Nieuwe vrouwenbladen
proberen markt
te veroveren
Huisarts in het nauw
UIT
fo/utö'TftM
ZEEUWSCH-V
MAANDAG 26 ME11986
EXTRA OP MAANDAG1
T48 PAGINA 4
TOEN het Tele-
graaf-concern eind
vorig jaar aankon
digde dat het een
nieuw tijdschrift, te
weten Vrouw in
Beeld, op de markt
zou brengen, kon de
andere grote uitge
ver, VNU, niet ach
terblijven en ant
woordde met Vrouw
Nu.
Nieuws
eet
MEDISCHE
RUBRIEK
PAPIER
VOOR UW PEN
Commentaren
Blik op oneindig
gebruikte auto's z.g.i
PAGINA ZEELAND 1
OOSTBURG - De Zeeu
ten beginnen nu toch
over de brug te komen
een mobiele computer
ct scan.
Euro
Pinkpop
Door Ankie Kop
De nieuwe tijdschriften
zijn nu zo'n drie maanden op
de markt. Ze hebben het for
maat van een halve krant en
zijn voor de mee-neemprijs
van 1,50 overal te koop. Dat
de prijs een grote rol speelt,
blijkt uit de woorden van
Els van Baaren, hoofdredac
trice van Vrouw Nu: „We
proberen een zo groot moge
lijke groep te bereiken. Onze
opzet is een blad te maken
dat je erbij koopt. Zomaar.
Daarom kan het ook niet te
duur zijn". Theo Smit (di
recteur van de jongste uit
gave van het Telegraafcon
cern) is dezelfde mening toe
gedaan: „Elke vrouw heeft
natuurlijk een beperkt bud
get. Het tijdschrift mag dan
ook niet te duur zijn. Zeker
niet als je het er zomaar bij
neemt".
Aan de oplagecijfers te
zien hebben de twee uitge
versgiganten een gat in de
markt aangeboord. Vrouw
Nu zit al op een oplage van
van 200.000 exemplaren.
Vrouw in Beeld bracht met
een 360.000 stuks in de kiosk.
„Maar", zegt Smit, „toen
hadden we een introductie
prijs van vijftig cent. Toch
heb ik er alle vertrouwen in
dat de oplagecijfers hoog
zullen blijven". Volgens
Smit is echter op dit moment
nog niet goed duidelijk te
maken hoe de oplage van
zijn blad zich ontwikkelt.
Vrouw Nu en Vrouw in
Beeld brengen vooral korte
'nieuws'-berichten. Berich
ten zonder veel inhoud, die
vooral goed nieuws bevat
ten, met dit verschil dat
Vrouw in Beeld iets meer
inspringt op de internatio
nale actualiteit. Van Baaren
(Vrouw Nu): „Wij bedienen
de lezeres met korte, snelle
informatie. Je moet het blad
zien als een kruising tussen
een krant en de bekende
DE KUS die je nooit vergeet. Wat doe je als je hond
wordt aangevallen. Alles over echtscheiding in een
halve pagina. Een iets langere tekst over sollicite
ren. Natuurlijk recepten en mode. En veel, heel
veel kleine 'nieuws'-berichtjes en tips. Zie hier de
voorspelbare inhoud van de twee nieuwe vrou
wenbladen: Vrouw Nu en Vrouw in Beeld.
De markt voor vrouwenbladen in Nederland lijkt zo op het oog overvol.
- FOTO DE STEM/J0HAN VAN GURP
vrouwenbladen als Margriet
en Libelle. Het nieuws is dan
toegespitst op vrouwen".
Om een zo groot mogelijke
groep te bereiken wil Vrouw
Nu zich niet, of zo min mo
gelijk identificeren met een
bepaalde groep vrouwen. De
redactie mikt op een massa
publiek. Duidelijk anders
dan Margriet en Libelle. Al
leen de leeftijd komt over
een, van 20 tot 55 j aar.
Bij Vrouw in Beeld ligt
het iets anders. Daar is van
te voren duidelijker onder
zoek gedaan naar de poten
tiële lezers en hun verwach
tingen. „Het gaat hier om
een vrouw tussen de 18 en 45
jaar, met een middelbare
opleiding die wel geïnteres
seerd is, in wat er in de we
reld gebeurt. Maar dat moet
dan wel op een leuke manier
worden gegebracht. Een
grote verrassing tijdens het
ondezoek was, dat bleek, dat
deze vrouwen weer graag
willen trouwen, en minstens
twee kinderen willen", aldus
Smit (Vrouw in Beeld).
Vriendin
Maar niet alleen Vrouw
Nu en Vrouw in Beeld din
gen naar de gunsten van de
lezers. Vooral Margriet
heeft de laatste jaren een
hele verandering doorge
maakt om weer in de smaak
te vallen bij het publiek.
Marius Aalders, zakelijk lei
der van Margriet zei onlangs
in het vakblad De Journa
list: „Vanaf 1980 ging de
verkoop vrij snel achteruit.
Uit een lezersonderzoek in
1982 bleek dat Margriet met
een imago-probleem zat. De
lezeressen konden zich niet
meer identificeren met het
blad. Ze zagen haar, als ze
een vrouw zou zijn, als
iemand met een keurig
mantelpakje, een verzorgd
kapsel, een baan en zonder
kinderen".
Lezeressen van damesbla
den beschouwen 'hun' blad
als een soort vriendin, zo
wordt vaak verondersteld.
Een vriendin die elke week
op de koffie komt, waar ze
vol verwachting naar uit
kunnen kijken. Die vriendin
geeft raad omtrent de kin
deren, heeft praktische tips
voor het huishouden, scho
telt lekkere gerechten voor,
helpt met het kiezen van
kleding en biedt een schou
der om op uit te huilen als er
problemen zijn. Volgens
Aalbers deed Margriet dat
ook wel, maar op een ver
keerde manier. Te koel en te
afstandelijk. Als het over
kinderen ging, waren dat
moeilijke verhalen van des
kundigen, de mode was te
trendsettend en te duur, het
eten te ongewoon.
Tussen Vrouw Nu en
Vrouw in Beeld enerzijds en
Margriet en Libelle ander
zijds zit het Belgische vrou
wenblad Flair. Ook in dit
blad veel korte stukjes,
maar daarnaast ook een
paar artikelen met meer
diepgang. In België is Flair
al ruim vijf jaar te koop, in
Nederland is het sinds een
half jaar overal verkrijg
baar. De totale oplage be
droeg aan het begin van dit
jaar 450.000, waarvan 160.000
voor de Nederlandse markt.
Het geheim van Flair is
volgens hoofdredacteur Wiel
Elbersen, dat het blad dicht
bij de lezeressen staat. El
bersen: „Dagelijks krijgen
we honderd brieven waarin
lezers ons schrijven over
hun levenservaringen, wen
sen, ideeën. Die brieven
worden door de redactie
verwerkt in de vele rubrie
ken van het blad en in gro
tere verhalen". Naast elke
week een dik tijdschrift met
interviews met die lezeres
sen trekt Flair ook het land
in. Er worden avond-shows
georganiseerd en zijn Flair-
boetieks.
Verandering
Toch komen in Margriet,
Libelle en Flair nauwelijks
verhalen die over moeilijke
ethische kwesties gaan.
Hanny van der Horst, oud-
hoodredactrice van Mar
griet, onlangs in een inter
view met deze krant: „Vrou
wen zijn de afgelopen jaren
veranderd, maar de vrou
wenbladen veranderen niet
mee. Neem erfelijkheidsleer
en het gemanipuleer met be
vruchting. Dat zijn wel de
gelijk zaken die de vrouw
aan gaan. Als ze daar geen
infomatie over krijgt, wórdt
er straks over haar beslist".
In die zin blijven Margriet
en Libelle achter. Zakelijk
leider van Margriet Marius
Aalders: „Wij gaan vooral in
op zaken die onze doelgroep
bezig houden, koken, mode
en relatie". Vrouw Nu en
Vrouw in Beeld ziet hij niet
als concurrentes. „Die bla
den hebben een heel andere
redactie-formule. Ze zijn
een beetje als radio en tele
visie. Korte, actuele be
richtjes. Gezien de prijzen
zijn het echt bladen die je
erbij koopt, naast een ander
blad. Aan de losse verkoop
hebben wij dan ook niks ge
merkt".
Of de nieuwe bladen het
hoofd boven water kunnen
houden, valt nog te bezien.
„Maar", zegt directeur Smit
van Vrouw in Beeld, „Ik ben
heel optimistisch. Het gaat
goed met ons. En als er
plaats is voor één, is er ook
plaats voor twee".
Wie weet is er dan ook nog
plaats voor nóg twee nieuwe
vrouwenbladen, Nouveau en
Harpers Bazaar, die sinds
enkele weken in de winkel
liggen. Maar deze bladen be
horen tot de categorie Ave
nue, Cosmopolitan en Ele
gance, zijn duurder en mik
ken dus op weer een heel
'andere' vrouw. Door de uit
gevers wordt de strijd om de
vrouw in alle hevigheid
voortgezet.
De Bredase Krant van
woensdag 2 aril 1986 vroeg
op pagina 603 aandacht voor
een snoepgoed wedloop in
een hoefijzer die twee dagen
later, om precies te zijn vrij
dagavond 4 april, om 21.00
uur van start zou gaan. Om
de aankondiging van deze
gebeurtenis wat bevattelij
ker te maken was de an
nonce in het Engels gesteld
en verlucht met een foto van
een jonge vrouw, poserend
in een wat moeilijke hou
ding, wijdknies gehurkt, el-
boog op de ene knie, hand
aan het hoofd. De titel
luidde Candy Race in Horse
Shoe en wie verder las dan
de titel werd het duidelijk
dat er geen snoepgoed wed
ren en hoefijzer aan te pas
zou komen. Het ging om een
zangeres van het Kandij ras,
die zo heette. Deze Candy
Race, bijgenaamd Miss
Tienduizend Volt, zou de be
zoekers van café Het Hoef
ijzer (The Horse Shoe Pub)
twee maal dertig minuten
laten genieten van haar vo-
kale talent. Tot mijn spijt
was ik verhinderd die avond
maar hoop oprecht dat de
zangeres en het publiek elk
aar gevonden hebben.
Phobieën komen overal voor. Het zijn angsten zonder zicht
bare oorzaak zegt De Corpulente Van Dale. Phopen bestaan
niet maar komen wel voor in De Stem van 8-4-1986. Gerard
van Herpen introduceert ze daar, zijns ondanks en onwetend
van het feit, in een artikel uit zijn serie De Stad In. Op blad
zijde 145 van Pagina Stad en Streek 2 luidt regel 16 onder de
titel 'Wandelen': phopen omzeilen. Het zijn de slotwoorden
van regel 15 en die luidt: benen hoog optillen en hondepoe.
In Het Meer Der Herinnering vertelt Rudy Kousbroek van
een angstdroom die hem al benauwt vanaf zijn kindertijd.
Het is - ik citeer - 'de angst dat ik iemand zou tegenkomen
die mij zou aanpreken in gewoon Nederlands dat ik niet ver
stond omdat bij hem de woorden allemaal iets anders bete
kenden dan bij mij'. Hoe zou u zich voelen als u werd aange
sproken door Rudy's boeman:
Boeman: Hallo, ritkruimel, zit je weer de raap te vlechten?
Rudy: Nee, meneer.
Boeman: Kom, kom, je wou me toch niet aanwijzen dat de
karbouwen de karnemelk in de haverkist spruiten zonder
één enkele raap te vlechten?
Rudy: Nee, meneer.
Boeman: Met ja, meneer, nee, meneer klonteren we geen
kervel in de boter. Jij zult toch ook wel een woordje witlof
door de roofbouw hebben gekattebakt? een struise ritkrui
mel van jouw kostuum?
Rudy: Echt niet meneer.
Boeman: Hoe komen dan die draadnagels in het kalkvat van
de kraamvrouw? Poessie-mauw zeker? Zal ik jou eens wat
zeggen, ritkruimel met je rietkraagje en washandjes: Jij ha
gelt de klit er maar op los. Jij wiebelt de melkboer waar hij
bijstaat en tilt jezelf over je hobbelpaard, maar nou is 't wel
letjes geweest. Zeg nou maar eens of blindgeboren tuinka
bouters kunnen dromen dat ze zien of dromen ze soms blin-
demans dromen?
HIER BLIJVEN, KOUSBROEK!
Door Jan Paalman
TWINTIG jaar geleden
kreeg de huisarts (hoe vliedt
de tijd) 16,93 per zieken
fondspatiënt per jaar. Veel
te weinig, vonden veel dok
ters toen, die wilden er min
stens 50 procent bovenop.
Toen het bestuur van de
Landelijke Huisartsen Ver
eniging (LHV) akkoord ging
met een opslag van slechts
13 procent, grepen de radi-
kalinsky's de macht. Het
nieuwe bestuur onder lei
ding van de Arnhemse huis
arts Van Rijn dreigde met
harde acties, vroeg 100 pro
cent opslag en kreeg uitein
delijk 60 procent. Een triomf.
De situatie van nu lijkt op
de situatie van toen. Weer
gaat het om geld (dit keer
om een verhoging van het
particuliere tarief). Weer re
belleerde een aantal artsen
en voerde in Friesland al
vast actie. Weer stelde het
LHV-bestuur zich terug
houdend op. Eerst organi
seerde het een flauwe actie
(telefoons en brievenbussen
van het ministerie belegeren
met telefoontjes en reclame
drukwerk), maar nu is het
dan door de bocht: morgen
draaien alle huisartsen van
Nederland weekenddienst.
Daarmee houdt de vergelij
king op. De overheid is niet
onder de indruk; alles is
trouwens anders geworden.
Twintig jaar geleden was
de huisarts nog een onbe
twiste autoriteit. Hij had
overal., verstand van: hij
wist alles, hij kon alles, en zo
niet dan deed hij dapper als
of. Patiënten gingen altijd
met een recept naar huis en
het zinnetje 'u moet ermee
leren leven' moest nog wor
den uitgevonden. In die
twintig jaar zijn nogal wat
taken van de huisarts afge
pakt. Alleen de hobbyisten
doen zelf nog een bevalling,
patiënten vervoegen zich
ook bij kleine verwondingen
steeds meer bij de Eerste
Hulp van het plaatselijke
Ziekenhuis, en consultatie
bureaus nemen de huisdok
ter een hoop werk uit han
den.
Maar dat is nog het min
ste. De houding van de pa
tiënten is in die tijd totaal
veranderd. Patiënten gelo
ven, zo bleek onlangs uit een
onderzoek, veel meer in de
geneeskunde dan de dokters
zelf. Eigenlijk verwachten
ze dat er voor elke kwaal
een afdoende behandeling
bestaat. Dat is meestal niet
het geval. Aan verkoudheid,
slecht slapen, hoesten, spier
pijn, griepjes, lichte bron
chitis en dergelijke, kan een
huisarts (maar ook een spe
cialist!) meestal - weinig
doen. Op de derde plaats van
de klachten top tien staan de
klachten waarvoor geen li
chamelijke reden gevonden
kan worden. De huisarts
moet dus heel vaak zeggen
dat de klacht vanzelf over
zal gaan, geruststellende
woorden spreken, zeggen
dat de patiënt ermee moet
leren leven, of dat er licha
melijk niets aan de hand is.
Of hij ook geloofd wordt is
een tweede, dat hangt af van
de medische autoriteit van
de huisarts. Die is beduidend
minder geworden. „Vroeger
keken patiënten met bewon
dering toe als de huisarts de
bloeddruk mat", las ik er
gens, „nu kopen ze een
bloeddrukmeter bij de dro
gist en doen het zelf." In de
loop der jaren is de patiënt
bovendien mondiger gewor
den. Een knappe huisarts die
een ongeruste patiënt gerust
kan stellen. Niet zelden
wordt dan toch „voor alle
zekerheid" aangedrongen op
een verwij sbrief naar de
specialist, een echte dokter
met nog echt onbegrijpelijke
medische hocus pocus.
Vorig jaar promoveerde
de kinderarts en psycholoog
L. Krol op dit onderwerp.
Hij ging na hoeveel verwij
zingen naar zijn kinderkli
niek waren gebeurd op aan
drang van de ouders. Dat
was bij bijna de helft van de
verwijzingen het geval. Zes
tig procent van de gevallen
was in de ogen van de huis
arts niet verontrustend. In
een kwart van de gevallen
bleken ouders geen vertrou
wen te hebben in hun huis
arts, pas een onderzoek van
de specialist kon geruststel
ling bieden. Wat is daar op
tegen? Alles. Het is een me
dische ramp.
Als je eenmaal op de lo
pende band van het zieken
huis zit, dan stap je daar niet
zo maar vanaf. Specialisten
zijn bang iets over het hoofd
te zien, dus je loopt een
dikke kans dat je een hele
batterij uiterst onaange
naam medisch onderzoek
moet ondergaan voordat de
specialist zeker weet dat er
echt niets aan de hand is.
Die ellende had de patiënt
bespaard kunnen worden en
dergelijke overbodige on
derzoeken zijn in feite scha
delijk voor de patiënt. De
gezondheidszorg is een ge
ruststellingsindustrie ge
worden, zegt Krol. Hij haalt
ook de cardioloog Dunning
aan: „Onze wachtkamers
worden bevolkt door men
sen die niet ziek zijn, maar
ziekte vrezen of hopen te
vermijden."
Een van de belangrijkste
taken van de huisarts is
eigenlijk om mensen zoveel
mogelijk uit het ziekenhuis
te houden. Dat lukt hem niet
of nauwelijks. Vandaar dat
men al jaren moeite doet om
het huisartsenvak zo veel
mogelijk inhoud te geven.
De acties van deze week
hebben ook daar betrekking
op. Vorig jaar beloofde de
overheid de opleiding tot
huisarts met een jaar te ver
lengen. Dat gaat ineens niet
door. Al jaren beweert de
overheid dat de eerste lijn-
huisartsen, wijkverpleging
enz. versterkt moet worden
ten koste van het zieken
huiswezen. Daar komt als
maar niets van. Voor deze
kant van de actie verdienen
de huisartsen in ieder geval
sympathie, want een goede
huisarts is goud waard voor
patiënt en begroting.
f,ePs«*6eB£N
InOU'
«SfSfc
ENE G.B. Ouwerling uit
Breda vindt in een door hem
of haar geproduceerde brief
in uw editie van de 17e, dat
de hoofdredactionele com
mentaren in uw blad zoveel
'linkser' zijn geworden. Die
linkse tendens vindt de Bre
dase briefschrijver ongepast
vanwege de monopolistische
positie die uw krant blijk
baar in Breda e.o. heeft we
ten te veroveren, en hij of zij
raadt uw hoofdredactie toch
vooral aan 'een gematigde
middenkoers' in te nemen en
een 'verstandige neutrale
aanpak' van de berichtge
ving annex becommentarië
ring te streven, waarbij
hij/zij de Bredase uitslag
van de gemeenteraadsver
kiezingen als een indicatie
hanteert voor de 'politieke
doorsnede van de Stemle-
zer'.
Dat is nogal wat redactie
In West-Brabant heb ik bij
meer dan één gelegenheid
kunnen horen, dat die lui
daar in Breda denken, dat
Brabant - zeg maar de we
reld - aldaar ter plekke op
houdt. Nu ondervindt u dat
zelf ook eens aan de redac
tionele lijve. Uw Bredase le-
zer(es) is er kennelijk niet
van op de hoogte, dat uw
krant verschijnt in een half
dozijn edities zowel rechts
als links van Breda, met
name ook in West-Brabant
en Zeeland alwaar die krant
met zekerheid geen monopo
listische positie kan worden
aangewreven.
Ik vind, dat uw hoofdre
dacteur zich voor wat be
treft zijn commentaren in de
Westbrabantse en Zeeuwse
edities maar moet aanpas
sen en met name in de West
brabantse editie meer reke
ning moet houden met de
Bergen op Zoomse uitslag
van de gemeenteraadsver
kiezingen, waarin momen
teel slechts 13 van de 29 be
schikbare raadszetels te
boek staan van CDA en
WD... Volledigheidshalve
vermeld ik echter, dat dit
gegarandeerd geen com
mentaar zal opleveren, dat
recht doet aan de 'politieke
doorsnede van de Bergse
Stemlezer', al was het alleen
I talie is wennen. In de eer-
3 I ste weken hier heb ik vaak
3 _S_moeten denken aan een
S oude uitdrukking uit de wie-
3 lersport: het verstand
3 op nul en de blik op
oneindig. En één
3 ding vooral niet
3 doen: je ergeren.
3 Het begon al
E met mijn meubels.
3 Problemen bij de
3 douane. Signor Costa-
tini van het douane-
E kantoor in Rome, lange grijze
E baard, haar tot op de schouders,
3 maar keurig in het pak, had er
EE alle begrip voor dat ik nog geen
3 verblijfsvergunning had. Ik had
E immers net vantevoren pas een
3 huis gevonden. Natuurlijk, dat
3 snapte hij best, maar voor de in-
'3 voer van mijn bescheiden huis-
E raad moest ik dan wel 700.000
EE lire (ruim 1100) invoerrechten
EE betalen, die ik dan later weer te-
E rug kon krijgen.
EE De indrukwekkende papieren
met stempels die meneer Rizzo
EE van het Italiaanse consulaat in
E Keulen mij had gegeven met de
EE plechtige toezegging dat ik in
3 Rome niets zou hoeven te beta-
len, werden door Costatini
E vriendelijk, maar resoluut ter-
3 zijde gelegd.
3 Maar Costatini vond mij wel
E een interessant geval. Hij ging er
EE eens voor zitten. Een Neder-
landse journalist, die vanuit
3 Bonn naar Rome komt? Ge-
E trouwd? Kinderen? Met mijn
EE kennis van vier maanden Ita-
3 liaanse les en verder met handen
E en voeten, slaagde ik er in een
3 krakkemikkige conversatie van
3 zo'n twintig minuten op gang te
E houden. Costatini ging steeds
3 vriendelijker kijken en ik had de
3 indruk dat ik met de minuut be-
ter Italiaans sprak. Ik kon een
E licht gevoel van triomf niet on-
3 derdrukken toen hij tijdens een
3 luide lofzang op Rome terloops
3 mijn papieren weer ter hand
3 nam en ze nu met heel andere
E ogen bekeek. Dat dacht ik ten-
3 minste.
3 „Die verblijfsvergunning, dat
3 .lukt op korte termijn toch niet
E meer", zei hij. „Maar ik wil voor
3 deze keer ook wel genoegen ne-
E men met een inschrijving bij de
3 burgerlijke stand in Rome. Als u
5 snel naar het gemeentehuis gaat
E en daar even een papiertje haalt,
3 is het in orde." Hij keek op zijn
horloge: „Misschien haalt u het
EE nog."
EE Ik was al weg, op zoek naar
EE een taxi. Toen ik er eindelijk een
3 gevonden had, beloofde ik de
3 chauffeur een extraatje als hij
3 me in het hopeloze Romeinse
3 stadsverkeer vlot naar het stad-
3 huis bracht. De chauffeur deed
3 zijn best en tegen twaalf uur was
3 ik in het gemeentehuis. Vlie-
3 gensvlug naar de tweede verdie-
3 ping met mijn papieren. De
EE ambtenaar die ik moest hebben
3 was net doende zijn bureau af te
E sluiten. Het was een feestdag,
3 zei hij, en eigenlijk was hij al om
3 elf uur afgewerkt, maar in zijn
E oneindige goedheid was hij nog
3 drie kwartier doorgegaan met
5 het inschrijven van buitenlan-
3 ders die in de Eeuwige Stad
E meenden te moeten gaan wo-
3 nen.
Ik praatte en praatte en schet-
3 ste een uiterst dramatisch beeld:
EE al drie dagen in Rome met
E slechts een koffer, een wanho-
3 pige vrouw en huilende kinde-
3 ren bij een grimmige douane,
EE die alle meubels vasthield. Het
3 gezinsgeluk van een beginnend
EE Romeins correspondent hing
E van hem af, zo probeerde ik de
3 man duidelijk te maken. En ver-
ONZE correspondent Gerari
Kessels ruilde onlangs
standplaats Bonn in voor
Rome. Hij volgt daar in
lië Cees Manders op. In Bonn
is Gerard vervangen door
Rink Drost. In navolgenie
column schetst Gerard Kes
sels zijn eerste ervaringen in
Rome.
domd, mijn wanhoop, die steeds
authentieker werd, maakte ii
druk. Met het gezicht tj_
iemand die van zichzelf vindt
dat hij te goed is voor deze we.
reld, stak hij hoofdschuddend
de sleutel in het slot en
z'n winkel weer open. Een Afri
kaan die van de gelegenheid ge
bruik wilde maken door ook het
kantoor binnen te glippen weid
op barse toon weer de
gejaagd.
Door Gerard Kessels
De ambtenaar bekeek
papieren. „In orde", zei hij, „al.
leen uw verblijfsvergun
moet ik nog hebben."
meende dat ik door de grond
zakte. „Zonder een verblijfsver
gunning kan ik u niet inschrij
ven, het spijt me." Even latei
stond ik weer op straat. Ten
prooi aan uiterst sombere
dachten een taxi opgezocht
weer terug naar die vermale
dijde overjarige hippie van een
Costatini. Die wilde er ook nel
een punt achter zetten om vin
een goede maaltijd en een, wal
mij betreft, volstrekt onver
diende middagrust te gaan
nieten.
Ik kon er niets aan doen, ik
gaf de man de volle laag. Hij
had mij verkeerd voorgelicht, it
had 20.000 lires aan taxi's uitge
geven en ik was er geen lire tntt
opgeschoten. Costatini haalde
de schouders op, wees me md
een wijs gebaar een stoel en zei'
„Okay dan, geen 700.000 lire,
maar 500.000 en ik zal er voet
zorgen dat u ze snel terugkrijgt,
zodra u een verbüjfsvergumm|
heeft." Toen ik het kantoor ver
liet riep hij me pathetisch na
„Wij zijn allemaal European!
signor Kessels." Ik moest
ken aan die woorden van Ors
Welles: „De enige slechte
liaanse acteurs zijn de beroeps
acteurs."
Op straat had ik het gevt
van de tragische held uit1
klassieke drama, die ondi
heroïsche daden ten onder
tegen bovennatuurlijke n
ten. Even later kon ik toch wi
de positieve kant van de
zien. Toch maar 200.000 lii
van afgekregen bij Costal
Een kleine nederlaag in
eerste grote confrontatie met
Italiaanse bureaucratie. En
tatini zie ik terug. Nietsvei
dend wat mij allemaal in
land te wachten staat, had ik
Duitsland nog een auto gekt
Die moet ik importeren.
vervolgd.
met 12 mnd. garantie
accu en uitl
KIMENAI AUT0H
Gen
bru
Van een onzer i
Sluis heeft een bijdrage va
uitzicht gesteld. In het kielzt
van Oostburg nu 5000 gulden
Preventie Zeeland geven. E
middels aan de oproep van i
ven.
Voor inwoners van
Zeeuwsch-Vlaanderen is deze
zaak minder urgent, omdat de
faciliteiten van de ziekenhui
zen in Brugge en Gent gemak
kelijker bereikbaar zijn dan
die van Rotterdam voor de
rest van Zeeland. Niettemin
dienen onzes inziens in geval
len als deze gevoelens van so
lidariteit met de 'rest van Zee
land' mee te wegen", zo moti
veert het college zijn besluit.
Daar komt bij dat de hulp
van Zeeuwsch-Vlaanderen
wel eens hard nodig kan zijn
om de exploitatie van de appa
ratuur rond te krijgen. „Men
overweegt in dat verband af
spraken met de ziektekosten
verzekeraars te maken om
Zeeuws Vlamingen te ver
plichten zo nodig gebruik te
maken van de Zeeuwse tomo-
graaf. Hierbij zullen acute ge
vallen echter naar Brugge of
Gent kunnen blijven gaan.
Ook in dit verband is het zaak
om de fusieperikelen rond de
ziekenhuizen, waarbij de band
met Brugge en Gent ter dis
cussie staat, nauwgezet te vol
gen", schrijven B en W.
De actie voor een mobiele
CT scan, waarvoor een totaal
bedrag van twee miljoen gul
den op tafel moet komen, is
s!
g<
(1
k
oi
et
Wow
AARDENBURG - Uit de auto
van Van L. uit Serooskerke is
zondagmiddag in de Beoosten
Eedepolder, tijdens een dutje
van de bestuurder, diens jas
gestolen, waarin zijn porte
feuille zat, alsmede zijn papie
ren. De jas is later terugge
vonden, de inhoud bleek ver
dwenen.
IllllllllllllllllllllII
hierom, dat een 7-tal zetels
zijn toegevallen aan kleine
c.q. plaatselijke partijen.
Enfin redactie, elke lezer
heeft recht op toetsing van
uw krant aan de kleur van
hetzelfde hoofdredactioneel
commentaar. U bent ge
waarschuwd: zodra als ik
merk, dat u uw visie op de
feitelijke berichtgeving al
dan niet uit de verschillende
regio's laat afhangen van de
samenstelling van de een of
andere gemeenteraad, houd
ik uw blad 'ongezien voor
gezien'.
Bergen op Zoom,
A.J. Dorsman
ONLANGS won een Luiks
meisje, Sandra, het Eurovi
sie Songfestival. Er zou nu
in België een touwtrekken
ontstaan zijn omtrent de be
slissing waar in 1987 het
songfestival moet plaatsvin
den. Ik ben bepaald geen fan
van José Happart. Maar, als
Vlaminge vind ik het heel
vanzelfsprekend dat die
happening in Wallonië c.q.
in de buurt van Luik zou
plaatsvinden. Edoch, in een
artikel in De Stem werd er
gesuggereerd dat men zocht
naar een 'tweetalige stad',
en dat zou dan... Oosteinde
zijn!
Waar haalt uw redacteur
deze informatie? Voor zover
ik weet ligt Oosteinde nog
steeds aan de Vlaamse kust
en is dus een Nederlandsta
lige stad. Wel is het zo dat in
diverse Vlaamse steden een
zgn. elite snobistisch doet en
dan maar Frans praat (vaak
met haar erop!). Het Eurovi
sie Songfestival heeft mijn
interesse niet (er is goede
muziek of geen). Maar het
vreemdsoortige commen
taar van een blad als De
Stem, dat toch in een i
nabij de zuidergrens wordt
uitgegeven en verspreid. I
raakt me wel. Nederlanders r
zonder boek moeten weten
welke steden tot 'hun'
'het' Nederlandstalig gebi'
behoren! Of toch niet? Zijn
alleen de Belgen zo stom c
toch niet?
Breda,
Nora Koremans
DAT De Stem taalfouter.
maakt, is onderhand wel al
gemeen bekend. Maar dat
bovendien de berichtgeving I
aan alle kanten rammelt. I
baart ons grote zorgen. T° I
the point now, in De Stem
van dinsdag 20 mei j.l. stond
een 'artikel' over de 17e edi
tie van Pinkpop, citaat I
'Claw boys claw en Green on
red kregen de sfeer er
in'. Green on red zat maan-1
dag namelijk nog in Tucson r
Arizona, wachtend op hctl
vliegtuig. Naar aanleiding I
hiervan rijst bij ons hel I
bange vermoeden dat del
vliegende reporter van De I
Stem het vliegtuig naar Ge I
leen ook gemist had. Waar-1
schijnlijk lag een vlug tele-1
foontje ten grondslag aan
het artikel.
Rijsbergen, Etten-Leur,
David W. Roozendaal, Odj j
win C.J. Rastiaansen,
Bastiaansen. Esther Caanea I
Naschrift redactieDe opmet] I
zame lezer zal gezien hebl
het bericht over 'Pinkpop'
en dat I
- nen
het ANP, het Algemeen NedenJ
lands Persbureau afkomstig "t I
Dat ANP is een doorgaans
betrouwbaar instituut, I
het gros van de NederlawI
kranten voor een groot deel w
hun berichtgeving aangew#
is. Niettemin blijft het een
rende fout. Ook namens het AF
onze excuses daarvoor.
CADZAND - De automobilist
A.V. uit Knokke is op de Ring
dijk-Noord te Cadzand achter
op een politiewagen gereden,
die vóór hem reed. De politie
was geattendeerd door andere
weggebruikers dat de man
zijn voertuig niet naar beho
ren kon besturen. Een blaas-
fest maakte duidelijk waarom.
Dp het politiebureau in Oost-
burg weigerde V. een bloed
proef. Er werd proces-verbaal
opgemaakt, de man werd ook
oen rijverbod opgelegd.
CLINGE - Vermoedelijk als
gevolg van het rijden met een
te hoge snelheid, in combinatie
met het gebruik van alcohol, is
de Belg R. van D. zaterdag-
rnorgen omstreeks 01.45 uur
®et zijn personenauto op de
Gravenstraat te Clinge tegen
twee geparkeerd staande
auto's gereden. Een daarvan,
e'gendom van mevrouw M.
Van T., werd daarbij geheel
v«nield. De tweede, van E. W.
uit Moerbeke, werd, evenals
het voertuig van Van D.,
zwaar beschadigd.
GOES - Bij een verkeersonge
val op de Deltaweg zijn gister
middag drie personenauto's
zeer zwaar beschadigd en een
vierde licht. Er viel een licht
Sewonde. Voor de Zandkreek-
dfug stonden drie auto's te
Wachten omdat de brug tijde-
'lk voor het passeren van een
®nip voor het wegverkeer
jVus gesloten. Op dat moment
haderde de automobilist J. B.
t"t Yerseke, die tegen de laat-
te wachtende auto aanknalde.
inzittende daarvan, me
vrouw A. D.-B. uit Middelburg
*erd licht gewond. Ze werd
r61" ambulance overgebracht
aar het Bergzioht-ziekenhuis
Goes, maar mocht na be
nadeling weer naar huis.
?®IKant - Zaterdagmorgen bot
ad half vier raakte de auto- stoi
°ailist I.S. uit St.-Jansteen
pe
di
O1
st
ac
R.
de
vo
lir
be
TE
ke
gis
du
va
ge:
ov
zie
bel
sei
aa:
ter
na
hu
C.
lici
da
Te:
Zv
kri
VCK
nei
Sh
dei
ree
mi,
per
sin
zw
TE
is t
vel
bri
Rei
ges
het
VZ
me:
ron
wa;
ope
ZU
ger
to's
Tet
len
sini