Hanegraaf lonkt naar succes in het voorjaar
'Ep komen superdagen'
ili
rediging
joeg Raas
Lammerts vol
strijdlust
naar Italië
Van Vliet
rekent op
zeer goed
seizoen
ZATERDAG 1 MAART 1986
SCHIJF - Veel renners kunnen ja
loers zijn op de palmares, die Jac
Hanegraaf in vijf seizoenen bij de
professionals heeft opgebouwd.
De huidige kampioen van Nederland,
zijn tweede titel overigens, was in 1984
winnaar van het sprintklassement in de
Ronde van Frankrijk, in datzelfde jaar
won hij de Amstel Gold Race, Parijs-
Brussel heeft hij op zijn naam staan, het
zijn tot de verbeelding sprekende wa
penfeiten.
ROOSENDAAL - Alweer is een
Nederlandse atleet gevallen voor
de verlokkingen van de overdadig
gesponsorde Italiaanse sportwe
reld.
Johan Lammerts verruilde het elite
corps van Peter Post voor Viniricordi,
de ploeg die vorig seizoen nog Johan van
de Velde en Wies van Dongen binnen de
gelederen had.
BAARLE-HERTOG - Tweemaal
slaagde Teun van Vliet er vorig jaar
in de schijnwerpers vol op zich ge
richt te krijgen. Beide keren ge
beurde dat wonderlijk genoeg na het
missen van een eclatante zege.
In Milaan - San Remo ontglipte hem de
zege, omdat hij de zekerheid van succes
voor de ploeg liet prevaleren boven de
grote kans op eigen roem, een houding
waarvan oude rot Hennie Kuiper dank
baar profiteerde.
it tegen ze gereden, ik
ook geen schrik voor ze,
ar als je alles bij elkaar
lt, beschouw ik me niet
-twee-drie als kandidaat
r een Tour-zege. In Ne-
rland rijdt er in mijn ogen
menteel maar een renner
d, die het in zijn mars
t om in Parijs nog eens
winnaar gehuldigd te
nnen worden, en dat is
rard Veldscholten".
Johan van de Velde ont-
nt, dat hij met zijn betoog
der een zware, psychische
uk tracht uit te komen,
en je gek, ik weet intussen
h wat ik waard ben. En
t is nog heel wat, geloof
t maar. Er zijn genoeg
nners, die al aardig ver
eten zijn op 29-jarige leef-
'd, maar daar behoor ik
et bij. Mijn lijf heeft in
alie helemaal, maar dan
k helemaal niets geleden,
isschien heb ik daardoor
el zoveel reserves opge-
ouwd, dat ik mijn kansen
nu onderschat. Dat zou mooi
zijn. Maar voorlopig houd ik
nijn uitgangspunt liever
treëel. Wat dat betreft kan ik
heel nuchter denken".
Aan die karaktereigen
schap van Johan van de
ifelde heeft Johan Lam
aerts overigens indirect zijn
verbintenis met Vini Ricordi
|te danken. De Rijsbergse
prof werd een tweede huis,
leen tweede auto en een
Iwerkster in het vooruitzicht
Igesteld door de Italiaanse
Iwijnfirma, als hij zou be-
Isluiten te blijven. Het kostte
Ihem geen moeite de verlei-
Iding te weerstaan. Als dank
Ivoor het genereuze aanbod
I beloofde hij wel te zullen
I uitkijken naar een Neder-
I landse vervanger.
103
'Ik heb ween 'n klapper nodig'
Jfioubaix spreekt me heel
pee is voor mij ook erg in
wel weer meer met crossen
bezighouden. Dan wil ik me
weer voorbereiden op het
nationaal- en wereldkam
pioenschap".
Wat de voorjaarsklassie
kers betreft, heeft de Hoo-
gerheidenaar Parijs-Rou-
baix en de Amstel Gold Race
hoog genoteerd. „In principe
maakt het me niet uit welke
wedstrijd het is, maar die
twee zou ik erg graag win
nen. Parijs-Roubaix spreekt
heel erg aan en de Amstel
Gold Race is voor mij ook
erg in tel, omdat het de be
langrijkste Nederlandse
koers is en ik een Neder
landse renner ben. Voor
mijn sponsor is die koers
veel waard uit publicitair
oogpunt".
Het zou overigens wél
eens kunnen zijn, dat Van
der Poel voorlopig voor het
laatst aan de hele reeks
voorjaarsklassiekers deel
neemt, want hij staat niet
afkerig tegenover een
dienstverband bij één van
de Italiaanse ploegen, die
meestal niet staan te drin
gen voor deelname aan de
grote voorjaarswedstrijden
buiten Italië. Van der Poel
werd afgelopen jaar al be
naderd door enkele ploegen.
„Carrera wilde mij graag
hebben en ook van de ploeg
van Moser heb ik een aan
bieding gehad. Toen was ik
echter al een nieuwe verbin
tenis aangegaan met Kwan
tum, zodat het geen zin had
verder te praten. Ik heb ei
geen spijt van dat ik vroeg
had getekend, want ik zii
hartstikke goed. Ik maak
deel uit van een ploeg
waarin ik kan werken in eer
goede sfeer. Dat doet vee]
voor mij. Voor hetzelfde geld
zou ik dan ook beslist niei
naar Italië gaan. Als er veel
meer voor mij te verdiener!
is, is het echter een avon
tuur, dat me beslist trekt. Ik
weet zeker dat ik het ga
meemaken. We zullen echter
eerst maar eens afwachten
wat dit jaar brengt".
Jacques Hanegraaf„Ik ben geen renner, die een ploeg kan dragen, daar ben ik intus
sen achter, maar als ik een hele goede dag heb, beschermt de rest mijn positie".
Door Jacques Eestermans
Toch schroomt de immer
gebronsde Westbrabander
uit de ploeg van Jan Raas
niet te zeggen, dat hij niet
echt tevreden is met zijn re
sultaten als beroepsrenner.
„Als ik mijn carrière als
prof tot nu toe overzie, dan
bekruipt me steeds het ge
voel dat mijn prestaties aan
de magere kant zijn. Na
tuurlijk, ik heb mooie over
winningen behaald, maar
het zijn er naar mijn gevoel
te weinig. Met name in het
voorjaar heb ik, op de Am
stel Gold Race na dan, nooit
een klapper kunnen maken.
Vorig seizoen in de Omloop
Het Volk had ik de kans om
iets recht te trekken. Het
ging weer fout. Ik weet niet
wat dat met me is, maar ik
zit er zo nu en dan behoor
lijk tegen aan te hikken".
Jac Hanegraaf zegt er
evenwel geen man naar te
zijn, die mentaal naar de
knoppen gaat door het uit
blijven van de door hem fel-
'Systeem van
Post kost
overwinningen'
Door Chris van Nijnatten
Johan
Lammerts:
„Ik denk dat
het me dit
seizoen wel
zal lukken
goede
prestaties te
leveren".
begeerde successen in de
lente. „Ik mag er dan vaak
genoeg over piekeren, kapot
ga ik er echt niet aan. Zo zit
ik niet in elkaar. Als ik er
mezelf op betrap door te
draven, dan lukt het altijd
mezelf te dwingen de pro
blemen van me af te zetten.
Het is geen kwestie van ge
brek aan liefde voor het vak,
integendeel, de wielersport
is me erg dierbaar. Maar op
momenten dat ik het een
beetje te kwaad krijg, reali
seer ik me steeds dat ik de
fiets niet nodig heb om voort
te bestaan".
Die realiteitszin hield hem
zeker vorig seizoen op de
been. Het behalen van de
nationale titel had de kater
van de Omloop Het Volk nog
maar net verdrongen, of de
25-jarige prof uit Schijf
blesseerde zich dusdanig
ernstig aan zijn hand bij een
val in het criterium van
Woerden, dat hij de Tour
aan zich voorbij moest laten
Jac Hanegraaf:
..teamgeest onze basis.:..
gaan. Jac Hanegraaf: „Aan
vankelijk schikte ik me in
mijn lot. Ik vond me niet zie
lig, meer een pechvogel. De
emotie kwam pas toen ik de
andere jongens in Frankrijk
opzocht. Het was erg verve
lend om aan de kant te
staan, terwijl je collega's
daar rond rijden".
„Maar goed, ik kwam toch
weer snel met mezelf in het
reine. Dan het najaar. Blois-
Chaville. Ik reed goed, maar
kreeg een lekke band in de
finale. Parijs-Brussel. Ik
had een goede dag, maar
Adrie (Van der Poel, JE.)
was beter. Toen dacht ik
even serieus, dat het me al
tijd tegen zou blijven zitten.
Flauwekul uiteraard. Dat
gevoel is ook weer over,
maar door al die tegenslag
heb ik wel veel angst voor
een verschrikkelijke tuime
ling over gehouden".
De hoop dit seizoen van
pech verschoond te blijven,
zit dan ook diep geworteld
bij Jac Hanegraaf. Het is een
heilige wens, want de pupil
van Raas heeft opnieuw zijn
zinnen gezet op een klin
kende uitslag in het voor
jaar. „Dat is één ding, dat
zeker is, want dat heb ik no
dig. Ik ben geen renner, die
een ploeg kan dragen, daar
ben ik intussen achter, maar
als ik een hele goede dag
heb, beschermt de rest mijn
positie. Op dat punt bestaat
bij ons geen discussie. We
hebben geen geboren kop
mannen, teamgeest is onze
basis. En die is fantastisch.
Dat heb ik zo nooit eerder
meegemaakt. Het is dè grote
verdienste van Jan Raas. Hij
staat tussen ons in, omdat
hij in zijn hart nog altijd
wielrenner is. In mijn ogen
een onontbeerlijke eigen
schap voor een ploegleider".
Een tweede hoogtepunt in
het seizoen moet de Tour
vormen. Het klassement is
van bijkomend belang. Hoog
in het vaandel staat het bin
nenslepen van dagprijzen.
„Natuurlijk is het jammer,
dat we geen grote ronderen
ner in ons midden hebben",
bekent Jac Hanegraaf,
„maar dat betekent niet dat
we er niets te zoeken heb
ben. Het vergaren van ritze-
ges is ook een lucratieve
aangelegenheid. Bovendien
heb ik gemerkt dat je niet
buiten het rijden van een
grote ronde kan als je een
goed naseizoen wil afwer
ken. Het mes snijdt dus aan
twee kanten, want ook in het
najaar zijn er nog hoofdprij
zen te verdienen".
„Ik hoop dat de balans te
gen die tijd een positief
saldo zal laten zien. Voor de
ploeg en voor mij. Is dat niet
het geval wat mezelf betreft,
en dat dan ondanks het uit
blijven van tegenslag, ja,
dan weet ik het ook niet
meer. Vooralsnog ga ik er
van uit, dat ik ooit zal kun
nen zeggen: nu ben ik echt
tevreden met mijn presta
ties".
Door Hein Groothuis
Die overstap verliep niet
helemaal rimpelloos. Lam-
nerts keerde de équipe van
Post toch min of meer als
een spijtoptant de rug toe en
botste daarna op een berg
problemen rond de activitei
ten van de firma Skil in de
wielerwereld.
Over deze en andere za
ken sprak Johan Lammerts
onlangs in het Roosendaalse
Hotel Goderie. Net terug van
een uitgebreide keuring
door de Bavelse sportarts
Hein van Opstal („Hij zei
dat ik een dijk van een con
ditie heb") toont de West
brabander zich strijdlusti
ger dan ooit. Lammerts
staat uiterst scherp in de
startblokken voor een sei
zoen, waarin Italië zijn
sportieve uitvalsbasis zal
zijn.
„Toen die hele Skil-af-
faire niet bleek te lopen zo
als we hoopten, ben ik naar
alternatieven gaan zoeken.
Er klopten verschillende
mensen bij me aan. Onder
anderen Piet B, dus wat kan
er nog misgaan?"
„De verhalen over het
gèld dat er in de wielrenne
rij te verdienen zouden zijn,
vind ik overdreven. Ik zou
bij Skil twee ton hebben ku-
nen krijgen. Nou, dat klopt
dus niet. Toegegeven, in Ita
lië verdien je niet slecht, on
danks het feit dat er een
stuk of dertien ploegen zijn.
Daar kan erg veel. Voetbal
en wielrennen, dat staat
daar gelijk aan een soort re
ligie".
„Ik heb natuurlijk wél een
veer gelaten door ermee ak
koord te gaan, dat ik geen
Tour rijd. Maar er staat veel
tegenover. Ik kan in Italië
zovéél opsteken. En waar
praat je over als je het hebt
over criteriums in Neder
land. Ik denk in de eerste
plaats dat het met de af
name van de belangstelling
voor mij wel mee zal vallen.
Dat is allemaal zo betrekke
lijk. Als ik daar goed pres
teer, wordt dat ook hier ge
waardeerd. En dan nog, de
bedragen die je hier kunt
verdienen, vallen best mee.
Trek er de reiskosten en de
belasting vanaf en je houdt
maar een gewone hoeveel
heid geld over".
„Ik wil graag een vrije rol
in de ploeg. Dan kan ik mijn
gang gaan in wedstrijden
als de Ronde van Vlaande
ren, Gent-Wevelgem, Luik-
Bastenaken-Luik en de
Grote Prijs van Zurich.
Want die koersen rijden we
in ieder geval".
„We hebben een aardig
team met namen als Bom-
bini en Mantovani. Maar in
Italië vormen we toch geen
ploeg van het kaliber als
Inoxpran, hoor. We zijn een
goede sub-topper. Dat zal
een heel andere ervaring
voor me worden. Er is niet
constant druk op de ketel
zoals dat het geval is bij Pa
nasonic. Bij Post moest ik
mezelf ook steeds wegcijfe
ren".
„Parijs-Roubaix vorig
jaar was een van de beste
koersen die ik ooit gereden
heb. Toen dacht ik: 'Panaso
nic is niet mijn ploeg'. Hon
derd kilometer voor het
einde was Moser weg. Ik
reed erg goed, had vier lekke
banden, viel twee keer, en
werd toch nog negentiende.
Er zat veel meer in. Ik kreeg
alleen te weinig steun. Mijn
zelfvertrouwen groeide ech
ter wel, ik merkte dat ik veel
kon".
„In de Tour had ik mijn
besluit al genomen. Ik wilde
weg bij Post. Mijn zelfver
trouwen was huizenhoog, ik
won ook nog een etappe en
kon dus niet meer stuk.
Twee seizoenen geleden
miste ik de Tour nog. Ik
mocht niet mee, dat deed me
veel pijn omdat ik de Ronde
van Vlaanderen had gewon
nen en ook overigens veel
voor de ploeg gedaan heb".
„Post heeft renners die
het karwei in veel koersen
af kunnen maken; Eric Van-
deraerden, Phil Anderson.
Het is heel moeilijk om die
mannen uit hun positie te
manoeuvreren. Bij Panaso
nic heerst een enorme on
derlinge competitie. Let op
het komende seizoen. Ik
hoop dat Post het allemaal
voor elkaar krijgt en dat hij
succes heeft, echt. Maar als
Johan Lammerts: veel mensenkennis....
ik dat programmaatje eens
bekijk, dat hij in elkaar ge
draaid heeft, dan heb ik
daar een hard hoofd in. Zelfs
als het zo'n grote ploeg be
treft".
„Met Post heb ik nooit
echt woorden gehad. Ik
kreeg echter steeds meer be
denkingen ten aanzien van
zijn systeem. Ik had daar
nog lang kunnen blijven rij
den, af en toe een koers win
nen, maar door het 'systeem
Post' verlies je meer wed
strijden dan je er wint, dat
geldt althans voor mij".
„Ik denk dat het me dit
seizoen wel zal lukken goede
prestaties te leveren. Hoewel
ze nu meer op me zullen
gaan letten natuurlijk. Dat
deert me niet want ik weet
dat ik over de kwaliteiten
beschik om in klassiekers
een aardig deuntje mee te
kunnen blazen. Bij Post
bleek dat vaak anders, maar
dat kwam omdat ik daar tij
dens de koers zoveel moest
geven, dat ik in de finale
nooit meer fris op mijn fiets
zat".
„Met Battaglini (ploeglei
der van Viniricordi) zijn er
nog geen afspraken ge
maakt. Ik verwacht dat
Bombini, Mantovani en ik
een vrije rol krijgen. In de
Ronde van Vlaanderen en
Gent-Wevelgem zal ik kop
man zijn. In Luik-Bastena
ken-Luik mogelijk ook,
maar als ik me daar niet
echt goed voel, dan rijd ik in
dienst van Bombini".
„Dat die hele toestand met
de Skil-ploeg zo is afgelo
pen, is ontzettend vervelend.
Ik was daar niet zo blij mee.
We hadden een leuke ploeg
en de resultaten waren er
gegarandeerd gekomen,
daar ben ik van overtuigd.
Ik heb van die zaak wel het
een en ander opgestoken. Op
de eerste plaats deed ik veel
mensenkennis op. Daar
naast kom je eens met beide
benen in de maatschappij te
staan. Advocaten, rechters,
dat werk dus, het overkomt
je als wielrenner allemaal
niet zo gauw. Ik hoop alleen
dat het nooit meer gebeurt".
Tijdens de Tour de France
deed Teun van Vliet op
nieuw een nare ervaring op.
Hij bouwde in de etappe
door de 'Hel van het Noor
den' met Henri Manders in
zijn wiel een riante voor
sprong op, maar kon het
karwei niet afmaken door
het gemis aan steun - Man
ders, die won, mocht van
ploegleider Jan Raas niet op
kop komen - en door kramp.
Buiten de twee genoemde
wapenfeiten trad Teun van
Vliet in het voorbije seizoen
nauwelijks nog op de voor
grond. „De publiciteit is
goed geweest, maar wat re
sultaten betreft is 1985 geen
doorslaand succes gewor
den", stelt de blonde, bijna
24-jarige profcoureur nuch
ter vast in zijn sfeervolle
twee-onder-één-kap-wo
ning in Baarle-Hertog. „De
voorjaarsklassiekers na Mi
laan - San Remo zijn zonder
meer tegengevallen. Als ik
wist waardoor, zou ik al een
heel eind op streek zijn".
„In enkele kleinere rondes
reed ik heel goed, maar was
de kracht van de ploég on
voldoende om te kunnen
winnen. Zo weet ik zeker dat
ik de Ronde van Luxemburg
gewonnen zou hebben met
een goede ploeg. Het nasei
zoen was ook niet slecht. In
het wereldkampioenschap
koerste ik goed, hoewel ik in
de Rondes van Nederland en
België nog zwak had gere
den. Ik was in het WK een
paar keer in de aanval. Ook
in de Grote Herfstprijs,
waarin ik vierde werd, en
Parijs - Brussel had ik
vorm. In die laatste wed
strijd werden mijn kansen
om zeep geholpen door mijn
ploeg. Op zo'n zestig kilome
ter voor het einde, toen de fi
nale begon, reed ik lek. Alle
ploegmaten reden mij voor
bij op twee na. Na afloop
van de wedstrijd ging ik
verhaal halen bij Swerts.
Die gaf de renners, die door
gereden waren, gelijk. Bij
Post en Raas zouden zulke
renners direct buiten ge
trapt zijn, zoals met Shapiro
is gebeurd".
Tussen van Vliet, die zich
in de Ronde van Lombardije
niet meer met de besten kon
meten - „De Italiaanse cam
pagne ging de mist in; de
conditie was toen weg" - en
Swerts boterde het toen ove
rigens al lang niet. „In de
Tour was er al een slechte
verstandhouding. Hij zei dat
ik niet kon afzien. Dat het
allemaal aan mij lag, dat wij
geen succes behaalden. Ik
heb toen gezegd dat de rest
geen inzet had, waardoor
mij de lust ontnomen werd
zelf wat te doen. Het kwam
echt op mij en een paar an
deren neer. Een aantal ren
ners zat maar te mekkeren
dat er zo weinig verdiend
werd, maar die deden zelf
helemaal niets".
„Na een week in de Tour
ging ik naar Swerts toe, om
dat ik een aanbieding van
Schuiten had gehad. Ik
moest er wel mee bij Swerts
aankloppen, omdat ik nog
een contract voor een jaar
had. Ik zei dat ik graag weg
wilde en of ik anders sala
risverhoging kon krijgen. Je
moet eerst maar eens pres
teren, antwoordde hij mij.
Een paar dagen later meldde
de sponsor dat onze ploeg
zou worden opgeheven. Toen
was Swerts plots heel erg
geïnteresseerd in het aanbod
voor mij van Schuiten. Hij
vroeg of ik hem ook bij PDM
wilde helpen, voor de positie
die Gisbers nu bekleedt. Ik
zegde hem toe mijn best te
zullen doen. Een paar dagen
later was Swerts verzekerd
van werk voor Skil. Toen
had ik ineens helemaal af
gedaan bij hem. Hij begon te
schelden tegen mij. Niet
normaal meer. Op dat mo
ment wilde ik zo uit de Tour
stappen. Ik vond geen sfeer
meer om door te gaan. Ik
bleef echter toch. De Tour
heb ik echt vanwege mijn
knie moeten verlaten".
„Swerts handelde in de
Tour erg kinderachtig. Op
een gegeven ogenblik zei hij
dat de renners die wel hun
best deden te eten zouden
krijgen, de rest niet. Dan
vraag je je toch af. Ik weet
niet hoe met Hennie Kuiper
Teun van Vliet: „Ik ben niet bang voor Post, maar heb
respect voor hem".
was, maar ik denk dat hij er
ook niet meer tegen op kon".
Wat Teun van Vliet vorig
jaar ook niet zinde, was dat
hij er in elke wedstrijd'
moest 'staan'. „Ik kon nooit
eens ontspannen rijden, als
voorbereiding op een andere
koers. Steeds was het maar:
jij bent de enige, jij moet het
doen. Je bent jong en laat je
gek maken, maar op een ge
geven moment was ik het
kotsbeu. Je komt ook niet tot
optimale prestaties als je
overal mee moet of wilt doen
voor de eerste plaats. Een
Van der Poel wilde aanvan
kelijk ook overal proberen
te winnen. Nu is hij ook ver
anderd. Het levert zijn ren
dement op".
Wat dat betreft hoeft
Teun van Vliet zich bij Pa
nasonic geen zorgen te ma
ken, want de ploeg van Pe
ter Post heeft altijd vele
ijzers in het vuur. „Het lijkt
me een fijn gevoel dat er, als
het minder gaat, anderen
zijn, die hef zonder proble
men opknappen. Ik denk dat
er bij de ploeg van Post een
gezonde rivaliteit heerst. Ik
denk zeker dat het zal luk
ken met die ploeg. Er staat
in ieder geval ook iemand
aan het roer, die overwicht
heeft. Ik ben niet bang voor
Post, maar heb respect voor
hem. Respect, dat ik voor
Swerts totaal niet meer heb.
Die man heeft geen persoon
lijkheid. Het is het nadelige
van de Belgische mentali
teit. Als het goed gaat, ben je
alles en als het slecht gaat,
laten ze je vallen als een
baksteen".
Teun van Vliet, die met
vier zesdaagsen in de benen
aan het wegseizoen begon,
wil zich nadrukkelijker dan
vorig jaar manifesteren in
de voorjaarsklassiekers. „Ik
heb het vooral staan op de
Ardense klassiekers. Ik
denk dat die ook beter moe
ten kunnen lukken, nu ik me
een beetje kan verschuilen.
En misschien kan ik er in
Milaan - San Remo ook
weer bij zijn. Het vorig jaar
was ik in die wedstrijd niet
egoïstisch genoeg. Ik was te
goeiig. Aan de andere kant
was er ook geen tijd om na
te denken. Ik heb echter wel
de conclusie voor mezelf ge
trokken, dat zoals ik daar
fietste het ook op andere da
gen mogelijk moet zijn. Ik
heb namelijk nadien nog een
paar van zulke superdagen
gehad. Een stuk of vier. In
de Ronde van Ierland,
waarin ik derde in het eind
klassement werd en een
etappe won, reed ik twee of
drie van de vijf dagen ge
weldig. In één van de etap
pes waren Kelly en Van der
Poel, die toen net Parijs -
Brussel had gewonnen, sa
men weg. Als enige sprong
ik naar die twee toe. Het
sterkte me in de overtuiging
dat er meer superdagen zul
len komen".