^13.98
VARA ZET ALBERT VAN DEN HEUVEL AAN DE KANT
Manteau in problemen, maar
'Walschap is onsterfelijk'
Boeiend in Beyerd: Aart Klein
2.98
1.69
145
3.69
2.29
143811.98
„*«9.98
8.90
3.98
1.98
5.95
DONDERDAG 1 ME11986
za«r
Verscheurd
Walter Spies
Voor-bewust
Lijnen
Mysterieus
A56
I,ketchup spe-
anne,
lirftfr
|ng,
let Verre
losten verse
pami, nasi of
nacaroni,
|ak kilo Q CO
tós ö.O"
ien, C
lappen,
neloenen, 2 00
sboeket,
deze advertentie kunt 11 in
pen, behalve de artikelen
ea bij staan. Die artikelen
i in AH winkels waar één
deur staat. Reclame-
donderdatf 1 t/m zaterdag
raad strekt
Wordt dominee
straks Koning
van Hilversum?
Door Jan Koesen
Zijn grootouders wa
ren fietsenmaker en
winkelier, hijzelf was
eerst een vooraan
staand dominee, toen
werd hij de eerste
man van de VARA en
nu is hij weggeschopt
uit de top van de Rode
Burcht. Van den Heu
vel is dood, lang leve
Van Dam.
Toch hoeft de toekomst voor
dr.. Albert van den Heuvel
niet somber te zijn, als hij
vanaf vandaag niet echt meer
iets te zeggen heeft over zijn
omroep. Met gedoogsteun van
de VARA mag hij de belang
rijke post van radio- en televi-
siecommissaris blijven bekle
den in het Dagelijkse Bestuur
van de NOS, wachtende op het
ogenblik dat NOS-voorzitter
mr .Pieter van Dijke, thans 64,
voortaan rozen gaat kweken
in plaats van vergaderen.
Want Van den Heuvel, nooit
een man die gelukkig was met
de tweede plaats, heeft zijn
oog gericht op deze toppositie
binnen de omroep waarin hij
lak kan hebben aan de omroe
pen en de VARA, omdat de
Kroon hem dan benoemt.
Van den Heuvel is ongetwij -
feld een krachtig man. Als hij
binnenkomt, kómt daar ook
iemand binnen. Als hij
spreekt, dan luistert men. In
prachtige volzinnen, lurkend
aan zijn pijp, toont hij visie en
dynamiek, niet bevreesd voor
een uitgesproken mening. Hij
is geen zetbaas, geen nul. Toch
heeft de VARA hem moeten
dumpen omdat hij een van de
hoofdverantwoordelijken is
voor de val van de socialisti
sche omroep.
Vorig week hebben Van den
Heuvel en secretaris-penning-
meester Mr.Ton Verberne de
VARA-top moeten verlaten.
Ondanks fraaie woorden, ont
roerde speeches, receptie-ge
lach en rhetoriek zal het een
onwaardig afscheid worden.
De twee moeten verdwijnen
omdat een commissie, onder
leiding van drs.Peschar, heeft
vastgesteld dat de top met een
gat in de hand had gefinan
cierd. Ook de Ondernemings
raad van de VARA houdt de
twee verantwoordelijk voor
het gat van 5,4 miljoen, ont
staan tussen 1983 en 1986, hoe
wel beide heren natuurlijk
niet de enige schuldigen zijn
aan dit deficit. Ook de tv-di-
rectie is geschoond. Finan-
cieel-directeur Ab Engelsman
heeft zijn biezen al moeten
pakken en tv-directeur Mau
rice Koopman is onder cura
tele gesteld. De Onderne
mingsraad heeft duidelijk te
kennen gegegeven dat niet al
leen de kleintjes gezuiverd
moeten worden.
Andrê Hazes
Op dit ogenblik is de
VARA-leiding geslonken tot
een minimum: Marcel van
Dam, de verse voorzitter, moet
de Augias-stal reinigen. Hij
heeft draconische maatregelen
aangekondigd en is al aardig
bezig met een terugbrengen
van de VARA naar de socialis
tische stal, waaraan de om
roep onder leiding van Van
den Heuvel al een poos ont
vlucht was. Tweede man is vi-
ce-voorzitter Herman van
Wijk, geen man die duizend
schepen zal lanceren, maar die
een poos heel aardig de ma
chine draaiende kan houden.
Maar eens waren er vier be
stuurders en zeven directeu-
Hoe kan het dat een man
met de zichtbare kwaliteiten
van Albert van den Heuvel
een puinhoop heeft achterge
laten? Had de VARA onder
zijn regime niet net zo groot
als de TROS moeten worden?
'Was André Hazes niet het lok
middel voor de arbeider, uit
wiens spaarcentjes toch uit
eindelijk ruim een halve eeuw
geleden de omroep was bekos
tigd? Maakte de ex-dominee
niet met harde hand een einde
aan het elitairisme van met
name de redacteuren van
Achter Het Nieuws die hun
nieuws eerder zochten in hete
sombere landen dan in de Kin-
kerbuurt, Klarendal of Wijk
C?
Sprak Van den Heuvel niet
de banvloek uit over de verga-
derzucht van het VARA-per-
soneel dat eerder geneigd was
om eindeloos te debatteren
dan om het echte werk te
doen? Nam de Harde Manager
dan niet het gezag over van de
partijzuivere, softe meevoeler,
theoretisch onberispelijk,
maar nog niet in staat een fri
testent te runnen? Op al deze
vragen moet de waarnemer
hardgrondig met „Ja" ant
woorden.
Troubleshooter
Van den Heuvel is gestrui
keld omdat hij niet met geld
overweg kon. De Sterrenshow
van Willem Ruis vrat tonnen
en was bovendien niet als ar-
beideristisch vermaak aan te
merken. Het kon rustig een
TROS- of Veronica-pro-
gramma zijn. De aanhangers
van de VARA keken er wel
graag naar (want wie heeft na
een dag in de fabriek nog zin
in de penibele situatie van
Zaire?), maar vonden tegelijk
dat de Ruis-show toch niet
echt des VARA's was.
Albert van den Heuvel wacht op zijn kans bij de NOS.
Met de komst van troubles
hooter Marcel van Dam en het
parkeren van Van den Heuvel
in de NOS-top (een deerlijk
onttakelde NOS-top) kondigt
zich een nieuwe doctrine aan.
Van Dam is duidelijk minder
een papieren socialist dan zijn
voorganger. Op dit ogenblik
staat de VARA op de vierde
plaats, als we kijken naar de
gemiddelde kijkcijfers. Het
hoogst scoren de TROS en de
AVRO, gevolgd door de NCRV
die sterke aankopen heeft ge
daan. Dan komt de VARA, in
de nek geblazen door de KRO,
maar verre op afstand volgt
Veronica die als A-omroep
kennelijk zichzelf voorbijgelo
pen is. Achter Het Nieuws, in
den beginne van de tv een van
de grote trekpleisters, zonk
onder Van den Heuvel jam
merlijk in, maar schijnt zich
nu redelijk te' herstellen. En
deze cijfers lijken stabiel. Op
dit ogenblik heeft de VARA
515.000 leden en daar is men
niet ontevreden over.
Er is weer enige hoop aan de
Heuvellaan. De Van Dam-
doctrice blijkt inspirerend. De
VARA gaat weer socialistisch
worden en net als de KRO en
de NCRV allang hebben inge
zien dat hun voortbestaan af
hankelijk is van een rekening
houden met hun respectieve
lijk katholieke en protestantse
achterban, zo heeft de VARA
begrepen dat de gouden dagen
van weleer terug kunnen ko
men als zij geen pseudo-TROS
probeert te zijn. En natuurlijk
de hand op de knip houdt.
Ondertussen marcheert Al-
bert van den Heuvel onver
stoord naar zijn volgende car
rière-paal. Eerste man van de
NOS. Voor het volk is dat toch
zoiets als Koning van Hilver
sum. Hij zal zijn pijp niet aan
Maarten geven, maar hem ge
noeglijk blijven lurken. The
Winner takes it all.
Door Henk Egbers
„ER is één soort schrijvers dat
aan het verouderingsproces
ontsnapt; het soort dat tegelij
kertijd belangrijk en groot is;
de onsterfelijke dus. Zo
iemand is Gerard Walschap".
Dat zei de auteur Walter van
den Broeck dezer dagen in
Antwerpen tijdens een toe
spraak bij de viering van de
88e verjaardag van deze roem
ruchte Vlaamse schrijver.
Daarbij werd het Album Ge
rard Walschap gepresenteerd;
een documentair plaatjesboek
dat zijn leven wat boven het
woord uittilt.
De belangstelling bij deze
plechtigheid in een groot
bankgebouw (dat sponsort)
gold op dat moment evenzeer
de in spijkerpak ronddarte
lende Julien Weverbergh, die
zojuist ontslagen is als direc
teur bij Manteau (Walschaps
uitgever) door het Neder
landse moederbedrijf Elsevier.
Er zijn solidartiteitsacties van
schrijvers van het Manteau-
fonds, die gedreigd hebben op
te stappen als het ontslag niet
wordt teruggedraaid. Dat zou
dan het einde betekenen van
de belangrijkste literaire uit
geverij in Vlaanderen. Jef
Geeraerts hult zich in een
sfinxachtig zwijgen en de
jonge Vlaamse uitgave van
Joop den Uyl, Karei van Miert,
heeft de lachers op zijn hand,
want hij doorziet uiteraard
ook de politieke steekspelletjes
in het uitgeversbedrijf.
Walschap, die ook alles van
uitgevers weet - het Album
vermeldt zeventig titels -
kijkt pienter door alles heen.
Tenslotte kent hij de stormen
van het leven. Walter van den
Broeck: „Door zijn conse
quente houding kwam hij tus
sen wal en schip terecht. De
katholieken verketterden hem
omdat hij de godsdienst als de
grootste kwaal van de mens
heid afdeed. De vrijzinnigen
wantrouwden hem omdat hij
katholiek... was geweest. Ik
ken geen andere Vlaamse
schrijver die ondanks het leed
dat hem werd aangedaan, zó
vertuigd is gebleven van zijn
gelijk, en stoer is blijven door
gaan met gelijk hebben tot de
tijdsgeest hem uiteindelijk ook
in het gelijk stelde"...
Nu heeft Albert Westerlinck
al twee boekdelen vol geschre
ven vanuit zijn interview met
Walschap, zodat je je kunt af
vragen of dit boek er nog iets
aan kan toevoegen. Dat is dan
ook nauwelijks het geval. Het
karakter van dit boek is echter
anders. Het bestaat uit 140 pa
gina's vol foto's met daarbij
korte teksten uit Westerlincks
interview, aangevuld met an
dere bronnen: het knipselboek
dat Walschaps' vrouw Ninette
bijhield vanaf het begin én het
brievenarchief dat ontstaan is
uit het secretariaat van de
tijdschriften Hooger Leven en
Dietsche Warande. Veerle
Daelman en Carla Walschap
hebben uit deze drie bronnen
dit boek gemaakt.
Foto's met bijvoorbeeld Ni-
nette in het gymnastiekuni-
form van de zusters Ursulin-
nen te Waver of van Walschap
met Ninette in de duinen mo
gen er soms wel een erg priv-
achtig familie-album van ma
ken, toch geeft dit soort foto's
mede de couleur locale aan,
waarbinnen de boeken van
Walschap ontstonden. Daar
naast zijn er beelden met meer
documentaire waarden; als
van de Duitse hulp Hilde uit
1935, die model stond voor
Zuster Virgilia of de bekladde
muur van zijn woning in 1945
met: 'Walschap naar de ge
vangenis'...!
Het hele boek ademt een
sfeer en een cultuur, waar je
met enige verwondering naar
kunt kijken. Anderzijds
merkte Van den Broeck op,
dat de jonge literaire onder
zoekers, niet belast met een
'verleden', het werk van Wal
schap opnieuw ontdekken.
„Zij vallen van de ene verba
zing in de andere"... En hij
noemde schrijvers 'belangrijk'
om hun maatschappelijk en
gagement en 'groot' vanwege
hun literaire vernieuwingen.
„Belangrijke schrijvers ver
anderen de lezer, grote schrij
vers veranderen hun collega's.
Belangrijke én grote schrij
vers hebben echter één ding
gemeen: hun werk wordt met
tertijd nagenoeg onleesbaar."
„Maar Walschap is onsterfe
lijk," aldus Van den Broeck,
die hem dankte voor het feit
dat hij de Vlamingen heeft be
vrijd van hun taalschaamte.
'Album Gerard Walschap'.
Uitg. Manteau, prijs 56,50.
Walter van den Broeck (links) overhandigt Gerard Wal
schap het eerste exemplaar van het 'Album Gerard Wal
schap'. - FOTO JEROEN EGBERS
Aart Klein, fotograaf. De
Beyerd, Boschstraat, Breda.
Open: di/vrij 10.00-17.00,
za/zo 13.00-17.00 uur. Tot 9
juni.
Toen Hans de Boer, secre
taris-generaal van WVC,
deze tentoonstelling zater
dag 1.1. opende, kondigde hij
aan dat zijn ministerie bin
nenkort een aantal maatre
gelen van kracht laat wor
den die fotografie gelijk
waardiger maakt aan an
dere takken in de beeldende
kunst. Geleidelijk aan is van
onderop - musea begonnen
steeds meer aandacht te
krijgen voor dit metier;
vanuit BKR-gelederen werd
druk voor erkenning uitge
oefend etc. - de fotografie
aan werkelijke erkenning
geholpen.
Die ontwikkeling liep
weliswaar achter de tech-
nisch-artistieke ontwikke
ling van dit beeldend vak
aan, maar is er tegelijk het
gevolg van. Ook vragen de
beroepsfotografen, nu heel
Nederland met een toestel in
de hand loopt, terecht om er
kenning op basis van kwali
teit. Aart Klein verenigt in
zich heel veel van die ont
wikkelingen, die de fotogra
fie in deze eeuw een plaats
binnen de kunsthistorie lie
ten veroveren.
In speciaal vervaardigde
expositietafels is een flinke
selectie uit zijn oeuvre bij
een gebracht. Dat wil zeg
gen: uit zijn vooroorlogse
periode is niets meer aanwe
zig, op één foto na (de rest
werd vernietigd), terwijl
verder het accent ligt op
werk uit de zestiger jaren
toen 'Klein' een soort foto
handelsmerk werd door een
zeer persoonlijke signatuur.
Hij is een realist die gere
kend wordt tot de aanhan
gers van de Subjectieve Fo
tografie. Uitsnedes uit de
werkelijkheid, letterlijk en
figuurlijk op een persoon
lijke manier gefilterd in al
lerlei nuances zwart-wit.
Hij is een estheticus, die zijn
werk zware grafische ac
centen geeft, waarbij het
dichtlopende zwart of de
zeer grofkorrelige grijzen
hun verantwoording vinden
als stijlmiddelen.
Voor de oorlog was Klein
fotograaf bij Polygoon. Na
de oorlog maakte hij repor-
tagereizen; van het Neuren
berg Proces tot de Zeeuwse
Deltawerken (waarvan hij
twee boeken maakte) en van
Japan tot bij talrijke Neder
landse bedrijven. Er zit een
ondertoon van documente
ren in zijn werk, maar door
in de doka heel wat méér te
doen dan getrouw afdruk
ken, komt hij tot een zeer
subjectieve interpretatie
van de werkelijkheid, waar
bij het componeren in lijnen
en vlakken de intenties fraai
ondersteunen. Tevens wordt
daarmee 'de school', waartoe
hij behoort, bepaald. Tal
rijke foto's met genoemde en
andere thema's geven aan
boeiend inzicht in de werk
wijze van Klein. Tevens is er
een mooi boekwerk versche
nen over het werk van Aart
Klein bij gelegenheid van
deze expositie. Op deze ge
drukte portefolio, op de
voorkant gesierd met een
foto van de veerpont van
St.-Annaland-Zijpe uit 1962,
komen we nog uitvoeriger
terug.
Els Zimniak, collages en te
keningen. Galerie Goh, Tol-
brugstraat 17, Breda. Open:
do-vr-za 12.00-18.00 (do 19.00,
za 15.00) uur. Tot 10 mei.
Van huis uit moet Els Zim
niak, uit Dongen, grafica zijn.
Maar daarvan laat de exposi
tie rechtstreeks niets zien. Er
hangen enkele tekeningen,
maar onvoldoende in aantal
om je een hecht beeld van
haar talent te kunnen vor
men. Deze tekeningen - drif
tige notities rond de mens -
laten al iets zien van 'de ver
scheurdheid', die de collages
kenmerkt. Maar deze gesnip
perde situaties blijven nogal
steken in het decoratieve
waarbij de relatie tussen
kleur en opbouw niet helder
is. Je krijgt het gevoel van
fröbelen. Veel beter is dan
bijvoorbeeld een monoch
room opgebouwd lijnenspel
met een wat monumentaal
karakter. Maar dan zijn we
ook bijna weer terug bij het
grafische uitgangspunt.
Leven en werk van Walter
Spies. Rijksmuseum voor
Volkenkunde, Steenstraat 1,
Leiden. Open di-zo 10.00 (zo
13.00)-17.00 uur. Tot 1 juni.
De schilder-musicus Wal
ter Spies werkte op Java en
Bali en heeft grote invloed
gehad op de schilderkunst
van Bali. Spies (1895-1942),
een in Moskou geboren Duit
ser, heeft sedert 1923 het
voormalig Nederlands-Indië
als zijn nieuwe vaderland be
schouwd. Dat hij zich'zeer in
tens met dat land en volk geï
dentificeerd heeft, blijkt uit
zijn (spaarzaam) nagelaten
musicologische en schilder
kunstige werkstukken. In
1964 was zijn werk te zien in
het gemeentemuseum van
Den Haag en in 1980 in het
Tropenmuseum in Amster
dam. In 1981 werd er een tv-
film over hem uitgezonden en
in 1982 werd de Stichting
Walter Spies Holland opge
richt. Hij was een boeiend fi
guur die tijdens zijn leven
mensen aantrok als de musi
cus Stokowski, Charles
Chaplin, Vicki Baum, Marga
ret Mead e.a.
Tijdens de eerste wereld
oorlog werd hij als Duitser in
Rusland geïnterneerd en in
de Oeral ondergebracht. Dat
was bepalend voor zijn ver-
Walter Spies: Sawahs in de Preanger (1923).
dere leven. Nadat hij in 1938
door het Nederlandse gezag
in Indië, na een hysterische
campagne tegen alles wat ho
moseksueel was, in het ge
vang was gezet, werd hij in
1940 als Duitser weer in de
kraag gegrepen en onderweg
naar Ceylon op transport
door de Jappen gedood.
Deze kleine maar informa
tieve tentoonstelling geeft
door middel van originele
schilderijen van Spies, tijdge
noten en schilders op Bali
door hem beïnvloed, alsmede
door reprodukties, panelen en
originele documenten inzicht
in zijn artistieke leven. Met
zijn pantheïstische geladen
geest, een Rousseau-achtige
schilderstechniek en een be
wogen interesse in de Indi
sche mens en zijn cultuurhis
torie maakte hij uiterst ver
fijnde, vertellende doeken.
Fijn van sfeer en bewogen
van inhoud. Hij was enkele
jaren hofdirigent van het
kratonorkest in Jogjakarta
en deed daarbij interessante
dingen met westerse en Ja
vaanse muziek.
Zijn huis in Bali werd een
'cultureel centrum' voor ve
len uit alle landen. Hij kreeg
het er benauwd van. De ex
positie laat zien dat zijn
schilderkunstige invloed in
zijn naaste omgeving echter
ook groot was. Walter Spies
was een rijk mens. De exposi
tie laat daarvan wel iets er
varen.
Kees Visser, tekeningen in
zwart wit. In De Hemel, Moe-
regrebstraat 35, Bergen op
Zoom. Open dag. van 17-02.00
uur, behalve op maandag, tot
en met 23 mei.
Korte zwarte inktkrassen,
dicht op elkaar, dun uitwaai
erend tot in wit verlopend
vullen als een niet te stuiten
stroom, die hier aansterkt en
daar weer afzwakt de vele
bladen van Kees Visser. Het
zijn de beelden van emoties
en gewaarwordingen, die nog
geen duidelijke gestalte heb
ben gekregen. Ze komen voor
een leek op het gebied van
psychologie, uit het onderbe
wuste, maar Visser zelf
spreekt liever van het voor
bewuste. Van dit intuïtieve
tekenwerk vallen vooral de
associatieve eigenschappen
op. Je kunt er 'dingen' in zien,
zoals in druipsteengrotten.
Maar de procesmatige
werkwijze is eigenlijk het
doel van deze bladen. Kees
Visser huldigt het standpunt
van het hier en nu. Slechts dit
ogenblik is belangrijk, wat
geweest is is een afgedane
zaak en de toekomst is even
min aan de orde. Voor het
werk houdt dit in dat een
eenmaal gezette streek defi
nitief en onherroepelijk is,
Linksaan op het blad begint
de opbouw, rechts aangeko
men is de tekening voltooid.
Gedane zaken nemen geen
keer. Wie er meer over wil
weten: 18 mei om 15 uur is er
een studiegesprek ter plaatse
met Kees Visser over de ach
tergronden van zijn werk.
Lia Roose
J. Mous, aquarellen en teke
ningen, J. Gaijmans, brons
plastieken, Tongerloohuis,
Molenstraat 2, Roosendaal.
Open dag. van 14-17 u., tot en
met 25 mei.
Geometrische figuren en
dan vooral de stereometri-
sche, vormen de basis, van
waaruit Joris Gaijmans heel
herkenbaar zijn uitsluitend
vrouwelijke beeldjes op
bouwt in een handzaam for
maat. De twee grote hier
aanwezige bronzen zijn veel
complexer van aard. Dat is
een gepolijste langgerekte
vrouwenfiguur en een monu
mentale plaat met hoekig re
liëf. Deze zijn echter te wei
nig representatief, te uniek
om er hier op in te gaan. Ze
tonen wél een andere Gaij
mans.
Het karakter van de kleine
beeldjes wordt bepaald door
het contrast tussen de
strakke lijnvoering en de su-
miere uitgewerkte partijen,
billen en borsten, die er, zij
het schematisch, een mense
lijke dimensie aan geven.
Hierdoor ontsataat in de
leegtes tussen de lijnen van
de plastiekjes een intense
spanning. En zo kan het dat
ondanks de visuele openheid,
de beeldjes daardoor toch een
gesloten karakter krijgen.
Zorgvuldig is het gietwerk en
de behandeling van de huid,
die erg levendig is door de
verschillende patina's. De
presentatie doet ook wat: de
beeldjes worden getoond op
een aan de vorm aangepaste
sokkel.
De etherische tekeningen
en waterverven van j. Mous
bevinden zich in het grensge
bied van figuratie en abs
tractie. Ook bij hem is er een
sterke aandacht voor de lijn.
Een deel van het werk be
staat uit composities van
rechte lijnen, de tekens die
combinaties van rechten en.
krommen zijn vormen het
andere belangrijke deel. De
rechte lijnen fungeren als een
soort spaanders op een plat
vlak, die elkaar raken, krui
sen en door gebruik van per
spectief dreigen om te vallen
of in ieder geval een ruimte
lijke werking hebben. De te
kens liggen verstrooid over
het hele oppervlak en wek
ken de indruk te zweven bo
ven een transparant opper
vlak. De uiterst spaarzame
middelen, die Mous gebruikt
om de bevreemdende sfeer op
te roepen, maken dit werk
eigenzinnig en bijzonder,
want het zijn volkomen
transparante, uitgebalan
ceerde vegen die dit stille
mystieke werk doen ont
staan.
L.R.
Frans van Oirscbot, schil
derijen, Galerie Micro, Heu
vel 19, Oosterhout. Geop. di
t/m vrij van 10-12 uur en van
14-17 u„ vrij. van 19-21 u.,
zon. van 14-17 u. tot en met 16
mei.
Frans van Oirschot schil
dert in een hyperrealistische
stijl landschappelijke stille
vens. Als attributen daarvoor
gebruikt hij mensen zowel als
dingen. Deze plaatste hij cen
traal op de voorgrond. Het
landschap is steevast achter
grond. Een simpel gegeven
dat wat betreft de compositie
eenvoudige heldere schilde
rijen oplevert. Om een sterke
perspectivische werking te
verkrijgen, brengt Van Oir
schot in al zijn schilderen - op
een na - een tweedeling aan
en dat levert een buitenge
woon merkwaardig effect op.
Het gegeven voor het stille
ven krijgt als directe achter
grond veelal een muur, Van
Oirschot heeft een voorliefde
voor baksteentjes, die in feite
voldoende ondersteuning is
voor het onderwerp dat
scherp gedetailleerd is ge
schilderd. Boven deze hori
zontale afscheiding komt dan
als tweede, bijna zelfstandig
aanwezig deel, het landschap,
dat met zijn heuvelachtig ka
rakter als geïdealiseerd kan
worden omschreven en wat
minder gedetailleerd is ge
schilderd. De techniek die hij
toepast is pointeïstisch. Bijna
volmaakt toegepast in het
werk waar een geschemati
seerd portret van Sibelius als
centraal thema fungeert. De
manier waarop Van Oirschot
in zijn voorgrond het licht
laat spelen, veroorzaakt een
mysterieus sfeertje, waar
door in elk geval een schilde
rij met ditmaal een lege
ruimte als voorgrond, een
surrealistisch karakter
krijgt.
L.R.