'Mooi bloot, daar
kun je niks
op tegen hebben'
SCHOUWBURGPROGRAMMA'S 1986/1987
'Retraitehuis' van
Bloomsburygroep
open voor publiek
WOENSDAG 18 JUN11986 T2
Brabantse Monique Emmen terug bij Veronica
ONGEVEER gelijktij
dig presenteren de
Westbrabantse
schouwburgen hun
programma's voor het
seizoen 1986/1987.
Monique Emmen, komend seizoen in een sprookjes
serie bij Veronica. - foto guy van grinsven
Door Jo Cortenraedt
MONIQUE EMMEN
volgend seizoen voor Vero-
nica-tv een sprookjesserie
voor volwassenen verzor
gen. Na een jaar Music Box
is zij dus weer terug bij de
'dynamische' omroep, waar
ze eerder al deel uitmaakte
van het team, dat tekende
voor het programma 'Hol
landers'. Tussendoor baarde
Emmen nog opzien met een
serie naaktfoto's in Playboy.
Monique Emmen wil meer,
liefst een internationale
filmcarrière.
Haar ogen staan drome
rig, haar stem is zacht. Niet
het type dat past bij het
schreeuwerige image van
Veronica. Voor een sprook-
jesserie lijkt ze echter ge
knipt.
„Het worden sprookjes
voor volwassen. Nog wat on
duidelijk, maar in ieder ge
val wordt het een beetje bi
zar. We gaan sprookjes uit
beelden, in de stijl van Roald
Dahl. Af en toe verschijn ik
als heks."
Monique Emmen (26) is
geboren in Dongen en
groeide op in Breda. De to
neelschool lag haar niet: „Ik
had geen zin in die selectie
en bovendien wilde ik niet
theatraal acteren leren". Zo
kwam ze in de wereld van
'de vrije jongens' terecht. „Ik
heb vanalles gedaan. Veel
gezworven en wat van de
wereld gezien. Ik danste op
een cruiseboot en gaf jazz-
ballet in Den Haag. Nader
hand volgde ik lessen in ac
teren en zingen. Dat leidde
uiteindelijk tot de Two Wo
man Show, die ik samen met
Donna' Linton deed. Zij was
donker, ik dus blond. We de
den vooral musical-num
mers. Een van mijn rollen
was Marilyn Monroe, heel
leuk om te doen. Een half
jaar lang zijn we daarmee
door het land getrokken."
Flauw
Door die show kreeg ze
van Alexander Curly het
aanbod een auditie bij Vero
nica te doen voor het pro
gramma Hollanders. Was
dat programma nou echt
wel zo leuk? „Het was soms
flauw ja. We hadden geen
goede tekstschrijvers." En
zonder blozen voegt ze eraan
toe: „De beste grappen wa
ren van mij".
Na twee jaar werd het
programma afgevoerd. De
kijkcijfers waren weliswaar
goed, maar de waardering
was laag. „Ik had er geen
problemen mee dat het
voorbij was. Bovendien
kreeg ik meteen die aanbie
ding van Music Box om een
Engelstalig programma, ge
richt op Nederland, te ver
zorgen. Time out for Hol-
land. Hoewel het maar één
uitzending per week was,
had ik er mijn handen aan
vol. Het was meer dan alleen
maar het aankondigen van
clips. Soms waren het sket
ches."
Voor de Nederlandse kij
ker klonk het wat vreemd
als een goed Engels spre
kende presentatrice ineens
een hele lijst oer-Hollandse
namen van discotheken ging
opnoemen, en dat dus ook op
zijn Hollands deed. „Ja, dat
klonk misschien wel gek,
maar hoe had ik het anders
moeten doen?" Na een sei
zoen is Music Box voor haar
dus afgelopen. „Mooi ge
weest", zegt ze zonder aarze
ling. „Trouwens, er waren
ook niet genoeg sponsors
meer voor dat programma."
Tussendoor maakte Moni
que Emmen ook nog een
grammofoonplaatje, maar
dat flopte. Bij het opnemen
van de plaat kreeg ze hulp
van haar vriend Alides Hid-
ding, zanger van Time Ban
dits. Maar het heeft niet mo
gen baten. „Iedereen dacht
dat het niet mijn echte stem
was. Ze dachten dat het na
maak was. Daarom is het
nummer ook niet serieus ge
nomen. En als het niet ge
draaid wordt, dan houdt al
les op. Maar het was leuk om
te doen."
De sprookjesserie bij Ve
ronica betekent niet dat Mo
nique Emmen definitief
voor televisie heeft gekozen.
„Ik wil de film in. Daarom
ben ik dit jaar naar het
filmfestival in Cannes ge
gaan. Ik heb weliswaar een
agent die de zaken voor me
regelt, maar ik zal me toch
zelf moeten verkopen. Je
moet je bij dat soort festivi
teiten laten zien. De mensen
komen dan vanzelf naar je
toe. Of dat echter leidt tot
een filmrol, merk je achteraf
pas. En zo'n tripje moet ik
zelf betalen."
„Voor een televisiepro
gramma krijg je weliswaar
wat meer, maar daar moet
je ook langer mee doen. Als
losse medewerker word je
namelijk niet betaald in de
periode dat je geen pro
gramma maakt. En daar
moet je wel aan denken, an
ders zit je op een gegeven
moment op zwart zaad."
Op filmgebied heeft ze tot
nog toe weinig ervaring,
maar ze kijkt toch al naar
Amerika. „In Los Angeles
(Hollywood) werken ze veel
professioneler dan in Euro
pa. De budgetten zijn ook
veel groter. Het liefst zou ik
in horror-suspense films
willen spelen. Pure griezel,
zonder messen en bijlen. Iets
met geesten en zo. Paranor
male toestanden, daar hou
ik van. Het gebeurt heel
vaak dat ik ergens aan zit te
denken, terwijl anderen
daar dan over beginnen te
praten."
Naakt
Een heel andere kant van
Monique Emmen is die van
fotomodel, en dan met zo
min mogelijk kleren aan.
Denkt ze dat dit strookt met
de plannen voor een serieuze
filmcarrière? „Mooi bloot is
niet lelijk. Daar kun je niks
op tegen hebben. Die foto's
in Playboy waren mooi.
Daar schaam ik me niet
voor. Maar met de blootfo
to's in Aktueel ging ik
daarna de mist in. Die wa
ren gemaakt door Ronnie
Hertz. Hoewel het een con
tract was voor een éénma
lige publicatie, kwam ik
daarna ook nog terug in een
blootparade '85, temidden
van allerlei dellen. Ik heb
daar een proces over aange
spannen. Ik had die foto's
voor dat blad nooit moeten
laten maken. Dat was dom
van mij."
Niettemin heeft ze er nog
niet genoeg van. „Deze zo
mer maak ik met Govert de
Roos nieuwe foto's voor
Playboy. Dat is meer een
vriendendienst. Het wordt
een vorm van body-art. Dat
kan heel mooi zijn."
De acteurs uit 'Een nieuwe dood', het Aids-drama van Jos Brink. V.l.n.r. Eddy Brug
man, Manon Alving, Jasper de Moor en Hetty Verhoogt. - foto tekstpierement
Het Amerikaanse Pilobolus Dance Theater in 'Mirage', een van de voorstellingen in de
serie 'Dancing America' in Breda. foto martha swope
Door Marjan Mes
De Zeeuwse theaters komen pas
volgende maand met hun aanbod
voor de dag. Belangrijke toneel
voorstellingen zullen vooral in
Breda en Roosendaal te zien zijn.
Oosterhout, Bergen op Zoom en Et-
ten-Leur beperken zich, op enkele
uitzonderingen na, voornamelijk
tot vrije produkties waarvan mag
worden aangenomen, dat zij bij een
groot publiek in de smaak zullen
vallen. Ook Breda en Roosendaal
brengen deze 'commerciële' voor
stellingen van niet-gesubsidieerde
producenten.
Dezen presenteren het kqmend
seizoen een aantal 'toppers' waarin
psycho-sociaal leed hoog genoteerd
staat. Zoals 'De moeder van David
S.' van Yvonne Keuls, waarin Ma
rijke Merckens en Bart Römer de
hoofdrollen spelen. Een andere hit
moet 'Agnes van God' worden, het
met een Tony Award bekroonde
Amerikaanse toneelstuk over een
jonge non, die in het geheim een
kind baart en het vermoordt, ter
wijl ze beweert van niets te weten.
Linda van Dyck zal de rol spelen,
die Jane Fonda in de film vertolkte;
een psychologe die naar het kloos
ter wordt gestuurd om opheldering
te verkrijgen. Zij vindt een nuch
tere moeder-overste (Henny Orri)
op haar weg. Marie-Louise Stheins
zal de novice spelen. De film 'Agnes
of God' was overigens in ons land
geen groot succes.
Dit seizoen worden meerdere
drama's over het Aids-probleem
uitgedacht. De versie van Jos
Brink, 'Een nieuwe dood', komt
slechts naar een beperkt aantal
plaatsen, omdat veel schouwburg
directies het onderwerp niet zagen
zitten. In Breda komt echter be
halve het stuk van Brink ook nog
een produktie over deze gevreesde
ziekte van Hans Man in 't Veld
(voorheen Werktheater), opgevoerd
door de Theaterunie. Psychisch
leed zal ook worden verbeeld door
Josine van Dalsum in de oude klas
sieker van Tennessee Williams,
Glazen speelgoed'. Zij speelt thans
de rol waarmee Ellen Vogel inder
tijd furore maakte. Deze vertolkt
du de rol van de dominerende moe
der van het gestoorde meisje voor
wie haar collectie glazen speelgoed
het symbool van haar eigen breek
baarheid vormt.
Aids, drugs en abortus in
de vrije toneelprodukties
Kitty Janssen en Andrè van den
Heuvel en hun Katrijn Produkties
brengen zoals gebruikelijk een
eigen vrije produktie, ditmaal de
serieuze thriller, 'Allemaal leu
gens', van Hugh Whitemore,
waarin zijzelf ook acteren. Ook
Pleuni Touw en Hugo Metsers
brengen weer een stuk uit: 't Kan
vreemd gaan' (Same time, next
year), de bekende komedie van
Bernard Slade, die eerder werd ge
speeld door Ton van Duinhoven en
Ipa van Faassen.
Het is overigens de laatste maal,
dat het echtpaar samen optreedt,
omdat Hugo Metsers van plan is om
nog uitsluitend als theaterprodu
cent te gaan werken. Ter gelegen
heid van haar tachtigste verjaar
dag heeft Paul Haenen de komedie
'Een bijzonder vergezicht' geschre
ven voor de actrice Mary Dressel-
huys, die het samen met haar doch
ter Petra Laseur gaat spelen.
Kluchten als 'Drie is teveel' (met
Joop Doderer) en 'Huwelijk in de
steigers' (geprolongeerd, met Piet
Bambergen) ontbreken evenmin dit
seizoen.
Wat het artistieke en literaire to
neel betreft, doen vooral twee voor
stellingen van het Publiekstheater
gespannen verwachtingen rijzen:
'De Stilte' van Lars Norén en 'Ham
let' van Pierre Bokma in de titelrol.
Toneelgroep Globe onder leiding
van de nieuwe, artistiek leider Ro
nald Klamer zal zich nog moeten
bewijzen. In ieder geval staan Hans
Croiset en Annet Nieuwenhuyzen
borg voor goedbezette hoofdrollen
in 'Lange dagreis naar de nacht'
van O'Neill.
'Een Poppenhuis (Nora) van Ib
sen en 'Clavigo' van Goethe worden
in meerdere Westbrabantse
schouwburgen gespeeld. De Haagse
Comedie komt terug naar Breda,
hoewel slechts met drie voorstellin
gen en verder komen de toneelgroe
pen De Appel, Theater, Centrum,
De Salon en Persona naar Breda.
De Appel, Theater en Persona ge
ven ook elk één opvoering in
Roosendaal. Opmerkelijk is, dat to
neelgroep Baal in Roosendaal 'Moe
der Courage' van Brecht zal opvoe
ren. Dit belangrijke Nederlandse
ensemble, gespecialiseerd in vooral
Duitse toneelliteratuur, is al jaren
afwezig in Breda.
Kees Brusse
In Roosendaal en Oosterhout zal
nog een ander stuk van Brecht te
zien zijn: 'Herr Puntila und sein
Knecht Matti', als Duitse school
voorstelling. Oosterhout krijgt ook
een 'Hamlet'-voorstelling, maar
dan door het Nieuw Ensemble/
Raamtheater. Na zijn bekritiseerde
come-back in de thriller 'U spreekt
met uw moordenaar' keert Kees
Brusse toch weer terug op de plan
ken, ditmaal in 'De Huisbewaarder'
van Pinter, dat in Etten-Leur te
zien zal zijn.
In Breda valt het grote aanbod
aan eigentijds muziektheater en
aan dans op. Behalve het jaarlijks
Dansfestival presenteert de Bre
dase schouwburg zes moderne
Amerikaanse dansgezelschappen
en o.a. twee voorstellingen van het
Nederlands Danstheater, terwijl in
Theater Achterom kleinschalige
dansprodukties worden gepro
grammeerd.
Of het komende theaterseizoen in
de provincie interessanter wordt
dan dat van het vorige seizoen valt
nog te bezien. In de amusements-
en cabarethoek vallen alle bekende
namen te lezen: Seth Gaaikema, Ti
neke Schouten, Cabaret Purper,
Peter Faber, Gerard Cox en Rients
Gratama, Jenny Arean, Dubbel
Dwars en Robert Paul. Jasperina
de Jong en Adèle Bloemendaal
gaan door met hun bestaande pro
gramma, terwijl de musical 'Ma
dame Arthur' van Jos Brink even
eens op herhaling gaat. In Roosen
daal waar de schouwburg twee sei
zoenen wegens nieuwbouw gesloten
was, staat dit spektakel drie avon
den achter elkaar.
Van 't Hek
Youp van 't Hek heeft een nieuw
programma samen met de acteur
Onno Molenkamp, dat in praktisch
alle schouwburgen is geprogram
meerd. Joke Bruys, die in de histo
rische reconstructie van het be
roemde Pfeffermühle-cabaret van
Erika Mann uit de jaren dertig
haar serieuze talent bewees, gaat
optreden met het Salonorkest Plu
che. Exclusief voor Breda zal Her
man van Veen, na vele jaren van
afwezigheid, vijf avonden achter
een optreden.
In Breda wordt het seizoen op 25
september geopend met de musical
'Jesus Christ Superstar' door het
Koninklijk Ballet van Vlaanderen,
die ook in Roosendaal te zien zal
zijn. Ivo de Wijs heeft de musical
'Pip' vrij naar Dickens geschreven
voor toneelgroep Theater. Carry
Tefsen vertolkt de vrouwelijke
hoofdrol, terwijl voor de titelrol nog
een jochie van het genre Danny de
Munck moet Worden aangetrokken.
Seth Gaaikema heeft de musical
'Publiek' geschreven, waarin jong
talent zal aantreden, o.a. Victor van
Swaay, die ook een rol had in de
musical 'Ik, Jan Cremer'. Opera
liefhebbers kunnen gebruik maken
van het Operaplan Brabant, waar
bij gekozen kan worden uit een
pakket van 24 voorstellingen in vijf
verschillende Brabantse steden.
Breda en Roosendaal worden o.a.
bezocht door het New York Harlem
Opera Ensemble met de befaamde
negeropera 'Carmen Jones'.
Concordia Breda brengt rond de
tweehonderd voorstellingen, De
Kring in Roosendaal ongeveer ze
ventig, De Stoelemat in Bergen op
Zoom en De Nobelaer in Etten-
Leur allebei rond de dertig en De
Bussel in Oosterhout ongeveer vijf
tig.
Concerten van Het Brabants
Orkest en andere muziekvoorstel-
lingen behoren tot het vaste pro
gramma van alle theaters. Kinder
voorstellingen vormen in Breda en
Bergen op Zoom een hoofdstuk
apart. Het programma voor het
Theater Achterom in Breda (de
kleine zaal van de schouwburg)
moet, behalve voor september, nog
worden ingevuld. Brigitte Kaan
dorp zal daar op 19 en 20 september
het seizoen officieus openen. Op 26
en 27 september wordt in Achterom
'Om Eleanor' door De Mug met de
Gouden Tang gespeeld, onder regie
van Jan Ritsema; een geestige, lite
raire komedie, gebaseerd op 'The
Years' van Virginia Woolf.
LEWES (RTR) - Het huis
op het land van de Blooms-
burygroep van Londense
kunstenaars en intellec
tuelen is als monument
aan haar gewijd behouden.
De leden van de groep,
onder wie de schrijfster
Virginia Woolf en de eco
noom John Maynard Key
nes, waren frequente be
zoekers van Charleston,
het boerenhuis in het zui
den van Engeland dat door
Vanessa Bell en de schilder
Duncan Grant werd her
schapen in een opzienba
rend voorbeeld van deco
ratieve kunst.
Charleston is in juni
opengesteld voor het pu
bliek. Het is gerestaureerd
door Vanessa's zoon, de
kunsthistoricus Quentin
Bell, die daarvoor 675.000
pond sterling bijeenbracht.
Grant en zijn partner
namen Charleston in 1916
in bezit Zij bedekten mu
ren, tafels, badkuipen en
kasten met figuren en
boude patronen. Ze vulden
het huis met speciaal ont
worpen meubels, kera
miek, weefsels en werken
van kunstenaars als André
Derain en Roger Fry.
„Dit is tastbare geschie
denis", zei Bell in een in
terview in Charleston. „Dit
is een manier van leven die
is verdwenen en die nooit
meer terugkeert. Het is een
moment in Britse kunstge
schiedenis dat losstaat van
alles, hoewel er schakels
zijn met het post-impres-
sionisme en Franse kunst".
De oorspronkelijke hui
zen van de groep in
Bloomsbury zijn afgebro
ken of veranderd in kanto
ren. Charleston is nu de af
spiegeling van haar stijl,
volgens Bell, zoon van
Vanessa en de Blooms-
bury-kunstcriticus Clive
Bell.
Monks House, dat een
paar kilometer verderop
ligt en waar Vanessa's zus
ter Virginia Woolf vele
van haar romans schreef,
is al enkele jaren toegan
kelijk voor het publiek,
maar het kan wat charme
of aankleding betreft niet
in de schaduw staan van
Charleston.
Bell zegt dat fresco's die
zijn moeder en Grant za
gen in Italië en Frankrijk,
hen aanzetten tot het be-
schildereh van vrijwel alle
vlakken in het boerenhuis.
„De schilderwerken en
de architectuur zijn één.
Het schilderij houdt niet op
en hoeft niet op te houden
bij de lijst", aldus Bell.
Hoewel Grant en Van
essa Bell decoreerden zon
der dat hen een plan voor
ogen stond, hebben zij een
opmerkelijk gevoel van es
thetische eenheid ten toon
gespreid. „Er was helemaal
geen karton", zegt Bell.
"Als ze van iets genoeg
hadden schilderden ze het
over".
Vele beroemde literaire
Virginia Woolf, een van
de vaste gasten op Charles
ton. - foto archief de stem
persoonlijkheden hebben
Charleston bezocht, onder
hen T.S. Eliot, Bertrand
Russell en E.M. Forster.
Keynes zocht er onderbre
king van zijn werk in het
ministerie van financiën in
Londen. Nadat hij als dele-
gatiehoofd van dat depar
tement de Parijse vredes
conferentie van 1919 had
bijgewoond, schreef hij er
zijn 'Economie Consequen
ces of the Peace'.
De gecompliceerde le
vens van de betrokkenen
maakten Bloomsbury tot
een ander begrip voor on
conventioneel bestaan.
'Clive hield van Vanessa
en trouwde met haar en
maakte Virginia het hof.
Vanessa had eerst Roger
(Fry) bemind en vervol
gens Duncan. Duncan was
bemind door Lytton (Stra-
chey) en daarna door zowel
Keynes als Vanessa'. Zo
staat het in Leon Edels
boek 'Bloomsbury. A
House of Lions'.
Bloomsbury kronieken
vestigen de indruk dat er
'maar links en rechts geco
puleerd' werd, zegt Bell.
„Zo leek het indertijd niet.
Ik ben niet grootgebracht
in een soort permanente
roes".
Niettemin, zegt hij, „was
ik mij er als kind van be
wust dat wij als a-sociale
elementen werden be
schouwd".
Bells vader en Duncan
Grant waren in de Eerste
Wereldoorlog dienstplicht
weigeraars en werkten op
een boerenbedrijf als al
ternatief. Zij en andere le
den van de groep zetten
een vraagteken bij het
overheersende Britse na
tionalisme en wezen de
formele godsdienst af.
Vanessa Bell overleed in
1961. Grant bleef Charles
ton verluchten tot aan zijn
dood in 1978 op 93-jarige
leeftijd.
„Toen hij stierf leek het
huis in te storten", aldus
Bell, organisator van de
geldinzameling die zich nu
richt op behoud van het
meubilair.
