Weleens'n
goeie tik
gehad?
Cola-tik
met
DUJARDIN vieux!
'M'n liedjes
werden Ie
pretentieloos'
Beelden bij
een kasteel
Informeren Exposeren
Afgestudeerden
Georganiseerde emotie
Almelo doet schouwburg
over aan Van der Valk
DONDERDAG 24 JULI 1986
DONDERDAG 24 JULI
HENK WIJNGAARD GOOIT HET OVER EEN ANDERE BOEG
NEDERLAND 1
NEDERLAND 2
DUITSLAND 1
Suske en Wiske:
„De popmuziek is dood, omdat zij
reactionair en racistisch is
geworden. Zwarte muzikanten komen
er niet meer aan te pas
Sting, popmuzikant
T2 PAGINA GIDS
ALMELO (ANP) - De gemeentelijke schouwburg in Almelo, 'De
Hagen', zal worden overgenomen door het Van der Valk-con
cern. Het college van burgemeester en wethouders van Almelo
heeft hierover overeenstemming bereikt met deze horeca-ex-
ploitant. De gemeenteraad van Almelo moet zich in de vergade
ring van 21 augustus aanstaande uitspreken over de overdracht.
De gemeente Almelo heeft jaarlijks een tekort van ongeveer
twee miljoen gulden op de in 1973 gebouwde schouwburg. Door
het complex aan Van der Valk over te dragen kan het tekort
voor de gemeente de komende jaren verminderen. Na drie jaar
zit men op een tekort van 1,5 miljoen gulden en daarna valt men
gedurende vijftien jaar terug op een jaarlijkse bijdrage van
900.000 gulden.
Van der Valk wil van De Hagen een multifunctioneel centrum
maken. Daartoe zullen onder andere tussen de 50 en 150 motel
kamers bij het complex worden gebouwd. De maximale investe
ring bedraagt acht miljoen gulden. Met de bouw wordt in 1987 of
in 1988 begonnen.
(ADVERTENTIE)
Dujardin Vieux is
verrukkelijk als tik in 'n
koele longdrink.
En vooral in de cola.
Dujardin Vieux is óók
heerlijk in de koffie.
Zo maak je er 'n extra
feestelijk kopje van.
En wie van puur houdt,
geniet gewoon van
Dujardin Vieux als
verrassend zachte
borrel.
Door Tom Smeets
WEERT - Verandering van
spijs... Misschien moest
Henk Wijngaard daar aan
denken toen hij besloot het
liedje 'Gooi nog eens 'n blok
op het vuur, schat' op de
plaat te zetten. Het is name
lijk geen trucker-song, het
genre waarop hij Nederland
al zo'n acht jaar vergast.
Hij zegt vol vuur: „Ik had
op een gegeven moment geen
zin meer om dingen te doen
waar ik niet meer achter
stond. Ik vond m'n liedjes te
pretentieloos worden, er zat
voor mijn gevoel geen ver
haal meer in. Ik ben muzi
kant, troubadour, tekst
schrijver. Dat ben ik van
huis uit, vanaf het allereer
ste begin. Maar dat word je
uit handen genomen. Op ge
geven moment word je ge
leefd."
Dit kan niet, dacht Henk
bij zichzelf en liet weten hoe
hij wel wilde werken. „Maar
daarvoor kreeg ik helemaal
geen medewerking. Toen heb
ik anderhalf jaar gewacht en
op gegeven moment de stu
dio gebeld en om studiotij d
gevraagd. Het lukte heel vlot
en heel goed en we kwamen
tot gigantische mooie pro-
dukten. Dat is de bedoeling
van platen maken. Niet van
'we moeten even een hit sco
ren'. Een hit maak jij niet. Jij
maakt een leuk liedje en als
het een hit wordt, is dat mooi
meegenomen. Zo wil ik wer
ken".
Voorraad
Op de vraag of de vlam de
finitief uit zijn pijp is, of zijn
truckers-tijd ten einde is,
met andere woorden, zegt
hij: „Ik heb die liedjes ge
maakt zolang ik voorraad
had. Toen ik er doorheen
was, werd mij voorraad toe
geschoven. En daar was ik
het niet mee eens."
Op z'n hoogtepunt draaide
hij veertig shows in de
maand. Henk: „En wat ge
beurde er? Na twee maanden
draaide ik minder dan de
helft. En nog een jaar later
had ik daar weer de helft
van. Op het ogenblik draai ik
wat ik aankan. Twee a drie
shows in de week is meer
dan genoeg. Nu blijf ik muzi
kant in hart en nieren en ik
vind het elk weekend weer
je orkestband aan, met alle
gebreken en amateurisme
dat er maar is."
Alle goede redenen
waarom hij heel ontevreden
is over 'Hilversum', zijn
daarmee nóg niet uitgeput.
Henk wil graag nog een heel
ander verhaal kwijt.
„Een aardig voorbeeld is
de AVRO. Die draaien nooit
iets van me en ik kan me, be
halve 'Voor de vuist weg'
geen ander tv-programma
herinneren waarin ik heb
gezeten. Op gegeven moment
krijg ik een telefoontje van
de AVRO, heel amicaal. Ik
dacht nog, 'goh, ze doen net
alsof ze me kennen'. De
vraag was of ik mee wilde
doen aan 'Sterrenslag', dat
gedoe van al die artiesten die
door de modder kruipen."
Stump
Henk Wijngaard: „Populair zijn kost geld, maar
daar houdt de belasting geen rekening mee". - fotoanp
leuk om te werken. Toen niet
meer."
Sex-club
Dat kwam ook doordat hij
in de gekste clubs terecht
kwam. Henk: „Je wordt ge
stuurd door een theaterbu
reau. Die weten ook niet
waar ze je heen sturen. Ik
stond op gegeven moment in
een sex-club, waar de meis
jes zich volspoten met rot
zooi. Daar zat ik dan in eens
tussen. Dat wil ik helemaal
niet. Zoals ik het nu doe, heb
ik er plezier van. Zo is het
een leuke business. Je kunt
niet van de platenverkoop
bestaan en ook niet van alles
wat er omheen zit. Waar je
van moet leven zijn de optre
dens die er uit voortvloeien.
En dan is het nog moeilijk."
„Als je heel veel succes
hebt, is je privacy nog maar
een heel klein beetje. Door
die benepen privacy ga je
anders leven. Je gaat naar
andere restaurants, naar
duurdere, omdat je daar wat
meer met rust wordt gelaten.
Je hele leven wordt anders
en dat kost een hoop geld.
Populair zijn, dat kost een
heleboel geld. Maar daar
houdt de belasting geen re
kening mee."
Hij zou ook best een mooie
videoclip willen maken. Hij
heeft zelfs al een idee: „Ik
zou met een vrachtwagen
een hele film willen maken
naar aanleiding van een lp,
met mooie shots, mooie op
namen, met hele goede appa
ratuur. Ik hoor het ze al zeg
gen: 'Dat kost ƒ100.000 me
neer Wijngaard, waar bent u
mee bezig? U bent hier niet
in Amerika!' Dus wat krijg
je dan? Een programma als
'Op volle toeren' en dan sta je
weer te ginnegappen achter
ers
„Voor mij waren het alle
maal stumpers. Maar wat ik
niet wist, dat heb ik ook later
pas gehoord, al die artiesten
hebben geëist dat ze ook in
een ander programma zou
den komen. Maar goed, ik
heb alleen maar gevraagd
wat ik moest doen. 'Je moet
door een modderbad, je moet
dit, je moet dat'. Ik heb ge
zegd 'juffrouw, u spreekt
met een artiest. Ik ben een
troubadour, een muzikant, u
spreekt niet met een mod
derbadkruiper'.
Het optreden met behulp
van een vrachtwagen, zoals
hij geruime tijd heeft ge
daan, behoort definitief tot
het verleden.
Henk: „Dat is voorbij. Dat
was te arbeidsintensief. Het
kost je je maag. Je bent
chauffeur, organisator, roa
die, geluidstechnicus, muzi
kant, artiest, zakenman. Je
moet alles. Dat ding moet op
gepoetst worden, dat ding
moet worden gereden en op
gebouwd. Het zijn veel te
veel dingen. Als je twee
shows op een dag had, was ik
helemaal leeg. Je ging er aan
kapot. Ik had er geen zin
meer in."
Als er vroeger een nieuwe
plaat van hem uitkwam,
ging dat gepaard met een
groot feest met wel 400 a 500
gasten en een groot koud
buffet. Dat was de tijd dat
hij 25.000 platen verkocht in
twee jaar tijd. Henk tot slot:
„Nu mag ik blij zijn met
2500."
Brood is zo alledaags dat we
ons nauwelijks kunnen
voorstellen dat de mensheid
eens geen brood kende. De
graanteelt is inderdaad al
heel erg oud. In alle bescha
vingen zoals die ons bekend
zijn, nam de graanbouw een
centrale plaats in. Maar
graan is nog geen brood. Pap
en pannekoeken zijn waar
schijnlijk ouder dan het in
een oven gebakken brood.
Voor de Egyptenaren was
brood zo mogelijk nog be
langrijker dan voor ons. Zij
meetten hun rijkdom aan de
hand van broden en ge
bruikten ze zelfs als betaal
middel. Kwam de farao op
bezoek dan moest de gastheer
klaar staan met 16.000 ooede
broden, 13.200 andere soorten
brood en 4000 koeken. De
Egyptenaren waren ook
doodsbang dat hun dierbare
verstorvenen honger zouden
lijden en gaven hen daarom
brood mee in het graf.
In onze cultuur zijn brood
en leven nauw verwant. Na
tuurlijk heeft dat veel te ma
ken met de christelijke her
denking van het laatste
avondmaal, maar ook in het
spraakgebruik komt de ver
wijzing naar brood steeds te
rug. Het begrip dagelijks
brood verwijst naar het
broodnodige voedsel van al
ledag. Broodroof vindt
plaats, wanneer we iemand
het brood uit de mond stoten.
Een broodheer is het oude
woord voor werkgever en
toen de werknemers nog
geen vuist maakten ontstond
het spreekwoord 'wiens
brood men eet, diens woord
men spreekt', hetgeen g
beurt door zoete broodjes
bakken.
In alle talen bestaat een
rijkdom aan wijsheden die
aan brood zijn ontleend. In
Rusland zeggen zeg: Een dag
onder brood is lang. In
Duitsland: Fehlt das Brot irri
Haus, zieht der Friede aus. En
in Polen: Gegeten brood is
zwaar te verdienen. Het is
verre van vreemd dat we het
woord brood zo vaak in
mond nemen. Meer dan
helft van de behoeften van
de mens wordt immers door
tarwe gedekt.
Jaap van den Ende, schil
derijen. De Beyerd, Breda.
Open: di-zo van 10 (za en zo
13-17 uur. Tot 25 augustus.
Een tentoonstelling over
genomen van Het Prinsen
hof te Delf, dat solo-ten-
toonstellingen maakt van
stedelijke kunstenaars. Stel
je voor: een zaal in De
Beyerd met mozaiekachtige
collages van met grillige pa
tronen beschilderde doeken
in nog grilliger uitgesneden
vormen. Het heet dat Van
den Ende rationaliteit en in
tuïtie daarmee bijeen wil
brengen.
Monumentachti-
gen voor een gespleten wes
terse cultuur. Ze hebben iets
van sculpturen; van beschil
derde beelden.
Hoewel je zou kunnen
veronderstellen dat de schil
der een angst voor het ratio
nele vierkant, voor de tradi
tionele schilderij vorm, heeft
lezen we in de catalogus dat
hij uitgaat van het raster,
waarin volgens een bepaald
telsysteem een systemati
sche vorm of lijnenspel ont
staat. Deze bedachte grond
vorm bepaalt ook de schil
derkunstige oplossingen,
waarbij de penseelstreek en
het kleurgebruik de uitein
delijke ordening bepalen. De
ruimten tussen de 'verknip
te' delen spelen daarbij vaak
ook een rol.
Van den Ende ziet zijn
werk als 'kritiek op het tra
ditionele idee van universa
liteit, op meetbaarheid, op
ordening, op grijpbaarheid,
op eenduidigheid. De indivi
dualisering en complexiteit
van onze maatschappij
wordt er in weerspie
geld'...We hebbe de indruk
dat deze geschilderde objec
ten nog geen balans vinden
tussen die tegenstelling en
dat het rationele tamelijk
overheersend is. De redene
ringen zijn dan vaak ook
boeiender dan het resultaat,
dat nogal eens een erg deco
ratief karakter heeft. Juist
dat element van het willen
behagen (het esthetische)
wordt bij de toelichting bui
ten beschouwing gelaten.
Ook in zijn tekeningen (inkt,
grafiet, potlood) speelt dat
een rol. Ze zijn dan ook
mooi...
H.E.
Jaap vd Ende: Schil- z
derij zonder titel;
twaalf delen, 1985 3
(Beyerd, Breda). no
Galerie Kunstforum, Schelderode. Open:
werkdagen van 14.00-18.00 uur, zo. van 10.00-
15.00 uur. Ma. en di. gesloten. Tot 31 augustus.
Sedert 1969 heeft Galerie Kunstforum te
Schelderode bij Gent, die tot de belangrijkste
expositiecentra van België behoort, een aan
tal belangrijke persoonlijke tentoonstellin
gen georganiseerd. Op grond van een ander
beleidsplan gaat zij voortaan bijzonder
groeps- en themagebonden exposities inrich
ten onder het motto 'Informeren Expose
ren'.
De eerste van de reeks is gewijd aan die
beeldende kunstenaars over wier leven en
werk Kunstforum in de loop der jaren een
zogenaamde Kunstpocket uitgegeven heeft.
Deze Kunstpockets bevatten telkens een uit
voerig essay van de hand van een bekende
kunstcriticus of kunsthistoricus en zijn ver
lucht met zwart-wit en kleurenfoto's van
werken van de betreffende kunstenaar. Tot
nu toe verschenen er Kunstpockets over:
Pierre Alechinsky, Karei Appel, Jits Bakker,
René Carcan, Constant, Corneille, Jan Cre-
mer, Joz. De Loose, Etienne Desmet, Carmen
Dionyse, Jacques Doucet, Bruno Dyckmans,
Frans Minnaert, Rudi Pillen, Reinhoud, An
neke Schat, Ronald Tolman, Kees van Bohe-
men, Bram van Velde, José Vermeersch, Co
Westerik, Roger Wittewrongel, Zao Wouki.
Elk van deze kunstenaars is hier nu met
twee, drie originele weken aanwezig. Dat
goldt ook voor hen aan wie binnenkort een
Kunstpocket gewijd zal worden, zoals Octave
Landuyt, Luebert, Roger Somville en Wa-
lasse Ting. Daar het onmogelijk is in het be
stek van een korte recensie in deze rubriek
afzonderlijk op de inzending van deze kun
stenaars in te gaan of zelfs hoogtepuntn aan
te stippen, volstaan wij met de vermelding
dat het hier een boeiende expositie van zeer
hoog niveau betreft. Alleen reeds de namen
der kunstenaars staan daar borg voor.
WILLEM ENZIKCKZ
Beelden bij het Witte Kas
teel, Loon op Zand. Open:
dagelijks 11-18 uur. Tot 15
september.
Galerie Hüsstege uit Den
Bosch heeft op het voorplein
van het zogeheten witte kas
teel negentien plastieken ge
plaatst. Deze opstelling wil
een voorproefje zijn voor
uitgebreidere openlucht-
beeldenexposities, de ko
mende jaren, in het park
van het kasteel. In het kas
teel zelf, waar de antiquairs
Van Dal en Van Zanten de
ruimten fraai hebben inge
richt met verkoopbare meu
bels en artistieke snuisterij
en, heeft Hüsstege schilde
rijen opgehangen van kun
stenaars uit eigen stal.
Inrichters van parkexpo
sities klagen erover dat er
bijna niets meer gemaakt
wordt dat weerbestendig is.
Kunstenaars lijken geen
geld meer te hebben om te
investeren in brons en ander
weerbarstig materiaal. In
Sonsbeek staat dan ook
bijna alles binnen. In de
parken, waar alles nog bui
ten staat, zijn de beelden
over het algemeen meer
commercieel-gevoelig dan
artistiek-opzienbarend.
In Loon op Zand staat dan
ook redelijk en verkoopbaar
goed (prijzen tussen 7.500
en 80.000). Van de Zeeuwse
Paroubek zelfs geen tors,
maar een sierlijk metalen
blad als fontein aan de rand
van de slotgracht. De (brave)
tors is nu aangedragen door
Thea Houben. Van Pierre
Lumey staan er twee mooie,
uitgebalanceerde bronzen
tekens als hommage an
Maurice Béjard. Opvallend
goed zijn ook de monumen
tale gepolijste marmeren
sculpturen van Jos van
Vreeswijk, waaruit een
grote gevoeligheid spreekt
via harde en zachte contou
ren.
Veel minder enthousiast
zijn we over de stugge ruiter
van Felix van de Linden, de
vrouwtjes van Neujean of
het Wankele Evenwicht van
Pepe Gregoire, die met twee
monumentale elkaar ver
bindende handen (Acroba
tiek) zich ter plaatse goed
revancheert. De zeilende fi
guur, metalen collage van
mens- en schip, door Caius
Spronken,heeft ook wel wat
boeiends. Via een meters
hoge slanke trompetter
(Dawn/dageraad van Ro
wan Gillespie) kom je via de
brug in het kasteel. Daar is
onder meer olieverf en gra
fiek te zien van Molenkamp,
Warring, Vervaeke, Wun-
derlich, Mazzoni en Birker.
Zo van alles en nog wat te
midden van antiek. Dat gaat
goed samen.
H.E.
Het Witte Kasteel te Loon op Zand met op de voor
grond een marmeren beeld van Jos van Vreeswijk.
Ine van der Sluis, Ruud
Jacobs, Jozef Pijnenburg en
Hans Tulkens, Galerie Sege-
ren, Raadhuisstraat 8 Breda,
open dinsdag ttn vrijdag van
10-18 uur, donderdag tot 21
uur en zaterdag tot 17 uur,
ttn 31 augustus.
De keramisten en de drie
schilders-tekenaars zijn
vers afgestudeerden van St.
Joost in Breda. Ine van der
Sluis toont compacte deco
ratieve vormen in een hand
zaam formaat. Als mate
riaal heeft steengoed haar
voorkeur. Ze maakt er on
dermeer schaalvormige ob-
jecten van in een vorm, die
sterke overeenkomsten met
een doormidden geslagen
kokosnoot heeft; de buiten
ste schil is van een andere
kleur dan de binnenhuid. De
grotere uit ringen opge
bouwde sierpotten met hun
strenge symmetrie roepen
herinneringen op aan de nu
zo populaire keramiek uit de
vijftiger jaren.
Ruud Jacobs gebruikt in
terieurs als uitgangspunt
voor zijn kleurige stillevens,
waarbij hij zijn compositie
op basis van zuiver decora
tieve overwegingen laat
prevaleren boven de weer
gave van een visueel waar
neembare opstelling. Veel
grillige vormen, die in vrij
zachte mengkleuren zijn ge
schilderd, zorgen voor ex
pressionistische en verras
sende beelden. De tekenin
gen zijn veel soberder van
opzet en door de summier
beeldvorming een stuk min
der interessant.
Jozef Pijnenburg steelt de
show met drie grote acryl
verven, die door hun met
brede kwast opgezette, uit
vegen bestaande structuren
in frisse kleuren met zwart
als contrast, beelden oproe
pen van weelderige vegeta
tie, al dan niet met de mens
figuur daartussen. Ook hier
is de aandacht voor het de
coratieve element opvallend.
Pijnenburgs tekeningen zijn
monumentale studies in
licht-donker-effecten met
een' architectonische inslag,
in voornamelijk zwart met
een beetje wit.
Het werk van Hans Tul
kens is van een totaal ander
karakter. Uit de tekening^
spreekt geen belangstelling
voor compositie of ander'
zaken die aan esthetiek doen
denken. Integendeel, het
gaat hem om tekens en sym
bolen die met elkaar
sfeer op moeten roepen en d'
waarnemer mag zelf de ver
banden leggen. Tulken>
hanteert schaar, potlood er
waterverf op een blad e'
laat daarbinnen met sum
miere aanduidingen va'
voorwerpen allerlei span
nende dingen gebeuren.
Lia Rf**
Scene uit 'De crossfiets race'
Nationale
parken: USA
De EO herhaalt de vorig
jaar reeds uitgezonden do
cumentaire over de natio
nale parken in de Verenigde
Staten. In deze parken
wordt getracht iets van de
grote verscheidenheid aan
landschappen en het na
tuurschoon, waaraan Ame
rika zo rijk is, voor de toe
komst te bewaren. Van alle
parken hebben de makers
van deze documentaire on
geveer tweederde bezocht,
onder meer het Yellowstone
Park, Canyon Lands, de
Niagara Falls, de hoogste
berg van Alaska Mount
Kinley en de vulkanen op
Hawaii.
[19.12]
The final
countdown
De science fiction-thriller
The final countdown' speelt
aan boord van het Ameri
kaanse vliegdekschip Ni-
mitz, dat zich in de wateren
rond Hawaii bevindt. Wan
neer het schip op 6 december
1980 Pearl Harbor nadert,
wordt het overvallen door
een zware electrische storm.
Nadat de storm is gaan lig
gen lijkt de toestand weer
normaal, maar plotseling
ontdekt de bemanning, dat
er iets met de radiopro
gramma's aan de hand is.
Aan de berichten te oordelen
zou men zeggen, dat het 1941
is. Er wordt een jager weg
gestuurd, die ontdekt, dat de
complete Amerikaanse vloot
van veertig jaar geleden in
Pearl Harbor ligt. Is het
schip aan de vooravond van
de Japanse aanval terecht
gekomen?
23.00
Lebeck
Vanavond is een herhaling
te zien van de tv-film 'Le
beck', die eerder in 1968
werd uitgezonden. 'Lebeck'
is gebaseerd op de in 1966
verschenen gelijknamige