Kunst- en Antiekbeurs
Breda: eigen kwaliteit
Twee documentaires
over Birma-spoorweg
Veronica pijnlijk verrast
Frank Zappa jaagt
zijn fans op kosten
P«P
SPR
AAR
AGENDA
'ONDER ELKE BIELS EEN DODE'
Barbra Streisand
arts in eigen
film over Aids
DUIZENDEN REACTIES OP OPTREDEN PUNGENEZER INeTINEKE
Ondraaglijk
Huilend
Joe Cocker
Matt Bianco
Echt leren zemen in diverse
maten.
6 75 NÜ 5.75
975 NÜ 8.75
13.75 NÜ 11.75
16.75 NÜ 14.75
19.75 Nil 16.75
NÜVANAF
Quartz wekkers o.a. in zwart,
wit grijs of pasteltinten.
Div. modellen. 22.75,24.75 of
29.75.
Nü3r
GOEDKOPER
gen geldig t/m 29 maart '86.
iur.
Men denkt dat Ik WD' er benen
arrogant omdat ik bekakt praat - ik
s|reek helaas geen T*eirt^
Adriaan van Dia, tv-preeemawi
T2 PAGINA GIDS 1
Door Henk Egbers
BREDA - De 20e Ne
derlandse Kunst- en
Antiekbeurs in het
Turfschip te Breda
is al voortijdig vol
wassen. Het is een
beurs met een typi
sche eigen kwaliteit,
die gekarakteriseerd
kan worden door het
woord 'veelzijdig
heid'.
Veelzijdig is de getoonde
markt aan objecten, veelzij
dig is het soort handelaren
(van hele dure- tot gewone
eerlijke jongens, die op de
kleintjes passen) en veelzij
dig is het kopende publiek.
Toen deze beurs twintig
jaar geleden begon in kas
teel Bouvigne was zij - hoe
kneuterig soms ook - eigen
lijk de enige echte beurs op
dit gebied naast het gere
nommeerde 'Delft'. Intussen
is deze markt in zijn alge
meenheid sterk uitgebreid,
verbeterd en vaak ook ver
waterd, Maar het feit dat de
handelaren van Delft het
voorrecht hebben nog voor
de opening in Breda te ko
men neuzen en te kopen bij
hun collega's (en dat ook
doen) zegt wel iets over de
kwaliteit.
Ook het feit dat er nogal
wat antiquairs via Breda in
Delft werden toegelaten on
derstreept dit nog eens.
Breda blijkt dikwijls een
goede opstap. Anderzijds
wordt er ook gemokt over
het achteruit gaan van Delft
en zijn er momenteel plan
nen in de maak om de beurs
in de Nieuwe Kerk te Am
sterdam (onlangs gehouden
en niet erg uitblinkend) te
combineren met die in Delft
inde RAI. Met Delft is
antiek verbonden als status
symbool en handelskapitaal;
Breda heeft het klaar ge
speeld om antiek min of
meer te populariseren. Maar
Delft lost dat niet op met de
RAI. Breda was vroeger de
enige beurs in de paastijd.
Nu hebben we dicht bij el
kaar Amsterdam, Maas
tricht en Breda. Maar met
name voor de handelaren
e.d. die uit het buitenland
komen blijkt dit praktisch.
Antiekhandelaren heten
behoudende lieden te zijn.
Vanuit dat image konden zij
de extra tentoonstelling (Sa
menspel) op deze beurs be
denken. Interieurartisten als
Jan des Bouvrie, Roger Ha-
geman, Ruys, Vogel, Hillen,
Warnars en Donders maak
ten een aantal interieurs,
waarbij oud(antiek) en mo
dern werden gecombineerd.
Heel chique. Wat blijkt? Dat
modern nogal antiek is; dat
de inspiratie in het heden
sterk leunt op het verleden.
Het zijn geen interieurs om
lekker los in te leven. Antiek
wordt hier toch weer een
beetje Delft.
Een goede zaak is ook dat
de statige, nietszeggende ca
talogus vervangen is door
een extra uitgave van het
tijdschrift Antiek. Goed
daarbij is dat via deskun
dige teksten achtergronden
gegeven worden van oude
objecten. De beurs krijgt op
deze manier ook iets mense
lijks. Een initiatiief dat nog
verder uitgebouwd kan
worden. Het liefst op deze
bijna wat informale manier.
Breda is dus een beurs
met van alles en nog wat.
Alleen is het nooit gelukt -
zeker niet na de opkomst
van Pictura - om de schil
derkunst er goed vertegen
woordigd te krijgen. Er han
gen wel wat schilderijen
(vooral -uit de Haagseïo-
mantische periode), maar
het zijn geen topstukken;
soms zelfs uitgesproken
Blik in de extra expositie Samenspel.
slechte dingen. Goede stuk
ken zagen we bij Rococo.
Sympathiek is wel dat bij de
stand van Dokter de doeken
duidelijk geprijsd zijn. Je
zou wensen dat er overal op
deze beurs goed te zien was
wat je voor de stukken moet
neertellen. Meubels vind je
op deze beurs, als vanouds,
altijd prima vertegenwoor
digd.
Opvallend is de stand van
Van Wittelloostuijn, die ge
specialiseerd is in Japanse
meubels; een produkt dat
nog schaars is. Tot voor kort
haalden de Jappaners hier
de meubels weg. Dat we nog
steeds uit Rusland ikonen
kunnen 'weghalen' is te zien
bij Zoetmulder (van de 16e
tot 19e eeuw). Bij Jungschla-
ger komt China nogal om de
hoek kijken. We misten - in
vergelijking met vorige ja
ren - stands die gespeciali
seerd zijn in etnologische
produkten.
Opvallend zijn moderne,
van plastic vervaardigde
barometers, die beter te be
talen zijn als de oude hol-
landse bakbarometers. Bert
Bolle heeft er een goed ver
haal bij. Feest is het ook
weer bij Van Os en H.Yu, die
weer aanwezig zijn met al
lerlei speeldozen en -or
geltjes. Verfrissend blijken
vaak de plotseling opdui
kende stands met Art Deco,
Jugendstil en aanverwante
toestanden uit de eerste
eeuwhelft. Bij Guldemond
tref je dan een erg fraai
beeld aan dat Hildo Krop
van zijn vrouw hakte. Juwe
liers met smaragden, robij
nen etc. doen Breda ook al
tijd ruimschoots aan, terwijl
ook de Bredanaar Schreurs
dit jaar er weer heel na
drukkelijk is met zoveel
klokken dat je alle gevoel
voor tijd verliest op deze
beurs.
Voor 8,50 (kinderen 5,-
kun je gaan kijken tot en
met 31 maart. Dagelijks van
14-22 uur; vanaf goede vrij
dag 11-18 uur.
Van onze rtv-redactie
HILVERSUM - Het noemen
iin de Birmaspoorweg roept
ij een groep oorlogsslachtof-
trs nog steeds heftige emoties
Van de 61.000 Europese
rijgsgevangen, die door de
fipanners in 1942 gedwongen
terden aan de spoorweg te
terken, lieten 11.000 het leven,
ïan de 18.000 Nederlanders
teerden er 3100 niet terug. Het
antal slachtoffers onder de
elandse bevolking (Thais en
lirmezen) was nog vele malen
proter en het totaal wordt
lelfs geschat op 200.000.
Een tweedelige documen-
lire van Almar Tjepkema en
Walvis vertelt nog eens
et relaas van die verschrik-
elijke ervaringen. Zij wisten
iuthentiek film- en fotomate-
iaal en door gevangenen,ge
laakte tekeningen te verza
nden. Daarnaast slaagden ze
ook in enkele Japanse oud-
uilitairen voor de camera te
alen, die hun visie op de
duw van de spoorweg geven,
'anavond is op Nederland 2
Ji 21.30 uur de eerste Birma-
ncumentaire te zien onder de
Itel 'Onder elke biels een do-
In 1942 besloten de Japan-
ers dwars door het ondoor-
nngbare oerwoud van Thai-
>nd en Birma de 'spoorweg
an de dood' aan te laten leg-
sn door geronselde slaven en
iljgsgevangenen. De belang-
dling voor deze 415 kilome-
De brug over de rivier Kivai, zoals die er op dit moment
uitziet. - FOTO ARCHIEF DE STEM
ter lange spoorlijn groeide bij
het grote publiek pas toen de
speelfilm 'De brug over de ri
vier Kwai' met Alec Guiness
in de bioscopen kwam.
Het ware verhaal van de
Birma-Iijn heeft niets te ma
ken met film-romantiek. Het
waren jaren van vernedering
en ontberingen. Honger en
ziekte tastten de krachten aan,
de dood lag elke dag op de loer.
In de eerste aflevering gaat
het voornamelijk om Japanse
oud-militairen, die uitleggen
wat hun gevoelens nil zijn. Het
tweede deel, dat volgende
week wordt uitgezonden, heet
'Als toerist in eigen verleden'.
Drie Nederlandse ex-krijgse-
vangenen gaan in Thailand op
zoek naar restanten van de
voor het grootste gedeelte af
gebroken spoorlijn. Eén van
hen is oud-kapitein Ad Sil-
vius, die zelf een deel van het
jaar in Bangkok woont en op
trad als gids voor de anderen,
oud-politieman Ab de Rooy en
socioloog Lex Noyon.
Barbra Streisand.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
HOLLYWOOD (ÜPI) -
De Amerikaanse filmac
trice en zangeres Barbra
Streisand heeft de film
rechten verworven op het
succesvolle toneelstuk
The Normal Heart*.
De Oscarwinnares zal
de film over een man die
aan de immuunziekte
AIDS lijdt zelf regisseren
en produceren en er een
bijrol als arts in spelen.
The Normal Heart'
was oorspronkelijk een
produktie van Joseph
Papp en zijn 'New York
Shakespeare Festival's
Public Theater*, waar zij
het langst lopende stuk
uit de geschiedenis van
het gezelschap werd.
Door onze rtv-redactie
HILVERSUM - Veronica wordt
nog steeds overstelpt met
reacties van mensen die
geholpen willen worden door de
Braziliaanse pijngenezer
Roberto Lengruber, die
zaterdagmiddag in het
programma Tineke' te gast was.
Al meteen in het weekend hebben
duizenden mensen gereageerd.
Perschef Jan Morriën geeft toe dat zijn
omroep pijnlijk verrast is en een
dergelijke reactie niet had verwacht.
Hij is er ook helemaal niet blij mee: „Ik
haal graag publiciteit, maar niet over
de ruggen van mensen die pijn hebben.
Ik vind dit een hele moeilijke zaak."
Een lid van de redactie van 'Tineke'
wist dat de Braziliaanse genezer in
Londen verbleef. Op het laatste
moment werd besloten de man voor
een kort tv-optreden naar Nederland
te laten komen.
Roberto Lengruber geniet in eigen
land grote faam als paranormale
genezer en treedt daar vaker voor
televisie op.
Tineke de Nooij besloot een man uit
Aalsmeer naar de studio te halen, die
vanwege ondraaglijke pijnen bijna
niet meer kan lopen.
Tineke: telefoon roodgloeiend.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
Zaterdagochtend werd hij door
Lengruber behandeld, hetgeen werd
gefilmd voor de uitzending van
dezelfde middag.
Het resultaat was volgens Veronica
hoogst opmerkelijk. „De .man kon
opeens redelijk lopen, zonder dat hij
erge last van pijn had. Daarom
besloten we de Braziliaan in de
uitzending te halen en hem te
confronteren met enkele patiënten uit
een pijnkliniek."
Van de vijf mensen die zich voor de
uitzending hadden aangeboden, koos
Roberto Lengruber er twee uit.
De behandeling duurde niet langer
dan een paar minuten, met een
verbluffend resultaat. Volgens
Veronica zullen Nederlandse artsen
deze week de behandelde patiënten
blijven volgen om zo te constateren of
het resultaat blijvend is.
Meteen na de uitzending stond de
telefoon bij Veronica roodgloeiend. Er
kwamen zelfs mensen naar de NOS-
studio's in een vergeefse poging de
genezer ook te spreken te krijgen.
De Veronica-omroepster moest
zaterdag de kijkers vele malen vragen
niet meer te bellen. De mogelijkheid
werd wel geboden schriftelij k te
reageren.
Jan Morriën: „Het is niet uitgesloten
dat we Roberto Lengruber nog een
keer voor een tv-optreden hier naar toe
halen. Maar het is voor ons een kwestie
die we heel zorgvuldig zullen
overwegen.
Je kunt immers nog niet één procent
van alle mensen die daarom vragen
helpen. We krijgen huilende mensen
aan de lijn, mensen die wanhopig zijn,
mensen die geld bieden.Nogmaals,
we zullen alles heel goed afwegen."
FRANK Zappa houdt er zo
als bekend zo nu en dan een
wat merkwaardige denk
trant op na. In het geval van
zijn laatste elpee, 'Frank
Zappa meets the Mothers of
Prevention', heeft dat voor
zijn Europese fans verve
lende gevolgen. Zij moeten
zich, willen ze de verzame
ling compleet houden, ook de
Amerikaanse versie van die
Plaat aanschaffen.
Het volgende is namelijk
het geval. Eind vorig jaar
werd door een aantal ver
ontruste huisvrouwen actie
gevoerd tegen door hen ge
constateerde porno en an
dere vunzigheden op pop-
Platen. Dat mondde uit in
hoorzittingen in het Ameri
kaanse Congres en Zappa
'rad bij die hoorzittingen sa-
wen met Dee Snyder van
Twisted Sister op als getuige
a decharge.
Geluidsbanden van die
hoorzittingen gebruikte
Zappa om er op een van hem
bekende wijze een bizar
hoorspel van te brouwen.
Hat 12 minuten durende
hoorspel staat als 'Porn
wars' op kant 2 van de Ame
rikaanse versie van 'Frank
Zappa meets the Mothers of
Prevention'. 'Porn wars' be
vat uitspraken van politici
en huisvrouwen. Die uit
spraken zijn uit hun ver
band gelicht en doordat ze
op verhoogde snelheid wor
den afgespeeld krijgen ze
een zeer lachwekkend effect.
Op de Europese versie van
de plaat is 'Porn wars' ech
ter vervangen door drie in
strumentale stukken. In een
mededeling op de hoes heet
het dat 'Porn wars' niet inte
ressant zou zijn voor ons
Europeanen, omdat het te
zeer op puur Amerikaanse
toestanden in zou gaan. En
bij die redeneringen gaat
Zappa wat mij betreft
lichtjes in de fout. Hij zou
toch moeten weten dat juist
Europeanen gek zijn op alles
wat de VS belachelijk
maakt. Daarom vond Zappa
destijds met zijn kritiek op
de 'plastic' Amerikaanse sa
menleving op elpees als
'Freak out', 'Absolutely free'
en 'We're only in it for the
money' in Europa meer ge
hoor dan in zijn vaderland.
Door de jaren heen hebben
zijn Europese fans geen en
kele moeite gehad om Zap
pa's toch typisch Ameri
kaanse satire te begrijpen en
te waarderen. Dus het argu
ment om het nummer hier in
Europa van de plaat te laten
slaat nergens op. Wil je
'Porn wars' toch in huis heb
ben, dan betekent dat dat je
je een door de dollarkoers
duur import-exemplaar van
de plaat moet aanschaffen.
En zelfs voor de fanatieke
verzamelaars is dat een
kostbare aangelegenheid
voor een enkel nummer.
De Europese fans krijgen
nu een overwegend instru
mentale plaat voorgescho
teld, die in ieder geval niet
beantwoordt aan de elpee-
titel. Kant 1 is heel sterk met
in de vorm van 'We're tur
ning again' een bijtend Zap-
pa-nummer over dode po
partiesten en de geculti
veerde leegloperij van de ja
ren zestig, die onder de veel
zeggende naam hippiedom
(met'de nadruk op laatste
lettergreep) de geschiedenis
is ingegaan, 'Yo cats' maakt
de sessiemuzikant belache
lijk en de instrumentals
'Alien orifice' en 'What's
new in Baltimore?' zijn
klasse. In laatstgenoemd
nummer is ouderwets sterk
gitaarspel te horen.
Kant twee is echter een
tikkeltje te eenzijdig. Het
door Johnny Guitar Watson
van tekst voorziene en ge-
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
zongen 'I don't even care' is
het opwindendste stuk. Het
borduurt voort op 'In Fran
ce' van 'Them or us' en 'San
Ber'dino' van 'One size fits
all'. De vier instrumentals
'One man-One vote', 'H.R.
2911', 'Little beige sambo' en
'Aerobics in bondage' zijn
zwaar op de hand en doen
nog het meest denken aan de
door Pierre Boulez op 'The
perfect stranger' vastge
legde kamermuziek van
Zappa. Je moet ervoor in de
stemming zijn om het te
kunnen waarderen, maar
het contrast met de rest van
de nummers is net iets te
groot.
'Zappa meets the Mothers
of Prevention' is een aardige
plaat, maar hij valt in het
niets vergeleken met de uit
stekende voorgangers 'Them
or us' en 'Thing fish'.
JOE Cocker is met 'Coc
ker' aan zijn elfde elpee toe
in een carrière die inmiddels
22 jaar aan de gang is. En al
kent die carrière hoogtepun
ten en minstens zoveel diep
tepunten, toch heeft hij
eigenlijk nooit zwakke pla
ten afgeleverd. De ene keer
CSheffield steel' met Sly en
Robbie) zat hij wel eens wat
dichter bij de heersende
trend aan dan de andere
keer, maar toch is er steeds
sprake geweest van artistiek
verantwoorde elpees met
voor wat mij betreft een ab
solute uitschieter in de vorm
van de door Allen Toussaint
geproduceerde elpee 'Lu
xury you can afford'.
'Cocker' is wederom een
geslaagde elpee met op
voorhand klassieke vertol
kingen van Randy New
mans 'You can leave your
hat on' en Marvin Gayes 'In
ner city blues'. De rest van
de elpee bestaat uit onbe
kender of nieuw materiaal,
maar ook daarin toont Joe
Cocker zich van zijn aller
beste kant en die kant staat
nog steeds voor de beste
blanke rhythm blues-zan
ger.
Joe Cocker heeft een inle
vingsvermogen dat zijn
weerga niet kent. Anders
dan bijvoorbeeld Tina Tur
ner heeft Joe geen dik aan
gezette arrangementen no
dig om een song op zijn ma
nier over te brengen. Joe
Cocker is volgens mij zelfs
in staat om van een nummer
van BZN iets hartverscheu-
Joe Cocker: levende le
gende. - FOTOEMI
rends te maken. Joe Cocker
is een levende legende, die in
staat is muziek 'bigger than
life' te doen zijn.
ER Lopen in de popmu
ziek figuren rond, die in hun
eentje in staat zijn om een
groep te dragen. Mark Reilly
van Matt Bianco is zo
iemand. Op de eerste Matt
Bianco-elpee, 'Whose side
are you on', duldde hij Basia
Trzetrzelewska en Danny
White nog naast zich als
groepsleden. Op de nieuwe
elpee, die gewoon 'Matt
Bianco' heet, is ene Mark
Fisher zijn muzikale ven
noot, maar het is Reilly die
met zijn stem en ideeën ge-
luidsbepalend is.
De verandering van per
soneel heeft in ieder geval
op de muziek een positieve
uitwerking gehad. 'Whose
side are you on' was bij vla
gen leuk, maar hier en daar
toch te eenvormig en te zeer
geconcentreerd op een geda
teerd jazzy geluid. Dit keer'
is voor een bredere opzet ge
kozen. Naast genoemde
jazzy invloeden zit er ook
wat rock in. De belangrijk
ste veranderingen is echter
de inkleuring van het geluid.
Gebeurde dat op de vorige
elpee met een nadruk op het
vocale element, op 'Matt
Bianco' is gekozen voor een
zeer stevige muzikale basis,
waarin vooral blazers en
percussie opvallen. Daar
door doet Matt Bianco in
eens stukken moderner aan
en doet de groep, merkwaar
dig genoeg, zo nu en dan aan
Steely Dan denken.
'Whose side are you on'
was de juiste plaat op het
juiste moment. Er bleek in
eens behoefte aan jazzy mu
ziek en daardoor kon Matt
Bianco net ais Sade en in
mindere mate Everything
But The Girl de ene hit na de
andere scoren.
Ook 'Matt Bianco' heeft
zijn hits in.de vorm van het
oude Georgie Fame-succes
'Yeh Yeh' en de nieuwe
single 'Just can't stand it'.
Maar 'Matt Bianco' heeft op
zijn voorganger voor dat het
geheel consistenter is en
daardoor in staat langer te
boeien. Mark Reilly blijkt
tot zeer veel in staat te zijn
en met Paddy MacAloon van
Prefab Sprout behoort hij
tot de beste jonge Engelse
componisten van dit mo
ment.
De agenda voor de komende
weken ziet er als volgt uit:
Matt Bianco, 29 maart in Nijme
gen (Vereeniging), 2 april in
Utrecht (Vredenburg) en 3 april
in Rotterdam (Doelen)
John Martyn, 26 maart in
Utrecht (Tivoli), 27 maart in Nij
megen (Stadsschouwburg) en 31
maart in Rotterdam (Arena)
Jonathan Klchman, 29 maart in
Goes ('t Beest)
Talk Talk, 27 maart in Utrecht
(Vredenburg)
Motörhead, Manowar en Exiter,
1 april in Kaatsheuvel (Earth
quake)
Robert Cray, 2 april in Amster
dam (carré)
Cramps, 5 april in Nijmegen
(Vereeniging)
Roger Chapman, 7 april in Nij
megen (Vereeniging)
John Hiatt U Loudon Walnw-
rlght III, 22 april in Nijmegen
(Stadsschouwburg), 1 mei in
Rotterdam (Luxor)
James Brown, 21 april in Rotter
dam (Ahoy)
Siouxte and the Banshees, 22
april in Brussel (Vorst) en 23
april in Amsterdam (Edenhal)
Elton John, 23 en 24 april in Rot
terdam (Ahoy)
Suzanne Vega, 23 april in Nijme-
gen (Vereeniging)
Chris Rea, 23 april in Dienze
(Brielpoort) en 24 april in
Utrecht (Vredenburg)
Twisted Sister, 25 april in Am
sterdam (Edenhal)
Twisted Sister, Accept en Dok
ken, 27 april in Brussel (Vorst)
Joe Jackson, 21 mei in Rotter
dam (Ahoy)
