'Dit blijft me tn n leven lang bij9 Palingvissers 'REGERh Is uw vaka voldoende v van/opsta ONTVOERDE JOKE OTTO DOET RELAAS VAN HAAR ONTVOERING: verenigde spaart AMSTERDAMS .WOENSDAG 18 JUN11986 T11 PAGINA 4 EXTRA OP WOENSDAG= Sleutels Inlichtingen Misleidend PAPIER VOOR UW PEN Kernfusie HENGEL- RUBRIEK Rocky U geniet meer van uw vakat en verzekerd is. Daarom verzorgen Van een geheel verzorgde vakan Van reischeques tot een kluisje voo Kortom, alles wat met uw kunt u op één adres regelen: de mak regionale bedrijfsobjektenspr Kempen en Co op c EffliM'i'HiHHiH ROTTERDAM (ANP) - Op donderdagavond 29 mei even na tien uur drongen in het Zuidhol landse plaatsje Spijkenisse vier gewapende mannen de woning binnen van de 28-jarige Joke Otto en haar 29-jarige vriend André Os- termann. De gebeurtenissen die hierop volg den zullen het jonge stel hun leven lang bij blijven. Andre Ostermann, die filiaalhouder is van het kan toor van de Verenigde Spaarbank aan de Crooswijk- seweg in Rotterdam werd door de gangsters gedwon gen de totale geldvoorraad die vrijdagmorgen bij het bankkantoor werd afgeleverd op te halen. In totaal werd 1,4 miljoen gulden aan de overvallers betaald. Joke Otto werd midden in legd wat er verder moest ge- de nacht uit haar huis ont voerd. Geblinddoekt en ge boeid, liggend op een bed, in - naai later bleek - een flat aan de Amsterdamse Churchill- laan, heeft zij twee dagen in onzekerheid verkeerd over haar lot. Op maandag 2 juni werd Joke Otto om kwart over elf 's morgens door haar ont voerders vrijgelaten. Op een bospad in de buurt van het Belgische plaatsje Genappe werd zij uit een auto gezet. De ontvoerders zijn nog voort vluchtig. Nu, ruim twee weken later, en nog maar nauwelijks beko men van de schrik zijn Joke Otto en André Ostermann be reid te vertellen over hun angstaanjagende belevenis sen. Joke Otto kan nog maar nauwelijks bevatten wat haar is overkomen. „Ik ben maar een gewoon mens. Ik ben niet rijk of beroemd, dus je staat er nooit bij stil dat zoiets kan ge beuren. Op het moment dat die kerels de kamer binnenkwa men wist ik niet wat me over kwam". Na twee weken ondergedo ken te zijn geweest in een huis in Kijkduin, om tot zichzelf te komen en de pers te mijden, zitten Joke Otto en André Os termann weer in diezelfde huiskamer waar alles is be gonnen. Joke: „Ik had aanvan kelijk niet door dat het iets met de bank te maken had". André: „Ik dacht wel meteen aan m'n werk en besloot de richtlijnen van de bank op te volgen en alles te doen wat die mannen vroegen. Ons leven stond op het spel en dan kun je alleen maar meewerken". In de eerste minuten dat de vier Italiaanse overvallers binnen waren blindeerden zij de ramen en vroegen zij de be woners of ze nog bezoek ver wachtten. „Ze wilden weten of ik de sleutels van de kluis be zat en hoe de alarminstallatie bij de bank werkt. Ze hadden kennelijk geen vastomlijnd plan, want boven werd over- beuren", aldus André Oster mann. Het geld dat die don derdagavond nog bij de bank aanwezig was vonden de over vallers niet genoeg. Daarom werd besloten te wachten tot vrijdagmorgen de geldtrans portauto een nieuwe voorraad zou aanvoeren. Met drie man nen, één bleef in het huis om Joke te bewaken, legde André in zijn auto de route af die hij de volgende dag moest rijden, nadat hij het geld had opge haald. Omstreeks half drie vrij dagnacht werd Joke Otto ge blinddoekt en door drie man nen naar Amsterdam ge bracht. Eén van de ontvoer ders bleef bij haar achter, de twee anderen kwamen terug naar Spijkenisse. André kreeg een portofoon waardoor hij in structies ontving en hij werd alleen gelaten. „Toen moest ik de moeilijkste beslissing van mijn leven nemen. Ze hadden gezegd dat ik de politie niet mocht waarschuwen, anders zouden ze Joke doodschieten. Ik heb toen eerst een goede vriend gebeld. Hij raadde me aan toch de politie te bellen. De bank kon immers ook wel eens denken dat ik iets met de zaak te maken had als er zo veel geld was verdwenen. En het leven van Joke stond op het spel. Zoiets kun je niet al leen af". Met de overvallers was af gesproken dat Joke Otto een half uur na de overdracht van het geld zou worden vrijgela ten. Maar inmiddels cirkelde er een politiehelikopter boven Rotterdam en werden de over vallers nauwlettend door de politie in de gaten gehouden. Of dit de reden is geweest dat Joke niet volgens afspraak werd vrijgelaten wil André niet zeggen. „Ik heb mij wel geërgerd aan de berichtgeving in de kranten waarin dit werd gesuggereerd. Daaruit kon worden opgemaakt dat ik de politie had ingeschakeld en ik hield er rekening mee dat de ontvoerders nog contact op zouden nemen". Volgens Joke waren de ont voerders toen zij eenmaal in De vluchtauto die de ontvoerders in de Schipholtunnel achterlieten. Door de gebroken achterruit beschoten zij eerder een politie-helicopter. De laatste vluchtauto, een blauwe Audi 100, wordt op het Amsterdamse politiebureau door de technische recherche onderzocht. de flat in Amsterdam kwamen wel opgewonden over het feit dat zij door de politie achterna werden gezeten. „Ze hadden het over een helikopter en dat er veel politie op de been was". Joke Otto zegt door de ont voerders redelijk goed behan deld te zijn. Wel werd hun ge drag beïnvloed door de nieuwsberichten op radio en televisie, die zij constant volg den. „Ik lag in een kamertje geboeid en geblinddoekt op bed, maar kon wel de radio en televisie horen. Zo hoorden we ook dat er overal in Amster dam werd gezocht. Ze kochten ook kranten en lazen die aan mij voor. Eén van hen sprak vrij goed Nederlands. Het erg ste was dat ze steeds beloofden dat ik zou worden vrijgelaten. - FOTO ARCHIEF DE STEM Steeds was dat vanmiddag of morgen en steeds werd het uitgesteld". Volgens de ontvoerde vrouw gingen de mannen enkele ke ren de flat uit om boodschap pen te doen. „Soms waren ze heel aardig en hadden ze ken nelijk met mij te doen. Ze zei den dan: je bent onze gast, je kunt krijgen wat je hebben wilt. Maar ik had het gevoel dat ze me in een goede conditie wilden houden omdat ze me nog ergens voor nodig hadden. Ik moest zeggen wat ik wilde eten en omdat ik door de blinddoek mijn evenwichtsge voel was kwijt geraakt lieten ze me af en toe over de gang lopen". Uit gesprekken met de Ne derlands sprekende ontvoer der heeft Joke Otto de indruk overgehouden dat het de man nen niet om het geld te doen was, maar dat zij genoten van de sensatie. „Ze waren hele maal niet blij toen ze met al dat geld binnenkwamen. Ze zeiden dat ze een kick kregen van alle belangstelling die er voor de zaak was. Ze waren er trots op en zeiden dat dit hun stij 1 van leven was". De beslissing uit Amster dam te vertrekken werd vol gens Joke Otto zondagavond door de ontvoerders genomen. „Plotseling werd in de nieuwsberichten op de radio niets meer over de ontvoering gezegd en dachten zij dat de kust veilig was". Met de ogen dichtgeplakt met pleisters en een geblindeerde bril op werd Joke Ostermann op een bos pad uit de auto gezet. „Ze haalden de pleisters van m'n ogen. Ik mocht niet omkijken. Ze stopten geld in m'n zakken voor een taxi. Toen ik daar stond dacht ik: nu schieten ze me dood. Ik moest op een boomstronk gaan zitten en een kwartier wachten. Maar ik hoorde geen auto wegrijden. Toen ik eenmaal durfde te kij - ken, ben ik vreselijk gaan hui len". Joke Otto liep naar de weg en werd daar door een passerende automobilist mee genomen die haar naar het po litiebureau bracht. - FOTO ARCHIEF DE STEM Joke en André begrijpen nog steeds niet waarom juist zij door de overvallers zijn uitgekozen. De 28-jarige Rot terdamse vrouw M.O. die met haar vriend door de politie is aangehouden en die ervan wordt verdacht dat zij inlich tingen aan de ontvoerders heeft verstrekt, heeft bij de Verenigde Spaarbank ge werkt, maar Ostermann kent haar nauwelijks. Hij vermoedt dat de overvallers een druk kantoor hebben uitgezocht en dat zij hem naar huis zijn ge volgd. Joke Otto en André Oster mann hebben de gebeurtenis sen redelijk goed verwerkt. Uit voorzorg worden Joke en Andre begeleid door twee psy chologen van het Traumacen trum in Arnhem. „Onze ge dachten worden nog steeds door de ontvoering beheerst. We kunnen nergens anders over praten. Maar er over pra ten lucht ook weer op", aldus André. Vooral Joke is bang ooit nog eens met haar ont voerders geconfronteerd te worden. De enorme belangstelling die Joke en André hebben ont vangen heeft ze veel goed ge daan. Joke: „Ik heb al die tijd alles alleen moeten doen. Als je dan achteraf merkt dat er zoveel, vaak volslagen onbe kende mensen zijn die je brie ven hebben geschreven en met je mee hebben geleefd, besef je dat je toch niet alleen staat". WO MAN SINGT, da lasz dich ruhig nieder, böse Men sehen haben keine Lieder. Toen Wim Koek begin dit jaar in zijn column de oer tekst txm De Moord van Raamsdonk en nog meer volks epos opriep uit het communaal geheugen van bejaarde Brabantse lezers ontvlamde mijn hoop dat ik toch nog de komplete tekst zou te weten komen van een vergeten Bredase zatteman- streuizang uit mijn kinder jaren. Helaas, er kwam niks, en ik kom nog steeds niet verder dan de eerste t wee driekwart koepletten van wat ik bij ontstentenis van de oorspronkelijke titel maar De Hong Stin Song noem, omdat de werkwoord vormen "hong' en 'stin' er in voorkomen. Zie hier wat mij rest: De Hong Stin Song De moeder stin aan de deur en de vader lag in de kroeg en 't kind hong aan de tetten van de moe-oe-der! Den 'ond stin in de ruif en 't pèrd lag in de wieg en de kiepe sliepe op de keu-eu-ke ta-a-fel! Den os stin op ut dak en den ezel in de krib en de vèrrekes sliepe saome nin de bè-è- d stee P.S. Mijn hoop is gevestigd op lezers die in hun jeugd nog sjop- sider hebben gegeten. QUOUSQUETANDEM? Hoe lang, Katelijn, lijdt de pijnboom nog pijn? Hoe lang lijnt er zaad aan de lijn? Het antwoord, m'n vrind, is een wind in de wind; een wind, die z'n hoos niet meer vindt. Hoe lang, Rozalind, gaan nog blindgangers blind, nu geen draaikont z'n draai hier meer vindt? Het antwoord, m'n vrind, is een wind in de wind; een wind, die z'n hoos niet meer vindt. How long, Sweety Pie, must the scientists sigh, for the loss of their pie in the sky? The answer, youg man, is a fart thru a fan; a sigh that no canner can can. John O'Mill IN De Stem van woensdag 4 juni j.l. stond een artikel met de zeer misleidende kop: 'Stof in lichaam veroorzaakt geestesziekte'. Gezien de ge gevens die onder deze kop zijn bijeengebracht, kunnen we slechts spreken van een treurige generalisatie van feiten van de toch al gebrek kige informatie. Ter illustratie het volgen de. De biochemicus J. Schouten heeft volgens het artikel een stof ontdekt in het lichaam van enkele hon derden psychiatrische pa tiënten in ons land, die waarschijnlijk niet bij ge zonde mensen voorkomt. 'Zij hebben een bepaalde op LSD lijkende stof in hun bloed die waanvoorstellingen (hallucinaties) kan veroor zaken'. Nu is het echter zo dat onze hersenen een gelei- dingsstof maken uit het aminozuur tryptofaan, die dient voor het doorgeven van signalen van de ene ze nuwcel naar de andere. Tryptofaan is het be standdeel van eiwit, dat we met onze voeding opnemen en dat zonder moeilijkheden in de hersenen kan door dringen. Vandaar waar schijnlijk de speculaties over een dieet als genees middel. De geleidingsstof die door tryptofaan wordt ge maakt heet serotonine, een activerende transmitter (overdrachtsstof) die een be langrijke rol speelt in onze hersenen. Serotonine is ove rigens niet de enige gelei dingsstof in ons lichaam. Een hele reeks hallucino- gene stoffen bevat een che mische structuur die over eenkomt met die van seroto nine. Daartoe behoren ook de werkzame bestanddelen van het lyserginezuurdië- thylamide, beter bekend on der de naam LSD. De ver wantschap in moleculaire structuur tussen hallucino genen (o.a. in drugs) en de geleidingsstoffen (geprodu ceerd in de hersenen) kan nauwelijks op toeval berus ten. Zo wordt ook aangeno- poe» Mie* men dat hallucinogenen werken als geleidingssub stantie. Dit verklaart moge lijk het ontstaan van hallu cinaties bij psychotische pa tiënten zonder toegediende stoffen van buitenaf. In het artikel wordt echter gesug gereerd dat het hier gaat om spontaan optredende psy chotische toestanden die uit sluitend door een bepaalde stof teweeggebracht zou worden. De eerder vermelde gege vens in dit stuk zetten de veronderstelling dat een op LSD lijkende stof die bij be paalde psychotische patiën ten zou zijn aangetroffen, niet bij gezonde mensen voorkomt, op losse schroe ven. Instabiele toestanden in het psychische leven van de mens kunnen in extreme ge vallen, zoals bij psychosen, het hele proces van impuls geleidingen verstoren en zelfs vernietigen. Dit heeft zeer veel invloed op de pro- duktie van geleidingsstoffen in de hersenen, waardoor bi zarre en absurde denk- en voorstellingsconstructies kunnen ontstaan, zoals het geval is bij schizofrene pa tiënten. De chemische sub stanties van de geleidings stoffen kunnen namelijk flink veranderen bij bij voorbeeld chronische de pressies. Als de stof die biochemi cus J. Schouten ontdekt heeft, inderdaad verant woordelijk blijkt te zijn voor de produktie van hallucina ties bij psychotische patiën ten, moeten we rekening houden met het feit dat hal lucinaties slechts maar een onderdeel vormen van een psychotische aandoening en dus niet de oorzaak van de ziekte zelf herbergt. We lij ken op deze manier weer de gevaarlijke kant van de symptoombestrijding op te gaan. Derhalve lijkt gene zing met een dieet me een veel te pretentieuze oplos sing die nooit kan bijdragen tot een beter begrip en vor dering op het gebied van de psychopathologie betref fende psychosen. Breda, Soedish Verhoeven, Dr. Erich Fromm Instituut MET zeer gemengde gevoe lens las ik het bericht over 't idee van Amerikaanse inge nieurs, kernbrandstof voor kernfusie-centrales van de maan te gaan halen (De Stem van 12 juni). We heb ben ons al verschrikkelijk in de nesten gewerkt met de kernsplitsing - het proces waarop onze kerncentrales van nü draaien. Behalve elektriciteit bleken die din gen ook schrikwekkende hoeveelheden radioactief vergif te produceren. Een miljoenste gram plu tonium in je longen is vol doende voor longkanker, en een kernreactor van 1000 Mwe (Borselle is 450 MWe) produceert zo'n 200 kg pluto nium per jaar... 't Probleem van dat hoog-radioactieve afval zouden ze gaandeweg nog wel oplossen, vertelden ze ons - maar er is geen schijn van een kans dat ze dat lukt: 't spul is zó agres sief en gevaarlij k dat 't ner gens veilig in op te bergen is. Bij kernfusie heb je dat pro bleem niet, vertellen ze ons nu weer. Dat kan best zijn - maar wie garandeert ons, dat we in ruil niet nog veel érgere problemen op ons bord krijgen Het meest waarschijnlijke is overigens, dat het miljarden-verslin dende onderzoek naar de mogelijkheid van kernfusie reactoren gewoon wegge gooid geld zal blijken te zijn. Voor kernfusie is een terpe- ratuur van zo'n honderd miljoen graden Celsius no dig. Hoe materialen zich zou den gaan gedragen in de buurt van iets dat voortdu rend een temperatuur van honderd miljoen graden heeft - geen mens weet 't. Hoe ze de ontstane energie zouden moeten 'aftappen' weten ze óók nog niet. Ze weten dus nog helemaal niet, hoe een complete fusie reactor in elkaar zou moeten zitten, en ze weten nog hele maal niet of zo'n ding eigen lijk wel mogelijk is. Hoe ze zich dan over de veiligheid er van kunnen uitlaten is me een raadsel. Voor 't energie probleem zijn echt deugde lijke oplossingen op vrij korte termijn bereikbaar. We hebben nl. al een enor me, uiterst betrouwbare kernfusie-reactor, die ons overstroomt met veilige en schone energie: onze goede oude zon. Die energie beter leren benutten ligt binnen handbereik, en zal ons uit eindelijk alle energie kun nen leveren die we werke lijk nodig hebben. Maar op 't ogenblik hebben we met een nog dringender probleem te maken. We hebben nu ge zien, wat er gebeurt als van de radioactieve inhoud van één reactor een heel klein deel vrijkomt (1-3% volgens de officiële schattingen van de Sovjets zelf). De 400 kern reactoren die we op de we reld hebben vormen samen met de opwerkingsfabrieken en de opslagplaatsen van hoog-radioactief afval dus een volstrekt onaanvaard baar risico in een wereld die barst van de kernwapens en verder modern super-wa pentuig, en barst van de on derlinge onverdraagzaam heid; van een ontstellend ge brek aan eerbied voor het recht van de ander op leven, vrijheid, respect en een eer lijk deel. Die eerbied zullen we snel moeten leren op brengen; niet omdat we zulke lieve mensen zijn, maar omdat we zien, dat we geen andere keus meer heb ben als we in leven willen blijven. Breda, F.H. Kuijper HEEL Napels huilt om Rocky. De Duitse herder Rocky stierf in de vlammen, nadat hij een driejarig kind had gered. De 'pastore tedesco' is de held van de stad aan de voet van de Vesuvius. De berichten over de heldendaden van Rocky heb ik met gemengde gevoelens ge lezen. Voor mij blijven het onberekenbare bijters. Dat een herdershond in Napels een kind redt en niet doodbijt is de uit zondering die de regel bevestigt. Ik heb mijn ervaringen met dit dier, dat niets herderüjks heeft. Twee herders hebben mij een keer werkelijk de stuipen op het lijf gejaagd. Ik was aan het hardlopen in een fraai bosge bied, op de grens tussen Brabant en Limburg. Het was een door deweekse dag en snikheet. De wereld leek uitgestorven. Ik liet het bos links liggen en liep langs enkele weiden. Dan, waar het bos weer begon, een boerderij. Ik was er al vaker voorbij geko men, maar deze keer was het an ders. Zonder geluid te maken, de tong uit de bek, stoven twee grote herders vanaf het erf recht op me af. Geen mens te zien die ze terug kon roepen. Het hart klopte me in de keel. Stil blijven staan, doorlopen, schreeuwen? Ik besloot gewoon door te lo pen. In een oogwenk waren de herders bij me. Ze blaften nog steeds niet en dat maakte het al leen maar angstaanjagender. Elk moment verwachtte ik de schroeiende pijn van een beet in mijn been. De dieren begonnen van opzij tegen me aan te sprin gen, ieder aan een kant. Met hun kwijlende bekken stootten ze telkens tegen mijn ribben kast. Ik probeerde in hetzelfde tempo door te blijven lopen en alles te vermijden wat op een trapbeweging zou kunnen lijken. In een keer, alsof ze een plot seling bevel gekregen hadden, hielden ze op met springen, draaiden zich om en liepen op een sukkeldrafje terug naar de boerderij. Exact op het punt waar het groengebied van de boerderij ophield en het bos weer begon. Mijn shirtje was aan twee kanten helemaal nat- gekwijld. Ik draafde opgelucht met lichte pas verder en ik werd steeds kwader op de onbekende boer die twee van zulke mon sters onbekommerd liet rondlo pen. Maar ik had ook, hoewel ik dat eigenlijk voor mezelf niet wilde toegeven, enige bewonde ring voor de honden die zich als bij toverslag afwendden toen ik Door Rien van Nunen Als de nachten warmer wor den zijn er sportvissers die het maar moeilijk vinden een gunstige gelegenheid voorbij te laten gaan om op paling te gaan irissen. Ook in de winter heeft men van die types, zij het dan dat het hoofddoel gul heet. Paling vissers doen het 's nachts want in de avonduren 'loopt' de paling dikwijls beter, zo wel op zee als in het binnen water. Vissen op zee vinden veel mensen nog aardiger dan het zoetwaterhengelen op paling en daar komt bij dat zoutwa terpaling doorgaans wat for ser is dan de gemiddelde zoetwater- broer-of-zus. Langs de dijken en in de geulen komt de paling het meest voor. Toch wordt ook goed paling gevangen bij het opkomende water als men de plaat opgaat en in ondiep water vist. Kenners beweren zelfs dat dat zelfs beter gaat dan het vissen op diep water. Paling die trekt heeft hon ger, zeggen ze en daarom is het bovenop de plaat vaak raak. Er is trouwens nog een reden om ondiep water op te zoeken. In de zomer hebben sportvissers veel last van zee sla. Boven op een zandplaat is dat aanmerkelijk minder, is het water warmer en is de sportvisser in de gelegenheid te vissen zoals hij/zij dat ver kiest. Wie paling wil vangen doet er goed aan eens de driehaakspaternoster te la ten voor ivat ie is. Dwarrelen is het toverwoord. Gek ge noeg kan men dat allereen voudigst met een doodge wone zijlijn vlak bij het lood. Men kan de boel ook la ten schuiven door het lood op een wartel te laten stuiten (lood schuift dan over de hoofdlijn) en de aaslijn niet veel langer te maken dan 50- 80 cm. Wel dun graag, maxi maal 28/100 en met een haak niet groter dan de 7 mm bo- thaak oftewel vertinde pa- linghaak. Paling slikt de haak nogal eens en omdat het een consumptievis is (ik ken maar weinig sportvissers die paling terugzetten!) wordt de vis doodgewoon van de aaslijn geknipt en een nieuwe haak (en lijn als er teveel kink in komt) is zo gezet. Palingvissers weten dat paling veel zachter aanbijt dan andere vissen. Voorzich tig pakt de vis het aas en loopt er na wat trillingen mee weg. Snel vaststikken is geboden, want de haak wordt snel geslikt. Boven dien is het vaak kleine pa ling die van aaslijn en haken een onontwarbare kluwen maakt. Dat moet voorkomen worden door flink groot aas te gebruiken of een grotere haak. Een halve zager of een stel zeepieren zijn welhaast ideaal. Men spaart immers (wegens de krabben) bij het vissen met de enkele haak genoeg aas uit om zo'n en kele haak goed vol te kunnen zetten? Trillend zet de beweginü van het topje door en als het een flinke aal is dan komt deze al ver voor de kant of de boot aan de oppervlakte Geen gezeur met paling, die moet er rap uit, want ze ver staan de kunst om vlak voor de boot (of de dijkvoet) van de haak te vallen. Men pakt paling beet met de duim de kieuwholte en de eerste drie vingers als klem. Is me" daar niet zo handig in, dan maakt men gebruik van de nieuwste vinding op het 9 bied van het paling-vissen, palingklem. Dat is een koker met een indrukbaar kW waardoor de paling als ware in een korsetje zit Handig dat wel, maar mis schien vindt de paling dot zelf niet... Wie op palM vist doet er goed aan, als e' gelegenheid voor is, meer dere keren achtereen uit vis sen te gaan. Paling doet de ene nacht niet, de vol gende wellicht een beetje e" een andere avond fantas tisch. Zwar het territorium van de boerder achter me had gelaten. Ik ht kennelijk wakers getroffen, g bijters. En nu probeert dan Roel mijn beeld van de Duitse herdi wat positiever bij te kleurtt Rocky was de hond van de Cm. mo's. De familie, twee vrouwe en tien kinderen, huisden in e minieme 'basso', een onooglt, woonkamp in de armenwijk vj Napels. Een straatarme familie zoals er zoveel in Napels zij: Door Gorard Kessels De brand ontstond door de o ploffing van een gasfles. In e oogwenk stond de kleine behm zing in lichterlaaie. Er waren dat moment slechts enkele kis deren thuis die nog net op t konden vluchten. Er brak echte paniek uit toen ze merkten d de driejarige Emilia nog binnc lag te slapen. De naam van h kind was nog niet gevallen s Rocky rende naar binnen, voik het huilende kind en wist 1 aan de kleren naar buiten i trekken. Maar ook de kleine P trizia was weg en Rocky maakt onmiddellijk rechtsomkeer. I dook de vlammenzee weer inoi nooit meer terug te komen, trizia, zo bleek even later, 1 zichzelf al in veiligheid gebradi! Rocky heeft de armen vai Napels even de eigen ellend doen vergeten. De kranten, oo die uit het noorden, uit Mik en Turijn, hebben vol gestaa met de heldendaden van Roel Elke krant heeft de foto drukt van de snikkende Emit die bloemen legde op het van de verkoolde herder f thuum heeft de dappere 'pasloi tedesco' een onderscheiding f kregen en de buurt heeft opgehaald voor een nieuwe hl der. Eén ding is zeker: als ik uit ergens tegen een vuist aan lopen kan ik in Napels maarl beste maar mijn mond houds wanneer er over Duitse herds gepraat wordt. fTlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll! JOHANNESBURG (AFP/RTR) - De zwarte Zuidafrikanen die maandag ter herden king van de opstand in Soweto van 1976 ge staakt hadden, zijn gis teren weer aan het werk gegaan. Het straatbeeld in Johannesburg ver toonde dinsdag weer het normale beeld. Volgens de regering is de tiende verjaardag van de bloedige opstand in Soweto 'rustig' verlopen. De Zuid- afrikaanse voorlichtings dienst maakte gisteroch tend bekend dat de afgelo pen 24 uur elf doden zijn gevallen. Het aantal doden dat volgens officiële cijfers is gevallen sinds donder dag de noodtoestand is af gekondigd, is hiermee op 41 gekomen. De slachtoffers vielen voornamelijk in de Kaapprovincie. tai ko ni to be ve lie da ru da br ge he to de in he in vi di af st bl m dr P£ ee de (AD VERTE AMSTERDAM (ANP) - De effecten- bank Kempen en Co werd dinsdag voor het eerst genoteerd aan de offi ciële beurs. Tot nu toe was dit fonds te vinden op de parallelmarkt. De koers veranderde er niet door maar bleef lig gen op ƒ340. Kempen en Co deed de gang naar de officiële beurs gepaard gaan aan de instelling van een wissel beker van fors formaat voor de hande laar van het jaar. Voor Fokker lag er een adviesprijs van 95, even na 1 uur gevolgd door een eerste officiële koers van ƒ92,50. De vliegtuigfabrikant ontkende aan het einde van de ochtend dat er een contract of een intentieverklaring zou zijn voor wat de miljardenorder uit Ierland betreft. Het bestuur liet weten niet te reageren op berichten in de pers die niet in het kader van een zorg vuldige berichtgeving aan het beleg gend publiek tevoren afdoende met okker zijn afgestemd, zeker niet wanneer er dergelijke grote belangen zowel voor de onderneming, als voor e aahdeelhouders bij betrokken kun- Z^n SoHinüge beurshandelaren echter zeiden de indruk te hebben dat ae order wel degelijk in het vat zit De lokale markt bood voor het ove- weinig schokkends. Boskalis raakte ƒ0,70 kwijt op 15, Brink/Mo- yn ging, nu bekend is geworden dat er geen bod van Akzo komt, 3 achteruit near 29. Van der Giessen-de Noord verloor opnieuw, nu 4 op 189. Tho- en.Dr¥ver zakte ƒ2 naar ƒ39. Rri ne winnende fondsen behoorde n^SUf^1^~^e^ry die ƒ12 vooruitging zpIm S62" Proost en Brandt won het- u.qJt bedrag op ƒ574 en voor Braat den °P 185 tever8eefs 5 meer gebo- antonius 'JY* antoniuaf 5V« congr.ö.l.v. daniej gasthuis °v« gasthuis gasthuis gasthuis booghuys 7* Prot.z.hs JProtz.hs 7*« Protz.hs aeneas (oostb.) (oostb.) lourdes de brouwer (tilburg) (tilburg) (tilburg) (tilburg) (het) klokkenberg liduina ('s-h'bosch) ('s-h'bosch) ('s-h'bosch)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 4