'Ik kan nu zonder
schroom
eigenwijs zijn'
SHOCKING BLUE DOET DE OUDE SUCCESSEN OVER IN DONKERE ZAALTJES
Actrice Bessie Love overleden
m
DINSDAG 29 APRIL 1986
HMSDAG 29 APRIL 1986
PAGINA GIDS 1
Hier en Nu
NEDERLAND 1
RAYMOND VAN HET GROENEWOUD IS NIET ECHT ONTEVREDEN
Griezelig
Alleenling
Oogkleppen
NEDERLAND 2
uske en Wiske: „De b
)KKE: De hinderlaag
„Tegenwoordig ben je
grensverleggend bezig, als je 25
j aar getrouwd bent
Gerard Cox, artiest
In 'Hier en Nu' (Nederland 1, 22.10 u
tage over het functioneren van de I
trouwelijke documenten tonen aan
der in staat is weerstand te bieden
nister Korthals-Altes is in de stud
klachtenlijst van de poitie.
'Nederland is te klein voor ons'
Door Raoul van den Booren
SHOCKING BLUE bestaat weer. Nederlands
enige popgroep die het ooit tot een nummer
één hit wist te brengen in Amerika probeert
het succes van weleer over te doen in obscure
clubs en donkere zaaltjes.
Daar slijten de musici, die inmiddels een gevorderde
leeftijd bereikt hebben, hun oude repertoire aan een
jong disco-publiek. Er zit brood in het uitmelken van
oude successen en Shocking Blue eet dankbaar mee
uit de rijk gevulde ruif.
Mariska Veres nu.
- FOTOARCHIEF DE STEM
Maar er zijn ook nieuwe
plannen. Binnenkort zal de
groep ook een nieuwe single
uitbrengen onder de titel 'The
Jury and the Judge'. „De tijd
is er rijp voor", stelt bandlei
der Robbie van Leeuwen te
vreden vast.
Niet dat de fans nu ineens
weer in rijen staan te dringen
voor propvolle zalen. Van de
oude bezetting zijn alleen gi
tarist Rob van Leeuwen (39) en
zangeres Mariska Veres (38)
overgebleven. Zij worden on
dersteund door drummer Jan
Peijnenburg (ex-Doe Maar) en
bassist Wim Voermans. Maar
de naam Shocking Blue staat
nog altijd garant voor een
aantal grote hits zodat de oude
naam zorgvuldig is gehand
haafd.
Bij de bekende groepsleden
heeft de tand des tijds heeft
zijn werk gedaan. De rondbor
stige Mariska, ooit onderwerp
van vele jongensdromen, heeft
haar uiterlijke aantrekkelijk-
LONDEN (AP) - In het Londense Vernon-
ziekenhuis is overleden de in de VS geboren
actrice Bessie Love, wiens carrière zowel de
periode van de stomme film als de televisie
omvat. Ze is 87 jaar geworden.
Ze werd geboren als Juanita Horton in
Midland, Texas, en dankte haar carrière aan
filmregisseur D.W. Griffith die haar een rol
gaf. Haar waarschijnlijk bekendste film is
één van de eerste sprekende films, 'Broad
way Melody', waarvoor zij in 1929 een Oscar
nominatie kreeg.
Zij huwde met filmregisseur Bill Hawks,
van wie zij in 1935 na vijf jaar scheidde, om
nooit meer te trouwen. Zij vestigde zich kort
na haar scheiding in Groot-Brittannië en
werd 15 jaar geleden genaturaliseerd tot
Brits burger.
Films waaraan zij heeft meegewerkt zijn:
'Intolerance' (1916), 'Forget me not' (1922),
'Human wreckage' (1923) en 'Those who dan
ce' (1924). Latere optredens waren in de tele
visieserie 'Edward and Mrs. Simpson' en de
films 'Isadora', 'Sunday, Bloody Sunday' en
(haar laatste) 'Ragtime'.
heden moeten inruilen voor
een wat volumineus postuur.
En de modieuze baardscha-
duw bij Rob van Leeuwen kan
niet verhullen dat daaronder
het doorleefde gezicht van een
vermoeide bij na-veertiger
schuilgaat. Een oud affiche
dat stamt uit de glorietijd,
maar nog altijd dienst doet als
publiekslokker, herinnert wat
dat betreft aan mooiere tijden.
W ederopstanding
In 1974 ging Shocking Blue
voor het eerst uit elkaar.
Daarna werd nog een paar
keer geprobeerd opnieuw te
beginnen, maar de wederop
standingen bleven zonder suc
ces.
Mariska belandde in een
Haagse discotheek waar zij als
disc-jockey werkte ('leuk om
ook eens anderen te mogen
aankondigen') en Robbie van
Leeuwen trok zich eenzaam
terug in Luxemburg om daar
de royalties voor zijn composi
tie 'Venus' na te tellen. „Daar
heb ik in ieder geval goed van
kunnen leven", merkt de com
ponist tevreden op.
Nu staat Van Leeuwen op
nieuw op de planken met 'zijn'
geesteskind. „We zijn alweer
een tijdje bezig, maar dat is
niemand opgevallen. Maar
half mei brengen we een
nieuwe single uit en dan zal
dat allemaal veranderen", al
dus Van Leeuwen met enig
zelfvertrouwen.
Beatnacht
Rob van Leeuwen legt uit
Scene, uit 'Laat maar lopen' (Ned*
min; I He'Ko'ob"
lUJtoj mysterie
Pit Nieuw-Zeeland komt
een science-fictionserie voor
de jeugd, die over normale
kinderen van deze tijd gaat.
'Het Kolob-mysterie' begint,
wanneer de 12-jarige Gret-
chen Dierney bij haar oom
en tante op de boerderij gaat
logeren. Ze is erg geïnteres
seerd in astronomie en
daarom neemt ze haar ster
renkijker mee. Maar zelfs
inder kijker ontdekt ze al
[auw op het dak van de
ihuur een vreemd 'voor-
rerp, dat uit zichzelf be-
eegt.
docu
wikk
land:
de je
dank
laise
eerst
'De J
dioos
van
Mar
was
danki
gevlu
naast
hiils,
Sirk)
dook
rard
met
filmp
Shocking Blue in 1970, met Mariska Veres en Robbie van Leeuwen (tweede van rechts).
- foto archief de st0
waarom de groep weer bij elk
aar gekomen is.
„Er werd vreselijk aan ons
getrokken voor een reünie
concert tijdens de Haagse
Beatnacht. Ik had daar aan
vankelijk absoluut geen zin in.
Ik hou namelijk niet van die
nostalgische sixties-toestan-
den. Maar eigenlijk was het
achteraf best leuk en hebben
we besloten het nog eens te
proberen. We spelen nu voor
een jong disco-publiek dat niet
op onze naam afkomt maar
gewoon geamuseerd wil wor
den. Gek? Ach nee, we hebben
altijd al voor een jonger pu
bliek dan wij zelf opgetreden".
Mariska bewerkt intussen
haar gezicht met een in
drukwekkende hoeveelheid
poeder. Vanachter een
bruinkleurige stofwolk voegt
ze eraan toe: „Ach, als je niks
anders te doen hebt, en je je
het kunt permitteren, waarom
zou je dan niet weer gaan op
treden?" Discussie gesloten en
Mariska grijpt naar de lippen
stift.
Muziekwereld
Hebben de groepsleden de
turbulente muziekwereld erg
gemist? Van Leeuwen:
„Daar sta ik nooit zo bij stil.
We hebben dan wel nummer
één in de States gestaan, maar
dat wil niet zeggen dat je het
ook tien jaar daarna volhoudt.
Het is een ijzeren wet dat de
meeste popgroepen niet langer
dan vijfjaar bestaan".
Volgens Van Leeuwen is er
weer vraag naar het oude
werk. „Moderne muziek is
koud ep emotieloos. Het pu
bliek wil de warmte van de ja
ren zestig voelen. Daarom zijn
ook groepen als Q'65 en de
Maskers weer bij elkaar kun
nen komen. Maar daar kun je
ons natuurlijk niet mee verge
lijken. Dat zijn onbetekenende
Nederlandse bandjes. Vergeet
niet dat wij een top-attractie
over de hele wereld zijn ge
weest. Nederland is eigenlijk
te klein voor ons. Ik gok op
nieuw op een internationaal
succes".
Het succes van vroeger
kende echter ook zijn scha- -
duwkanten. Zo herinneren
Mariska en Robbie.zich nog
maar al te goed hoe zij op het
Geleense Pinkpopfestival met
eieren en rotte tomaten wer
den bekogeld.
Pinkpop
Door Wim van Leest
De Nederlandstalige
popmuziek heeft zijn
beste tijd gehad. De
hoogtijdagen liggen al
bijna drie jaar achter
ons en van al de toppers
van toen spartelt alleen
Frank Boeijen nog een
beetje na.
Het gekke van die Neder
landstalige popexplosie was,
dat de grote baanbreker er
part noch deel aan had. Ray
mond van het Groenewoud,
want over hem hebben we
het hier, ging aan de voor
avond van de Doe Maar-hys-
terie in het najaar van '81 op
retraije en hij liet pas vorig
jaar weer van zich horen met
de elpee 'Habba!'. Toen was
de rage al lang en breed
voorbij
Toch is Van het Groene
woud gewoon door gegaan en
hijheeft bijna vanzelfspre-
kerd zijn positie van voor
1982 weer ingenomen. Zijn
nieuwe elpee 'Ontevreden'
laat horen dat hij nog immer
op eenzame hoogte staat. Met
simpele rockmuziek en soms
verbluffend eenvoudige tek
sten weet hij een maximum
aan sfeer en emotie op de
plaat vast te leggen. Vol
gende maand gaat hij met
band uitgebreid op toernee.
Vrijdag 2 mei is hij te zien in
de Schakel in Zevenbergen
en 30 mei wordt er gespeeld
in Bergen op Zoom.
Vorige week resideerde
Raymond tijdelijk in het
hoofdstedelij ke Marriot-ho-
tel' qm daar de vaderlandse
pers tekst en uitleg te geven
over zijn nieuwe plaat.
De vorige elpee 'Habba!'
werd door Henny Vrienten
geproduceerd en liet vooral
veel moderne klanken horen.
Elektrofunk, reggae en Afri
kaanse muziek met onzin-
teksten voerden de boven
toon. 'Ontrevreden' sluit veel
meer aan bij 'Nooit meer
drinken', de klassieke elpee
uit '77. Is dat een stap terug
of heeft Raympnd gewoon de
draad weer opgepakt?
Raymond van het Groene
woud: „Voor mij is de kern
van het verhaal liedjes te
maken die ik zelf kan spelen
en die ik daarna op kan ne
men met mijn eigen groep.
Dat klinkt bijna contradicto-
risch, maar als ik die liedjes
alleen kan doen, dan weet ik
dat ze helemaal sterk staan
als lied. Ze met mijn eigen
groep spelen houdt in dat ik
ze kan laten klinken zo als ik
het hoor en ik het wil. Vroe
ger deed ik ongeveer hetzelf
de, maar nu ben ik me dat al
lemaal meer bewust. Door de
live-optredens na 'Habba!',
merkte ik dat het publiek
voor mij kwam en niet voor
de drumsoslo's of instrumen
tale improvisaties, die de
muziek van die plaat met
zich mee bracht. Men kwam
toch blijkbaar meer voor
emotionele stellingnames
van mijn kant dan om de
muziek te horen die ik toen
zelf leuk vond om te spelen."
„Dat de plaat qua sfeer
aansluit bij 'Nooit meer drin
ken' zal wel komen omdat
het wezen van mezelf niet
spectaculair is veranderd. Er
zal wel een constante zijn, al
was het maar de melancholie
en het er zich tegen af zet
ten."
Je bent een tijdje geleden
ook vader geworden. Heeft
dat je nog beïnvloed.
„Het heeft me wel beïn
vloed, maar ik laat in het
midden of het positief is of
niet. Wel vraag ik me elke
keer af of het nou is dat ik
een kind heb, dat ik me erger
aan de manier waarop de
wereld verkankert."
Met 'Habba!' leek je totaal
andere muzikale paden te
zullen gaan bewandelen.
„Dat kwam vooral door
mijn vakantie. Alle druk was
weggevallen. Ik heb me drie
jaar lang echt kunnen amu
seren als buitenstaander met
muziek. Mijn interesses ver
breedden en ik had de rust
om ongegeneerd andere stij
len aan te pakken. Ik had
niet direct dat publiek bij me
dat zei 'hé, we kennen je niet
meer' en 'dat mag niet'. Het is
daar achteraf bezien dan
toch op neergekomen, hoor.
Maar goed, zolang ik vrij
was, heb ik er gebruik van
gemaakt en ja wat kun je be
ter doen in het leven dan
trachten je te amuseren. Ik
heb gaandeweg dat mate
riaal geschreven, waaruit
Henny Vrienten dan kon se
lecteren om 'Habba!' samen
te stellen. Ik krabbel ten op
zichte van 'Habba!' ook niet
terug in de zin van 'daar wil
ik allemaal niks meer mee te
maken hebben', maar wat ik
vooral graag heb, is een
goede sfeer op het podium en
goed contact met het publiek.
Ik wil niet eigenwijs doordu
wen wat ik zelf leuk vind.
Wat mij tijdens de op 'Hab
ba!' volgende concerten hin
derde, was dat ik te weinig
liedjes had. Nu zit ik goed. De
beste situatie voor mij is me
zelf te zien als zanger en lied
jesschrijver, die zich voorlo
pig en misschien altijd de
luxe kan permiteren zich te
omringen met de muzikanten
van zijn smaak en voorkeur."
- „Ik ben juist meer gemeengoed geworden, maar of
het nu is als wielrenner of als ex-wielrenner, dat is me
niet altijd duidelijk." - fotoemi
Jouw retraite viel onge
veer samen met het grote
succes van de Nederlandsta
lige popmuziek. Dat was een
beetje vreemd.
„Ik denk wel dat meer za-
kengerichte mensen zullen
stellen dat ik ze niet alle vijf
op een rijtje heb. Ik heb zeker
die kreten gehoord van 'je
moet het ijzer smeden als het
heet is', maar om als teerge
voelig zieltje te overleven,
heb ik natuurlijk het beste
gedaan wat'ik kon doen. Ik
wil niet beweren dat die Ne
derlandstalige golf niet
deugde, maar een modebe
weging kan in zijn totaliteit
onmogelijk goed zijn. Je moet
altijd het kaf van het koren
scheiden. Ik vond heel die
golf griezelig. Iets soortge
lijks gebeurt er nu in Vlaan
deren ineens met de blues. Ik
vind het leuk voor die zwarte
muzikanten die eens een keer
kunnen bewijzen dat ze in
derdaad heel wat kunnen,
maar ik vind het griezelig
dat hen nu weer 6 maanden
of een jaar wordt toegemeten
om plotseling heel veel te
mogen optreden."
Heb je je voorgenomen om
weer alle zalen plat te gaan
spelen of zeg je dit of dat doe
ik niet meer?
„Je ontkomt er niet aan om
de zaken te evalueren. Ik be
sefte een tijdje geleden dat
het eigenlijk niet haalbaar is
om tegelijkertijd 100 procent
artiest te zijn en 100 procent
vedette. De belangen zijn te
genstrijdig. Het besef groeit
bij mij dat ik 100 procent ar
tiest wil zijn. Daardoor neem
ik zeker gas terug op het an
dere front. Daardoor verlies
je bepaalde stukken van het
publiek. Ik zit nu midden in
die fase. Als ik ontdek dat het
werkelijk zo zit dat ik een
potentieel publiek alleen
maar afschrik door rock
roll te spelen dan zal wellicht
ook de dag komen dat ik solo
ga spelen. Ik heb namelijk al
vaker gemerkt bij solo-op
tredens dat ik dan een ander
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
soort publiek aanspreek. Die
mensen zijn bijzonder onder
de indruk van mijn optreden.
Ik ben ooit gestart met de
Beatles-droom, maar ik heb
nooit een 'Beatles' gehad. Ik
ben nooit opgegroeid in
grauwe arbeiderswijken met
drie kameraden en heb nooit
samen met hen met de rug
tegen de muur gestaan, zodat
we automatisch een groep
waren. Als ik nu terugkijk
besef ik dat ik eigenlijk altijd
een alleenling ben geweest,
die uit liefde voor een be
paald soort muziek altijd zijn
best heeft gedaan om er an
dere muzikanten in te be
trekken om het dan een
groep te kunnen noemen."
Je bent op een punt in je
carrière aangeland, waarop
je alle vrijheid hebt om te
doen watje goeddunkt.
„Ja en dat is een heerlijk
gevoel. De angsten vallen
weg stelselmatig. Het is leuk
het gevoel te hebben dat je
beter wordt in wat je doet,
dat je rijper bent geworden
en dat je het geduld kan op
brengen om een liedje echt af
te maken. Ik word meer en
meer mezelf. Er zijn steeds
minder concesssies aan het
muzikale tijdsbeeld."
Je komt daarbij uit op in
wezen heel simpele simpele
muziek?
„Hoe simpeler hoe lièver.
Als het stand houdt dan moet
het zijn omdat het stevig is.
Als je versiering en bombast
nodig hebt dan is dat toch
meestal om te verhullen dat
je muziek geen stevig ge
raamte heeft. Als ik een
nummer bijna kan voordra-
De schuld schuiven zij af op
het Limburgse publiek. „Lim
burg heeft een afwijkende
smaak. Dat weet ik ook van
andere collega's. Het is moei
lijk om hier succes te hebben.
Maar dat voorval op Pinkpop
was ook typerend voor de hou
ding van de Nederlanders in
het algemeen. Kijk, Shocking
Blue was een Middle Of The
Road-groep. Maar Nederland
was niet rijp om verschillende
gen als een gedichtje en
daarmee de mensen geboeid
kan houden dan ben ik er.
Dat is voor mij iets om trots
op te zijn. Op den duur zou
ik, als ultieme test, het toneel
op willen zonder voorberei
ding. Echt om een perfor
mance te doen. Ik heb tijdens
solo-concerten gemerkt dat
er een enorme band met het
publiek kan ontstaan. Na een
van die concerten kwam er
iemand naar me toe die zei
ervan genoten te hebben en
hij vergeleek het met een
concert van George Brassens.
Die Brassens kwam terug na
het optreden, niet om toegif
ten te doen, maar hij zette
zijn stoel op het podium en
vroeg 'Nou wat is er nog,
heeft iemand wat te zeggen
of te vragen?' Dat lijkt mij
ook een prachtig dessert."
Die lange vakantie van je,
dat was waarschijnlijk heel
rijk?
„Ja, dat is ongelofelijk. Ik
heb daar enorm van genoten.
Er vielen oogkleppen van
mee af waarvan ik niet wist
dat ik ze ophad. Ik leerde de
wereld weer op een norma
lere manier kennen. Dat pro
beer ik ook nu nog een beetje
vast te houden. Dat laat ik
niet meer helemaal uit mijn
handen schieten. Het voelt zo
wereldvreemd om topvoet
balier of hitmuzikant te
zijn."
Ik maak uit de loop van dit
gesprek op dat je toch niet zo
ontevreden bent als de titel
van je nieuwe elpee doet ver
moeden.
„Nee, nee. Bij zo'n plaat
gaat het natuurlijk ook om
van je af schrijven. Maar het
is nog maar amper geschre
ven of ik denk al 'het is toch
allemaal niet waar'. De the
rapeutische functie van de
nummers zal ik maar niet
meer onderschatten. Maar al
met al ik ben er wel degelijk
zeer blij mee en daarom voel
ik me ook zeer lekker de laat
ste tijd. De plaat is zoals ik
wil. Stilletjes aan kan ik alles
bijna regelen romdom het
verschijnsel van een plaat
uitbrengen. Ik heb de teugels
weer strak in handen en dat
doet me enorm plezier. Elke
soorten muziek te accepteren
Dat verandert nu gelukkig een
beetje".
De groepsleden maken
wat verveelde indruk en zijl
weinig mededeelzaam. „Ik hot
niet van interviews", laat
van Leeuwen dan ook weten
„Ik vind het strontvervelem
om interviews met politici
musici en sportlieden te lezen
Politici zeggen niet wat
denken, musici denken dat
wat te zeggen hebben
sportlieden doen geen van
de".
Tegen middernacht betree®
Shocking Blue het podium]
Routineus wordt het reper
toire afgewerkt en alle hit
komen aan de beurt: 'Send Mi
A Postcard Darling', 'Neva
Merry A Railroad Man
'Mighty Joe'. Met één hand
haar zak zingt Mariska luste
loos „I'm your Venus, I'm you
fire at your desire". De jam
zestig zijn nietTmeer wat ze
weestzijn.
21.40
Farce
Majeure
20.
Het televisieprogramma, dat
eens een niet onaardige po
pulariteit heeft gekend,
iterft vanavond een roem
loze dood. De NCRV presen
teert de laatste uitzending
van Farce Majeure, waarna
eind mei alleen nog een
compilatie van de hoogte-
mnten volgt. In deze laatste
aflevering ontvangen de he
ren Pola, Fillekers, Bena-
irente en Van der Horst als
(ast de actrice Adelheid
loosen.
[19.12]
Laat maar
lopen
Een k
plexe
hele 1
avond
docun
puzzle
lijk 01
feilloo
geit:
rijk ii
vraag
ging li
nu to<
door c
taste 1
ren
schou'
menta
hersei
passer
Üa enkele schermutselingen
net de Amsterdamse recht-
>ank heeft de IKON alsnog
oestemming gekregen de
Driedelige reportage 'Laat
naar lopen' uit te zenden.
Je film is het verslag van
len voettocht door Noorwe
ten, die zes jeugdige delin-
(uenten als alternatieve
itraf kregen opgelegd. De
eveneens vorig jaar ge
plande bedevaartsroute van
rier andere jongeren naar
iet Spaanse Santiago de
üompostella mislukte, om-
lat de deelnemers onderweg
le regels uit het oog verlo
ren.
20.1
Morgen gaat
't beter
Je tweede aflevering van de
keer heb ik gemerkt dat in
spraak van anderen geen
verbetering was. Zeker niet
voor mijn zieltje, maar ook
niet naar buiten toe. Door
allemaal mee te maken heb
ik er de krachten uit geput
om zonder schroom eigenwijs
te zijn. Mensen kunnen het
niet beter weten dan ik. Ik
weet dat als ik mijn ding
goed doe, dan is het in orde.
Ik weet dat als ik het goed
doe, dat er dan genoeg recht
vaardigheid in de wereld is
om respons te hebben in die
mate dat ik ervan kan leven."
Ben je nou door die tijde
lijke stilte minder gemeen
goed geworden in België?
„Ik ben juist meer gemeen
goed geworden, maar of het LT
nu is als wielrenner of als ex- till de Kddrekollcn met tiet
wielrenner, dat is me niet al
tijd duidelijk. Vroeger was ik
nog in die mate jeugdheld dat
ik in dezelfde mate gevaar
lijk goed was voor de super
marktbezoeker. Nu ben ik
meer de geaccepteerde be
kende Belg. Ik zou er niet van-
kunnen leven, tenzij ik een
café opende, maar ik ben wel
de slechtste cafébaas die etj
maar denkbaar is. Zo a-so
ciaal, zo moeilijk communi-|
catief."
Het Zi
een hi
de in
actrice
speelt
Merkel
maar
dochtei
apothe
trouwt
blij da
Peter
gaan.
merkt
ten hee
fersleu
de treil
conduc
wagon
i T*ïw nwHwwwii
Kislttl m tlcptwin er middenin
De agenda voor de komende
weken ziet er als volgt uit:
John Hiatt Loudon WainV-
right III, 1 mei in Rotterdam
(Luxor)
Joe Jackson, 19 mei in Brussö
(Vorst Nationaal) en 21 mei
Rotterdam (Ahoy)
Laurie Anderson, 7 en 8 mei i"1!
Amsterdam (Carré) en 30 mei'11
Nijmegen (Vereeniging)
Jesus Mary Chain, Cult, Curt
Stevie Ray Vaughan, Fin'
Young Canibals, Waterboys e.a<|
19 mei in Geleen (Pinkpop) j
Queen, 11 juni in Lei<$|
(Groenoordhal)
Topper Headon, 13 mei in Ro1'
terdam (Arena)
Depeche Mode, 24 mei in Rottef'|
dam (Ahoy)
Billy Bragg, Mental as Atij]
thing, Frankie Miller, Gin ontij'
rocks, Nina Hagen, Manu D'l
bango, Big Country, 8 mei in
chem (festival) J
Waterboys, Robert Cray, LloP
Cole and the commotions, Si®;
ply Red, Simple Minds en
Young, 5 juli in Torhout en 6j^|
in Werchter.
Julian Lennon, 6 mei in Amst^'
dam (Carré)
ALS 6DO KOMT
AAKIGALOPPBREN
-J^l
