Nieuwe vrouwenbladen proberen markt te veroveren Huisarts in het nauw UIT fo/utö'TftM ZEEUWSCH-V MAANDAG 26 ME11986 EXTRA OP MAANDAG1 T48 PAGINA 4 TOEN het Tele- graaf-concern eind vorig jaar aankon digde dat het een nieuw tijdschrift, te weten Vrouw in Beeld, op de markt zou brengen, kon de andere grote uitge ver, VNU, niet ach terblijven en ant woordde met Vrouw Nu. Nieuws eet MEDISCHE RUBRIEK PAPIER VOOR UW PEN Commentaren Blik op oneindig gebruikte auto's z.g.i PAGINA ZEELAND 1 OOSTBURG - De Zeeu ten beginnen nu toch over de brug te komen een mobiele computer ct scan. Euro Pinkpop Door Ankie Kop De nieuwe tijdschriften zijn nu zo'n drie maanden op de markt. Ze hebben het for maat van een halve krant en zijn voor de mee-neemprijs van 1,50 overal te koop. Dat de prijs een grote rol speelt, blijkt uit de woorden van Els van Baaren, hoofdredac trice van Vrouw Nu: „We proberen een zo groot moge lijke groep te bereiken. Onze opzet is een blad te maken dat je erbij koopt. Zomaar. Daarom kan het ook niet te duur zijn". Theo Smit (di recteur van de jongste uit gave van het Telegraafcon cern) is dezelfde mening toe gedaan: „Elke vrouw heeft natuurlijk een beperkt bud get. Het tijdschrift mag dan ook niet te duur zijn. Zeker niet als je het er zomaar bij neemt". Aan de oplagecijfers te zien hebben de twee uitge versgiganten een gat in de markt aangeboord. Vrouw Nu zit al op een oplage van van 200.000 exemplaren. Vrouw in Beeld bracht met een 360.000 stuks in de kiosk. „Maar", zegt Smit, „toen hadden we een introductie prijs van vijftig cent. Toch heb ik er alle vertrouwen in dat de oplagecijfers hoog zullen blijven". Volgens Smit is echter op dit moment nog niet goed duidelijk te maken hoe de oplage van zijn blad zich ontwikkelt. Vrouw Nu en Vrouw in Beeld brengen vooral korte 'nieuws'-berichten. Berich ten zonder veel inhoud, die vooral goed nieuws bevat ten, met dit verschil dat Vrouw in Beeld iets meer inspringt op de internatio nale actualiteit. Van Baaren (Vrouw Nu): „Wij bedienen de lezeres met korte, snelle informatie. Je moet het blad zien als een kruising tussen een krant en de bekende DE KUS die je nooit vergeet. Wat doe je als je hond wordt aangevallen. Alles over echtscheiding in een halve pagina. Een iets langere tekst over sollicite ren. Natuurlijk recepten en mode. En veel, heel veel kleine 'nieuws'-berichtjes en tips. Zie hier de voorspelbare inhoud van de twee nieuwe vrou wenbladen: Vrouw Nu en Vrouw in Beeld. De markt voor vrouwenbladen in Nederland lijkt zo op het oog overvol. - FOTO DE STEM/J0HAN VAN GURP vrouwenbladen als Margriet en Libelle. Het nieuws is dan toegespitst op vrouwen". Om een zo groot mogelijke groep te bereiken wil Vrouw Nu zich niet, of zo min mo gelijk identificeren met een bepaalde groep vrouwen. De redactie mikt op een massa publiek. Duidelijk anders dan Margriet en Libelle. Al leen de leeftijd komt over een, van 20 tot 55 j aar. Bij Vrouw in Beeld ligt het iets anders. Daar is van te voren duidelijker onder zoek gedaan naar de poten tiële lezers en hun verwach tingen. „Het gaat hier om een vrouw tussen de 18 en 45 jaar, met een middelbare opleiding die wel geïnteres seerd is, in wat er in de we reld gebeurt. Maar dat moet dan wel op een leuke manier worden gegebracht. Een grote verrassing tijdens het ondezoek was, dat bleek, dat deze vrouwen weer graag willen trouwen, en minstens twee kinderen willen", aldus Smit (Vrouw in Beeld). Vriendin Maar niet alleen Vrouw Nu en Vrouw in Beeld din gen naar de gunsten van de lezers. Vooral Margriet heeft de laatste jaren een hele verandering doorge maakt om weer in de smaak te vallen bij het publiek. Marius Aalders, zakelijk lei der van Margriet zei onlangs in het vakblad De Journa list: „Vanaf 1980 ging de verkoop vrij snel achteruit. Uit een lezersonderzoek in 1982 bleek dat Margriet met een imago-probleem zat. De lezeressen konden zich niet meer identificeren met het blad. Ze zagen haar, als ze een vrouw zou zijn, als iemand met een keurig mantelpakje, een verzorgd kapsel, een baan en zonder kinderen". Lezeressen van damesbla den beschouwen 'hun' blad als een soort vriendin, zo wordt vaak verondersteld. Een vriendin die elke week op de koffie komt, waar ze vol verwachting naar uit kunnen kijken. Die vriendin geeft raad omtrent de kin deren, heeft praktische tips voor het huishouden, scho telt lekkere gerechten voor, helpt met het kiezen van kleding en biedt een schou der om op uit te huilen als er problemen zijn. Volgens Aalbers deed Margriet dat ook wel, maar op een ver keerde manier. Te koel en te afstandelijk. Als het over kinderen ging, waren dat moeilijke verhalen van des kundigen, de mode was te trendsettend en te duur, het eten te ongewoon. Tussen Vrouw Nu en Vrouw in Beeld enerzijds en Margriet en Libelle ander zijds zit het Belgische vrou wenblad Flair. Ook in dit blad veel korte stukjes, maar daarnaast ook een paar artikelen met meer diepgang. In België is Flair al ruim vijf jaar te koop, in Nederland is het sinds een half jaar overal verkrijg baar. De totale oplage be droeg aan het begin van dit jaar 450.000, waarvan 160.000 voor de Nederlandse markt. Het geheim van Flair is volgens hoofdredacteur Wiel Elbersen, dat het blad dicht bij de lezeressen staat. El bersen: „Dagelijks krijgen we honderd brieven waarin lezers ons schrijven over hun levenservaringen, wen sen, ideeën. Die brieven worden door de redactie verwerkt in de vele rubrie ken van het blad en in gro tere verhalen". Naast elke week een dik tijdschrift met interviews met die lezeres sen trekt Flair ook het land in. Er worden avond-shows georganiseerd en zijn Flair- boetieks. Verandering Toch komen in Margriet, Libelle en Flair nauwelijks verhalen die over moeilijke ethische kwesties gaan. Hanny van der Horst, oud- hoodredactrice van Mar griet, onlangs in een inter view met deze krant: „Vrou wen zijn de afgelopen jaren veranderd, maar de vrou wenbladen veranderen niet mee. Neem erfelijkheidsleer en het gemanipuleer met be vruchting. Dat zijn wel de gelijk zaken die de vrouw aan gaan. Als ze daar geen infomatie over krijgt, wórdt er straks over haar beslist". In die zin blijven Margriet en Libelle achter. Zakelijk leider van Margriet Marius Aalders: „Wij gaan vooral in op zaken die onze doelgroep bezig houden, koken, mode en relatie". Vrouw Nu en Vrouw in Beeld ziet hij niet als concurrentes. „Die bla den hebben een heel andere redactie-formule. Ze zijn een beetje als radio en tele visie. Korte, actuele be richtjes. Gezien de prijzen zijn het echt bladen die je erbij koopt, naast een ander blad. Aan de losse verkoop hebben wij dan ook niks ge merkt". Of de nieuwe bladen het hoofd boven water kunnen houden, valt nog te bezien. „Maar", zegt directeur Smit van Vrouw in Beeld, „Ik ben heel optimistisch. Het gaat goed met ons. En als er plaats is voor één, is er ook plaats voor twee". Wie weet is er dan ook nog plaats voor nóg twee nieuwe vrouwenbladen, Nouveau en Harpers Bazaar, die sinds enkele weken in de winkel liggen. Maar deze bladen be horen tot de categorie Ave nue, Cosmopolitan en Ele gance, zijn duurder en mik ken dus op weer een heel 'andere' vrouw. Door de uit gevers wordt de strijd om de vrouw in alle hevigheid voortgezet. De Bredase Krant van woensdag 2 aril 1986 vroeg op pagina 603 aandacht voor een snoepgoed wedloop in een hoefijzer die twee dagen later, om precies te zijn vrij dagavond 4 april, om 21.00 uur van start zou gaan. Om de aankondiging van deze gebeurtenis wat bevattelij ker te maken was de an nonce in het Engels gesteld en verlucht met een foto van een jonge vrouw, poserend in een wat moeilijke hou ding, wijdknies gehurkt, el- boog op de ene knie, hand aan het hoofd. De titel luidde Candy Race in Horse Shoe en wie verder las dan de titel werd het duidelijk dat er geen snoepgoed wed ren en hoefijzer aan te pas zou komen. Het ging om een zangeres van het Kandij ras, die zo heette. Deze Candy Race, bijgenaamd Miss Tienduizend Volt, zou de be zoekers van café Het Hoef ijzer (The Horse Shoe Pub) twee maal dertig minuten laten genieten van haar vo- kale talent. Tot mijn spijt was ik verhinderd die avond maar hoop oprecht dat de zangeres en het publiek elk aar gevonden hebben. Phobieën komen overal voor. Het zijn angsten zonder zicht bare oorzaak zegt De Corpulente Van Dale. Phopen bestaan niet maar komen wel voor in De Stem van 8-4-1986. Gerard van Herpen introduceert ze daar, zijns ondanks en onwetend van het feit, in een artikel uit zijn serie De Stad In. Op blad zijde 145 van Pagina Stad en Streek 2 luidt regel 16 onder de titel 'Wandelen': phopen omzeilen. Het zijn de slotwoorden van regel 15 en die luidt: benen hoog optillen en hondepoe. In Het Meer Der Herinnering vertelt Rudy Kousbroek van een angstdroom die hem al benauwt vanaf zijn kindertijd. Het is - ik citeer - 'de angst dat ik iemand zou tegenkomen die mij zou aanpreken in gewoon Nederlands dat ik niet ver stond omdat bij hem de woorden allemaal iets anders bete kenden dan bij mij'. Hoe zou u zich voelen als u werd aange sproken door Rudy's boeman: Boeman: Hallo, ritkruimel, zit je weer de raap te vlechten? Rudy: Nee, meneer. Boeman: Kom, kom, je wou me toch niet aanwijzen dat de karbouwen de karnemelk in de haverkist spruiten zonder één enkele raap te vlechten? Rudy: Nee, meneer. Boeman: Met ja, meneer, nee, meneer klonteren we geen kervel in de boter. Jij zult toch ook wel een woordje witlof door de roofbouw hebben gekattebakt? een struise ritkrui mel van jouw kostuum? Rudy: Echt niet meneer. Boeman: Hoe komen dan die draadnagels in het kalkvat van de kraamvrouw? Poessie-mauw zeker? Zal ik jou eens wat zeggen, ritkruimel met je rietkraagje en washandjes: Jij ha gelt de klit er maar op los. Jij wiebelt de melkboer waar hij bijstaat en tilt jezelf over je hobbelpaard, maar nou is 't wel letjes geweest. Zeg nou maar eens of blindgeboren tuinka bouters kunnen dromen dat ze zien of dromen ze soms blin- demans dromen? HIER BLIJVEN, KOUSBROEK! Door Jan Paalman TWINTIG jaar geleden kreeg de huisarts (hoe vliedt de tijd) 16,93 per zieken fondspatiënt per jaar. Veel te weinig, vonden veel dok ters toen, die wilden er min stens 50 procent bovenop. Toen het bestuur van de Landelijke Huisartsen Ver eniging (LHV) akkoord ging met een opslag van slechts 13 procent, grepen de radi- kalinsky's de macht. Het nieuwe bestuur onder lei ding van de Arnhemse huis arts Van Rijn dreigde met harde acties, vroeg 100 pro cent opslag en kreeg uitein delijk 60 procent. Een triomf. De situatie van nu lijkt op de situatie van toen. Weer gaat het om geld (dit keer om een verhoging van het particuliere tarief). Weer re belleerde een aantal artsen en voerde in Friesland al vast actie. Weer stelde het LHV-bestuur zich terug houdend op. Eerst organi seerde het een flauwe actie (telefoons en brievenbussen van het ministerie belegeren met telefoontjes en reclame drukwerk), maar nu is het dan door de bocht: morgen draaien alle huisartsen van Nederland weekenddienst. Daarmee houdt de vergelij king op. De overheid is niet onder de indruk; alles is trouwens anders geworden. Twintig jaar geleden was de huisarts nog een onbe twiste autoriteit. Hij had overal., verstand van: hij wist alles, hij kon alles, en zo niet dan deed hij dapper als of. Patiënten gingen altijd met een recept naar huis en het zinnetje 'u moet ermee leren leven' moest nog wor den uitgevonden. In die twintig jaar zijn nogal wat taken van de huisarts afge pakt. Alleen de hobbyisten doen zelf nog een bevalling, patiënten vervoegen zich ook bij kleine verwondingen steeds meer bij de Eerste Hulp van het plaatselijke Ziekenhuis, en consultatie bureaus nemen de huisdok ter een hoop werk uit han den. Maar dat is nog het min ste. De houding van de pa tiënten is in die tijd totaal veranderd. Patiënten gelo ven, zo bleek onlangs uit een onderzoek, veel meer in de geneeskunde dan de dokters zelf. Eigenlijk verwachten ze dat er voor elke kwaal een afdoende behandeling bestaat. Dat is meestal niet het geval. Aan verkoudheid, slecht slapen, hoesten, spier pijn, griepjes, lichte bron chitis en dergelijke, kan een huisarts (maar ook een spe cialist!) meestal - weinig doen. Op de derde plaats van de klachten top tien staan de klachten waarvoor geen li chamelijke reden gevonden kan worden. De huisarts moet dus heel vaak zeggen dat de klacht vanzelf over zal gaan, geruststellende woorden spreken, zeggen dat de patiënt ermee moet leren leven, of dat er licha melijk niets aan de hand is. Of hij ook geloofd wordt is een tweede, dat hangt af van de medische autoriteit van de huisarts. Die is beduidend minder geworden. „Vroeger keken patiënten met bewon dering toe als de huisarts de bloeddruk mat", las ik er gens, „nu kopen ze een bloeddrukmeter bij de dro gist en doen het zelf." In de loop der jaren is de patiënt bovendien mondiger gewor den. Een knappe huisarts die een ongeruste patiënt gerust kan stellen. Niet zelden wordt dan toch „voor alle zekerheid" aangedrongen op een verwij sbrief naar de specialist, een echte dokter met nog echt onbegrijpelijke medische hocus pocus. Vorig jaar promoveerde de kinderarts en psycholoog L. Krol op dit onderwerp. Hij ging na hoeveel verwij zingen naar zijn kinderkli niek waren gebeurd op aan drang van de ouders. Dat was bij bijna de helft van de verwijzingen het geval. Zes tig procent van de gevallen was in de ogen van de huis arts niet verontrustend. In een kwart van de gevallen bleken ouders geen vertrou wen te hebben in hun huis arts, pas een onderzoek van de specialist kon geruststel ling bieden. Wat is daar op tegen? Alles. Het is een me dische ramp. Als je eenmaal op de lo pende band van het zieken huis zit, dan stap je daar niet zo maar vanaf. Specialisten zijn bang iets over het hoofd te zien, dus je loopt een dikke kans dat je een hele batterij uiterst onaange naam medisch onderzoek moet ondergaan voordat de specialist zeker weet dat er echt niets aan de hand is. Die ellende had de patiënt bespaard kunnen worden en dergelijke overbodige on derzoeken zijn in feite scha delijk voor de patiënt. De gezondheidszorg is een ge ruststellingsindustrie ge worden, zegt Krol. Hij haalt ook de cardioloog Dunning aan: „Onze wachtkamers worden bevolkt door men sen die niet ziek zijn, maar ziekte vrezen of hopen te vermijden." Een van de belangrijkste taken van de huisarts is eigenlijk om mensen zoveel mogelijk uit het ziekenhuis te houden. Dat lukt hem niet of nauwelijks. Vandaar dat men al jaren moeite doet om het huisartsenvak zo veel mogelijk inhoud te geven. De acties van deze week hebben ook daar betrekking op. Vorig jaar beloofde de overheid de opleiding tot huisarts met een jaar te ver lengen. Dat gaat ineens niet door. Al jaren beweert de overheid dat de eerste lijn- huisartsen, wijkverpleging enz. versterkt moet worden ten koste van het zieken huiswezen. Daar komt als maar niets van. Voor deze kant van de actie verdienen de huisartsen in ieder geval sympathie, want een goede huisarts is goud waard voor patiënt en begroting. f,ePs«*6eB£N InOU' «SfSfc ENE G.B. Ouwerling uit Breda vindt in een door hem of haar geproduceerde brief in uw editie van de 17e, dat de hoofdredactionele com mentaren in uw blad zoveel 'linkser' zijn geworden. Die linkse tendens vindt de Bre dase briefschrijver ongepast vanwege de monopolistische positie die uw krant blijk baar in Breda e.o. heeft we ten te veroveren, en hij of zij raadt uw hoofdredactie toch vooral aan 'een gematigde middenkoers' in te nemen en een 'verstandige neutrale aanpak' van de berichtge ving annex becommentarië ring te streven, waarbij hij/zij de Bredase uitslag van de gemeenteraadsver kiezingen als een indicatie hanteert voor de 'politieke doorsnede van de Stemle- zer'. Dat is nogal wat redactie In West-Brabant heb ik bij meer dan één gelegenheid kunnen horen, dat die lui daar in Breda denken, dat Brabant - zeg maar de we reld - aldaar ter plekke op houdt. Nu ondervindt u dat zelf ook eens aan de redac tionele lijve. Uw Bredase le- zer(es) is er kennelijk niet van op de hoogte, dat uw krant verschijnt in een half dozijn edities zowel rechts als links van Breda, met name ook in West-Brabant en Zeeland alwaar die krant met zekerheid geen monopo listische positie kan worden aangewreven. Ik vind, dat uw hoofdre dacteur zich voor wat be treft zijn commentaren in de Westbrabantse en Zeeuwse edities maar moet aanpas sen en met name in de West brabantse editie meer reke ning moet houden met de Bergen op Zoomse uitslag van de gemeenteraadsver kiezingen, waarin momen teel slechts 13 van de 29 be schikbare raadszetels te boek staan van CDA en WD... Volledigheidshalve vermeld ik echter, dat dit gegarandeerd geen com mentaar zal opleveren, dat recht doet aan de 'politieke doorsnede van de Bergse Stemlezer', al was het alleen I talie is wennen. In de eer- 3 I ste weken hier heb ik vaak 3 _S_moeten denken aan een S oude uitdrukking uit de wie- 3 lersport: het verstand 3 op nul en de blik op oneindig. En één 3 ding vooral niet 3 doen: je ergeren. 3 Het begon al E met mijn meubels. 3 Problemen bij de 3 douane. Signor Costa- tini van het douane- E kantoor in Rome, lange grijze E baard, haar tot op de schouders, 3 maar keurig in het pak, had er EE alle begrip voor dat ik nog geen 3 verblijfsvergunning had. Ik had E immers net vantevoren pas een 3 huis gevonden. Natuurlijk, dat 3 snapte hij best, maar voor de in- '3 voer van mijn bescheiden huis- E raad moest ik dan wel 700.000 EE lire (ruim 1100) invoerrechten EE betalen, die ik dan later weer te- E rug kon krijgen. EE De indrukwekkende papieren met stempels die meneer Rizzo EE van het Italiaanse consulaat in E Keulen mij had gegeven met de EE plechtige toezegging dat ik in 3 Rome niets zou hoeven te beta- len, werden door Costatini E vriendelijk, maar resoluut ter- 3 zijde gelegd. 3 Maar Costatini vond mij wel E een interessant geval. Hij ging er EE eens voor zitten. Een Neder- landse journalist, die vanuit 3 Bonn naar Rome komt? Ge- E trouwd? Kinderen? Met mijn EE kennis van vier maanden Ita- 3 liaanse les en verder met handen E en voeten, slaagde ik er in een 3 krakkemikkige conversatie van 3 zo'n twintig minuten op gang te E houden. Costatini ging steeds 3 vriendelijker kijken en ik had de 3 indruk dat ik met de minuut be- ter Italiaans sprak. Ik kon een E licht gevoel van triomf niet on- 3 derdrukken toen hij tijdens een 3 luide lofzang op Rome terloops 3 mijn papieren weer ter hand 3 nam en ze nu met heel andere E ogen bekeek. Dat dacht ik ten- 3 minste. 3 „Die verblijfsvergunning, dat 3 .lukt op korte termijn toch niet E meer", zei hij. „Maar ik wil voor 3 deze keer ook wel genoegen ne- E men met een inschrijving bij de 3 burgerlijke stand in Rome. Als u 5 snel naar het gemeentehuis gaat E en daar even een papiertje haalt, 3 is het in orde." Hij keek op zijn horloge: „Misschien haalt u het EE nog." EE Ik was al weg, op zoek naar EE een taxi. Toen ik er eindelijk een 3 gevonden had, beloofde ik de 3 chauffeur een extraatje als hij 3 me in het hopeloze Romeinse 3 stadsverkeer vlot naar het stad- 3 huis bracht. De chauffeur deed 3 zijn best en tegen twaalf uur was 3 ik in het gemeentehuis. Vlie- 3 gensvlug naar de tweede verdie- 3 ping met mijn papieren. De EE ambtenaar die ik moest hebben 3 was net doende zijn bureau af te E sluiten. Het was een feestdag, 3 zei hij, en eigenlijk was hij al om 3 elf uur afgewerkt, maar in zijn E oneindige goedheid was hij nog 3 drie kwartier doorgegaan met 5 het inschrijven van buitenlan- 3 ders die in de Eeuwige Stad E meenden te moeten gaan wo- 3 nen. Ik praatte en praatte en schet- 3 ste een uiterst dramatisch beeld: EE al drie dagen in Rome met E slechts een koffer, een wanho- 3 pige vrouw en huilende kinde- 3 ren bij een grimmige douane, EE die alle meubels vasthield. Het 3 gezinsgeluk van een beginnend EE Romeins correspondent hing E van hem af, zo probeerde ik de 3 man duidelijk te maken. En ver- ONZE correspondent Gerari Kessels ruilde onlangs standplaats Bonn in voor Rome. Hij volgt daar in lië Cees Manders op. In Bonn is Gerard vervangen door Rink Drost. In navolgenie column schetst Gerard Kes sels zijn eerste ervaringen in Rome. domd, mijn wanhoop, die steeds authentieker werd, maakte ii druk. Met het gezicht tj_ iemand die van zichzelf vindt dat hij te goed is voor deze we. reld, stak hij hoofdschuddend de sleutel in het slot en z'n winkel weer open. Een Afri kaan die van de gelegenheid ge bruik wilde maken door ook het kantoor binnen te glippen weid op barse toon weer de gejaagd. Door Gerard Kessels De ambtenaar bekeek papieren. „In orde", zei hij, „al. leen uw verblijfsvergun moet ik nog hebben." meende dat ik door de grond zakte. „Zonder een verblijfsver gunning kan ik u niet inschrij ven, het spijt me." Even latei stond ik weer op straat. Ten prooi aan uiterst sombere dachten een taxi opgezocht weer terug naar die vermale dijde overjarige hippie van een Costatini. Die wilde er ook nel een punt achter zetten om vin een goede maaltijd en een, wal mij betreft, volstrekt onver diende middagrust te gaan nieten. Ik kon er niets aan doen, ik gaf de man de volle laag. Hij had mij verkeerd voorgelicht, it had 20.000 lires aan taxi's uitge geven en ik was er geen lire tntt opgeschoten. Costatini haalde de schouders op, wees me md een wijs gebaar een stoel en zei' „Okay dan, geen 700.000 lire, maar 500.000 en ik zal er voet zorgen dat u ze snel terugkrijgt, zodra u een verbüjfsvergumm| heeft." Toen ik het kantoor ver liet riep hij me pathetisch na „Wij zijn allemaal European! signor Kessels." Ik moest ken aan die woorden van Ors Welles: „De enige slechte liaanse acteurs zijn de beroeps acteurs." Op straat had ik het gevt van de tragische held uit1 klassieke drama, die ondi heroïsche daden ten onder tegen bovennatuurlijke n ten. Even later kon ik toch wi de positieve kant van de zien. Toch maar 200.000 lii van afgekregen bij Costal Een kleine nederlaag in eerste grote confrontatie met Italiaanse bureaucratie. En tatini zie ik terug. Nietsvei dend wat mij allemaal in land te wachten staat, had ik Duitsland nog een auto gekt Die moet ik importeren. vervolgd. met 12 mnd. garantie accu en uitl KIMENAI AUT0H Gen bru Van een onzer i Sluis heeft een bijdrage va uitzicht gesteld. In het kielzt van Oostburg nu 5000 gulden Preventie Zeeland geven. E middels aan de oproep van i ven. Voor inwoners van Zeeuwsch-Vlaanderen is deze zaak minder urgent, omdat de faciliteiten van de ziekenhui zen in Brugge en Gent gemak kelijker bereikbaar zijn dan die van Rotterdam voor de rest van Zeeland. Niettemin dienen onzes inziens in geval len als deze gevoelens van so lidariteit met de 'rest van Zee land' mee te wegen", zo moti veert het college zijn besluit. Daar komt bij dat de hulp van Zeeuwsch-Vlaanderen wel eens hard nodig kan zijn om de exploitatie van de appa ratuur rond te krijgen. „Men overweegt in dat verband af spraken met de ziektekosten verzekeraars te maken om Zeeuws Vlamingen te ver plichten zo nodig gebruik te maken van de Zeeuwse tomo- graaf. Hierbij zullen acute ge vallen echter naar Brugge of Gent kunnen blijven gaan. Ook in dit verband is het zaak om de fusieperikelen rond de ziekenhuizen, waarbij de band met Brugge en Gent ter dis cussie staat, nauwgezet te vol gen", schrijven B en W. De actie voor een mobiele CT scan, waarvoor een totaal bedrag van twee miljoen gul den op tafel moet komen, is s! g< (1 k oi et Wow AARDENBURG - Uit de auto van Van L. uit Serooskerke is zondagmiddag in de Beoosten Eedepolder, tijdens een dutje van de bestuurder, diens jas gestolen, waarin zijn porte feuille zat, alsmede zijn papie ren. De jas is later terugge vonden, de inhoud bleek ver dwenen. IllllllllllllllllllllII hierom, dat een 7-tal zetels zijn toegevallen aan kleine c.q. plaatselijke partijen. Enfin redactie, elke lezer heeft recht op toetsing van uw krant aan de kleur van hetzelfde hoofdredactioneel commentaar. U bent ge waarschuwd: zodra als ik merk, dat u uw visie op de feitelijke berichtgeving al dan niet uit de verschillende regio's laat afhangen van de samenstelling van de een of andere gemeenteraad, houd ik uw blad 'ongezien voor gezien'. Bergen op Zoom, A.J. Dorsman ONLANGS won een Luiks meisje, Sandra, het Eurovi sie Songfestival. Er zou nu in België een touwtrekken ontstaan zijn omtrent de be slissing waar in 1987 het songfestival moet plaatsvin den. Ik ben bepaald geen fan van José Happart. Maar, als Vlaminge vind ik het heel vanzelfsprekend dat die happening in Wallonië c.q. in de buurt van Luik zou plaatsvinden. Edoch, in een artikel in De Stem werd er gesuggereerd dat men zocht naar een 'tweetalige stad', en dat zou dan... Oosteinde zijn! Waar haalt uw redacteur deze informatie? Voor zover ik weet ligt Oosteinde nog steeds aan de Vlaamse kust en is dus een Nederlandsta lige stad. Wel is het zo dat in diverse Vlaamse steden een zgn. elite snobistisch doet en dan maar Frans praat (vaak met haar erop!). Het Eurovi sie Songfestival heeft mijn interesse niet (er is goede muziek of geen). Maar het vreemdsoortige commen taar van een blad als De Stem, dat toch in een i nabij de zuidergrens wordt uitgegeven en verspreid. I raakt me wel. Nederlanders r zonder boek moeten weten welke steden tot 'hun' 'het' Nederlandstalig gebi' behoren! Of toch niet? Zijn alleen de Belgen zo stom c toch niet? Breda, Nora Koremans DAT De Stem taalfouter. maakt, is onderhand wel al gemeen bekend. Maar dat bovendien de berichtgeving I aan alle kanten rammelt. I baart ons grote zorgen. T° I the point now, in De Stem van dinsdag 20 mei j.l. stond een 'artikel' over de 17e edi tie van Pinkpop, citaat I 'Claw boys claw en Green on red kregen de sfeer er in'. Green on red zat maan-1 dag namelijk nog in Tucson r Arizona, wachtend op hctl vliegtuig. Naar aanleiding I hiervan rijst bij ons hel I bange vermoeden dat del vliegende reporter van De I Stem het vliegtuig naar Ge I leen ook gemist had. Waar-1 schijnlijk lag een vlug tele-1 foontje ten grondslag aan het artikel. Rijsbergen, Etten-Leur, David W. Roozendaal, Odj j win C.J. Rastiaansen, Bastiaansen. Esther Caanea I Naschrift redactieDe opmet] I zame lezer zal gezien hebl het bericht over 'Pinkpop' en dat I - nen het ANP, het Algemeen NedenJ lands Persbureau afkomstig "t I Dat ANP is een doorgaans betrouwbaar instituut, I het gros van de NederlawI kranten voor een groot deel w hun berichtgeving aangew# is. Niettemin blijft het een rende fout. Ook namens het AF onze excuses daarvoor. CADZAND - De automobilist A.V. uit Knokke is op de Ring dijk-Noord te Cadzand achter op een politiewagen gereden, die vóór hem reed. De politie was geattendeerd door andere weggebruikers dat de man zijn voertuig niet naar beho ren kon besturen. Een blaas- fest maakte duidelijk waarom. Dp het politiebureau in Oost- burg weigerde V. een bloed proef. Er werd proces-verbaal opgemaakt, de man werd ook oen rijverbod opgelegd. CLINGE - Vermoedelijk als gevolg van het rijden met een te hoge snelheid, in combinatie met het gebruik van alcohol, is de Belg R. van D. zaterdag- rnorgen omstreeks 01.45 uur ®et zijn personenauto op de Gravenstraat te Clinge tegen twee geparkeerd staande auto's gereden. Een daarvan, e'gendom van mevrouw M. Van T., werd daarbij geheel v«nield. De tweede, van E. W. uit Moerbeke, werd, evenals het voertuig van Van D., zwaar beschadigd. GOES - Bij een verkeersonge val op de Deltaweg zijn gister middag drie personenauto's zeer zwaar beschadigd en een vierde licht. Er viel een licht Sewonde. Voor de Zandkreek- dfug stonden drie auto's te Wachten omdat de brug tijde- 'lk voor het passeren van een ®nip voor het wegverkeer jVus gesloten. Op dat moment haderde de automobilist J. B. t"t Yerseke, die tegen de laat- te wachtende auto aanknalde. inzittende daarvan, me vrouw A. D.-B. uit Middelburg *erd licht gewond. Ze werd r61" ambulance overgebracht aar het Bergzioht-ziekenhuis Goes, maar mocht na be nadeling weer naar huis. ?®IKant - Zaterdagmorgen bot ad half vier raakte de auto- stoi °ailist I.S. uit St.-Jansteen pe di O1 st ac R. de vo lir be TE ke gis du va ge: ov zie bel sei aa: ter na hu C. lici da Te: Zv kri VCK nei Sh dei ree mi, per sin zw TE is t vel bri Rei ges het VZ me: ron wa; ope ZU ger to's Tet len sini

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 4