'Dit blijft me tn n leven lang bij9
Palingvissers
'REGERh
Is uw vaka
voldoende v
van/opsta
ONTVOERDE JOKE OTTO DOET RELAAS VAN HAAR ONTVOERING:
verenigde spaart
AMSTERDAMS
.WOENSDAG 18 JUN11986
T11 PAGINA 4
EXTRA OP WOENSDAG=
Sleutels
Inlichtingen
Misleidend
PAPIER
VOOR UW PEN
Kernfusie
HENGEL-
RUBRIEK
Rocky
U geniet meer van uw vakat
en verzekerd is. Daarom verzorgen
Van een geheel verzorgde vakan
Van reischeques tot een kluisje voo
Kortom, alles wat met uw
kunt u op één adres regelen: de mak
regionale bedrijfsobjektenspr
Kempen en Co op c
EffliM'i'HiHHiH
ROTTERDAM (ANP) - Op donderdagavond 29
mei even na tien uur drongen in het Zuidhol
landse plaatsje Spijkenisse vier gewapende
mannen de woning binnen van de 28-jarige
Joke Otto en haar 29-jarige vriend André Os-
termann. De gebeurtenissen die hierop volg
den zullen het jonge stel hun leven lang bij
blijven.
Andre Ostermann, die filiaalhouder is van het kan
toor van de Verenigde Spaarbank aan de Crooswijk-
seweg in Rotterdam werd door de gangsters gedwon
gen de totale geldvoorraad die vrijdagmorgen bij het
bankkantoor werd afgeleverd op te halen. In totaal
werd 1,4 miljoen gulden aan de overvallers betaald.
Joke Otto werd midden in legd wat er verder moest ge-
de nacht uit haar huis ont
voerd. Geblinddoekt en ge
boeid, liggend op een bed, in -
naai later bleek - een flat aan
de Amsterdamse Churchill-
laan, heeft zij twee dagen in
onzekerheid verkeerd over
haar lot. Op maandag 2 juni
werd Joke Otto om kwart over
elf 's morgens door haar ont
voerders vrijgelaten. Op een
bospad in de buurt van het
Belgische plaatsje Genappe
werd zij uit een auto gezet. De
ontvoerders zijn nog voort
vluchtig.
Nu, ruim twee weken later,
en nog maar nauwelijks beko
men van de schrik zijn Joke
Otto en André Ostermann be
reid te vertellen over hun
angstaanjagende belevenis
sen.
Joke Otto kan nog maar
nauwelijks bevatten wat haar
is overkomen. „Ik ben maar
een gewoon mens. Ik ben niet
rijk of beroemd, dus je staat er
nooit bij stil dat zoiets kan ge
beuren. Op het moment dat die
kerels de kamer binnenkwa
men wist ik niet wat me over
kwam".
Na twee weken ondergedo
ken te zijn geweest in een huis
in Kijkduin, om tot zichzelf te
komen en de pers te mijden,
zitten Joke Otto en André Os
termann weer in diezelfde
huiskamer waar alles is be
gonnen. Joke: „Ik had aanvan
kelijk niet door dat het iets
met de bank te maken had".
André: „Ik dacht wel meteen
aan m'n werk en besloot de
richtlijnen van de bank op te
volgen en alles te doen wat die
mannen vroegen. Ons leven
stond op het spel en dan kun je
alleen maar meewerken".
In de eerste minuten dat de
vier Italiaanse overvallers
binnen waren blindeerden zij
de ramen en vroegen zij de be
woners of ze nog bezoek ver
wachtten. „Ze wilden weten of
ik de sleutels van de kluis be
zat en hoe de alarminstallatie
bij de bank werkt. Ze hadden
kennelijk geen vastomlijnd
plan, want boven werd over-
beuren", aldus André Oster
mann. Het geld dat die don
derdagavond nog bij de bank
aanwezig was vonden de over
vallers niet genoeg. Daarom
werd besloten te wachten tot
vrijdagmorgen de geldtrans
portauto een nieuwe voorraad
zou aanvoeren. Met drie man
nen, één bleef in het huis om
Joke te bewaken, legde André
in zijn auto de route af die hij
de volgende dag moest rijden,
nadat hij het geld had opge
haald.
Omstreeks half drie vrij
dagnacht werd Joke Otto ge
blinddoekt en door drie man
nen naar Amsterdam ge
bracht. Eén van de ontvoer
ders bleef bij haar achter, de
twee anderen kwamen terug
naar Spijkenisse. André kreeg
een portofoon waardoor hij in
structies ontving en hij werd
alleen gelaten. „Toen moest ik
de moeilijkste beslissing van
mijn leven nemen. Ze hadden
gezegd dat ik de politie niet
mocht waarschuwen, anders
zouden ze Joke doodschieten.
Ik heb toen eerst een goede
vriend gebeld. Hij raadde me
aan toch de politie te bellen.
De bank kon immers ook wel
eens denken dat ik iets met de
zaak te maken had als er zo
veel geld was verdwenen. En
het leven van Joke stond op
het spel. Zoiets kun je niet al
leen af".
Met de overvallers was af
gesproken dat Joke Otto een
half uur na de overdracht van
het geld zou worden vrijgela
ten. Maar inmiddels cirkelde
er een politiehelikopter boven
Rotterdam en werden de over
vallers nauwlettend door de
politie in de gaten gehouden.
Of dit de reden is geweest dat
Joke niet volgens afspraak
werd vrijgelaten wil André
niet zeggen. „Ik heb mij wel
geërgerd aan de berichtgeving
in de kranten waarin dit werd
gesuggereerd. Daaruit kon
worden opgemaakt dat ik de
politie had ingeschakeld en ik
hield er rekening mee dat de
ontvoerders nog contact op
zouden nemen".
Volgens Joke waren de ont
voerders toen zij eenmaal in
De vluchtauto die de ontvoerders in de Schipholtunnel achterlieten. Door de gebroken achterruit beschoten zij eerder een
politie-helicopter.
De laatste vluchtauto, een blauwe Audi 100, wordt op het
Amsterdamse politiebureau door de technische recherche
onderzocht.
de flat in Amsterdam kwamen
wel opgewonden over het feit
dat zij door de politie achterna
werden gezeten. „Ze hadden
het over een helikopter en dat
er veel politie op de been was".
Joke Otto zegt door de ont
voerders redelijk goed behan
deld te zijn. Wel werd hun ge
drag beïnvloed door de
nieuwsberichten op radio en
televisie, die zij constant volg
den. „Ik lag in een kamertje
geboeid en geblinddoekt op
bed, maar kon wel de radio en
televisie horen. Zo hoorden we
ook dat er overal in Amster
dam werd gezocht. Ze kochten
ook kranten en lazen die aan
mij voor. Eén van hen sprak
vrij goed Nederlands. Het erg
ste was dat ze steeds beloofden
dat ik zou worden vrijgelaten.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
Steeds was dat vanmiddag of
morgen en steeds werd het
uitgesteld".
Volgens de ontvoerde vrouw
gingen de mannen enkele ke
ren de flat uit om boodschap
pen te doen. „Soms waren ze
heel aardig en hadden ze ken
nelijk met mij te doen. Ze zei
den dan: je bent onze gast, je
kunt krijgen wat je hebben
wilt. Maar ik had het gevoel
dat ze me in een goede conditie
wilden houden omdat ze me
nog ergens voor nodig hadden.
Ik moest zeggen wat ik wilde
eten en omdat ik door de
blinddoek mijn evenwichtsge
voel was kwijt geraakt lieten
ze me af en toe over de gang
lopen".
Uit gesprekken met de Ne
derlands sprekende ontvoer
der heeft Joke Otto de indruk
overgehouden dat het de man
nen niet om het geld te doen
was, maar dat zij genoten van
de sensatie. „Ze waren hele
maal niet blij toen ze met al
dat geld binnenkwamen. Ze
zeiden dat ze een kick kregen
van alle belangstelling die er
voor de zaak was. Ze waren er
trots op en zeiden dat dit hun
stij 1 van leven was".
De beslissing uit Amster
dam te vertrekken werd vol
gens Joke Otto zondagavond
door de ontvoerders genomen.
„Plotseling werd in de
nieuwsberichten op de radio
niets meer over de ontvoering
gezegd en dachten zij dat de
kust veilig was". Met de ogen
dichtgeplakt met pleisters en
een geblindeerde bril op werd
Joke Ostermann op een bos
pad uit de auto gezet. „Ze
haalden de pleisters van m'n
ogen. Ik mocht niet omkijken.
Ze stopten geld in m'n zakken
voor een taxi. Toen ik daar
stond dacht ik: nu schieten ze
me dood. Ik moest op een
boomstronk gaan zitten en een
kwartier wachten. Maar ik
hoorde geen auto wegrijden.
Toen ik eenmaal durfde te kij -
ken, ben ik vreselijk gaan hui
len". Joke Otto liep naar de
weg en werd daar door een
passerende automobilist mee
genomen die haar naar het po
litiebureau bracht.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
Joke en André begrijpen
nog steeds niet waarom juist
zij door de overvallers zijn
uitgekozen. De 28-jarige Rot
terdamse vrouw M.O. die met
haar vriend door de politie is
aangehouden en die ervan
wordt verdacht dat zij inlich
tingen aan de ontvoerders
heeft verstrekt, heeft bij de
Verenigde Spaarbank ge
werkt, maar Ostermann kent
haar nauwelijks. Hij vermoedt
dat de overvallers een druk
kantoor hebben uitgezocht en
dat zij hem naar huis zijn ge
volgd.
Joke Otto en André Oster
mann hebben de gebeurtenis
sen redelijk goed verwerkt.
Uit voorzorg worden Joke en
Andre begeleid door twee psy
chologen van het Traumacen
trum in Arnhem. „Onze ge
dachten worden nog steeds
door de ontvoering beheerst.
We kunnen nergens anders
over praten. Maar er over pra
ten lucht ook weer op", aldus
André. Vooral Joke is bang
ooit nog eens met haar ont
voerders geconfronteerd te
worden.
De enorme belangstelling
die Joke en André hebben ont
vangen heeft ze veel goed ge
daan. Joke: „Ik heb al die tijd
alles alleen moeten doen. Als
je dan achteraf merkt dat er
zoveel, vaak volslagen onbe
kende mensen zijn die je brie
ven hebben geschreven en met
je mee hebben geleefd, besef je
dat je toch niet alleen staat".
WO MAN SINGT, da lasz
dich ruhig nieder, böse Men
sehen haben keine Lieder.
Toen Wim Koek begin dit
jaar in zijn column de oer
tekst txm De Moord van
Raamsdonk en nog meer
volks epos opriep uit het
communaal geheugen van
bejaarde Brabantse lezers
ontvlamde mijn hoop dat ik
toch nog de komplete tekst
zou te weten komen van een
vergeten Bredase zatteman-
streuizang uit mijn kinder
jaren. Helaas, er kwam niks,
en ik kom nog steeds niet
verder dan de eerste t wee
driekwart koepletten van
wat ik bij ontstentenis van
de oorspronkelijke titel
maar De Hong Stin Song
noem, omdat de werkwoord
vormen "hong' en 'stin' er in
voorkomen. Zie hier wat mij
rest:
De Hong Stin Song
De moeder stin aan de deur
en de vader lag in de kroeg
en 't kind hong aan de tetten van de moe-oe-der!
Den 'ond stin in de ruif
en 't pèrd lag in de wieg
en de kiepe sliepe op de keu-eu-ke ta-a-fel!
Den os stin op ut dak
en den ezel in de krib
en de vèrrekes sliepe saome nin de bè-è- d stee
P.S.
Mijn hoop is gevestigd op lezers die in hun jeugd nog sjop-
sider hebben gegeten.
QUOUSQUETANDEM?
Hoe lang, Katelijn,
lijdt de pijnboom
nog pijn?
Hoe lang lijnt er
zaad aan de lijn?
Het antwoord, m'n vrind,
is een wind in de wind;
een wind, die z'n hoos
niet meer vindt.
Hoe lang, Rozalind,
gaan nog blindgangers blind,
nu geen draaikont
z'n draai hier
meer vindt?
Het antwoord, m'n vrind,
is een wind in de wind;
een wind, die z'n hoos
niet meer vindt.
How long, Sweety Pie,
must the scientists sigh,
for the loss of their pie
in the sky?
The answer, youg man,
is a fart thru a fan;
a sigh that no canner can can.
John O'Mill
IN De Stem van woensdag 4
juni j.l. stond een artikel met
de zeer misleidende kop:
'Stof in lichaam veroorzaakt
geestesziekte'. Gezien de ge
gevens die onder deze kop
zijn bijeengebracht, kunnen
we slechts spreken van een
treurige generalisatie van
feiten van de toch al gebrek
kige informatie.
Ter illustratie het volgen
de. De biochemicus J.
Schouten heeft volgens het
artikel een stof ontdekt in
het lichaam van enkele hon
derden psychiatrische pa
tiënten in ons land, die
waarschijnlijk niet bij ge
zonde mensen voorkomt. 'Zij
hebben een bepaalde op LSD
lijkende stof in hun bloed
die waanvoorstellingen
(hallucinaties) kan veroor
zaken'. Nu is het echter zo
dat onze hersenen een gelei-
dingsstof maken uit het
aminozuur tryptofaan, die
dient voor het doorgeven
van signalen van de ene ze
nuwcel naar de andere.
Tryptofaan is het be
standdeel van eiwit, dat we
met onze voeding opnemen
en dat zonder moeilijkheden
in de hersenen kan door
dringen. Vandaar waar
schijnlijk de speculaties
over een dieet als genees
middel. De geleidingsstof die
door tryptofaan wordt ge
maakt heet serotonine, een
activerende transmitter
(overdrachtsstof) die een be
langrijke rol speelt in onze
hersenen. Serotonine is ove
rigens niet de enige gelei
dingsstof in ons lichaam.
Een hele reeks hallucino-
gene stoffen bevat een che
mische structuur die over
eenkomt met die van seroto
nine. Daartoe behoren ook
de werkzame bestanddelen
van het lyserginezuurdië-
thylamide, beter bekend on
der de naam LSD. De ver
wantschap in moleculaire
structuur tussen hallucino
genen (o.a. in drugs) en de
geleidingsstoffen (geprodu
ceerd in de hersenen) kan
nauwelijks op toeval berus
ten. Zo wordt ook aangeno-
poe»
Mie*
men dat hallucinogenen
werken als geleidingssub
stantie. Dit verklaart moge
lijk het ontstaan van hallu
cinaties bij psychotische pa
tiënten zonder toegediende
stoffen van buitenaf. In het
artikel wordt echter gesug
gereerd dat het hier gaat om
spontaan optredende psy
chotische toestanden die uit
sluitend door een bepaalde
stof teweeggebracht zou
worden.
De eerder vermelde gege
vens in dit stuk zetten de
veronderstelling dat een op
LSD lijkende stof die bij be
paalde psychotische patiën
ten zou zijn aangetroffen,
niet bij gezonde mensen
voorkomt, op losse schroe
ven. Instabiele toestanden in
het psychische leven van de
mens kunnen in extreme ge
vallen, zoals bij psychosen,
het hele proces van impuls
geleidingen verstoren en
zelfs vernietigen. Dit heeft
zeer veel invloed op de pro-
duktie van geleidingsstoffen
in de hersenen, waardoor bi
zarre en absurde denk- en
voorstellingsconstructies
kunnen ontstaan, zoals het
geval is bij schizofrene pa
tiënten. De chemische sub
stanties van de geleidings
stoffen kunnen namelijk
flink veranderen bij bij
voorbeeld chronische de
pressies.
Als de stof die biochemi
cus J. Schouten ontdekt
heeft, inderdaad verant
woordelijk blijkt te zijn voor
de produktie van hallucina
ties bij psychotische patiën
ten, moeten we rekening
houden met het feit dat hal
lucinaties slechts maar een
onderdeel vormen van een
psychotische aandoening en
dus niet de oorzaak van de
ziekte zelf herbergt. We lij
ken op deze manier weer de
gevaarlijke kant van de
symptoombestrijding op te
gaan. Derhalve lijkt gene
zing met een dieet me een
veel te pretentieuze oplos
sing die nooit kan bijdragen
tot een beter begrip en vor
dering op het gebied van de
psychopathologie betref
fende psychosen.
Breda,
Soedish Verhoeven,
Dr. Erich Fromm Instituut
MET zeer gemengde gevoe
lens las ik het bericht over 't
idee van Amerikaanse inge
nieurs, kernbrandstof voor
kernfusie-centrales van de
maan te gaan halen (De
Stem van 12 juni). We heb
ben ons al verschrikkelijk in
de nesten gewerkt met de
kernsplitsing - het proces
waarop onze kerncentrales
van nü draaien. Behalve
elektriciteit bleken die din
gen ook schrikwekkende
hoeveelheden radioactief
vergif te produceren.
Een miljoenste gram plu
tonium in je longen is vol
doende voor longkanker, en
een kernreactor van 1000
Mwe (Borselle is 450 MWe)
produceert zo'n 200 kg pluto
nium per jaar... 't Probleem
van dat hoog-radioactieve
afval zouden ze gaandeweg
nog wel oplossen, vertelden
ze ons - maar er is geen
schijn van een kans dat ze
dat lukt: 't spul is zó agres
sief en gevaarlij k dat 't ner
gens veilig in op te bergen is.
Bij kernfusie heb je dat pro
bleem niet, vertellen ze ons
nu weer. Dat kan best zijn -
maar wie garandeert ons,
dat we in ruil niet nog veel
érgere problemen op ons
bord krijgen Het meest
waarschijnlijke is overigens,
dat het miljarden-verslin
dende onderzoek naar de
mogelijkheid van kernfusie
reactoren gewoon wegge
gooid geld zal blijken te zijn.
Voor kernfusie is een terpe-
ratuur van zo'n honderd
miljoen graden Celsius no
dig.
Hoe materialen zich zou
den gaan gedragen in de
buurt van iets dat voortdu
rend een temperatuur van
honderd miljoen graden
heeft - geen mens weet 't.
Hoe ze de ontstane energie
zouden moeten 'aftappen'
weten ze óók nog niet. Ze
weten dus nog helemaal
niet, hoe een complete fusie
reactor in elkaar zou moeten
zitten, en ze weten nog hele
maal niet of zo'n ding eigen
lijk wel mogelijk is. Hoe ze
zich dan over de veiligheid
er van kunnen uitlaten is me
een raadsel. Voor 't energie
probleem zijn echt deugde
lijke oplossingen op vrij
korte termijn bereikbaar.
We hebben nl. al een enor
me, uiterst betrouwbare
kernfusie-reactor, die ons
overstroomt met veilige en
schone energie: onze goede
oude zon. Die energie beter
leren benutten ligt binnen
handbereik, en zal ons uit
eindelijk alle energie kun
nen leveren die we werke
lijk nodig hebben. Maar op 't
ogenblik hebben we met een
nog dringender probleem te
maken. We hebben nu ge
zien, wat er gebeurt als van
de radioactieve inhoud van
één reactor een heel klein
deel vrijkomt (1-3% volgens
de officiële schattingen van
de Sovjets zelf). De 400 kern
reactoren die we op de we
reld hebben vormen samen
met de opwerkingsfabrieken
en de opslagplaatsen van
hoog-radioactief afval dus
een volstrekt onaanvaard
baar risico in een wereld die
barst van de kernwapens en
verder modern super-wa
pentuig, en barst van de on
derlinge onverdraagzaam
heid; van een ontstellend ge
brek aan eerbied voor het
recht van de ander op leven,
vrijheid, respect en een eer
lijk deel. Die eerbied zullen
we snel moeten leren op
brengen; niet omdat we
zulke lieve mensen zijn,
maar omdat we zien, dat we
geen andere keus meer heb
ben als we in leven willen
blijven.
Breda,
F.H. Kuijper
HEEL Napels huilt
om Rocky. De
Duitse herder
Rocky stierf in de vlammen,
nadat hij een driejarig
kind had gered. De
'pastore tedesco' is
de held van de stad
aan de voet van de
Vesuvius.
De berichten
over de heldendaden
van Rocky heb ik met
gemengde gevoelens ge
lezen. Voor mij blijven het
onberekenbare bijters. Dat een
herdershond in Napels een kind
redt en niet doodbijt is de uit
zondering die de regel bevestigt.
Ik heb mijn ervaringen met
dit dier, dat niets herderüjks
heeft. Twee herders hebben mij
een keer werkelijk de stuipen op
het lijf gejaagd. Ik was aan het
hardlopen in een fraai bosge
bied, op de grens tussen Brabant
en Limburg. Het was een door
deweekse dag en snikheet. De
wereld leek uitgestorven. Ik liet
het bos links liggen en liep langs
enkele weiden. Dan, waar het
bos weer begon, een boerderij.
Ik was er al vaker voorbij geko
men, maar deze keer was het an
ders.
Zonder geluid te maken, de
tong uit de bek, stoven twee
grote herders vanaf het erf recht
op me af. Geen mens te zien die
ze terug kon roepen. Het hart
klopte me in de keel. Stil blijven
staan, doorlopen, schreeuwen?
Ik besloot gewoon door te lo
pen. In een oogwenk waren de
herders bij me. Ze blaften nog
steeds niet en dat maakte het al
leen maar angstaanjagender. Elk
moment verwachtte ik de
schroeiende pijn van een beet in
mijn been. De dieren begonnen
van opzij tegen me aan te sprin
gen, ieder aan een kant. Met
hun kwijlende bekken stootten
ze telkens tegen mijn ribben
kast. Ik probeerde in hetzelfde
tempo door te blijven lopen en
alles te vermijden wat op een
trapbeweging zou kunnen lijken.
In een keer, alsof ze een plot
seling bevel gekregen hadden,
hielden ze op met springen,
draaiden zich om en liepen op
een sukkeldrafje terug naar de
boerderij. Exact op het punt
waar het groengebied van de
boerderij ophield en het bos
weer begon. Mijn shirtje was
aan twee kanten helemaal nat-
gekwijld. Ik draafde opgelucht
met lichte pas verder en ik werd
steeds kwader op de onbekende
boer die twee van zulke mon
sters onbekommerd liet rondlo
pen. Maar ik had ook, hoewel ik
dat eigenlijk voor mezelf niet
wilde toegeven, enige bewonde
ring voor de honden die zich als
bij toverslag afwendden toen ik
Door Rien van Nunen
Als de nachten warmer wor
den zijn er sportvissers die
het maar moeilijk vinden
een gunstige gelegenheid
voorbij te laten gaan om op
paling te gaan irissen. Ook in
de winter heeft men van die
types, zij het dan dat het
hoofddoel gul heet. Paling
vissers doen het 's nachts
want in de avonduren 'loopt'
de paling dikwijls beter, zo
wel op zee als in het binnen
water.
Vissen op zee vinden veel
mensen nog aardiger dan het
zoetwaterhengelen op paling
en daar komt bij dat zoutwa
terpaling doorgaans wat for
ser is dan de gemiddelde
zoetwater- broer-of-zus.
Langs de dijken en in de
geulen komt de paling het
meest voor. Toch wordt ook
goed paling gevangen bij het
opkomende water als men de
plaat opgaat en in ondiep
water vist. Kenners beweren
zelfs dat dat zelfs beter gaat
dan het vissen op diep water.
Paling die trekt heeft hon
ger, zeggen ze en daarom is
het bovenop de plaat vaak
raak. Er is trouwens nog een
reden om ondiep water op te
zoeken. In de zomer hebben
sportvissers veel last van zee
sla. Boven op een zandplaat
is dat aanmerkelijk minder,
is het water warmer en is de
sportvisser in de gelegenheid
te vissen zoals hij/zij dat ver
kiest.
Wie paling wil vangen
doet er goed aan eens de
driehaakspaternoster te la
ten voor ivat ie is. Dwarrelen
is het toverwoord. Gek ge
noeg kan men dat allereen
voudigst met een doodge
wone zijlijn vlak bij het
lood. Men kan de boel ook la
ten schuiven door het lood
op een wartel te laten stuiten
(lood schuift dan over de
hoofdlijn) en de aaslijn niet
veel langer te maken dan 50-
80 cm. Wel dun graag, maxi
maal 28/100 en met een haak
niet groter dan de 7 mm bo-
thaak oftewel vertinde pa-
linghaak. Paling slikt de
haak nogal eens en omdat
het een consumptievis is (ik
ken maar weinig sportvissers
die paling terugzetten!)
wordt de vis doodgewoon
van de aaslijn geknipt en
een nieuwe haak (en lijn als
er teveel kink in komt) is zo
gezet.
Palingvissers weten dat
paling veel zachter aanbijt
dan andere vissen. Voorzich
tig pakt de vis het aas en
loopt er na wat trillingen
mee weg. Snel vaststikken is
geboden, want de haak
wordt snel geslikt. Boven
dien is het vaak kleine pa
ling die van aaslijn en haken
een onontwarbare kluwen
maakt. Dat moet voorkomen
worden door flink groot aas
te gebruiken of een grotere
haak. Een halve zager of een
stel zeepieren zijn welhaast
ideaal. Men spaart immers
(wegens de krabben) bij het
vissen met de enkele haak
genoeg aas uit om zo'n en
kele haak goed vol te kunnen
zetten?
Trillend zet de beweginü
van het topje door en als het
een flinke aal is dan komt
deze al ver voor de kant of de
boot aan de oppervlakte
Geen gezeur met paling, die
moet er rap uit, want ze ver
staan de kunst om vlak voor
de boot (of de dijkvoet) van
de haak te vallen. Men pakt
paling beet met de duim
de kieuwholte en de eerste
drie vingers als klem. Is me"
daar niet zo handig in, dan
maakt men gebruik van de
nieuwste vinding op het 9
bied van het paling-vissen,
palingklem. Dat is een koker
met een indrukbaar kW
waardoor de paling als
ware in een korsetje zit
Handig dat wel, maar mis
schien vindt de paling dot
zelf niet... Wie op palM
vist doet er goed aan, als e'
gelegenheid voor is, meer
dere keren achtereen uit vis
sen te gaan. Paling doet
de ene nacht niet, de vol
gende wellicht een beetje e"
een andere avond fantas
tisch.
Zwar
het territorium van de boerder
achter me had gelaten. Ik ht
kennelijk wakers getroffen, g
bijters.
En nu probeert dan Roel
mijn beeld van de Duitse herdi
wat positiever bij te kleurtt
Rocky was de hond van de Cm.
mo's. De familie, twee vrouwe
en tien kinderen, huisden in e
minieme 'basso', een onooglt,
woonkamp in de armenwijk vj
Napels. Een straatarme familie
zoals er zoveel in Napels zij:
Door Gorard Kessels
De brand ontstond door de o
ploffing van een gasfles. In e
oogwenk stond de kleine behm
zing in lichterlaaie. Er waren
dat moment slechts enkele kis
deren thuis die nog net op t
konden vluchten. Er brak echte
paniek uit toen ze merkten d
de driejarige Emilia nog binnc
lag te slapen. De naam van h
kind was nog niet gevallen s
Rocky rende naar binnen, voik
het huilende kind en wist 1
aan de kleren naar buiten i
trekken. Maar ook de kleine P
trizia was weg en Rocky maakt
onmiddellijk rechtsomkeer. I
dook de vlammenzee weer inoi
nooit meer terug te komen,
trizia, zo bleek even later, 1
zichzelf al in veiligheid gebradi!
Rocky heeft de armen vai
Napels even de eigen ellend
doen vergeten. De kranten, oo
die uit het noorden, uit Mik
en Turijn, hebben vol gestaa
met de heldendaden van Roel
Elke krant heeft de foto
drukt van de snikkende Emit
die bloemen legde op het
van de verkoolde herder f
thuum heeft de dappere 'pasloi
tedesco' een onderscheiding f
kregen en de buurt heeft
opgehaald voor een nieuwe hl
der.
Eén ding is zeker: als ik uit
ergens tegen een vuist aan
lopen kan ik in Napels maarl
beste maar mijn mond houds
wanneer er over Duitse herds
gepraat wordt.
fTlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!
JOHANNESBURG
(AFP/RTR) - De zwarte
Zuidafrikanen die
maandag ter herden
king van de opstand in
Soweto van 1976 ge
staakt hadden, zijn gis
teren weer aan het werk
gegaan. Het straatbeeld
in Johannesburg ver
toonde dinsdag weer het
normale beeld.
Volgens de regering is de
tiende verjaardag van de
bloedige opstand in Soweto
'rustig' verlopen. De Zuid-
afrikaanse voorlichtings
dienst maakte gisteroch
tend bekend dat de afgelo
pen 24 uur elf doden zijn
gevallen. Het aantal doden
dat volgens officiële cijfers
is gevallen sinds donder
dag de noodtoestand is af
gekondigd, is hiermee op 41
gekomen. De slachtoffers
vielen voornamelijk in de
Kaapprovincie.
tai
ko
ni
to
be
ve
lie
da
ru
da
br
ge
he
to
de
in
he
in
vi
di
af
st
bl
m
dr
P£
ee
de
(AD VERTE
AMSTERDAM (ANP) - De effecten-
bank Kempen en Co werd dinsdag
voor het eerst genoteerd aan de offi
ciële beurs. Tot nu toe was dit fonds te
vinden op de parallelmarkt. De koers
veranderde er niet door maar bleef lig
gen op ƒ340. Kempen en Co deed de
gang naar de officiële beurs gepaard
gaan aan de instelling van een wissel
beker van fors formaat voor de hande
laar van het jaar.
Voor Fokker lag er een adviesprijs
van 95, even na 1 uur gevolgd door
een eerste officiële koers van ƒ92,50.
De vliegtuigfabrikant ontkende aan
het einde van de ochtend dat er een
contract of een intentieverklaring zou
zijn voor wat de miljardenorder uit
Ierland betreft. Het bestuur liet weten
niet te reageren op berichten in de
pers die niet in het kader van een zorg
vuldige berichtgeving aan het beleg
gend publiek tevoren afdoende met
okker zijn afgestemd, zeker niet
wanneer er dergelijke grote belangen
zowel voor de onderneming, als voor
e aahdeelhouders bij betrokken kun-
Z^n SoHinüge beurshandelaren
echter zeiden de indruk te hebben dat
ae order wel degelijk in het vat zit
De lokale markt bood voor het ove-
weinig schokkends. Boskalis
raakte ƒ0,70 kwijt op 15, Brink/Mo-
yn ging, nu bekend is geworden dat er
geen bod van Akzo komt, 3 achteruit
near 29. Van der Giessen-de Noord
verloor opnieuw, nu 4 op 189. Tho-
en.Dr¥ver zakte ƒ2 naar ƒ39.
Rri ne winnende fondsen behoorde
n^SUf^1^~^e^ry die ƒ12 vooruitging
zpIm S62" Proost en Brandt won het-
u.qJt bedrag op ƒ574 en voor Braat
den °P 185 tever8eefs 5 meer gebo-
antonius
'JY* antoniuaf
5V« congr.ö.l.v.
daniej
gasthuis
°v« gasthuis
gasthuis
gasthuis
booghuys
7*
Prot.z.hs
JProtz.hs
7*« Protz.hs
aeneas
(oostb.)
(oostb.)
lourdes
de brouwer
(tilburg)
(tilburg)
(tilburg)
(tilburg)
(het)
klokkenberg
liduina
('s-h'bosch)
('s-h'bosch)
('s-h'bosch)