ERIK DE ZWART, 'PITTIGSTE DISKJOCKEY':
De bezemwagen van de omroep
Dovenraad boos
op NOS-Journaal
Kinderopvang in
'Het Capitool'
door
Vertalen
rATERDAG 26 APRIL 1986 G1
Blèren
y
Rotvragi
Herkend
KORRELATIE VANGT AL 20 JAAR MENSEN OP
stichting korrelatie
Invloed
Verwijten
int Rot-
en de
van de
«3*.
van
'an moei»
is
I gestart
[ïetrover-
oost.
idelijkste
it de lijn
|84 reikte
Immoord,
Is lijkt te
jcwam de
np. Deze
tie plaats
weiding in
t Zuid, is
metrolij-
ng geko-
|e een aan-
vars door
aan de
bewoners
en, maar
regel een
(le wonin-
lloopt. Op
fobouwers
i door ge-
I betonnen
Jen onder
Jraven, dat
len buizen
rijen van
ltste en la-
konden de
korden ge
en zware
de tun-
bt gewicht
jen overge-
brspronke-
hermische
Ide huizen
pdering te
verk vond
it gezet
kdam bete-
miner nog
(Weliswaar
[inst op een
at 'de me-
toekomst
is afge-
iig dat het
Ut doorge-
trgemeente
P Haag ügt
at van een
BO miljoen
ats omdat
slaapstad
rdamse be-
feid bij te
er dat ook
|g in ooste-
bt.
I het nieuwe
IVANOERMEIJOE
met wegeb-
dan niet de
1 is wel - en
het klooster
telling ach-
nken stem-
te uitgetre-
ek aan het
eid aan hun
denken. En
dat Ameri-
daas doen.
e is van in-
hulp, dient
elektrische
on den en in
lange tijd
mm um van
van zieke
en homo's
en Europea
an.
i" in de VS
van veront-
s Rosemary
hebben het
en twee da-
and werden
k in het Ne-
het best zijn
'schande'
ee alleen al
>en vooroor-
id gewassen.
Manahan:
verbroken',
in, ƒ29,90.
Door Tom Smeets
ERIK de Zwart (28) blijft in het nieuws. Het voorlo
pig laatste is dat hij de TROS verruilt voor zijn
oude werkgever Veronica. En dat is opmerkelijk,
omdat de TROS nog maar net met gepaste trots
had aangekondigd dat Erik in oktober de presenta
tor zal zijn van het (satelliet)televisieprogramma,
dat de TROS in samenwerking met Sky Channel
gaat maken. Die klus wordt nu overgenomen door
Linda de Mol.
De TROS neemt Veronica deze transfer' niet in dank af. De
IKOS-directie werd pas op het laatste moment ingelicht en be-
icbuldigt Veronica dan ook van schending van de zogenoemde
ATV-afspraken, gemaakt tussen AVRO, TROS en Veronica,
waarin tevens een gedragscode was opgenomen voor de onder
linge werving van personeel. Veronica werpt echter tegen dat de
omroep zich na de schending van de gedragscode door de AVRO,
die Veronica-omroepster Leonie Sazias overnam, niet meer ge
bonden voelt.
Erik de Zwart maakte in oktober '84 de overstap naar de
TROS, nadat hij eerst vier jaar voor Veronica had gewerkt. Bij
zijn oude werkgever zal hij op televisie het programma 'Neder
land muziekland' presenteren en op Radio 3 zal hij de presenta
tie gaan verzorgen van een twee uur durend popprogramma op
de vrij dagmorgen.
Wie is Erik de Zwart, die door de lezers van Muziek Expres is
uitgeroepen tot 'de pittigste discjockeyOp uitnodiging van
deze krant ging een groep middelbare scholieren (een klas van
de Stedelijke Scholengemeenschap Nijmegen) Erik opzoeken bij
een tv-opname in een poging deze vraag beantwoord te krijgen.
Hieronder een getrouwe weergave van dit vraag- en antwoord
let.
Welke opleiding heb je gevolgd?
Ik heb de MAVO. Na een aanvankelijke start op het Athe
neum, ben ik eerst naar de HAVO gegaan en toen gepromoveerd
naar de MAVO. Ik heb uiteindelijk toch het diploma gehaald en
ben een tijdje student geweest op een HTS. Maar dat vond ik
niet leuk, dus daar ben ik mee opgehouden.
Welke hobby's heb je?
Ik heb een paar hobby's. Ik vind het altijd leuk om met vrien
den spelletjes te doen, zoals Monopoly. Dat doen we al vijf jaar,
iedere week een avond. Dat doe ik met een aantal andere om-
roepcollega's. Ferry Maat doet ook altijd mee. En ik houd van
electrische treintjes, kleintjes, modelletjes. Dat heb ik ook thuis,
dat vind ik leuk.
Hoe ben je aan deze baan gekomen?
Ik heb gesolliciteerd, ooit eens bij Veronica. Ik heb een bandje
opgestuurd met een briefje erbij dat ik graag dit werk wilde
doen. Ik had het geluk dat ik precies op het juiste moment aan
klopte. Ik werd meteen aangenomen. Ik had tegelijkertijd ook
een sollicitatie lopen bij de KRO en ook daar werd ik aangeno
men. Toen moest ik dus kiezen. En aangezien ik jong was en wat
wilde...
Toen je nog op school zat, wat wilde je toen worden?
Discjockey. Maar daar heb je geen opleiding voor, vandaar
dat ik niet zo'n grandioze leerling was.
Wat is je liefste wens?
Een dagelijks radioprogramma op een commercieel station,
zodat je iedere dag gewoon lekker leuk een programma kunt
maken en niet zoals nu op Radio 3, dat je een week moet wach
ten voordat je weer een keertje mag blèren in de microfoon.
Mocht er commerciële radio komen, dan ben ik meteen uit dit
omroepbestel vertrokken. En dan laat ik televisie rustig schie
ten.
Ben je verliefd, verloofd of getrouwd?
Ik ben verliefd, niet getrouwd. Ik heb een hele lieve vriendin.
Hoe vind je die agressieve videoclips?
Nou, ik vind dat het wel meevalt. Kijk, het suggereert vaak
iets. Artiesten gebruiken videoclips om de inhoud van het liedje
waar het over gaat extra te accentueren. Ik denk dat het geweid
dat in een videoclip zou zitten, eerder een boodschap tegen dan
voor geweld is. Ik denk eerder dat ze het laten zien om aan te to
nen hoe belachelijk het is.
H;
;en
Stel je zelf je programma's samen?
De radioprogramma's wel, hoewel de Nationale Hitparade in
Erik de Zwart tussen zijn fans.
principe een lijst is die je moet afdraaien. Er tussen door draai
ik plaatjes waarvan ik denk dat het eventueel een hit kan wor
den. Kijk, ik zit er natuurlijk niet voor mezelf, maar voor de
luisteraars. Bij televisie ben ik niet alleen verantwoordelijk
voor de samenstelling.
Als je nou een artiest moet interviewen die je helemaal niet
leuk vindt, of je moet hem interviewen over een liedje dat je niet
kunt uitstaan, laat je dat dan blijken?
Dat gebeurt inderdaad wel eens. Dan is het natuurlijk de
kunst om dat niet te laten merken, maar dat kost wel eens moei
te.
Stel je dan nooit eens van die rotvragen?
Dat heb ik wel eens gedaan, ja. Ik heb eens een keer een laai
ende ruzie gehad met een zanger, Johnny Rotten. Die had een
liedje en dat heette 'This is not a lovesong'. Ik stapte naar hem
toe en zei dat ik het eigenlijk wel een leuk liefdesliedje vond. Hij
zei toen alleen maar 'yes' en liep weg. Ik stond mooi voor paal en
dat vond ik niet leuk. Vooral niet omdat Veronica dit inter
viewtje, dat het kortste is uit m'n hele carrière, wel drie keer
heeft herhaald.
Wat vind je nou zo leuk aan dit vak?
Dat weet ik eigenlijk niet. Toen ik dertien was had m'n
vriendje de bandrecorder van zijn vader gepikt en toen zijn we
radioprogrammatjes gaan namaken. Dat deden we altijd na
schooltijd, dat vonden we toen leuk en op de een of andere ma
nier ben ik daar altijd aan verslingerd gebleven. Ik heb altijd
thuis een studiootje gehad en daar zat ik zelf te spelen. Ik heb
het nooit afgeleerd. Ook met drive-in-shows, in het weekend bij
sporthuizen disco-avondjes doenVoordat je het weet is het je
werk.
Wat vind je van hetgeen nu in de Top 40 staat een heel mooi
nummer?
Ik vind Cock Robin met 'The promise you made' een van de
betere nummers.
Dat nummer van Elton John is zo vaak herhaald, kun je daar
dan nog net zo vrolijk over doen of denk je wel eens bij jezelf:
'Jezus, al weer*?
Natuurlijk denk ik dat ook wel eens. Maar 'Nikita' van Elton
John vond ik zo'n opvallend nummer dat het me na tien weken
nog niet verveelde. Er zijn andere nummers die ik zou kunnen
opnoemen die me na twee weken al gaan vervelen.
Word je op straat herkend?
Ik heb er niet zo veel last van, hoor. Over het algemeen lopen
de mensen in een winkelstraat met de blik op oneindig en het
verstand op nul. Dus als ik daar tussendoor loop
Dat je handtekeningen op armen moet zetten, hoe vind je dat?
Soms moet ik zelfs hele epistels op iemands arm zetten.Je
moet wel goed gek zijn om een handtekening te vragen aan Erik
de Zwart. Maar ik voel me zeer vereerd dat het gebeurt.
Vind je popmuziek nog steeds leuk?
Voorlopig zit ik nog heel goed in het hoekje waar ik nu zit. Tot
popmuziek voel ik me nog steeds het meeste aangetrokken, al
ben ik al 28. Maar het is niet de bedoeling dat ik het net zo lang
volhoud als bijvoorbeeld Ad Visser. Ik denk nog een jaar of vijf,
zes.
Wat ben je van plan daarna te gaan doen?
Dat weet ik nog niet. Rentenieren of zo. Ik weet het echt nog
niet. Ik moeten even kijken, ik ben met een aantal dingetjes be
zig en je groeit vanzelf verder natuurlijk.
Heb je wel eens hobby's gehad die je moest laten schieten om
dat je.er geen tijd voor had?
Ja, jammer genoeg wel. Ik moet wel eens dingen afzeggen om
dat dit werk nogal wat van je tijd rooft. Het is geen veertig uur
in de week, het is iets meer!
FOTOANEFO
Ben je wel eens zenuwachtig?
Ja hoor, als ik een hoop mensen zie staan, krijg ik toch even
klamme handjes. Nu is het een opname, dus dan kan het eventu
eel nog een keertje over. Maar als het een live-uitzending is, sta
ik hem te knijpen als een ouwe dief. Bij de radio heb ik daar
geen last van. Dat is voor mij een vertrouwde omgeving. Radio
is altijd live, al is wat je doet op hetzelfde moment te horen van
Groningen tot Maastricht. Daar moet je maar niet bij nadenken,
anders word je gek.
Vind je je uiterlijk belangrijk?
Als je op televisie staat, dan ben je natuurlijk heel brutaal. De
mensen drukken een knopje in en je staat in eens in hun huiska
mer. Dan vind ik dat je er best wel een beetje fatsoenlijk mag
uitzien. Maar ik zit echt niet iedere dag voor de spiegel, hoor.
Word je opgemaakt voor een uitzending?
Ja, dat vind ik ook het meest verschrikkelijke van televisie.
Maar dat moet nu eenmaal, anders zie je er uit als een lopend
lijk. Als je close in beeld komt, dan zie je alles, ieder pukkeltje.
Dat moet natuurlijk een beetje worden weggewerkt, want zo ij-
del zijn we natuurlijk wel. Je krijgt eerst een laag op je gezicht
om de walletjes weg te werken, dan komt de camouflagestift en
daar doen ze een soort pancake overheen en dan word je nog af
gepoeierd ook. Er zit dus een behoorlijke laag op. Je mag dan
ook nooit te hard lachen, anders breekt het.
Wat is je favoriete bioscoopfilm?
Ik vond 'Once upon a time in the west' een van de beste films
die ik ooit heb gezien.
Wat vond je een hele slechte film?
'Emmanuelle 2', daar ben ik bij in slaap gevallen.
Heb je wel eens een blunder gemaakt?
Ik heb een keer een vreselijke blunder gemaakt. Dat was in
Grave. We waren daar met 'Nederland muziekland'. We hadden
toen voor het eerst de Zangeres Zonder Naam. Tijdens de repeti
ties 's middags zaten we allemaal grapjes te maken en toen heb
ik per ongeluk gezegd 'en daar is ze, de Zangeres Zonder Stem'.
Ik ben meteen de set afgelopen. Ik dacht 'ik ga emigreren naar
Australië, want dat is het enige wat nog kan helpen'. Na afloop
heb ik haar excuses aangeboden. Het was eruit geflapt voordat
ik er erg in had.
Hoeveel tijd besteed je per dag aan je kapsel?
Ongeveer één minuut. Ik heb coupe rommelig en die zit altijd
goed.
Waarom heb je je haar zo lang?
Hoezo lang? Ik heb wel eens een kort kopje uitgeprobeerd,
maar dat staat mij niet zo.
Wat gebeurt er ais je ziek bent, wie valt er dan in?
Dat weet ik niet. Gewoon een kwestie van niet ziek worden. Ik
ben nog nooit ziek geweest tijdens een tv-uitzending. Ik vind
ook niet dat je kunt wegblijven als je een beetje koorts hebt. Je
moet het toch maar proberen, de show must go on! Ik heb het
wel eens meegemaakt dat ik met koorts aan het werk was. Ik
vind dat dit erbij hoort, je hebt een verplichting. En de kunst
van het vak is er voor te zorgen dat niemand iets merkt. Ik kan
toch niet de kijkers gaan lastig vallen met mijn problemen.
Wat is de grootste artiest die ooit in je show is geweest?
Dat weet ik eigenlijk niet, ik heb zoveel grote artiesten ont
moet. Elton John, de jongens van Supertramp. Ook Bronski
Beat, dat zijn hele aardige jongens. Ik heb de mazzel gehad dat
ik een heleboel bekenden heb ontmoet. Wie ik graag eens zou
ontmoeten is Paul McCartney.
Zou je zelf een instrument willen bespelen?
Ik heb vroeger wel eens achter een drumstel willen zitten,
maar daar was ik toch niet erg geschikt voor. Kijk, het is be
langrijk dat als je muziek wilt maken, je een beetje muzikaal
bent. Ik ben dat niet, misschien is dat wel mijn frustratie en
draai ik daarom plaatjes.
Van onze rtv-redactie
IN NEDERLAND zijn onge
veer honderd telefonische
hulpdiensten actief. Jaar
lijks komen daar honderd
duizenden telefoontjes bin
nen van mensen die met een
probleem zitten. Een van de
oudste telefoondiensten is de
Stichting Korrelatie in
Utrecht, gespecialiseerd in
het opvangen van woedende
en verdrietige reacties op
radio- en tv-programma's.
De afgelopen twee jaar bel
den ruim 12.000 mensen met
Korrelatie om hun gal te
spuien of hun leed te vertel
len. Korrelatie bestaat 20
jaar. Aanleiding om een
hoekje uit te geven onder de
titel in gesprek', waarin
uitgebreid wordt ingegaan
op het werk van de hulp
diensten.
Op de televisie is een re
portage te zien over de Bir-
ma-spoorlijn. Tijdens de
uitzending en nog vele uren
daarna staat de telefoon bij
de Stichting Korrelatie
roodgloeiend. Mensen vreten
zich thuis nog steeds op over
de gruwelijkheden die hen
door 'de Jappen' zijn aange
daan en moeten him leed
aan iemand kwijt
Anderen spuien hun ver
ontwaardiging over de on
kunde van de makers die het
zowaar hebben bestaan Ja
panners aan het woord te la
ten. De reactie van een kij
ker: „Onbegrijpelijk dat ze
daar iemand op afsturen die
er geen zak van snapt en dat
ze zoiets dan ook nog uitzen
den". Hij vraagt zich af hoe
het toch in godsnaam moge
lijk is dat West-Europa zich
na de ervaringen van de
Tweede Wereldoorlog door
de Japanse industrie onder
de voet heeft laten lopen. Hij
snapt niet hoe Nederlanders
in een Toyota kunnen rond
rijden.
Aan de medewerkers van
Korrelatie wordt het ver
borgen leed van Nederland
uit en te na voorgeschoteld,
en dat al twintig jaar lang.
Een speciaal getrainde ploeg
van zeven vaste medewer
kers probeert de woede,
angst en verdriet die radio-
O
en tv-uitzendingen oproe
pen, zo goed en zo kwaad
mogelijk op te vangen, soms
tot diep in de nacht. Over de
ervaringen is een boekje sa
mengesteld dat gisteren on
der de titel 'In gesprek' werd
uitgebracht.
Daaruit blijkt dat radio en
tv nog steeds een enorme in
vloed op de kijker en de luis
teraar kunnen uitoefenen.
Programma's over onder
werpen in de taboesfeer ma
ken een stroom reacties los.
Wat tv- en radiomakers te
weeg hebben gebracht, komt
op het bordje van de 'tele-
foonbeantwoorders' terecht
Aanleiding voor voorzitter
drs. G. Kooien 'zijn' Korre
latie de bezemwagen van de
omroep te noemen.
De 'favoriete' onderwer
pen liggen voor de hand.
Programma's over incest,
verkrachting, dementie bij
bejaarden, zelfmoord en
aids scoren hoog. Wanneer
de medische rubriek Heel
meesters van Veronica een
uitzending wijdt aan de be
handeling van patiënten in
verpleegtehuizen melden
zich tientallen mensen die
slechte ervaringen hebben
opgedaan met verplegend
personeel.
Anderzijds bellen boze di
recteuren en verpleegkundi
gen op die zeggen dat dat
ene verpleeghuis van Heel
meesters niet 'model staat
voor de gezondheidszorg in
Nederland en dat het er bij
hun heel wat beter aan toe
gaat.
Vaak krijgen de hulpver
leners zelf de verwijten om
de oren geslingerd. De men
sen die bellen, zijn dan te
opgewonden of verdrietig
om te begrijpen dat zij hun
gram eigenlijk bij de omroe
pen moeten halen. Tenslotte
zijn die verantwoordelijk
voor de inhoud van hun pro
gramma's. Tv- en radioma
kers mogen wel eens vaker
stilstaan bij de gevolgen die
hun produkten die onge
vraagd bij miljoenen men
sen in huis komen, kunnen
hebben, vindt Korrelatie.
NOS-programmacommis-
saris A. van den Heuvel
pleitte gisteren bij de pre
sentatie van 'In gesprek' in
dat verband voor het opne
men van het vak 'nazorg' in
het pakket van de journalis
tenopleidingen. Verder zou
den in redactiestatuten be
palingen moeten worden op
genomen waarin de verhou
ding van de journalist tot
zijn publiek wordt geregeld,
aldus Van den Heuvel.
Het boekje gaat in op de
manier waarop telefoonlij
nen, variërend van telefoni
sche hulpdiensten tot 'Op je
flikker gehad' voor in elkaar
geslagen homoseksuelen,
mensen met problemen kun
nen helpen. Vaak blijkt de
anonimiteit door de telefoon
een belangrijke stimulans
voor mensen om hun hart te
luchten, zolang zij aan de
andere kant van de lijn een
'warm oor' treffen. „Vaak
praten mensen door te tele
foon hardop met zichzelf",
aldus een hulpverleenster
van Korrelatie. De 'mastur-
banten' die bellen om aan
hun seksueel gerief te ko
men, en de eenzame 'veel
bellers' die de telefoonlijn
gebruiken als buurvrouw
om gezellig tegenaan te klet
sen, neemt zij in haar werk
graag voor lief.
HET MOET het meest
roemloze moment in zijn
carrière zijn geweest.
Dinsdagmorgen om 5 uur
bekende Marcel Bruyns dat
de kluis van Al Capone leeg
was en bovendien moest hij
zijn excuses maken voor het
feit dat hij steeds door de
Amerikaanse presentator
Geraldo Rivera heen had
moeten praten. „Het spijt me
verschrikkelijk", zei hij,
„maar wij gaan er van uit
dat veel mensen moeite
hebben met de Engelse taal".
Het was onbegonnen werk de
opgewonden act van de
louche Amerikaan
onmiddellijk te vertalen.
Marcel Bruyns is wel eens
met zijn microfoon over de
grens geweest en hij heeft
zelfs een abonnement op de
Bhagwan, maar twee uur
continu vertalen, dat is voor
niemand een 'piece of cake'.
Hij miste veel en gaf er vaak
maar snel een draai aan.
Het is ook ongebruikelijk
live' te vertalen in
Hilversum, waar de NOS-
vertaaldienst al jaren op
volle toeren en sinds 1984
volledig geautomatiseerd
draait. Wij Nederlanders zijn
gewend aan onderschriften
en zouden het niet pikken als
de NOS Reagan in het
Nederlands laat zeggen dat
Gaddafi een dolle hond is.
De vertaaldienst van de NOS
heeft twintig vertalers in
dienst die zich voornamelijk
met het Engels bezig houden.
Verder zijn er twee Duitse en
twee Franse specialisten en
kan een beroep worden
gedaan op free- lancers op
het gebied van Spaans,
Portugees, Pools etc. Als een
film wordt uitgezonden,
loopt er een schijf mee met
de vertaalde dialoog én
tijdcodes die aangeven hoe
lang de letters op het scherm
moeten blijven staan.
Het vertalen is
geautomatiseerd, maar het
kost de NOS toch altijd enige
tijd om een film of een
documentaire van
onderschriften en regelmatig
ontstaat er een wachtlijst.
Vandaag een film aankopen
en volgende week, vertaald,
uitzenden, is nog onmogelijk
in Nederland. Maar
vergeleken met vroeger is er
heel veel verbeterd. In de
prille tv-jaren moest een
titelregisseur de tekstkaarten
met de hand wisselen en als
hij bij een Russische film een
foutje maakte, kon hij die
niet corrigeren, omdat hij de
taal niet verstond.
Vertalen voor de tv is een
vak apart. Lange zinnen
moeten kort en simpel
worden weergegeven. Vaak
wordt in een film spreektaal
gebruikt en regelmatig
duiken moderne
uitdrukkingen op die in
geen enkel woordenboek
voorkomen. In de
Nederlandse tv-historie zijn
veel vertaal-blunders
gemaakt. Zo werd 'too bad'
(jammer) vertaald met 'naar
bed' en staat voor 'root beer'
vaak 'bier'of zelfs 'wortel
bier', terwijl het om een
onschuldige frisdrank gaat.
Alle omroepen hebben zo
hun eigen eisen. De NOS-
vertaaldienst verwijdert
voor de EO alle toespelingen
op zondige dingen en mijdt
het woord 'noodlot' dat bij
deze omroep niet bestaat. De
NCRV krijgt een 'Hill Street
Blues' zonder vloeken en
'fucken'. De TROS heeft
liever geen vieze woorden,
maar Veronica geeft ruim
baan aan alle benamingen
voor geslachtsdelen.
Ooit heette een Mexicaanse
cowboy in de serie 'Rawhide'
Jesus. De vertalers toverden
echter 'Hey Soos' op het
scherm, zoals de naam door
Clint Eastwood en Eric
Fleming werd uitgesproken
(op z'n semi-Mexicaans). In
'Hill Street Blues' kwam een
Jesus Martinez voor, maar in
de Nederlandse vertaling is
alleen de achternaam terug
te vinden. De voornaam
'Jesus' blijft een probleem in
ons land.
De Belgen hebben hun eigen
manier van vertalen. Tm
starving' (Ik sterf van de
honger) wordt door de BRT
kort weergegeven met 'Ik
scheur'. En 'It doesn't matter'
krijgt de vertaling: 'Geen
belang'. Duitsers hebben
vaak veel meer woorden
nodig dan Amerikanen. Het
'I appreciate it' (of
.predate it') is in het
Duits: „Ich weiss es zu
schatzen".
Graag vergeven wij de
vertalers alle fouten.
Ondertiteling is voor een
land als Nederland het beste
systeem. Niemand zal
kunnen zeggen dat onze
cultuur verarmt en dat wij
niet verder komen dan
plaatjes kijken. Wij lézen
ons suf, elke avond en in het
iveekend ook 's nachts.
Van onze rtv-redactie
HILVERSUM - In de NOS-televisierubriek Het Capitool
wordt zondag (Ned. 2,12.00 uur) van gedachten gewisseld
over het onderwerp 'Is kinderopvang een staatszaak?'.
Aan de discussie onder leiding van Herman Wigbold ne
men deel H. d'Ancona, lid Europees parlement voor de
PvdA, I. Weeda, gezinssocioloog, W. Wolters, kinderpsy
choloog en het CDA-Eerstekamerlid J.J.M.S. Leyten- de
Wijkerslooth de Weerdesteyn.
In de radiorubriek TROS
Kamerbreed vandaag (Radio
1, 11.00 uur), beantwoordt
WD-lijsttrekker Nijpels vra
gen van luisteraars. Aan de
orde komen onder meer ge
zondheidszorg, criminaliteit,
onderwijs en de positie van de
WD ten opzichte van andere
partijen.
In het VARA-radiopro-
gramma De Rooie Haan wordt
vandaag (Radio 2, 12.03 uur)
met het PvdA-Tweedekamer-
lid Alders gepraat over amb
tenaren. Voorts een discussie
tussen d'Ancona, Europarle
mentariër voor de PvdA, met
minister Deetman van onder
wijs over de rol van de staat
bij de opvoeding van kinderen.
Met PvdA-vice-fractievoor-
zitter Meijer wordt gesproken
over verkiezingen en formatie.
Wil Winter, onderhandelaar
voor de Voedingsbond FNV en
Dick Visser, voorzitter Indus
triebond FNV gaan in op de
acties voor arbeidstijdverkor
ting. Proffessor Ritzen ten
slotte, gaat in op de 32-urige
werkweek.
UTRECHT (ANP) - 'Rampza
lig en onbegrijpelijk', zo ken
schetst voorzitter J. Wese-
raann van de Nederlandse Do
venraad de beslissing van de
NOS met de ondertiteling van
het NOS-journaal van 20.00
uur op Teletekst te stoppen,
omdat daar geen geld meer
voor is.
„Het is gebleken hoe positief
de doven en slechthorenden
tegenover deze dienstverle
ning staan. Nu worden wij
door een simpele beslissing
van het NOS-bestuur weer in
ons isolement teruggewor
pen", aldus Wesemann.
De Nederlandse Dovenraad
zal tegen de gang van zaken
protesteren bij de NOS, bij mi
nister Brinkman van Welzijn,
Volksgezondheid en Cultuur
en bij de Tweede Kamer. De
doven hechten met name aan
de combinatie van schrifte
lijke informatie en televisie
beelden, die het nieuws voor
doven en slechthorenden niet
geeft.
Bovendien biedt onder
titeling van het NOS-journaal
meer gelegenheid samen met
huisgenoten naar het nieuws
te kijken en daar samen over
te praten.
