Hanegraaf lonkt naar succes in het voorjaar 'Ep komen superdagen' ili rediging joeg Raas Lammerts vol strijdlust naar Italië Van Vliet rekent op zeer goed seizoen ZATERDAG 1 MAART 1986 SCHIJF - Veel renners kunnen ja loers zijn op de palmares, die Jac Hanegraaf in vijf seizoenen bij de professionals heeft opgebouwd. De huidige kampioen van Nederland, zijn tweede titel overigens, was in 1984 winnaar van het sprintklassement in de Ronde van Frankrijk, in datzelfde jaar won hij de Amstel Gold Race, Parijs- Brussel heeft hij op zijn naam staan, het zijn tot de verbeelding sprekende wa penfeiten. ROOSENDAAL - Alweer is een Nederlandse atleet gevallen voor de verlokkingen van de overdadig gesponsorde Italiaanse sportwe reld. Johan Lammerts verruilde het elite corps van Peter Post voor Viniricordi, de ploeg die vorig seizoen nog Johan van de Velde en Wies van Dongen binnen de gelederen had. BAARLE-HERTOG - Tweemaal slaagde Teun van Vliet er vorig jaar in de schijnwerpers vol op zich ge richt te krijgen. Beide keren ge beurde dat wonderlijk genoeg na het missen van een eclatante zege. In Milaan - San Remo ontglipte hem de zege, omdat hij de zekerheid van succes voor de ploeg liet prevaleren boven de grote kans op eigen roem, een houding waarvan oude rot Hennie Kuiper dank baar profiteerde. it tegen ze gereden, ik ook geen schrik voor ze, ar als je alles bij elkaar lt, beschouw ik me niet -twee-drie als kandidaat r een Tour-zege. In Ne- rland rijdt er in mijn ogen menteel maar een renner d, die het in zijn mars t om in Parijs nog eens winnaar gehuldigd te nnen worden, en dat is rard Veldscholten". Johan van de Velde ont- nt, dat hij met zijn betoog der een zware, psychische uk tracht uit te komen, en je gek, ik weet intussen h wat ik waard ben. En t is nog heel wat, geloof t maar. Er zijn genoeg nners, die al aardig ver eten zijn op 29-jarige leef- 'd, maar daar behoor ik et bij. Mijn lijf heeft in alie helemaal, maar dan k helemaal niets geleden, isschien heb ik daardoor el zoveel reserves opge- ouwd, dat ik mijn kansen nu onderschat. Dat zou mooi zijn. Maar voorlopig houd ik nijn uitgangspunt liever treëel. Wat dat betreft kan ik heel nuchter denken". Aan die karaktereigen schap van Johan van de ifelde heeft Johan Lam aerts overigens indirect zijn verbintenis met Vini Ricordi |te danken. De Rijsbergse prof werd een tweede huis, leen tweede auto en een Iwerkster in het vooruitzicht Igesteld door de Italiaanse Iwijnfirma, als hij zou be- Isluiten te blijven. Het kostte Ihem geen moeite de verlei- Iding te weerstaan. Als dank Ivoor het genereuze aanbod I beloofde hij wel te zullen I uitkijken naar een Neder- I landse vervanger. 103 'Ik heb ween 'n klapper nodig' Jfioubaix spreekt me heel pee is voor mij ook erg in wel weer meer met crossen bezighouden. Dan wil ik me weer voorbereiden op het nationaal- en wereldkam pioenschap". Wat de voorjaarsklassie kers betreft, heeft de Hoo- gerheidenaar Parijs-Rou- baix en de Amstel Gold Race hoog genoteerd. „In principe maakt het me niet uit welke wedstrijd het is, maar die twee zou ik erg graag win nen. Parijs-Roubaix spreekt heel erg aan en de Amstel Gold Race is voor mij ook erg in tel, omdat het de be langrijkste Nederlandse koers is en ik een Neder landse renner ben. Voor mijn sponsor is die koers veel waard uit publicitair oogpunt". Het zou overigens wél eens kunnen zijn, dat Van der Poel voorlopig voor het laatst aan de hele reeks voorjaarsklassiekers deel neemt, want hij staat niet afkerig tegenover een dienstverband bij één van de Italiaanse ploegen, die meestal niet staan te drin gen voor deelname aan de grote voorjaarswedstrijden buiten Italië. Van der Poel werd afgelopen jaar al be naderd door enkele ploegen. „Carrera wilde mij graag hebben en ook van de ploeg van Moser heb ik een aan bieding gehad. Toen was ik echter al een nieuwe verbin tenis aangegaan met Kwan tum, zodat het geen zin had verder te praten. Ik heb ei geen spijt van dat ik vroeg had getekend, want ik zii hartstikke goed. Ik maak deel uit van een ploeg waarin ik kan werken in eer goede sfeer. Dat doet vee] voor mij. Voor hetzelfde geld zou ik dan ook beslist niei naar Italië gaan. Als er veel meer voor mij te verdiener! is, is het echter een avon tuur, dat me beslist trekt. Ik weet zeker dat ik het ga meemaken. We zullen echter eerst maar eens afwachten wat dit jaar brengt". Jacques Hanegraaf„Ik ben geen renner, die een ploeg kan dragen, daar ben ik intus sen achter, maar als ik een hele goede dag heb, beschermt de rest mijn positie". Door Jacques Eestermans Toch schroomt de immer gebronsde Westbrabander uit de ploeg van Jan Raas niet te zeggen, dat hij niet echt tevreden is met zijn re sultaten als beroepsrenner. „Als ik mijn carrière als prof tot nu toe overzie, dan bekruipt me steeds het ge voel dat mijn prestaties aan de magere kant zijn. Na tuurlijk, ik heb mooie over winningen behaald, maar het zijn er naar mijn gevoel te weinig. Met name in het voorjaar heb ik, op de Am stel Gold Race na dan, nooit een klapper kunnen maken. Vorig seizoen in de Omloop Het Volk had ik de kans om iets recht te trekken. Het ging weer fout. Ik weet niet wat dat met me is, maar ik zit er zo nu en dan behoor lijk tegen aan te hikken". Jac Hanegraaf zegt er evenwel geen man naar te zijn, die mentaal naar de knoppen gaat door het uit blijven van de door hem fel- 'Systeem van Post kost overwinningen' Door Chris van Nijnatten Johan Lammerts: „Ik denk dat het me dit seizoen wel zal lukken goede prestaties te leveren". begeerde successen in de lente. „Ik mag er dan vaak genoeg over piekeren, kapot ga ik er echt niet aan. Zo zit ik niet in elkaar. Als ik er mezelf op betrap door te draven, dan lukt het altijd mezelf te dwingen de pro blemen van me af te zetten. Het is geen kwestie van ge brek aan liefde voor het vak, integendeel, de wielersport is me erg dierbaar. Maar op momenten dat ik het een beetje te kwaad krijg, reali seer ik me steeds dat ik de fiets niet nodig heb om voort te bestaan". Die realiteitszin hield hem zeker vorig seizoen op de been. Het behalen van de nationale titel had de kater van de Omloop Het Volk nog maar net verdrongen, of de 25-jarige prof uit Schijf blesseerde zich dusdanig ernstig aan zijn hand bij een val in het criterium van Woerden, dat hij de Tour aan zich voorbij moest laten Jac Hanegraaf: ..teamgeest onze basis.:.. gaan. Jac Hanegraaf: „Aan vankelijk schikte ik me in mijn lot. Ik vond me niet zie lig, meer een pechvogel. De emotie kwam pas toen ik de andere jongens in Frankrijk opzocht. Het was erg verve lend om aan de kant te staan, terwijl je collega's daar rond rijden". „Maar goed, ik kwam toch weer snel met mezelf in het reine. Dan het najaar. Blois- Chaville. Ik reed goed, maar kreeg een lekke band in de finale. Parijs-Brussel. Ik had een goede dag, maar Adrie (Van der Poel, JE.) was beter. Toen dacht ik even serieus, dat het me al tijd tegen zou blijven zitten. Flauwekul uiteraard. Dat gevoel is ook weer over, maar door al die tegenslag heb ik wel veel angst voor een verschrikkelijke tuime ling over gehouden". De hoop dit seizoen van pech verschoond te blijven, zit dan ook diep geworteld bij Jac Hanegraaf. Het is een heilige wens, want de pupil van Raas heeft opnieuw zijn zinnen gezet op een klin kende uitslag in het voor jaar. „Dat is één ding, dat zeker is, want dat heb ik no dig. Ik ben geen renner, die een ploeg kan dragen, daar ben ik intussen achter, maar als ik een hele goede dag heb, beschermt de rest mijn positie. Op dat punt bestaat bij ons geen discussie. We hebben geen geboren kop mannen, teamgeest is onze basis. En die is fantastisch. Dat heb ik zo nooit eerder meegemaakt. Het is dè grote verdienste van Jan Raas. Hij staat tussen ons in, omdat hij in zijn hart nog altijd wielrenner is. In mijn ogen een onontbeerlijke eigen schap voor een ploegleider". Een tweede hoogtepunt in het seizoen moet de Tour vormen. Het klassement is van bijkomend belang. Hoog in het vaandel staat het bin nenslepen van dagprijzen. „Natuurlijk is het jammer, dat we geen grote ronderen ner in ons midden hebben", bekent Jac Hanegraaf, „maar dat betekent niet dat we er niets te zoeken heb ben. Het vergaren van ritze- ges is ook een lucratieve aangelegenheid. Bovendien heb ik gemerkt dat je niet buiten het rijden van een grote ronde kan als je een goed naseizoen wil afwer ken. Het mes snijdt dus aan twee kanten, want ook in het najaar zijn er nog hoofdprij zen te verdienen". „Ik hoop dat de balans te gen die tijd een positief saldo zal laten zien. Voor de ploeg en voor mij. Is dat niet het geval wat mezelf betreft, en dat dan ondanks het uit blijven van tegenslag, ja, dan weet ik het ook niet meer. Vooralsnog ga ik er van uit, dat ik ooit zal kun nen zeggen: nu ben ik echt tevreden met mijn presta ties". Door Hein Groothuis Die overstap verliep niet helemaal rimpelloos. Lam- nerts keerde de équipe van Post toch min of meer als een spijtoptant de rug toe en botste daarna op een berg problemen rond de activitei ten van de firma Skil in de wielerwereld. Over deze en andere za ken sprak Johan Lammerts onlangs in het Roosendaalse Hotel Goderie. Net terug van een uitgebreide keuring door de Bavelse sportarts Hein van Opstal („Hij zei dat ik een dijk van een con ditie heb") toont de West brabander zich strijdlusti ger dan ooit. Lammerts staat uiterst scherp in de startblokken voor een sei zoen, waarin Italië zijn sportieve uitvalsbasis zal zijn. „Toen die hele Skil-af- faire niet bleek te lopen zo als we hoopten, ben ik naar alternatieven gaan zoeken. Er klopten verschillende mensen bij me aan. Onder anderen Piet B, dus wat kan er nog misgaan?" „De verhalen over het gèld dat er in de wielrenne rij te verdienen zouden zijn, vind ik overdreven. Ik zou bij Skil twee ton hebben ku- nen krijgen. Nou, dat klopt dus niet. Toegegeven, in Ita lië verdien je niet slecht, on danks het feit dat er een stuk of dertien ploegen zijn. Daar kan erg veel. Voetbal en wielrennen, dat staat daar gelijk aan een soort re ligie". „Ik heb natuurlijk wél een veer gelaten door ermee ak koord te gaan, dat ik geen Tour rijd. Maar er staat veel tegenover. Ik kan in Italië zovéél opsteken. En waar praat je over als je het hebt over criteriums in Neder land. Ik denk in de eerste plaats dat het met de af name van de belangstelling voor mij wel mee zal vallen. Dat is allemaal zo betrekke lijk. Als ik daar goed pres teer, wordt dat ook hier ge waardeerd. En dan nog, de bedragen die je hier kunt verdienen, vallen best mee. Trek er de reiskosten en de belasting vanaf en je houdt maar een gewone hoeveel heid geld over". „Ik wil graag een vrije rol in de ploeg. Dan kan ik mijn gang gaan in wedstrijden als de Ronde van Vlaande ren, Gent-Wevelgem, Luik- Bastenaken-Luik en de Grote Prijs van Zurich. Want die koersen rijden we in ieder geval". „We hebben een aardig team met namen als Bom- bini en Mantovani. Maar in Italië vormen we toch geen ploeg van het kaliber als Inoxpran, hoor. We zijn een goede sub-topper. Dat zal een heel andere ervaring voor me worden. Er is niet constant druk op de ketel zoals dat het geval is bij Pa nasonic. Bij Post moest ik mezelf ook steeds wegcijfe ren". „Parijs-Roubaix vorig jaar was een van de beste koersen die ik ooit gereden heb. Toen dacht ik: 'Panaso nic is niet mijn ploeg'. Hon derd kilometer voor het einde was Moser weg. Ik reed erg goed, had vier lekke banden, viel twee keer, en werd toch nog negentiende. Er zat veel meer in. Ik kreeg alleen te weinig steun. Mijn zelfvertrouwen groeide ech ter wel, ik merkte dat ik veel kon". „In de Tour had ik mijn besluit al genomen. Ik wilde weg bij Post. Mijn zelfver trouwen was huizenhoog, ik won ook nog een etappe en kon dus niet meer stuk. Twee seizoenen geleden miste ik de Tour nog. Ik mocht niet mee, dat deed me veel pijn omdat ik de Ronde van Vlaanderen had gewon nen en ook overigens veel voor de ploeg gedaan heb". „Post heeft renners die het karwei in veel koersen af kunnen maken; Eric Van- deraerden, Phil Anderson. Het is heel moeilijk om die mannen uit hun positie te manoeuvreren. Bij Panaso nic heerst een enorme on derlinge competitie. Let op het komende seizoen. Ik hoop dat Post het allemaal voor elkaar krijgt en dat hij succes heeft, echt. Maar als Johan Lammerts: veel mensenkennis.... ik dat programmaatje eens bekijk, dat hij in elkaar ge draaid heeft, dan heb ik daar een hard hoofd in. Zelfs als het zo'n grote ploeg be treft". „Met Post heb ik nooit echt woorden gehad. Ik kreeg echter steeds meer be denkingen ten aanzien van zijn systeem. Ik had daar nog lang kunnen blijven rij den, af en toe een koers win nen, maar door het 'systeem Post' verlies je meer wed strijden dan je er wint, dat geldt althans voor mij". „Ik denk dat het me dit seizoen wel zal lukken goede prestaties te leveren. Hoewel ze nu meer op me zullen gaan letten natuurlijk. Dat deert me niet want ik weet dat ik over de kwaliteiten beschik om in klassiekers een aardig deuntje mee te kunnen blazen. Bij Post bleek dat vaak anders, maar dat kwam omdat ik daar tij dens de koers zoveel moest geven, dat ik in de finale nooit meer fris op mijn fiets zat". „Met Battaglini (ploeglei der van Viniricordi) zijn er nog geen afspraken ge maakt. Ik verwacht dat Bombini, Mantovani en ik een vrije rol krijgen. In de Ronde van Vlaanderen en Gent-Wevelgem zal ik kop man zijn. In Luik-Bastena ken-Luik mogelijk ook, maar als ik me daar niet echt goed voel, dan rijd ik in dienst van Bombini". „Dat die hele toestand met de Skil-ploeg zo is afgelo pen, is ontzettend vervelend. Ik was daar niet zo blij mee. We hadden een leuke ploeg en de resultaten waren er gegarandeerd gekomen, daar ben ik van overtuigd. Ik heb van die zaak wel het een en ander opgestoken. Op de eerste plaats deed ik veel mensenkennis op. Daar naast kom je eens met beide benen in de maatschappij te staan. Advocaten, rechters, dat werk dus, het overkomt je als wielrenner allemaal niet zo gauw. Ik hoop alleen dat het nooit meer gebeurt". Tijdens de Tour de France deed Teun van Vliet op nieuw een nare ervaring op. Hij bouwde in de etappe door de 'Hel van het Noor den' met Henri Manders in zijn wiel een riante voor sprong op, maar kon het karwei niet afmaken door het gemis aan steun - Man ders, die won, mocht van ploegleider Jan Raas niet op kop komen - en door kramp. Buiten de twee genoemde wapenfeiten trad Teun van Vliet in het voorbije seizoen nauwelijks nog op de voor grond. „De publiciteit is goed geweest, maar wat re sultaten betreft is 1985 geen doorslaand succes gewor den", stelt de blonde, bijna 24-jarige profcoureur nuch ter vast in zijn sfeervolle twee-onder-één-kap-wo ning in Baarle-Hertog. „De voorjaarsklassiekers na Mi laan - San Remo zijn zonder meer tegengevallen. Als ik wist waardoor, zou ik al een heel eind op streek zijn". „In enkele kleinere rondes reed ik heel goed, maar was de kracht van de ploég on voldoende om te kunnen winnen. Zo weet ik zeker dat ik de Ronde van Luxemburg gewonnen zou hebben met een goede ploeg. Het nasei zoen was ook niet slecht. In het wereldkampioenschap koerste ik goed, hoewel ik in de Rondes van Nederland en België nog zwak had gere den. Ik was in het WK een paar keer in de aanval. Ook in de Grote Herfstprijs, waarin ik vierde werd, en Parijs - Brussel had ik vorm. In die laatste wed strijd werden mijn kansen om zeep geholpen door mijn ploeg. Op zo'n zestig kilome ter voor het einde, toen de fi nale begon, reed ik lek. Alle ploegmaten reden mij voor bij op twee na. Na afloop van de wedstrijd ging ik verhaal halen bij Swerts. Die gaf de renners, die door gereden waren, gelijk. Bij Post en Raas zouden zulke renners direct buiten ge trapt zijn, zoals met Shapiro is gebeurd". Tussen van Vliet, die zich in de Ronde van Lombardije niet meer met de besten kon meten - „De Italiaanse cam pagne ging de mist in; de conditie was toen weg" - en Swerts boterde het toen ove rigens al lang niet. „In de Tour was er al een slechte verstandhouding. Hij zei dat ik niet kon afzien. Dat het allemaal aan mij lag, dat wij geen succes behaalden. Ik heb toen gezegd dat de rest geen inzet had, waardoor mij de lust ontnomen werd zelf wat te doen. Het kwam echt op mij en een paar an deren neer. Een aantal ren ners zat maar te mekkeren dat er zo weinig verdiend werd, maar die deden zelf helemaal niets". „Na een week in de Tour ging ik naar Swerts toe, om dat ik een aanbieding van Schuiten had gehad. Ik moest er wel mee bij Swerts aankloppen, omdat ik nog een contract voor een jaar had. Ik zei dat ik graag weg wilde en of ik anders sala risverhoging kon krijgen. Je moet eerst maar eens pres teren, antwoordde hij mij. Een paar dagen later meldde de sponsor dat onze ploeg zou worden opgeheven. Toen was Swerts plots heel erg geïnteresseerd in het aanbod voor mij van Schuiten. Hij vroeg of ik hem ook bij PDM wilde helpen, voor de positie die Gisbers nu bekleedt. Ik zegde hem toe mijn best te zullen doen. Een paar dagen later was Swerts verzekerd van werk voor Skil. Toen had ik ineens helemaal af gedaan bij hem. Hij begon te schelden tegen mij. Niet normaal meer. Op dat mo ment wilde ik zo uit de Tour stappen. Ik vond geen sfeer meer om door te gaan. Ik bleef echter toch. De Tour heb ik echt vanwege mijn knie moeten verlaten". „Swerts handelde in de Tour erg kinderachtig. Op een gegeven ogenblik zei hij dat de renners die wel hun best deden te eten zouden krijgen, de rest niet. Dan vraag je je toch af. Ik weet niet hoe met Hennie Kuiper Teun van Vliet: „Ik ben niet bang voor Post, maar heb respect voor hem". was, maar ik denk dat hij er ook niet meer tegen op kon". Wat Teun van Vliet vorig jaar ook niet zinde, was dat hij er in elke wedstrijd' moest 'staan'. „Ik kon nooit eens ontspannen rijden, als voorbereiding op een andere koers. Steeds was het maar: jij bent de enige, jij moet het doen. Je bent jong en laat je gek maken, maar op een ge geven moment was ik het kotsbeu. Je komt ook niet tot optimale prestaties als je overal mee moet of wilt doen voor de eerste plaats. Een Van der Poel wilde aanvan kelijk ook overal proberen te winnen. Nu is hij ook ver anderd. Het levert zijn ren dement op". Wat dat betreft hoeft Teun van Vliet zich bij Pa nasonic geen zorgen te ma ken, want de ploeg van Pe ter Post heeft altijd vele ijzers in het vuur. „Het lijkt me een fijn gevoel dat er, als het minder gaat, anderen zijn, die hef zonder proble men opknappen. Ik denk dat er bij de ploeg van Post een gezonde rivaliteit heerst. Ik denk zeker dat het zal luk ken met die ploeg. Er staat in ieder geval ook iemand aan het roer, die overwicht heeft. Ik ben niet bang voor Post, maar heb respect voor hem. Respect, dat ik voor Swerts totaal niet meer heb. Die man heeft geen persoon lijkheid. Het is het nadelige van de Belgische mentali teit. Als het goed gaat, ben je alles en als het slecht gaat, laten ze je vallen als een baksteen". Teun van Vliet, die met vier zesdaagsen in de benen aan het wegseizoen begon, wil zich nadrukkelijker dan vorig jaar manifesteren in de voorjaarsklassiekers. „Ik heb het vooral staan op de Ardense klassiekers. Ik denk dat die ook beter moe ten kunnen lukken, nu ik me een beetje kan verschuilen. En misschien kan ik er in Milaan - San Remo ook weer bij zijn. Het vorig jaar was ik in die wedstrijd niet egoïstisch genoeg. Ik was te goeiig. Aan de andere kant was er ook geen tijd om na te denken. Ik heb echter wel de conclusie voor mezelf ge trokken, dat zoals ik daar fietste het ook op andere da gen mogelijk moet zijn. Ik heb namelijk nadien nog een paar van zulke superdagen gehad. Een stuk of vier. In de Ronde van Ierland, waarin ik derde in het eind klassement werd en een etappe won, reed ik twee of drie van de vijf dagen ge weldig. In één van de etap pes waren Kelly en Van der Poel, die toen net Parijs - Brussel had gewonnen, sa men weg. Als enige sprong ik naar die twee toe. Het sterkte me in de overtuiging dat er meer superdagen zul len komen".

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 11