder Heerema,
die nu staatssecretaris van Economische Zaken
- fotoanp
tram zitten omdat ie even een duik wil
nemen."
En zo kan Rolf Rous volgens eigen
zeggen nog wel een poosje door gaan.
Prima. Maar tegenover al die bezwaren
staan toch een paar cijfers. Cijfers die
toebehoren aan mensen die voor de
komst van de Olympische Spelen zijn.
Aanvankelijk lag het percentage voor
stemmers op 70. Dat is inmiddels geste
gen tot ver over de 80. Maar ook daar
ligt Rolf Rous niet wakker van.
„Het gaat om de vraagstelling. Kijk,
als ik jou vraag, wil jij aanwezig zijn op
een groot feest, dan zegje, natuurlijk. Als
ik dan zeg, maar het kost 1000 gulden,
zeg jij weer, nou nee, laat maar. Ik kom
wel een andere keer. Begrijp je. De
vraagstelling is zo belangrijk. Toevallig
was iemand van ons Komitee betrokken
bij de eerste enquête. Heel toevallig.
Nou, de vragen waren zo algemeen, wei
nig diepgaand. In de trant van, vind je
het leuk dat de Olympische Spelen in
Amsterdam gehouden worden. Verder
niets. Volgens mij kun je pas over gaan
tot het houden van een enquête als ieder
een van alle kanten goed geïnformeerd is.
Dan krijg je een zuiverder beeld."
Het verschil is al aangegeven. Terwijl
de Stichting praat over miljoenen die no
dig zijn om goed propaganda te kunnen
voeren en de strijd met de andere kandi
daatsteden aan te kunnen, weet het Ko
mitee dat ieder dubbeltje omgedraaid
moet worden. Niet een keer, maar wel
tien keer.
„We kunnen niet concurreren met de
Stichting. Die heeft 14 miljoen tot haar
beschikking. Daarom richten we onze
aandacht vooral op de top van de ge
meente Amsterdam en de IOC-leden. We
sturen Engelstalige brochures rond. We
hebben inmiddels begrepen dat die gele
zen worden door de IOC-leden die straks
moeten stemmen. We hebben een aantal
informele kanalen naar het IOC toe. Sa
rah Boerlage heeft met een aantal IOC-
mensen gesproken. Onder meer met die
Zweed die hier geweest is. Dan is er be
grip. Ja, dat kan best. Dat die mensen ge
duldig luisteren, zeggen dat het meegeno
men wordt en later denken, waar be
moeien die mensen zich mee. Maar dat is
nog geen reden om er mee te stoppen.
Absoluut niet."
Het bedrijfsleven speelt alvast uitgebreid in op de mogelijke Spelen. De Amsterdamse vestiging van de Bijenkorf heeft bijvoorbeeld al een speciale
Olympische winkel. v f- foto anp
De Stichting is nog niet van het Komi
tee af. En Rolf Rous weet het zeker.
Straks, op 17 oktober, zal het Komitee
zich gewoon opheffen. Totaal overbodig
geworden omdat Samaranch en de zijnen
toch gekozen hebben voor Partijs, Barce
lona of Brisbane. „Want ik heb wel al be
grepen dat de krakers voor de Stichting
weinig goed werk doen. Dat schijnt toch
uniek te zijn in de wereld. Dergelijke za
ken heeft het IOC wel in de gaten. En het
IOC wil tijdens de Spelen absoluut geen
opstootjes. Geen demonstraties. Trou
wens dat is ook zoiets moois. In het bid
book staat dat de gemeente Amsterdam
belooft dat er geen demonstraties zullen
zijn. Voorzien van een handtekening.
Wat is dat nou toch. In ons burgerwet
boek staat dat er gedemonstreerd mag
worden. En geloof maar dat het dan zal
gebeuren."
Rolf Rous staat op. Om op een kaart
aan te geven wat die arme Amsterdam
mer allemaal te wachten staat als het
IOC onverhoopt ja zegt tegen de Neder
landse hoofdstad. „De begroting", volgt
later nog, „die is zo onduidelijk. Zo vaag.
Uit die begroting is absoluut niet te ha
len welke bedragen bij wat horen. Hoe
die opgebouwd zijn. Daar weet de Am
sterdammer absoluut niets van. Wat die
Amsterdammer wel weet, is het gegeven
dat er erg veel geld vrijgemaakt kan wor
den voor deze propaganda. En dat er ja
ren gevochten moet worden om 10.000
gulden te krijgen voor verbeteringen in
de wijk. Vind je het gek dat er dan een
paar Amsterdammers kwaad worden?".
Vandaag trouwen
Koen en Carla te Til.
burg. Na het Huwe.
lijk van het Jaar, dat Sarah en
Andrew in Westminster Abbey
gesloten hebben, is het niet
moeilijk te voorspellen hoe de
plechtigheden van vani
zich zullen ontwikkelen. Er zul
len minstens acht tantes ver
schijnen in een variant op Dia-
na's zeegroene polkadot-com
plet met zeerovershoed. Ze zul.
len die enorme brede zware
band die de prinses van Wales
om haar wespentaille droeg,
wel een heel stuk smaller ma
ken, want het was gewoon te
gek. Vijf tantes zullen de bleek
groene outfit van Nancy Rea
gan proberen na te bouwen
Al naaiende zullen zij zich
ongetwijfeld afvragen hoe het
komt dat Nancy Reagan, om
en nabij de zeventig, er altijd
uitziet alsof zij in haar geheel
net uit de drycleaner is geko
men. Zij heeft een kwaliteit die
in ons klimaat niet te imiteren
is en die doet denken aan een
aronskelk van plastic. Bij de
juiste belichting is zij ook in ba
bydoll sprookjesachtig. Onze
tante Aagje heeft ook zoiets,
maar zij verbergt de ravages
van de tijd achter struisvogelve
ren.
De sleep van Carla wordt
niet zo enorm als die van Sa
rah. Dat was een sprookjeswei,
waarop miljoenen elfen konden
dansen. Carla zal wel een grote
strik op haar achterste dragen
en het motief van de bijen en
de distels overnemen, als sym
bolen van nijverheid en van hel
feit dat het huwelijkspad niet
uitsluitend over rozen gaat. Er
komt een nicht in een pak van
fuchsia-purper. Margaret That
cher droeg dat omdat ze weel
dat het de enige kleur is die ko
ningin Elizabeth gezworen
heeft nooit te zullen dragen.
Die tint past eigenlijk beter
kardinaal Basil Hume.
Sarah en Andrew hebben
Carla en Koen geïnspireerd om
de vorstelijke huwelijkseed over
te nemen, want die vinden ze
zo mooi Niet alleen vanwege
antieke woordjes als 'betwixt'
en 'thou', maar ook vanwege de
belofte om de heer der schep
ping 'to serve, cherish and
obey'. Omdat 'obey', gehoorza
men, is het een en ander te
doen geweest. Zelfs lord Hails-
ham de vroegere Quintin
Hogg, die 'het recept' heeft ge
schreven voor de promotie van
Andrew en Sarah tot Hertog en
Hertogin van York, heeft zich
er mee bemoeid. Deze stokoude
man, die in het Hogerhuis 'op
de wolbaai' heeft gezeten en die
zelf pas is getrouwd, verklaar
de dat het debat over al dan
niet dienen en gehoorzamen
voorbijging aan het feit dat
„het huwelijk goed deels een
zaak is van in elkaar grijpende
dictaturen."
Bravo, lord Hailsham. Sarah
en Andrew hebben wel meer
staan beloven in Westminster
Abbey. Wie maakt er in een
sprookje bezwaar tegen een
zen koets die nog geen uur g
den een pompoen was? Sarah
zal niet sidderen voor het aan
gezicht van haar meester. Zij
heeft hem ooit een bordje profi-
terollen in zijn giechel gewor
pen toen hij er pesterig bij haar
op aan zat te dringen toch wal
van die vuige zoetigheid te
eten. Zo werd de barribaal op
z'n plaats gezet.
Carla ziet Sarah als inspire
rend voorbeeld. Ook Carla is
met een vriendin, vermomd
majoor van het Leger des Heils,
het vrijgezellenfeestje van Koen
binnengedrongen, waar ze hem
(dronken als een meloen en in
een vooroorlogs badpak van
oma) een bijdrage ontfutselden
voor een weekend Parijs. Carla
ziet er, nu ze prins William aan
het werk heeft gezien, maai
weinig in om vandaag Anne-
gien en Willempje, die net vier
zijn, als bruidsmeisje en bruids
jonker in te schakelen. Ze hee/i
gelijk-
Volgens mij zat prins Wil
liam tijdens die motetten van
Mozart op kwaadwillige wijf
in zijn broek te poepen. Je za(
de hele familie naar hem kij
ken. Alleen de Hertog van
Edinburgh, zijn opa, had
klaar blijkelijk plezier in. Ei
dan wordt William nog opg£'
leid voor toekomstig koning
schap. Ons Willempje gaat eeft
lopen etteren. Hij weet dat-'!
leuk is en zal bij het uitwisselen
der ringen ongetwijfeld uit zij»
matrozenbroek stappen ffl
half-bloot het altaar beklim
men.
Willempje gaat vandaag naai
de Efteling. Ook daar komen
sprookjes tot leven, ook daal
staat alles naast de werkelijk
heid en ook daar kan alles da1
weegt, ontstijgen aan de zwaai
tekracht. De monarchie, W
mysterie, is gewichtloos.
J)e Nederlandse kust. Als
Vuile Noordzee en het zand met
scherven dan schelpen even wegc
is het Holland op zijn mooist. We
kennelijk goed in het wegdenken
ejke zomer opnieuw liggen we er
fa tienduizenden te genieten. Ee
dagje naar het strand is razend
populair. Maar dat is niet altijd z
geweest. Onze voorouders haddei
wat beters te doen. Of móchten n
£en duikje in zee en in de geschie
van het strandplezier.
Toen mannen en vrouwen rond de eeu
ling eindelijk samen in zee mochten,
woral de heren hun ogen uit. Want als
nen badpakken van de dames eenmaal
worden waren, lieten zij de vrouwelijke
haarscherp uitkomen.
Door Mick Salet
Op een warme dag is de
het strand makkelijk te vi
volgt gewoon de file, w~
strande automolisten zie
voorbakken in blik. Bu
bumper op weg naar de
rustig ruisende zee.
Nou ja, rustig?
„Jongens, kan die radio
zachter.
„Hé, hou eens op met di
rie.
„Welver...", daar vlie
hand zand door de lucht:
dat kreng eens uit
„Wat is er?", vraagt de jo
het volume van Hilversu
draait tot een niveau waar
weer hoorbaar wordt
„Of je even op wil rotten
radio
„Als u er last van heeft, zé
en begin niet gelijk met
gooien.
Nee, niets is zo leuk als een
het strand, In het weekeinde
een te kleine barbecue, waar
ders en braders een maximu
schikkelijkheid wordt gevraag
Ier en warmer het wordt, des
irritatie en het leedverma
perkleurige body-builder kij
tend naar hel miezerige m
twee melkflessen onder zijn o
broekspijpen pijnlijk rood la
Hij op zijn beurt koekeloert n
venstuk van een vrouw in mo
Zij wordt weer rood boos
getjes haar al spelend onde
spetten en in de schaduw h
jongetjes beginnen daarop we
bij hun in het zonnevet rooste
der, die ze alleen met een
een ijsje weer kan bekoele
weg naar de ijscoman verge
als ze een opvolger van Sil d
ter zien. Een man die met ee
tector speurt naar verloren
maar niets anders opgraaft
getjes van bierblikjes.
Zo kom je op het str~
kort.
Maar het is niet altijd
want het strand is pas laat
worden. Onze voorouders
naar de kust voor een heil:
Lekker lui liggen in de zon,
zo héél lang nog niet.
In Nederland was de Sche
cob Pronk de eerste die bro
zag. Hij bouwde in het begi
rige eeuw een badhuis aan ze
in een tobbe met warm gesto
kon liggen kuren. Dat was t
Van Ostende tot Norderney
kenberge tot Blackpool do
tiënten zich in zegenrijk zeew
Het is al heel lang beken
ter gezond is. Die wijsheid i
de weg naar Rome. Al een
voor Christus schreef de vad
neeskunde, Hippocrates, d
lijkse duik in zee een goed
patiënten met open wonde
ten, reuma en hoofdpijn.
Aan dat rijtje etter en
nog veel meer toegevoegd