Armoe vier weken in
schaduw van voetbcd
MEXICAANSE BEVOLKING HEEFT NIETS AAN WK
Sijdtené&ariCcfé/ïectett
MAANDAG 30 JUN11986
'DM
EXTRA OP MAANDAG
MEXICO STAD - Nog
geen honderd meter
buiten het stadion pij
nigen de tegenstellin
gen het hart van de
buitenlandse bezoe
ker.
Drug!
;s
Nieuwe image
Actie voeren
Zoon verdwenen
Geheime agenten
Aardbeving
Verkiezingen
te&sr"'
PAPIER
VOOR UW PEN
Abt Baeten (1)
Abt Baeten (2)
Abt Baeten (3)
Twee van Breda
Criminele stad
TT
Doorgaan
Medische Rubriek voor tijdje weg
gebruikte au
KIME
PAGINA ZEEL/)
politierap
T48
Door Henk Mees
Aan de ene kant teren
de armoedzaaiers bij bos
jes weg in ellendige krot
ten. Aan de andere kant
kan de Mexicaanse chi
que het zich veroorloven
hermetisch afgesloten en
electronisch beveiligde
luxueuze landhuizen te
bezitten. Stuk voor stuk
afgeschermd van de bui
tenwereld door een muur,
en allemaal in het oog ge
houden door een eigen be
wakingsdienst.
Dergelijke villawijken kent
Mexico-Stad volop. Nog talrij
ker zijn de krottenopeenho-
pingen, mierennesten zonder
fatsoenlijke slaap-, was- of
toiletgelegenheid. Met 18 mil
joen ingezetenen is Mexico-
Stad de grootste bevolkings
concentratie ter wereld. Met 3
miljoen motorvoertuigen is
het tevens de meest beklem
mende, verstikkende metro
pool.
Fietsers komen er niet voor,
ze wagen hun leven niet in het
razende verkeer dat van Me
xico-Stad een dagelijkse file
maakt. De stinkende en ron
kende voertuigen, die zich van
milieuvoorschriften geen zier
aantrekken, zijn verantwoor
delijk voor zo'n enorme dosis
luchtverontreiniging dat de
stad de hele dag in smog ge
huld gaat. De zon kan er alleen
op z'n sterkste momenten
doorheen breken.
De almaar aanzwellende
bevolking van Mexico-Stad is
grotendeels vertrouwd met de
schaduwkanten van de maat
schappij. Dertig tot vijfender
tig procent is werkloos. Van de
rest moet het grootste gedeelte
zich tevreden stellen met een
dagloon van 2000 pesos, nu on
geveer 8,-.
Er wordt daarom druk ge
speurd naar alternatieve geld
bronnen. Het wemelt van de
bedelaars, moeders steeds die
met hun kroost om zich heen
tot diep in de nacht de hand
ophouden. Bij elk van de on
telbare stoplichten wordt met
kauwgom, kranten, platte
gronden en wat al niet meer
geleurd. Door zowel zwangere
vrouwen, jonge kinderen als
bejaarden.
De criminaliteit rijst onder
deze omstandigheden de pan
uit. Verzekeringsdeskundigen
zeggen dat die in Mexico-Stad
vijf keer het algemeen aan
vaarde gemiddelde bedraagt.
De helft van de misdaden
komt voor rekening van de po
litie, zo wordt alom gezegd, die
via berovingen en corruptie
het armzalige inkomen wat
kan opschroeven.
Zo'n vijftigduizend Mexicanen zijn door de aardbeving van vorig jaar dakloos geworden en wachten in tenten hun lot af.
- FOTO'S PIET DEN BLANKEN
De handel in verdovende
middelen tiert ook welig in dit
broeinest. In de Verenigde
Staten maakt met name sena
tor Helms zich daar ontzettend
boos over. De Amerikaanse
ergernis over een Mexicaanse
rol in de drugssmokkel baart
nu ook de bovenlaag van de
Mexicaanse bevolking zorgen.
„De handel in drugs hier is een
van de belangrijke oorzaken
dat onze inkomsten uit het
toerisme zo sterk zijn afgeno
men", vertelt Ronald Dickins,
de directeur public relations
van het nationale WK-organi-
satiecomité van Mexico. „Door
de aanhoudende waardever
mindering van de peso en de
handel in drugs heeft Mexico
in de loop der jaren een pu
bliek van steeds minder allooi
aan toeristen getrokken. Het
gevolg is geweest dat mensen
uit de laagste loonklassen van
de Verenigde Staten hier hun
vakantie zijn komen vieren.
Dat is funest geweest voor
onze toeristenindustrie. We
hebben hier ontelbare stran
den, hele kustgebieden die de
moeite waard zijn. Qua opper
vlakte en sortering meer dan
welk land ook. Daarvoor zijn
we voor zestig procent van
Amerikanen afhankelijk,
maar de laatste jaren zijn er
alleen nog maar gekomen met
de karabijn achter in de wa
gen en het voornemen om niet
meer dan honderd dollar per
week uit te geven."
Dickins, een Mexicaan
wiens vader van Engelse
komaf is, gaat verder met zijn
uitleg: „Mexico moet een
nieuw image krijgen, iedereen
moet weten dat dit land nog
sterk is en leeft. Als dat beeld
tot iedereen doordringt, ko
men we er misschien weer bo
venop. Zo'n wereldkampioen
schap is dè mogelijkheid voor
ons geweest om Mexico een
nieuw image als vrolijk en
veilig land te verschaffen."
Het particuliere bedrijfsle
ven en de regering sloegen
daartoe drie jaar geleden de
handen ineen. Grootste ani
mator daarin was Televisa, de
grootste commerciële televi
siezender van Mexico die met
allerlei ondernemingen als ho
tels, schouwburgen, meubelfa
brieken, banken en onroerend
goed-maatschappijen zo'n im
perium heeft opgebouwd dat
het het grootste particuliere
bedrijf is van Mexico. Alle
topfunctionarissen van Tele
visa bezitten vooraanstaande
functies in de Mexicaanse
WK-organisatie.
Het mes snijdt daar dus aan
twee kanten, want Televisa
heeft de afgelopen weken
VIER weken lang hebben honderden miljoenen tv-
kijkers vrolijke beelden uit Mexico te zien gekregen.
Het voetbal op het wereldkampioenschap was vaak
niet om aan te zien, maar op de tribunes werd altijd
gelachen, gejuicht en gezongen.
Prima reclame voor een land dat zich graag van de
zonnige kant laat bekijken. Onze verslaggever Henk
Mees had in Mexico ook oog voor de schaduwkant
waar geen tv-camera's op stonden gericht.
Voor veel Mexicanen zijn de vuilnisbelten van Mexico-
Stad de enige bron van inkomsten en zelfs voeding.
prima zaken gedaan met tv-
beelden die via de wereldvoet-
balfederatie FIFA aan vrijwel
alle landen ter wereld zijn
verkocht. Tegelijkertijd hoopt
Televisa dat de eigen onderne
mingen een opkikker krijgen
door de economische impuls
die Mexico van het WK moet
krijgen volgens de organisato
ren.
Rosario Ibara de Piedro ge
looft geen snars van het
prachtige verhaal dat Dickins
vertelt. Dit kittige vrouwtje
van 59 jaar is de voorzitster
van het Nationaal Front tegen
Verdrukking. Sinds 1977 voert
zij strijd tegen schending van
de mensenrechten in Mexico.
Ooit stelde ze zich kandidaat
voor de presidentsverkiezin
gen, nu zit ze in het parlement
voor een kleine linkse opposi
tiepartij, de PRT. „Ik vraag
me af voor wie dit WK wel
goed is eigenlijk", zegt ze met
zichtbare argwaan in de von
kende ogen. „De mensen van
Mexico zullen er weinig mee
opschieten. Die zijn alleen
maar bang nog verder achter
uit te gaan in loon en vrezen
nog minder werkgelegenheid
in de toekomst. Ik ben vorige
week in Monterrey geweest, in
het noorden van Mexico. Daar
heeft de regering zo maar even
twee staalfabrieken gesloten.
Daar zijn ineens 14.000 mensen
op straat komen te staan."
Volgens de regering waren
de fabrieken niet meer renda
bel. Daarom zijn ze failliet
verklaard. De mensen in Mon
terrey hebben er fel tegen ge
protesteerd. Alles wat aan de
PRI, de al zeventig jaar aan de
macht zijnde regeringspartij
die van Mexico een schijnde-
mocratie maakt, herinnert, is
kapot gescheurd en in brand
gestoken.
Als strijdvaardig pleitbe
zorgster voor de mensenrech
ten wordt Rosario Ibara de
Piedro elke dag herinnerd aan
de hardvochtige overheid.
Haar zoon Jésus verdween in
1975. „Als hij nu nog leeft is hij
32 jaar. Twee jaar geleden
hebben mensen hem ergens
nog in een gevangenis gezien,
maar ik heb nooit iets van
hem vernomen. Zo zijn er op
dit moment in totaal 497 men
sen nog spoorloos in Mexico.
Van de bij ons bekende ver
dwenen mensen zijn er alles
bij elkaar 148 vrijgekomen.
Waar de rest verblijft weten
we niet."
„Het zijn allemaal mensen
die zich hebben ingezet voor
betere levensomstandigheden
en daarbij volgens de politie te
ver zijn gegaan. Zonder enig
bewijs zijn ze opgepakt en je
hoort er niets meer van. De
laatste jaren zien we succes
van onze acties. Zo gauw we
vernemen dat mensen worden
opgepakt, gaan we actie voe
ren voor het Paleis van Justi
tie of de gevangenis in de be
trokken stad. Zo hebben we al
vijftien tot twintig mensen
vrij gekregen."
Aandacht vragen voor het
lot van de 497 verdwenen Me
xicanen was ook de bedoeling
van Rosario Ibara de Piedro
tijdens het WK. Het is er niet
van gekomen. „Bij alle sta
dions zat geheime politie. Je
kon nog geen spandoek ontrol
len of ze grepen al in. Stadions
kwamen we niet eens in. Ze
kenden onze mensen blijk
baar."
Ronald Dickins maakt geen
geheim van de veiligheids
maatregelen die in Mexico tij
dens het WK van kracht zijn.
„De veiligheid is een zaak van
de staat. Per dag zijn er twin
tigduizend mensen ingescha
keld. Politie, leger, maar ook
heel veel geheime agenten. Die
lopen dan in joggingpakken,
verkleed als supporter. Of ze
werken als kelner, hostess of
telefoniste in de perscentra en
stadions. Niemand heeft het in
de gaten gehad, maar daar
hebben veel geheime agenten
bij gezeten. Ja, dat was nodig.
Ik ben blij te kunnen zeggen
dat er niets is gebeurd. Daar
door heeft Mexico voor het oog
van de gehele wereld het beeld
van een veilige en betrouw
bare natie gekregen."
De veiligheidsmaatregelen
komen geheel voor rekening
van de overheid die daarvoor
een belangrijk deel beroep
heeft gedaan op het leger. Dic
kins: „De staat heeft het er
graag voor overgehad. Miguel
de la Madrid, onze president,
was meteen razend enthou
siast voor het idee het WK in
Mexico te organiseren toen we
dat aan hem voorstelden. Hij
was toen net gekozen als pre
sident en zag ook wel in dat
hiervan een geweldige impuls
kan uitgaan."
De grote onderlaag van de
Mexicaanse bevolking denkt
er vermoedelijk anders over.
Voor hen is het allang een uit
gemaakte zaak dat het aantal
buitenlandse toeristen ruim
schoots onder de verwachte
80.000 is gebleven. Degenen die
gekomen zijn, hebben in Mexi
co-Stad kunnen constateren
dat er nog altijd tenminste
tienduizend lijken onder de
puinresten moeten liggen van
de door de aardbevingsramp,
die vorig jaar september naar
schatting aan dertigduizend
mensen het leven heeft gekost.
Zo'n vijftigduizend Mexican en
zijn toen dakloos geworden en
wachten in hun tenten of
noodwoningen verder op
nieuwe woonruimte.
Op het platteland is de si
tuatie al even schrijnend.
Daar regeren de 'pistoleros',
ingehuurde bendes die in op
dracht van de grootgrondbe
zitters kleine boeren of daglo
ners om het leven brengen.
Door een falend landbouwbe
leid wordt die situatie met de
dag ernstiger.
Het is de vraag of Mexico
nog kans ziet zich uit de be
narde positie te bevrijden. De
rente op buitenlandse schul
den (nu honderd miljard dol
lar) loopt met de dag op. De
peso wordt steeds minder
waard, de kosten van levens
onderhoud stijgen almaar.
Hoe lang slikt Mexico dit
nog, is de vraag aan Rosario
Ibara de Piedro. „Het is een
uitzichtloze situatie, maar we
gaan door", zegt ze. „De PRI is
almachtig in dit land. Iemand
die lid is van een vakbond is
verplicht daarop te stemmen.
Verkiezingen in Mexico zijn
niet geheim. Dat is het grote
euvel hier. Als de vakbonden
op de lijsten een stem aantref
fen bij een andere partij dan
de PRI zoeken ze uit van wie
die stem komt. Zo'n man kan
meteen op ontslag rekenen. De
vakbonden zijn hier het ver
lengde van de regering en zor
gen desnoods voor extra stem
men. Zolang dat zo blijft, zal
het een moeilijke zaak zijn
Mexico te hervormen."
bjaf-
Een bekend Nederlands ge
zegde vertelt ons dat de
kruik zolang te water gaat,
tot zij breektDit lijkt ook
toepasselijk op abt Baeten
o.a. door zijn opstelling te
gen de benoeming van bis
schop J. ter Schure van Den
Bosch, zijn opzienbarende
geste om zijn abdij in Hees-
wijk als 'vrijplaats' aan te
bieden, and last but not least
zijn voorgaan met een pas
toraal werkster uit Eindho
ven in de Eucharistieviering
in de Brabant-hallen in Den
Bosch ter gelegenheid van
de 8 mei-beweging.
Voor vele rooms-katholie-
ken en niet op de laatste
plaats voor onze bisschop
pen leek dit een demonstra
tie voor gelijkheid van man
en vrouw in de sacramentele
bediening. Daarbij was het
omstreden gebed van Huub
Oosterhuis geen door Rome
goedgekeurd tafelgebed.
Vervolgens 'De Stem Com
mentator' van 21 juni j.l. ci
terend, heeft abt Baeten zich
ooit eens in het openbaar
verantwoord met de vraag
of hij eigenlijk wel recht van
spreken had.
Hij zei daarvan dit: „Om
dat ik mijn hele leven met
huid en haar op die kerk heb
gezet, meen ik recht van
spreken te hebben." Echter,
naar onze bescheiden me
ning ware het toch beter ge
weest, indien deze abt in
plaats van met huid en haar,
zich met hart en ziel aan de
heer van onze moeder de
heilige kerk zou hebben toe
gewijd.
Oosterhout,
H. Hoegen
De berichtgeving in 'De
Stem' van 21 juni kon niet
op. Een hoofdartikel op de
voorpagina en dan nog een
uitgebreid artikel van de
hoofdredacteur onder de kop
'commentaar'. Het geval is
op zichzelf al triest genoeg,
'roomsen moeten niet onder
elkaar gaan rommelen', dat
doen anders-denkenden wel
voldoende. Ook de 'dissiden
te' roomsen leveren op dit
punt ook een ruime bijdrage
en de schrijver van het com
mentaar, die ik ervan ver
denk dat hij ook tot de dissi
dente vleugel behoort, doet
ook uitermate zijn best.
Ik vraag me af of het wel
nodig was dit op een zo ne
gatieve manier te doen, de
redactie mag toch in z'n ach
terhoofd bewaren dat 'hun
krant' in hoofdzaak gelezen
wordt door niet dissidente
(dus normale) katholieken.
Dat de dissidente groep
meer in het nieuws komt ligt
voor de hand, het wordt gre
tiger geslikt dan de taal van
'het rijke roomse leven'.
Maar het getuigt van een
gebrek aan democratisch
denken als men een, door
een bevoegd gezag genomen
besluit, gaat afdoen met de
term administratieve (on)
macht. Ook vraag ik me af
of in het hoofdartikel van
De Stem al niet voldoende
informatie aan de lezers was
verstrekt, dus of een 'com
mentaar' op dit punt zin
had.
Tenslotte wil ik de hoofd
redactie de vraag voorleg
gen wat zij zelf zou doen be
slist moest worden over het
al dan niet handhaven van
één of meer van zijn 'advi
seurs' als die het bewijs had
den geleverd op een afwij
kende manier bezig te zijn
met hun werk waardoor dit
schade leed Ik ben van me
ning dat de grote groep van
niet dissidente (dus norma
le) katholieken zich niet al
les moet laten welgevallen
wat sommige 'betweters'
menen te mogen etaleren en
dat 'De Stem' in deze geen
partij behoort te kiezen.
Breda, p, Vorstenbosch
Ik las 'De Stem Commen
taar' ontslagen abt in uw
krant van zaterdag jl. Dat u
stelling, neemt tegen de bis
schoppen verwondert mij
niet, dat is sinds het pausbe
zoek normaal bij de media.
De abt heeft bij zijn pries
terwijding trouw beloofd
aan de bisschop! Het doel
van de acht meibeweging is
het eigen gezicht te laten
zien van hun kerk, de bewe
ging is met het pausbezoek
begonnen met polarisatie te
gen de bisschoppen.
Nu groepen die trouw
wensen te blijven aan paus
en bisschoppen zich gaan
manifesteren, wat de bewe
ging niet had verwacht, rea
geert de beweging verbol
gen. Omdat niet alle gelovi
gen achter hun (acht meibe
weging) maatschappelijke
standpunten aanlopen. En
gaat u met getallen gooche
len; wat zijn uiteindelijk
10.000 op het aantal katho
lieken in Nederland. Overi
gens waren die 10.000 alle
maal praktiserend rooms-
katholiek? Wenst u overi
gens praktiserend rooms-
katholieken als abonnee?
Halsteren,
M. v.d. Beek
Burgemeester drs. F. Feij
van Breda, bepleit de vrijla
ting van de nog 2 gevangen
zittende nazibeulen. Dat zijn
voorstel bij hem is komen
boven borrelen uit het gege
ven dat op 1 september men
het honderdjarig bestaan
van het Wetboek van Straf
recht viert, geeft nog geen
carte blanche om tot een
dergelijke uitspraak te ko
men. Of dhr. Feij deze uit
spraak heeft gedaan op per
soonlijke titel of in de func
tie van burgemeester, doet
niets terzake.
Zijn uitspraak is net zo
fout als het gedrag van de
twee nazibeulen. Het ver
wonderlijke is het feit dat
dhr. Feij zich gaat verschui
len achter beweringen van
prof. mr. Pompe en Abel
Herzberg. Lafheid mis
schien Dhr. Feij moet toch
weten dat de beweringen
van dhr. Pompe en dhr.
Herzberg ten aanzien van
oorlogsmisdadigers al zeer
geruime tijd geleden zijn
ontzenuwd. Daar komt nog
bij, dat dhr. Feij in deze he
lemaal geen gevoegdheid
heeft om een dergelijke uit
spraak te doen. Een uit
spraak over vrijlating of
niet kan alleen het Ministe
rie van Justitie doen. En niet
te vergeten een dialoog tus
sen het hoofdbestuur 'Voor
malig Verzet' en Regering
inzake eeh dergelijke kwes
tie.
Wat dhr. Feij blijkbaar
ook over het hoofd heeft ge
zien, is het feit dat hij met
zijn uitspraak wederom
wonden heeft open gere
ten Burgemeester, ik kan
u bij deze maar een raad ge
ven; kom op uw uitspraak
terug 1
Oud-Vossemeer,
B.C.M.Th. Derwig
Het wordt vaak door de zui
delijke kranten beweerd dat
Amsterdam de onveiligste
stad is. Onlangs werd mijn
moeder in een plechtige cre
matiebijeenkomst te Breda
de laatste eer bewezen. Wat
gebeurde er buiten op de
parkeerplaats Terwijl onze
dienst was afgelopen en wij
aan de koffie zaten, begon de
andere dienst, hier zat een
tijdsbestek in van een kwar
tier, werden van mijn fami
lie 3 wagens gekraakt.
Doodgewoon, de ruiten van
deze auto's gemold en alles
wat los en vast zat meegeno
men. Hoe het ook gebeurd is,
ik vind dit zeer minder
waardig. Gelukkig was in de
dienst na de onze een agent
van de rijkspolitie aanwezig.
En wel de heer Bogers. Deze
was weliswaar in burger,
maar hij zei dat er personen
waren die dit 40 keer per et
maal op hun geweten had
den. Ongelooflijk. Waar
blijft Breda nu met zijn
waarheid. Dit alles zal wel
'n staartje krijgen.
Amsterdam,
C. Willemen
et boek, dat ik
I Henk beloofde, ligt
j JL -JLnog in de kast,
i want Henk is op vakantie. En
I dat briefje waarop staat dat
Loes een telefoontje van mij
verwacht, verhuist van het ene
plekje van m'n bureau naar het
andere, want „Loes is naar En
geland en we weten niet precies
wanneer ze terugkomt", zeggen
haar huisgenoten. Kees en
Rietje lopen te lopen in de Ar
dennen - of was het Nepal, dat
is me ontschoten. De buren zit
ten ergens buiten in hun cara
van en anderen staan op 't punt
van vertrekken. Zo zal het vrij
willige volksverhuizen nog een
tijdje doorgaan, want zodra
Henk, Loes enzovoorts terug
zijn, kruipen de vaders en moe
ders met vakantie-kinderen in
trein, bus, vliegtuig of eigen
auto.
Waarom al dat gereis en ge
trek; waarom al die moeite, als
iedereen toch de eigen toilettas,
eigen boeken, eigen koffie,
eigen levenspartner, eigen
bloedjes van kinderen, eigen
jeuk en ongemak meezeult naar
weet-ik-waar tot de Noordpool
toe? Om wég te zijn, zeg je dan.
Om even helemaal los te raken
van alle gewone dagelijkse ge
doe en gedonder. Wég -het
geeft eigenlijk niet waar naar
toe. Al zit je twintig kilometer
verder bij tante Doortje in een
pluche fauteuil oude familiefo
to's te kijken en ga je naar bed
met een citroentje met suiker
-da's mijn recept, kind, daar
slaap je lekker op en je wordt er
oud mee - het leeft daar anders
en daarom heet dat vakantie.
Het is natuurlijk het aller
mooist, wanneer het werkelijk
lukt alles maar dan ook alles
achter te laten. Een paar weken
leven en ademen in een onge
rept paradijsje, zonder zorgen
en problemen van klein, groot
en wereldformaat. Geen weet
hebben van armoe en ellende,
van werkloosheid en bezuini
gingen, van oorlogsdreiging en
atoomlobby. Ergens vertoeven,
waar het leven loopt zoals een
mens zich dat zou wensen.
Een kwart eeuw geleden
dachten we, dat de maan mis
schien wel zo'n nieuw plekje,
zo'n uitvluchtsoord zou kunnen
worden. „Loop naar de maan"
leek geen verwensing meer. Fu
turistische reisbureau's ver
kochten zelfs al kaartjes, voor
als een reis naar de maan ge
meengoed zou worden, bereik
baar voor iedereen. We hadden
beter moeten en kunnen weten.
Alle maan- en ander ruimte-on
derzoek gebeurde niet voor óns
plezier. Het was nooit de be
doeling interessante attracties
te kunnen bieden aan de ge
wone man en vrouw. Het lucht
ruim werd gewoon geanne
xeerd. Want de honger naar
geld bleek niet te stillen met
alle mensen en mogelijkheden
van het aardse bedrijf en nu
rinkelt daarboven de kassa met
het grote geld even hard als
hier beneden. De maan zal
nooit in de reisgidsen komen te
staan.
Vier dagen, een week, een
korte maand - het maakt niet
uit hoe lang de vakantie duurt:
terugkomen is even gewoon. Je
brengt het boek naar Henk,
gunt de PTT een halfuurtje bij
praten met Loes, informeert
naar de blaren van Kees en
Rietje en je bent weer thuis met
het ouwe vertrouwde jasje van
alledag om de schouders. Maar
alles wat prikt, trekt en wringt
aan dat jasje is er óók nog. Dus
bel je, evenals andere ongeruste
ouders, huisarts en ANWB of
GGD over de Tsjernobil-effec-
ten in de landen, die je kinde
ren enthousiast als vakantiebe
stemming opgeven. Je tekent
een protestbrief tegen de slui
ting van het kleine bejaarden
huis met centrumfunctie er
gaat dapper voorbij aan hel
voordelige blik Zuidafrikaanse
ananas in de supermarkt. Ook
dat betekent weer-thuis-zijn.
Maar dit alles is niet ge
woon. Het afstandnemen tij
dens de vakantie geeft er wel
een nieuwe kijk op. Het gebeurt
toch maar, dat ouderen zelf
voor de eigen belangen gaan
opkomen, zo zie je dat opeens.
Ook dat de nu verkrijgbare lijs
ten van Zuidafrikaanse artike
len en bedrijven om te boycot
ten de zoveelste activiteit is van
diepbewogen mensen met ja
renlange inzet. En die straling?
Zou het niet zo zijn, dat de - zij
het gebrekkige - openheid over
verhoogde radio-activiteit en
hoe daarmee om te gaan, te
danken is aan het feit, dat er
zoveel actie is gevoerd en zo
veel is gepubliceerd over deze
materie?
Terugkomen van vakantie en
de draad weer oppakken is
eigenlijk alleen maar mogelijk,
omdat er mensen zijn die wei
geren alles wat niet goed zit als
normaal te beschouwen. Dat
geeft hoop om verder te gaan.
filllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
In 'Afscheid van Leiden'
vraagt Prof. Karei van het
Reve of „vervaardigers van
diepzinnig Nederlands
proza" het werkwoord
'ontbergen' ook kunnen
invoeren in onze taal, zoals
Frits Raddatz in zijn Coda
het voor Karei nieuwe
Duitse woord 'entbergen'
invoerde in de betekenis van
'aan het licht brengen', met
andere woorden het
tegenovergesteld van
'verbergen'.
Wat mij aanvankelijk er van weerhield Prof. v.h. Reve dit
kleine genoegen te doen, was de vrees voor het holle
hoongekrijs mijner critici: „O'Mill ziet zichzelf aan voor een
vervaardiger van diepzinnig Nederlands proza!". Het is,
bedenk ik nu, mogelijk het ene te doen en het andere te
ontlopen door proza te vervangeh door poëzie met het
volgende, simpele rijm:
Ontborgen Talent
cglOWat sal ick het ontbergen:
lek schrijf ten allen tijd,
Ick reus onder de dwergen,
enkelt diepzinnigheid.
Bij uitgeverij Kosmos te Utert is een boekje verschenen,
getiteld: 'Wat Hoe, Fries', ten gebruike van Hollanders op
vakantie in Friesland. Het bevat nuttige zinswending en
voor het dagelijks gebruik op het vakantieadres, compleet
met uitspraak. Bijvoorbeeld:
Er zijn te weinig borden Der binne te min boarden (spreek
uit: bwadden)
Het slot van de toiletdeur is kapot It slot fan 'e hüskedoar is
stikken.
Ik vraag mij nu af: Moeten wij ons niet haasten hier in ons
edele Brabant de Friese en Hollandse vakantiegangers
hetzelfde dienstbetoon te bewijzen. Ik denk aan een boekje,
gratis verstrekt door de VW Breda met nuttige woorden en
uitdrukkingen voor vakantiegangers in het Brabantse, zoals
bijvoorbeeld:
Heeft u geen kinderbedjes? Edde gullie gin betjes f'r de
brakke?
Zijn hier eieren verkrijgbaar? Wao kenkier un naai
krijge?
Het slot van de toiletdeur doet het niet meer 't Slot fan 't
schijtuisdurke is naor de klote (spreek uit: kloewatte)
Bloemen houden van mensen
Luiers houden van babies
Buffalos houden van Bill
Houden Flodders ook van
poUO'Wtea?
Onze medische medewerker Jan Paalman is op vakantie. Dat
betekent dat u tot begin augustus zijn Medische Rubriek zult
moeten missen.
met 12 mni
Bolkensteei
BRESKENS - Op de
Buitenlust verleende
Hasselt geen voorr;
W.V. uit Merelbeke
daaropvolgende
werden vijf mensen
wond.
BRESKENS - Zaterc
zijn op de veerboot Pi
liana vanuit een aut
dom van F.V. uit E
koelbox en 24 casse
vreemd. Later op de
de auto van de dader
neuzen teruggevonde
stolen spullen bevon
in de auto. De dievei
34-jarie P. de J. uit VI
de 31-jarige A.J. uit
gen, en de 33-jarige
uit Goes. In samer
met de gemeentepoli
men vanuit Oostbc
diefstal opgelost.
CADZAND - In de I
laan is uit een auto,
van E. Mulheim een
waarin geld en een
vreemd. Men had ht
van een raam weg
werken. Aan de Vla
derlaan is uit de auto
uit Deurne een dame
dwenen. In deze tas
geld en cheques. M
draad heeft men het
de deur opengemaakt
GROEDE - Aan de K
ingebroken in de wc
de heer A. van de G.
die daar een zom
heeft. Met een schroe'
heeft men een raa:
ceerd. Er wordt kledi
dere goederen vermis
HULST - De Hulster
deed bij de politie
woonplaats aangifte
stal van een korte
waarde 600 gulden,
dween zaterdagmoi
zijn aan de Poortei
Hulst geparkeerd sta;
sonenauto. Dat werd
doordat men een rui
voertuig vernielde.
KLOOSTERZANDE
automobilist J. L. uit
(B) werd zaterdagmi
een eenzijdig verkeer
op rijksweg 60 licht
Zijn personenauto
heel vernield. Het on|
beurde doordat de ma
bocht reed en met
tuig in de sloot terechr
NIEUWVLIET -
rijkspolitie uit Oostk|
aangehouden G.B. 18 e
uit Teteringen toen
een geparkeerd staant
fiets van R.B. uit Ni
de kilometer- en toe
aan het slopen warer
moment dat de politie
de.
SCHOONDIJKE - Of
Schoondijke-Bresken;
kruising Holland-Bel
stond een kleine kei
sing waarbij betrokkt
C.D. uit Eeklo en A.R.
neuzen, alsmede J.B. i
kens. Bij deze kop-st£
sing vielen twee gf
J.W. liep kneuzingei
werd naar het zieke
Oostburg vervoerd. R
beenwond op en
plaatse worden behan
SLUISKIL-Bij een i
ongeval op rijkswei
hoogte van de afs
Sluiskil-Oost werdei
morgen drie perso:
beschadigd. Mevrouw
Munster (D) stond s
de twee rijbanen om
rende file uit tegt
stelde richting voorr;
ven. Op een gegeven
kreeg ze van een tot
kend gebleven aut
een teken dat ze
mocht. Tijdens deze
vre werd ze aangere
een voertuig, bestuur
van D. uit Stekene (B)
uit de richting Mr.
weg kwam en door d
tegen de personenaui
van H. uit Belsele (B)
TERNEUZEN - De g<
politie van Terneuz
zaterdagavond in de
diepstraat drie mat
Vlissingen aangehou;
dacht van diefstal uii
afgesloten personen;
V. uit Eeklo, op de
BreSkens-Vlissingen.
nen werden zondagm
het opmaken van
verbaal weer op vrij
gesteld.
Van een onzer verslat
DEN HAAG - Minisl
Kroes van Verkeer ei
staat heeft haar Bel|
lega Olivier van 1
Werken haar zeer
verontrusting kenb
maakt over 'smeerpi
werpen-Tessenderlo.
Die leiding voor
afvalwater zou vanui
derlo bij Antwerpen
den in de Schelde.
