Rijsbergse prof hunkert naar sportieve bevrediging
aan nieuw
seizoen'
$6
SCHEVENINGEN - Talloze keren
werd Johan van de Velde tijdens
de presentatie van het Panasonic-
team in het fraaie Kurhaus in
Scheveningen gevraagd hoe het
was om op het oude nest terug te
zijn.
Evenzovele malen was het antwoord,
dat hij het gevoel had dat hij nooit weg
was geweest.
ROOSEND Ai
Nederlandse
de verlokkinf
gesponsorde
reld.
Johan Lamme
corps van Petei
de ploeg die voril
de Velde en Wiel
gelederen had.
PUTTE - Het lij kt er op dat Hennie Kuiper
over de 'eeuwige' jeugd beschikt. Zesender
tig lentes telt hij inmiddels sinds 3 februari
van dit jaar.
Maar, terwijl bij vele profs van die
leeftijd de zwaarte van het metier over
duidelijk van het gezicht valt af te lezen,
blijft Hennie Kuiper Hennie Kuiper.
HOOGERHEIDE - Adrie van der
Poel is opnieuw één van de peilers
van de Kwantum-ploeg voor de
klassiekers.
„Onze belangrijkste man voor de grote
voorjaarswedstrijden", gaf Jan Raas als
zijn visie tijdens de presentatie van zijn
ploeg in Amsterdam, hoewel hij ook in
Jac Hanegraaf en Ludo Peeters 'win
naars' heeft.
ZATERDAG 1 MAART 1986
ZATERDAG 1 MAAF
F
f
Door Jacques Eestermans
"Echt, dat meen ik uit de
grond van mijn hart", bena
drukte de Rijsbergse prof
nog eens met klem op een
rustig moment tijdens de
drukbezochte voorstelling.
"Nu ik hier ben, is het alsof
ik er altijd gewoon bij heb
gehoord. Maar ik kan me die
vraag wel indenken. Het is
immers niet de gewoonte
van Peter Post om weer een
"We waren het snel met
elkaar eens. Ook op het fi
nanciële vlak. Post bood me
een goed salaris, ik hoefde
niet het onderste uit de kan.
Bedragen zijn niet belang
rijk, maar laat ik het zo zeg
gen: bij Vini Ricordi ver
diende ik heel behoorlijk,
Panasonic zal de komende
twee jaar dezelfde geldsom
op mijn bankrekening over-
o Johan van de Velde:
..ik hoef niet op een houtje te bijten...'
zinsel, gewoon flauwekul.
Weet je, ik sluit absoluut
niet uit dat ik er ooit terug
naar toe ga. Maar als wordt
bedoeld dat ik er niet genoeg
sportieve bevrediging heb
weer lopen, zoals Johan van
de Velde het graag ziet. Met
echte kansen op belangrijke
zeges. In klassiekers en in de
twee grote rondes, die op
zijn programma prijken: de
nooit tegen ze gereden, ik
heb ook geen schrik voor ze,
maar als je alles bij elkaar
optelt, beschouw ik me niet
een-twee-drie als kandidaat
voor een Tour-zege. In Ne
derland rijdt er in mijn ogen
momenteel maar een renner
rond, die het in zijn mars
heeft om in Parijs nog eens
als winnaar gehuldigd te
kunnen worden, en dat is
Gerard Veldscholten".
Johan van de Velde ont
kent, dat hij met zijn betoog
onder een zware, psychische
druk tracht uit te komen.
"Ben je gek, ik weet intussen
toch wat ik waard ben. En
dat is nog heel wat, geloof
dat maar. Er zijn genoeg
renners, die al aardig ver
sleten zijn op 29-jarige leef
tijd, maar daar behoor ik
niet bij. Mijn lijf heeft in
Italië helemaal, maar dan
ook helemaal niets geleden.
Misschien heb ik daardoor
wel zoveel reserves opge
bouwd, dat ik mijn kansen
Johan van de Velde: „Er zijn genoeg renners, die al aardig versleten zijn op 29-jarige
leeftijd, maar daar behoor ik niet bij".
renner onder contract te ne
men, die het eerder nodig
vond om bij hem te vertrek
ken. Onze verstandhouding
is echter altijd goed geweest
en gebleven en ik denk dat
hij ook om die reden een uit
zondering voor me heeft ge
maakt".
"Natuurlijk besef ik dat
bij een miljoenenbedrijf, dat
een grote wielerformatie is,
persoonlijke genegenheid
een ondergeschikte rol
speelt. Post zat in aanleg
dringend verlegen om een
goede ronde-renner en
kwam toen bij mij terecht.
Het was nu eenmaal geen
geheim, dat ik de Tour ver
schrikkelijk miste tijdens
mijn Italiaans dienstver
band. Zo simpel ligt de
zaak".
maken. Dus ik hoef niet op
een houtje te bijten".
Hoewel Johan van de
Velde Italië met genoegen de
rug heeft toegekeerd, praat
hij graag en vol overgave
over zijn ervaringen daar.
Een prachtige tijd heeft hij
er beleefd, als je het hele
verhaal op een rijtje zet.
Goéd materiaal, een uitste
kende verzorging, leuke
wedstrijden, toffe ploegma
ten ("Ze keken zelfs tegen
me op. Weet je wat ze vaak
zeiden: Johan, jij kunt het
weten, want jij komt uit een
wereldploeg"), noem maar
op.
"Er wordt wel eens gezegd
dat ik spijt zou hebben ge
had van mijn besluit om
naar Italië te gaan", weet de
Westbrabander. "Een ver-
kunnen vinden, dan kan ik
daar een heel eind in mee
gaan. Vooropgesteld, dat ik
nooit eerder zo constant heb
gepresteerd als de laatste
twee seizoenen. De keren dat
ik in grote koersen bij de
eerste tien ben geëindigd,
zijn niet te tellen. Alleen al
in Giro-etappes achttien
maal. Mijn paarse trui, toch
ook niet niks. Het is echter
een feit, dat ik op wat meer
mooie overwinningen had
gehoopt. Het probleem was
dat de ploeg niet sterk was.
Er kon geen blok worden ge
vormd in een finale, dus het
kwam er op neer dat ik alles
zelf moest opknappen. Maar
tegen een overmacht kan ik
het ook niet bolwerken".
Dit seizoen zal het, nor
maal gesproken, allemaal
Giro en uiteraard de Tour.
Velen menen in de Rijsber-
genaar zelfs de man te her
kennen, die in de voetsporen
kan treden van Jan Jansen
en Joop Zoetemelk. "Ik weet
het, maar ik ben daarvan
zelf niet overtuigd. Goed, ik
heb bewezen kort in het
klassement te kunnen eindi
gen, maar de Tour winnen is
nog wel even iets anders".
"In de individuele ritten
tegen de klok verlies ik
meestal kostbare tijd. Die
zou ik in de cols moeten te
rugwinnen, maar dat zie ik
niet zo snel gebeuren. Men
moet niet vergeten dat de
berg-etappes een heel
nieuwe dimensie hebben ge
kregen met de komst van de
huidige generatie Spanjaar
den en Columbianen. Ik heb
nu onderschat. Dat zou mooi
zijn. Maar voorlopig houd ik
mijn uitgangspunt liever
reëel. Wat dat betreft kan ik
heel nuchter denken".
Aan die karaktereigen
schap van Johan van de
Velde heeft Johan Lam-
merts overigens indirect zijn
verbintenis met Vini Ricordi
te danken. De Rijsbergse
prof werd een tweede huis,
een tweede auto en een
werkster in het vooruitzicht
gesteld door de Italiaanse
wijnfirma, als hij zou be
sluiten te blijven. Het kostte
hem geen moeite de verlei
ding te weerstaan. Als dank
voor het genereuze aanbod
beloofde hij wel te zullen
uitkijken naar een Neder
landse vervanger.
Jacques Hanegraaf:
sen achter, maar als ik i
Door
Die overstap verliep
helemaal rimpelloos,
■nerts keerde de équipe I
Post toch min of meer|
een spijtoptant de rug tq
botste daarna op een
problemen rond de activ
ten van de firma Skil ii]
wielerwereld.
Over deze en anderej
ken sprak Johan Lamn
onlangs in het Roosendd
Hotel Goderie. Net terugl
een uitgebreide keu|
door de Bavelse spor
Hein van Opstal („Hij|
dat ik een dijk van een i
ditie heb") toont de
brabander zich strijdli|
ger dan ooit. Lamn
staat uiterst scherp in
startblokken voor een
zoen, waarin Italië
sportieve uitvalsbasis
zijn.
„Toen die hele Skil
faire niet bleek te loper?
als we hoopten, ben ik
alternatieven gaan zo
Er klopten verschillJ
mensen bij me aan. ol
anderen Piet B, dus wat?
er nog misgaan?"
„De verhalen over I
gèid dat er in de wielref
rij te verdienen zouden
vind ik overdreven. Ik|
bij Skil twee ton hebben
nen krijgen. Nou, dat
dus niet. Toegegeven, inl
lië verdien je niet slecht!
danks het feit dat er?
stuk of dertien ploegen J
Daar kan erg veel. Vo
en wielrennen, dat
daar gelijk aan een soorj
ligie".
„Ik heb natuurlijk wèj
veer gelaten door erme
koord te gaan, dat ik
Tour rijd. Maar er staat|
tegenover. Ik kan in
zovéél opsteken. En v]
praat je over als je het j
over criteriums in Nq
land. Ik denk in de
plaats dat het met dd
Kuiper blijft enthousiast
Door Rob van Deursen
Goed, in de ooghoeken
wat rimpels, maar voor de
rest onbeschadigd. „Je bent
zo oud als je je voelt", zegt de
prof uit Putte met overtui
ging. „Alleen weet je in het
vak van profwielrenner ze
ker dat je in ieder geval niet
tot je 65ste kunt doorgaan".
Kuiper wil echter veel,
erg veel voor dat hij de race
fiets definitief in de schuur
achter zijn bungalow op
bergt. Vandaar dat hij een
tweejarig contract afsloot
met de profformatie van
Skala. „Ik fiets nog erg
graag. En omdat ik als cou
reur eigenlijk niet in een
vakje val te plaatsen, wint
het enthousiasme het wel
eens van de realiteit. Ik ben
eigenlijk een manusje-van-
alles. Dat blijkt wel uit het
feit dat ik koersen als de
Ronde van Vlaanderen, Pa-
rijs-Roubaix, Milaan-San
Remo en de Ronde van
Lombardije heb gewonnen.
Koersen met een totaal ver
schillend karakter. Je hebt
in ons vak renners, die bij
voorbeeld geschikt zijn voor
de Vlaamse klassiekers en
mannen, die in de Waalse
koersen goed kunnen pres
teren. Voor mij geldt dat ik
me in beide type wedstrij
den thuis voel. En dat houdt
direct in dat ik soms te veel
wil. Dat ik mezelf de das om
doe. Dat bleek vorig seizoen
in de Tour. Ik had zo veel
energie in Bordeaux-Parijs
gestoken, dat mijn lichaam
de Ronde van Frankrijk niet
meer aan kon. De kaars was
op".
Hennie Kuiper begint
vrijblijvend aan zijn veer
tiende seizoen tussen de
wielen van de profs. „Ik
neem het zoals het komt. Dat
is het beste wat je op mijn
leeftijd kunt doen. Gaat het
goed, dan denk ik er over om
zelfs dit jaar naast de Ronde
van Italië weer in de Tour de
France te vertrekken. Dat
blijft de mooiste wedstrijd
van het jaar. Maar ik heb de
vrijheid om ook anders te
beslissen. Voel ik dat het
minder wordt, dan mag ik
zonder problemen schrap
pen in mijn programma. Het
zou zelfs zo ver kunnen ko
men dat ik, als het allemaal
verschrikkelij k tegenvalt,
overstap naar de leiding van
de Skala-equipe. Maar eer
lijk gezegd, hoop ik nog niet
dat het daar op uitdraait.
Nogmaals, ik wil nog zo veel
in de wielersport. Mijn wie-
lerhart zoekt nog steeds
naar bevrediging".
Aanvankelijk had Kuiper
besloten de Grande Bouclé
dit seizoen te laten voor wat
zij was. Zeker nadat hij het
etappe-schema grondig be
studeerde. „Er zitten te veel
cols in", zo luidde de eerste
conclusie. „Intern overleg
heeft me van gedachten
doen veranderen", stuurt
Kuiper bij. Al lijkt die actie
meer bedoeld om met de
naam Kuiper te kunnen
schermen als het er op aan
komt toegang tot de kara
vaan van de Tour de France
te verkrijgen. Immers, niet
minder dan vier Neder
landse profploegen willen
dit seizoen onder het wa
kend oog van Felix Lévitan
over de Franse wegen bol
len. En als Lévitan tot een
keus wordt gedwongen, telt
de naam van Hennie Kuiper
in de dan voorlopige Tour-
ploeg van Skala natuurlijk
mee. Gemakkelijk zal het
daarna zijn om Kuiper op
het laatste moment thuis te
laten. Er staan binnen de
ploeg van Roger Swerts ge-
Hennie Kuiper: „Omdat ik als coureur eigenlijk niet
in een vakje val te plaatsen, wint het enthousiasme het
wel eens van de realiteit".
noeg liefhebbers klaar om
de open gevallen plaats in te
nemen. De sportieve sane
ring, die de formatie binnen
een seizoen van in totaal 22
coureurs terug moet bren
gen naar 14 of 15 man, staat
daar borg voor.
Hennie Kuiper geeft toe
dat er bezwaren kleven aan
zo'n groot gezelschap. Hij:
„Het mooist blijft natuurlijk
een basiselftal met wat wis
selspelers. Maar nu het een
maal zo met die renners van
Skil is gelopen, betekent dat
geen ramp. Iedereen heeft
op een papier kunnen invul
len welke koersen hij dit sei
zoen graag wil doen. En ge
lukkig voor ons zit de kalen
der tegenwoordig zo vol, dat
er genoeg werk zal zijn. Al
leen; het moet natuurlijk
wel aarden. We moeten er
een echte eenheid van sme
den. Zij, die louter voor zich
zelf koersen, vallen automa
tisch af. Neem nu zo'n jon
gen als Van Poppel. Erg snel
in de finale. Dan moeten de
routiniers er voor zorgen dat
hij het in een koers kan af
maken. Dat hij in de laatste
kilometers die steun krijgt,
die hij nodig heeft. En op het
moment dat Van Poppel
wint, wint de hele ploeg. Zo
werkt dat".
Al voegt hij daar aan toe:
„De wielrennerij blijft een
individuele sport. In prin
cipe rijd je voor je zelf om
een prestatie neer te zetten.
En dat er dan op sommige
truien dezelfde reclame
staat, ja, daar kun je in de
huidige constructie van deze
beroepssport niet meer om
heen. Die sponsors zijn niet
meer weg te denken".
De taak van Hennie Kui
per binnen het raam van de
Skala.-ploeg ligt vooral in
het overbrengen van routi
ne, ervaring. „Op het mo
ment dat de renners van
Skil er nog niet bijzaten,
waren we al overeengeko
men dat ik die jonge jongens
als Verhoeven en Van Pop
pel verder de weg zou wij
zen. Ik moet zeggen dat de
vorige ploegleider Ben van
Erp goed werk heeft gele
verd. De basis zit stevig in
elkaar. Alleen een beetje
meer zelfvertrouwen kan bij
die knapen geen kwaad. En
ik geloof dat ik ze daaraan
kan helpen. Ik weet precies
hoe alle koersen lopen. Waar
de knelpunten zitten. Wat de
problemen kunnen zijn".
Hennie Kuiper heeft er
zin in. Soms geeft zijn li
chaam signalen dat de sleet
heel geniepig, heel langzaam
voort kruipt. Maar wie over
de 'eeuwige' jeugd beschikt,
maakt zich daarover geen
zorgen. Dus Hennie Kuiper
ook niet.
i
Ik heb veil
geleerd van
mijn fouten'
Door Hein Groothuis
Adrie van der Poel is ver
eerd met het vertrouwen
van zijn ploegleider, maar
gaat er beslist niet van naast
zijn schoenen lopen. „Als het
normaal gaat, draaien Jac,
Ludo en ik van voren mee.
Jac zorgt altijd voor een uit
schieter, maar is minder
constant dan ik. Ludo is
werkelijk een geweldige
renner. Als iemand anders
minder rijdt, is hij nog mee.
Je kunt altijd op hem reke
nen. Hij is niet bang voor het
vuile werk en jiij is op zijn
best als je tegen hem zegt:
trek je plan maar en kijk
een beetje naar Hanegraaf
en Van der Poel. Een echt
kopmanschap ambieert hij
niet. Ik zou denk ik ook niet
alleen een ploeg willen dra
gen. Als ik nu een foutje
maak, wordt dat gecorri
geerd door Hanegraaf en
Peeters".
Fouten. Van der Poel kan
er over meespreken. Het vo
rig jaar bijvoorbeeld tijdens
de voorjaarsklassiekers was
het geen uitzondering dat hij
ze maakte. De Hoogerheide-
naar wil dat ook allerminst
verbloemen. Van der Poel:
„Ik reed op de Tirreno-
Adroatico na het hele voor
jaar goed, maar het kwam
er niet uit door stommitei
ten. In de Ronde van Vlaan
deren gingen Verhoeven en
Planckaert er na de Kop
penberg vandoor. Ik ging er
achteraan, maar kon het gat
niet dichtrijden. Ik bleef al
leen in de achtervolging,
terwijl ik had moeten wach
ten op een groepje. Het brak
me verschrikkelijk op. In de
Amstel Gold Race ging het
weer mis. Ik reed als een
speer, maar ging veel te
vroeg in de aanval. Ik was
een beetje te onbezonnen. Ik
heb er gesprekken met Jan
Raas over gevoerd. Daarna
is het aardig uitgevallen".
„Dat het er in het voorj aar
niet uitkwam, had niks te
maken met de eerste klas
sieke zege. Daar heb ik nooit
zorgen voor gehad. Ik had
vertrouwen in eigen kun
nen. Kijk, als je semi-klas-
siekers aan de lopende band
kunt winnen, moet je ook
een klassieke zege kunnen
behalen. Tenslotte zijn er
praktisch dezelfde deelne
mersvelden".
Met Van der Poel kwam
vorig voorjaar de totale
ploeg niet uit de verf. Vol
gens de Westbrabander had
dat ook te maken met de el
lende, die Raas, toen nog
coureur, doormaakte. „Zijn
tobben was van grote in
vloed, want iedereen trok
zich nu eenmaal aan hem op.
Ik heb Jan in het voorjaar
dingen zien doen, die hij in
goeie doen nooit deed. Hij
demarreerde bijvoorbeeld
direct na de ravitaillering in
de Ronde van Vlaanderen.
Op zijn oude niveau was dat
ondenkbaar geweest. Jan
dacht door zijn inspannin-
Adrie van der Poel: „Parijs-Roubaix spreekt me heel
erg aan en de Amstel Gold Race is voor mij ook erg in
tel".
gen weer de oude te worden,
was veel met zichzelf bezig.
Hij zocht naar oorzaken,
ging zaken uitproberen. Dan
doe je vaak verkeerde din
gen. Als hij zich toen al met
ons bezig had gehouden, zou
het denk ik een stuk beter
zijn geweest".
De ommekeer voor de
ploeg kwam, toen Raas
plaats nam achter het stuur
van de ploegleiderswagen.
De successen volgden elkaar
in snel tempo op en Van der
Poel veroverde in het najaar
dan eindelijk zijn eerste
klassieke zege, in Parijs-
Brussel. Van der Poel: „Zo
als we vorig jaar het laatste
half jaar reden, sleepten we
misschien minder korte
prijzen in de wacht, maar
hadden we meer kans om te
winnen. Het is belangrijk als
je een aantal pionnen van
voren hebt. In Parijs-Brus
sel zaten Ducrot, Hanegraaf
en ik mee. Op die manier
koerst het hartstikke mak
kelijk. In het voorjaar ont
brak het daar aan. Steeds
zat er maar eentje of geen
een bij".
Van der Poel reed in 1985
bijzonder veel en dat was
ook de reden, dat hij de win
ter benutte om de accu flink
op te laden. „Ik heb vorig
jaar 140 koersdagen gehad.
Het was voor het eerst dat ik
zoveel heb gereden. Nor
maal kwam ik altijd aan
zo'n 120 koersdagen. Gezien
die hoeveelheid besloot ik in
overleg met Jan Raas om
het aantal crossen te beper
ken. Ik heb er om precies te
zijn elf gereden. De winter
er voor kwam ik aan de 22.
Ook nog de hele winter cros
sen, had ik misschien wel
kunnen opbrengen. Maar ik
denk toch dat het beter is
geweest om het niet te doen.
Een stelregel is nu eenmaal
dat wie veel rijdt ook veel
moet rusten. Voor je geeste
lijke gesteldheid is het zeker
ook goed dat de boog eens
ontspannen wordt. Volgende
winter wil ik mij overigens
wel weer meer met crossen
bezighouden. Dan wil ik me
weer voorbereiden op het
nationaal- en wereldkam
pioenschap".
Wat de voorjaarsklassie
kers betreft, heeft de Hoo-
gerheidenaar Parijs-Rou
baix en de Amstel Gold Race
hoog genoteerd. „In principe
maakt het me niet uit welke
wedstrijd het is, maar die
twee zou ik erg graag win
nen. Parijs-Roubaix spreekt
heel erg aan en de Amstel
Gold Race is voor mij ook
erg in tel, omdat het de be
langrijkste Nederlandse
koers is en ik een Neder
landse renner ben. Voor
mijn sponsor is die koers
veel waard uit publicitair
oogpunt".
Het zou overigens wél
eens kunnen zijn, dat Van
der Poel voorlopig voor hei
laatst aan de hele reeks
voorj aarsklassiekers deel
neemt, want hij staat niet
afkerig tegenover een
dienstverband bij één van
de Italiaanse ploegen, die
meestal niet staan te drin
gen voor deelname aan de
grote voorjaarswedstrijden
buiten Italië. Van der Poel
werd afgelopen jaar al be
naderd door enkele ploegen.
„Carrera wilde mij graag
hebben en ook van de ploeg
van Moser heb ik een aan
bieding gehad. Toen was ik
echter al een nieuwe verbin
tenis aangegaan met Kwan
tum, zodat het geen zin had
verder te praten. Ik heb ei
geen spijt van dat ik vroeg
had getekend, want ik zit
hartstikke goed. Ik maak
deel uit van een ploeg
waarin ik kan werken in een
goede sfeer. Dat doet veel
voor mijVoor hetzelfde geld
zou ik dan ook beslist niet
naar Italië gaan. Als er veel
meer voor mij te verdienen
is, is het echter een avon
tuur, dat me beslist trekt. Ik
weet zeker dat ik het ga
meemaken. We zullen echter
eerst maar eens afwachten
wat dit jaar brengt".
Johan van de lelde: 'Geen landidaat Tor-zege'
