JO RÖPCKE, 25 JAAR PRESENTATOR FILMPROGRAMMA
Duitsers lopen niet warm voor voetbal- ontbijtshow
'Fe zullen meer literatuur brengen9
Rus wint in Knokke de
25e Wereldkartoenale
WOENSDAG 25 JUN11986
T2 PAGINA GIDS 1
MÊÊ^Ê—mmm
MALHERBE KOOPT NA UNIEBOEK OOK ONDERDEEL ELSEVIER
Mf
NEDERLAND 1
NEDERLAND 2
BELGIE NED 1
Suske en Wiske:
KKEDe hindert
Til
„Het klinkt hardmaar hoe dichter j e bij
de top komt, hoe
intelligenterde spelers zijn"
Michiel Schapers, tennisser
Door onze
correspondent Rink Drost
BONN - „Nee nee, het is be
slist géén ontbijtshow. Het is
puur een serviceprogramma
voor de voetballiefhebbers die
's avonds en 's nachts niet naar
de uitzendingen van de we
reldkampioenschappen voet
bal kunnen of willen kijken.
Een ontbijtshow op de televi
sie is niets voor de Duitsers. In
dit land staan de televisietoe
stellen in de zitkamer en niet
zoals in Amerika bij de ont
bijttafel."
De woordvoerster van de
ARD in München, het eerste
Duitse televisieprogramma,
heeft het over het programma
'Goede morgen, Mexico' dat 's
morgens van zes tot negen uur
op een van de beide Duitse te
levisienetten wordt vertoond.
In zes blokken van een half
uur, gescheiden door korte
nieuwsuitzendingen, worden
de hoogtepunten herhaald van
de voetbalwedstrijden die de
vorige avond en nacht werden
uitgezonden vanuit Mexico.
Op die manier blijven degenen
die tijdens de wedstrijden zelf
aan het werk waren of sliepen
visueel op de hoogte van de
gebeurtenissen tijdens het we
reldkampioenschap voetbal.
Wie nu veronderstelt dat
'Goede morgen, Mexico' een in
de Bondsrepubliek veelbeke
ken programma is, heeft het
mis. „Ongeveer twee procent
van de toestellen is tijdens
deze uitzending ingeschakeld,"
aldus de perswoordvoerster
van de ARD. Of ze dat veel
vindt? „Daar kan ik niets zin
nigs over zeggen. We zien het
als een service voor degenen
die de directe uitzendingen
hebben moeten missen of die
nog eens een samenvatting
willen zien. De mensen dienen
die de directe uitzendingen
hebben moeten missen of die
nog eens een samenvatting
willen zien. De mensen dnen
die de directe uitzendingen
hebben moeten missen of die
nog eens een samenvatting
willen zien. De mensen die kij
ken stellen het kennelijk op
prijs. We doen dit alleen tij
dens zeer belangrijke sportge-
beurens. We hebben het ook
gedaan bij de laatste Olympi
sche Spelen."
'Goede morgen, Mexico' is
een gezamenlijk project van
de ARD en het ZDF, de beide
netten die als het erop aan
komt geen kans onbenut laten
elkaar vliegen af te vangen.
Van een echte coproduktie kan
niet worden gesproken. Het
net dat de vorige avond de di
recte verslagen heeft uitge
zonden levert 's morgens de
samenvattingen. Het ZDF
heeft een eigen tv-ploeg in
Mexico. De ARD heeft zich la
ten vertegenwoordigen door
een team van de Südwestfunk.
Door Johan van de Beek
v en Jo Cortenraedt
„Laatst kwam ik
iemand tegen in Am
sterdam die zei, 'ik
ken u niet'. Ik dacht,
hoe is dat mogelijk. Is
hij soms achterlijk?"
Deze uitlating komt
niet uit de mond van
een omhoog gevallen
Nederlandse presen
tator, maar is afkom
stig van de goedlachse
Vlaming Jo Röpcke.
De 57-jarige free-lance
medewerker van de BRT
en docent filmgeschiede
nis en communicatiewe
tenschappen uit Brugge is
naar eigen zeggen een
schuchter heer. „Ik ben
wars van glamour. Zoek
nooit sterren of bekend
heden op."
Wel geeft hij toe het best
leuk te vinden toch bekend te
zijn. „Het is natuurlijk ook
weieens lastig, maar och, ik
ben het heel gewoon gaan vin
den dat mensen mij herken
nen".
Röpcke neemt er zijn gemak
van. Voordat we aan tafel aan
schuiven zorgt hij voor koud
bier en steekt een sigaret op.
Hij is joviaal, maar blijft wel
ingetogen. Hij straalt zelfver
zekerdheid en vooral rust uit,
meer nog dan op tv.
„Als je van je hobby je be
roep kunt maken ben je geluk
kig. Ik voel me goed, hou van
de fijne dingen in het leven,
van lekker etenen van
vrouwen." Zijn vrouw, die
geïnteresseerd maar af en toe
ook smuilend meeluistert, cor
rigeert hem: „Van die vrou
wen klopt, maar het eten?"
Röpcke geeft toe: „Ik eet als
een overvoede mus. Overal een
klein hapje van."
Zondag
HIJ IS al 25 jaar een vertrouwd gezicht in de Belgi
sche en Nederlandse huiskamers. Hij is zelfs uitge
groeid tot een bekende en vooral geliefde Nederlan-1
der: de Belg Jo Röpcke, presentator van het filmpro
gramma 'Première'. Een programma zonder quiz
zen, kijkersvragen, applausmachines of ander be
hang. Hij toont enkel fragmenten uit films die hij op
rustige wijze aaneen praat.
'In België
ben ik
gewoon een
huismeubel'
Zijn liefde voor film gaat
volgens zijn vrouw af en toe
wat ver: „Hij heeft nu beloofd
dat hij in ieder geval op zon
dag niet meer zou werken. Dat
we dan samen wat konden on
dernemen. Maar dat is hij al
weer vergeten. Hij is altijd be
zig." Ze zucht. Ze heeft de
moed allang opgegeven. Het
hoeft nauwelijks verbazing te
wekken dat Röpcke haar 15
jaar geleden voor het eerst
ontmoette in een Brusselse
bioscoop waarvan zij eigena
resse was. Haar levensgezel is
kennelijk onverbeterlijk.
„Ach", zegt Röpcke, „er
komt zoveel bij kijken. Stapels
post die ik. wil doorwerken.
Iedereen krijgt persoonlijk
antwoord. In het weekeinde
heb ik daar juist de tijd voor.
De helft van de brieven die ik
ontvang, komt uit Nederland.
Fanmail doorgaans. Veel meer
dan uit België, waar ik een
Door Jos Stijfs
WEERT - „Een concern als
Elsevier heeft grote over
head kosten. Onze exploita
tie is goedkoper en klein
schaliger. Daardoor komen
we goed uit de voeten met
het lectuurfonds, dat we van
Elsevier willen overnemen".
Directeur René C. Mal-
herbe de Juvigny van 'M
P Uitgeverij bv' in Weert
verwacht dat snel een ak
koord wordt bereikt met de
OR van 'Elsevier Boeken' en
de vakbonden. Hij hoopt ook
dat dan een afdoende rege
ling met de auteurs haar be
slag krijgt.
Wat gaat M&P aan litera
tuur doen, als de nieuwste
overname een feit is?
Malherbe: „Dat ligt aan
de organisatie en de leiding
van de bedrijven zelf. Waar
ik heel duidelijk over ben is,
dat geen extreem hoge voor
schotten aan auteurs wor
den betaald. De Nederlandse
literatuur, die zullen we
sterk gaan uitbreiden".
„In tegenstelling tot de
overname van Unieboek in
huismeubel ben. Ik ben geen
profeet in eigen land."
De maandag en dinsdag zijn
voor Röpcke altijd volgeboekt
met films kijken. Vaak van 's
morgens vroeg tot 's avonds
laat. „Ik zie alle films voordat
ze in mijn programma komen.
Als je een goed fragment wilt
kiezen, zul je dat wel moeten.
Op woensdag en donderdag
wordt de uitzending samen
met drie medewerkers voor
bereid, en dan is de week al
bijna voorbij".
Jo Röpcke, geboren in 1928
in Gent, studeerde aanvanke
lijk economie en sociologie.
Iedereen voorspelde hem een
carrière in het onderwijs, en
zelf ging hij daar ook vanuit.
„Dat was voor mij vanzelf
sprekend. Ik deed weieens wat
voor de radio, over films ja. Op
een gegeven moment werd ik
door de BRT-televisie ge
vraagd voor het programma
'Première', dat toen al bestond.
In '61 was dat.
'Première' was toen een
filmkroniek waarin nieuwe
producties werden belicht. Het
programma dat hieruit onder
leiding van Röpcke in de loop
der jaren ontstond, dankt zijn
bestaan aan een 'gentlemen's
agreement' tussen filmverde
lers, bioscopen en de BRT.
„Zij leveren de fragmenten,
maar wij hebben het recht alle
rotzooi weg te laten. Het is dus
niet zo dat men mij kan dwin
gen fragmenten van films, die
we niet willen hebben, toch te
laten zien. Niemand misbruikt
mij, of probeert dat. We be
grijpen elkaar bijzonder goed,
conflicten hebben we dan ook
al in geen tien jaar meer ge
had," zegt Röpcke.
De presentator ziet zich niet
als journalist. Kritiek leveren
op films vindt hij niet zijn be
langrijkste taak. Wél het ver
schaffen van zinvolle infor
matie.
„Wat niet wegneemt dat ik,
als in een film de paarden be
ter acteren dan de spelers, niet
zal nalaten dat te zeggen." Het
is opvallend dat Röpcke nooit
het slagersmes hanteert, als
hij een film inderdaad slecht
vindt. „Nee, dat heeft geen zin.
De kijker is wijs genoeg om
zelf te beoordelen wat hij wil
zien. Ik kan bijvoorbeeld wel
zeggen dat hij niet naar
Rambo moet gaan, maar wat
schiet hij daarmee op. Ik ver
plicht niemand mij te geloven,
begrijpt u
De bescheiden glimlach is het handelsmerk van Jo Röpcke.
Voorzichtig
De redactie van 'Première'
heeft geen last van censuur,
maar gaat wel steeds zeer om
zichtig te werk. „Vooral omdat
we nu op een vroeger tijdstip
zitten, zijn we inderdaad iets
voorzichtiger geworden met
bloot en geweld. Onlangs ver
toonde ik een uiterst geweld
dadige scène uit de uitste
kende film 'The Year of The
Dragon'. Een schietpartij in
een restaurant. Ik kon daar
niet omheen. Dat fragment
was immers bepalend voor die
film. Maar juist die week had
de bende van Nijvel weer een
gruweldaad begaan. Ik heb
toen ,in de uitzending gezegd:
'Stuur de kinderen alstublieft
enkele minuten de kamer uit.
Had ik dat niet gedaan, dan
was het een hele rel geworden.
De BRT geeft volledig de vrije
hand, maar ik vind dat je re
kening moet houden met oner
varen ogen.
In een ander geval liet ik
een masturbatiescène zien uit
een heel goede film. Daar zijn
veel boze brieven op gekomen.
Belgen masturberen kennelijk
niet." e
De ironie valt nu van zijn
gezicht af te lezen. Toch beseft
hij als geen ander dat het to
nen van filmfragmenten geen
vrijblijvende zaak is. De for
mule van 'Première' is in al
die jaren in wezen dezelfde ge
bleven. Soms verscheen er
weieens een kamerplant op de
achtergrond, of kreeg Röpcke
een nieuwe fauteuil, maar
daar bleef het dan ook bij.
„Daar dankt het pro
gramma zijn kracht aan. In
Nederland kijken ze van ons
op. 'Première' staat er altijd in
vijftig minuten op, klaar. In
Nederland is men met een
soortgelijk programma dagen
lang bezig. Laatst was de BBC
bij ons op bezoek. Zelfs die
verbaasden zich over het
tempo waarin we werkten.
Dat neemt niet weg dat ik na
al die jaren nog steeds plan
kenkoorts heb als ik in de stoel
plaatsneem. Dat is volgens mij
de beste garantie voor succes.
Als het routine wordt kun je
beter ophouden."
Dat vindt hij trouwens van
de hele BRT, teveel routine.
Daarom is het volgens hem
goed dat er een commercieel
net komt. „Dan wordt de BRT
misschien eindelijk wakker,
want men is daar allang inge
slapen."
Ondanks de opkomst van vi
deo en videotheken, ziet
Röpcke de toekomst van de
film optimistisch tegemoet.
Hij is ervan overtuigd dat de
jeugd uiteindelijk naar de bio
scoop zal terugkeren en het tv-
scherm, als het om film gaat,
als een surrogaat zal zien. Nu
reeds zijn de jongeren volgens
hem televisiemoe.
„Kijk, film is een van de
jongste kinderen van de kunst.
Er zijn mensen die volhouden
dat film geen kunst is, of dat
nog bewezen moet worden dat
het kunst is. Dit zijn academi
sche vragen die mij in het ge
heel niet bezig houden. Het is
niet van belang. Wél van be
lang is dat film bestaat. Het is
van deze tijd. Men hoeft er
niet voor naar een museum of
een zwaar gesubsidieerde
opera waar vijftien man in de
zaal zitten. We benaderen film
dan ook als iets jongs, iets
nieuws. Dat er veel rotzooi
tussen zit nemen we op de
koop toe."
Dat Röpcke in 'Première'
zijn eigen voorkeuren niet aan
de kijker opdringt, neemt niet
weg dat hij ze wel deglijk
heeft: „Persoonlijk bewonder
ik de Amerikaanse cinema het
meest, omdat ze zo realistisch
is. Amerika biedt momenteel
de meeste mogelijkheden op
filmgebied. Wat ik haat zijn
Franse komische films. De be
tere Franse film legt echter de
nadruk op de verbeelding. De
Fransen hebben, in tegenstel
ling tot de Amerikanen, een
lichte afschuw van de werke
lijkheid en dat zie je ook in
hun films. De Franse cinema
is nooit realistisch geweest. De
Engelsen daarentegen zijn
duidelijk geëvolueerd van een
droomfabriek naar een ana
lyse van de moderne, cynische
mens. De Italianen zijn gefi
xeerd op de harde politiek. Wij
Vlamingen staren ons nog
- FOTO GUY VAN GRINSVEN
steeds blind op het eigen
Vlaanderen. Als we eens een
film maken, duiken we in de
Vlaamse literatuur en verfil
men een boek. Maar een goed
boek maakt nog geen goed sce
nario. Jullie 'Soldaat van
Oranje' was een film die ein
delijk eens brak met die tradi
tie om steeds in hetzelfde cir
keltje te blijven rondlopen."
Röpcke heeft veel waarde
ring voor wat er momenteel
gebeurt in de Nederlandse
filmwereld. Volgens hem lo
pen de Belgen wat dat betreft
een stuk achter. „De Neder
landse film is meer gericht op
de internationale markt. Er
zijn natuurlijk producten bij
die niet mijn smaak hebben,
maar er zijn toch echt wel
goede films gemaakt."
Via de tegenstelling tussen
Belgische en Nederlandse
films komt Röpcke automa
tisch op het verschil tussen
Belgen en Nederlanders. „De
Belg is tamelijk gesloten, an
ders dan de Nederlander die er
alles meteen wil uitkramen.
Maar de Belg laat zich niets
wijsmaken. Dat is historisch
zo gegroeid. Belgie is sinds
Caesar het voetbalveld van
Europa geweest. Met ons is al
tijd gesjoemeld en geschoven.
Dus als iemand met mooie
praatjes komt, denkt de Belg,
jaja, het zal wel. We zijn ge
wend alsmaar te improvise
ren. De Belgen staan meer
open voor de Nederlandse cul
tuur. Ze hebben daar veel
meer belangstelling voor dan
andersom. Ik heb het gevoel
dat de Nederlanders me beter
begrijpen, al zou ik nooit bii
jullie willen wonen."
1985 kopen we nu géén com
pleet bedrijf, maar een ge
deelte. Met de overname zijn
20 arbeidsplaatsen ge
moeid", aldus de M P -di
recteur. De 35 arbeidsplaat
sen bij het van Bührmann-
Tetterode overgenomen
Unieboek konden zonder ge
dwongen ontslagen worden
veiliggesteld. Malherbe zegt,
dat dit ook zal gelden voor
het over te nemen fiction-
fonds van Elsevier, dat ruim
600 boektitels telt. Uitgeverij
Manteau Antwerpen blijft
buiten de overname. Of Uit
geverij Rap zal volgen, zal
de - bij Elsevier onderge
brachte - uitgever Thomas
Rap kunnen beslissen.
Malherbe onderstreept
dat het over te nemen Else-
vier-fonds niet met verlies
draait. Unieboek, dat bij
overname verlieslijdend
was, boekt nu - zegt hij -
weer enige winst. Een ge
compliceerde zaak bij de
overname van de Elsevier-
bv is de regeling van de
auteursrechten van tiental
len, vooral buitenlandse
auteurs, onder wie schrij
vers van populaire bestsel
ler als Konsalik en Harold
Robbins.
Rekenaars
Malherbe noemt uitgeven
niet alleen een kwestie van
calculeren. „Veel grote uit
gevers waren accountants.
Ze maakten hoge oplagen en
daaraan koppelden zij de
prognose van een geweldig
rendement. Maar dat kwam
niet uit. Kijk naar Het Spec
trum, naar Unieboek. Ze
bleven zitten met reusach
tige onverkochte voorraden
boeken.' Volgens Malherbe
produceert M&P overzich
telijker, voorzichtiger en
kan daardoor blijven
groeien".
'Drukkerijtje'
„De meesten denken hier
een Weert dan we een of an
der drukkerijtje hebben",
lacht Malherbe. Uit officiële
bron (KvK) en uit de mond
van R.C. Malherbe de Ju
vigny zelf („Ik kom uit Den
Bosch, ben getrouwd met
een Weerts meisje en draag
een oude Franse naam") laat
de expanderende Weerter
onderneming zich - in het
kort - aldus reconstrueren:
Midden 1974 richtte R.C.
Malherbe in Weert de bv 'M
P Boeken' op, met een ka
pitaal van f 125.000, waarvan
f 80.000 volgestort. Zij was de
opvolger van het bureau 'M
P Advertising'. M staat
voor Malherbe; P stond voor
Partners ('Die P heeft nu
niets meer te betekenen,'
zegt Malherbe.) Onder 'M
P Boeken' (non fiction:
kookboeken e.d.) staat 'M
P Tekst' ('een databank'),
verder de non fiction uitge
verij (natuur, kookboeken,
e.d.) 'René Malherbe Edi-
teur' in Parijs en de 100 pCt
deelname in de algemene
(fictie-) uitgeverij 'Kadmos'
in Utrecht.
De nieuwe Elsevier-aan-
winst komt in de oprichten
uitgeverij-bv 'De Boekerij'
die naast het eerder overge
nomen 'Unieboek' staat.
Unieboek bevat zo'n vijf
tiental uitgeverijtjes.
Inmiddels heeft Malher-
be's 'M P' ook een Brits
bedrijf, dat ondermeer ook
uitgeversrechten op de
Amerikaanse markt brengt.
Het aanvankelijk daartoe
opgerichte 'M&P Books'
(non fiction) is nu onderdeel
van het door 'M P' enige
maanden geleden in Enge
land gekochte bedrijf 'Multi
Media', dat 175 titels op de
markt brengt.
Malherbe: „De ontwikke
ling van goed lopende vier
kleuren-boeken is een spe
cialisme, waar veel geld in
gestoken wordt. Dat kost
700 tot 800 per pagina".
Duidelijk is bij een globale
inventarisatie, dat in Weert
het beheer berust van Mal-
herbe's en 'M P' 's wijd
vertakte activiteiten. Daar
toe zijn ook nog beheers-bv's
te rekenen met namen als
'Dumal bv' en 'Redeco bv'.
De productie is behalve in
Weert ook in enige andere
plaatsen ondergebracht.
Laureaat in de sectie 'Bier': William Lieven.
Persprijs: Dirk Huygen.
Traditiegetrouw, er wa
ren al eerder Russische win
naars van deze grootste car
toonistenwedstrijd ter we
reld, werkt de Sovjetrege-
ring niet mee om tijdig vi
sums te verstrekken.
4
Het zou daarom een mooie
stunt zijn geweest eindelijk
eens een Russische prijs
winnaar lijfelijk te kunnen
fêteren om zodoende een
kwart-eeuw Wereldkartoe
nale een extra-feestelijk
tintje te geven.
In totaal werden dit jaar
3.500 cartoons ingezonden
door 700 tekenaars uit 48
landen. Duizend tekeningen
méér dan in 1985, een-tiende
deel daarvan is overzichte
lijk opgehangen in de Hu
morhall van Laguna Beach
in Duinbergen. Opmerkelijk
'westers' zijn daarbij de car
toons uit China, sinds enkele
jaren trouw deelnemer aan
de Wereldkartoenale.
Tot nu toe was traditie dat
elk jaar een bepaald land als
'gastland' een soort over
zichtstentoonstelling - van
wat op het gebied van car
toons wordt gepresteerd -
kreeg toebedeeld. Daar is dit
jaar van afgeweken. De or
ganiserende stichting Hu-
morstad vond dat ter gele
genheid van het jubileum
een terugblik werd gegeven.
Daarbij valt op dat de car
toon, in wezen eigenlijk en
kele lijntjes zwart-wit die
messcherp een bepaalde si
tuatie laten zien, langzaam
maar zeker wordt verdron
gen door soms ingewikkelde
tekeningen, heel dikwijls in
kleur uitgevoerd.
Daarnaast is ingespeeld
op het thema 'Jaar van het
Bier', waarmee in België in
1986 stevig aan de weg wordt
Günter Wallraff als
(België-Nederlands, net 1,
20.35
Apollo en
Hyacinth
Door Rein van der Helm
KNOKKE (België) - De Russische cartoonist Mik
hail Zlatkovsky is winnaar geworden van de 25e
Wereldkartoenale in Knokke. Hoewel bijtijds in
geseind kon de prijswinnaar niet in eigen persoon
de Gouden Hoed in ontvangst nemen.
getimmerd. En in de 'poli
tieke afdeling' moeten Mar
tens c.s. het een aantal ma
len duchtig ontgelden.
De internationale pers-
jury houdt zich nog echter
aan dit gegeven: een cartoon
moet zwart-wit en simpel
zijn. Dit jaar viel de keuze
op een tekening van Dirk
Huyghe, wiens gehele inge-
zonden oeuvre als prijswin
nend werd aangewezen.
Omdat er echter uiteindelijk I
maar één tekening mag
overblijven, werd bijgaande
prent als de 'Persprijs' aan-1
gemerkt.
De Wereldkartoenale is|
een van de trekpleisters tij
dens het zomerseizoen aan I
de Belgische kust. Regen
achtige dagen zijn er helaas
genoeg en dan biedt een
paar uurtjes ronddwalen
tussen de honderden geëx-1
poseerde tekening een aar
dig tijdverdrijf. De duizen
den bezoekers kiezen ook elk I
jaar een publieksprijs,
waarbij het opmerkelijk is
dat de keuze van het publiek I
vrijwel altijd afwijkt vanl
die van zowel algemene als I
persjury. Dikwijls betreft I
het een tekening geënt op
seks.
Wie thuis nog eens op zijn I
gemakje de tentoonstelling I
wil bekijken kan dit aan del
hand van een selectie teke-1
ningen opgenomen in het
Kartoenboek, dat dit keer
weer voor de twintigste I
maal door het Davidsfonds|
is uitgegeven.
De expositie in de Humor-1
hall van Laguna Beach tel
Duinbergen is te zien tot en
met 10 september, elke c
ook zaterdag en zodag, vanl
11.00-19.00 Uur. Toegangs-|
prijs BF 60. 3.50)
De opera 'Apollo en Hyr
cinth' is een werk van M(
zart, dat het wonderkind c
elfjarige leeftijd compi
neerde. Het was zijn eersl
opera, die hij even tusse
twee concertreizen i
schreef. 'Apollo en Hyacint!
moest in 1767 opgevoer
worden door de leerlinge
van het Benedictijner gym
nasium in Salzburg, di
ieder jaar hun schoolseizoei
met een uitvoering afslotei
De Benedictijn en leraar fi
losofie Rufinus Widl schree
het libretto dat naar de ge
woonte van die tijd geën
was op een thema uit de my
thologie.
Van Gewest
tot Gewest
De regionale nieuwrubriel
van de NOS besteedt op
nieuw aandacht aan di
plannen voor de uitbreiding
van het vliegveld Beek. Di
vereniging 'Geen uitbrei
ding Vliegveld Beek' protes
teert tegen deze plannen, dis
de aanleg van een nieuwe
landings- en startbaan ii
oostwestelijke richting in
houden. Verder aandacht
voor Cor Bruyn, de schrijver
van 'Sil, de strandjutter1,
aan wie een boek en een ten
toonstelling zijn gewijd.
Tenslotte: uitbreiding van
Miniatuur Walcheren met
een Noordzee op schaal.
20.40
Ik, All
De BRT zendt thans de ge
ruchtmakende ervaringen
uit van de Duitse journalist
Günter Wallraff, die een
tijdlang als Turks gastar
beider in een aantal Duitse
bedrijven heeft gewerkt.
Zowel in de film 'Ganz Un-
ten' als in het boek, dat in
Nederland onder de titel 'Ik,
Ali' verscheen, laat Wallraff
zien op welke manier Duits
land zijn gastarbeiders be
handelt. Als Ali vermomd
kreeg Wallraff de smerigste
karweitjes op te knappen
onder de meest schrijnende
omstandigheden. Om de
Kumma tmn..
Dit Wint hier ma Hal
tut te henpn
..j&m
De eerste prijs: Mikhail Zlatkovsky.
I OtCK6 MERKT DAT DE DRLL
f DE AANVAL MINDER WORT
