Strandleve Komitee Olympische Spelen Nee contra burgemeester Van Thijn c.s. ZATERDAG 26 JUL11986 üggiKïHP W2 JZLen ongelijke strijd. Aan de ene kant champagne, aan de andere kant een kop thee. De ene organisatie houdt het op zeer verzorgde persconferenties met fraaie brochures en dia's. Gegeven in sjieke hotels. Met immer glimlachende hostesses, overvolle schalen met hartige hapjes. En met heel veel mensen van de Stichting Olympische Spelen Amsterdam 1992 die er constant op wijzen dat de organisatie van de Olympische Spelen 1992 aan Amsterdam toegewezen moeten worden. Toeval Bezwaren Opheffen BERT VAN VELZEN Mysterie ZATERDAG 26 JUL11986 Warm water 'Enig tegenwicht is noodzakelijk' Daar staat de eerste verdieping van het wijkcentrum in de Vondelparkbuurt tegenover/ De plaats waar de overigens voortreffelijk smakende thee geserveerd wordt in een eenvoudig kopje. Zonder oor. Drie zwart-wit brochures zijn er ter beschikking. Geen hostes is er te vinden. Wel Rolf Rous, secretaris van het Komitee Olympische Spelen Nee. „Begrijp me goed, ik heb absoluut niets tegen de sporters. Maar de Olympische Spelen in Amsterdam Nee, dank u wel". Door Romain van Damme Als 17 oktober het IOC in Lau sanne kond doet van de plaats waar de Olympische Spelen 1992 gehou den zullen worden, zullen er in de Zwitserse stad altijd Nederlanders zijn die feest vieren. Of de de delegatie van de Stichting Olympische Spelen Amsterdam laat on der leiding van burgemeester Ed van Thijn de champagneflessen ontkurken, of het Komitee Olympische Spelen Nee laat een dienblad vol bier aanrukken. „Het laatste", veronderstelt Rolf Rous, secretaris van het Komitee Olympische Spelen Nee, „we hebben die datum uit gekozen voor ons afscheidsfeestje. Dan nemen de leden van het Komitee af scheid van elkaar. Eenvoudig omdat ons Komitee dan overbodig geworden is. Want we gaan er van uit dat de Olympi sche Spelen niet in Amsterdam terecht komen." Van een eventuele overwinning wil Rolf Rous echter niet spreken. De Am sterdammer die in het wijkcentrum op de Koninginneweg de op vakantie zijnde Komitee-voorzitter Drs. Sarah Boerlage vervangt, ziet het niet als een wedstrijd. „Nee, het Komitee stelt zich ten doel enig tegenwicht te geven. In ons Komitee zitten mensen met diverse opleidingen. Mensen die op bepaalde gebieden des kundig zijn. Daarom kunnen we de no dig informatie verstrekken. We spelen die informatie door aan actiegroepen. Die actiegroepen staan overigens verder los van ons Komitee. Al spreken we elk aar regelmatig." Het Komitee is in feite bij toeval ont staan. Een aantal mensen dat elkaar re gelmatig trof, was (en is) van mening dat de Nederlander ook de andere kant van de medaille te zien moet krijgen. Het Ko mitee zelf bestaat uit ongeveer tien men sen. Die mensen zorgen er voor dat er enkele brochures aangeboden kunnen worden. Als er acties gevoerd worden, zijn er altijd voldoende mensen die mee willen werken. Het meest op de voor grond treedt voorzitter Drs. Sarah Boer lage. Een verwoed tegenstandster van de Olympische Spelen in Amsterdam. Sarah Boerlage was in Lausanne aanwezig toen een Amsterdamse delegatie IOC-voorzit- ter Antonio Samaranch het bid-book overhandigde. De Amsterdamse stond daar met een zeer groot spandoek dat aan duidelijkheid niets te wensen over liet. Samaranch werd snel verteld dat het protest absoluut niets voorstelde. De Stichting kreeg zelfs hulp van een lande lijk ochtendblad dat Sarah Boerlage af schilderde als een 'dom vrouwtje' dat er absoluut niets van begreep. Rolf Rous kan er wel om glimlachen. „Er is een aantal instanties dat ons be lachelijk probeert te maken. Nou, dat mag. Voor ons des te meer reden om door te gaan." En in een grootmoedige bui wordt er aan toegevoegd: „Misschien doen we het wel fout. Dat 1 an. Mis schien zien we het helemaal verkeerd". Maar: „We hebben nog geen enkel goed tegenargument gehoord. Ook niet van de Stichting. Een jaar geleden heeft de Stichting ons gevraagd eens te komen praten. We hebben toen gezegd, we wachten even. We willen eerst alles eens goed op een rijtje zetten. We kregen het idee dat de Stichting met ons wilde pra ten, onder het mom van, zo, dat is demo cratisch verlopen. Eenieder heeft wat mogen zeggen. Later hebben we de Stichting gebeld en gezegd, okay, kom maar eens langs. Maar we hebben er niets meer van gehoord. De tactiek van het doodzwijgen. Maar dat zal hen niet lukken". Tijd om de bezwaren eens op te som men. Door het Komitee gebruikt om de Artist's impression Olympisch Stadion Strandvllet, Amsterdam GEHEEL BOVEN: Het bidbook van het Komitee Nee. Aangeboden in Lausanne aan het IOC. door de Stichting aangedragen voordelen ruimschoots naar de achtergrond te drin gen. Die voordelen zijn overigens niet ge ring. De Stichting verwacht dat de Ne derlandse overheid door de organisatie van de Spelen in Amsterdam bijna een kwart miljard gulden aan extra inkom sten zal krijgen. En dat is dan nog erg zuinig geschat. Impulsen voor de Neder landse economie die op hun beurt weer voor extra-inkomsten zorgen, zijn buiten beschouwing gelaten. Het wegennet en de spoorverbindingen in en rond Am sterdam wordt aanzienlijk uitgebreid. Het woningbeleid in Amsterdam kan versneld uitgevoerd worden. Gedurende een aantal jaren werk voor duizenden mensen. Een losse greep uit de 'voordeel- bak'. Toch niet niks. Rolf Rous raakt niet onder de indruk. Integendeel. Moeiteloos somt hij een aantal zaken op die de Amsterdammer raken. Maar ook de niet-Amsterdammer loopt volgens Rolf Rous 'gevaar'. „Stel dat de verwachte winst tegenvalt. Dan moet dat garantiefonds aangesproken worden. En dat kost iedere Nederlander geld. Daar zijn voorbeelden genoeg van. In München moeten de inwoners nog steeds betalen. In Montreal wordt tot '92 extra belasting geheven om alle schulden weg te kunnen werken. Okay, in Los An- ia>* IHSttt' tT,Plsc«t SMlt» Het officiële embleem van de eventuele Am sterdamse Olympische Spelen. - fotoanp geles werd winst geboekt. Maar waar is die winst naar toe gegaan Naar de grote bedrijven. De omzet van de kleine middenstand is in die stad met 20 pro cent gezakt." Een paar voorbeelden die er voor moe ten zorgen dat de 96 IOC-leden vol af grijzen Amsterdam van de lijst schrap pen. „De voetbalvelden voor de amateur- Zo moet straks, als alles door gaat, het Olympisch Stadion er uit gaan zien. vereningen worden bij een eventuele toe wijzing, maar daar geloof ik dus niet in, gebruikt om de sporters gelegenheid te geven te oefenen. Die velden moeten er mooi bij liggen. Dus die mogen een jaar lang niet gebruikt worden. Die tijd is no dig om alles op te knappen. En wat moet er in dat jaar met de competitie gebeu ren Daar valt nergens wat over te lezen. Het Amsterdamse Bos. De enige groene long die Amsterdam rijk is. Wat daar niet gesloopt moet worden voor de Olympische Spelen. De Bosbaan moet breder worden, er moeten velden komen. Er moet een terrein voor het hippisch ge beuren komen. Daar gaat een partij groenvoorziening verloren. Niet voor te stellen. En ik weet wel dat er dan door de Stichting gezegd wordt, richting Haarlem is er een bos gepland. Maar als het ver schrikkelijk warm weer is, gaat de Am sterdammer niet met een auto vol drei nende kinderen in de file staan omdat ie naar het bos moet. En dat zwembad. Om een groot zwembad dat voldoet aan de eisen van het IOC te bouwen, moeten er wellicht een paar kleinere zwembaden verdwijnen. Dan zegt de Stichting ver volgens, na de Spelen kan heel Amster dam gebruik maken van dat fraaie zwembad. Leuk hoor. Maar iemand van de Pijp gaat niet een uur in de bus of Burgemeester Ed van Thijn stelt her en der de Amsterdamse kandidatuur voor de Speten van 1992. Hier wordt hij geflankeerd door Rien Bal (hoofd sportzaken van Amsterdam) en de toenmalige Amsterdamse wethouder Heerema, die nu staatssecretaris van Economische Zaken - fotoanp tram zitten omdat ie even een duik wil nemen." En zo kan Rolf Rous volgens eigen zeggen nog wel een poosje door gaan. Prima. Maar tegenover al die bezwaren staan toch een paar cijfers. Cijfers die toebehoren aan mensen die voor de komst van de Olympische Spelen zijn. Aanvankelijk lag het percentage voor stemmers op 70. Dat is inmiddels geste gen tot ver over de 80. Maar ook daar ligt Rolf Rous niet wakker van. „Het gaat om de vraagstelling. Kijk, als ik jou vraag, wil jij aanwezig zijn op een groot feest, dan zegje, natuurlijk. Als ik dan zeg, maar het kost 1000 gulden, zeg jij weer, nou nee, laat maar. Ik kom wel een andere keer. Begrijp je. De vraagstelling is zo belangrijk. Toevallig was iemand van ons Komitee betrokken bij de eerste enquête. Heel toevallig. Nou, de vragen waren zo algemeen, wei nig diepgaand. In de trant van, vind je het leuk dat de Olympische Spelen in Amsterdam gehouden worden. Verder niets. Volgens mij kun je pas over gaan tot het houden van een enquête als ieder een van alle kanten goed geïnformeerd is. Dan krijg je een zuiverder beeld." Het verschil is al aangegeven. Terwijl de Stichting praat over miljoenen die no dig zijn om goed propaganda te kunnen voeren en de strijd met de andere kandi daatsteden aan te kunnen, weet het Ko mitee dat ieder dubbeltje omgedraaid moet worden. Niet een keer, maar wel tien keer. „We kunnen niet concurreren met de Stichting. Die heeft 14 miljoen tot haar beschikking. Daarom richten we onze aandacht vooral op de top van de ge meente Amsterdam en de IOC-leden. We sturen Engelstalige brochures rond. We hebben inmiddels begrepen dat die gele zen worden door de IOC-leden die straks moeten stemmen. We hebben een aantal informele kanalen naar het IOC toe. Sa rah Boerlage heeft met een aantal IOC- mensen gesproken. Onder meer met die Zweed die hier geweest is. Dan is er be grip. Ja, dat kan best. Dat die mensen ge duldig luisteren, zeggen dat het meegeno men wordt en later denken, waar be moeien die mensen zich mee. Maar dat is nog geen reden om er mee te stoppen. Absoluut niet." Het bedrijfsleven speelt alvast uitgebreid in op de mogelijke Spelen. De Amsterdamse vestiging van de Bijenkorf heeft bijvoorbeeld al een speciale Olympische winkel. v f- foto anp De Stichting is nog niet van het Komi tee af. En Rolf Rous weet het zeker. Straks, op 17 oktober, zal het Komitee zich gewoon opheffen. Totaal overbodig geworden omdat Samaranch en de zijnen toch gekozen hebben voor Partijs, Barce lona of Brisbane. „Want ik heb wel al be grepen dat de krakers voor de Stichting weinig goed werk doen. Dat schijnt toch uniek te zijn in de wereld. Dergelijke za ken heeft het IOC wel in de gaten. En het IOC wil tijdens de Spelen absoluut geen opstootjes. Geen demonstraties. Trou wens dat is ook zoiets moois. In het bid book staat dat de gemeente Amsterdam belooft dat er geen demonstraties zullen zijn. Voorzien van een handtekening. Wat is dat nou toch. In ons burgerwet boek staat dat er gedemonstreerd mag worden. En geloof maar dat het dan zal gebeuren." Rolf Rous staat op. Om op een kaart aan te geven wat die arme Amsterdam mer allemaal te wachten staat als het IOC onverhoopt ja zegt tegen de Neder landse hoofdstad. „De begroting", volgt later nog, „die is zo onduidelijk. Zo vaag. Uit die begroting is absoluut niet te ha len welke bedragen bij wat horen. Hoe die opgebouwd zijn. Daar weet de Am sterdammer absoluut niets van. Wat die Amsterdammer wel weet, is het gegeven dat er erg veel geld vrijgemaakt kan wor den voor deze propaganda. En dat er ja ren gevochten moet worden om 10.000 gulden te krijgen voor verbeteringen in de wijk. Vind je het gek dat er dan een paar Amsterdammers kwaad worden?". Vandaag trouwen Koen en Carla te Til. burg. Na het Huwe. lijk van het Jaar, dat Sarah en Andrew in Westminster Abbey gesloten hebben, is het niet moeilijk te voorspellen hoe de plechtigheden van vani zich zullen ontwikkelen. Er zul len minstens acht tantes ver schijnen in een variant op Dia- na's zeegroene polkadot-com plet met zeerovershoed. Ze zul. len die enorme brede zware band die de prinses van Wales om haar wespentaille droeg, wel een heel stuk smaller ma ken, want het was gewoon te gek. Vijf tantes zullen de bleek groene outfit van Nancy Rea gan proberen na te bouwen Al naaiende zullen zij zich ongetwijfeld afvragen hoe het komt dat Nancy Reagan, om en nabij de zeventig, er altijd uitziet alsof zij in haar geheel net uit de drycleaner is geko men. Zij heeft een kwaliteit die in ons klimaat niet te imiteren is en die doet denken aan een aronskelk van plastic. Bij de juiste belichting is zij ook in ba bydoll sprookjesachtig. Onze tante Aagje heeft ook zoiets, maar zij verbergt de ravages van de tijd achter struisvogelve ren. De sleep van Carla wordt niet zo enorm als die van Sa rah. Dat was een sprookjeswei, waarop miljoenen elfen konden dansen. Carla zal wel een grote strik op haar achterste dragen en het motief van de bijen en de distels overnemen, als sym bolen van nijverheid en van hel feit dat het huwelijkspad niet uitsluitend over rozen gaat. Er komt een nicht in een pak van fuchsia-purper. Margaret That cher droeg dat omdat ze weel dat het de enige kleur is die ko ningin Elizabeth gezworen heeft nooit te zullen dragen. Die tint past eigenlijk beter kardinaal Basil Hume. Sarah en Andrew hebben Carla en Koen geïnspireerd om de vorstelijke huwelijkseed over te nemen, want die vinden ze zo mooi Niet alleen vanwege antieke woordjes als 'betwixt' en 'thou', maar ook vanwege de belofte om de heer der schep ping 'to serve, cherish and obey'. Omdat 'obey', gehoorza men, is het een en ander te doen geweest. Zelfs lord Hails- ham de vroegere Quintin Hogg, die 'het recept' heeft ge schreven voor de promotie van Andrew en Sarah tot Hertog en Hertogin van York, heeft zich er mee bemoeid. Deze stokoude man, die in het Hogerhuis 'op de wolbaai' heeft gezeten en die zelf pas is getrouwd, verklaar de dat het debat over al dan niet dienen en gehoorzamen voorbijging aan het feit dat „het huwelijk goed deels een zaak is van in elkaar grijpende dictaturen." Bravo, lord Hailsham. Sarah en Andrew hebben wel meer staan beloven in Westminster Abbey. Wie maakt er in een sprookje bezwaar tegen een zen koets die nog geen uur g den een pompoen was? Sarah zal niet sidderen voor het aan gezicht van haar meester. Zij heeft hem ooit een bordje profi- terollen in zijn giechel gewor pen toen hij er pesterig bij haar op aan zat te dringen toch wal van die vuige zoetigheid te eten. Zo werd de barribaal op z'n plaats gezet. Carla ziet Sarah als inspire rend voorbeeld. Ook Carla is met een vriendin, vermomd majoor van het Leger des Heils, het vrijgezellenfeestje van Koen binnengedrongen, waar ze hem (dronken als een meloen en in een vooroorlogs badpak van oma) een bijdrage ontfutselden voor een weekend Parijs. Carla ziet er, nu ze prins William aan het werk heeft gezien, maai weinig in om vandaag Anne- gien en Willempje, die net vier zijn, als bruidsmeisje en bruids jonker in te schakelen. Ze hee/i gelijk- Volgens mij zat prins Wil liam tijdens die motetten van Mozart op kwaadwillige wijf in zijn broek te poepen. Je za( de hele familie naar hem kij ken. Alleen de Hertog van Edinburgh, zijn opa, had klaar blijkelijk plezier in. Ei dan wordt William nog opg£' leid voor toekomstig koning schap. Ons Willempje gaat eeft lopen etteren. Hij weet dat-'! leuk is en zal bij het uitwisselen der ringen ongetwijfeld uit zij» matrozenbroek stappen ffl half-bloot het altaar beklim men. Willempje gaat vandaag naai de Efteling. Ook daar komen sprookjes tot leven, ook daal staat alles naast de werkelijk heid en ook daar kan alles da1 weegt, ontstijgen aan de zwaai tekracht. De monarchie, W mysterie, is gewichtloos. J)e Nederlandse kust. Als Vuile Noordzee en het zand met scherven dan schelpen even wegc is het Holland op zijn mooist. We kennelijk goed in het wegdenken ejke zomer opnieuw liggen we er fa tienduizenden te genieten. Ee dagje naar het strand is razend populair. Maar dat is niet altijd z geweest. Onze voorouders haddei wat beters te doen. Of móchten n £en duikje in zee en in de geschie van het strandplezier. Toen mannen en vrouwen rond de eeu ling eindelijk samen in zee mochten, woral de heren hun ogen uit. Want als nen badpakken van de dames eenmaal worden waren, lieten zij de vrouwelijke haarscherp uitkomen. Door Mick Salet Op een warme dag is de het strand makkelijk te vi volgt gewoon de file, w~ strande automolisten zie voorbakken in blik. Bu bumper op weg naar de rustig ruisende zee. Nou ja, rustig? „Jongens, kan die radio zachter. „Hé, hou eens op met di rie. „Welver...", daar vlie hand zand door de lucht: dat kreng eens uit „Wat is er?", vraagt de jo het volume van Hilversu draait tot een niveau waar weer hoorbaar wordt „Of je even op wil rotten radio „Als u er last van heeft, zé en begin niet gelijk met gooien. Nee, niets is zo leuk als een het strand, In het weekeinde een te kleine barbecue, waar ders en braders een maximu schikkelijkheid wordt gevraag Ier en warmer het wordt, des irritatie en het leedverma perkleurige body-builder kij tend naar hel miezerige m twee melkflessen onder zijn o broekspijpen pijnlijk rood la Hij op zijn beurt koekeloert n venstuk van een vrouw in mo Zij wordt weer rood boos getjes haar al spelend onde spetten en in de schaduw h jongetjes beginnen daarop we bij hun in het zonnevet rooste der, die ze alleen met een een ijsje weer kan bekoele weg naar de ijscoman verge als ze een opvolger van Sil d ter zien. Een man die met ee tector speurt naar verloren maar niets anders opgraaft getjes van bierblikjes. Zo kom je op het str~ kort. Maar het is niet altijd want het strand is pas laat worden. Onze voorouders naar de kust voor een heil: Lekker lui liggen in de zon, zo héél lang nog niet. In Nederland was de Sche cob Pronk de eerste die bro zag. Hij bouwde in het begi rige eeuw een badhuis aan ze in een tobbe met warm gesto kon liggen kuren. Dat was t Van Ostende tot Norderney kenberge tot Blackpool do tiënten zich in zegenrijk zeew Het is al heel lang beken ter gezond is. Die wijsheid i de weg naar Rome. Al een voor Christus schreef de vad neeskunde, Hippocrates, d lijkse duik in zee een goed patiënten met open wonde ten, reuma en hoofdpijn. Aan dat rijtje etter en nog veel meer toegevoegd

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 20