'Ik kan me geen leven voorstellen zonder godsdienst' 'Geen geheim maken van de konstruktie9 Hoera,3foto's extra! Maxi! MARIA TER STEEGHOOFD Boy George onder behandeling voor heroïine-verslaving NICO VAN DEN BOEZEM GAAT 'NOG HARDNEKKIGER' DOOK AGFA DONDERDAG 10 JUL! 1986 T2 PAGINA GIDS 1 HILVERSUM - Een vrouw heeft zich ge drongen in een man- nenbolwerk. Maria ter Steeg-van Wayen- burg is het nieuwe hoofd godsdienst van de KRO-televisie, een functie die tot dus verre door paters werd bekleed. Een dubbele emancipatie dus. DONDERDAG 10 JUL11981 NEDERLAND 2 In heel Europa verkrijgbaar. Suske en Wiske: „Dé <=T „Over theater kun je alles zeggen en het is allemaal waar Cox Habbema, actrice/schouwburgdirectrice Door Jan Koesen Het gesprek verloopt niet glad, vooral als ik haar vragen stel over de rol van de vrouw in de katholieke kerk. Vragen over abortus, euthanasie en geboortere geling worden eerst laco niek en vervolgens kribbig beantwoord of terzijde ge schoven. Een keer wordt Maria echt kwaad als ik provocerend zeg dat haar baan te vergelijken is met die van een neger die een kabinetspositie in de rege ring van Zuid-Afrika krijgt aangeboden. „Die vraag loopt echt de spuiga ten uit. Ik laat de kerk niet vergelijken met Zuid- Afrika." We kortten'ift rustiger vaar water. „Ik heb theologie gestu deerd, onder rtteerbij Schilie- beeckx in Nijmegen. Gods dienst is voor mij uiterst we zenlijk, al had ik tijdens mijn studie natuurlijk maar amper een beeld van wat mijn toe komst worden zou. Godsdienst is fascinerend omdat het een onderdeel is van onze cultuur die varieert van het bouwen van kathedralen tot de fanfare in Schin-op-Geul. In mijn studietijd was ik een van de weinige vrouwen die theologie als vak gekozen hadden. Maar de laatste twaalf jaar heb ik gezien dat de vrouw nu goed meedoet in de kerk. Er zijn nog heel veel stromingen in de kerk waarin de vrouw niet mee is ontwik keld. Daar ben ik eerlijk over. En over talloze zaken moet nog breed gediscussieerd wor den. Toch denk ik alles bij elk aar dat er over een paar jaar nieuwe inzichten zijn." Ruime ervaring Maria ter Steeg heeft ruime ervaring met godsdienst als beroep. Ze is langdurig actief geweest in het omroepparo- chie die vanuit Amersfoort opereert. Ook getuigde ze re gelmatig op de radio van haar opvattingen en beantwoordde ze brieven van luisteraars. Daarnaast had ze een radio column. Onzekerheid over haar nieuwe functie kwelt haar niet. Praatpaal „Ik ben op 1 juli begonnen. En ik geloof dat ik een soort praatpaal ben. Ik hou me veel bezig met programma's waarin godsdienst voorkomt. De programmamakers hebben in mij dan iemand met wie ze kunnen overleggen. Ik heb ge merkt dat ze hier iemand no dig hebben om tegen aan te praten, ik heb het nu vooral over programma's die met godsdienst te maken hebben." Door en door De K van KRO is voor Ma ria ter Steeg belangrijk. Ze is al twaalf jaar aan de katho lieke omroep verbonden en kent het bedrijf door en door. „De katholieken in Nederland vormen een aanzienlijke groep. Het is een huis met veel woningen, maar in de grote huis wonen mensen van zolder tot kelder die het al die tijd toch goed met elkaar hebben uitgehouden. Wij hebben in dat huls nooit groepen wegge drukt. En de KRO is de weer slag van die houding. Als het moeilijk wordt, als godsdienst ter discussie komt in de maat schappij, moet je als KRO een bijdrage leveren. Je kunt je niet afzijdig houden. In het omroeppastoraat heb ik ook regelmatig getuigd van deze verantwoordelijkheid." Niet dood Godsdienst is niet dood, denkt de theologe. „In de om- roepparochie heb ik bijvoor beeld gemerkt, dat veel oude ren blij zijn te zien dat de nieuwe generatie de fakkel van het geloof weer over neemt Het materiële is kenne lijk niet voldoende voor deze jeugd die met computers is op gevoed, want ik bespeur een hang naar mystiek en occul tisme." Senang „Ik kan me geen leven voor stellen," zegt het tv-hoofd godsdienst, „zonder gods dienst, religie, cultuur. En ik zal altijd een plek zoeken waarin ik wat dat betreft aan mijn trekken kom. Ik voel me heel senang bij de KRO, ik zie voorlopig niet iets leukers." De kerk, hoe bekritiseerd ook, is voor haar slechts het instru ment, een vertolking van het geloof. Met goede en met slechte dingen, zoals Disraeli al zei, 'Right or wrong, my country'. Wortels Maria: „Maar ik vind het ook belangrijk om terug te gaan naar de wortels. De ka tholieken zijn de laatste twin tig jaar aanzienlijk terugge vallen op gebieden waar ze vroeger sterk in waren, zoals de cultuur. Onze oude kerken zijn duidelijk gebouwd door mensen die cultuur belangrijk vonden. Er is mij veel aan ge legen dat ik daar in mijn func tie veel over laat zien. En tele visie leent zich daar bij uitstek voor. Ik zou dolgraag een cul turele rubriek willen hebben. Nu lijkt het of religieuze kunst is opgeheven in de zestiende eeuw. Gekkigheid Ik ben een paar maanden in Parijs geweest, vlak bij het Centre Pompidou en steeds meer mensen zijn nu anders naar cultuur gaan kijken. Eerst vonden ze het maar gek kigheid, maar toen trokken ze bij. Ik wil niet zeggen dat het Centre al grote resultaten heeft afgeworpen, maar het betekent iets voor Parijs. Onze samenleving wordt toch al zo arm aan fantasie. Er zijn zo veel wegen om God te ontdek ken. Woorden als God durf je trouwens tegenwoordig niet meer te gebruiken, maar ik doe het toch De kerk is een af geleide van het geloof en afge leid is dus ook de vraag hoe je daaraan gestalte geeft. Ik voel me in deze kerk thuis, ik hou ervan, maar sommige zaken zijn nog niet uitgekristalli seerd." Censuur Hebben de bisschoppen in vloed op de programma's van de KRO? Anders gezegd, is er censuur? Ook deze vraag roept enige gemelijkheid op bij drs.Ter Steeg die verklaart dat er inderdaad een bisschop pelijk commissaris zetelt in het bestuur van de KRO, maar dat die zeker geen censuur uit oefenent en dat er altijd ge praat kan worden over heikele kwesties. „De KRO heeft een eigen, onvervreemdbare ver antwoordelij kheid." 'Mannenwerk' Haar voorgangers waren paters. Is haar baan niet wat de goegemeente noemt 'man nenwerk?' „Nee," zegt Maria. „Mijn functie is bij uitstek ge schikt voor leken. Maar dan natuurlijk wel voor leken die theologisch geschoold zijn. En of een man of vrouw het doet, dat is niet relevant. Ik heb al tijd heel graag verkondigd. Daarin ligt mijn hart. En on der die noemer van verkondi gen valt heel veel. Ik wil pra ten vanuit het geloof, dat heb ik 12 jaar gedaan, daar heb ik mijn hart aan verpand. En dat hoop ijc te blijven doen. En ik laat me daarbij niet verleiden tot een discussie over externe zaken." Maria ter Steeg: „Ik zou dolgraag een culturele rubriek willen hebben". - foto t sticht LONDEN (UPI/DPA/AFP) - De Britse poli tie heeft een zoekactie naar popster Boy George gestaakt nadat gisteren bekend werd dat hij voor zijn verslaving aan he roïne wordt behandeld. De platenfirma van de zanger van Culture Club vroeg de pers hem een maand met rust te laten. De popster is sinds maandagochtend op een geheime plaats „onder 24-uurs medische behandeling" gesteld, een dag nadat de poli tie zijn flat in West-Londen binnenviel op zoek naar verdovende middelen. Naar wordt aangenomen is Boy George opgenomen in de kliniek van dr. Meg Pat terson, door wiens speciale behandeling be kende popgrootheden als Pete Townsend en Eric Clapton van hun verslaving afraakten. Vijf mensen die dinsdag werden aange houden bij de politie-invallen verschenen gisteren voor de rechtbank in Londen. On der hen waren de broer van Boy George, Kevin O'Dowd, en de travestiete popster Marilyn, die werd beschuldigd van bezit van heroïne. Kevin zit tot 16 juli in voorarrest en kan niet op borgtocht vrijkomen. Marilyn werd zonder borgtocht vrijgelaten en moet 23 juli voorkomen. Boy George. - fotoap David O'Dowd, een andere broer van Boy George, zei vorige week in een vraaggesprek voor'de televisie dat de zanger sinds acht maanden verslaafd is aan heroïne. De pop ster zelf sprak later de berichten over zijn verslaving tegen en zei dat hij fit genoeg is om een marathon te lopen. De vermaarde Lassie is nog steeds niet vergeten. De EO zendt vanavond de drie jaar oude film 'Lassie, een nieuw begin' uit, waarin de Schotse collie weer een hartverover- ende rol speelt. Lassie woont bij de oude Ada en haar twee kleinkinderen Saman- tha en Chip in Arizona. Ada is erg ziek. Ze moet een ope ratie ondergaan en daarom wil ze de kinderen naar haar zoon in Californië brengen. Onderweg overlijdt de vrouw en Samantha en Chip blijven met Lassie alleen achter. De kinderen komen in een opvangtehuis terecht, Lassie gaat naar het asiel. Door Willem Enzinck „Wat een rotzooi, hè zegt Nico van den Boezem, terwijl wij in zijn atelierhuis aan de Herengracht te Middelburg op zijn bene denste werkruimte neer kijken. Losse delen van konstrukties en installaties liggen en staan er kris kras door elkaar, zoals ze te rugkwamen van zijn kortelings gehouden grote expositie. Een expositie, waarin de thans 53-jarige kunstenaar de kracht van zijn willen en kun nen overtuigend toonde: in de Middelburgse Vleeshal met installaties en plastieken, die inspeelden op de gotiek van dit monument, anderzijds met meer vrije werkstukken en te keningen in een zaal van de Kloverniersdoelen, eveneens een der fraaie historische ge bouwen van de Zeeuwse pro vinciehoofdstad. Terecht werd deze expositie begeleid door een tot een soort monografie uitgegroeide, van een goede tekst voorziene en typografisch welverzorgende katalogus, waarvan de enige maar dan ook kapitale schoonheidsfout is, dat het omslag ervan de naam van de man over wie het gaat niet vermeldt. „Laten we hier maar qiet langer naar blijven kijken", stelt Nico voor met een lach die zijn Romaanse gelaat strekken nog een accentueert, we gaan naar boven Daar bevindt zich zijn tweede atelier, waar de meer ideële en concipiërende werk zaamheden verricht worden, terwijl de benedenruimte voor de handwerkelijke uitvoering (ADVERTENTIE) feiten van zijn projekten bestemd is. Onder het genot van zwarte koffie en een borrel praten we na over zijn tentoonstelling. De werken in de Vleeshal wa ren speciaal voor die ruimte ontworpen en gedacht zoals dat ook het geval was met het projekt Kunst, Muziek, Archi- tektuur, zes jaar geleden. Meerwaarde „Dat boeit me", zegt Nico van den Boezem, „het tegelij kertijd je aanpassen aan en vechten met een gegeven ruimte. Als je om zo te zeggen die gegeven ruimte claimt, geeft dat een meerwaarde aan het kunstwerk". Ik spreek hem mijn bewondering uit voor de wijze waarop hij met zijn plastieken de ruimte on der spanning weet te zetten en ook met de veelsoortige ge bruikte materialen als metaal, zeildoek, staal, vliegerpapier, koeienhuid enz. in dat werk zelf een duidelijke spanning weet te bewerkstelligen. Wat me overigens bij die veelsoortigheid van toegepaste materialen opvalt, is dat je nooit afvalmateriaal gebruikt, wat toch ook mogelijk zou zijn. Van den Boezem: „Dat ik dat niet doe, hangt samen met mijn heel eigen of, als je wilt, eigenwijze instelling. Als je bepaalde meningen, opvattin gen of plannen hebt, vind ik dat je die moet toetsen voor je ze naar buiten brengt. Mee gaan in toevallig gevonden materiaal sluit die toetsing uit. Ik zou het dan altijd opnieuw maken om de fascinatie van het vinden te incorporeren, anders word je een étaleur". Je voert je plastieken en in stallaties tot in de onderdelen toe zelf uit „Ja, een enkele keer geef ik wel eens iets in opdracht, maar ik zou het zelf ook ge daan kunnen hebben. Mijn principe van zelf uitvoeren komt voort uit de wil mijn werk bewust binnen de men selijke maat te houden; mijn dingen kunnen uit elkaar ge nomen worden en zijn relatief handelbaar. Voor mij is van belang dat zichtbaar moet zijn hoe iets gedaan is. De be schouwer moet het waarom van het verhaal na kunnen le zen, je moet geen geheim ma ken van de konstruktie, alles moet open zijn, zodat de ander het plastisch avontuur mee kan beleven". Dat zelfde geldt wel ook voor je tekeningen Van den Boezems tekeningen vormden zeker niet het minst boeiende deel van zijn recente Middel burgse tentoonstelling. Ook hier in zijn atelier trekken ze de aandacht naar zich toe met 19.27 J Kids Uit films en televisieseries krijgt de kijker meestal een vertekend beeld van de Amerikaanse jeugd. Dat deze jongens en meisjes aan de overkant van de oceaan weinig verschillen met de jongeren elders in de wereld laat Juan Sebastian Domin- guez zien in zijn documen taire 'Kids'. Dominguez volgde twee jaar lang vier gewone Newyorkse jongens tussen de tien en twaalf jaar. Hij praatte met hen over hun interesses en hij registreerde hun doen en la- ten. Ook zij zijn bang voor de gevolgen van een even tuele atoomoorlog en ook zij worden geboeid door sex, sport en stoere filmhelden. 20.32 Bejaarden- zangconcours Na een uitgebreide voorse lectie treden vanavond zes bejaardenkoren in de arena voor de finale van het Be- jaardenzangcourcours, dat de VARA al sinds 1970 jaar lijks georganiseerd. De animo voor dit concours neemt voortdurend toe, te meer daar ook een uitzen ding op televisie stimule rend werkt. Voor de voor ronden in mei hadden zich twintig koren gemeld, waar van de juryleden Jan van Beckum en Jan van Ame- rongen er zes uitkozen voor de eindstrijd. De presentatie Nico van den Boezem in zijn atelier. hun ondubbelzinnige lijnvoe- ring in houtskool, hun symme trie. „Ja, dat geldt ook voor'mijn tekeningen. Ik wil daarmee de materie papier als het ware opheffen. Het papier is niet zo zeer drager van een afbeel ding als wel zelf onderdeel van het tekengebeuren, vandaar ook dat ik vaak gelijktijdig met beide handen de houts- koolstift bestuur. De lijnen roepen plastieken op, maar moeten duidelijk zichtbaar blijven ook wanneer ik ze soms onderbreek met een en kele reëel plastisch element van aluminium of iets derge lijks". Kalligrafie Sommige tekeningen - deels nog in statu nascendi - hangen aan de wand, andere liggen op de grond uitgespreid. Met de sensibiliteit en muzikaliteit van hun lijnvoering doen ze soms even denken aan de Chi- nesche kalligrafie, maar deze dan op persoonlijke wijze ver werkt en vereenvoudigd. Vandaar ook mijn vraag: Hoe komen ze toe stand, aan de wand of op de grond Het niet onverwachte antwoord luidt: „Meestal op de grond. Omdat ik, zoals ik juist al zei, vind dat de beschouwer het ontstaansproces moet kunnen volgen, heb ik dan ook hoe langer hoe meer de neiging die tekeningen bij tentoonstellin gen op de grond uit te stallen". Niet alleen tekeningen, ook een schoolbord met foto's van straten en pleinen uit een grote stadswijk en een tafel met maquettes getuigen van de projekten waarmee Nico van den Boezem zich op het ogenblik eveneens bezig houdt. „Die foto's en maquettes hebben betrekking op een woonwijk in Amsterdam- Noord, waar ik al jarenlang werkzaam ben als adviseur bij de verbetering en verfraaiing van de woonomstandigheden, die ronduit verschrikkelijk zijn. Ik zoek de cruciale pun ten op waar het volgens mij hapert, fotografeer die en tracht op verschillende manie ren oplossingen te vinden". Werk dus dat volkomen in de lijn ligt van je brede sociale belangstelling voor de leefom standigheden van mensen. Je hebt in 43 plaatsen van Neder land voor scholen speelplastie- ken ontworpen en uitgevoerd, je hebt geveipiastieken voor openbare gebouwen gemaakt, maar je ook bezig gehouden met de omgeving buiten de be wegwijzering, de patio-ont werpen binnen in ziekenhui zen enz. Hoe zijn die belang stelling en die schijnbaar zo uiteenlopende aktiviteiten zo gegroeid 1 „Waarschijnlijk is mijn jeugd daar debet aan. Mijn jeugd in Leerdam, waar mijn vader op de glasfabriek werkte en eigenlijk alle bewo ners met de glasfabriek te raa- - FOTO annelies BAARS ken hadden. Er ging van de theosofische sfeer, die daarl heerste, een geweldiige uitstra- ,j ling uit. Je ging als kind al opj een natuurlijke wijze met de dingen om. Vandaar dat ik a!s jongen ook nooit gedacht hebj om kunstenaar te willen wor den. Iedereen was met kunst bezig, de algemene sfeer was ervan doordrenkt. Als er men sen op de fabriek werden ont slagen, gingen ze zelf in eer schuurtje door met glas ma ken". Dat alles gaf groni aan sociale bemoeienis, aar- een werkelijke interesse aar de basis waarbij niet direkt aan revenuen gedacht werd". „Ik verbaas me altijd weet over het feit dat overheden - bij een toch zo groot kreatief potentieel die mogelijkheden zo weinig benutten. Wat zon de Zeeuwse provinciale over heid b.v. niet kunnen later doen aan de veerboten, aan zo veel andere projekten waard- 1% regeling op van toepassint is. Maar er gebeurt niets of1 goed als niets..". En om een persoonlijk voor beeld te geven, vul ik aam Provinciaal Kunstbezit heeft bij zijn jongste keuze uit werk van Zeeuwse kunstenaars ook °P je grote tentoonsteilinl geen reden gevonden een werk van jou aan te kopen... „Zo is dat", zegt Nico var den Boezem. „Het is jamme'}: maar het deert me in die wezen niet... Ik ga gewoon nog hardnekkiger misschiafj door op mijn eigen weg". - Ms ik uist fat hij mtfin zou. feriken, zou \k te mrschun konen, mier je mensen zun ze mem mij Ikóurtmh Ou. ónrkomtjnj tt Hm pil: -** hoortlt "ts Hriken [n_MstruikjewisMlirem

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 16