Weleens'n goeie tik gehad? Cola-tik met DUJARDIN vieux! 'M'n liedjes werden Ie pretentieloos' Beelden bij een kasteel Informeren Exposeren Afgestudeerden Georganiseerde emotie Almelo doet schouwburg over aan Van der Valk DONDERDAG 24 JULI 1986 DONDERDAG 24 JULI HENK WIJNGAARD GOOIT HET OVER EEN ANDERE BOEG NEDERLAND 1 NEDERLAND 2 DUITSLAND 1 Suske en Wiske: „De popmuziek is dood, omdat zij reactionair en racistisch is geworden. Zwarte muzikanten komen er niet meer aan te pas Sting, popmuzikant T2 PAGINA GIDS ALMELO (ANP) - De gemeentelijke schouwburg in Almelo, 'De Hagen', zal worden overgenomen door het Van der Valk-con cern. Het college van burgemeester en wethouders van Almelo heeft hierover overeenstemming bereikt met deze horeca-ex- ploitant. De gemeenteraad van Almelo moet zich in de vergade ring van 21 augustus aanstaande uitspreken over de overdracht. De gemeente Almelo heeft jaarlijks een tekort van ongeveer twee miljoen gulden op de in 1973 gebouwde schouwburg. Door het complex aan Van der Valk over te dragen kan het tekort voor de gemeente de komende jaren verminderen. Na drie jaar zit men op een tekort van 1,5 miljoen gulden en daarna valt men gedurende vijftien jaar terug op een jaarlijkse bijdrage van 900.000 gulden. Van der Valk wil van De Hagen een multifunctioneel centrum maken. Daartoe zullen onder andere tussen de 50 en 150 motel kamers bij het complex worden gebouwd. De maximale investe ring bedraagt acht miljoen gulden. Met de bouw wordt in 1987 of in 1988 begonnen. (ADVERTENTIE) Dujardin Vieux is verrukkelijk als tik in 'n koele longdrink. En vooral in de cola. Dujardin Vieux is óók heerlijk in de koffie. Zo maak je er 'n extra feestelijk kopje van. En wie van puur houdt, geniet gewoon van Dujardin Vieux als verrassend zachte borrel. Door Tom Smeets WEERT - Verandering van spijs... Misschien moest Henk Wijngaard daar aan denken toen hij besloot het liedje 'Gooi nog eens 'n blok op het vuur, schat' op de plaat te zetten. Het is name lijk geen trucker-song, het genre waarop hij Nederland al zo'n acht jaar vergast. Hij zegt vol vuur: „Ik had op een gegeven moment geen zin meer om dingen te doen waar ik niet meer achter stond. Ik vond m'n liedjes te pretentieloos worden, er zat voor mijn gevoel geen ver haal meer in. Ik ben muzi kant, troubadour, tekst schrijver. Dat ben ik van huis uit, vanaf het allereer ste begin. Maar dat word je uit handen genomen. Op ge geven moment word je ge leefd." Dit kan niet, dacht Henk bij zichzelf en liet weten hoe hij wel wilde werken. „Maar daarvoor kreeg ik helemaal geen medewerking. Toen heb ik anderhalf jaar gewacht en op gegeven moment de stu dio gebeld en om studiotij d gevraagd. Het lukte heel vlot en heel goed en we kwamen tot gigantische mooie pro- dukten. Dat is de bedoeling van platen maken. Niet van 'we moeten even een hit sco ren'. Een hit maak jij niet. Jij maakt een leuk liedje en als het een hit wordt, is dat mooi meegenomen. Zo wil ik wer ken". Voorraad Op de vraag of de vlam de finitief uit zijn pijp is, of zijn truckers-tijd ten einde is, met andere woorden, zegt hij: „Ik heb die liedjes ge maakt zolang ik voorraad had. Toen ik er doorheen was, werd mij voorraad toe geschoven. En daar was ik het niet mee eens." Op z'n hoogtepunt draaide hij veertig shows in de maand. Henk: „En wat ge beurde er? Na twee maanden draaide ik minder dan de helft. En nog een jaar later had ik daar weer de helft van. Op het ogenblik draai ik wat ik aankan. Twee a drie shows in de week is meer dan genoeg. Nu blijf ik muzi kant in hart en nieren en ik vind het elk weekend weer je orkestband aan, met alle gebreken en amateurisme dat er maar is." Alle goede redenen waarom hij heel ontevreden is over 'Hilversum', zijn daarmee nóg niet uitgeput. Henk wil graag nog een heel ander verhaal kwijt. „Een aardig voorbeeld is de AVRO. Die draaien nooit iets van me en ik kan me, be halve 'Voor de vuist weg' geen ander tv-programma herinneren waarin ik heb gezeten. Op gegeven moment krijg ik een telefoontje van de AVRO, heel amicaal. Ik dacht nog, 'goh, ze doen net alsof ze me kennen'. De vraag was of ik mee wilde doen aan 'Sterrenslag', dat gedoe van al die artiesten die door de modder kruipen." Stump Henk Wijngaard: „Populair zijn kost geld, maar daar houdt de belasting geen rekening mee". - fotoanp leuk om te werken. Toen niet meer." Sex-club Dat kwam ook doordat hij in de gekste clubs terecht kwam. Henk: „Je wordt ge stuurd door een theaterbu reau. Die weten ook niet waar ze je heen sturen. Ik stond op gegeven moment in een sex-club, waar de meis jes zich volspoten met rot zooi. Daar zat ik dan in eens tussen. Dat wil ik helemaal niet. Zoals ik het nu doe, heb ik er plezier van. Zo is het een leuke business. Je kunt niet van de platenverkoop bestaan en ook niet van alles wat er omheen zit. Waar je van moet leven zijn de optre dens die er uit voortvloeien. En dan is het nog moeilijk." „Als je heel veel succes hebt, is je privacy nog maar een heel klein beetje. Door die benepen privacy ga je anders leven. Je gaat naar andere restaurants, naar duurdere, omdat je daar wat meer met rust wordt gelaten. Je hele leven wordt anders en dat kost een hoop geld. Populair zijn, dat kost een heleboel geld. Maar daar houdt de belasting geen re kening mee." Hij zou ook best een mooie videoclip willen maken. Hij heeft zelfs al een idee: „Ik zou met een vrachtwagen een hele film willen maken naar aanleiding van een lp, met mooie shots, mooie op namen, met hele goede appa ratuur. Ik hoor het ze al zeg gen: 'Dat kost ƒ100.000 me neer Wijngaard, waar bent u mee bezig? U bent hier niet in Amerika!' Dus wat krijg je dan? Een programma als 'Op volle toeren' en dan sta je weer te ginnegappen achter ers „Voor mij waren het alle maal stumpers. Maar wat ik niet wist, dat heb ik ook later pas gehoord, al die artiesten hebben geëist dat ze ook in een ander programma zou den komen. Maar goed, ik heb alleen maar gevraagd wat ik moest doen. 'Je moet door een modderbad, je moet dit, je moet dat'. Ik heb ge zegd 'juffrouw, u spreekt met een artiest. Ik ben een troubadour, een muzikant, u spreekt niet met een mod derbadkruiper'. Het optreden met behulp van een vrachtwagen, zoals hij geruime tijd heeft ge daan, behoort definitief tot het verleden. Henk: „Dat is voorbij. Dat was te arbeidsintensief. Het kost je je maag. Je bent chauffeur, organisator, roa die, geluidstechnicus, muzi kant, artiest, zakenman. Je moet alles. Dat ding moet op gepoetst worden, dat ding moet worden gereden en op gebouwd. Het zijn veel te veel dingen. Als je twee shows op een dag had, was ik helemaal leeg. Je ging er aan kapot. Ik had er geen zin meer in." Als er vroeger een nieuwe plaat van hem uitkwam, ging dat gepaard met een groot feest met wel 400 a 500 gasten en een groot koud buffet. Dat was de tijd dat hij 25.000 platen verkocht in twee jaar tijd. Henk tot slot: „Nu mag ik blij zijn met 2500." Brood is zo alledaags dat we ons nauwelijks kunnen voorstellen dat de mensheid eens geen brood kende. De graanteelt is inderdaad al heel erg oud. In alle bescha vingen zoals die ons bekend zijn, nam de graanbouw een centrale plaats in. Maar graan is nog geen brood. Pap en pannekoeken zijn waar schijnlijk ouder dan het in een oven gebakken brood. Voor de Egyptenaren was brood zo mogelijk nog be langrijker dan voor ons. Zij meetten hun rijkdom aan de hand van broden en ge bruikten ze zelfs als betaal middel. Kwam de farao op bezoek dan moest de gastheer klaar staan met 16.000 ooede broden, 13.200 andere soorten brood en 4000 koeken. De Egyptenaren waren ook doodsbang dat hun dierbare verstorvenen honger zouden lijden en gaven hen daarom brood mee in het graf. In onze cultuur zijn brood en leven nauw verwant. Na tuurlijk heeft dat veel te ma ken met de christelijke her denking van het laatste avondmaal, maar ook in het spraakgebruik komt de ver wijzing naar brood steeds te rug. Het begrip dagelijks brood verwijst naar het broodnodige voedsel van al ledag. Broodroof vindt plaats, wanneer we iemand het brood uit de mond stoten. Een broodheer is het oude woord voor werkgever en toen de werknemers nog geen vuist maakten ontstond het spreekwoord 'wiens brood men eet, diens woord men spreekt', hetgeen g beurt door zoete broodjes bakken. In alle talen bestaat een rijkdom aan wijsheden die aan brood zijn ontleend. In Rusland zeggen zeg: Een dag onder brood is lang. In Duitsland: Fehlt das Brot irri Haus, zieht der Friede aus. En in Polen: Gegeten brood is zwaar te verdienen. Het is verre van vreemd dat we het woord brood zo vaak in mond nemen. Meer dan helft van de behoeften van de mens wordt immers door tarwe gedekt. Jaap van den Ende, schil derijen. De Beyerd, Breda. Open: di-zo van 10 (za en zo 13-17 uur. Tot 25 augustus. Een tentoonstelling over genomen van Het Prinsen hof te Delf, dat solo-ten- toonstellingen maakt van stedelijke kunstenaars. Stel je voor: een zaal in De Beyerd met mozaiekachtige collages van met grillige pa tronen beschilderde doeken in nog grilliger uitgesneden vormen. Het heet dat Van den Ende rationaliteit en in tuïtie daarmee bijeen wil brengen. Monumentachti- gen voor een gespleten wes terse cultuur. Ze hebben iets van sculpturen; van beschil derde beelden. Hoewel je zou kunnen veronderstellen dat de schil der een angst voor het ratio nele vierkant, voor de tradi tionele schilderij vorm, heeft lezen we in de catalogus dat hij uitgaat van het raster, waarin volgens een bepaald telsysteem een systemati sche vorm of lijnenspel ont staat. Deze bedachte grond vorm bepaalt ook de schil derkunstige oplossingen, waarbij de penseelstreek en het kleurgebruik de uitein delijke ordening bepalen. De ruimten tussen de 'verknip te' delen spelen daarbij vaak ook een rol. Van den Ende ziet zijn werk als 'kritiek op het tra ditionele idee van universa liteit, op meetbaarheid, op ordening, op grijpbaarheid, op eenduidigheid. De indivi dualisering en complexiteit van onze maatschappij wordt er in weerspie geld'...We hebbe de indruk dat deze geschilderde objec ten nog geen balans vinden tussen die tegenstelling en dat het rationele tamelijk overheersend is. De redene ringen zijn dan vaak ook boeiender dan het resultaat, dat nogal eens een erg deco ratief karakter heeft. Juist dat element van het willen behagen (het esthetische) wordt bij de toelichting bui ten beschouwing gelaten. Ook in zijn tekeningen (inkt, grafiet, potlood) speelt dat een rol. Ze zijn dan ook mooi... H.E. Jaap vd Ende: Schil- z derij zonder titel; twaalf delen, 1985 3 (Beyerd, Breda). no Galerie Kunstforum, Schelderode. Open: werkdagen van 14.00-18.00 uur, zo. van 10.00- 15.00 uur. Ma. en di. gesloten. Tot 31 augustus. Sedert 1969 heeft Galerie Kunstforum te Schelderode bij Gent, die tot de belangrijkste expositiecentra van België behoort, een aan tal belangrijke persoonlijke tentoonstellin gen georganiseerd. Op grond van een ander beleidsplan gaat zij voortaan bijzonder groeps- en themagebonden exposities inrich ten onder het motto 'Informeren Expose ren'. De eerste van de reeks is gewijd aan die beeldende kunstenaars over wier leven en werk Kunstforum in de loop der jaren een zogenaamde Kunstpocket uitgegeven heeft. Deze Kunstpockets bevatten telkens een uit voerig essay van de hand van een bekende kunstcriticus of kunsthistoricus en zijn ver lucht met zwart-wit en kleurenfoto's van werken van de betreffende kunstenaar. Tot nu toe verschenen er Kunstpockets over: Pierre Alechinsky, Karei Appel, Jits Bakker, René Carcan, Constant, Corneille, Jan Cre- mer, Joz. De Loose, Etienne Desmet, Carmen Dionyse, Jacques Doucet, Bruno Dyckmans, Frans Minnaert, Rudi Pillen, Reinhoud, An neke Schat, Ronald Tolman, Kees van Bohe- men, Bram van Velde, José Vermeersch, Co Westerik, Roger Wittewrongel, Zao Wouki. Elk van deze kunstenaars is hier nu met twee, drie originele weken aanwezig. Dat goldt ook voor hen aan wie binnenkort een Kunstpocket gewijd zal worden, zoals Octave Landuyt, Luebert, Roger Somville en Wa- lasse Ting. Daar het onmogelijk is in het be stek van een korte recensie in deze rubriek afzonderlijk op de inzending van deze kun stenaars in te gaan of zelfs hoogtepuntn aan te stippen, volstaan wij met de vermelding dat het hier een boeiende expositie van zeer hoog niveau betreft. Alleen reeds de namen der kunstenaars staan daar borg voor. WILLEM ENZIKCKZ Beelden bij het Witte Kas teel, Loon op Zand. Open: dagelijks 11-18 uur. Tot 15 september. Galerie Hüsstege uit Den Bosch heeft op het voorplein van het zogeheten witte kas teel negentien plastieken ge plaatst. Deze opstelling wil een voorproefje zijn voor uitgebreidere openlucht- beeldenexposities, de ko mende jaren, in het park van het kasteel. In het kas teel zelf, waar de antiquairs Van Dal en Van Zanten de ruimten fraai hebben inge richt met verkoopbare meu bels en artistieke snuisterij en, heeft Hüsstege schilde rijen opgehangen van kun stenaars uit eigen stal. Inrichters van parkexpo sities klagen erover dat er bijna niets meer gemaakt wordt dat weerbestendig is. Kunstenaars lijken geen geld meer te hebben om te investeren in brons en ander weerbarstig materiaal. In Sonsbeek staat dan ook bijna alles binnen. In de parken, waar alles nog bui ten staat, zijn de beelden over het algemeen meer commercieel-gevoelig dan artistiek-opzienbarend. In Loon op Zand staat dan ook redelijk en verkoopbaar goed (prijzen tussen 7.500 en 80.000). Van de Zeeuwse Paroubek zelfs geen tors, maar een sierlijk metalen blad als fontein aan de rand van de slotgracht. De (brave) tors is nu aangedragen door Thea Houben. Van Pierre Lumey staan er twee mooie, uitgebalanceerde bronzen tekens als hommage an Maurice Béjard. Opvallend goed zijn ook de monumen tale gepolijste marmeren sculpturen van Jos van Vreeswijk, waaruit een grote gevoeligheid spreekt via harde en zachte contou ren. Veel minder enthousiast zijn we over de stugge ruiter van Felix van de Linden, de vrouwtjes van Neujean of het Wankele Evenwicht van Pepe Gregoire, die met twee monumentale elkaar ver bindende handen (Acroba tiek) zich ter plaatse goed revancheert. De zeilende fi guur, metalen collage van mens- en schip, door Caius Spronken,heeft ook wel wat boeiends. Via een meters hoge slanke trompetter (Dawn/dageraad van Ro wan Gillespie) kom je via de brug in het kasteel. Daar is onder meer olieverf en gra fiek te zien van Molenkamp, Warring, Vervaeke, Wun- derlich, Mazzoni en Birker. Zo van alles en nog wat te midden van antiek. Dat gaat goed samen. H.E. Het Witte Kasteel te Loon op Zand met op de voor grond een marmeren beeld van Jos van Vreeswijk. Ine van der Sluis, Ruud Jacobs, Jozef Pijnenburg en Hans Tulkens, Galerie Sege- ren, Raadhuisstraat 8 Breda, open dinsdag ttn vrijdag van 10-18 uur, donderdag tot 21 uur en zaterdag tot 17 uur, ttn 31 augustus. De keramisten en de drie schilders-tekenaars zijn vers afgestudeerden van St. Joost in Breda. Ine van der Sluis toont compacte deco ratieve vormen in een hand zaam formaat. Als mate riaal heeft steengoed haar voorkeur. Ze maakt er on dermeer schaalvormige ob- jecten van in een vorm, die sterke overeenkomsten met een doormidden geslagen kokosnoot heeft; de buiten ste schil is van een andere kleur dan de binnenhuid. De grotere uit ringen opge bouwde sierpotten met hun strenge symmetrie roepen herinneringen op aan de nu zo populaire keramiek uit de vijftiger jaren. Ruud Jacobs gebruikt in terieurs als uitgangspunt voor zijn kleurige stillevens, waarbij hij zijn compositie op basis van zuiver decora tieve overwegingen laat prevaleren boven de weer gave van een visueel waar neembare opstelling. Veel grillige vormen, die in vrij zachte mengkleuren zijn ge schilderd, zorgen voor ex pressionistische en verras sende beelden. De tekenin gen zijn veel soberder van opzet en door de summier beeldvorming een stuk min der interessant. Jozef Pijnenburg steelt de show met drie grote acryl verven, die door hun met brede kwast opgezette, uit vegen bestaande structuren in frisse kleuren met zwart als contrast, beelden oproe pen van weelderige vegeta tie, al dan niet met de mens figuur daartussen. Ook hier is de aandacht voor het de coratieve element opvallend. Pijnenburgs tekeningen zijn monumentale studies in licht-donker-effecten met een' architectonische inslag, in voornamelijk zwart met een beetje wit. Het werk van Hans Tul kens is van een totaal ander karakter. Uit de tekening^ spreekt geen belangstelling voor compositie of ander' zaken die aan esthetiek doen denken. Integendeel, het gaat hem om tekens en sym bolen die met elkaar sfeer op moeten roepen en d' waarnemer mag zelf de ver banden leggen. Tulken> hanteert schaar, potlood er waterverf op een blad e' laat daarbinnen met sum miere aanduidingen va' voorwerpen allerlei span nende dingen gebeuren. Lia Rf** Scene uit 'De crossfiets race' Nationale parken: USA De EO herhaalt de vorig jaar reeds uitgezonden do cumentaire over de natio nale parken in de Verenigde Staten. In deze parken wordt getracht iets van de grote verscheidenheid aan landschappen en het na tuurschoon, waaraan Ame rika zo rijk is, voor de toe komst te bewaren. Van alle parken hebben de makers van deze documentaire on geveer tweederde bezocht, onder meer het Yellowstone Park, Canyon Lands, de Niagara Falls, de hoogste berg van Alaska Mount Kinley en de vulkanen op Hawaii. [19.12] The final countdown De science fiction-thriller The final countdown' speelt aan boord van het Ameri kaanse vliegdekschip Ni- mitz, dat zich in de wateren rond Hawaii bevindt. Wan neer het schip op 6 december 1980 Pearl Harbor nadert, wordt het overvallen door een zware electrische storm. Nadat de storm is gaan lig gen lijkt de toestand weer normaal, maar plotseling ontdekt de bemanning, dat er iets met de radiopro gramma's aan de hand is. Aan de berichten te oordelen zou men zeggen, dat het 1941 is. Er wordt een jager weg gestuurd, die ontdekt, dat de complete Amerikaanse vloot van veertig jaar geleden in Pearl Harbor ligt. Is het schip aan de vooravond van de Japanse aanval terecht gekomen? 23.00 Lebeck Vanavond is een herhaling te zien van de tv-film 'Le beck', die eerder in 1968 werd uitgezonden. 'Lebeck' is gebaseerd op de in 1966 verschenen gelijknamige

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 14