Lage olieprijs brengt einde Golfoorlog nabij
Kosten 'Olaf' zijn moeilijk te bergen
Stabiele periode in Italië lijkt afgelopen
even
UITBLAZEN
200.000
Greenpe;
over vrii
Franse
Ranja met
een rietje
DONDERDAG 24 JUL11986
ACHTERGROND1
T5 PAGINA 2
WIE NEEMT ER EEN
INTERNATIONALE I
EN KREDIETBRIEF VANI
DE ANWB?
.DONDERDAG 24 JUL
DEN HAAG (ANP) -|
dragen van de PTT
meer luister- en kijl
werd verwacht.
WIM KOCK
HOE het komt weet ik
niet, maar die kfeine
Mercedeskes roepen
bij mij weerstand op. Mis
schien komt het omdat
een tijdelijke overbuur
vrouw een periode lang
haar Mercedeske voor
mijn deur wegzette, op de
plek die alleen maar vrij was
omdat ik mijn auto altijd par
keer op de speciaal daarvoor
aangelegde parkeervakken aan
het begin van de zijstraat. Veel
meer dan tien passen is het niet
van de parkeervakken naar' de
plek waar zij haar auto neerzet
te, maar zij hoorde blijkbaar bij
het sport mensen dat de auto
het liefst mee naar binnen en
naar bed zou nemen. Voor hen
telt elke meter tussen voordeur
en autoportier.
Het kan ook zijn dat mijn
afkeer gewoon wordt opgeroe
pen door de wat plompe, cor
pulente vormgeving van het
Mercedeske. Over smaak valt
niet te twisten en ik vind het
ding lelijk. Het is bovendien
een ik-wil-wel -maar-ik-kan-
niet-auto. Ik vraag me soms af
of de eigenaar van 'zo'n
wagentje in over auto's zwets
end gezelschap durft te zeggen
dat hij een Mercedes rijdt. Of
spreekt hij, om niet voor op
schepper te worden aangezien,
van 'een kleine Mercedes? Ik
bedoel maar: je hebt zitten ver
tellen dat je Mercedes rijdt en
dan blijkt bij het vertrek, ter
wijl je gesprekspartners in hun
dikke BMW's, Citroen CX-en
en Mercedessen van de 200-se-
ries stappen, dat jij maar zo'n
kleine 190 onder je achterste
hebt. Mij dunkt dat je dan nog
beter met een Sierra of Ascona
had kunnen komen aanzetten.
Mensen die in dikke auto's rij
den vinden het heel normaal
dat anderen zich bescheidener
inblikken, dat valt ze niet eens
op, maar iemand die bij wijze
van spreken buiten adem en
met de tong uit de bek de grote
fcpgens probeert bij te houden
achten ze niet eens de
ite van het lossen waard.
'morgen werd mijn voor-
stegen het Mercedeske
>hien - helaas want het
I - ook wel tegen dege-
I m rijden) weer eens
1 fc'et gebeurde voor
VB :ht met drie start-
elkaar. Een voor
ka£ voor rechtdoor.
'ste plaats stond
blauwe Kadett.
rechts, een zwart
spoiler op de kont
W /•wuivend geheven hon-
Sartstomp. Wie het eerst
Aan de meet was verschenen
weet ik niet. Ik kwam pas aan
rijden toen het licht op groen
sprong en beide auto's voor me
wegscheurden alsof de Grand
Prix op het spel stond.
Direct na de kruising ver
smalt de weg zich weer tot een
tweestrooks weg. Normaal ge
sproken laat de auto in de rech-
terpositie de wagen in de lin
kerbaan voorgaan tenzij deze
zo treuzelt dat de eerste gemak-
kelijk weg kan zijn zonder de
treuzelaar te hinderen. Links
haalt in en rechts houdt in. Zo
hebben we het geleerd. De Opel
Kadett was tegelijk weg met S
het Mercedeske, maar hij mocht =j
niet inhalen. De Kadett was
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllïï
een 1600 en in de lagere ver
snellingen bleek hij het Merce
deske aardig partij te kunnen
geven, maar uiteindelijk won
de 1900 het. Of de Kadett-man
kwam als eerste bij z'n ver
stand. In elk geval werd de race
beëindigd. Beide auto's, het
Mercedeske voorop nu, vielen
terug tot het sukkelgangetje dat
een of ander zwaar vehikel vóór
hen aangaf. Waarom de man in
de Kadett zo'n haast gehad was
me helemaal onduidelijk toen
ik hem een paar honderd meter
verder een erf zag opdraaien.
Prestigeduels als de korte
race tussen de Kadett en het
Mercedeske zie je dagelijks op
de weg. Sommige mannen kun
nen er niet tegen dat ze worden
ingehaald door een vrouw.
Zelfs op de autosnelweg niet.
Prompt zetten ze de achtervol
ging in. Helemaal vervelend is
dat soort hanigheid voor vrou
wen die bovendien nog in een
Lelijk Eendje rijden. Van die
combinatie raken sommige
mannen helemaal hoteldebotel.
Ingehaald worden door zoiets
beschouwen ze als een bespot
ting van hun manzijn.
Een Eend bezit niet, wat de
autoverkoper noemt, een soe
pele motor. Een soepele motor
reageert direct en krachtig op
het gaspedaal, trekt snel op. Bij
een Eendje duurt dat allemaal
wat langer. Bovendien ligt de
maximum-snel heid niet ver
boven de 100 km/u
Wat vrouwen in Eendjes nu
regelmatig overkomt is het vol
gende. Zij halen, hun eigen
tempo aanhoudend, op de
autosnelweg een auto in die
maar weinig langzamer rijdt
dan zij. Man achter het stuur.
Man kijkt verstoord op. 'n
Eend! Met een vrouw achter
het stuur nog wel. Wat denkt ze
wel. Hij geeft gas, stuift de
Eend met gemak voorbij, keert
terug naar de rechterbaan en
neemt snelheid terug tot onge
veer het tempo waarin hij eerst
reed. De vrouw in de Eend kan
nu twee dingen doen. Her mas
ter's tempo volgen of nog maar
eens proberen. Ze heeft haast,
dus ze probeert opnieuw. Het
spel herhaalt zich, maar nu
krijgt de man er pas echt lol in.
Zodra hij weer voor de inge
haalde Eend in de rechterbaan
is, laat hij zijn snelheid nog ver
der terugzakken: 80, 70. Maakt
de Eend aanstalten om weer in
te halen dan geeft hij een spuit
gas, aangevend dat het geen zin
heeft. Dat getreiter herhaalt
zich net zo lang als het man-
nentje er plezier in heeft.
Zo'n man zou je toch een
ranja met een rietje geven. Na
dat je hem z'n autootje hebt af
gepakt.
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: H. Coumans-hoofdredacteur.
A. Theunissen en H. Vermeulen - adjunct-hoofdredacteuren.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236452.
Sportredactie 076-236236.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Postadres: Postbus 65, 4600 AB Bergen op Zoom.
Breda, Nw. Ginnekenstr. 41236326 (alléén abonnementen).
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Etten-Leur, Markt 28, ©01608-21550.
Postadres: Postbus 363, 4870 AJ Etten-Leur.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Postadres: Postbus 13, 4460 AA Goes.
Hulst, Steenstraat 14, ©01140-13751.
Postadres: Postbus 62, 4560 AB Hulst.
Oosterhout, Arendstraat 14, ©01620-54957.
Postadres: Postbus 4023, 4900 CA Oosterhout.
Roosendaal, Molenstraat 45, ©01650-37150.
Postadres: Postbus 35, 4700 AA Roosendaal.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, 01150-17920.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Postadres: Postbus 50514380 KB Vlissingen.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementsprijzen, bij vooruitbetaling te voldoen:
23,60 per maand; 68,05 per kwartaal of 264,45 per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdagvan 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
RflnkrAlPtiPQ'
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
Ü2/LB9 L Jtt
Door David Hirst
OM te overleven gaan de
echt onbemiddelden on
der ons instinctief vaak
over tot bedelen, lenen
of afpersen, om maar
aan geld of eten te ko
men. De régimes in het
Midden-Oosten zijn
geen uitzondering op
deze ongeschreven regel.
Door de huidige olie-cri
sis is er in deze landen
echter gewoonweg veel
te weinig geld in omloop,
een nieuw en zeer ver
velend aspect van het le
ven in het Midden-Oos
ten, dat grote invloed zal
hebben op de loop der
gebeurtenissen in dit ge
bied.
Kijk maar naar wat er op
dit moment al gebeurt met de
voornaamste drama's in het
Midden-Oosten van van
daag: de Golfoorlog, de di
plomatieke strijd om de
gunst van Syrië, de onrustige
situatie in Egypte of het eeu
wige probleem van de Pales
tijnse kwestie.
Geld zal natuurlijk nooit
helemaal de doorslaggevende
factor in de Golfoorlog wor
den: militaire prestaties tel
len nog altijd zwaarder. Fi
nanciële middelen hebben
echter wel altijd een belang
rijke rol gespeeld in de oor
log. In Irak heeft geld altijd
hoog op het lijstje van priori
teiten gestaan en ook voor
Iran gaat geld nu meer dan
ooit een steeds grotere rol
spelen.
Vanaf het begin heeft de
Golfoorlog in Iran een natio
nalistisch fanatisme opge
wekt onder de bevolking. De
Iraniërs vechten voor een
heilige zaak, en het 'marte
laarschap' is het hoogste goed
wat de 'strijders van de Is
lam' kunnen bereiken. Dit is
de officiële zienswijze van de
religieuze leiders van Iran,
die door het merendeel van
de gelovige massa geaccep
teerd wordt. In een derge
lijke atmosfeer tellen mate
riële tegenvallers niet zwaar.
De afgelopen zes jaar zijn
de levensomstandigheden
voor de bevolking echter ge
nadeloos verslechterd. Iran
heeft minstens twee miljoen
werklozen, misschien nog
eens vier miljoen mensen die
een tijdelijke of part-time
baan hebben, de helft van de
arbeidsmarkt. Het gaat berg
afwaarts met de industrie en
landbouw en de inflatie stijgt
jaarlijks met ongeveer vijftig
procent. Zonder de enorme
overheidssubsidies op het
voedsel zou het grootste ge
deelte van de bevolking hon
ger en armoede lijden. De
Iraanse economie is meer ooit
afhankelijk van de inkom
sten uit de olie.
Nu zijn de olieprijzen ech
ter ingezakt. In maart van dit
jaar keurde de Iraanse rege
ring nog een begroting goed,
die gebaseerd was op de ver
wachte inkomsten uit de
olieindustrie over 1986 van
18,6 miljard dollar. Begin juli
veranderde de Iraanse mi
nister dit bedrag in 10,5 mil
jard dollar, maar ook deze
cijfers lijken optimistisch.
Zelfs wanneer Iran, ondanks
de Iraakse druk, in staat zal
zijn om haar huidige export
niveau van 1,7 miljoen vaten
per dag te handhaven, zal dit
met de huidige olieprijzen
1 "j
Golfoorlog, een doodbloedende gruwel?
niet meer dan vijf of acht
miljard dollar opleveren.
Iran importeerde vorig
jaar voor 13,5 miljard dollar
aan buitenlandse goederen
en ook toen was er al sprake
van een drastisch ingekrom
pen import. Materiaal voor
de oorlog en voedsel voor de
bevolking hadden de grootste
prioriteit, zodat het onver
mijdelijk was dat andere,
economisch belangrijke im-
portprodukten zoals ruwe
grondstoffen en materialen
voor de industrie en land
bouw, moesten wijken.
De Iraanse minister van
olie heeft gezegd dat dit jaar
de oorlog voorrang heeft op
alles, maar dat de import van
de eerste levensbehoeften,
dat wil zeggen: eten, op het
niveau als vorig jaar zal blij
ven. Het is echter niet duide
lijk hoe men dat wil berei
ken, zonder de Iraanse eco
nomie nog meer schade toe te
brengen.
Tot nu toe leken de geeste
lijke leiders van Iran bereid
om de oorlog nog jarenlang
voort te laten slepen, schijn
baar ongevoelig voor de eer
ste tekenen van oorlogsmoe
heid onder de bevolking en
de opkomst van een soort
vredespartij onder de heer
sende hiërarchie. De huidige
oliecrisis heeft echter in be
langrijke mate bijgedragen
tot een verandering in dit
denkpatroon: sinds maart
lijkt het erop of de ayatollay
en zijn eerst zo oorlogzuch
tige collega's min of meer
van mening zijn dat er nu
maar een einde aan de Golf
oorlog moet komen, voordat
het effect op de economie
echt duidelijk voelbaar
wordt.
Volgens president Kho-
meiny heerst er nu totale
verwarring in het vijande
lijke kamp en kan Iran wan
neer het nu toeslaat, het ge
stelde doel bereiken.
Na elke toespraak van de
geestelijke leider is er altijd
een toeloop van jonge men
sen die naar het front willen
om daar voor de Islam hun
leven te laten. De laatste toe
spraak van Khomeiny heeft
tot een ware stortvloed van
vechtwilligen geleid: volgens
de premier van Iran heeft
twintig procent van de arbei
ders uit de publieke sector
zich bij het leger aangemeld.
Irak wil waarschijnlijk net
als Iran dat dit laatste en-
doorslaggevende offensief nu
eindelijk eens plaatsvindt, in
de hoop de Iraanse actie te
kunnen weerstaan en zo de
wilskracht van Iran voor
goed te breken. Het land
heeft altijd veel meer geld in
de bewapening gestoken dan
Iran, omdat een overwicht in
vuurwapens noodzakelijk
was als compensatie voor het
veel zwakkere moreel en ge
ringe initiatief van de solda
ten. Irak heeft ook altijd ge
probeerd de burgerbevolking
te beschermen tegen de neve
neffecten van'de oorlog door
vast te houden aan een hoog
consumptie-niveau, met af
en toe een extraatje zoals een
gratis Volkswagen voor de
familie van iedere 'marte
laar'.
Met de financiële situatie
in Irak, die er aan het begin
van de oorlog nog zo gezond
uitzag, is het sindsdien snel
bergafwaarts gegaan. „Het is
net een kaartenhuis", zo om
schreef een wel ingelichte
Arabische bankier de huidige
situatie, „een kaartenhuis
dat alleen nog maar overeind
staat door toedoen van de
steeds bezorger wordende
schuldeisers".
Irak heeft, in tegenstelling
tot Iran, een enorme buiten
landse schuld van tenminste
15 miljard dollar aan de Wes
terse banken en crediet-ver-
lenende instanties. Daar
komt nog bij dat het land ook
nog eens 50, 60 of 70 miljard
dollar niemand weet pre
cies hoeveel heeft geleend
van de Sovjet-Unie en de
Golfstaten. Hoeveel er daar
van echt terugbetaald moet
Door Cees Manders
DE bergers van Smit
Tak trachten op dit
ogenblik de in de Noord
zee gezonken kustvaar
der Olaf naar boven te
halen. Gezien de erva
ring van de Rotterdamse
firma is succes verze
kerd.
Iets anders, en veel moei
lijker is het om straks de kos
ten die de Nederlandse over
heid maakt om het gevaar
lijke schip te bergen vergoed
te krijgen door diegenen die
voor de scheepsramp verant
woordelijk zijn.
Het schip vaart onder de
vlag van de Kaaiman-Eilan
den, een thuishaven voor be-
lastingontwijkers in de Ca-
raïbische Zee. En Brits eigen
dom. Dat zegt natuurlijk
niets over de identiteit van de
eigenaren van het schip. Zij
zijn en blijven anoniem.
De reder is wel bekend: de
firma Oltmann in Hamburg.
De bemanning is trouwens
ook Duits. Omdat de reder
degene is die het schip 'ge
bruikt' voor de zeevaart (de
kapitein is in zijn dienst) is
hij aansprakelijk voor de
schade die het schip veroor
zaakt aan derden. In dit ge
val de Nederlandse staat, die
enkele miljoenen guldens
(twee tot drie) moet uitgeven
om een bevuiling van haar
kustmilieu te voorkomen. De
Nederlandse Staat gaat de
schade verhalen op de reder
van de Olaf, die voor de Ne
derlandse of Duitse rechter
gedaagd zal worden. Waar
schijnlijk de Duitse omdat in
dat land zich de eigendom
men van de reder bevinden
waarop beslag kan worden
gelegd. Juristen van Rijks-
Zinkende Olaf.
waterstaat studeren hier nog
op.
Maar deze procedure gaat
in elk geval vele jaren duren.
En dan moet je maar af
wachten of de rederij nog be
staat op het moment waarop
er (op bevel van de rechter)
betaald moet worden.
De Olaf is vergaan bij rus
tig weer. Het schip maakte
slagzij toen de lading ineens
begon te schuiven. Je mag er
dus vanuitgaan dat er bij het
stuwen van de lading, dus
het zo goed mogelijk verde
len van de lading over het
scheepsruim, ernstige fouten
zijn gemaakt. Daardoor is
het schip niet zeewaardig ge
weest en had het dus eigen
lijk nooit mogen uitvaren.
De Olaf vervoerde chemi
caliën. Was de lading olie ge
weest, dan zou de civielrech
telijke situatie anders zijn
geweest. Want in een inter
nationaal verdrag (dat prak
tisch alle zeevarende landen
hebben getekend) wordt de
'civil liability' (civielrechte
lijke aansprakelijkheid) bij
ongelukken met olietankers
wel geregeld. Strafrechtelijk
is er tegen vervuilers als de
Olaf binnenkort met meer
doeltreffendheid op te tre
den. Op 6 april 1987 treedt het
zogenaamde Meldingsproto
col van het MARPOL-ver-
drag uit 1983 in werking.
Marpol staat voor marine
pollution, zeevervuiling,
waarover de belangrijkste
zeemogendheden al sinds
1973 in onderhandeling zijn
geweest.
Vervuiling van de zee door
olietankers werd aanvanke
lijk al snel door dit verdrag
geregeld. Maar met de ver
vuiling door schepen met
droge en vloeibare chemica
liën als lading (zoals de
vliegas van de Olaf) ging het
moeizamer.
Vooral Nederland is de
drijvende kracht geweest
achter de onderhandelingen
die in december 85 hebben
geleid tot de uitbreiding van
de werking van het verdrag
tot schepen met chemicaliën
aan boord.
Schepen met een gevaar
lijke vracht (olie en chemica
liën) moeten alle voorvallen
waardoor hun lading in zee
terecht komt of kan komen
zo gauw mogelijk melden
aan de autoriteiten van de
dichtstbijzijnde oeverstaten.
Ons land kent een derge
lijke meldingsplicht al in een
eigen wet, de Wet ter Voor
koming van Verontreiniging
door Schepen. Maar deze wet
geldt alleen ten opzichte van
schepen die zich in onze ter
ritoriale wateren ophouden.
De Olaf voer en ligt nu in
open zee.
Deze wet maakt van een
bewuste overtreding van het
lozingsverbod' en een be
wuste verzaking van de mel
dingsplicht een misdrijf. De
kapitein draait daarvoor de
gevangenis in.
Het MARPOL-verdrag
(dat dus in april '87 pas volle
dig van kracht zal worden)
werkt niet alleen ten opzichte
van de landen die het ver
drag hebben ondertekend (of
nog zullen ondertekenen).
Er staat ook een bepaling
in die de verdragspartners de
verplichting oplegt overtre
dingen te bestraffen begaan
door schepen die niet onder
de vlag van een verdragsland
varen, 'in severity', streng
dus. Elke overtreding moet
bovendien aan de IMO, de
Internationale Maritieme
Organisatie van de VN, in
Londen worden gemeld, die
de leden inlicht.
Zal er straks van deze
strafsanctie hopelijk een af
doende afschrikking uitgaan,
op het ogenblik gaat het er
om de Nederlandse belas
tingbetalers niet te laten boe
ten voor de kennelijke onver
antwoordelijkheid van een
Duitse coasterkapitein en
zijn reder. Dat is dan het
'bergingswerk' van de advo
caten.
Door Gerard Kessels
ITALIË is gewend aan
regeringscrises. Vaak
worden ze in een hand
omdraai weer opgelost.
Dit keer is het echter
anders. De crisis duurt
al bijna een maand en
het is twijfelachtig of
mannetjesputter Bettino
Craxi erin zal slagen een
nieuwe regering te vor
men. In de coalitie van
vijf partijen, waarmee
Craxi drie. jaar gere
geerd heeft, is teveel
porselein kapot gesla
gen.
Het wantrouwen tussen
Craxi's socialisten en de
christen-democraten van Ci-
riaco de Mita is zo groot dat
het er naar uitziet dat het
land zijn langste periode van
politieke stabiliteit alweer
achter de rug heeft. In de drie
jaar dat Craxi als eerste so
cialistische premier regeerde,
is het Italië voor de wind ge
gaan. De galopperende infla
tie is teruggebracht tot een
percentage van rond de vijf
en het land beleeft een pe
riode van economische bloei.
De beurs van Milaan was de
afgelopen jaren de beste be-
Andreotti. - fotoap
legging die een internatio
nale investeerder kon vin
den.
Hoewel deze voorspoedige
ontwikkeling voor een be
langrijk deel te danken was
aan de aantrekkende inter
nationale conjunctuur, werd
Craxi's prestige er natuurlijk
door vergroot. Zijn 'no-non-
sense'-aanpak sloeg aan. Te
gelijkertijd werd het tanden
geknars bij de grootste rege
ringspartij de christen-de
mocraten, steeds luider. De
'Democrazia Christiana' (DC)
kon het maar moeilijk ver
kroppen dat een socialist als
uithangsschild voor een suc
cesvol beleid fungeerde.
Steeds luider werd de roep
om een eigen man aan het
hoofd van de regering.
Volgens de DC was met de
socialisten afgesproken dat
Craxi Palazzo Chigi, de zetel
van de minister-president,
zou ontruimen zodra in het
najaar de belangrijke wet
over het terugdringen van
het overheidstekort door het
parlement aanvaard is. Craxi
heeft echter steeds ontkend
dat een dergelijke afspraak
gemaakt is. Hij heeft weieens
door laten schemeren dat hij
bereid zou zijn te vertrekken
in het voorjaar van 1987: een
jaar voor de verkiezingen.
Maar de slimme Craxi heeft
zich nooit op een datum vast
laten leggen. Tot stijgende ir
ritatie van de Mita. De leider
van de christen-democraten
wil Craxi daarom alleen op
nieuw aanvaarden als pre
mier, wanneer die bereid is
zwart op wit vast te laten
leggen wanneer hij opstapt.
Als Craxi een concreet tijd
stip voor zijn aftreden blijft
afwijzen, is het met zijn for
matiepoging gedaan.
De confrontatie tussen
Craxi en de Mita kan grote
gevolgen hebben voor Italië.
Craxi. - fotoap
Als de vijfpartijen-coalitie
van christen-democraten, so
cialisten en drie kleinere
partijen (republikeinen, so
ciaal-democraten en libera
len) definitief uit elkaar valt,
begint het carrousel van de
Italiaanse politiek opnieuw
te draaien. Het carrousel van
een eindeloze reeks kabinets
wisselingen en crises. Vóór
Craxi in 1983 aantrad telde
het land sinds de oorlog 43
kabinetten.
Craxi roept graag dat het
land zonder hem aan de
chaos ten prooi is. Dat is lich
telijk overdreven. De Mita
kan niet worden verweten
dat hij de stabiliteit die onder
Craxi bereikt is zomaar te
grabbel wil gooien. Hij is
zelfs bereid de socialist tot de
verkiezingen van 1988 pre
mier te laten zijn, wanneer
de huidige coalitie voor de
volgende regeringsperiode
een christen-democraat als
leider accepteert. Dat zou po
litieke stabiliteit voor zeven
jaar betekenen.
De wijze waarop Craxi de
christen-democratische for
mateur Andreotti nu beentje
heeft gelicht, zal zijn eigen
formatiepoging niet verge
makkelijken. De DC staat te
popelen de socialist een
koekje van eigen deeg te ge
ven. Is dat het geval, dan
krijgt de republikein Gio
vanni Spadolini waarschijn
lijk de kans een coalitie te
kitten. Hij zou de compro
misfiguur kunnen zijn die
zowel voor christen-demo
craten als socialisten aan
vaardbaar is als premier.
Met Spadolini speelt staats
president Cossiga waar
schijnlijk zijn laatste kaart.
Wanneer Spadolini faalt lij
ken nieuwe verkiezingen on
ontkoombaar.
worden is echter een zuiver
politieke kwestie.
Net als in Iran is de
Iraakse import de afgelopen
jaren drastisch gedaald. Vo
rig jaar importeerde Irak
voor ongeveer 13 miljard dol
lar aan produkten. De in
komsten uit de olie bedroe
gen toen nog 12 miljard dol-
lar. Met de huidige olieprij
zen zal het maximum aan
vaten dat Irak per dag kan
exporteren 1,8 miljoen va
ten niet meer opleveren
dan 7 tot 8 miljard dollar.
Irak is uiterst zwijgzaam I
over de financiële situatie in
het land. De meningen van
experts variëren dan ook
flink, maar over het alge-
meen denkt men dat Iran,
wanneer men rekening houdt I
met het afbetalen van de
schulden ongeveer 3 mil
jard dollar per jaar en het
sturen van geld naar arbei
ders in het buitenland on
geveer 2 miljard dollar per
jaar toch wel 15 miljard
dollar aan buitenlandse va
luta nodig heeft.
De grote vraag is: waar
moet dat geld vandaan ko
men? Het westen blijft welis
waar doorgaan met het ge- I
ven van steun aan Irak en de
oorlogszuchtige houding van
Iran heeft de Golfstaten in
hun besluit gesterkt om Sad
dam tot het einde van de oor
log bij te staan, maar met
deze nu al zes jaar durende
oorlog zijn werkelijk enorme
bedragen gemoeid.
Eerder dit jaar leek het er 1
even pp of Irak zijn verplich
tingen aan een Westduitse
credietbank niet na zou kun
nen komen. Het zal voor het
land steeds moeilijker wor
den om de internationale
kredietwaardigheid te bewa
ren en op het moment dat het
Westen het vertrouwen in
derdaad zou verliezen, zou
dit een ogenblikkelijk en des
astreus effect hebben op de
economie van Irak en de mo
gelijkheden om de oorlog met
Iran voor te zetten. Want ook
een heilige oorlog heeft geld
nodig.
Copyright The Guardian/De
stem
(ADVERTENTIE)
Van een onzer verslaggevers
BRUMMEN - Wanneer de ge
meente Brammen en de Ne
derlandse Spoorwegen nie
snel actie ondernemen om d<
spoorwegovergangen in he'
dorp te beveiligen, zal binnen
kort de spoorlijn Arnhem-
Zutphen geblokkeerd worden.
Dat voorspelt mevrouw G
Reugenbrink van het actieco
mité Brummen dat gisterer
een korte demonstratie hielc
bij de spoorwegovergang waai
dinsdag een personenbusje
met negen personen tegen eer
trein botste.
Aa
Dat is vooral te wijten
op zwartkijken door de 1
In totaal zal de dienst over I
dat jaar ruim 696 miljoen gul
den kunnen afdragen aan het
ministerie van WVC, dat is 10,
7 miljoen gulden meer dan
voor 1985 was geraamd. Datj
komt doordat de opbrengst 8,31
miljoen hoger uitviel dan ver- I
wacht werd en de inningskos-1
ten 2,4 miljoen lager uitkwa-|
men.
In totaal is in 1985 726.413.277
miljoen gulden aan omroep-
bijdragen geïnd, bijna 12 mil- I
joen gulden meer dan in het]
voorgaande jaar. De hoogte I
van de omroepbijdrage is in-1
tussen niet gewijzigd. De
meeropbrengst is dan ook
hoofdzakelijk toe te schrijven I
aan het feit dat het aantal ge- f
registreerde tv- en radiotoe
stellen in 1985 met 52.000 is toe
genomen. Daarbij ging het in
circa 50.000 gevallen om
zwartkijkers en -luisteraars,
die dankzij verhoogde activi
teit van de PTT-opsporings-
ELKE VAKANTIEGANGER
WEET DAT TEGENSLAG
OVERAL KAN OPDUIKG
Op vakantie in het buil
land? De Internationale Reis-
Kredietbrief kan je heel wat
zorg besparen.
Eén telefoontje en
regelen zo nodig medicijn
een vervangende chauffeur
zelfs begeleiding naar huis d'
een arts of verpleegster. Kon
naar het ANWB-kantoor.
Dat kan straks een hoop ellö
besparen.
UIT EN THUIS MET DE ANWB ANVV
IRK.DE HELPENDE HAN
IN HET BUITENLAND.
ZEIST (ANP) - Bij de mil|
die de Nederlandse fotogra
Franse aanslag verloor, he
lating van de agenten.
Door economische druk van
Frankrijk - maatregelen tegen
de invoer van landbouwpro-
dukten uit Nieuw-Zeeland -
hebben de twee hun gevange
nisstraf van tien jaar kunnen
ontlopen, en die wijze van af
handeling beschouwt de mi
lieu-organisatie als een groot
onrecht.
De twee agenten, Domini
que Prieur en Alain Mafart,
verblijven nu op het eiland
Hao. „Het is een eiland waar
teven zeer prettig is. Ze
krijgen de beschikking over
een prachtige kleine bunga
low, er zijn mooie stranden en
er is alle gelegenheid tot wa
tersporten. Bovendien komt
hun familie over, en kunnen ze
gaan en staan waar ze willen
omdat er geen controle op is of
ze een vliegtuig nemen naar
E een ander eiland of zelfs naar
Frankrijk".
Zo luidt de omschrijving
van de antropoloog B. Da-
nielsson van het eiland Hao,
flet 'verbanningsoord' van de
twee Franse geheim agenten
I e vorig jaar meehielpen aan
L,et tot zinken brengen van het
Ureenpeace-schip de Rainbow
Warrior. Het tweetal zijn
woensdag met een Frans mili-
r toestel op Hao aangeko-
0}en. Hoewel hun komst door
ue Franse autoriteiten voor de
buitenwereld is afgeschermd,
tiet. Franse persbureau
AFp wej Heiden dat <je mj_
utairen ter plaatse een flink
bestmaal hebben voorbereid
bm de terugkeer van hun 'wa
penbroeders' te vieren.
Met de overplaatsing naar
ftao zijn de agenten in feite
nJ gelaten, zo wordt alge-
beschouwd. „Ze kunnen
u drie jaar van een gratis va
kantie genieten", aldus Da-
leleson, die gisteren op uitno-
^ging van Greenpeace in Ne-
