Panama's sterke man brengt VS in verlegenheid Lesmateriaal anti-racisme nog in de kinderschoenen Intimidatie en bedreiging aan de orde van de dag' Tanaka beoogt een politieke comeback Politieke r greenpeace-france een jaar na de aanslag op de rainbow warrior Zieke Bourgiba spreekt vertrouwen uit in premier Mzali amsterdam; Ook lokale i DONDERDAG 26 JUN11986 ■ACHTERGROND GENERAAL NORIEGA FRAUDEERDE BOEK WIL LEERKRACHTEN DE WEG WIJZEN IN HET ONDERWIJSBOS nONDERDAG 26 JUN111 ONTSLAG HOOf T47 PAGINA a Door Jo Wijnen HIJ MAG dan wel niet het feitelijke staats hoofd zijn, legerleider generaal Manual Anto nio Noriega is niettemin de sterke man in de Middenamerikaanse staat Panama. Zijn wil is daar wet. De Ver enigde Staten beschou wen hem als een goede vriend. De Amerikaanse president Reagan ge looft zelfs dat generaal Noriega zijn land heeft teruggevoerd naar de democratie. Dat is een opvatting die de Amerikaanse president bin nen afzienbare tijd gedwon gen wordt te wijzigen. Want de Amerikaanse pers - en vooral de New York Times en haar welbekende verslagge ver Seymour Hersh - is druk bezig de poten onder Norie ga's stoel uit te zagen. Niet zonder redenen overigens, want de presidentverkiezin gen die Panama in 1984, tot grote vreugde van de VS, te rugbrachten op het pad van de democratie, blijken door Noriega en zijn medestan ders uit het leger zwaar ge fraudeerd te zijn. Noriega had - onder druk van de VS - in een dergelijke verkiezing toegestemd. Voor het eerst sinds 1968 zou het Panamese volk zelf weer een eigen burgerpresident mogen kiezen. Noriega schoof Nico las Ardito Barletta naar vo ren, een bekwaam en orden telijk econoom die ook de goedkeuring van de VS kon wegdragen. Maar toen het tellen van de stemmen begon, bleek dat Barletta geen schijn van kans had tegen de oppositiekandidaat Arnulfo Arias Madrid. Op dat moment besloot ge neraal Noriega in te grijpen. Hij zorgde voor een prompte 'overname' van de verkiezin gen en Barletta behaalde een nipte overwinning die in het verre Washington met ge juich werd begroet. Maar de Amerikaanse inlichtingen dienst CIA, alsmede de Ame- rikanse ambassade in Pa nama hadden een oogje in het zeil gehouden. Zowel het Witte Huis als minister van Buitenlandse Zaken George Shultz, kreeg rapporten in handen waarin het onomsto telijke bewijs werd geleverd dat de verkiezingen op grote schaal waren gefraudeerd op instigatie van generaal No riega. Dat belette president Rea gan niet de nieuwe president Barletta met allerlei vrien delijke plichtplegingen in het Witte Huis te ontvangen. En George Shultz repte zich naar Panama om hoogstper soonlijk de inauguratie van Barletta bij te wonen. Lang heeft het politieke le ven van de keurige Barletta overigens niet mogen duren. Het vorig najaar werd hij door diezelfde generaal No riega weggewerkt. Barletta had een uitvoerig onderzoek in het vooruitzicht gesteld naar de moord op de promi nente oppositieleider dr. Hugo Spandafora, een fel te genstander van Noriega. Dat was meer dan de legerleider - die ervan wordt verdacht de hand te hebben gehad in die moord - kon verdragen. Barletta moest het veld rui men en Noriega schoof zijn stroman Eric Arturo Delvalle naar voren die vervolgens voldaan op de presidentszetel van Panama plaatsnam. Washington is in grote verlegenheid gebracht, nu Seymour Hersh heeft ont huld op welke wijze de Ame rikaanse top-politici gemene zaak hebben gemaakt met Noriega. En Reagans verhaal dat Panama zich opnieuw tot de democratie heeft bekeerd, lijkt niet langer houdbaar te zijn. Overigens schijnt generaal Noriega alles behalve een echte vriend van de VS te zijn. Mogen we de New York Times geloven - die daar overigens voortreffelijk, aan de CIA ontleend bewijsmate riaal voor heeft aangedragen - dan is generaal Noriega het centrum van een enorme op de VS gerichte drugshandel. Bovendien verdient hij grote sommen geld met de verbo den verkoop van Ameri kaanse technologie aan ver schillende Oostbloklanden. Maar het allerergste is dat Noriega onder een hoedje speelt met Fidel Castro's Cu ba. Hij schijnt zeer belang rijke informatie over de wijze waarop de VS in onder meer Nicaragua inlichtingen verzamelen, aan Castro te hebben doorgespeeld. Hoe de VS het Panamese varkentje gaan wassen, staat nog niet vast. Waarschijnlijk zal Washington de zaak voorals nog met de mantel der liefde proberen te bedekken, want het politiek evenwicht in Midden-Amerika is uiterst wankel. Washington moet boven dien voorkomen dat Noriega, ten einde raad, een vrijage aangaat met Cuba en de Sowjet-Unie. De zaak is vooral delicaat omdat de VS een verdrag met Panama hebben ondertekend dat voorziet in de overname door dat land van het Panama kanaal in het jaar 2000. Er is de VS dan ook alles aan gele gen haar invloed in dit zeer strategische deel van Mid den-Amerika te behouden. Niemand weet dat beter dan generaal Manuel Antonio Noriega zelf. Door Robert Whymant (Guardian) DE VROEGERE Ja panse premier, Kakuei Tanaka, die gedeeltelijk verlamd is door een be roerte, in de steek gela ten door veel van zijn aanhangers en boven dien nog een celstraf van vier jaar boven zijn hoofd heeft hangen, heeft ondanks dit alles nog niet zijn hoop op een politieke comeback op gegeven. Tanaka, die 68 jaar is, wil dat de kiezers in zijn kiesdis trict in het noorden zorgen dat hij bij de komende ver kiezingen op 6 juli in het la gerhuis komt. Politieke waarnemers wachten vol spanning af hoeveel stem men hij zal winnen. Tot aan zijn beroerte in fe bruari vorig jaar was Ta naka nog steeds de belang rijkste politieke figuur van Japan, terwijl zijn macht niet verminderd was door het Lockheed omkopingsschan daal. De vroegere premier gaat nu in hoger beroep te gen zijn veroordeling en straf. De uitspraak van het hof in deze zaak wordt later dit jaar verwacht. Tijdens de laatste alge mene verkiezingen in decem ber 1983 kwam Tanaka in het parlement met 220.000 stem men van kiezers die dank baar waren voor de openbare werken en de subsidies die hy in de wacht sleepte voor zijn kiesdistrict in Niigata. Zijn overwinning is deze keer eveneens verzekerd, maar hij is niet langer in een positie om regeringsgelden los te krijgen. Het feit dat hij in 1983 werd gekozen, ondanks de slechte resultaten van de LDP, zijn vroegere partij, werd door Tanaka be schouwd als een rehabilitatie van zijn persoon. Zelfs al moest Tanaka de LDP verlaten en kreeg hij een onafhankelijke zetel toen het schandaal rond hem een hoogtepunt bereikte tien jaar geleden, toch bleven politieke fondsen en ambtelijke mid delen binnen zijn bereik zo als voor niemand anders. Hij ging gewoon door met het werven van parlementsleden voor zijn groep, de grootste binnen de regeringspartij. Omdat Tanaka nog steeds zoveel politieke invloed had was het mogelijk voor hem om Yasuhiro Nakasone par tijleider te maken, zodat die vervolgens in 1982 premier kon worden. Nakasone, die door de ziekte van Tanaka niet lan ger in de schaduw van zijn voorganger leeft, hoopt nu dat hij op zijn beurt, als hij er niet in slaagt om zelf in het zadel te blijven, dan toch de volgende leider kan aanwij zen. Hij zou dan duidelijk Takeshita als zijn opvolger verkiezen. De gezondheidstoestand op dit moment van Tanaka is nog een mysterie. Op 4 mei zocht Susumu Ni- kaido, de vice-voorzitter van de LDP, Tanaka op, maar naar verluidt kon die toen nog geen woord uitbrengen. Door Frans van Mourik IN HET Nederlandse onderwijs wordt de laat ste jaren in toenemende mate aandacht besteed aan de bestrijding van racistische vooroordelen bij de leerlingen. In hoog tempo werden daarvoor lespakketten ontwik keld, maar alle goede bedoelingen ten spijt, blijkt het nog geen bo tertje tot de boom te zijn. De ontwikkeling van dat lesmateriaal staat nog in de kinderschoenen. Dat blijkt uit een pakket vergelijking van Marlou Min en Nine Nooter, onderwijs- psychologes en medewerkers van het projekt 'Vooroorde len Zwart/Wit' van de vak groep Maatschappijleer van de Rijksuniversiteit Gronin gen. Drie jaar onderzoek le verde twee boekjes op: 'Zwart/Wit Onderwijs 1 en 2'. Het eerste bevat een over zicht van 120 organisaties en instellingen in Nederland en Belgïe, actief op het gebied van anti-racistische vorming in het voortgezet onderwijs. Het tweede, dat gisteren werd gepresenteerd, bevat een beoordeling van 20 les pakketten. Overigens niet met de bedoeling om een soort top-twintig op te stel len, 'Zwart/Wit Onderwijs 2' wil de leraar de weg te wij zen in het grote onderwij sbos van lespakketten. Er is nog geen reden om te vreden achterover te leunen. Marlou Min: „Vrij veel mate riaal dat wij hebben gezien kan de toets der kritiek niet doorstaan. Ik denk dat lera ren, die weinig of geen erva ring hebben met dit onder werp, met dit materiaal hele rare uitglijers zullen maken. En dat hebben we ook ge hoord van leerkrachten die we geïnterviewd hebben. Wat ons betreft is er niet één lespakket, waarvan je kunt zeggen dat de leraar hiermee uit te voeten kan". Waar het onder meer aan ontbreekt is een peiling vooraf van de situatie in de klas. „Leraren," zegt Marlou Min, „hebben de neiging de vooroordelen die in de klas leven óf enorm te onder schatten óf enorm te over schatten. Dat betekent dat er Marlou Min (links) en Nine Nooter. - FOTO TON BROEKHUIS aan het begin van zo'n les pakket een peiling moet zit ten, die de leraar een aan- knooppunt geeft. Er zijn maar weinig pakketten die daar rekening mee houden. De meeste gaan er vanuit dat je maar gewoon moet begin nen". Een tekortkoming van veel pakketten is dat de auteur zich niet heeft verdiept in wat een racistisch vooroor deel precies is. Ze blijven bij voorbeeld steken in droge in formatie over 'de andere cul tuur', die 'begrijpelijk' ge maakt moet worden. Daar mee voorbijgaand aan het feit dat racisme structureel in de maatschappij aanwezig is en een emotionele lading heeft. 'Alle Surinamers zijn lui' is zo'n emotioneel voor oordeel, waarbij de bezitter ervan niet gehinderd wordt door enige kennis van zaken. In samenhang daarmee moet je dus voorzichtig zijn in de keuze van je methode. Moet je kiezen voor een indi recte methode, waarbij je leerlingen informatie geeft en er geleidelijk achter laat komen wat racistische voor delen zijn. Of voor de directe aanpak, waarbij van meet af aan de vooroordelen hard op tafel komen. Marlou Min zegt dat zij en Nine Nooter teruggekomen zijn van een aanvankelijke keuze voor de directe me thode omdat die nogal ge vaarlijk is. Leerlingen mogen direct aan het begin van de serie lessen hun vooroordelen spuien en doen dat dan met graagte onder het motto 'er mag nu blijkbaar meer'. En dat levert met name in ge mengde klassen grote pro blemen op. Zwarte leerlingen krijgen de vooroordelen van hun blanke medescholieren hard voor hun kiezen en kruipen in hun schulp. Met die aanwezigheid van zwarte leerlingen in de klas is, en dat is heel opvallend, door de meeste auteurs van de lespakketten geen reke ning gehouden. Marlou Min: „Een groot aantal auteurs heeft zich niet gerealiseerd voor welke groep er geschre ven werd. Toen wij ze daarop attent maakten, gaven ze toe dat hun lespakket niet zo ge schikt was voor een klas met ook zwarte kinderen". Iets wat mogelijk veroor zaakt wordt door de huidskleur van de auteurs zelf. „Alle pakketten zijn door witte auteurs geschre ven", zegt Marlou Min, „Ook de pakketten die werden ont wikkeld in opdracht van or ganisaties van buitenlanders. Ik vind dat een verrassende ontdekking, waar ik geen verklaring voor heb. Mis schien dat de prioriteiten voor organisaties van bui- tenlanders elders liggen. je zou dat probleem voor een groot deel kunnen oplossen als witte auteurs hun lesma- teriaal vooraf zouden voor- leggen aan buitenlanders. In gesprekken met hen, zei een aantal, dat ze dat in de toe- komst ook wilden doen". Witte auteurs schrijven als ze geen ruggespraak hou- den met de 'zwarte achter ban', vanuit een westers per- spectief. Ze kijken vanuit westerse normen en waarden naar buitenlanders, zonder dat die normen ter discussie worden gesteld. Dat leidt dan niet zelden tot generalisaties en een eenzijdig benadruk ken van de verschillen tussen Nederlanders en etnische groeperingen. Zo bevorderen ze ongewild het wij-zij-den- ken, dat in onze maatschap, pij al in ruime mate voor handen is. Een voorbeeld van hoe slecht dat eenzijdig bena drukken van de verschillen kan uitpakken, is de goed be doelde voorlichtingscam pagne op de televisie van de SIRE (Stichting Ideële Recla me). Onder de titel 'Leuk dat we in Nederland niet alle maal hetzelfde zijn' werd ge probeerd het begrip van de Nederlanders voor het ge drag van buitenlandse kin deren te vergroten. Maar uit onderzoek bleek, dat de cam pagne bij veel kinderen eer der negatieve dan positieve effecten had en juist voor oordeel-bevestigend werkte. „Voor ons", zegt Marlou Min, „Is de kern van een ra cistisch vooroordeel 'ze zijn anders'. Er is een aantal pak ketten, dat die verschillen probeert uit te leggen onder het motto, als je meer weet van die andere cultuur, ac cepteer je die en vervolgens tolereer je die. Maar onder zoek heeft aangetoond, dat als je de verschillen uitlegt je tevens ook het anders-zijn benadrukt. In het lesmate riaal zou juist meer naar de overeenkomsten moeten worden gekeken". En dat is een les, die wij goedbedoelende Westerlin gen ter harte zouden kunnen nemen. Het boekje van Mar lou Min en Nine Nooter kan daarbij waardevolle hulp bieden. De gemeente Gronin gen heeft het goede voorbeeld gegeven door het aan te schaffen voor alle scholen. Door Bob van Huët „OVER DE houding van een deel van de Franse media ben ik misschien nog wel het kwaadst ge weest. France-Inter bij voorbeeld, een staatsra diostation". „Hun terugblik op oude jaarsavond was wel zo mis selijk. Een uur lang werd zie lig gedaan over dat arme 'echtpaar Turenge', de twee veroordeelde DGSE-agenten. Ze zaten zo ver van Frank rijk eenzaam in hun cellen. De luisteraars werd ge vraagd ze nieuwjaarswensen te sturen en ook sinaasappe len. Geen woord in die uit zending was er voor Fernan do, noch voor zijn gezin. Zijn kinderen hadden net hun eerste Kerst zonder vader achter de rug. France-Inter had de rollen omgedraaid. De DGSE-agenten waren het slachtoffer geworden, terwijl Fernando maar vergeten werd. Ik was witheet toen ik dat hoorde. Gelukkig zat ik op het moment van de uit zending ver buiten Parijs, anders had ik weet niet wat kunnen doen." Louise Trussell, de voor zitster van Greenpeace- France, steekt een nieuwe si garet op. „Als ik er aan te rugdenk word ik weer ra zend", zegt ze. De hoogst ver antwoordelijke van de van de Franse tak van de interna tionale milieu-organisatie Greenpeace heeft een bewo gen jaar achter de rug. Na de fatale aanslag op de Rainbow Warrior in de ha ven van Auckland sloeg haar leven op hol. Er waren ont roerende adhesiebetuigingen van Fransen die zich excu seerden voor wat hun ge heime dienst had uitehaald, maar ook dreigementen van anderen die Louise's „her sens uit haar hoofd zouden schieten." Haar Nieuwzee- landse afkomst was in veler ogen verdacht. „Het was ver bijsterend te zien hoe poli tieke en strategische belan gen mensen onmenselijk kunnen maken", vat ze de turbulente periode samen. Op donderdag 10 juli is het alweer een jaar geleden dat de Rainbow Warrior door twee bommen tot zinken werd gebracht, toen het schip in de haven van Auckland lag. De Nederlandse foto graaf Fernando Pereira kwam daarbij om het leven. Greenpeace had de Rainbow Warrior naar Zieuw-Zeeland gestuurd om een protestvloot aan te voeren tegen de Franse atoomproeven op het atol Mururoa. De aanslag leidde tot een politiek schandaal in Frank rijk. Na ontkenningen en ge draai moest de socialistische premier Fabius toegeven dat de Franse geheime dienst DGSE er achter zat. De chef van die dienst, admiraal La- coste (inmiddels weer gepro moveerd) werd de laan uitge stuurd en Defensie-minister Hernu (thans een van de po pulairste politici in Frank rijk) moest zijn ontslag in dienen. De posities van pre mier Fabius en ook van pre sident Mitterrand wankel den. Twee Franse geheime agenten, die in Nieuw-Zee- land waren gearresteerd werden veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf wegens dood door schuld en brand stichting. Pogingen van de Fransen om dit zogenaamde 'echtpaar Turenge' naar huis te halen leverden tot nu toe niets op. Secretaris-generaal Perez de Quellar van de Ver enigde Naties is onlangs tot bemiddelaar benoemd. „Zowel de linkse als de rechtse partijen hopen elec- Louise Trussell politieke belangen .maken mensen onmenselijk. - FOTO ARCHIEF DE STEM toraal voordeel te halen uit de terugkeer van de DGSE- agenten", zegt Louise Trus sell. „Voor veel Fransen zijn het helden. Het enige wat ze wordt verweten is dat ze zich hebben laten pakken. Nog al tijd wordt economische druk op Nieuw-Zeeland uitgeoe fend om ze vrij te krijgen. Lamsvlees en boter in ruil vopr bommenleggers. Volko men tegenstrijdig met het huidige beleid van de Franse regering om juist strenger op te treden tegen terroristen. Want dat zijn het toch. Een bom is een bom. Of je die nu plaatst in een winkel op de Champs-Elyssées of onder de slaaphutten van een schip. De opzet van zo'n ding is te doden. Het mogen dan ge heime agenten zijn, De Tu- renges zijn als jij en ik ver antwoordelijk voor hun da den. Ze hebben bekend en een eerlijk proces gehad." De Franse tak van Green peace werd in 1977 opgericht. Van de 7000 leden heeft een merendeel een linkse achter grond, zo blijkt uit Green- peace-onderzoek. Over de protestacties tegen de Franse atoomproeven zijn de menn- gen verdeeld. De jacht op zeehonden en walvissen wordt door de leden daaren tegen unaniem veroordeeld. Volgens Louise Trussell telt haar organisatie 20.000 sym pathisanten. Voorzichtig be gint zich in Frankrijk een politieke lobby te vormen, die opkomt voor de bescherming van het milieu. „Maar de steun die we in Frankrijk hebben laat zich niet verge lijken met Nederland. Zo'n actie van Veronica bij voor beeld was in Frankrijk on denkbaar geweest." Naar aanleiding van de aanslag op de Rainbow War rior is over Greenpeace- France een hoop bagger ge stort. Met name rechtse kranten als de Figaro en France-Soir voerden lange tijd een laster-campagne. „In één week waren we in de Fi garo achtereenvolgens dek mantel van de KGB, van de CIA en ook nog van de En gelse geheime dienst", zegt een medewerker van Green peace in het Parijse hoofd kwartier aan de Rue Büche- rie. Pas toen Defensie-minis ter Hernu was afgetreden toonde een aantal kranten zich bereid de milieu-organi satie het voordeel van de twijfel te geven. Door die nogal eenzijdige berichtgeving in de populaire kranten werd de milieubus waarmee Greenpeace door Frankrijk trekt meer dan eens aangevallen. „Intimida tie en bedreiging waren aan de orde van de dag. In de pro vincie wonen mensen die niet eens weten dat Frankrijk kernproeven houdt. Wel zijn ze boos op ons omdat wij de naam van Frankrijk door het slijk zouden hebben gehaald. Een van onze medewerkers is met een stok op zijn hoofd geslagen, een ander kreeg een traangasbom in zijn ge zicht. Er was brand in de bus en de ramen erden volge- kalkt met vijandige leuzen. Veel burgemeesters ontzeg den de bus de toegang tot hun gemeente. Een Franse bus, bestuurd door een Franse chauffeur met daarin Franse passagiers mocht ineens niet meer op Franse wegen rij den. De gaullistische oud- premier Michel Debré kwam tenminste nog eerlijk voor zijn mening uit toen hij zei dat hij Greenpeace wilde la ten zinken. Maar gelukkig zijn er in Frankrijk ook nog mensen als televisiepresen tator Michel Polac, die voor de camera een cheque uit schreef voor de familie van Fernando. Kranten als Le Monde en Le Canard Enchai- né en ook L'Express en L'Evenement du Jeudi heb ben veel gedaan om de waar heid boven tafel te krijgen", aldus Louise Trussell Een klap voor Greenpeace was het succes van de ontsla gen Defensie-minister Hernu bij de laatste parlementsver kiezingen. Hernu meent daardoor zelfs in aanmer king te komen voor een kan didatuur voor het president schap. „Wat moet je daar op zeggen", zucht Louise Trus sell. „Hernu is dit jaar onder scheiden met het Kruis van het Erelegioen. Dat hij die heeft geaccepteerd getuigt voor mij van een ongelooflijk cynisme." Wie heeft volgens haar de order gegeven de Rainbow Warrior tot zinken te bren gen? „Ik weet het niet. Maar gezien de structuur van de macht in Frankrijk kan het Mitterrand niet zijn ontgaan. Hij moet er van geweten hebben. Serge July, die toch niet onsympathiek staat te genover de president, sugge reert dat ook in zijn laatste boek. Misschien dat er voor de presidentsverkiezingen van 1988 nog onthullingen komen. Maar als je naar Hernu kijkt mag je je afvra gen wie daar voordeel van zal hebben." DE DOOR ouderdoms kwalen geteisterde Tu nesische president Ha- bib Bourgiba heeft vo rige week in het open baar zijn volledig ver trouwen geschonken aan zijn premier en waarschijnlijk toekom stig president Mohamed Mzali. Maar ook een nicht van Bourgiba, de 60-jarige Saida Sassi, heeft nog een kans het hoogste ambt in het Noord- afrikaanse land te bekleden. Zij kwam tijdens het twaalfde congres van de re gerende Destour Socialisti- sche Partij op prominente en nog nooit eerder vertoonde wijze naar voren toen Bour giba zijn eerste toespraak sinds maanden hield. Hij ging daarin echter niet zo ver om zijn eerdere verklaringen te benadrukken waarbij hij Mzali expliciet had genoemd als zijn opvolger. Toch was een naaste medewerkers van Mzali tevreden over Bourgi- ba's toespraak en zei dat de premier uit Bourgiba's op merkingen had begrepen dat hij nu plannen voor de lange termijn kon gaan maken. Maar de medewerker voegde er wel aan toe dat de promi nente aanwezigheid van me vrouw Sassi, die beschouwd wordt als Mzali's belangrijk ste tegenstander, beschouwd moet worden als een voort- durenden bron van bezorgd heid. Mevrouw Sassi heeft voor zover bekend geen enkele be langrijke positie in de Des- tourpartij. Toch bewoog zij zich op het congres tussen al lerlei hoge functionarissen en straalde ze een groot zelfver trouwen uit. In hoeverre haar plaats in het gehoor van betekenis mag zijn, is niet duidelijk, maar mevrouw Sassi zat alleen op de aller eerste plaats terwijl Mzali en zijn medekabinetsleden op de eerste rij achter haar zaten. Sassi woont al negen maanden in het presidentiële paleis in Carthago en schijnt een behoorlijke invloed uit te oefenen op haar oom. Ze be geleidt hem bij zijn wande lingen, maar was tot nog toe steeds afwezig bij politieke bijeenkomsten. Overigens heeft mevrouw Bourgiba kort na de intrek van de nicht van de president het paleis verlaten en later maakte Bourgiba bekend, dat hij zich van zijn vrouw wil laten laten scheiden. Bourgiba leidt Tunesië, sinds hij voorging bij de on afhankelijkheid van de 7 miljoen tellende voormalige Franse kolonie. Tien jaar ge leden benoemde het parle ment hem tot president- voor-het-leven. Bourgiba heeft het land feitelijk alleen geregeerd zonder zich iets aan te trekken van het parle ment. Via een amendering van de grondwet werd korte tijd la ter ook geregeld dat de pre mier op het moment van de dood van de zittende presi dent automatisch diens op volger wordt. Verschillende politici hebben vanaf dal moment meegedongen naar de plaats die nu door Mzali wordt ingenomen De macht om te beslissen blijft echter bij Bourgiba. De afgelopen drie maanden heeft hij een aantal ministers en hoge ambtenaren ontsla gen die beschouwd werden als geestverwanten van Mza li. Zij werden allen vervan gen door vertrouwelingen van mevrouw Sassi. Daar mee werd op zijn minst de indruk gewekt dat zij meer doet dan alleen maar de arm vast te houden van haar ooit tijdens diens wandelin gen. (AP) De oud-premier van België, hij na zijn veroordeling voor frai Van onze correspondent JERUZALEM - In Israël is een storm van protest opgesto ken tegen de gisteren getrof fen regeling van de Shin Beit- affaire. Vier linkse oppositie partijen hebben moties van wantrouwen tegen de regering van nationale eenheid inge diend vanwege de manier waarop zij de hele affaire in de doofpot stopt. Na nachtelijk kabinetsbe raad heeft het hoofd van de Is raëlische binnenlandse veilig heidsdienst, de Shin Beit, gis terochtend ontslag genomen. Het Shin Beit-hoofd Awra- ham Shalom wordt verdacht twee jaar geleden na een bus kaping bevel te hebben gege ven twee gevangen genomen Palestijnen na verhoor om het leven te brengen. Verzet Maar ook binnen de rege ring en vooral onder vooraan staande leden van de Arbei derspartij van premier Peres is fel verzet gerezen tegen de regeling die de Shin Beit-af- BEURSOVERZICHT AMSTERDAM (ANP) - De jongste staatslening, waarmee de staat 1,8 miljard uit de markt heeft gehaald, blijkt goed te passen in die markt. Het effectieve rendement van 6,25 procent verschilt slechts fractioneel van het rendement op vergelijkbare leningen. Op de Amsterdamse effectenbeurs bracht de uitkomst van de staatslening woensdagmorgen dan ook weinig be weging voort. Op de obligatiemarkt gebeurde evenals dinsdag, toen men de kat nog uit de boom keek, nagenoeg niets. Ook de handel in aandelen was op nieuw rustig. De daling van de koersen van dinsdag kwam tot staan. De dollar zakte weliswaar door tot beneden de rijksdaalder, maar Wall Street liet een klein herstel zien. Amsterdam bood een enigszins onzeker beeld met kleine schommelingen. De internationale aandelen noteerden rond het middag uur licht hoger, met uitzondering evenwel van KLM die op 48,70 twee dubbeltjes prijsgaf na dinsdag tegen dalende markt in nog een dub beltje te hebben gewonnen. Van Ommeren voegde daarentegen opnieuw iets aan de koers toe en dat zou voor een deel moeten worden ver klaard uit buitenlandse belangstelling. De scheepvaartfondsen lijken het op de beurs wat beter te doen dan de be richten over deze bedrijfstak zouden doen Vermoeden. Ook Nedlloyd legde woensdagmorgen een bescheiden be dragje op de koers en Pakhoed no teerde iets hoger. Voor het overige was er weinig ver andering. Heineken herstelde zich op 168 een gulden van het dinsdag opge lopen verlies. ABN boekte een winst van 4 op 585,50. Fokker daalde twee IBmddMri^M.liidi.fcWihTtl 7(4 an toni us IV* antonius congr.o.l.v. daniel gasthuis gasthuis gasthuis gasthuis 'V* hooghuys 4 H 8^ protz.hs Prot.z.hs 'V* prot.z.hs aeneas (oostb.) (oostb.) lourdes de brouwer (tilburg) (tilburg) (tilburg) (tilburg) (het) klokkenberg liduina ('s-h'bosch) ('s-h'bosch) ('s-h'bosch)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 4